Η μεγαλύτερη σας τρέλα?

Η μεγαλύτερη σας τρέλα?

Η μεγαλύτερη τρέλα που έχετε κάνει γενικά στη ζωή σας σε οποιοδήποτε τομέα. Μπορείτε να την μοιραστείτε?

Ξεκίνησα με το αυτοκίνητο να πάω μια βόλτα μέχρι την Μακεδονία, και βρέθηκα 2 μέρες μετά μέσω Γιουγκοσλαβίας, Ιταλίας, Αυστρίας, στην Ουγγαρία....

Πρίν κάποια χρόνια, είμαι σε ένα φανάρι της Γλυφάδας και πάω για ραντεβού με φίλο για καφέ. Δίπλα μου σε άλλο αμάξι, μια αιθέρια ύπαρξη...Χαμογελάει, χαμογελάω..

Στο επόμενο φανάρι, τα ίδια..περάσαμε πολλά φανάρια και τα χαμόγελα και τα νοήματα δίνουν και παίρνουν. Ηδη έχουμε φτάσει Κηφισιά και η κοπέλα συνεχίζει και μπαίνει Εθνική Οδό. Από το κοντό και εγώ...Εεεε που θα πάει κάπου θα σταματήσει μονολογώ. Στην Εθνική , αναβόσβημα τα φώτα, τα alarm και τα λοιπά και τα λοιπά. Περνάμε τα Κ. Βούρλα και το ''παιχνίδι'' συνεχίζεται αλλά χωρίς στάση. Αέρα πατέρα μονολογώ και πάλι και όπου μας βγάλει. Κατά τη Λάρισα λοιπόν μένω από βενζίνη και βολίδα αφού γεμίζω, τρέχω να καλύψω την χαμένη απόσταση από την προπορευόμενη ''Αναδυομένη''...
Σαν τρελός λοιπόν , σανίδα το γκάζι διακρίνω το αμάξι της λίγο πριν τα Τέμπη. Και ξαφνικά με σταματάει μπλόκο της Αστυνομίας και με ξετινάζει στις κλήσεις για ταχύτητα , διπλή γραμμή κ.λ.π. Ο αστυνομικός (ένας καράβλαχος) με βλέπει που βιάζομαι και με κρατάει εκεί ως ύποπτο καμιά ώρα για εξακρίβωση στοιχείων και παραλίγο να καλέσει ασθενοφόρο με ψυχίατρο όταν ο άμοιρος του είπα από πού έρχομαι και τι ''κυνηγάω'' στον δρόμο....

Να σας πω....μη γελάτε.....όχι τίποτα άλλο , η αιθέρια ύπαρξη αγνοείται από τότε και ο φίλος μου με περιμένει ακόμα για καφέ !!!

Ααααα....δεν είναι ανέκδοτο....τρέλα που έκανα είναι...

Παράθεση:
Originally posted by koyrsaros
Πρίν κάποια χρόνια, είμαι σε ένα φανάρι της Γλυφάδας και πάω για ραντεβού με φίλο για καφέ. Δίπλα μου σε άλλο αμάξι, μια αιθέρια ύπαρξη...Χαμογελάει, χαμογελάω..

Στο επόμενο φανάρι, τα ίδια..περάσαμε πολλά φανάρια και τα χαμόγελα και τα νοήματα δίνουν και παίρνουν. Ηδη έχουμε φτάσει Κηφισιά και η κοπέλα συνεχίζει και μπαίνει Εθνική Οδό. Από το κοντό και εγώ...Εεεε που θα πάει κάπου θα σταματήσει μονολογώ. Στην Εθνική , αναβόσβημα τα φώτα, τα alarm και τα λοιπά και τα λοιπά. Περνάμε τα Κ. Βούρλα και το ''παιχνίδι'' συνεχίζεται αλλά χωρίς στάση. Αέρα πατέρα μονολογώ και πάλι και όπου μας βγάλει. Κατά τη Λάρισα λοιπόν μένω από βενζίνη και βολίδα αφού γεμίζω, τρέχω να καλύψω την χαμένη απόσταση από την προπορευόμενη ''Αναδυομένη''...
Σαν τρελός λοιπόν , σανίδα το γκάζι διακρίνω το αμάξι της λίγο πριν τα Τέμπη. Και ξαφνικά με σταματάει μπλόκο της Αστυνομίας και με ξετινάζει στις κλήσεις για ταχύτητα , διπλή γραμμή κ.λ.π. Ο αστυνομικός (ένας καράβλαχος) με βλέπει που βιάζομαι και με κρατάει εκεί ως ύποπτο καμιά ώρα για εξακρίβωση στοιχείων και παραλίγο να καλέσει ασθενοφόρο με ψυχίατρο όταν ο άμοιρος του είπα από πού έρχομαι και τι ''κυνηγάω'' στον δρόμο....

Να σας πω....μη γελάτε.....όχι τίποτα άλλο , η αιθέρια ύπαρξη αγνοείται από τότε και ο φίλος μου με περιμένει ακόμα για καφέ !!!

Ααααα....δεν είναι ανέκδοτο....τρέλα που έκανα είναι...

Vre! ekei se stamathsan?
ki egw eipa ti egine to aytokinhto me ton omorfo pou me akolouthouse?!?!

Eixa stamathsei ston platamwna kamia wra alla afou den fanhkes eipa na synexisw gia thessalonikh...

---------------------------------------------

H idkh mou trela loipon, htan, na ksekinhsw apo thessalonikh kai na vrethw sthn krhth me mia tourta sta xeria gia ta genethlia enos filou pou epikoinwnousame mono mesw internet kai gnwriza mono apo fwtografia...
Den hksere kaneis oute kan oti taksideva..

Μη το γελάς καθόλου Dancer...μπορεί να ήσουν εσύ...λες μωρέ ?...Αλλωστε η ιστορία έχει δείξει ότι ο κόσμος είναι πολύ μικρός !!

Η πρώτη μου τρέλλα...και αξέχαστη..:
Παράτησα ένα καλό σπίτι, ένα καλό γαμπρό, μια έτοιμη κληρονομιά, μια στρωμένη δουλειά, ένα πολύ καλό αυτοκίνητο, ένα τέλειο περιβάλλον...και πήγα να ζήσω ελεύθερη...

Μια δεύτερη...:Κλεισμένη στο πατάρι της γκαρσονιέρας για να κάνω έκπληξη στον έρωτα της ζωής μου, ο οποίος για να μου κάνει κι εκείνος έκπληξη είχε κατέβει στα....μέρη μας...
Δεν τελείωσα...Φράκαρε η πόρτα του παταριού, δεν άκουγε κανείς...ο καλός μου όταν γύρισε μετά από δύο μέρες...έφερε την αστυνομία γιατί με πέρασε για διαρρήκτη!!!!!
Η πρώτη μου κουβέντα παρά το ότι είχε κλείσει ο λαιμός μους;
"ΠΕΙΝΑΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ"

Τώρα που το σκέφτομαι γελάω...

Μία τρέλα που έχω κάνει (χωρίς να θυμάμαι αν όντως είναι η μεγαλύτερη) ήταν όταν ξεκίνησα να πάω κολυμπώντας σε ένα τύπο που μου άρεσε τρελά και ήταν μεσοπέλαγα με το ιστιοπλοικό...

Ξεκίνησα κι εγώ η καλή μου από μία μαρίνα να κολυμπάω, κοντά μου φαινότανε, νόμιζα ... έλεγα "άντε και φτάνουμε".... Αυτός δεν ήξερε τίποτα εν τω μεταξύ.

Με την γλώσσα στην πλάτη τελικά έφτασα στο ιστιοπλοικό (και σε χρόνο ρεκόρ) - μην τυχόν μου φύγει και δεν προλάβω "το κελεπούρι"- και άρχισα να φωνάζω.. "γεια σου..... εγώ είμαι ... τι κάνεις.... κλπ."

Η απάντηση ποια ήταν;¨" Καλά τρελή είσαι ; Τι θέλεις εσύ εδώ; " Ήταν λίγο ξαφνιασμένο το παιδί αλλά όχι θετικά οπότε κάνω αυτομάτως μεταβολή και δωστου πάλι κολύμπι....

Έφτασα τελικά στην μαρίνα μετά από κάποια ώρα, λαχανιασμένη βλαστημώντας την ώρα και την στιγμή που είχα την φαεινή ιδέα να κάνω έκπληξη...

Απο τότε, έχω κόψει τις πολλές εκπλήξεις και πολλές αυθόρμητες τρέλες προς άλλους γιατί δεν λέει ... Τι να κάνουμε; Η ζωή αυτά έχει. Δεν το μετάνοιωσα όμως απλά λίγο μυαλό το έβαλα .

Μία απο τις τρέλλες που έχω κάνει ήταν το 2001 στούς Παξούς.
Μέσα στο λιμάνι έμπλεξαν οι καδένες απο τις άγκυρες του σκάφους μας και ενός Ιταλικού.
Κατέβηκα σε βάθος περίπου 20 μέτρων 3 φορές σε συνεργασία με δύο Ιταλούς και ευτυχώς τα καταφέραμε να τις ξεμπλέξουμε!
Πιστέψτε με ήταν πολύ δύσκολα και επικίνδυνα εκεί κάτω!
Ήταν μία τρέλλα (ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει) που δεν τη ξανακάνω!Κανένας απο τους ντόπιους αλλά και απο τα άλλα σκάφη που παρακολουθούσαν δεν περίμενε ότι θα τα καταφέρουμε!
Εννοείται ότι με το Ιταλούς κάναμε πάρτυ μετά!
Στην ανάγκη κάνεις τρελλά πράγματα!

Πήγα στην Αμοργό το 93 για Σαββατοκύριακο με ένα πεντοχίλιαρο και τα ρούχα που φορούσα και τελικά έμεινα δυόμισι μήνες!!!

Τρέλα (λένε...) ήταν που προτίμησα ένα αυτοκίνητο 600cc του '74 ακινητοποιημένο για 8 χρόνια από ένα σχετικά καινούριο 1400cc...

Δεν μετάνιωσα καμιά από τις δύο παραπάνω "τρέλες"...

Δεν ξερω εαν ηταν η καλυτερη τρελα αλλα σιγουρα επεσε το γελιο της αρκουδας....
Ημουν Γερμανια, καλοκαιρι, και ειχε πιασει μια τρομερη ζεστη σε συνδιασμο με υγρασια!
Με κατι φιλαρακια ξεκινησαμε τριτη βραδυ για σινεμα-ουτε που θυμαμαι πιο εργο ηταν-και μετα καποιος ειχε την φαεινη ιδεα να παμε σε ενα ανοιχτο κολυμβητηριο για μπανιο....πηγαμε με την διαφορα οτι ηταν κλειστο και πηδουσαμε φραχτες βραδιατικα για να μπουμε μεσα,.....βρισκοντουσαν και αλλες παρεες εκει αλλα ολοι προσπαθουσαμε να μιλαμε σιγα για να μην ξεσηκωθουν οι γειτονες....
καποια στιγμη τα αγορια της παρεας ειχαν την φαιενη ιδεα να μας πουν οτι απεξω βρισκεται η αστυνομια και μας ζητουν να βγουμε ολοι εξω και να παμε στο τμημα για καταπατηση ξενης ιδιοκτησιας!
Κατατρομαγμενοι εμεις το χαψαμε γιατι ειχαμε ακουσει οτι μια αλλη φορα καποιοι πληρωσαν και προστιμο....παμε βραδιατικα να κρυφτουμε και να ντυθουμε, τα κολοπαιδα μας ειχαν παρει τα ρουχα.....γελουσαν ολοι την ωρα αφου ακουσαν τα μπινελικια τους...το γελιο το μεγαλο ομως ηταν, οταν λιγη ωρα αργοτερα, πραγματικα ηρθε η αστυνομια.....
το ελεγαν κατι παιδια εξω απο την πισινα και εμεις το παιζαμε εξυπνες και δεν το πιστευαμε......και εκει που κολυμπουσαμε ολοι μεσα στην τρελη χαρα, τις πατητες και τα χαχανιτα στο σκοταδι, αναβουν ξαφνικα προβολεις, σειρηνες και ακουμε μια φωνη να μας λεει:βγειτε αμεσως εξω.......και στην γερμανικη γλωσσα ειναι καπως βαρβαρο!!!
μηπως λεω βιωσαμε εποχες γκεσταπο?
τα ρουχα μας εντωμεταξυ τα ειχαν κρυψει οι αλλοι χαλια μαυρα........αλλα αξεχαστα!τελεια......

ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ 1995!
Πριν ενα χρονο ειχα αγορασει το LADA που στα χερια των προηγουμενων ιδιοκτητων ειχε οργωσει ολα τα κατσαβραχα της Ελλαδας.Καταλαβαινετε σε τι κατασταση ηταν!
Αγωνιστικη οδηγικη εμπειρεια δικη μου 1 αγωνας και του συνοδηγου μου 2 αγωνες.
"Θα το τρεξουμε?"
Τα βαζουμε κατω....ποσα λαστιχα θελουμε? το λιγοτερο 20! Ειχαμε 12!(πικρα)
Σαζμαν? 1 (λυγμος) Γενικα εξοδα! καπου 1 εκατομυριο...ουτε τα μισα δεν ειχαμε!
Ελα ομως που η Μεγαλη Περιπετεια ηταν εκει και μας εκλεινε το ματι?
Αποφασιστηκε!"Θα παμε!"
Πεσαμε με τα μουτρα να ετοιμαστουμε και τα σχολια γυρω μας βροχη!!Θα μεινετε απο λαστιχα,θα σας φαει το θηριο=γκρεμος,δε σκεφτεσαι τα παιδακια σου?(στο Θοδωρη)Εκει ακουστηκε και το ηρωικο"Που πατε ασπρα ασπρα κωλ....ια μες τους αραπαδες?
Εμεις εκει!Απτοητοι!
Και ηταν κι απο τα μεγαλα παλια Ακροπολις με 7-8 ειδικες την ημερα και μερικες απο αυτες των 30-40 χιλιομετρων!
Φτανει η μεγαλη μερα! Εκκινηση απο την Ακροπολη και στα μισα της πρωτης ειδικης χτυπαω την πορπη της ζωνης μου και λυνομαι!"Να σταματησουμε να ξαναδεθω?"
-"Πατα γιατι θα περασει απο πανω μας ο επομενος" Τελειωσα την ειδικη λυμενος και 1-2 κιλα πιο ελαφρυς!!(Ιουνιος μηνας και η θερμοκρασια μεσα στο αυτοκινητο 40+.Ο ιδρωτας ποταμι!)Στον Κιθαιρωνα το πρωτο λαστιχο.Η αντιστροφη μετρηση !!!
Μετα κι αλλο κι αλλο!Λες και σημαδευα τα κοτρωνια!!!Μπορει κι απο το αγχος μου να τα σημαδευα δεν ξερω!
Μετα απο καθε ειδικη τα παιδια στα service να προσπαθουν να συμμαζεψουν τον ασυμμαζευτο!Να προσπαθουν να το ξανακανουν αυτοκινητο να συνεχισουμε!!
Στο τελος της πρωτης μερας απολογισμος!
4 λαστιχα και 2 αναρτησεις απο δικο μου φταιξιμο!-"Μικρε αμα συνεχισεις ετσι εμεις παμε για μπυρολουτρα και τρεχα χωρις service!"
Δευτερη μερα βροχη στο Μαυρολιθαρι και εμεις με χωματινα στην ασφαλτο να κανουμε πιρουεττες να μη φαμε "καπελλο".
Οτι προσευχες ηξερα τις ειπα!!
Στα Καραβιδια σε ενα 'χασιμο" στον αερα και..... που ειναι ο δρομος ρε παιδια?Που προσγειωνομαστε?Ευτυχως ηρθε στα ισα του!!
Τριτη μερα με ενα LADA να στεκεται μετα βιας στις ροδες του κι εγω να μην αισθανομαι ουτε χερια ουτε ποδια!
Στα μισα της ημερας "δωσμου το φρενο να φρεναρω!"Ισα ισα γλυτωσε την εθιμοτυπικη επισκεψη μια στανη!Τα λαστιχα τελος κι εγω να επιμενω οτι εχουμε αλλα 4!Απο το αγχος και την κουραση στον κοσμο μου!!Ο Μακης καλη του ωρα διαλεγει 2 πιο καλα τα επισκευαζει τα βαζουμε μπροστα και..ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟΣ!!
Με αυτες τις συνθηκες σημερα δεν το ξαναεκανα!!!!Τοτε ημουν και 10 χρονια νεοτερος ρε παιδια!!!

Και κατι αλλο που ξεφευγει απο τα ορια της τρελλας και τωρα που το σκεπτομαι μετα απο 25 χρονια μαλλον μα....ια το χαρακτηριζω!
Παραμονες Πασχα και εχουμε ξεμεινει απο πρωτη υλη (εκρηκτικο)για βαρελοττα γιατι σε μια δοκιμη πηρε κατα λαθος φωτια οτι αποθεμμα ειχαμε.
Αποφαση να παμε στο πεδιο βολης να μαζεψουμε "ασκαστα" να παρουμε τη γομωση.Μαζεψαμε αρκετα καταφεραμε να ανοιξουμε τα περισσοτερα πηραμε το υλικο και ...ζουμε και οι 4.
Μονο που το σκεπτομαι σημερα με λουζει κρυος ιδρωτας και οταν το συζηταμε μεταξυ μας οι 4 δραστες...φασκελονωμαστε!!!

Εμενα παντως η μεγαλυτερη μου τρελα ηταν .... τοτε που το εσκασα απο την ψυχιατρικη κλινικη που νοσηλευομουν...

Εκτος του οτι ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑ;

Χμ Πολλες που ποτε δεν μαθανε αλλα ημουν διπλα τους κι αυτο ειχε σημασια....

Έκανα ένα πολύωρο και δύσκολο ταξίδι, χωρίς να το πω σε κανέναν, για να είμαι μ' αυτόν... Το γεγονός ότι φτάνοντας εκεί, βρήκα και την πρώην του... Αλλά ας μην το θυμάμαι καλύτερα.Ελπίζω η επόμενη τρέλα που θα κάνω να αξίζει τον κόπο.

Τρελλα??
Ημουν 27 ερωτευμενος στο φουλ και ετοιμαζομουν για....γαμπρος...οι ετοιμασιες ειχα γινει τα προσκλητιρια ειχαν σταλει...ολα καλα και ολα ωραια..
Εφτασε η μερα του γαμου...πηγα στην εκκλησια ηρθε η νυφη και ειπαμε να ξεκινησει το μυστηριο εμενα εντομεταξυ με ειχε φαει η αγωνια το αγχος κ.λ.π.(οι παντρεμενοι το ξερουν το συναισθημα)
Με το που φθανουμε ενωπιον του παπα γονιων συγγενων και φιλων....
Μου ερχεται η φαεινη ιδεα...
Γυρναω κοιταω το κοσμο και λεω -Δεν παντρευομαι και σηκωνομαι και φευγω λουης ο δικος σου...
Πηρα και το αυτοκινητο με της κορδελες...
και εξαφανιστηκα(κατι σαν το η νυφη το εσκασε)γαμπρος στην προκειμενη...
Μετα απο 3 μηνες ξαναπηγα στην κοπελα που ειχα ξεφτιλισει και της ζηταω συγχωρεση..
χμμμ..
υπολογισμος: 3 χαστουκια και αρκετα μπινελικια....
ακαθεκτος εγω....
Αφου σα αγαπω...
αλλο 1 χαστουκι...
Θα με παντρευτεις??
εφυγε....
μετα απο 1 μηνα δεχτηκε....
με την προυποθεση να παμε μαζι στην εκκλησια....παντρευτηκα αν και παλι αγχωμενος ημουν..

Πολλές τρέλες που καλύτερα να μην τις αναφέρω...

γιατί διαβάζει και η μαμά μου που και που....χιχιχιχιχι

Η μια από αυτές ήταν όταν με τα τελευταία μου λεφτά , φοιτήτρια , έβγαλα ένα εισητήριο και πήγα 3 μέρες σε μια άλλη χώρα , (6 ώρες πτήση) , για να δω έστω και λίγο ένα άτομο που σε εκείνη την φάση ήμουνα φούλ ερωτευμένη , χωρίς να πω τίποτα σε κανένα.

Δεύτερη και μεγαλύτερη...πήρα την απόφαση να παντρευτώ , ενώ η καρδιά μου ήταν δοσμένη αλλού και αντί να εκδικηθώ τον έρωτα μου εκδικήθηκα τον εαυτό μου με ένα περιποημένο διαζύγιο , που θα μου μείνει αξέχαστο!

Τρίτη τρέλλα ...και θράσος μαζί, ήταν όταν αποφάσισα να κάνω την ηρωική έξοδο του Ηρακλείου....ξέρω εγώ τι λέω! Now you see her now you dont! χι χι χι

Η μεγαλύτερη τρέλλα της ζωής μου...ο κος. Σκοτεινός Ιππότης...που ήταν και η πιο ευτυχισμένη τρέλλα της ζωής μου...το μεγαλύτερο ρίσκο...και η απόλυτη ευτυχία!!!!!!

Πολλες...Μερικες απο αυτες...

...ένα υπερατλαντικό ταξίδι μέχρι την Αμερική για να δω λέει αν θα μπορούσα να ζήσω εκεί κοντά σε κάποιον που με αγαπούσε αλλά που είχε αποφασίσει να ζήσει εκεί και μόνο εκεί και μαζί μου φυσικά αν το ήθελα...τα πάντα μου φαινόταν μαύρα,δεν μπόρεσα να προσαρμοστώ καθόλου...και αφού εξάντλησα τα περιθώρια μου,επιβεβαίωσα στον εαυτό μου αυτό που ήθελε να μάθει χωρίς να αφήσω την παραμικρή πιθανότητα στο μέλλον για να το μετανιώσω γύρισα πίσω!

Και το σημαντικότερο σε αυτή την ιστορία,δεν ήξερα γρι αγγλικά τότε...και με σταματούν στο αεροδρόμιο της Νέας Υόρκης και μου ζητούν να τους πω που θα μείνω.Εγώ απλά αναφέρω την περιοχή χωρίς να θυμάμαι καν τη διεύθυνση.Μου στέλνουν διερμηνέα που με πληροφορεί ότι αν δεν πω μια διεύθυνση οποιαδήποτε δεν θα με αφήσουν να περάσω και θα πρέπει να γυρίσω πίσω με το επόμενο αεροπλάνο.Ζητώ από τη διερμηνέα να φωνάξουν στο μεγάφωνο το άτομο που με περίμενε στην αίθουσα αναμονής...Πέρασε μια ώρα ολόκληρη χωρίς κανένας να φανεί...δεν ήξερα τι να κάνω και που να στραφώ ...ούτε κατά διάνοια δεν φανταζόμουν ότι μετά από 9 ώρες ταξίδι θα γύριζα πίσω στην Ελλάδα άπραγη...
Και ξάφνου μέσα στο μυαλό μου εκεί που συλλογιζόμουν διάφορα και ήμουν μέσα στα νεύρα γιατί δεν μπορούσα να θυμηθώ τίποτε έρχεται σαν σε ταινία βρε παιδιά ...αλλά είναι η αλήθεια,έρχεται μια διεύθυνση..εκείνη που με έβαλαν να συμπληρώσω όταν είχα πάει να βγάλω τη βίζα από το Αμερικάνικο Προξενείο...ούτε καν φανταζόμουν ότι θα μου την ξαναζητούσαν,ούτε καν σκέφτηκα ότι θα χαθώ αφού ήξερα ότι θα με περιμένουν στο αεροδρόμιο...που να φανταστώ ότι έπρεπε κι εκεί να δηλώσω διεύθυνση αλλιώς δεν θα μπορούσα να περάσω...
...Κι εκεί που τη θυμήθηκα χωρίς καν να ξέρω πως,ξέρετε και τις διευθύνσεις των άλλων κρατών,καμμία σχέση με τις δικές μας ...πηγαίνω μπροστά σε εκείνον που ήταν στο γκισέ...απλά την αναφέρω λες και απήγγειλα ποίημα και με αφήνουν να περάσω...παρακαλώ τίποτε δεν είχαν ανακοινώσει από το μεγάφωνο,μου το επιβεβαίωσε όταν αναρωτήθηκα το άτομο που με περίμενε...

Διακοπές με ένα σχεδόν άγνωστο,τον είχα γνωρίσει από μια φίλη στο γάμο της και πήγαμε μερικές μέρες στην Κέρκυρα.Και να μου το έλεγαν ότι θα το έκανα δεν θα με πίστευα!!

Επίσης έχω γνωρίσει δύο ιντερνιακούς φίλους χωρίς πριν να τους είχα συναντήσει ποτέ...μάλιστα με τον ένα έκανα και ολόκληρη διαδρομή μέχρι τη Θεσσαλονίκη...

Δεν παλεύομαι...αλλά δεν φοβάμαι τίποτε!
Όταν κάποιες φορές τα συλλογίζομαι ψύχραιμα λέω πως τολμάς και κάνεις τέτοια ριψοκίνδυνα πράγματα στη ζωή σου...κι όμως η ίδια πάντα απάντηση:Πιστεύω σε μένα και στο ένστικτο μου,δεν εκτίθεμαι και αν δεν περνάω καλά μπορώ να φύγω ανά πάσα στιγμή χωρίς κάτι να με σταματήσει...

Βέβαια εδώ που τα λέμε το σημαντικότερο πιστεύω φοβερά στην προστασία του Θεού και της Παναγιάς στη ζωή μου και δόξα τω Θεώ δεν μου έχει βγει κάτι από τις τρέλλες που έκανα στη ζωή μου εις βάρος μου...ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ!!

μονη μου παιζω..?

Η μεγαλύτερη μου 'τρέλα';

Οταν με καλέσαν σε συνέντευξη για δουλειά. Είπα: Κάνω αυτό, εκείνο και το άλλο (στο αντικείμενο μου, Η/Υ), και θέλω 180 το μήνα (τότε ήτανε χιλιάρικα, 1996) το μήνα. Πάρτε με για μια βδομάδα, και αν δεν σας κάνω γεια σας..
Και δεν επέτρεψα να με 'πατήσουν' με σενάρια ανεργίας και πως 'υπάρχουν και άλλοι με τα μισά λεφτά εκεί έξω'.. ΑΥΤΟΣ ΕΙΜΑΙ και ΑΜΑ γουστάρετε..

Με πήραν.

Μετά από ένα μήνα: "Μα πού ήσουν κρυμμένος εσύ"; Βρήκα ένα ..ουρδέλο και το έκανα μηχανογράφηση..

Και μου τα διπλασίασαν το 2003.

Είχα, μετά από διαδοχικές απογοητεύσεις, αποφασίσει να τα παίξω όλα για όλα..
Τρέλα σκέτη. Τρέλα;

Τώρα βέβαια με τη κρίση όλα ξαναπαίζονται.. Εχω τη δουλειά μου ακόμα αλλά κανείς δεν ξέρει για πόσο..
Αλλά όλο και κάποια άλλη τρέλα θα με σώσει..