πεθερές

Παράθεση:
Originally posted by gorgo
οταν επαψα να προσπαθω να κανω το καλυτερο για να κερδισω την ευνοια της και εγινα ο εαυτος μου...ολα αλλαξαν..παλι το καλυτερο εκανα αλλα για μενα για το σπιτικο μου οχι για την αποδοχη της....

Φυσικά οφείλω να παραδεχτώ πως αυτό που βιώνω εγώ, είναι όντως γελοίο μπροστά σε αυτό που πέρασες εσύ. Επειδή όμως για τον κάθε άνθρωπο, το δικό του πρόβλημα είναι το μεγαλύτερο από όλων των άλλων σύμφωνα φυσικά με τις επιπτώσεις που επιφέρει στην ζωή του και που έχεις δίκιο σοφή μου gorgo, δεν χωράνε με τίποτα σε λέξεις μέσα στο forum, θα κρατήσω την παραπάνω φράση σου και θα κοιτάξω να την εφαρμόσω...Ισως πιάσει και για μένα.
Σ'ευχαριστώ...

Γιατι αρκουσε μπουκλιτσα να ριξω μια ματια στην ζωη της...
να δω οτι ηταν μια γυναικα πανεξυπνη και δυναμικη που δεν της δοθηκαν ποτε οι ευκαιριες να διοχετευσει καπου αλλου την δυναμικοτητα και την εξυπναδα της ουτε μπορεσε να βρει αλλες διεξοδους, μια γυναικα που λαχταραγε για μια βολτα, για συναναστροφες κοινωνικες, για ενα ομορφο ρουχο,στερημενη, απομονωμενη σε μια γειτονια με φιδια βατραχια και κοπριες απο τα κατσικια...... λαχταραγε για αποδοχη, για αγαπη, για μια αγκαλια
και προσπαθησε ολα αυτα να τα ζησει μεσα απ τις ζωες των παιδιων της, να τα βουτηξει να τα λεηλατησει..........με λαθος τροπο βεβαια με καταστροφικο τροπο.....αλλα ποιος βρεθηκε να της πει κατι να την οδηγησει αλλου....αλλες εποχες...αλλες ευκαιριες και το σημαντικοτερο ο καθενας εχει διαφορετικες ικανοτητες.....και εκεινη απο μονη της δεν ειχε την ικανοτητα να πραξει αλλιως....

Κια οταν λεω πια πως Αρνουμαι να μπω σε ολη αυτη την γελοιοτητα ειναι γιατι ειδα και τα δικα μου λαθη που πηγαζαν απο την ταμπελα ..."πεθερα" και αρνηθηκα παρα την ευγενεια μου παρα το οτι ημουν καλοβολη παρα το οτι ημουν αψοχη να δω τοτε πως αν της χαριζα ενα χαμογελο απο ψυχης και οχι απο το πρεπει της ευγενειας αν της χαριζα μια αγκαλια λιγη αποδοχη...πολλα θα ηταν διαφορετικα..πολλα θα ειχαμε γλυτωσει ολοι....

Οταν ομως καταλαβα....οταν ειδα ολα αυτα οταν προσπαθησα να κατανοησω και το καταφερα ως ενα βαθμο...τοτε αν και δεν ανηκα πλεον στην οικογενεια της τοτε την συγχρεσα και της χαρισα το πραγματικο μου χαμογελο, μια αγκαλια, λιγη αποδοχη....και οσο και αν ειχε τον διαβολο ορθιο μεσα της...μαλακωσε...αλλαξε και κεινη....

αντε παλι...
κατι τετοια θεματα...
και ξαναξεβρακωνομαι στα φορα...

και ας εχω πει χιλιες φορες να μην το κανω.....

Παράθεση:
Originally posted by gorgo
αντε παλι...
κατι τετοια θεματα...
και ξαναξεβρακωνομαι στα φορα...

και ας εχω πει χιλιες φορες να μην το κανω.....

Μπορεί όμως με αυτό το "ξεβράκωμα", να βοηθάς ανθρώπους που έχουν να "πάρουν" διδάγματα από τα δικά σου βιώματα...
Σε σένα άργησαν, σε άλλους μπορεί να τους έρχονται "πάνω στην ώρα"

οταν ο ανθρωπος ειναι ισορροπημενος... μπορει να γινει καλος συντροφος, καλος φιλος, καλη πεθερα και τα λοιπα!!!

εμενα παλι γιατι με αγαπουσαν οι μαμαδες των αγοριων μου περισσοτερο απο τα αγορια μου!!!

με ενα παιδι που ημουν 1,5 χρονο μαζι... εβλεπε τα στραβα του κανακαρη της και τον μαλωνε οποτε εκανε κατι στραβο... τελικα την μανα του την θυμαμαι ακομα με αγαπη... ασχετα αν δεν μου συνχωρεσε οτι αφησα το βλασταρι της!!!!