Ετοιμάζομαι για γάμο αλλά............

ΚΑΛΗΜΕΡΑ.ΤΕΛΙΚΑ ΦΙΛΕ ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΕΣ?

Δυστυχώς έχω παντρευτεί αλλά συνεχίζω να έχω προβλήματα.
Δεν ξέρω τι να κάνω. Είχα την κρυφή ελπίδα ότι όλα μετά το γάμο θα άλλαζαν.
Όπως είπατε μάλλον θα φορτωθώ ένα άνευ λόγου διαζύγιο.
Το καλό είναι ότι δεν έχουμε κάνει παιδιά, μιας και η ίδια έχει συνειδητοποιήσει ότι μάλλον κάνουμε ένα βήμα εμπρός και 2 πίσω.
Σίγουρα έχουν βελτιωθεί τα πράγματα μετά από σχεδόν 2 χρόνια γάμου, αλλά ακόμα έχω προβλήματα:
α) Γκρινιάζει για πράγματα άνευ λόγου και αιτίας (από το αν θα τη σκεπάσω αν ξαπλώσει και εγώ θα μείνω στο σαλόνι για να δω τηλεόραση, μέχρι και το αν θα καπνίσω.
β) Γκρινιάζει αν θέλω να πάμε κάπου ΣΚ με φίλους (για απλή έξοδο μιλάμε όχι για εκδρομή) και εκείνη από τη μία μου λέει ότι δε θέλει να βγει με κανένα με αποτέλεσμα να με εγκλωβίζει κι εμένα μέσα και από την άλλη όταν έχουμε φτάσει στο σημείο να μη μας παίρνει κανείς τηλέφωνο γιατί όλες τις προτάσεις τις απορρίπτουμε, όταν μπούμε εμείς στη διαδικασία να πάρουμε ένα τηλέφωνο (όοοοποτε έχει όρεξη να βγούμε) όλοι να μας λένε όχι. Το χειρότερο είναι ότι τα ακούω κιόλας του στυλ ότι "είδες ποιοι είναι οι φίλοι σου; Να γιατί εγώ δε θέλω να βγαίνω με κανέναν και λέω όλο όχι!!"
γ) Όταν τσακωνόμαστε (2-3 φορές το μήνα) δε μου μιλάει για 2-3 μέρες και πάει και κοιμάται στο σαλόνι. Όσο και να προσπαθήσω να την εκλογικεύσω εξακολουθεί να μη μου μιλάει.
δ) Για να τα ξαναβρούμε, εγώ θα πρέπει να κάνω το πρώτο βήμα. Όπου πρώτο βήμα σημαίνει, να παραδεχτώ εγώ σε κάθε περίπτωση ότι φταίω.
ε) Αν δεν μιλήσω εγώ ή αν μιλήσω και δε παραδεχτώ ότι φταίω τότε δε μου μιλάει ποτέ.
στ) Το κακό είναι ότι όταν δεν μπαίνουμε στη διαδικασία του καυγά όλα δείχνουν μέλι γάλα.
ζ) Αν γίνει κάτι τότε το μέλι γάλα εξαφανίζεται και για οποιαδήποτε αιτία προκύπτει θέμα το θέμα αυτό από πλευράς της γιγαντώνεται με αποτέλεσμα κάθε διαφορά να οδηγεί σε κρίση.
η) Έχω φτάσει στο σημείο να πιστεύω ότι η ηρεμία είναι η εξαίρεση μέχρι την επόμενη καταιγίδα.
θ) Έχω φτάσει στο σημείο να σκέφτομαι να ζητήσω διαζύγιο και ταυτόχρονα να κοιτάω κλεφτά για εφημερίδες που νοικιάζουν σπίτια.

Τι να κάνω;;;;
Ξέρω ότι θα μου πείτε ότι μου τα λέγατε, αλλά όταν σκέφτεσαι υγιώς προσπαθείς να εξαντλήσεις κάθε περιθώριο συζητώντας με τον άνθρωπό σου και σε βάθος χρόνου να βρεις σε όλα τα θέματα λύσεις.
Δυστυχώς όμως 5 χρόνια μετά τη γνωριμία μας και 2 χρόνια μετά το γάμο μας εξακολουθώ να μην βρίσκω λύσεις και τρόπους να αποφεύγω τους καυγάδες τις παρεξηγήσεις και τις κρίσεις....

Σας παρακαλώ μοιραστείτε τις σκέψεις σας με βάση αυτά που διαβάζετε μαζί μου....

Γειά σου.Σήμερα θυμήθηκα το θέμα σου και είπα να δώ εαν είχες κάποια εξέλιξη.Λυπάμαι πολύ που και μετά το γάμο δεν πήγαν καλά τα πράγματα.Πολλές φορές καλύτερα να τα διαλύουμε όλα πρίν χωρίς να σκεφτόμαστε το τί θα γίνει με αυτην μας την επιλογή .Το μόνο που έχω να σου πώ είναι να κοιτάξεις λίγο εσένα και ποτέ δεν είναι αργά για νέα ξεκινήματα.Εύχομαι αν πραγματικά αξίζει αυτο που έχετε να κρατήσει και κυρίως παρτα λίγο στην πλάκα κάποια θέματα για να μην χαλιέσαι.Χαμογέλα και θα μεταδοθεί και στην γυναίκα σου!!!!!

Παράθεση:
Originally posted by gerocity
Τι να κάνω;;;;
Ξέρω ότι θα μου πείτε ότι μου τα λέγατε, αλλά όταν σκέφτεσαι υγιώς προσπαθείς να εξαντλήσεις κάθε περιθώριο συζητώντας με τον άνθρωπό σου και σε βάθος χρόνου να βρεις σε όλα τα θέματα λύσεις.
Δυστυχώς όμως 5 χρόνια μετά τη γνωριμία μας και 2 χρόνια μετά το γάμο μας εξακολουθώ να μην βρίσκω λύσεις και τρόπους να αποφεύγω τους καυγάδες τις παρεξηγήσεις και τις κρίσεις....

Σας παρακαλώ μοιραστείτε τις σκέψεις σας με βάση αυτά που διαβάζετε μαζί μου....

πρεπει να'ναι η πρωτη φορα που ενα μελος ερχεται μετα απο τοσον καιρο (σχεδον 3 χρονια) να συζητησει ενα παλιο του θεμα (εκτος ισως απο τον Παπαπετε) και εγω στο μεταξυ τωρα το βλεπω αυτο το τελευταιο ποστ, με αφορμη την Κοκερ, αφου το τελευταιο ποστ του θεματοθετη εχει γραφτει τον Μαρτιο..

νομιζω πως δεν υπαρχει κατι περισσοτερο να κανεις..ειναι φανερο οτι ενω εσυ αναγνωριζεις το προβλημα και θελεις να το συζητησεις, δε βρισκεις ανταποκριση. τα προβληματα οσο μεγαλα κι αν ειναι, λυνονται οταν υπαρχει αμοιβαια διαθεση. στην περιπτωση σας ειναι φανερο οτι η γυναικα σου δεν εχει ουτε την ωριμοτητα, ουτε την διαθεση να συζητησει οτιδηποτε, γιατι αυτο που την ενδιαφερει ειναι να μετατοπιζει ολες τις ευθυνες για ολα σ'εσενα, και να σε χειραγωγει με την γκρινια, τις απαιτησεις και τον ψυχολογικο της εκβιασμο, γιατι αυτο σου κανει.
δοκιμασε μια πρωτη και ισως τελευταια φορα να την ταρακουνησεις..να της πεις τα πραγματα ετσι ακριβως οπως τα νιωθεις και τα σκεφτεσαι. αν δεν ανταποκριθει, τοτε μαλλον ηρθε το τελος για τους δυο σας.

Κριμα, ενω ήξερες απο την αρχη το προβλημα δεν το αντιμετωπισες οσο ηταν νωρις.
Η γυναικα σου ειναι κυκλοθυμικη και ανασφαλης.Θα επρεπε να την εχεις προσεγγισει διαφορετικα
για να αισθανεται ασφαλεια, γι αυτο σε απομακρυνει απο τους φιλους σου.
Αν ρωτησεις βεβαια εκεινη θα σου πει μια τελειως διαφορετικη ιστορια, που δειχνει ελλειψη επικοινωνιας.
Ολα τα ζευγαρια ειναι καπως ετσι απλα αν το συνειδητοποιησουν νωρις μπορουν να σωσουν τον γαμο τους.Αν νομιζεις οτι εχεις ακομη αντοχες να πατε σε εναν συμβουλο γαμου η με μεγαλη ειλικρινεια και
αποφασιστικοτητα να της πεις οτι αν δεν αλλαξουν τα πραγματα δεν μπορειτε να ειστε αλλο μαζι.
Μπορεις να απομακρυνθεις και για λιγο για να ξεκαθαρισεις πως αισθανεσαι.Δυσκολα τα πραγματα....

Έχεις δοκιμάσει να συμβουλευτείς κάποιο ψυχολόγο?

Το θέμα είναι αν την αγαπάς και σ αγαπάει.
Γιατί δυο ανθρωποι που αγαπιούνται δεν κολλάνε σε τέτοια προβλήματα...γιατί αυτά δεν αποτελούν προβλήματα στην ουσία.

Οταν αποφασίσεις να παντρευτείς ή να συζήσεις με κάποια που αγαπάς, δεν μπορεί να διατηρήσεις την ανεξαρτησία σου και να κάνεις την ίδια ζωή που έκανες πριν.
Γιατί αν κι αυτή αρχίσει τις φιλινάδες και τις εξόδους τότε δεν θα μένει και πολύς χρόνος για τη σχέση σας και τα σχέδιά σας.
Αλλά πάντα υπάρχει η χρυσή τομή. Κι αυτή επιτυγχάνεται με συζήτηση και μόνον μέσα σ ένα κλίμα ειρηνικό κι όχι εχθρικό.
Είναι η αγαπημένη σου κι έτσι πρέπει να τη δεις. Οι φίλοι πάνε μετά από αυτό.
Ξέρεις πόσα ζευγάρια χωρίζουν για τους φίλους? Πολλά.
Δεν είπαμε να μην έχουμε φίλους ή να μην τους βλέπουμε καθόλου αλλά όταν αποφασίζουμε να παντρευτούμε οι φίλοι παίρνουν μια άλλη θέση στη ζωή μας.
Τέλος, η απόφαση για γάμο και οικογένεια απαιτεί ώριμους ανθρώπους που έχουν λύσει τέτοιου είδους αντιπαραθέσεις. Εχουν στόχους και σχέδια . Κι αυτά δεν αφορούν κανέναν άλλον παρά το ζευγάρι και μόνο.
Αν λοιπόν δεν είσαι έτοιμος να μπεις μέσα σ αυτή τη διαδικασία προκειμένου να προχωρήσεις σε οικογένεια και παιδιά και να δημιουργήσετε μαζί το κλίμα ασφάλειας και αρμονίας που απαιτείται για το σκοπό αυτό τότε καλύτερα να μην βιαστείς.
Η ζωή με το γάμο αλλάζει. Οχι δυσάρεστα αλλά ευχάριστα αν και οι δυο είναι έτοιμοι γι αυτή την αλλαγή. Οι καυγάδες είναι ότι χειρότερο ειδικά αν κάνετε παιδιά.

Βρε cerise εχει παντρευτει το παλικαρι.
Εγω δεν θα κατηγορησω τον θεματοθετη.
Ηθελε να δοκιμασει και δοκιμασε.
Μηπως και αλλαξει κατι.
Μηπως και βελτιωθει η κατασταση.
Νομιζω πως ειναι λογικο.Ειδικα οταν υπαρχουν αισθηματα.

Προφανως ομως εχει φτασει η ωρα για ξεκαθαρισμα.
Το οποιο μπορουν να το κανουν μονο οι δυο τους.
Εφοσον φυσικα θελουν και οι δυο.
Για την γυναικα, δεν ειμαι σιγουρος.

Ρωτα την λοιπον αγαπητε ευθεως, τι ειναι αυτο που την ενοχλει στην ουσια
και βρισκει αφομες για γκρινια.
Ισως εκει ειναι η λυση.

Με το να κανεις πισω συνεχεια παντως, το μονο που κερδιζεις φαινομενικα ειναι χρονο.Παραταση.
Αλλα στην ουσια, τον χανεις.
Ευχομαι το καλυτερο και συγχαρητηρια για την προσπαθεια.

Καλά πως ξεφύτρωσε θέμα του 06 ? Συγνώμη!
Δεν το πρόσεξα.

apla den isastan etimi gia gamo kai i dio. i vazete nero sto krasisas gia kapia pragmata pou isaste antitheti , i kapia stigmi tha to klisete to spiti sas i apo moni sas i apo kapio-ia trito , katalavenis ti enoo. gia logikeftite!
filos...

φίλε gerocity
αν τα πράγματα είναι όντως όπως τα λες ξέρεις μέσα σου τι πρέπει να κάνεις.

Η συμπεριφορά που περιγράφεις ταριάζει ίσως με λεχώνα (όπου δεν το συζητάμε κάνεις υπομονή και δε λες κουβέντα) αλλά για σύντροφο της υπόλοιπης ζωής σου?

Από τον τρόπο που γράφεις φαίνεσαι καλός και λογικός άνθρωπος.

Κάνε και κάτι καλό και λογικό για τον εαυτό σου...

Παράθεση:
Originally posted by gerocity
Είμαι στην ηλικία των 28, και ετοιμάζομαι να παντρευτώ με μία κοπέλα της ίδιας ηλικίας με μένα.

Γνωριστήκαμε πριν από 2 χρόνια και τον Ιούνιο αρραβωνιαστήκαμε με σκοπό να παντρευτούμε τον Ιούνιο του 2007.

Ήδη μένουμε στο ίδιο σπίτι (το σπίτι της γυναίκας μου) στο οποίο έχω ήδη αγοράσει όλα τα έπιπλα.

Ενώ περίμενα να είναι όλα μαγικά και ονειρεμένα, δυστυχώς υπάρχουν πολλές φορές που έχουμε φτάσει στο σημείο να χωρίσουμε λόγω καυγάδων.
Το κακό είναι ότι αυτοί οι καυγάδες προϋπήρχαν και πριν τον αρραβώνα.
Όταν είμαστε καλά μεταξύ μας, όλα είναι ΤΕΛΕΙΑ. Όταν όμως δεν είμαστε καλά αισθάνομαι ότι θα έρθει η καταστροφή. Εν τω μεταξύ, αισθάνομαι πολλές φορές ότι καταπιέζομαι ακόμα κι αν όλα είναι φυσιολογικά.
Το πρόβλημα είναι εντονότερο, όταν με περιορίζει να βλέπω κάποιους φίλους επειδή αυτοί είχαν κάνει κάποια πράγματα πριν παντρευτούν όντας αρραβωνιασμένοι, με το φόβο μήπως κι εγώ ακολουθήσω το παράδειγμά τους.
Αισθάνομαι ότι Ο,ΤΙ και να κάνω μερικές φορές για να την πείσω ότι είμαι σωστός απέναντί της, δεν πιστεύω ότι ποτέ δε θα την πείσω.
Το κακό είναι ότι, ενώ ήδη έχουμε ξεκινήσει τις ετοιμασίες του γάμου, εγώ έχω αρχίσει να μην αισθάνομαι σίγουρος γι' αυτή την επιλογή μου.
Μερικές φορές μου έχει δοθεί η αίσθηση ότι αν δεν είχαμε προχωρήσει τόσο πολύ (αγορές επίπλων, αρραβώνες κλπ) ότι ίσως να το χα διαλύσει.
Επειδή δε θέλω να εκτεθώ συζητώντας το συγκεκριμένο θέμα με τους φίλους μου ή με την οικογένειά μου, θα θελα τη γνώμη σας.

Ευχαριστώ ειλικρινά

Φίλε μου καλέ... ο γάμος ποτέ δεν εξαφανίζει τα προβλήματα αλλά ακριβώς το αντίθετο κάνει ... τα μεγενθύνει.

Μην περιμένεις ότι με τον γάμο θα αλλάξει η κατάσταση γιατί πολύ φοβάμαι ότι θα απογοητευτείς.

Οπως νιώθεις ένιωθα και γω όταν παντρεύτηκα για πρώτη φορά...
Δεν ήμουν σίγουρη...
Κάπου μέσα μου το είχα μετανιώσει...
Ενιωθα άσχημα να χωρίσω γιατί πως θα το έπαιρναν οι γονείς μου... αυτός... οι άλλοι....

Και τελικά παντρεύτηκα...με μισή καρδιά.
Το βράδυ πριν από τον γάμο μου έκλαιγα γιατί ήμουν 1000% αβέβαιη για την απόφαση μου μιας και το ένστικτο μου έλεγε.... "πάρε δρόμο , θα είσαι δυστυχισμένη... είσαι ήδη δυστυχισμένη".

Χώρισα...μερικούς μήνες μετά.
Αναγκάστηκα να μπω σε όλη την διαδικασία του διαζυγίου ενώ πόσο πιο απλά θα ήταν τα πράγματα εάν τότε έλεγα "Στοπ... δεν παντρεύομαι... δεν θέλω...".

Υπάρχει περιθώριο , αντί να ακυρώσεις τον γάμο να τον καθυστερήσεις για λίγο με κάποια αφορμή προκειμένου να σιγουρευτείς ;;;

Mην πάρεις μια απόφαση από εξαναγκασμό (συναισθηματικό εξαναγκασμό) γιατί θα υποφέρεις μετά...και θα νιώθεις ότι ο "γάμος" έχει κάτσει σαν μια ταφόπλακα στο στήθος σου και δεν μπορείς να ανασάνεις...

ρε παιδια, βλεπετε και λιγο τις ημερομηνιες..και την εξελιξη του θεματος
ο θεματοθετης εγραφε το 2006..παντρευτηκε, και επεστρεψε.
χαλοουουουουου

Ουπς....

Συνήθως απαντάω στα αρχικά θέματα... οπότε... κάναμε πατάτα!

Από την άλλη... λυπάμαι που οι συμβουλές μου (κατόπιν εορτής) ήταν σωστές.

Φίλε μου... αφού ΔΕΝ έχετε παιδιά...γιατί δεν το παίρνεις το διαζύγιο να πάει στην ευχή... να ησυχάσεις και συ και να έχεις μια δεύτερη ευκαιρία να φτιάξεις τη ζωή σου;

η καλή μέρα απ το πρωί φαίνεται!
και στην περιπτωσή σου εχει φανεί, πως θα είναι η συνέχεια της νυχτάς, που ακολουθεί την ημέρα!
η κατάληξη είναι φανερή, απλά ειναι θέμα χρόνου, μέχρι να το συνειδητοποιήσεις.
ευτυχώς δεν έχετε παιδιά.