Δε θα είχα κανένα πρόβλημα όσο αφορά το πως θα ένιωθα, αν μου τύχαινε να αγαπήσω μια γυναίκα πολύ μεγαλύτερή μου ή πολύ μικρότερή μου.
Τα προβλήματα όμως αρχίζουν, όταν ο στόχος δεν είναι η απλή συμβίωση, αλλά η δημιουργία οικογένειας και παιδιών.
Στη φύση, το δυνατό ζώο, για παράδειγμα το λιοντάρι, διαλέγει το θυληκό, με κριτήριο την αναπαραγωγική του ικανότητα και την υγεία του. Όπως επίσης το θυληκό, επιτρέπει στο πιο δυνατό και νέο να αποκτήσει μαζί του απογόνους.
Αυτό είναι σοφά ρυθμισμένο απο τη φύση, ώστε οι απόγονοι να είναι όσο το δυνατό πιο υγειείς και το είδος να εξασφαλίσει δυνατούς απογόνους. Το ίδιο γινόταν και με τους ανθρώπους των σπηλαίων. Οι αδύναμοι και γερασμένοι άντρες, έχαναν τις μάχες για τη κατάκτιση των θυληκών, απο τα νεότερα μέλη της ομάδας. Αυτό εξασφάλιζε τους καλύτερους δυνατούς απογόνους, αλλά και μια ισορροπία στη διάρκεια ζωής των γονιών, ώστε τα παιδιά να έχουν προστασία όσο θα διαρκούσε η ανατροφή τους.
Με τη πάροδο των ετών, η ανθρώπινη κοινωνία, απέκτησε πολιτισμό, ικανό να μεγαλώνει συνεχώς το μέσο όρο ζωής.
Ένας σαραντάρης ενώ στα προιστορικά χρόνια θα ήταν ένας γέρος για την ομάδα, έγινε τώρα ένας ικανός άνθρωπος να τεκνοποιήσει και να γίνει γονιός. Τα κριτήρια που προστέθηκαν, ήταν η οικονομική άνεση και η προσωπικότητα γενικά, σαν όνομα. Σε συνδιασμό με την έλλειψη του κινδύνου, να υπάρξει ανταγωνισμός, ίδιος με κείνον της προιστορίας, δηλαδή κάποιος νεότερος με τη βία να νικήσει το μεγαλύτερο για να διεκδικήσει το θυληκό, όλα έγιναν ιδανικά για το σαραντάρη. Ύστερα, έχουμε και την ιατρική πλέον, όπου επιτρέπει σε γυναίκες προχωρημένης ηλικίας, να γίνουν μάνες χωρίς να υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να χαθεί η ζωή τους ή η ζωή των παιδιών της. Κι έτσι περάσαμε λίγο λίγο στο άλλο άκρο, όπου ακόμη και μια γυναίκα σήμερα μόνη, διαλέγει να κάνει παιδί και να το μεγαλώσει μόνη της, χωρίς σύντροφο. Όλα αυτά, διότι δεν είμαστε πλέον τρωτοί στις ασθένοιες, τα άγρια ζώα αλλά και στους ίδιους τους συνανθρώπους μας που τυχόν θα μας εξολόθρευαν, αν επικρατούσε ο νόμος της ζούγκλας όπως παλιότερα.
Υπάρχει λοιπόν ένα περιθώριο. Αυτό είναι της τάξης των 10 - 15 χρόνων πάνω κάτω. Όταν αυθτό το όριο ξεπεραστεί, τα προβλήματα κάνουν την εμφανισή τους.
Το πρώτο κι ίσως το σπουδαιότερο, είναι η διαφορά τρόπου σκέψης και αντηλήψεων στο ζευγάρι. Το δεύτερο η απουσία της ερωτικής ζωής του ζευγαριού και τα επακόλουθά της, Το τρίτο η διαφορά στο τρόπο ζωής, όπου ο γηραιότερος γονιός δε μπορεί να ακολουθήσει τη ταχύτητα του-της συντρόφου και των παιδιών.
Ακόμη ένα πρόβλημα είναι και η κατακραυγή της υπόλοιπης κοινωνίας.
Μια γυναίκα 21 ετών που παντρέυεται έναν 45 ετών, επιφέρει τις ανητικότερες σκέψεις των υπολοίπων. Θα της πούν, το παντρέυτηκες για τα λεφτά του, και σε κείνον θα πούν, γιατί καταστρέφεις ένα μπουμπούκι, όταν θα είσαι 60 και θα πίνεις χαμομιλάκι ακείνη θα σε κερατώνει.
Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να επαναστατεί με όλες αυτές τις επικρίσεις της κοινωνίας μας. Όμως πρέπει να τα δούμε τα πράγματα ρεαλιστικά. Το κουτσομπολιό, στην ουσία είναι ένα αόρατο δικαστήριο, που ρυθμίζει τη κανονικότητά μας. Όλοι το αντιπαθούμε μα όλοι το ακούμε και το κάνουμε.
Όσο κι αν κλείσει κανείς τα αυτιά του, όταν θα πάει ο 70 ντάρης να δει τους καθηγητές του παιδιού του στο σχολείο, θα του πουν γιατί δεν ήρθε ο πατέρας του κι έστειλε το παππού του παιδιού;
Αυτά όλα πονάνε, όσο καλές κι αν ήταν οι προθέσεις μας, ο κόσμος δε θέλει να τις καταλάβει. Φανταστείτε το κορίτσι σας, στα 19 του, να σας πεί, ότι αγάπησε έναν 40 άρη. Ή ο γιός σας μια 30 άρα, ενώ ο ίδιος δεν έχει τελειώσει καν το στρατιωτικό. Δε θα γίνεται και σεις όπως η υπόλοιπη κοινωνία;
Η δική μου θέση είναι, ότι μετά την ενηλικίωση, μπορούμε να κάνουμε σχέση με διαφορά ηλικίας, αλλά όχι οικογένεια.
Μπορεί τα αισθήματα να υπάρχουν και να είναι αληθινά, αλλά πρέπει να ληφθούν υπόψην όλες οι παράμετροι. Τα παιδιά που πιθανόν να γεννηθούν απο ένα τέτοιο γάμο, στη καλύτερη περίπτωση, θα έχουν προβλήματα επιβίωσης. Έχω αρκετές περιπτώσεις γνωστών μου στο μυαλό μου, όπου βλέπω καθαρά, ότι αυτές οι σχέσεις είναι καταδικασμένες απο το χρόνο. ¨οχι απο τα αισθήματα το ξαναλέω. Προχθές ήρθαν στο Α.τμήμα, δυο γονείς με τα παιδιά τους και έκαναν εγκλήσεις μεταξύ τους. Ο πατέρας 71 ετών και η μάνα 35. Τα θύματα, τα παιδάκια. Όταν εκείνη βαρέθηκε να φιλάει έναν γερασμένο άντρα κι όταν εκείνος άρχισε να καταλαβαίνει ότι δε μπορεί να της προσφέρει τίποτα περισσότερο εκτός απο λεφτά...τότε όλα γκρεμίστηκαν.
Θα μου πείτε και ζευγάρια της ίδιας ηλικίας φτάνουν σε τέτοια κατάσταση. Ναι, αλλά για άλλους λόγους. Γιατί να επιδιώκουμε τη καταστροφή μας;
Όποιος έχει την απαραίτητη αυτογνωσία, δεν κάνει τέτοια λάθη, παραμένει δυνατός, και ξεπερνά τα αισθήματά του, πριν τον ξεπεράσουν αυτά και του χαλάσουν τη ζωή για πάντα.
γνωριμίες
Sxeseis.gr by Adir Technologies Ltd © 2003-2023
στα social media