Οταν μια ΓΥΝΑΙΚΑ αγαπάει έναν ΑΝΤΡΑ

Οταν μια γυναικα αγαπάει έναν αντρα

Σκέφτηκα ότι σιγά-σιγά θα πρέπει να βάλουμε το μαχαίρι στο κόκαλο και να ανοίξουμε λιγάκι τα ''μέσα'' μας στο ερώτημα αυτό.
Αισθανόμαστε, ακούμε, νιώθουμε , μας αγγίζει αυτή η μεγάλη αγάπη που νιωθει μια Γυναίκα για έναν Αντρα.

Πως άραγε την έχετε βιώσει,την έχετε αισθανθεί μέχρι τούτη τη στιγμή που διαβάζετε αυτό το post (όχι πως θα θέλατε) ? Πως την δείξατε ? Με τι μορφή ?...
Υ.Γ : ίσως το άρθρο να φαίνεται ότι αφορά μόνο γυναίκες , όμως δεν είναι έτσι...

Παράθεση:
Originally posted by koyrsaros
Πως άραγε την έχετε βιώσει,την έχετε αισθανθεί μέχρι τούτη τη στιγμή που διαβάζεται αυτό το post (όχι πως θα θέλατε) ? Πως την δείξατε ? Με τι μορφή ?...

Δεν μπορεις να την δειξεις σε ολη της την εκταση. Απλα υπαρχει. Αν ο αντρας ενδιαφερεται αρκετα για να κοιταξει προσεκτικα μεσα σου, τοτε μπορει να δει την ενταση των συναισθηματων σου.

Μπορει να εκδηλωθει με μικρα πραγματα, οπως την αναγκη σου να βρισκεσαι κοντα του, την επιθυμια σου να τον περιποιεισαι, την εγνοια σου για κεινον, την προσπαθεια σου να κανεις τη ζωη του πιο ομορφη, την απελπισια σου που δεν μπορεις να τον απαλλαξεις απο ολα τα στραβα κι αναποδα της ζωης του...

Πολυ συχνα οι γυναικα που απο τη φυση της ειναι πιο αυθορμητη και γενναιοδωρη οσο αφορα τα συναισθηματα, υποχρεωνεται να ειναι συγκρατημενη για να μην τον τρομαξει. Ο αντρας που κατα κανονα ειναι πιο ''κουμπωμενος'', πιο διστακτικος να αφεθει στον κοσμο των συναισθηματων, αντιμετωπιζει με καχυποψια και επιφυλακτικοτητα το απολυτο δωσιμο της γυναικας.

Na me sigxoris split alla diafono se simia.
Den nomizeis oti to kourazis ton allo ama ton BALIS na psaxtei kai na se psaksi gia na dei ama ton agapas? Einai kati to opio emena me provlimatizei arketo kairo tora. Ti exei apogini to tharos kai i eilikrinia? Na pas na ton piaseis apo ton giaka kai na tou/tis (paei kai aditheta) pis "REEE XYYYPNAAA!"

Pisteuo pos ta pio polla arsenika einai koumpomena dikaiologimena. Apo tin stigmi pou statistika tis sxeseis tis teleionoun i ginekes, os pio apofasistikes kai adikimenikes, einai poli logiko meta na efarmozoun ta agorakia to "Opios exei kaei sto xilo fisaei kai to giaourti".

-DeadDreamer

simfono me ton telefteo.oi ginekes exoun ginei poli astates ososn afora to ti theloun kai ti esthanonte.exeis mia gineka pou olo sou leei oti se agapaei kai se thelei kai kai...kai ksafnika variete kai se afinei.i exeis mia ali pou aisthanete ,niothei gia sena alla den sta leei.opote logiko ine esi na skeneroneis.genika pistevo afto tou fteei ine to life style kai o neos tropos zois pou plasarete apo tis diafimiseis kai genika apo ta mesa mazikis eksimerosis.afta

Δεν θα μπορούσα να μη συμφωνήσω με τις απόψεις σας και θέλοντας να δώσουμε όλοι μας μια σωστή ερμηνεία του θέματος ''Οταν μια ΓΥΝΑΙΚΑ αγαπάει έναν ΑΝΤΡΑ'', αυτό έχει να κάνει με :

Πως άραγε την έχετε βιώσει,την έχετε αισθανθεί μέχρι τούτη τη στιγμή που διαβάζετε αυτό το post (όχι πως θα θέλατε) ? Πως την δείξατε ? Με τι μορφή ?...

Ετσι έμαθα να τον αγαπώ

Αγάπησα πολύ έναν άντρα και με αγάπησε και αυτός. Είμασταν χρόνια μαζί.

Τον θαύμαζα, χαιρόμουν όταν χαιρόταν, έκλαιγα όταν έκλαιγε, πονούσα όταν πονούσε, έδινα χωρίς να το ζητούσε. Και αυτός το ίδιο...

Εγώ έκανα ένα λάθος. Τον αγάπησα περισσότερο από τον ίδιο μου τον εαυτό. Και όταν το κατάλαβα και του το είπα έπρεπε να φύγω...

Γιατί δεν θα άντεχα να τον βλέπω να κλαίει επειδή θα τον έκανα εγώ να κλάψει, να πονάει επειδή θα τον πονούσα εγώ.

Ευχαριστώ αυτόν τον χαρισματικό άνθρωπο που με έκανε να τον αγαπώ και άντεξα...

To post διεγράφη, γιατί η απάντηση ήταν άσχετη με το θέμα.

Παράθεση:
Originally posted by precious

...Εγώ έκανα ένα λάθος. Τον αγάπησα περισσότερο από τον ίδιο μου τον εαυτό. Και όταν το κατάλαβα και του το είπα έπρεπε να φύγω...

Τι περίεργες που είναι οι γυναίκες

Τον αγάπησες και όταν το κατάλαβες ότι τον αγαπούσες περισσότερο από τον εαυτό σου έπρεπε να φύγεις;

Αυτό κατατάσεται στο θέατρο του παραλόγου της γυναικείας λογικής. Είναι αδύνατο για έναν άντρα να καταλάβει τη λογική πίσω από αυτή την παράλογη απόφαση

Παράθεση:
Originally posted by DeadDreamer
Na me sigxoris split alla diafono se simia.
Den nomizeis oti to kourazis ton allo ama ton BALIS na psaxtei kai na se psaksi gia na dei ama ton agapas?

Αγαπητε ΝεκρεΟνειροπολε, δεν αναφερω πουθενα οτι η γυναικα δεν θα μιλησει για τα αισθηματα της. Εξαλλου ειναι γνωστο οτι οι γυναικες ερχονται σε επαφη με τα συναισθηματα τους και γενικα εξωτερικευονται πιο ευκολα.

Αναφερα ομως οτι δεν υπαρχει τροπος να δειξει την εκταση και την ενταση των συναισθηματων της εκτος αν ο αντρας κλπ...

Παράθεση:
Originally posted by precious
Εγώ έκανα ένα λάθος. Τον αγάπησα περισσότερο από τον ίδιο μου τον εαυτό. Και όταν το κατάλαβα και του το είπα έπρεπε να φύγω...

Αγαπητη precious, δεν σε καταλαβαινω. Αν βρηκες εναν αντρα που αξιζε να αγαπηθει τοσο βαθεια, γιατι δειλιασες και εφυγες; Γιατι δεν προσπαθησες να γινεις ευτυχισμενη κανοντας τον ευτυχισμενο;

Τόσο αγάπησα...

...ώστε να ξεχάσω εμένα..
Τον λάτρεψα, του δόθηκα σώμα και ψυχή...
Περπατούσα κι είχα τη μορφή του μπροστά μου, του έκανα αναπάντητες, του έστελνα στιχάκια, του έγραφα τραγούδια, του ζωγράφιζα...

Αψήφησα ό,τι είχα και δεν είχα, τα αρνήθηκα όλα, η μόνη μου πρωταρχική ανάγκη ήταν να είναι καλά..

Του τραγουδούσα, τον έπαιρνα τηλέφωνο να ακούσω τη φωνή του και το έκλεινα γιατί ήξερα ότι έχει δουλειά, έπαιρνα τις φίλες μου και περνούσα από τη δουλειά του μόνο να τον δω για λίγα λεπτά, στεκόμουν στη βροχή με τις ώρες να τον χαζεύω από τη βιτρίνα, περνούσα από το σπίτι του μόνο για να βρίσκομαι κοντά εκεί που ζούσε έστω και για λίγο...

Άφηνα γαρδένιες εκεί που θα παρκάριζε, μου έπεφταν τα τσιγάρα μου στην πόρτα που θα πέρναγε, εμφανιζόμουν από το πουθενά και έφευγα πριν καν το καταλάβει..

Δεν του κρύφτηκα ποτέ, ό,τι σκεφτόμουν του το έλεγα, του το έγραφα, ό,τι συναίσθημα με γέμιζε, το μάθαινε πρώτος εκείνος...

Ήμουν εκεί όταν πάλευε με τον εαυτό του, όταν πέρναγε δύσκολα, όταν είχε προβλήματα, ήμουν εκεί ακόμα κι όταν αποζητούσε να είναι μόνος του, διακριτικά σε μια γωνιά, έτοιμη να τρέξω αν το ζητούσε..

Έκανα τόσα..Μα δεν τα έκανα για να πάρω τίποτα από εκείνον. Με ενέπνεε, με προκαλούσε, μου τα έβγαζε η αγάπη του για μένα με έναν τρόπο μαγικό ανεξήγητο..

Πήγα κόντρα στις αρχές μου, ήρθαν τα πάνω κάτω σε ό,τι είχα μάθει μέχρι τότε για τους άλλους και τον εαυτό μου, παρανόμησα, εγώ, που μέχρι τότε ήμουν τέρας λογικής και ηθικής..

Έτσι κάπως σε λίγες γραμμές έζησα τον έρωτα..Πως θα ήθελα να τον ζήσω; Να είχα το χρόνο και το δικαίωμα να κάνω τα ίδια και περισσότερα...

Κι αν ξαναρχόταν ο έρωτας, χίλιες φορές να τα έκανα....

OI ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ ΕΧΟΥΝ ΣΙΓΟΥΡΑ ΒΙΩΣΕΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ , ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ .
ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΣΕ ΠΝΙΓΕΙ , ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΑΝΑΡΩΤΙΕΣΑΙ ΑΝ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ....ΑΓΑΠΗ , ΠΟΥ Σ' ΑΝΑΓΚΑΖΕΙ ΝΑ "ΧΑΜΗΛΩΣΕΙΣ ΛΙΓΟ" ΠΟΥ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ , ΚΑΚΑ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ , ΘΥΜΙΖΕΙ ΛΙΓΟ ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΜΑΣ!
ΠΩΣ ΝΑ ΚΟΥΒΑΛΙΣΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΟΡΤΙΟ ;
ΠΩΣ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙΣ Σ' ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΝΙΞΙΜΟ ;
ΙΣΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΤΗΤΙΚΕΣ , ΙΣΩΣ ΟΙ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΕΣ ΤΟΥΣ , ΙΣΩΣ,ΙΣΩΣ,ΙΣΩΣ.
ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΞΕΡΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΕΣ ΝΑ ΑΝΑΣΑΝΕΙΣ , ΘΕΣ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙΣ ΛΙΓΟ ΤΟ ΦΟΡΤΙΟ , ΚΟΥΡΑΖΕΣΑΙ.
ΝΑΙ ΚΟΥΡΑΖΕΣΑΙ ΚΑΙ ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ!

To post διεγράφη, γιατί η απάντηση ήταν άσχετη με το θέμα.

Τι περίεργες που είναι οι γυναίκες

Τον αγάπησες και όταν το κατάλαβες ότι τον αγαπούσες περισσότερο από τον εαυτό σου έπρεπε να φύγεις;

Αυτό κατατάσεται στο θέατρο του παραλόγου της γυναικείας λογικής. Είναι αδύνατο για έναν άντρα να καταλάβει τη λογική πίσω από αυτή την παράλογη απόφαση

.......................................

Παράλογο ε?

Μην γενικεύεις όμως. Δεν ξέρω αν είναι έτσι οι γυναίκες. Έγραψα πως ένιωσα εγώ την αγάπη.

Να σου απαντήσω γιατί πήρα την απόφαση να φύγω.

Τον αγαπούσα περισσότερο από τον εαυτό μου σημαίνει πρώτα αυτός και μετά εγώ, στα πάντα. Χωρίς να το ζητάει, εγώ από μόνη μου το έκανα γιατί το άξιζε και γιατί το ήθελα.

Δεν φοβήθηκα να δω ότι αυτό σιγά σιγά με έκανε όχι μόνο να αγαπάω περισσότερο εκείνον αλλά ότι είχα αρχίσει να "με" χάνω... Είχα αφοσιωθεί μόνο σε εκείνον. Μάθαινα πως να αγαπάω εκείνον...

Κάποια στιγμή είπα "που είμαι εγώ?". Πως λένε καμιά φορά "Βρες τα με τον εαυτό σου πρώτα και μετά έλα να τα πούμε".

Δεν φοβήθηκα να πω ότι θέλω να βρω τον εαυτό μου και να τον αγαπήσω.

Θα μπορούσα να μείνω σε αυτή τη σχέση, μου έδινε πολλά. Αλλά ψάχνοντάς "με" θα πέθαινε η αγάπη μου για αυτόν... Και δεν ήθελα.

Έφυγα λοιπόν γιατί ήθελα να προστατέψω το συναίσθημα αυτό πριν καταλήξει σε πόνο πολύ πιο βαρύ. Και έχω να θυμάμαι μόνο καλά πράγματα...

Μου φτάνει που αυτός αργότερα με κατάλαβε...

Τώρα προσπαθώ να βρω το δρόμο της ισορροπίας...αν υπάρχει...

θα κάνω φιλότιμες προσπάθειες ώστε το θέμα αυτό να μην ξεφύγει καθ' οποιοδήποτε τρόπο !!!!! Και επιτέλους, για μια φορά ας μη το οδηγήσουμε αλλού !!!

Υ.Γ : Natalia και precious έχουν πιάσει το σφυγμό του θέματος ο οποίος είναι :

''Οταν μια ΓΥΝΑΙΚΑ αγαπάει έναν ΑΝΤΡΑ''

Παράθεση:
Originally posted by precious

.......................................

Παράλογο ε?

Μην γενικεύεις όμως. Δεν ξέρω αν είναι έτσι οι γυναίκες. Έγραψα πως ένιωσα εγώ την αγάπη.

Να σου απαντήσω γιατί πήρα την απόφαση να φύγω.

Τον αγαπούσα περισσότερο από τον εαυτό μου σημαίνει πρώτα αυτός και μετά εγώ, στα πάντα. Χωρίς να το ζητάει, εγώ από μόνη μου το έκανα γιατί το άξιζε και γιατί το ήθελα.

Δεν φοβήθηκα να δω ότι αυτό σιγά σιγά με έκανε όχι μόνο να αγαπάω περισσότερο εκείνον αλλά ότι είχα αρχίσει να "με" χάνω... Είχα αφοσιωθεί μόνο σε εκείνον. Μάθαινα πως να αγαπάω εκείνον...

Κάποια στιγμή είπα "που είμαι εγώ?". Πως λένε καμιά φορά "Βρες τα με τον εαυτό σου πρώτα και μετά έλα να τα πούμε".

Δεν φοβήθηκα να πω ότι θέλω να βρω τον εαυτό μου και να τον αγαπήσω.

Θα μπορούσα να μείνω σε αυτή τη σχέση, μου έδινε πολλά. Αλλά ψάχνοντάς "με" θα πέθαινε η αγάπη μου για αυτόν... Και δεν ήθελα.

Έφυγα λοιπόν γιατί ήθελα να προστατέψω το συναίσθημα αυτό πριν καταλήξει σε πόνο πολύ πιο βαρύ. Και έχω να θυμάμαι μόνο καλά πράγματα...

Μου φτάνει που αυτός αργότερα με κατάλαβε...

Τώρα προσπαθώ να βρω το δρόμο της ισορροπίας...αν υπάρχει...

Η λογική πίσω από αυτή την απόφαση μόνο με τον παρακάτω (συναισθηματικό) συνειρμό μπορεί να συγκριθεί:

Αγαπητη precious, δεν σε καταλαβαινω. Αν βρηκες εναν αντρα που αξιζε να αγαπηθει τοσο βαθεια, γιατι δειλιασες και εφυγες; Γιατι δεν προσπαθησες να γινεις ευτυχισμενη κανοντας τον ευτυχισμενο;

..............

Μα αυτό έκανα. Ήμουνα ευτυχισμένη γιατί τον έκανα ευτυχισμένο...

Μου άρεσε τόσο πολύ όμως που είχα αφοσιωθεί σε αυτόν ολοκληρωτικά και ξέχασα τον εαυτό μου, τις αδυναμίες μου. Κοιτούσα μόνο αυτόν. Κι αν μερικές φορές είχα μια αδυναμία, τότε ναί, δείλιαζα να την αντιμετωπίσω και την έθαβα μέσα μου. Ένιωθα ότι πρέπει να είμαι δυνατή για να του προσφέρω ευτυχία... Πρώτα αυτός και μετά εγώ.

Ετσι σιγά σιγά όμως πλήγωνα τον εαυτό μου χωρίς να το ξέρω ούτε εγώ η ίδια... (καταπιεσμένα συναισθήματα).

Όταν όμως βγήκαν όλα αυτά στην επιφάνεια (κάποια στιγμή θα γινόταν) έπρεπε να "με" αντιμετωπίσω. Αυτός δεν έφταιγε σε τίποτα για να το περάσει αυτό.

Και επειδή ακριβώς τον αγαπούσα, έφυγα για να μην πληγωθεί από εμένα και γίνει δυστυχισμένος επειδή εγώ δεν μπορούσα άλλο να αγνοήσω τον εαυτό μου,

Και πιστεψέ με χρειαζόμουν πολύ "δουλειά" και δεν άντεξα να βάλω σε αυτή την δοκιμασία και εκείνον...

To post διεγράφη, γιατί η απάντηση ήταν άσχετη με το θέμα.

_________________________________
OI ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ ΕΧΟΥΝ ΣΙΓΟΥΡΑ ΒΙΩΣΕΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ , ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ .
ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΣΕ ΠΝΙΓΕΙ , ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΑΝΑΡΩΤΙΕΣΑΙ ΑΝ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ....ΑΓΑΠΗ , ΠΟΥ Σ' ΑΝΑΓΚΑΖΕΙ ΝΑ "ΧΑΜΗΛΩΣΕΙΣ ΛΙΓΟ" ΠΟΥ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ , ΚΑΚΑ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ , ΘΥΜΙΖΕΙ ΛΙΓΟ ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΜΑΣ!
ΠΩΣ ΝΑ ΚΟΥΒΑΛΙΣΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΟΡΤΙΟ ;
ΠΩΣ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙΣ Σ' ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΝΙΞΙΜΟ ;
ΙΣΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΤΗΤΙΚΕΣ , ΙΣΩΣ ΟΙ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΕΣ ΤΟΥΣ , ΙΣΩΣ,ΙΣΩΣ,ΙΣΩΣ.
ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΞΕΡΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΕΣ ΝΑ ΑΝΑΣΑΝΕΙΣ , ΘΕΣ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙΣ ΛΙΓΟ ΤΟ ΦΟΡΤΙΟ , ΚΟΥΡΑΖΕΣΑΙ.
ΝΑΙ ΚΟΥΡΑΖΕΣΑΙ ΚΑΙ ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ!
________________________________

Η κούραση αυτή πιστεύω δεν έρχεται απο μόνη της αν δεν συντρέχουν κάποιοι λόγοι...
Κατά τη γνώμη μου μπορεί να προέλθει είτε απο στέρηση προσωπικών στιγμών του ατόμου
(αν το έτερον ήμισυ επιθυμεί π.χ. να μην σε χάνει δευτερόλεπτο απο τα μάτια της....<όχι τίποτα βρε, μην της τον ματιάσουνε ....>
μήπως εδώ κολλάει και κάποια έλλειψη εμπιστοσύνης = ανασφάλεια...? ..... )
είτε από αυτοσυνειδητοποίηση ότι η ένταση των συναισθημάτων μεταξύ των συντρόφων ειναι δυσανάλογη.... έλλειψη κοινών στόχων... κοινής πορείας για το μέλλον...
Φιλικά,
Γητευτής Ονείρων...

Μου έχουν δείξει και έχω νιώσει την αγάπη από γυναίκα :

Όταν με κοίταζε μέσα στα μάτια με τόση λατρεία που άγγιζε την ψυχή μου

Όταν μου ψιθύριζε μέσα απο την καυτή της ανασα, ότι θα είναι δική μου για πάντα.

Όταν μου είπε ότι είσαι το τέλος και η αρχή μου.

Όταν μου είπε ότι είναι ευλογία που σε έχω στη ζωή μου.

Όταν ένοιωσα την υπέρτατη ερωτική ηδονή, που τότε και μόνο κατάφερα να ερμηνεύσω τη σημασία και το μέγεθος της.

Όταν μου είπε ότι είσαι το άλλο μου μισό.

Δεν ξέρω πως γίνεται..

Η αγάπη είναι αυτή που δεν μου έδωσε ακόμα γυναίκα, είμαι σίγουρος γι' αυτό..

Κακές επιλογές θα σκεφθείτε όλοι...μου το ξαναείπατε...

Κάτι ψιλοσαχλαμάρες, τίποτα δεν έμεινε΄ χρόνια αφοσίωσης και πίστης, μόνο εκμετάλλευση......τόσο αισιόδοξο όμως δεν με θυμάμαι σαν τώρα....