Τι ειναι ο Γαμος??Συντροφηκοτητα??Αναγκη?? Ή μεσο διαιωνησης του ανθρωπινου ειδους??

Παράθεση:
Originally posted by despina9
η φράση " οι χωρισμένοι έχουν τον πρώτο λόγο"
μου θυμίζει μια λαικη αοιδό που τραγουδαγε με πάθος :
"...οι χωρισμένοι δεν γιορτάζουνε ποτε!"....


τωρα εγω που μετα το χωρισμό, "πήρα" τα πανω μου, τι να πω...

Να πεις την αποψη σου.Ειδικα εσυ δεσποινα μπορεις να δωσεις την δικη σου απαντηση στο "τι ειναι ο γαμος"..

Απο τη σκοπιά της βιολογικής εξέλιξης...

Ο γάμος είναι ένας θεσμός που αποσκοπεί στον έλεγχο της γενετήσιας επιθυμίας και παρέχει κάποια εχέγγυα για τη γνησιότητα της πατρότητας (δηλαδή οτι το παιδί που κυοφορείται ανήκει στο συγκεκριμένο αρσενικό και όχι σε κάποιο άλλο).

Υπάρχει όμως και κάτι άλλο: Ο γάμος (και η μονογαμία που, τυπικά τουλάχιστον, τον συνοδεύει) είναι ένα αποτελεσματικότατο μέσο για τον έλεγχο του πληθυσμού και τη διατήρησή του σε επιτρεπτά όρια (αυτό που στους υπόλοιπους ζωικούς πληθυσμούς λέγεται ''βέλτιστος αριθμός''). Η εξήγηση είναι απλή: Όταν ο άνθρωπος αποκόπηκε απο τα υπόλοιπα ζώα και άρχισε να κυριαρχεί πάνω τους και πάνω στην ίδια τη φύση, εμφανίστηκε ο κίνδυνος της υπερβολικής πληθυσμιακής του αύξησης. Κι αυτό επειδή, πλέον, δεν είχε...θηρευτές.
Έτσι λοιπόν, εδραιώθηκε η αντίληψη της μονογαμίας και της θεσμικής της κατοχύρωσης, του γάμου.

Ο γάμος είναι ένα προιόν της εξέλιξης και ως τέτοιο είναι ένα απο τα χαρακτηριστικά που μας ξεχωρίζουν απο τα υπόλοιπα ζώα και μας κάνουν ''ανθρώπινους''.
Ως εκ τούτου, η μονογαμία είναι μια ένδειξη πολιτισμού ενώ η πολυγαμία δεν είναι τίποτα περισσότερο ή λιγότερο απο μια επιστροφή στις ζωικές μας απαρχές - είναι, με άλλα λόγια, μια οπισθοδρόμηση...

KALYPSES TO THEMA ME THN MIA. YES. AYTO EINAI GAMOS.

Παράθεση:
Originally posted by avraxas
Ως εκ τούτου, η μονογαμία είναι μια ένδειξη πολιτισμού ενώ η πολυγαμία δεν είναι τίποτα περισσότερο ή λιγότερο απο μια επιστροφή στις ζωικές μας απαρχές - είναι, με άλλα λόγια, μια οπισθοδρόμηση...

Σα να λέμε δηλαδή:

Οσοι ξενοπηδάνε είναι ζώα
Εντάξει, μη βαρατε, πλάκα κάναμε.

Παράθεση:
Originally posted by avraxas
Ο γάμος είναι ένας θεσμός που αποσκοπεί στον έλεγχο της γενετήσιας επιθυμίας και παρέχει κάποια εχέγγυα για τη γνησιότητα της πατρότητας (δηλαδή οτι το παιδί που κυοφορείται ανήκει στο συγκεκριμένο αρσενικό και όχι σε κάποιο άλλο).

Υπάρχει όμως και κάτι άλλο: Ο γάμος (και η μονογαμία που, τυπικά τουλάχιστον, τον συνοδεύει) είναι ένα αποτελεσματικότατο μέσο για τον έλεγχο του πληθυσμού και τη διατήρησή του σε επιτρεπτά όρια (αυτό που στους υπόλοιπους ζωικούς πληθυσμούς λέγεται ''βέλτιστος αριθμός''). Η εξήγηση είναι απλή: Όταν ο άνθρωπος αποκόπηκε απο τα υπόλοιπα ζώα και άρχισε να κυριαρχεί πάνω τους και πάνω στην ίδια τη φύση, εμφανίστηκε ο κίνδυνος της υπερβολικής πληθυσμιακής του αύξησης. Κι αυτό επειδή, πλέον, δεν είχε...θηρευτές.
Έτσι λοιπόν, εδραιώθηκε η αντίληψη της μονογαμίας και της θεσμικής της κατοχύρωσης, του γάμου.

Ο γάμος είναι ένα προιόν της εξέλιξης και ως τέτοιο είναι ένα απο τα χαρακτηριστικά που μας ξεχωρίζουν απο τα υπόλοιπα ζώα και μας κάνουν ''ανθρώπινους''.
Ως εκ τούτου, η μονογαμία είναι μια ένδειξη πολιτισμού ενώ η πολυγαμία δεν είναι τίποτα περισσότερο ή λιγότερο απο μια επιστροφή στις ζωικές μας απαρχές - είναι, με άλλα λόγια, μια οπισθοδρόμηση...

Δεν θα συμφωνήσω, σήμερα ο έλεγχος του πληθυσμού ελέγχετε από τα μέτρα αντισύλληψης και όχι από τη μονογαμία.

Όσο για την πολυγαμία, εγώ το βλέπω ως ένα μέσω επικοινωνίας και στην επικοινωνία χρειάζεται πλουραλισμός.
Τώρα θα μου πεις, μπορείς να μιλάς με τον άλλο κι όχι να π(η)διέσαι.
Σωστό και αυτό αλλά εγώ προτιμώ τη «νοηματική»!

Ο έλεγχος του πληθυσμού, αγαπητέ φίλε Πήγασε, μπορεί να ελέγχεται σήμερα απο τα διάφορα μέτρα αντισύλληψης αλλά η ανθρώπινη συμπεριφορά διαμορφώνεται απο κάποια χαρακτηριστικά που υπάρχουν απο την εποχή των σπηλαίων. Μιλάμε για συμπεριφορές που πηγαίνουν εκατομμύρια χρόνια πίσω... Τα χρόνια της τεχνολογίας και της αντισύλληψης δεν είναι τίποτα μπροστά στη συνολική διάρκεια της ανθρώπινης παρουσίας πάνω στη γη.

Θέλω, επίσης, να συμπληρώσω και κάτι άλλο, ορμώμενος απο την αρχική παρατήρηση του Γιάννη28, οτι ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως πολυγαμικός.
Αυτό ισχύει. Αλλά ισχύει εν μέρει. Είναι η μισή αλήθεια...
Ο άνθρωπος είναι και πολυγαμικός και μονογαμικός. Και ιδού γιατί: Η ανθρώπινη συμπεριφορά καθορίζεται απο τον εγκέφαλο αλλά ο εγκέφαλος είναι ένα παζλ που έχει διαφορετικά (και δυνάμει αλληλοσυγκρουόμενα) κομμάτια. Το αρχαιότερο κομμάτι λέγεται μεταιχμιακό σύστημα και είναι το κομμάτι στο οποίο εδρεύει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και το ένστικτο της αναπαραγωγής - και τα παρακλάδια τους, π.χ ο φόβος, η ηδονή κ.ο.κ
Το νεώτερο κομμάτι βρίσκεται πάνω απο το μεταιχμιακό σύστημα και λέγεται νεοφλοιός. Είναι το κομμάτι της νόησης και μοιάζει με κουλουριασμένο φίδι.

Τα ένστικτα λοιπόν (ή αλλιώς το μεταιχμιακό σύστημα) είναι πολυγαμικά. Δε τα νοιάζει σε τι ή σε ποιόν θα εκτονωθούν, αρκεί ΝΑ εκτονωθούν. Είναι τυφλά, εγωιστικά και απρόσωπα...
Η Φρόνηση, αντιθέτως, (ο νεοφλοιός) είναι μονογαμική. Διότι σ' αυτήν εδρεύει η έννοια της ηθικής, του χρόνου αλλά και του προσώπου - η αίσθηση οτι είμαστε ξεχωριστά άτομα/πρόσωπα και όχι απλά μέλη ενός απο τα χιλιάδες ζωικά είδη που υπάρχουν πάνω στη γη...
Αυτός είναι και ο λόγος που θεωρώ οτι η μονογαμία, εκτός απο τη βιολογική της σκοπιμότητα, είναι και μια στάση πολιτισμού: Διότι ελέγχει το σεξουαλικό ένστικτο και δίνει στην ανθρώπινη ζωή μια αίσθηση ηρεμίας, χωρίς φόβο (ο φόβος της απώλειας του συντρόφου, της ερωτικής μοναξιάς και της ατεκνίας). Και πολιτισμός σημαίνει χαλιναγώγηση των ενστίκτων.

Είναι και άλλα που θα ήθελα να γράψω αλλά δε θέλω να σας κουράσω άλλο...

Παράθεση:
Originally posted by giannis28

Παράθεση:
Originally posted by despina9
η φράση " οι χωρισμένοι έχουν τον πρώτο λόγο"
μου θυμίζει μια λαικη αοιδό που τραγουδαγε με πάθος :
"...οι χωρισμένοι δεν γιορτάζουνε ποτε!"....


τωρα εγω που μετα το χωρισμό, "πήρα" τα πανω μου, τι να πω...

Να πεις την αποψη σου.Ειδικα εσυ δεσποινα μπορεις να δωσεις την δικη σου απαντηση στο "τι ειναι ο γαμος"..

βλέποντας, αγαπητέ, παρακάτω στις απαντήσεις περί ελέγχου πληθυσμού, το μεσο που μας ξεχωρίζει απο το υπολοιπο ζωικο βασιλειο κ.α., δεν θέλω να
μπω σε τετοια συζητηση.
Φυσικά, καταλαβαινεις πως διαφωνω εντελώς, αλλά θέλω να πω οτι
αν έπρεπε να διαλεξω ανάμεσα στα τρια τα οποία έβαλες επικεφαλίδα στο
θέμα σου "συντροφικότητα...ανάγκη....ή μεσο διαιωνησης του ανθρωπινου
ειδους...", θα διάλεγα τη συντροφικότητα.
Αυτό πίστεψα και τοτε που τον εκανα τον γαμο.
Αλλά τελικά διαπιστωσα πως μονο "συντροφοι" μπορουν να καταληξουν
ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ δυο άτομα μεσα σε ενα γαμο. Πικρα....σου λεω!

Για τον καθε ανθρωπο ο γαμος αντιπροσωπευει κατι διαφορετικο, εξαρταται σε τι περιβαλλον εχει ζησει, τι εμπειριες εχει αποκομισει, ποια προτυπα ειχε ή δεν ειχε, τι ρολο παιζει ο γαμος στην κουλτουρα του σε σχεση με την χωρα/κοινωνια οπου εζησε και πολλα αλλα.
Αναμενομενο ειναι ενας χωρισμενος/η που ειχε κακη εμπειρια να αφοριζει τον γαμο, ομως νομιζω πως ο γαμος ειναι αυτο που τον κανουμε εμεις, ή οι αναγκες και οι αντιληψεις μας, ή οι λογοι για τους οποιους παντρευτηκαμε και ποσο αυτοι ηταν πραγματικοι ή πλαστοι ή και το ποσο συνειδητη και προσεχτικη ή οχι ηταν η επιλογη του συντροφου μας.

Θεωρω οτι το μεγαλυτερο προβλημα στο γαμο ειναι η καταπιεση γενικα και ειδικα, και σ'αυτο δε φταιει ο θεσμος του γαμου αυτος καθ' αυτος, αλλα το πως αντιλαμβανομαστε ο καθενας τον γαμο και ποσο αυτη η αντιληψη μας συναδει με εκεινην του/ης συντροφου μας. Σε μια συμβιωση λογικο ειναι να καλουμαστε να συμβιβαστουμε με καποια βασικα πραγματα, ομως αυτο δεν ισχυει μονο στην συμβιωση αναμεσα σε ζευγαρι αλλα κι αναμεσα σε αλλα ατομα, ειτε ειναι γονιος-παιδι, ειτε ειναι φιλοι, ειτε ειναι αδελφια, απλοι συγκατοικοι κτλ, εφοσον μοιραζονται την ιδια στεγη.

Απο εκει και περα, αν π.χ. πιστευουμε οτι οφειλουμε να αστυνομευουμε τον/η συντροφο μας ολη την ωρα, τοτε λογικο ειναι οτι κανεις απ τους δυο μας δε θα περασει καλα. Αν απαιτουμε απ' τον αλλο να συμπεριφερεται, να ντυνεται, να μιλα, να περπατα, να αναπνεει και ουτω καθ' εξης οπως εμας βολευει ανα πασα ωρα και στιγμη, ή να διαθετει το χρονο και την προσοχη του αποκλειστικα σε εμας ολο το 24ωρο, τοτε αναμενομενο ειναι πως καταπιεζουμε και καταπιεζομαστε γιατι δε σεβομαστε καποιες απο τις βασικες αναγκες/επιθυμιες του/ης ουτως ωστε να νιωθει ελευθερος/η και ικανοποιημενος/η. Ταυτοχρονα ειναι βασικο να θυμαται κανεις οτι η ελευθερια του σταματα εκει που αρχιζει η ελευθερια του αλλου...ενα απλο και δυστυχως συνηθες παραδειγμα: αν καποιος στο πλαισιο της "ελευθεριας" του αποφασιζει να τρωει ολα τα λεφτα του και της συζυγου του στον τζογο ή στις που_τανες και αφηνει τη γυναικα και το παιδι του νηστικα, τοτε σαφως τους καταπιεζει και χρηζει πεταματος εξω απο το σπιτι και τη ζωη τους.

Κατι αλλο που εχει ρολο στο ποσο επιτυχης ή οχι ειναι ενας γαμος, ειναι και τι αντιληψη εχουμε για το πότε και πως πρεπει να γινεται αυτο. Πολλοι νεοι νομιζουν πως επειδη εχουν δεσμο με καποιο ατομο για Χ διαστημα, η φυσικη και αυτονοητη εξελιξη ειναι ο γαμος. Ομως αλλο σχεση, αλλο ερωτας, αλλο γαμος. Ελαχιστοι απο αυτους συνειδητοποιουν τι ευθυνες ενεχει ο γαμος και η συμβιωση, γιατι εχουν κολλησει στα Αρλεκιν και στο "και ζησαν αυτοι καλα κι εμεις καλυτερα". Εμ δεν ειν' ετσι.. ο γαμος ειναι για γερες κρασεις και τα ροζ συννεφα και τα λουλουδια ειναι απλως το ορεκτικο, μετα μπορει να ερθει χοντρη βαρυστομαχιά αν δεν ξερεις ποιος εισαι και τι ζητας.
Εκτος απο τα πρακτικα καθημερινα της συμβιωσης, ειναι και άλλα οπως π.χ. η συμπτυξη πολλες φορες των οικονομικων, οι σχεσεις με την ευρυτερη οικογενεια του/ης συντροφου, και αργοτερα τα παιδια, η ανατροφη τους, οι χιλιες δυο ευθυνες, οι ανησυχιες, τα επαγγελματικα, κι αν ερθουν και πιο δυσκολα οπως αρρωστιες, τοτε ειναι που φαινεται αν δυο ανθρωποι εχουν στη σχεση τους υγιη συστατικα.

Τωρα οσον αφορα το πολυγαμικο της φυσης του ανθρωπου, πιστευω οτι ναι, ισχυει. Αυτο που μας διαφοροποιει ομως απο τα αλλα ζωα, (γιατι κι εμεις ζωα ειμαστε) ειναι πως εχουμε και λογικη εκτος απο το αρχεγονο ενστικτο. Τωρα αν η πολυγαμικη μας φυση καταπιεζεται ή οχι και ποσο, ειναι κατι στο οποιο κανεις δεν εδωσε νομιζω ικανοποιητικη απαντηση, παντα υπαρχει ενα ερωτηματικο. Θελω να πιστευω πως για καποιους ανθρωπους η μονογαμικοτητα ειναι απλα επιλογη, κι οχι κοινωνικη επιβολη. Π.χ. κι εμενα μπορει αυτη τη στιγμη να μου γυαλιζουν διαφοροι, καθαρα απο ζωωδες ενστικτο, ομως μεχρι στιγμης εστω, μπορω να βαζω την εκτιμηση μου και την αγαπη μου για τον συντροφο μου, πιο πανω σε προτεραιοτητα, απο μια ενδεχομενη προσκαιρη ηδονη.
Για πιο μετα δεν παιρνω κι ορκο ρε παιδια, ανθρωπος ειμαι και γω. "Σωμα μου φτιαγμενο απο πηλο".

Γαμος είναι η κοινωνική επισφράγιση, η 'στάμπα' ας πουμε της σχέσης ... Σε γάμο εξελίσσεται μια σχέση όταν περνά σε ανώτερη 'ποιοτική στάθμη'. Τα 'ορια ποιότητας' είναι σχετικά. Μια ιδανικά ποιοτική σχέση είναι αυτή της απόλυτης συντροφικότητας και οικειότητας. Ο γάμος γενικά πλεονεκτεί μεσα στην κοινωνία ... κανεις περισσότερα πραγματα, νιωθεις πιο 'γερά' ψυχολογικά, είσαι ήρεμος (εως παρα-ηρεμος !) και έχεις και οικονομία (εν γενει) στα λεφτά ...

Ο άνθρωπος πάντως δεν είναι πλασμένος για μονογαμική σχεση (ειδικά ο άντρας, για τη γυναίκα δεν είμαι σίγουρος, νομίζω ότι μια γυναίκα ικανοποιειται το ιδιο αν ειναι μεσα σε μια ποιοτική σχέση). Αλλα όμως 'κανει την καρδιά πέτρα' για να μη βαλει ρωγμές στην ανώτερη ποιοτικά σχεση που έχει φτιάξει και πιθανο αυτη να καταρρεύσει.

Εγω τουλάχιστον ετσι το βιωνω