"Πήρα κάποια κιλά...Δεν με θέλεις πια;..."

Καλα, τι θα πουν τα ατομα αυτα που έχουν καποια περιττά κιλά και δυστυχώς δεν μπορούν να τα χάσουν με τιποτα, γιατι ισως έτσι ειναι το καλούπι του σώματος τους, είτε δεν τα καταφέρνουν ουτε με γυμναστική ούτε με διαιτες? Το εχουμε σκεφτεί ποτέ αυτό? Δηλ, οταν καποιος ειναι ολιγον παχουλος δεν πρεπει να ζησει κι αυτος το παθος και την αγαπη απο τον αντίθετο φύλλο? Εγω πιστευω ότι και να βάλουμε καποια περιττά κιλά, δεν θα ειμαστε ΠΑΛΙ το ατομο που γνωρισε καποτε ο σύντροφός μας? Δεν θα εχουμε παλι τον ίδιο χαρακτήρα, τα ίδια κουσιούρια, τις ίδιες ιδιοτροποίες, τα ίδια πιστευω που ειχαμε και οταν είμασταν λεπτοί με ωραίο σώμα? Σε μια σχεση σιγουρα δεν λεω μετρα και η εμφάνιση, αλλα όχι οταν ειμαστε τοσο καιρο μαζι να έρθει και να μου πεις δεν μου αρεσεις πια γιατι εχει παρει καποια κιλακια παραπάνο!!! Αυτο για μενα ειναι δικαιολογία, το ότι βαρέθηκε μαζι μου και δεν του αρέσω πλεον σαν ατομο. Ισως θα προσπαθήσω να χασω εκεινα τα περιττα κιλακια που πήρα, αλλα εαν δεν τα καταφέρω να γίνω όπως ειμουν στην αρχη, δεν θα καθήσω να σκάσω και να αγχώνομαι επειδι ο σύντροφος μου θελει να ειμαι μοντελακι! Εαν ηθελε μοντελάκι, γιατι δεν πήγε να βρει ενα μοντέλο, για να είναι και ησύχος!!!! Αμα πια!!!

πηρες τη καρδια μου
παρ και τα κιλα μου
παρτα και χαλαλι σουυυυυυυυυ

ενταξει δε παιζει και τοσο σοβαρο λογο η εμφανιση.
επειδη ο αντρας μου ομως πηρε μερικα κιλακια σταματησα να μαγειρευω.
σ ενα μηνα ηταν παλι οκ.

Κανείς δεν είναι τέλειος

Το θέμα της ξαφνικής εμφάνισης περιττών κιλών κρύβει πίσω του μια ψυχολογική αλλαγή απέναντι στον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον εαυτό του κανείς και τον κόσμο . Ο άνθρωπος που ξαφνικά το ρίχνει στο φαΐ αναζητά σε αυτό την ενέργεια και την ηδονή που δεν μπορεί να την αντλήσει από κάπου αλλού . Αντί λοιπόν να επικριθεί για τη στάση του αυτή χρειάζεται να αναζητηθούν οι ψυχολογικές ρίζες που δημιούργησαν αυτή την συμπεριφορά και τα ερωτήματα έρχονται βροχή . Μήπως δεν ευχαριστιέται από τη δουλειά του ; Μήπως δεν ευχαριστιέται από τον βαθμό της επαφής και της επικοινωνίας του από τους άλλους ; Μήπως δεν ευχαριστιέται από τις δυνάμεις ελευθερίας που έχει απελευθερώσει στον εαυτό κοινωνικά ; Μήπως δεν ευχαριστιέται στο σεξ ; Όλες οι απαντήσεις έχουν υποκειμενικό χαρακτήρα .
Πιστεύω ότι η συναισθηματική ακαμψία ζητά υποκατάστατα για να εκφραστεί όταν οι δημιουργικοί δρόμοι φαίνονται απροσπέλαστοι και ναρκοθετημένοι . Υποκατάστατα ηδονής είναι το αγορασμένο σεξ , το φαΐ, τα ναρκωτικά , υποκατάστατα επικοινωνίας είναι η τηλεόραση , το Ιντερνετ . Όλη η κοινωνία είναι στηριγμένη πάνω στα υποκατάστατα γιατί ακριβώς το πρόβλημα της συναισθηματικής πανούκλας δεν είναι ατομικό είναι κοινωνικό . Σε πρόσφατη στατιστική μελέτη το μεγαλύτερο εμπόριο στην Ελλάδα γίνεται στην αγορά φαρμάκων-ειδικών μέτρων κατά της παχυσαρκίας , στην αγορά υποστηρικτικών φαρμάκων για το σεξ και στην αγορά ψυχοφαρμάκων και ηρεμιστικών . Όλος ο κόσμος πάσχει από ένα άγχος που δημιουργείται από την αποξένωση του από τον εαυτό , την δημιουργική εργασία , τον κόσμο και την φύση και αδυνατεί να το εκφορτίσει δημιουργικά .
Η βιομηχανία παραγωγής υποκατάστατων θησαυρίζει πάνω στην αύξηση της παθητικότητας της συναισθηματικής ακαμψίας και της αδυναμίας να επιτύχουν οι άνθρωποι προσωπική αυτορύθμιση ψυχικά . Πουλά υποσχέσεις κάθε είδους μέσα από ψεύτικους παραδείσους στην σφαίρα της κατανάλωσης : αγορασμένο σεξ , ναρκωτικά , πορνεία , ηρεμιστικά φάρμακα , βοηθήματα σεξ , μασαζάδικα , στριπτιζάδικα , καλλυντικά , κομμωτήρια , δίαιτες , μηχανήματα για το λίπος , ποτά , τσιγάρα , ακριβά κινητά κι αμάξια για φιγούρα .
Το υποκατάστατο έχει μια ύπουλη λειτουργία πάνω στον ψυχισμό . Αρχικά προβάλλεται σαν εναλλακτική λύση απέναντι στην πίεση και το στρες και την αδυναμία ευχαρίστησης μέσα από την δημιουργική και σεξουαλική έκσταση . Προσφέρει στην θέση της αληθινής έκστασης την ψεύτικη έκταση , χωρίς δεν αναπληρώνει το κενό , όσο ακριβοπληρωμένος κι αν είναι ο αγορασμένος έρωτας , όσο ακριβοπληρωμένες κι αν είναι οι διακοπές γιατί το κενό δεν βρίσκεται μόνο στις συνθήκες , βρίσκεται κύρια μέσα στην ίδια την ψυχική δομή . Το κενό δημιουργήθηκε από τις συνθήκες και επηρεάστηκε από αυτές αλλά η αλλαγή έρχεται με την επανάκτηση της ικανότητας για αυτορύθμιση , με την επανάκτηση της ικανότητας για ευχαρίστηση από την δημιουργική έκσταση στην δουλειά , τις παρέες , τα ενδιαφέροντα , το σεξ με τον ψυχοσωματικό συντονισμό .
Το υποκατάστατο , στη συνέχεια γίνεται συνήθεια , γίνεται εξάρτηση . Ο οργανισμός που αδυνατεί να αυτορυθμιστεί από το ψυχικό τραύμα χρησιμοποιεί το υποκατάστατο σαν ανάγκη απέναντι στην αυτορύθμιση του . Όμως όταν κάποιος νομίζει ότι χρειάζεται μαγκούρα για να περπατήσει ενώ είναι υγιείς , σύντομα φτάνει στο σημείο που χωρίς την μαγκούρα δεν μπορεί να κάνει βήμα γιατί θα ατροφήσει η ικανότητα του για ισορροπία αυτοδύναμα .Όμοια όταν κάποιος νομίζει ότι χρειάζεται τηλεόραση για να έχει υποτυπώδη αίσθηση επικοινωνίας φθάνει στο σημείο που χωρίς την τηλεόραση δεν μπορεί να λειτουργήσει κοινωνικά . Το πρόβλημα είναι πώς μπορεί να πειστεί αυτό το άτομο να αγαπήσει ξανά το ελεύθερο περπάτημα , την άμεση επικοινωνία , όταν ο ψυχισμός του νιώθει ότι χρειάζεται την μαγκούρα ; Να ο ύπουλος ρόλος του υποκατάστατου στην ανθρώπινη δομή. Στη θέση της μαγκούρας βάζουμε οτιδήποτε : εξάρτηση από την κατανάλωση ,από τις δίαιτες , από τα ναρκωτικά , τα ποτά , το φαΐ , τα τσιγάρα κλπ .Η διαφορά είναι ότι ορισμένες εξαρτήσεις είναι νόμιμες και κάποιες παράνομες . η κοινωνία κατακρίνει τις παράνομες εξαρτήσεις , κανείς όμως δεν κατακρίνει την ψυχική δομή που δημιουργεί την εξάρτηση . Την δομή αυτή δεν την παρουσιάζουν μόνο οι ναρκομανής αλλά πολλοί άνθρωποι , αν όχι όλοι . Η διάβρωση οφείλεται στην συναισθηματική θωράκιση και το στρες , το μόνο που διαφέρει είναι το είδος του υποκατάστατου που δημιουργεί την εξάρτηση . ( Η εξάρτηση απέναντι σε πρόσωπα έχει τελείως άλλη δυναμική από την εξάρτηση με υποκατάστατα – αντικείμενα και δεν είναι του παρόντος να συζητηθεί )
Όλοι μας κάποτε βρεθήκαμε μπροστά στο ενδεχόμενο να επιδιώξουμε την προσωπική αυτορύθμιση με υποκατάστατα . Το θέμα είναι πόσο αυτά επηρέασαν την ζωή μας ; Πόσο είμαστε αυτεξούσιοι και πια είναι η θέση τους στη ζωή μας ; Μπορούμε να αντιληφθούμε τον εαυτό μας χωρίς αυτά; Προληπτικά , νομίζω , μπορεί κανείς να ενεργήσει και να στηρίξει την ζωή μέσα του και γύρω του , πριν το υποκατάστατο γίνει συνήθεια , και να ανοίξει νέους πρακτικούς δρόμους ελευθερίας , ουσιαστικούς κι όχι ψεύτικους .
Αναφορικά με το θέμα που τίθεται για το αν θα δεχτεί κανείς μια αύξηση βάρους στο σύντροφο του η απάντηση μου είναι ότι και βέβαια πρέπει να την δεχτεί , χωρίς να την επικρίνει καθόλου . Αν επικριθεί ο παχύσαρκος θα νιώσει μειονεκτικά , θα κλειστεί περισσότερο στον εαυτό και δεν θα αντλεί ευχαρίστηση από την σχέση καθόλου πλέον γιατί , μετά την επίκριση , θα πρέπει διαρκώς να αποδεικνύει στον σύντροφο του ότι είναι «τέλειος » κι αυτό φέρνει άγχος και όχι συμφιλίωση με τον εαυτό του και τον σύντροφο του. Η επίκριση καταστρέφει την σχέση και η αποδοχή την ανανεώνει . Με υπομονή και αγάπη μπορούν και οι δυο σύντροφοι να σκύψουν πάνω στο πρόβλημα της εξάρτησης από το φαΐ και να αντιμετωπίσουν το ψυχολογικό του υπόβαθρο .
Εγώ θα πρότεινα το ερώτημα να τεθεί ως εξής : τι έχει αλλάξει στην σχέση , στη δουλειά , στα ενδιαφέροντα και δεν παρέχει ευχαρίστηση ; Μήπως το φταίξιμο είναι και των δύο; Πώς μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα μέσα στην σχέση , στη δουλειά , στις παρέες για να υποστηριχθεί η ζωή της σχέσης και μαζί να λυθεί και το αίτιο της παχυσαρκίας ; Πιστεύω ότι όποιος αγαπάει αγωνίζεται για την βελτίωση του εαυτού του και του συντρόφου του και δεν τα παρατάει στην πρώτη δυσκολία , ούτε πιέζει ψυχαναγκαστικά για αλλαγές που δεν γίνονται αυτόματα . Οι πιέσεις έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα , όσο κι αν είναι δικαιολογημένες μερικές φορές . Η νευρωτική επιδίωξη της τελειότητας είναι αρρωστημένη κατάσταση , όσο κι αν « τέλειος » σωματικά κοινωνικά θεωρείται ο αδύνατος και ο γυμνασμένος . Γιατί όμως η νευρωσική τελειομανία έχει τόσο αναπτυχθεί στις μέρες μας ;
Πιστεύω ότι το πρόβλημα της εξάρτησης από υποκατάστατα έχει και μια αντικειμενική σκοπιά , εκτός της υποκειμενικής που αναφέρθηκε . Η βιομηχανία του θεάματος και των υποκατάστατων καλλιεργεί συγκεκριμένα κοινωνικά σεξιστικά πρότυπα για να πουλάει υποκατάστατα, την συμφέρει οι άνθρωποι να έχουν συναισθηματική ακαμψία και να εξαρτιόνται από τα υποκατάστατα για να πουλάει τα υποκατάστατα της σε χρυσές τιμές . Τα σεξιστικά πρότυπα των δύο φύλων διαδίδονται από την διαφήμιση , τον κινηματογράφο , τα περιοδικά, τις παρέες , ακόμη και από το σχολείο.
Καλλιεργείται για την γυναίκα το πρότυπο της ωραίας καλλίγραμμης γκόμενας , με τις σεξουαλικές καμπύλες που είναι «καλή» στο κρεβάτι και στην κουζίνα αλλά ,τώρα πια ,εκτός από « καλή » νοικοκυρά είναι και «καλή » εργαζόμενη .Δηλαδή και γκόμενα και εργαζόμενη και νοικοκυρά να οι τρεις ρόλοι που προτείνονται από το σύστημα σαν ιδεώδες για την γυναίκα από την μικρή της ακόμη ηλικία και τα παιχνίδια με τις κούκλες . Για τον άντρα προβάλλεται το πρότυπο του γιάπη με την «καλή » δουλειά στο δημόσιο , το ακριβό αμάξι για ωραίες βόλτες , το ακριβό κινητό , τα λεφτά για ξόδεμα , τις «γνωριμίες » για ρουσφέτι . Και τα δυο φύλα πασχίζουν να μοιάσουν στο πρότυπο και να γίνουν αρεστά στο άλλο φύλο μέσα από την μίμηση της «τελειότητας» .
Η «τελειότητᨻ είναι κάλπικη όμως . Οι γυναίκες ξοδεύουν μια περιουσία για δίαιτες , καλλυντικά , ινστιτούτα αδυνατίσματος και οι άντρες πασχίζουν για το καλό αμάξι την μόνιμη δουλειά , την φιγούρα του γιάπη. Σκοπός είναι η φιγούρα όχι το περιεχόμενο όλοι ανταμείβουν τον τίτλο και τις καλές υπηρεσίες που παρουσιάζει ότι προσφέρει κάποιος με τίτλους κι όχι το περιεχόμενο της ψυχολογίας του ,την δομή της προσωπικότητας του . Οι σχέσεις αλλοιωμένες από την συναισθηματική πανούκλα έγιναν χρησιμοθηρικές – υπηρεσιακές και απογυμνώθηκαν από την αυθόρμητη ψυχική επικοινωνία . Η βιομηχανία των υποκατάστατων, από την καλλιέργεια των κυρίαρχων προτύπων « τελειότητας » θησαυρίζει. Τελειότητα όμως δεν υπάρχει , κανείς δεν είναι σούπερμαν , όλοι έχουμε ατέλειες και προτερήματα .Απέναντι στην προπαγάνδα των προτύπων του θεάματος και των υποκατάστάτων ας γίνουμε παράδειγμα λόγων και έργων, ζωντανοί υποστηριχτές της ζωής στον καθημερινή μας πρακτική , έστω και στην μικροκατάσταση μας.
Οι δίαιτες και οι γυμναστική για την παχυσαρκία είναι καλές μέθοδοι αυτορύθμισης μόνο αν δεν κρύβουν πίσω τους την ψυχαναγκαστική ανάγκη για τελειότητα αλλά την ανάγκη για αυτορύθμιση . Χρειάζεται να προσεχθεί εκείνο το σημείο που το υποκατάστατο προκαλεί εξάρτηση μέσα στην ψυχική δομή και την αλλοιώνει καθιστώντας την ανήμπορη για ανεξάρτητη αυτορύθμιση , όσο κι αν το επιδιώκει . Δεν αλλάζει τίποτα αν στην θέση της εξάρτησης από το φαΐ βάλουμε την εξάρτηση από τον καφέ, το τσιγάρο , τα ποτά ή την ψυχαναγκαστική γυμναστική και τις ψυχαναγκαστικές δίαιτες με το αρρωστημένο μέτρημα των θερμίδων . Σκοπός είναι η ψυχική δομή να γίνει αυτεξούσια και να μην χρειάζεται τα υποκατάστατα για την αυτορύθμιση της , να μπορεί να χαρεί την ομορφιά κάθε στιγμής έκστασης και οργασμού . Ο αυτεξούσιος άνθρωπος εκείνος που μπορεί να γαληνεύει την στιγμή του οργασμού , μπορεί να συντονίζεται ψυχοσωματικά με τον άνθρωπο του και μέσα από την γαλήνη του , στην καθημερινή ζωή του, μπορεί να μετασχηματίζει την αρνητικότητα σε ζωή - ελευθερία μέσα του και γύρω του .
Το θέμα δεν είναι σε πιο σημείο του βουνού βρίσκεται ο καθένας στην προσωπική του ψυχική εξέλιξη , αλλά πιο είναι πάθος του για ζωή και ελευθερία ,το πάθος του να θρώσκει άνω , γιατί αυτό είναι που ωθεί μπροστά ,ανεξάρτητα από πτυχία , τίτλους και υλικές αποκτήσεις .Η ψυχική ροπή της προσωπικότητας για ολοκλήρωση είναι μια ολική προσπάθεια , που στηρίζεται , συναισθηματικά , κοινωνικά , σωματικά , λογικά και στηρίζεται σε μια σχέση σεβασμού με τον εαυτό μας τους άλλους και τη φύση κι όχι ανταγωνιστικά , χρησιμοθηρικά . Επίσης σημαντικά είναι τα ερωτήματα ; Ποια είναι η ικανότητα του καθενός να αγαπά και να θυσιάζεται για ότι αγαπά ; Ποια είναι η ικανότητα του να εμπιστεύεται ; Ποια είναι η ικανότητα του για πρωτότυπη δημιουργία ; Ποια είναι η ικανότητα του να χαίρεται την έκσταση του οργασμού με τον σύντροφό του ; Πόσο οι δυνάμεις του ψυχικού θανάτου και της συναισθηματικής ακαμψίας έχουν καταλάβει τον ψυχισμό του καθενός και ποια είναι η εσωτερική ισορροπία τους με τις δυνάμεις της ζωής ;

Κλείνοντας το κείμενο για τα υποκατάστατα θέλω να αναφέρω μια στροφή από ένα ποίημα του Δροσίνη :

« Δεν θέλω του κισσού το πλάνο ψήλωμα ,
σε ξένα υποστυλώματα δεμένο ,
ας είμαι ένα θυμάρι , ένα χαμόκλαδο ,
μα όσο να ανεβαίνω μόνος να ανεβαίνω .
Δεν θέλω του γιαλού το φέγγισμα ,
που οφείλεται στου φεγγαριού τη χάρη ,
θέλω να δίνω φως από τη φλόγα μου
και ας είμαι ένα ταπεινό λυχνάρι »…

Aς πρόσεχες. Ολα τά άλλα είναι παραφιλολογίες!

φυσικα και μπορεισ

alimono egw proswpika to lew prin kan ginei, exw pei polles fores oti h emfanish paizei megalo rolo gia mena kai pws an epairne kila h syntrofos tha me enoxlouse poly kai malista poly sovara exw pei se kopeles mou pws an allaze h emfanish tous pros to xeirotero tha htan dyskolo na eimaste mazi

TEΛΙΚΑ ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΝ/ΤΗΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΜΑΣ.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΡΕΣΤΟΙ ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ;

Ας μην είμαστε τόσο απόλυτοι σε θέματα που αφορούν ανθρώπινες σχέσεις...Απόλυτοι του τύπου "είσαι χοντρός/ή = δεν έχεις ζωή,δεν έχεις φίλους που δεν ντρέπονται να σε κυκλοφορούν,σου λείπει sex ,σου λείπει αυτοεκτίμηση...Όλα εξαρτώνται από το στυλ του κάθε ανθρώπου (που ή το έχεις ή δεν το έχεις..)Και κατα τη γνώμη μου την ταπεινή, είναι πολύ ριψοκινδυνευμένο να βάζουμε ταμπέλες οποιουδήποτε είδους στους ανθρώπους....Η αισθητική του καθενός από μας έχει διαμορφωθεί από χίλιους δυο παράγοντες...Ναι,σίγουρα υπάρχει ο "χοντρός"(έτσι δεν λέμε; με τη χοληστερίνη του στα 350 που του τρέχουνε τα λάδια απ το στόμα όταν τρώει σουβλάκια και που όταν σκύβει φαίνεται ο "ποπός του" απ΄το παντελόνι,όπως υπάρχει και η "χοντρή"(έτσι δεν λέμε;; με το ξελιγωμένο βλέμμα, τα κίτρινα μαλλιά που ιδρωμένη και ασθμαίνουσα βάζει το κόκκινο κραγιόν της για να γίνει "ωραία"...Όλα αυτά όμως έχουν να κάνουν με το στυλ και την αισθητική του καθενός,καθώς και με την κοινή λογική τους...Όμως στις ανθρώπινες σχέσεις, μετρά αυτό που είναι σημαντικό για τον καθένα....Και βέβαια η χημεία-είτε πρόκειται για φιλία, είτε για έρωτα....ΚΑΝΕΙΣ δεν υποστηρίζει πως τα παραπανίσια κιλά και οι αιτίες που τα προκαλούν είναι κάτι που θα πρεπε να μας κάνουν να εφησυχάζουμε..Όμως, μέχρι το σημείο να "λακίσουμε" από μια καλή σχέση λόγω των παραπανίσιων κιλών του συντρόφου μας, η απόσταση είναι μεγάλη....Εκτος κι αν η σχέση ΔΕΝ είναι πια καλή ,οπότε το πράγμα πάει αλλού....
Ένα υγιές σώμα είναι πολυ σημαντικό, αλλά "De gustibus et coloribus non dubitandum"...ή αλλιώς "περί ορέξεως κολοκυθόπιτα...."

PS
"ΒEAUTY IS IN THE EYE OF THE BEHOLDER"
(και ας μου πει κάποιος πού στο καλό είναι η άνω και κάτω τελεία στο ελληνικό πληκτρολόγιο επιτέλους...)

Συμφωνώ με την ιδέα να μη βάζουμε ταμπέλες στους ανθρώπους . Ο καθένας είναι ένας ωκεανός από ικανότητες , δυνάμεις , αδυναμίες που θέλουν να εκφραστούν μέσα στην πραγματικότητα . Η έκφραση αυτή γίνεται πολλές φορές αναγκαστικά για να μας αποδέχονται οι άλλοι , άλλες φορές γίνεται αυθόρμητα μέσα από την προσωπική αυτενέργεια .

Ενεργούμε και με βάση τις προσωπικές μας επιλογές , όχι μόνο με βάση την πίεση που δεχόμαστε από τους άλλους Αν η δημιουργική ενέργεια του καθενός εκφράζεται αυθόρμητα στην εργασία του , στους , φίλους του , στη σχέση του είναι σίγουρα ευτυχισμένος άνθρωπος .

Για τον φίλο που θέτει σαν προϋπόθεση να μη πάρει κιλά η κοπέλα του πιστεύω ότι ασκεί πίεση πάνω της και πάνω στον εαυτό του γιατί ο ίδιος προβάλλει στα μάτια του την ιδέα μιας τέλειας καλλίγραμμης γυναίκας και η κοπέλα του μπαίνει σε μια διαδικασία άγχους για να αποδείξει αυτήν την τελειότητα . Τελειότητα όμως δεν υπάρχει , όλοι έχουμε ατέλειες . Είναι πολύ αξιόλογο να βοηθήσει κανείς έναν άνθρωπο που άρχισε να παίρνει κιλά ή που άρχισε να χρησιμοποιεί οποιοδήποτε υποκατάστατο ευτυχίας καταχρηστικά . Πίσω από μια κατάχρηση κρύβεται μια ψυχολογία που χρειάζεται βοήθεια και μια σχέση που χρειάζεται βοήθεια και από τους δυο , γιατί η ενέργεια της σχέσης επηρεάζεται από την υγεία του κάθε συντρόφου , ψυχικά , σωματικά .
Η ιδέα του τέλειου συντρόφου ανάγει την αναζήτηση του ποθητού συντρόφου στη σφαίρα του παραμυθιού , όχι της πραγματικότητας . Είναι πολύ αξιόλογο να στηρίξει κανείς τον σύντροφο του να εξελιχθεί σωματικά , ψυχικά και μαζί να εξελιχθεί κι εκείνος . Η ζωή δίνει αφορμές για να στηριχθεί η σχέση σε υψηλότερα επίπεδα , αρκεί όμως να μπορούμε να τις δούμε , αρκεί να μπορούμε να αγαπήσουμε . Αν η σχέση κλειστεί στον εαυτό της απέναντι σε έναν εχθρικό κόσμο με τον οποίο συνάπτει υπηρεσιακές σχέσεις αποκλειστικά αυτόματα αυτοπεριορίζεται . Αν αντίθετα υπάρχει ζωντανή επανατροφοδότηση της σχέσης με ότι πιο ποιοτικό έχει να δώσει ο κοινωνικός χώρος κι ότι πιο ποιοτικό έχει να δώσει η σχέση σε αυτόν τότε η σχέση ανανεώνεται διαρκώς .Αφορμές για εξέλιξη υπάρχουν πολλές μέσα από δημιουργικά ενδιαφέροντα που μπορεί να στηριχθούν από κοινού από ένα ζευγάρι .

Πιστεύω ότι οι συμβιβασμοί δεν χαρακτηρίζουν τα σημερινά ζευγάρια . Όμως χρειάζονται αμοιβαίες υποχωρήσεις στην ιδέα περί τελειότητας που έχει ο καθένας στο μυαλό του . Το σημαντικό δεν είναι να έρθει το ιδεώδες ξαφνικά μπροστά μας αλλά να αγωνιστούμε πλάι στον άνθρωπο που αγαπάμε για την εξέλιξη και των δύο . « Αγαπά κανείς για εκείνον για τον οποίον μοχθεί και μοχθεί για εκείνον για τον οποίο αγαπά », είχα διαβάσει κάπου . Πιστεύω ότι αν κανείς δίνεται χωρίς να προσπαθήσουμε για αυτόν , όσο τέλειος κι αν είναι , δεν υπολογίζετε σημαντικά .

ΤΑ ΚΙΛΑ ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΥΝ ΡΟΛΛΟ ΣΕ ΜΙΑ ΥΓΙΗ ΣΧΕΣΗ . ΑΠΛΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΜΕ ΩΡΑΙΟ ΤΡΟΠΟ ΔΕΙΧΝΩΝΤΑΣ ΕΜΠΡΑΚΤΑ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΕΙΩΝΕΙΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ

Παιδιά δυστύχως ή ευτυχώς τα πρότυπα πλέον είναι τα γυμνασμένα σώματα σαν κι αυτά που δείχνει η τηλεόραση. Κακά τα ψέμματα σε όλους αρέσει ένα καλίγραμμο σώμα (όσο το δυνατόν φυσικά) αλλά δεν νομίζω οτι είναι και το απόλυτο κριτήριο σχέσης. Ίσα ίσα μερικές φορές κάποιες "ατέλειες" κάνουν κάποια άτομα πιο ελκυστικά! Όλοι μας κοιτάμε πρώτα την εμφάνιση του άλλου και μετά αν μας συγκινεί αισθητικά ο άλλος τότε προχωράμε παρακάτω, αλλιώς τίποτα... Δεν νομίζω να λέω κάτι παράλογο.

Μου έχει τύχει να μου αρέσει κοπέλα στο παρελθόν που ήταν πιο πολλά κιλά απο μένα και ΟΛΟΙ οι φίλοι μου (εκτός απο έναν) έπεσαν να με φάνε!!!! Μα καλά είσαι στραβός? Μα καλά είσαι μ*****ς? Μα δεν κοιτάς τα χάλια της? κι άλλα συναφή!!!! Εγώ όμως σαν ξεροκέφαλο παιδάκι της μίλησα και... έφαγα χυλόπιτα!!!! Και ήμουν και για αρκετό καιρό κολημένος με την πάρτη της... Ίσως έπαιξε ρόλο και το γεγονος ότι έφευγα Αγγλία δεν ξέρω, αλλά δεν μας δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να μιλήσουμε απλά... Το θέμα πιστέυω πως είναι οτι πρέπει ο καθένας να είναι δέκτης του εαυτού του, τι είναι, το πως είναι κλπ. Αν δεν του αρέσει αυτό που βλέπει στον καθρεύτη, τότε μαγκιά του να παει και γυμναστήρια, να αρχίσει και δίαιτες και ινστιτούτα αισθητικής και ξέρω γω τι!! Κι εγώ μαζί του!! ΑΛΛΑ το να θέλουμε να αλλάξουμε την εμφάνιση μας για να αρέσουμε σε κάποιον τρίτο το θεωρώ πολύ ηλίθιο!! Είμαστε ο ευατός μας, αυτό που θέλουμε να είμαστε και σε όποιον αρέσουμε αλλά πρώτα απ'όλα πρέπει να αρέσουμε στον εαυτό μας!!! Αν κάνουμε δίαιτες και γυμναστικές και ξέρω γω τι για έναν τρίτο τότε το παιχνίδι έχει χαθεί!!! Μόλις ο οργανισμός μας επιστρέψει στον συνήθη μεταβολισμό του, επειδή για κάποιον λόγο δεν μπορούμε να πηγαίνουμε γυμναστήριο ή να κάνουμε διτροφή, τότε τα κιλά θα επανέλθουν και ο άλλος που είναι πλάι μας τι θα κάνει? Θα κάτσει μαζί μας? Αν ναι ξέρει να κοιτάει στο βάθος των ανθρώπων αν όχι (που συνήθως έτσι γίνεται)... θα πληγωθούμε αρκετά....

Είμαι και υπερ της σωστής διατροφής, και υπερ της γυμναστικής αλλά υπάρχουν σωματότυποι και σωματότυποι. Άλλοι ανταποκρίνονται άμεσα στην γυμναστική κι άλλοι θέλουν πολλή δουλειά. Παλαιότερα είχα περιττά κιλά κι έκανα εντατική γυμναστική και κολύμπι και μπορώ να πω οτι έφτιαξε το σώμα μου, όμως δεν σταματάει εκεί, χρειάζεται συνεχής κίνηση και σωστή διατροφή για να διατηρήσεις τα κεκτημένα, κάτι που δεν καταφέρνουμε πάντα λόγω επαγγέλματικών ή άλλων υποχρεώσεων μας.

Δηλ. αν ο άνθρωπος μας πάρει κάποια κιλά παραπάνω παύει να είναι αυτό που ήταν για εμάς? Όταν αγαπάς τον άλλο δεν τον αφήνεις αν πάρει κάποια κιλά αλλά... αρχίζετε παρέα διαιτούλα ή γυμναστήριο . Πάντα έλεγα στις κοπέλες μου "Αν θες να χάσεις κιλά για την πάρτη σου, να κοιτάς τον πισινό σου στον καθρεύτη και να γουστάρεις με αυτό που βλέπεις ΟΚ. Αν το κάνεις για μένα είσαι ηλίθια!!!". Αυτά τα ολίγα απο μένα

Μιαν απάνηση

Φίλε περιπλανόμενε , συμφωνώ με την άποψη σου για τον αυτοσεβασμό . Ο αυτοσεβασμός είναι η βάση για να στηριχθεί πάνω του όχι μόνο η σχέση με το αγαπημένο πρόσωπο αλλά και η σχέση με την δημιουργία , την αυτοέκφραση με την τέχνη και την εργασία . Χωρίς τον αυτοσεβασμό γίνεται κανείς μοχθηρός , πονηρός και αρνητικός για τη ζωή , ενώ επιδίδεται σε μια μανία τελειότητας και ωθείται να μην είναι ποτέ ευχαριστημένος με αυτό που έχει κι αυτό που είναι , ωθείται να μην μπορεί να χαρεί την ομορφιά της κάθε στιγμής , ωθείται στην συναισθηματική αποξήρανση και ακαμψία .

Αυτοσεβασμός δε σημαίνει αυτοσαρκασμός και αλαζονεία αλλά ευχαρίστηση που προέρχεται από τον αγώνα για να διευρυνθούν οι βαθμοί ελευθερίας στο σώμα και στο πνεύμα . Όσο πιο πολύ διευρύνει κανείς την ελευθερία και την ικανότητα του εαυτού του να σκέφτεται και να δρα τόσο πιο πολύ ανεβαίνει κι ο αυτοσεβασμός του .

Αν ένας παράλυτος στο κρεβάτι καταφέρει με σκληρή προσπάθεια κάποτε να σηκωθεί τότε χαίρεται τη ζωή και το περπάτημα πολύ περισσότερο από έναν υγιή και η ζωή αποκτά μια άλλη διάσταση για αυτόν μετά την μακροχρόνια αναπηρία . Ο αυτοσεβασμός του άρρωστου βελτιώνεται γιατί η ελευθερία του να δρα αυτεξούσια , ανεξάρτητα επεκτείνεται . Όμοια και σε ένα υγιή , αν μπορέσει να διευρύνει τον εαυτό του και την κινητικότητα του σώματος του , ενάντια στην καθημερινή φθορά αναβαθμίζονται οι βαθμοί της ελευθερίας του ψυχοσωματικά και μαζί αναβαθμίζεται κι ο αυτοσεβασμός του .

Αναφέρεις : « Το θέμα πιστέυω πως είναι οτι πρέπει ο καθένας να είναι δέκτης του εαυτού του, τι είναι, το πως είναι κλπ. Αν δεν του αρέσει αυτό που βλέπει στον καθρέφτη, τότε μαγκιά του να πάει και γυμναστήρια, να αρχίσει και δίαιτες και ινστιτούτα αισθητικής και ξέρω γω τι!! Κι εγώ μαζί του!! ΑΛΛΑ το να θέλουμε να αλλάξουμε την εμφάνιση μας για να αρέσουμε σε κάποιον τρίτο το θεωρώ πολύ ηλίθιο!! Είμαστε ο εαυτός μας, αυτό που θέλουμε να είμαστε και σε όποιον αρέσουμε αλλά πρώτα απ'όλα πρέπει να αρέσουμε στον εαυτό μας!!! Αν κάνουμε δίαιτες και γυμναστικές και ξέρω γω τι για έναν τρίτο τότε το παιχνίδι έχει χαθεί!! »

Συμφωνώ με την άποψη σου αλλά χρειάζονται ορισμένες παρατηρήσεις . Αν κάποιος πάσχει από ψυχολογικό τραύμα αυτό σαν ογκόλιθος παρεμβάλλεται στο ποτάμι της ελεύθερης ροής της δημιουργικής του αυτοέκφρασης και την παρακωλύει και δεν την αφήνει να εκφραστεί . Παρουσιάζονται εμπόδια σε κάθε είδους ευχαρίστηση στη γυμναστική , στο σεξ , στην εργασία , στη σχέση. Ο χαρακτήρας επειδή δεν βρίσκει ευχαρίστηση αυθόρμητα γίνεται ψυχαναγκαστικός και λειτουργεί κατόπιν εντολών και καθοδήγησης τρίτων γιατί χάνεται ουσιαστικά η ικανότητα για πρωτότυπη σκέψη - δημιουργία και οι σκέψεις και οι πράξεις κατευθύνονται σε μια καθημερινή ρουτίνα που είναι όλα ελεγχόμενα και καθοδηγούμενα από την εξουσία και ότι την αντιπροσωπεύει .

Εξουσία δεν ασκούν μόνο οι πολιτικοί και οι αστυνομικοί ασκεί και κάθε άνθρωπος πάνω σε έναν άλλο μέσα σε κάθε του σχέση , στην οικογένεια και στην εργασία , όταν η ελεύθερη ροή της δημιουργίας και της αγάπης παρακωλύονται ο αυθορμητισμός αντικαθίσταται από τις εξουσιαστικές σχέσεις . Η εξουσία , σε κάθε ανθρώπινη σχέση , αναπαράγεται μέσα από τον μηχανισμό που παθητικοποιεί ορισμένους ανθρώπους στο επίπεδο των προβάτων και ανάγει άλλους στο επίπεδο των βοσκών .

Επομένως , με βάση αυτές τις παρατηρήσεις ας δούμε τώρα το κείμενο σου . Δεν αρκεί να πράττει κανείς με τρόπο που να ικανοποιεί τον εαυτό του και όχι τους άλλους , χρειάζεται να μπορεί να γευτεί την ομορφιά κάθε στιγμής δημιουργίας , έρωτα και κάθε στιγμή στη σχέση του με τους άλλους να μπορεί το ποτάμι της ψυχής του να ποτίσει το δάσος που έχει αναλάβει να ποτίσει νιώθοντας ευχαρίστηση για την δημιουργική έκφραση της ελεύθερης ροής του. Δεν αρκεί το ποτάμι να θέλει να κινηθεί χρειάζεται και να είναι ελεύθερο να κινηθεί από εσωτερικούς και εξωτερικούς φραγμούς και να χαίρεται το προσωπικό ταξίδι ωρίμανσης . Οι εξωτερικοί φραγμοί δημιουργούνται από τους κοινωνικούς και οικονομικούς περιορισμούς και αλληλεπιδρούν με τους εσωτερικούς φραγμούς .

Τα ψυχικά τραύματα δημιουργούν εσωτερικούς περιορισμούς και αλλάζουν την εικόνα που έχει κανείς για τον εαυτό του . Η αλλαγή της εικόνας γίνεται με υπερεκτίμηση των ατομικών δυνάμεων « ώ τι ωραίος είμαι όλοι οφείλουν να με επαινούν ! » ή με υποτίμηση : « Δεν αξίζω τίποτα όλα είναι χαμένα .Δεν μπορώ εγώ να εκφέρω γνώμη , δεν έχω δικαίωμα, όλοι βάλουν εναντίον μου δεν επικοινωνώ κλπ »

Με βάση αυτές τις απόψεις χρειάζεται ο επανακαθορισμός της προσωπικής ενέργειας με την ικανότητα για ευχαρίστηση στην εργασία , στον έρωτα , τη και σε κάθε στιγμής δημιουργικής και αυθεντικής δημιουργικής έκτασης και επικοινωνίας , σε ένωση με την ικανότητα για προσφορά κι αγάπη . Το να μπορεί κανείς να αγαπά , να αγαπιέται και αυθόρμητα να δημιουργεί και να χαίρεται την δημιουργία και τον έρωτα είναι δείκτης ψυχικής υγείας . H αδυναμία ευχαρίστησης είναι το πρώτο σύμπτωμα που επιφέρει το ψυχικό τραύμα . Αν αυτή δεν αντλείται με δημιουργικό τρόπο αρχίζει η αναζήτηση των υποκατάστατων , αρχίζουν οι νευρώσεις και η ευχαρίστηση αντλείται ανορθόδοξα με τα υποκατάστατα ( κατανάλωση υπερβολικού φαγητού , αγορασμένο σεξ , ποτά ,ναρκωτικά , υπερβολικό κάπνισμα κλπ ) .Ακόμα οι σεξουαλικές προτιμήσεις αλλάζουν γιατί το άτομο δοκιμάζει διαφορετικές εμπειρίες στην προσπάθεια του να αλλάξει τα εξωτερικά ερεθίσματα για να κερδίσει αυτό που δεν μπορεί να χαρεί . Παραλλαγές της σεξουαλικής συμπεριφοράς μαζοχιστικά , σαδιστικά , ομοφυλοφιλικά δείχνουν ότι το ποτάμι της ελεύθερης ροής της ενέργειας φράζεται και αναζητά παράπλευρα μονοπάτια για να ξεπεράσει το φράγμα , χωρίς να είναι όμως σε θέση να το νικήσει κατά μέτωπο .

Το ξεπέρασμα του ψυχικού τραύματος και των νευρώσεων που ωθούν στην μανιακή κατανάλωση υποκατάστατων και μεταξύ αυτών και φαγητού δεν είναι εύκολη υπόθεση , ούτε λύνεται με την λογική « να κοιτάμε τι ζητά ο εαυτός μας και όχι τι ζητούν οι άλλοι από εμάς » .Χρειάζεται πολύ προσεκτική δουλειά από ομάδα αποκατάστασης πάνω στον άρρωστο , σε άμεση ένωση του αρρώστου με κοινωνικά και πολιτιστικά δρώμενα στα οποία θα συμμετέχει σαν ίσος με τους άλλους κι όχι σαν διαφορετικός . Ας σπάσουμε τα κοινωνικά ταμπού και τις ταμπέλες που οδηγούν στην αυτοαπομόνωση και τον στιγματισμό . Πίσω από την μανιακή κατανάλωση φαγητού και κάθε υποκατάστατου ευχαρίστησης κρύβεται η συναισθηματική αποξήρανση και ακαμψία και το ψυχικό τραύμα και αυτό χρειάζεται να αντιμετωπιστεί για να επανέλθει η ικανότητα για ευχαρίστηση και αυτορύθμιση . Ας σπάσουμε τα κοινωνικά ταμπού προς το ψυχικό τραύμα γιατί όλοι είμαστε ψυχικά αλλοτριωμένοι, όλοι έχουμε ψυχικά τραύματα μικρά ή μεγάλα από την παιδική ακόμη ηλικία , άσχετα αν το κατανοούμε ή όχι και αγωνιζόμαστε να γίνουμε υγιείς , αγωνίζονται να γίνουμε άνθρωποι , ενάντια στις δυνάμεις της φθοράς και του θανάτου , τις οποίες κατανοούμε ή εθελοτυφλούμε απέναντι τους .

Ξέθαψα αυτό το πολύ ενδιαφέρον θέμα γιατί με απασχολεί κι εμένα τελευταία. Ο σύντροφός σας σχολιάζει καθόλου το βάρος σας και το σώμα σας με αρνητικό τρόπο? Κι αν το κάνει πως το αντιμετωπίζετε?

Εγώ πήρα 10 κιλά εδώ και 6-7 μήνες, από τότε που γνώρισα το σύντροφό μου, και βλέπω ότι τον ενοχλεί πολύ. Κατά τα άλλα με "γουστάρει πολύ" κι είμαι η γυναίκα της ζωής του. Δεν παραλείπει όμως να μου τονίζει πόσο καλίγραμμες είναι κάτι σανίδες που βλέπουμε στην τηλεόραση, πως τον κυνηγάνε κάτι σούπερ γκομενάκια, και πόσο πιο κούκλα θα ήμουν αν έχανα 15 κιλά. Εγώ του λέω ότι με αποθαρρύνει με αυτά που λέει, και με κάνει να τρώω ακόμα πιο πολύ, αλλά δεν ακούει τίποτα. Φαύλος κύκλος. Υπόψην ότι κι εκείνος δεν είναι και κανένα μοντέλο, έχει τα παχάκια του, κι αυτό με εκνευρίζει ακόμα περισσότερο για το θράσος του.

Εσείς τι γνώμη έχετε για όλα αυτά? Μπορεί κάποια παραπανίσια κιλά να επηρεάσουν τη σχέση?

Δε νομιζω τα παραπανισια κιλα να επηρεασουν τοσο τη σχεση σου, οσο ο τροπος που τα αντιλαμβανεται και τα αντιμετωπιζει ο συντροφος σου αλλα κ εσυ.

Εσενα σε ενοχλει; Θες να το αλλαξεις;
Κανε τη προσπαθεια σου. Εφοσον, το επιθυμεις.

Θεωρω οτι η θεση του συντροφου ειναι λεπτη σ αυτο το θεμα. Μπορει αν θελει να σου επισημανει το χασιμο βαρους αλλα με πιο κομψο τροπο.

Απο οτι διαβασα, φαινεται να σε ενοχλει ο τροπος του. Ειδικα εφοσον ο ιδιος δεν ειναι κανενα μοντελο!
Κατανοητο!
Οταν σου ξανακανει καποια προταση...με παρομοιο τροπο...
πες του να πατε μαζι γυμανστηριο, να βγαινετε μαζι για περπατημα...
Να χασει κ εκεινος τα 'περιττα του κιλακια'.

Εχω διαβασει πως οταν ειμαστε σε μια σχεση, συνηθως καιρο, και ειμαστε καλα μαζι του, δεν επιδιωκουμε να μενουμε αδυνατοι και τελος παντων να ειμαστε "θεοι". Δηλαδη δεν εχουμε την αναγκη να βρουμε καποιον συντροφο οποτε να θελουμε να ειμαστε μοντελακια και να αρεσουμε σε αλλους. Αντιθετα ειμαστε καλα με αυτον που ειμαστε και παχαινουμε γιατι ξερουμε πως ο αλλος θα ειναι μαζι μας και ας βαλουμε παραπανω κιλα.

Παράθεση:
Originally posted by MsSpourgitaki

Εγώ πήρα 10 κιλά εδώ και 6-7 μήνες, από τότε που γνώρισα το σύντροφό μου, και βλέπω ότι τον ενοχλεί πολύ. Κατά τα άλλα με "γουστάρει πολύ" κι είμαι η γυναίκα της ζωής του. Δεν παραλείπει όμως να μου τονίζει πόσο καλίγραμμες είναι κάτι σανίδες που βλέπουμε στην τηλεόραση, πως τον κυνηγάνε κάτι σούπερ γκομενάκια, και πόσο πιο κούκλα θα ήμουν αν έχανα 15 κιλά. Εγώ του λέω ότι με αποθαρρύνει με αυτά που λέει, και με κάνει να τρώω ακόμα πιο πολύ, αλλά δεν ακούει τίποτα. Φαύλος κύκλος. Υπόψην ότι κι εκείνος δεν είναι και κανένα μοντέλο, έχει τα παχάκια του, κι αυτό με εκνευρίζει ακόμα περισσότερο για το θράσος του.

Εσείς τι γνώμη έχετε για όλα αυτά? Μπορεί κάποια παραπανίσια κιλά να επηρεάσουν τη σχέση?

Δηλαδή όταν γεράσεις θα σου ζητά να κάνεις λίφτινγκ για να είσαι σαν τις εικοσάρες που θα τον κυνηγούν ;

Δεν το βρίσκω σωστό να σε βάζει σε διαδικασία σύγκρισης με τα γκομενάκια που δήθεν τον κυνηγάνε. Αυτό είναι μάλλον κακία εκ μέρους του.

Συνήθως κάποιος/α που παχαίνει πολύ αντιμετωπίζει πρόβλημα ψυχολογικό, ίσως και κατάθλιψη που τον κάνει αυτοκαταστροφικό , βουλιμικό ή σε φάση εγκατάλειψης του εαυτού του και χρειάζετα ψυχολογική υποστήριξη και αποδοχή και όχι αποδοκιμασία και συναισθηματικούς εκβιασμούς.

Τα κιλά θα τα χάσεις για σένα, για να είσαι πιο υγιής και για να νιώθεις εσύ καλύτερα, όταν εσύ και μόνο θα νιώσεις έτοιμη για αυτό. Για κανέναν άλλον δεν αξίζει να αλλάζεις για να μη σου φύγει με μια ομορφότερη, όταν αυτός ο άλλος δε σε καταλαβαίνει πρώτα σαν άνθρωπο. Οι άνθρωποι που αγαπάμε είναι πάντα όμορφοι.

Παράθεση:
Originally posted by periplanwmenos
Παιδιά δυστύχως ή ευτυχώς τα πρότυπα πλέον είναι τα γυμνασμένα σώματα σαν κι αυτά που δείχνει η τηλεόραση. Κακά τα ψέμματα σε όλους αρέσει ένα καλίγραμμο σώμα (όσο το δυνατόν φυσικά) αλλά δεν νομίζω οτι είναι και το απόλυτο κριτήριο σχέσης. Ίσα ίσα μερικές φορές κάποιες "ατέλειες" κάνουν κάποια άτομα πιο ελκυστικά! Όλοι μας κοιτάμε πρώτα την εμφάνιση του άλλου και μετά αν μας συγκινεί αισθητικά ο άλλος τότε προχωράμε παρακάτω, αλλιώς τίποτα... Δεν νομίζω να λέω κάτι παράλογο.

Μου έχει τύχει να μου αρέσει κοπέλα στο παρελθόν που ήταν πιο πολλά κιλά απο μένα και ΟΛΟΙ οι φίλοι μου (εκτός απο έναν) έπεσαν να με φάνε!!!! Μα καλά είσαι στραβός? Μα καλά είσαι μ*****ς? Μα δεν κοιτάς τα χάλια της? κι άλλα συναφή!!!! Εγώ όμως σαν ξεροκέφαλο παιδάκι της μίλησα και... έφαγα χυλόπιτα!!!! Και ήμουν και για αρκετό καιρό κολημένος με την πάρτη της... Ίσως έπαιξε ρόλο και το γεγονος ότι έφευγα Αγγλία δεν ξέρω, αλλά δεν μας δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να μιλήσουμε απλά... Το θέμα πιστέυω πως είναι οτι πρέπει ο καθένας να είναι δέκτης του εαυτού του, τι είναι, το πως είναι κλπ. Αν δεν του αρέσει αυτό που βλέπει στον καθρεύτη, τότε μαγκιά του να παει και γυμναστήρια, να αρχίσει και δίαιτες και ινστιτούτα αισθητικής και ξέρω γω τι!! Κι εγώ μαζί του!! ΑΛΛΑ το να θέλουμε να αλλάξουμε την εμφάνιση μας για να αρέσουμε σε κάποιον τρίτο το θεωρώ πολύ ηλίθιο!! Είμαστε ο ευατός μας, αυτό που θέλουμε να είμαστε και σε όποιον αρέσουμε αλλά πρώτα απ'όλα πρέπει να αρέσουμε στον εαυτό μας!!! Αν κάνουμε δίαιτες και γυμναστικές και ξέρω γω τι για έναν τρίτο τότε το παιχνίδι έχει χαθεί!!! Μόλις ο οργανισμός μας επιστρέψει στον συνήθη μεταβολισμό του, επειδή για κάποιον λόγο δεν μπορούμε να πηγαίνουμε γυμναστήριο ή να κάνουμε διτροφή, τότε τα κιλά θα επανέλθουν και ο άλλος που είναι πλάι μας τι θα κάνει? Θα κάτσει μαζί μας? Αν ναι ξέρει να κοιτάει στο βάθος των ανθρώπων αν όχι (που συνήθως έτσι γίνεται)... θα πληγωθούμε αρκετά....

Είμαι και υπερ της σωστής διατροφής, και υπερ της γυμναστικής αλλά υπάρχουν σωματότυποι και σωματότυποι. Άλλοι ανταποκρίνονται άμεσα στην γυμναστική κι άλλοι θέλουν πολλή δουλειά. Παλαιότερα είχα περιττά κιλά κι έκανα εντατική γυμναστική και κολύμπι και μπορώ να πω οτι έφτιαξε το σώμα μου, όμως δεν σταματάει εκεί, χρειάζεται συνεχής κίνηση και σωστή διατροφή για να διατηρήσεις τα κεκτημένα, κάτι που δεν καταφέρνουμε πάντα λόγω επαγγέλματικών ή άλλων υποχρεώσεων μας.

Δηλ. αν ο άνθρωπος μας πάρει κάποια κιλά παραπάνω παύει να είναι αυτό που ήταν για εμάς? Όταν αγαπάς τον άλλο δεν τον αφήνεις αν πάρει κάποια κιλά αλλά... αρχίζετε παρέα διαιτούλα ή γυμναστήριο . Πάντα έλεγα στις κοπέλες μου "Αν θες να χάσεις κιλά για την πάρτη σου, να κοιτάς τον πισινό σου στον καθρεύτη και να γουστάρεις με αυτό που βλέπεις ΟΚ. Αν το κάνεις για μένα είσαι ηλίθια!!!". Αυτά τα ολίγα απο μένα

Περιπλανώμενε, τα είπες ΤΕΛΕΙΑ!!!!!!!!!
Πολύ σε πάω!!!!!!!!!!

Παράθεση:
Originally posted by MsSpourgitaki
Ξέθαψα αυτό το πολύ ενδιαφέρον θέμα γιατί με απασχολεί κι εμένα τελευταία. Ο σύντροφός σας σχολιάζει καθόλου το βάρος σας και το σώμα σας με αρνητικό τρόπο? Κι αν το κάνει πως το αντιμετωπίζετε?

Εγώ πήρα 10 κιλά εδώ και 6-7 μήνες, από τότε που γνώρισα το σύντροφό μου, και βλέπω ότι τον ενοχλεί πολύ. Κατά τα άλλα με "γουστάρει πολύ" κι είμαι η γυναίκα της ζωής του. Δεν παραλείπει όμως να μου τονίζει πόσο καλίγραμμες είναι κάτι σανίδες που βλέπουμε στην τηλεόραση, πως τον κυνηγάνε κάτι σούπερ γκομενάκια, και πόσο πιο κούκλα θα ήμουν αν έχανα 15 κιλά. Εγώ του λέω ότι με αποθαρρύνει με αυτά που λέει, και με κάνει να τρώω ακόμα πιο πολύ, αλλά δεν ακούει τίποτα. Φαύλος κύκλος. Υπόψην ότι κι εκείνος δεν είναι και κανένα μοντέλο, έχει τα παχάκια του, κι αυτό με εκνευρίζει ακόμα περισσότερο για το θράσος του.

Εσείς τι γνώμη έχετε για όλα αυτά? Μπορεί κάποια παραπανίσια κιλά να επηρεάσουν τη σχέση?

Σπουργιτάκι, έχω μια γνωστή η οποία μόνο κορμάρα δεν είναι. Για ακριβολογούμε, ειναι αρκετα παχιά. Κι όχι ιδιαίτερα όμορφη. Και όμως, εδω και 2 χρόνια, εχει μια παθιασμενη, συγκλονιστική σχέση με ενα παιδί που είναι ένας από τους ωραιότερους άντρες που έχω δει:Ψηλός, Μελαχρινός, Απίστευτα μαυρα εκφραστικα Μάτια, Φανταστικό χαμόγελο, σώμα που σου κόβει την ανάσα.

Σε πληροφορώ ότι την κοιταει στα μάτια, δεν εχει ματια για καμία άλλη, και τη ζηλευει κι όλας!!

Το μυστικό της? Η ΑΥΤΙΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΤΗΣ!!!!!!!!!!!!!!

Δεν ηταν πάντα παχια. Τα κιλα τα πηρε μεσα στη σχεση! Ποτε όμως δεν ανησυχησε μήπως το αγόρι της κοιτάξει άλλες γυναίκες! Ειναι πολύ κοινωνική, χαμογελαστη και δημοφιλής! Χαιρεταει όλο τον κόσμο, κι όλοι τη λατρευουν

Δεν έχει κάποια μαγική συνταγή, ούτε γενννηθηκε με ιδιαίτερο χάρισμα: Απλώς ΔΕΝ ΠΑΥΕΙ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ!!

Κι όλοι οι άλλοι, πιστεύουν σε εκείνη

Ας ακολουθήσουμε λοιπόν το παραδειγμά της όλες μας, και δε θα χάσουμε!!!!!!!

Παράθεση:
Originally posted by mavroskyknos1986

Παράθεση:
Originally posted by MsSpourgitaki
Ξέθαψα αυτό το πολύ ενδιαφέρον θέμα γιατί με απασχολεί κι εμένα τελευταία. Ο σύντροφός σας σχολιάζει καθόλου το βάρος σας και το σώμα σας με αρνητικό τρόπο? Κι αν το κάνει πως το αντιμετωπίζετε?

Εγώ πήρα 10 κιλά εδώ και 6-7 μήνες, από τότε που γνώρισα το σύντροφό μου, και βλέπω ότι τον ενοχλεί πολύ. Κατά τα άλλα με "γουστάρει πολύ" κι είμαι η γυναίκα της ζωής του. Δεν παραλείπει όμως να μου τονίζει πόσο καλίγραμμες είναι κάτι σανίδες που βλέπουμε στην τηλεόραση, πως τον κυνηγάνε κάτι σούπερ γκομενάκια, και πόσο πιο κούκλα θα ήμουν αν έχανα 15 κιλά. Εγώ του λέω ότι με αποθαρρύνει με αυτά που λέει, και με κάνει να τρώω ακόμα πιο πολύ, αλλά δεν ακούει τίποτα. Φαύλος κύκλος. Υπόψην ότι κι εκείνος δεν είναι και κανένα μοντέλο, έχει τα παχάκια του, κι αυτό με εκνευρίζει ακόμα περισσότερο για το θράσος του.

Εσείς τι γνώμη έχετε για όλα αυτά? Μπορεί κάποια παραπανίσια κιλά να επηρεάσουν τη σχέση?

Σπουργιτάκι, έχω μια γνωστή η οποία μόνο κορμάρα δεν είναι. Για ακριβολογούμε, ειναι αρκετα παχιά. Κι όχι ιδιαίτερα όμορφη. Και όμως, εδω και 2 χρόνια, εχει μια παθιασμενη, συγκλονιστική σχέση με ενα παιδί που είναι ένας από τους ωραιότερους άντρες που έχω δει:Ψηλός, Μελαχρινός, Απίστευτα μαυρα εκφραστικα Μάτια, Φανταστικό χαμόγελο, σώμα που σου κόβει την ανάσα.

Σε πληροφορώ ότι την κοιταει στα μάτια, δεν εχει ματια για καμία άλλη, και τη ζηλευει κι όλας!!

Το μυστικό της? Η ΑΥΤΙΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΤΗΣ!!!!!!!!!!!!!!

Δεν ηταν πάντα παχια. Τα κιλα τα πηρε μεσα στη σχεση! Ποτε όμως δεν ανησυχησε μήπως το αγόρι της κοιτάξει άλλες γυναίκες! Ειναι πολύ κοινωνική, χαμογελαστη και δημοφιλής! Χαιρεταει όλο τον κόσμο, κι όλοι τη λατρευουν

Δεν έχει κάποια μαγική συνταγή, ούτε γενννηθηκε με ιδιαίτερο χάρισμα: Απλώς ΔΕΝ ΠΑΥΕΙ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ!!

Κι όλοι οι άλλοι, πιστεύουν σε εκείνη

Ας ακολουθήσουμε λοιπόν το παραδειγμά της όλες μας, και δε θα χάσουμε!!!!!!!

O δράκος στο παραμύθι που είναι;

swsta ta leei o periplanwmenos. to kserw oti den eisai poia melos edw alla an deis afto to minima, exeis apolyta dikio.

egw eimai uper gia tin ugini diatrofi kai gymnastiki, kai genika den theoro oti einai kako an enas thelei na prosexei twn eauto tou pros theou alla den mporo tin upokrisia enous anthropou mou ti spaei polu otan krinoun enan atomo pou exei perrisotera kila apo aftoys eksorgizomai eilikrina.

Παράθεση:
Originally posted by mavroskyknos1986
Σπουργιτάκι, έχω μια γνωστή η οποία μόνο κορμάρα δεν είναι. Για ακριβολογούμε, ειναι αρκετα παχιά. Κι όχι ιδιαίτερα όμορφη. Και όμως, εδω και 2 χρόνια, εχει μια παθιασμενη, συγκλονιστική σχέση με ενα παιδί που είναι ένας από τους ωραιότερους άντρες που έχω δει:Ψηλός, Μελαχρινός, Απίστευτα μαυρα εκφραστικα Μάτια, Φανταστικό χαμόγελο, σώμα που σου κόβει την ανάσα.

Σε πληροφορώ ότι την κοιταει στα μάτια, δεν εχει ματια για καμία άλλη, και τη ζηλευει κι όλας!!

ΗΡΩΑΣ!
ΗΡΩΑΣ ο Νικοδημος!

,,,και να δεις και που το επαγγελμα του ειναι κασκαντερ.