φοβος ακυρωσης 2μηνες πριν το γαμο.

Παράθεση:
Originally posted by patraboy1
Όλο γυναίκες έχουνε γράψει.
Κι εγώ φοβάμαι το γάμο, καθόσον είναι "η φθίνουσα πορεία όσων θα μπορούσαν να συνεχίσουν ανερχόμενα", ορισμός που έχουμε συζητήσει με τους φίλους μου

Ναι έχεις δίκιο, στο ότι οι άντρες φοβούνται τον γάμο, όμως το ίδιο και οι γυναίκες!! Και στο κάτω κάτω αν τα σκεφτούμε απλά τα πράγματα γιατί να πανικοβαλλόμαστε; Τι είναι ο γάμος; Βασικά έχει δύο έννοιες: η 1η είναι η έννοια του μυστηρίου, της διαδικασίας που ενώνει δύο άτομα για όλη τους τη ζωή , κάτι το οποίο σέβομαι απόλυτα. Η 2η έννοια αφορά τον γάμο ως έγγαμο βίο. Νομίζω πως όταν λέμε ότι φοβόμαστε τον γάμο όλοι τον αντιλαμβανόμαστε με την δεύτερη έννοια. Και γιατί τόση φασαρία; Αφού τον έγγαμο βίο τον φτιάχνουμε εμείς όπως θέλουμε: Το ότι σ'αγαπώ και μ'αγαπάς δεν αλλάζει με την πράξη του γάμου. Οι καθημερινές συνήθειες δεν αλλάζουν (ας μιλήσουμε τουλάχιστον μέχρι την ημέρα που θα έρθουν τα παιδιά). Οι παρέες δεν αλλάζουν.
Το πώς βλέπω τον σύντροφό μου ερωτικά και συναισθηματικά δεν αλλάζει. Δηλαδή πριν όταν έκανα έρωτα με τον συντροφό μου και αισθανόμουν την αποκλειστικότητα μου άρεσε, ενώ τώρα που θα είμαστε παντρεμένη θα με πνίγει; Δηλαδή πριν όταν κάναμε έρωτα γνωρίζαμε ο ένας τι αρέεσει στον άλλο ενώ όταν παντρευτούμε θα σταματήσουμε να γνωρίζουμε και η σεξουαλική μας ζωή θα έχει πτώση; Η μόνη πτώση που θα έρθει θα είναι λόγω ηλικίας και θα ερχόταν ούτως ή άλλως είτε παντρεμένοι ήμασταν είτε όχι. Έπειτα, τι άλλο αλλάζει; Το ότι θα μείνουμε στο ίδιο σπίτι; Ε και;Άσε που πριν να παντρευτείς επιβάλλεται να έχεις συζήσει λίγο με τον άλλο, ώστε να μην σου έρθει κεραμίδα κατακέφαλα και ναέχεις ήδη εξοικειωθεί με την νοοτροπία της προσαρμογής. ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΑΚΟ marriage becomes what we want it to become. Και προς θεού δεν λέω ότι είναι εύκολος ο έγγαμος βίος. Θέλει υποχωρήσεις, αγάπη, κατανόηση και πάνω από όλα όχι εγωισμούς. Όμως στην πορεία αποκτούνται στις περισσότερες περιπτώσεις τουλάχιστον. Εγώ μιλάω για την μεταβατική περίοδο προ και μετά γάμου εποχής. Πραγματικά κοπέλα μου δεν πιστεύω ότι αξίζει να ακυρώσεις το γάμο.
Αν μας λες ότι είστε τόσα χρόνια μαζί, και ότι σε αγαπάει και δεν σε έχει βαρεθεί, το μόνο που απομένει είναι να του δώσεις να καταλάβει ότι δεν θα αλλάξουν τα πράγματα, ούτε οι συνήθειες, ούτε η καθημερινότητα. Και αν πιστεύεις ότι δεν θα το καταλάβει αν του το πεις εσύ, παρακάλεσε έναν φίλο του, ένα άτομο που ξέρεις ότι θα ακούσει να του ανοίξει τα μάτια, γιατί μάλλον είναι ένας πανικός και τίποτα άλλο. Το σημαντικό είναι να μην τον πιέσεις, να του δείξεις ότι καταλαβαίνεις το πως νοιώθει (κάνοντας υπομονή διότι αυτός δεν καταλαβαίνει εσένα, αλλά στη συνέχεια θα ρθεί και αυτό) και ότι δεν υπάρχει πίεση. Στην ανάγκη αν είναι να αναβληθεί ακόμα ο γάμος αλλά όχι να ακυρωθεί.. Και γνώμη μου είναι να μην φύγεις από την σχέση. Επειδή πανικοβλήθηκε τώρα δεν σημαίνει ότι δεν θέλει να κάνει οικογένεια μαζί σου. Δώστου λίγο χρόνο, χωρίς όμως να γίνεσαι και εσύ θύμα, προσπάθησε να τον κάνεις σιγά σιγά να καταλάβει πως πάντα θα είσαι αυτή που είσαι, το κοριτσάκι του και πως σε στεναχωρεί το ότι διστάζει.
Ελπίζω να σε βοήθησα και όλα να πάνε καλά.

Τελικά αυτός ο γάμος έγινε;;;;
Γίνετε;; ;θα γίνει;;;;

σκεψου το καλά πριν παντρευτεις.εμένα μου δόθηκε η ευκαιρία να χωρίσω πριν τον γάμο μου και δεν χώρισα γιατι νόμιζα ότι όλοι το παθαίνουν αυτό(δηλαδή κρίση,τσακωμους) πριν τον γάμο.8 μήνες μετά συνειδητοποίησα μετά από 5,5 χρόνια ότι έκανα λάθος επιλογή.Οι γονείς μου δεν τον ήθελαν απ'την αρχή αλλά έλεγα δεν υπάρχουν ιδανικές καταστασεις σε κανένα ζευγάρι!τωρα ένα χρόνο μετά έκανα αιτηση διαζυγίου.Αν όμως πράγματικά είστε καλά και εχετε συχνή σεξουαλική ζωή προχώρα. και εγώ όταν με ρώταγαν "καλά" έλεγα ότι ήμουνα αλλά έλεγα ψέμματα στον εαυτό μου πρόσεξε μην κανεις και εσύ το ίδιο λάθος.

Τι εγινε ρε παιδια με το γαμο αυτο?

Εγώ το μόνο που έχω καταλάβει για τους άντρες όλα αυτά τα χρόνια είναι ένα

ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΣΑ ΤΑ ΛΑΣΤΙΧΑ

Ερχονται πολύ κοντά σου για κάποια διαστήματα. Μόλις νοιώσουν ότι σε ακούμπησαν, ωσάν λάστιχο, τραβιόνται πάλι πίσω.

Οσο κυνηγούσα το λάστιχο αποτύγχανα. Αυτό απομακρυνόταν περισσότερο.

Μόλις κατάλαβα ότι αν την ώρα που έχει απομακρυνθεί, το αφήνουμε ήσυχο, αυτό με την ίδια ενέργεια που χρησιμοποίησε για να απομακρυνθεί, τιναζόταν πάλι και ερχόταν κοντά μου, έγινα ευτυχισμένη.

Απλά τις μέρες που το λάστιχο απομακρύνεται, εσύ βγαίνεις με τις φίλες σου, ασχολείσαι με ενδιαφέροντα που σε ψυχαγωγούν.

Τώρα όσον αφορά γάμους, μπουμπουνιέρες, κουφέτα και γονείς.

ΜΠΛΙΑΧ !!!!!!!

Είνα κοινός φόβος. Εγώ αυτή την εποχή γνωρίζω -στα πλαίσια της προετοιμασίας του γάμου μου- τους πιο γοητευτικούς και ££"£$$***σιμους άντρες της Αττικής! (ανθοπώλες, διοργανωτές, φωτογράφους, κτλ κτλ). Αυτό που πιστεύω όμως είναι ότι απλά είναι test αυτοπειθαρχίας, να διαπιστώσεις κατά πόσο είσαι αποφασισμένη και σίγουρη για την επιλογή σου. Γιατί εξάλλου ο φόβος του χωρισμού και της λήξης του «forever after» δεν ισχύει μόνο για τους 2-3 μήνες προ της τελετής, υφίσταται συνέχεια. Κι για τις γυναίκες και για τους άντρες.
Και καλό είναι να υφίσταται γιατί μας κρατά στην τσίτα και δεν ρουτινιάζουμε.