Πεθερόπληκτη

Παράθεση:
Originally posted by Syrup
.. η προκατάληψη με τις πεθερές υπήρχε και θα υπάρχει πάντα, και όχι μόνο με τις πεθερές, αλλά και με τις αδερφές, τους αδεφούς κτλ. δηλ. με όλους τους ανθρώπους που αποτελούν το κοντινό περιβάλλον του/ης αγαπημένου/ης μας και με τους οποίους είναι δεμένος/η... στην ίδια κατηγορία ανήκουν και οι φίλοι επίσης..

το θέμα είναι αλλού...

...όταν κάποιος κάνει μια σχέση θέλει να αισθάνεται ότι τον τελευταίο λόγο και τις αποφάσεις τις παίρνει αυτός και η σχέση του με το οποιοδήποτε ρίσκο - μιλάμε πάντα για "φυσιολογικά" πράγματα - ΟΛΟΙ έχουν δικαίωμα στο λάθος και συνήθως από αυτό μαθαίνουν... οπότε οι τάσεις (υπερ)προστασίας από την πλευρά των πολύ κοντινών ανθρώπων πρέπει να ελέγχονται και - εκτός των περιπτώσεων μεγάλου κινδύνου - ίσως να καταπνίγονται.

...σε κανέναν/καμία δεν αρέσει να αισθάνεται ότι κάποιος τρίτος έχει μεγαλύτερη επιρροή στο ταίρι του από ότι ο/η ίδιος/α... και όταν αισθανθεί αρκετά "ασφαλής" θα γίνει πιο δεκτικός και σε παρατηρήσεις και συμβουλές - μην σου πω ότι θα της επιδιώξει κιόλας!

... έχει τύχει να διακόψω σχέση γιατί θεώρησα ότι ο άντρας εκείνος έδινε μεγαλύτερη βαρύτητα σε γνώμες τρίτων από ότι στη δική μου και δεν το μετάνοιωσα καθόλου... δεν είμαι ο τύπος που του αρέσει να κουνάει μαριονέτες μια ζωή για να φέρει τα πράγματα στα μέτρα του... μερικά πράγματα είναι δεδομένα - για μένα - από τη στιγμή που έχεις σχέση με κάποιον... ένα από αυτά είναι και η προτεραιότητα που δίνεις στον άλλον κι αυτό είναι κάτι που δεν το διαπραγματεύομαι...

... ελπίζω να βοήθησα

Παράθεση:
Originally posted by gorgo

Ελυσιαξε ο γιος μου.....δεν ηθελε τον ΟΤΕ με τιποτα.....
Γιατι?
Γιατι το κοριτσι μας( η νυφη) ειχε επιλεξει σπιτι της μια αλλη εταιρια και ηταν καλυτερη ειπε...... τετοια θα βαζαμε και εμεις απεφανθει ο νεος......
Τι να πω η πεθερα?
Να γινω κακια αντιδραστικη παρεμβατικη πεθερα που τα ξερει ολα?
ΟΧΙ....
......ε....πηγε τα εσκασε αγορασε το πακετο της εν λογω εταιριας και πανω απο δυο μηνες το καμαρωνουμε τωρα το πακετο, το ξεσκονιζουμε, το ποτιζουμε μπας και βγαλει κλωνους και μπουμπουκια.......γιατι δεν τους εχουν δωσει "πορτες" απ τον ΟΤΕ.....
στον απο πανω οροφο μεσα σε λιγοτερο απο 15 μερες η αδελφη μου εκανε συνδεση μεσω ΟΤΕ......

και ηταν κατι που αφορουσε το δικο μου σπιτι, το δικο μου τηλεφωνο...φαντασου να ελεγα κουβεντα για το δικο τους σπιτι και τηλεφωνο...μπορει να μου λεγανε οτι εχω και ποσοστα απ τον ΟΤΕ.....

Παράθεση:
Originally posted by xanumBurek

γιατι εγω που λεω για τα ορια φιλεναδα μπορω παντα λες να τα βαζω και να τα τηρω?

Οχι.....προσπαθω ομως τουλαχιστον σε πολυ σημαντικα θεματα.....
Να....Ο ΦΟΒΟΣ.....μην θεωρηθει οτι παω κοντρα στην νυφη με εκαναν να το βουλωσω και να ποτιζω το πακετο να βγαλει κλωνους......και να το καμαρωνω.....ενω τα βλαμενα θα ειχαν παει ενα σαββατοκυριακο εκδρομη με τα λεφτα που εδωσε ο κουβαρντας ο γιος μου για το πακετο και το ποσον του λογαριαμου της απλης συνδεσης μας για τις ωρες που φαγαμε στο νετ που θα πληρωσω εγω.....

γιατι αν ελεγα ..."πουλακια μου κουμαντο ο καθεις σπιτι του" οταν μου εξηγουσε η νεαρα τα πλεονεκτηματα της δικης της επιλογης μετα σε καποια διαφωνια τους μελλοντικη που εγω αγνοια θα ειχα θα πληρωνα το μαρμαρο οτι εχω επιρεασει.....

Παράθεση:
Originally posted by oceans
Πάντα πίστευα πως τα προβλήματα νύφης και πεθεράς είναι κάτι σαν "μύθος", κάτι σαν λαϊκή δοξασία. Τώρα ήρθε και εμένα η ώρα μου να τα λουστώ!!! Η δική μου η πεθερά, αν δεν την γνωρίζει κάποιος καλά, νομίζει πως είναι ο πιο καλόβολος άνθρωπος που υπάρχει. Τα φαινόμενα όμως απατούν. Και εξαπατήθηκα κι εγώ στην αρχή με τις μαλαγανιές της.
Το motto της είναι: "Α, εγώ δεν ανακατεύομαι στην ζωή των παιδιών μου. Αυτά θα αποφασίσουν για ότι θέλουν". Αυτή είναι μια κουβέντα που την έχω ακούσει άπειρες φορές να την λέει και στα ίδια της τα παιδιά (2 αγόρια), και σε εμένα και σε όποιον μπορεί να βρεθεί σε μια συζήτηση αποφάσεων. Έχει κάνει σε όλους πλύση εγκεφάλου ότι δεν ανακατεύεται. Μακάρι όμως να ήταν έτσι τα πράγματα...
Είναι μια πολύ δραστήρια γυναίκα, που έχει μεγαλώσει μόνη της 2 άντρακλες γιατί ο πατέρας των παιδιών πέθανε όταν ο άντρας μου ήταν 13 και ο μικρός 9. Έχει μάθει για όλα να παίρνει αποφάσεις εκείνη. Άλλωστε μόνο έτσι θα μπορούσε να στηρίξει την οικογένειά της, αφού δεν είχε καμία συμπαράσταση ούτε από τους δικούς της, αλλά ούτε και από τα πεθερικά της.
Έχει όμως έναν τρόπο... πως να τον πω... Πάντα καταφέρνει να μας τουμπάρει και κυρίως τους γιους της με το μπούρου-μπούρου, και να γίνεται το δικό της. Στην αρχή δεν είχα καταλάβει το όλο παιχνιδάκι πίσω από την πλάτη μου. Ενώ όταν ήμουν μπροστά συμφωνούσε σε ότι έλεγα, μετά πάντα έβρισκε έδαφος και τούμπαρε τον άντρα μου ακόμα και πριν παντρευτούμε.
Με τον άντρα μου είμαστε μαζί 5 χρόνια. Τον Ιανουάριο κάναμε πολιτικό γάμο για να μπορέσουμε να πάρουμε δάνειο και να αγοράσουμε ένα δικό μας σπίτι, να φτιάξουμε και εμείς την οικογένειά μας κάνοντας και τον θρησκευτικό μας γάμο.
Προς το παρόν, δεν μένουμε μαζί. Μένουμε στα πατρικά μας (εν προκειμένω - στα μητρικά μας γιατί και ο δικός μου ο πατέρας πέθανε όταν ήμουν 12 ετών).
Είμαστε στην διαδικασία του δανείου. Μέχρι όμως να φτάσουμε ώς εδώ έχουμε απορρίψει άλλα δύο σπίτια για τα οποία είχαμε κάνει τις διαδικασίες του δανείου και μας άρεσαν, αλλά πάντα τελευταία στιγμή η πεθερά μου επηρέαζε τον άντρα μου και έκανε πίσω.
Δυστυχώς δεν μπορώ να την αντιμετωπίσω αυτή την γυναίκα. Δεν έχω χειροπιαστές αποδείξεις για την ανακατωσούρα που δημιουργεί. Ποτέ δεν με έχει προσβάλει στα ίσια και πάντα αναφέρει το κλασικό πια "Α, εγώ δεν ανακατεύομαι στην ζωή των παιδιών μου. Αυτά θα αποφασίσουν για ότι θέλουν". Αν η γυναίκα ήταν ντόμπρα μαζί μου, θα μπορούσα να την αντιμετωπίσω. Όμως όλα τα κάνει υποχθόνια για να μην μπορώ να έχω αποδείξεις για τίποτα.
Ένα παράδειγμα: Έχει πεθάνει η μάνα της μάνας μου και έχουμε το μνημόσυνο. Ξέρει την ημερομηνία και ξέρει επίσης πως εγώ και η μητέρα μου δεν έχουμε άλλους ανθρώπους να μας βοηθήσουν και να μας στηρίξουν. Τρεις μέρες πριν το μνημόσυνο με πιάνει στο σπίτι κάπως απόμερα και μου λέει: «Θέλω να σου πω κάτι, αλλά θέλω να μείνει μεταξύ μας γιατί ο γιος μου, μου είπε να μην στο αναφέρω καθόλου…» Τσιμπάω εγώ και θέλοντας να μάθω τι ήταν αυτό που ο άντρας μου δεν ήθελε να ξέρω, της απαντώ: «Πείτε μου και μείνετε ήσυχη». Συνεχίσει τότε εκείνη και μου λέει: «Ένας σύλλογος διοργανώνει μια εκδρομή στα Καλάβρυτα σε πολύ καλή τιμή για το Παρασκευοσαββατοκύριακο και θέλω πολύ να πάω με την φιλενάδα μου, και το κανονίζουμε πολύ καιρό… και μπούρου-μπούρου… Το είπα στο γιο μου και εκείνος λέει πως πρέπει να είμαι στο μνημόσυνο της γιαγιάς σου, αλλά σκεφτόμουν πως αφού ήρθα στην κηδεία και αφού δεν την ήξερα προσωπικά , θα μπορέσω να πάω στην εκδρομή που την έχω τόσο ανάγκη, και αν δεν σε πειράζει, να πεις του γιου μου πως δεν έχεις πρόβλημα που θα λείπω» Τι να κάνω και εγώ , μην έχοντας άλλη επιλογή της λέω πως «σε μια δύσκολη στιγμή όπως αυτή θα ήθελα να ήσασταν δίπλα μου, αλλά έτσι όπως μου το λέτε… Καλά να περάσετε στην εκδρομή. Και όσο για αυτούς που θα ρωτήσουν που είστε, θα του πω πως είχατε μια δουλειά εκτός Αθηνών.»

Δεν με πείραξε που δεν ήρθε στο μνημόσυνο της γιαγιά μου, έτσι και αλλιώς τον άντρα μου που είχα ανάγκη, τον είχα στο πλευρό μου. Με πείραξε το όλο συνωμοτικό της ύφος για να με φέρει με τα νερά της και τελικά να φύγει για την εκδρομούλα της και με την δική μου συγκατάθεση, ώστε ο άντρας μου να μην μπορεί να της προσάψει το παραμικρό.

Αυτά. Τα είπα λίγο και ξεθύμανα. Το μόνο συμπέρασμα είναι πως «Καλύτερα να γνωρίζεις τον “εχθρό” σου κατάφατσα, παρά να τον υποψιάζεσαι, χωρίς να μπορείς να το αποδείξεις», ή «καλύτερα ο ατρόμητος εχθρός, παρά ο ύπουλος».

Ευχαριστώ για την υπομονή σας