Πότε σταματα η αναζήτηση συντρόφου;

Πότε σταματα η αναζήτηση συντρόφου;

Χαιρετώ όλη την κοινότητα και εύχομαι καλό κουράγιο σε όλους μας στο μαγεμένο λαβύρινθο των σχέσεων.

Θα έλεγα ότι είμαι σχετικά καινούργιος στο site και γενικά αντιμετωπίζω λίγο καχύποπτα τέτοιου είδους πρωτοβουλίες. Όμως για όλα υπάρχει μια αρχή (όπως βέβαια και ένα τέλος) ειδικά σε sites σαν και αυτό όπου τα θέματα είναι βγαλμένα από την καθημερινότητά μας.

Είμαι (ήμουν με ένα κοριτσάκι περίπου 4 χρόνια τώρα. Έχει πολλά καλά χαρακτηριστικά ο χαρακτήρας της (αξιοθαύμαστα) και βέβαια (για μένα) είναι και όμορφη. Μπορεί να μην είναι το μοντέλο της διπλανής πόρτας (έτσι μας έχουν κάνει να πιστεύουμε με τόσες διαφημίσεις και πλύσεις εγκεφάλου, ότι στη διπλανή πόρτα θα υπάρχει ένα μοντέλο και για σένα) αλλά με καλύπτει σε μεγάλο βαθμό. Όλα καλά τα 4 αυτά χρόνια, αλλά έλα που ο άνθρωπος είναι μυστήριο ον. Αφχάριστο που λέει και η γιαγιά μου. Παρ’ όλο που θεωρώ ότι επικοινωνούμε πολύ καλά, ε βρε αδερφέ 4 χρόνια είναι αυτά, και περνάμε και τις κρίσεις μας. Λίγο η συνήθεια, λίγο η γκρίνια, λίγο τα μοντέλα της διπλανής πόρτας…

Θα προσπαθήσω να ξεθολώσω το τοπίο.

Καλύπτομαι δεν μπορώ να πω, αλλά πιστεύω ότι έχω χάσει το ενδιαφέρον μου. Θέλω να γνωρίσω κάτι καινούργιο. Θέλω να φλερτάρω, να ξαναθυμηθώ τα παλιά ωραία χρόνια. Θέλω να κυνηγήσω. Έχουν ξυπνήσει τα ένστικτά μου που προσπαθούσα να αγνοήσω τόσο καιρό! Άντρας είμαι στο τέλος τέλος! Κοιτάζω πολλές φορές γυναίκες που και εγώ ο ίδιος λέω στον εαυτό μου ότι είναι χειρότερες εμφανισιακά από το κορίτσι μου! Μη με περάσετε για ανώμαλο, κοιτάω και ομορφότερες (ως επί το πλείστον)…

Και κάποιος που η γλώσσα του τρέχει πιο πολύ από το μυαλό του θα μου πει:
«Ρε φιλαράκι απαγορεύται να φλερτάρεις;»

Όχι βέβαια είναι η απάντηση, αλλά έλα που εδώ μπαίνουν και κάτι περίεργα πράγματα στη μέση.
Δεν μπορώ να το κάνω … Αυτή είναι η πικρή μου αλήθεια. Και προτού προλάβει ο αντρικός πληθυσμός του site να μου απονείμει τον πενταδάχτυλο, εξηγούμαι:
Δεν μπορώ να ξεκινάω ένα πολύ ωραίο φλερτάκι με ένα πολύ ωραίο κοριτσάκι και να ξέρω ότι είναι αδιέξοδο! Δεν το μπορώ! Αν φλερτάρω, άσχετα με το που θα οδηγήσει (το πιθανότερο πουθενά) θέλω για μένα να νιώθω ότι είμαι ελεύθερος να φτάσω στο τέρμα της διαδρομής και όχι στα μισά του δρόμου να στρίψω και όπου φύγει φύγει!

Και τώρα βέβαια κάποιοι θα πουν «Φτάσε στο τέρμα ρε φίλε, αρκεί να σταματήσεις να γράφεις!»
Εδώ πάει ο χαρακτήρας… Δυστυχώς δε μου βγαίνει. Όπως και η σύντροφός μου δεν θέλω να το κάνει, έτσι και εγώ δεν θέλω να της τα φορέσω. Και έτσι τι κάνουμε? Μένουμε στην ασφάλεια μιας ωραίας σχέσης η οποία φαίνεται να πηγαίνει καλά και να έχει μέλλον ή ακολουθούμε τα αρχέγονα ένστικτά μας και την αναζήτηση κάτι καλύτερου? Και που σταματάει το καλύτερο? Γιατί άντε και βρίσκεις κάτι καλύτερο, ποιος μου λέει ότι δεν θα συνεχίσω για ακόμα καλύτερο? Και πάει λέγοντας. Και έτσι βασανιζόμαστε δίχως φως στο τούνελ

Όπως έχετε ήδη καταλάβει θα μπορούσα να γράφω μέχρι αύριο, αλλά ήδη έχω καταχραστεί την υπομονή σας και σταματάω. Ότι σας έμεινε απορία, εδώ είμαστε.

Καλό κουράγιο σε όλους και καλές επιλογές!

Ανάλογα με το χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία του καθενός!

Κατ΄εμέ πάντως, δεν σταματά ποτέ. Μπορεί να αναστέλλεται λόγω της ύπαρξης κάποιου μόνιμου συντρόφου (ή συζύγου) ή λόγω αυξημένων υποχρεώσεων στα υπόλοιπα μέτωπα της καθημερινότητας ή λόγω εγκυμοσύνης ή παιδιών που αλλάζουν τις προτεραιότητες στη ζωή μας, αλλά πιστεύω ότι μέσα μας υπάρχει πάντα, όσο βρισκόμαστε σε αναπαραγωγική ηλικία (και ίσως και για περισσότερο - θέλω να ελπίζω)

Εγώ πιστεύω ολοι μας πολυ ή λιγο εχουμε ακριβώς τις ίδιες σκεψεις, εγνοιες και απορίες για το ίδιο θέμα που ανάπτυξες εσύ! Να σου πω την αλήθεια κι εγω εχω αυτες τις ακριβώς ίδιες απορίες με σένα, και σε συνγχαίρω που ανάπτυξες αυτό σου το θέμα. Εισαι μεσα στο μυαλό μου να σου πω την αλήθεια... Τωρα ποια αποφαση και ποια συμβουλη πρέπει να πάρεις/ουμε, ουτε κι εγω μπορω να σκεφτώ και να βρώ μια συμβατική λύση σ'αυτό, γιατι ειμουν και είμαι παθων. Να σου πω όμως ότι εγω σωστό ή λαθος πήρα την απόφαση και αρραβώνιαστηκα πρόσφατα. Και να φανταστεις έχω τις ίδιες απορίες με σενα. Δεν ειπα προς Θεου πως δεν ενιωθα ετοιμη να αρραβωνιαστώ με τον σύντροφο, δεν ειπα οτι δεν το αγαπάω, δεν το ποθώ, δεν θελω να ζήσω μια ζωή μαζί του!!! Αντιθέτως τον λατρεύω!!!! Απλα πιανω καποτε τον εαυτό μου να φλερταρει, να βλεπει κατι ποιο ωράιο απο τον σύντροφο μου και να σκεφτομαι και να λεω "Βρε παιδι μου κοίτα εχει και καλήτερους..." ή να σκεφτομαι και λέω στον ευατό μου "Αξιζε να αρραβωνιαστώ τον σύντροφό μου ή επερεπε να περιμενω να γνωρίσω κι αλλους ίσως να εβρησκα το "μοντελο της διπλανης πόρτα" (όπως είπες κι εσύ). Μετά ομως θυμωνω με τον ευατό και "χαστουκίζομαι" μονη μου γιατι να περνάνε απο τον μυαλο τετοια πραγματα!! Δεν ειναι μονο η εξωτερική εμφάνιση του ανθρώπου. Ειναι η ψυχούλα που έχει μεσα του και η καρδιά. Αλλα κι εγω ακομη απορώ γιατι ο ανθρωπος μα μην ειναι ευχαριστήμένος ποτέ με ότι εχει οσα έχει και ότι κανει? Γιατι παντα θελουμε κατι παραπάνω απο ότι μπορούμε να έχουμε?????

Σας χεραιτώ....

prepei na arxiseis na psaxnesai gia to ti ftaiei???
mallon den exeis vrei to klik sou!!!

Δεν πάνε πολλά χρόνια από τότε που οι οικογένειες κρατούσαν στα χέρια τους την τύχη των κοριτσιών τους. Μέσω ενός προξενιού έβαζαν τέλος στην ερωτική αναζήτηση τους. Σήμερα όμως που όλα είναι do it yourself και self service ψάχνεις ψάχνεσαι δοκιμάζεις δοκιμάζεσαι και καμιά φορά γίνεσαι και μέρος της διακόσμησης του σπιτιού σου (ράφι).. Ωστόσο το καλό με την όλη υπόθεση είναι ΄΄οτι έχεις το δικαίωμα της επιλογής και της αυτοδιάθεσης και ό,τι λούζεσαι είναι τουλάχιστον από δικό σου λάθος και όχι κάποιων άλλων(βλ. γονείς)

Η κοινωνία σήμερα χαρακτηρίζεται από ένα γενικότερο πλουραλισμό σε όλα τα είδη αντικειμένων και ανθρώπων, έχεις ακριβό αμάξι θέλεις ακριβότερο έχεις καλό σύντροφο θέλεις και καλύτερο. Λες και όποιος είναι ευχαριστημένος με ό,τι έχει θεωρείται ξεπερασμένος από την εποχή του επειδή δεν έχει "φιλοδοξίες". Είναι και τα ΜΜΕ που επιβεβαιώνουν τις υποψίες περί ύπαρξης ωραιότερων, πιο ενδιαφέροντων και πιο επιτυχημένων ανθρώπων, κάτι που σε κάνει να νιώθεις ότι ο άνθρωπος που έχεις δίπλα σου είναι comme ci -comme ca ανεπαρκής και ότι σου αξίζει κάτι καλύτερο, κάποιος που θα σου προσδώσει επιτέλους αυτό το κύρος και θα κάνει τους άλλους να πρασινίσουν από τη ζήλια τους για την καλή σου τύχη. Και τότε έρχονται οι αμφιβολίες και η αβεβαιότητα και ίσως μια σχετική μιζέρια. Αυτό βέβαια μπορεί να συμβαίνει επειδή αποφάσισες να προχωρήσεις σοβαρά με τον άλλον και ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι θα πρέπει να γίνεις ρεαλιστής και να αποχωριστείς έστω νοητικά τα πορτοκάλια και τις ξένες πορτοκαλιές κάτι που προκαλεί πανικό, ειδικά στους πιο πεταχτούληδες.

Το θέμα όμως είναι ότι θέλει πολλά κότσια να πεις ότι έχω κάνει την επιλογή μου και θα κάτσω να δω μέχρι τέλους το έργο. Μερικές φορές αυτό το έργο μπορεί να έχει μερικά διαλείματα αλλά κι αυτά μέσα στο πρόγραμμα δεν είναι? Παραδείγματα έχουν δείξει ότι είναι ο πιο σίγουρος τρόπος για να φτάσεις στο τέλος (happy end).

Η αναζήτηση κάποια στιγμή σταματάει...Σταματάει όταν βρεις την κατάλληλη κοπέλα και δε σε νοίαζει να φλερτάρεις με άλλες.Σταματάει όταν αυτή η κοπέλα σε κάνει να νιώθεις τόσο σίγουρος για αυτό που είναι,που δε σε νοιάζει τίποτα άλλο...Τώρα αν με αυτή την κοπέλα είσαι 4 χρόνια,θες να φλερτάρεις(και να φτάσεις στο τέλος)και το κάνεις μόνο και μόνο γιατί εσύ δε θες να κάνεις κάτι που δε θα ήθελες να σου κάνει,τότε καταπιέζεστε και οι δύο σε αυτή τη σχέση...

Μετά από 4 χρόνια σχέσης είναι φυσικό να έχει χαθεί το αρχικό ενδιαφέρον και το πάθος. Κοιτάξτε και οι δύο να ανανεώσετε τη σχέση σας. Διάβασε σχετικά άρθρα που έχουν γραφτεί στο Sxeseis.gr. Στην κοπέλα σου μην αναφέρεις ακριβώς πως νιώθεις γιατί μπορεί να το παρεξηγήσει. Απλά πες της πως θες να ανανεώσεις τη σχέση σας, κάνε την αρχή και δες πως θα αντιδράσει. Κάποια στιγμή αργότερα και ανάλογα με τις αντιδράσεις της μπορείς να της μιλήσεις ειλικρινά. Υπάρχει περίπτωση να νιώθει και εκείνη το ίδιο με σένα.

Σταθερές σχέσεις, ότι καλύτερο

Ίσως είναι στη φύση του ανθρώπου να μην σταματά την αναζήτησή του. Είναι όν περιέργο. Σε αυτό οφείλεται πιστεύω και η προοδός του (ή η καταστροφή του).
Το ίδιο έχω αναρωτηθεί και εγώ. Παραδέχομαι ότι δεν μου έχει κάνει το κλικ. Αλλά και στο παρελθόν που κάποια κοπέλα που μου έκανε το κλικ μετά από 8 περίπου μήνες άρχισα να αδιαφορώ. Την απάντηση την βρήκα μέσα από τα άρθρα της κοινότητας.
Είναι απόλυτα φυσιολογικό κάθε ζευγάρι να περνάει τις φάσεις του. Είναι φυσιολογικό να άναρωτιέσαι.
Προσωπικά, αυτά που σκέφτομαι είναι (συνοπτικά)

α) μπορούμε να συζητάμε/επικοινωνούμε
και όταν λέω να επικοινωνούμε σημαίνει να μπορούμε να καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον, να έχουμε κοινά θέματα να συζητάμε. Γιατί όταν ο έρωτας περάσει αυτό που θα κάνουμε είναι να συζητάμε.

β) με καλύπτει ερωτικά. Μπορεί να βλέπεις το μοντέλο της διπλανής πόρτας και να σκέφτεσαι τι ωραίο σώμα είναι αυτό τι θυληκότητα κτλ, όμως να είναι πολύ ρομαντική ή πολύ άγρια στο κρεβάτι και τελικά να μην σε καλύπτει

γ) έχετε κοινές φιλοδοξίες και τρόπους χαλάρωσης. Πολύ σημαντικό. Τι κάνεις ένα έτερο ήμισυ που δεν καταλαβαίνει ότι εσύ θέλεις να κάνεις καριέρα ενώ ο ίδιος/α θέλει να κάνει οικογένεια ή θέλει να ζει τη ζωή της με ταξίδια, εκδηλώσεις κτλ

ε) καλύπτει ο ένας κενά του άλλου. Να μπορεί να σου συμπαρασταθεί σε μια δύσκολη στιγμή.

και άλλα πολλά που αν κανείς ασχοληθεί με τα άρθρα αυτής της κοινώτητας θα τα βρει.

Αν τα βρίσκεις όλα αυτά στον ανθρωπό σου για μένα θα ήταν καλό να μην ρισκάρεις για κάτι άλλο αν δεν είσαι σίγουρος ότι σε καλύπτει καλύτερος. Δεν είναι κάτι που αφορά εσένα, αλλά και τον συντροφό σου. Και πριν κάνεις κάποια κίνηση καλό θα είναι να προηγηθεί κάποια συζήτηση (το ξέρω ότι δεν είναι εύκολο, εγώ δεν το έκανα)
Φυσικά δεν είναι όμως και λόγος να μείνεις με κάποιον άνθρωπο (που θα βρω καλύτερον).

Ωστόσο καλό θα είναι να μάθουμε να συμβιώνουμε με κάποιον άνθρωπο. Αν μάθουμε να αλλάζουμε τους συντρόφους μας γιατί βρήκαμε κάποιον "καλύτερο" τότε αποκλείεται να κάνουμε και έναν πετυχημένο γάμο και θα οδηγήσει σε διαζύγιο. Η πραγματική ζωή δεν είναι τηλεοπτική σειρά {πχ. Φιλαράκια (The Friends) με Jennifer Anniston κ.α ή Sex and the City (δεν έτυχε να το παρακολουθώ} όπου αλλάζουν τους συντρόφους για πλάκα.

Τώρα θα σε κούρασα και εγώ με τη σειρά μου. Αλλά και εγώ όταν αρχίζω να γράφω ξεχνώ να βάζω .-

EXEI ΠΟΛΛΑ ΚΥΜΑΤΑ Η ΘΑΛΑΣΣΑ.......

Φοβερά ειλικρινής...

...κάτι δύσκολο για πρώτο άρθρο...

Γνώμη μου; Έχεις ήδη φύγει...
Κι όταν το μυαλό σου είναι αλλού το μόνο που μένει είναι να φύγει και το σώμα σου..

Το πότε θα πάψει η αναζήτησή σου αυτό δεν το ξέρουμε εμείς, αλλά ούτε κι εσύ...

Είναι κάτι ανατρεπτικό, μπορεί να συμβεί αύριο με μια γυναίκα που δεν θα ξέρεις ούτε το όνομά της, μπορεί να μη συμβεί ποτέ..

Αυτό που έχει ουσία είναι τι θέλεις εσύ..
Μια σχέση που είναι σταθερή, "δεδομένη" όπως την περιγράφεις εσύ, έχει περάσει ήδη τα μικρά ή τα μεγάλα κύματά της και τώρα περνάει μια φάση ηρεμίας που εσένα δεν σου αρέσει.
Αυτό το κάτι που δεν σου αρέσει όμως μπορείς να το διορθώσεις, αξίζει να το παλέψεις, να το πολεμήσεις...

Αν πάλι η ανάγκη σου για "κυνήγι" είναι μεγαλύτερη, και δεν είναι κάτι που μπορώ να κρίνω, τότε άνοιξε τα φτερά σου και φύγε..
Και θα βρεις μια άλλη καλή κοπέλα, θα μείνεις μαζί της άλλα 4 χρόνια...και μετά τι;

Ιδού η απορία μου.......

Παράθεση:
Originally posted by neo-yio
"Αξιζε να αρραβωνιαστώ τον σύντροφό μου ή επερεπε να περιμενω να γνωρίσω κι αλλους ίσως να εβρησκα το "μοντελο της διπλανης πόρτα" (όπως είπες κι εσύ). Μετά ομως θυμωνω με τον ευατό και "χαστουκίζομαι" μονη μου γιατι να περνάνε απο τον μυαλο τετοια πραγματα!! Δεν ειναι μονο η εξωτερική εμφάνιση του ανθρώπου. Ειναι η ψυχούλα που έχει μεσα του και η καρδιά.

Telika apo olous tous arrabwniasmenous prepei na pernoun kata kairous analoges skepseis. Ki egw exw skeftei kata kairous paromoia pragmata. Antedrasa omws to idio dioti pragmatika latreuw tin kopela mou. Exw parei tis apofaseis mou kai eimai sugouros gi autes. Ean loipon o kathenas exei skeftei sobara kai exei parei kapoies suneidites apofaseis, eimai sugouros oti par' ola ta deileimata pou endexomenos na exei merikes fores, briskei to "dromo" tou kai ti einai auto pou pragmatika prepei na kanei.
Αλλα κι εγω ακομη απορώ γιατι ο ανθρωπος μα μην ειναι ευχαριστήμένος ποτέ με ότι εχει οσα έχει και ότι κανει? Γιατι παντα θελουμε κατι παραπάνω απο ότι μπορούμε να έχουμε?????

Oso gia ti deuteri, pragmatka to thema auto xreizei megaluteris analusis. Einai pragmatika aksioperiergo.

Είσαι εντελώς νορμάλ..

Φίλε όλα είναι εντάξει. Το πιο φυσιολογικό πράγμα είναι να φεύγει ο ενθουσιασμός. Είναι ξεκάθαρο.. Η φύση μας έδωσε ένα ένστικτο: ερέθισμα-έρωτας-σεξ. Αυτό είναι κοινό σε όλα τα ζώα και στον άνθρωπο. Αν δεν υπήρχε μπορεί και να σταματούσαμε να κάνουμε παιδιά. Τώρα όλο αυτό το ένστικτο το έχουμε χιλιοτραγουδήσει, χορέψει, θεοποιήσει. Είναι πόλύ ωραίο, αλλά μη ξεχνάς πως είναι ναρκωτικό.

Επειδή πάντα φεύγει ο ενθουσιασμός, μπορείς να αναζητάς μια ζωή τη δόση σου. Ή ακόμη και να μη.. το ξενοζητάς μπορεί να το ζητάς από το μόνιμο έτερον ήμισυ.. (γιατί δεν μου κάνεις κλικ, φταις..).

Δηλαδή μπορεί κάποιος να ζητάει μια ζωή τον έρωτα, με θεωρίες, πράξεις, απαιτήσεις. Και να νιώθει δυστυχισμένος όταν λείπει.. Υπάρχει διέξοδος. Ο έρωτας και η χαρά υπάρχουν παντού. Σε όλους. Από όλους διαλέγεις κάποιον ο οποίος έχει κάτι παραπάνω από τα προηγούμενα. Συμπαράσταση, κατανόηση, βοήθεια, αρμονία, στόχους ζωής, υπευθυνότητα και πραγματική ειλικρίνεια. Μπορεί όχι πάντα στα λόγια, αλλά να ξέρεις το βάθος του χαρακτήρα του άλλου. Αλλά για να τα έχεις αυτά με ένα άτομο πρέπει να είσαι και εσύ αξιαγάπητος. Το σεξ με αυτό το άτομο σε πάει ψηλά. Γίνεσαι πιο ολοκληρωμένος.

Από θεωρίες πως πρέπει να είναι μια σωστή σχέση πολλές. Από πράξεις.. άστα να πάνε.. Όλοι (και οι μονογαμικοί μέσα) κοιτάνε πως θα διασφαλιστούν και δεν θα χάσουν τα κεκτημένα.. Εδώ δεν μου ανήκει ο εαυτός μου, θα μου ανήκει ένας άλλος άνθρωπος..? Δες τα καλά της δικιάς σου με καθαρή ματιά, δες και τη ζωή κατάματα και ζήσε καλά..

Μετά από χρόνια αναζητήσεων, εσωτερικών και εξωτερικών, μπορώ να πω με σιγουριά ένα πράγμα, το οποίο ισχύει για μένα, αλλά πιστεύω και για άλλους πολλούς.

Το πότε σταματάει η αναζήτηση δεν έχει να κάνει τόσο με τον εκάστοτε σύντροφό μας (θεωρούμε, βέβαια, ότι αυτός ο συγκεκριμένος σύντροφος μας καλύπτει στο βαθμό που έχουμε ανάγκη...). Το αν θα συνεχίσουμε να έχουμε ανησυχίες έχει να κάνει με τον εαυτό μας και μόνο. Εχει να κάνει με το αν αισθανόμαστε ικανοποιημένοι με αυτό που είμαστε, με το αν έχουμε ξεκαθαρίσει πλήρως και εντελώς ειλικρινά μέσα μας τι ζητάμε από τη ζωή μας, ποια είναι τα πραγματικά σημαντικά πράγματα για εμάς...

Υπάρχουν άνθρωποι που έζησαν για πάντα ευτυχισμένοι με το σχολικό τους έρωτα. Υπάρχουν και άλλοι που δεν κατάφεραν ποτέ να γνωρίσουν τις χαρές μιας πραγματικά στενής και ουσιαστικής σχέσης. Ποιος είναι πιο ευτυχισμένος? Αυτός που υπήρξε ειλικρινής με τον εαυτό του. Και που, όποιο δρόμο κι αν ακολούθησε ήταν ο δικός του δρόμος. Ο δρόμος που πήρε με πλήρη επίγνωση του εαυτού του, τον αναγκών του, των ικανοτήτων του...

Γι' αυτό το πρώτο και βασικότερο, νομίζω ότι είναι να ανακαλύψεις ποιος πραγματικά είσαι και ν'αγαπήσεις αυτό που είσαι. Και τότε όλα τα άλλα θα έρθουν πολύ πιο ομαλά.

Ο έρωτας είναι μία αναζήτηση, δεν είναι; Μου θυμίζει το ζάπινγκ μπροστά από την τηλεόραση. Βρίσκεις κάτι να δεις, αλλά εξακολουθείς να γυρνάς κανάλι μπας και πετύχεις κάτι καλύτερο. Εδώ μπορείς να πηγαίνεις μπρος-πίσω και να συγκρίνεις άνετα, αλλά στις σχέσεις πόσο άνετες κινήσεις να κάνεις; Αφορά ανθρώπους, όχι κανάλια και προγράμματα.
Είμαι της γνώμης πως όταν βρει κάποιος το πρόσωπο που τον/την καλύπτει σε όλες τις πλευρές και μπορεί να φανταστεί ένα μέλλον μαζί του/της, το ψάξιμο σταματά. Άλλωστε υπάρχουν πράγματα που μας δένουν με κάποιον και κάνουν μία σχέση να αντέχει και εμάς να νιώθουμε καλά με αυτόν/αυτήν που είναι πλάι μας. Και όπως και να το κάνουμε, ωριμότητα είναι να μπορείς να μένεις με έναν άνθρωπο και να νιώθεις ότι είναι το πρόγραμμα που θες να βλέπεις για όλο το υπόλοιπο βράδυ!

Πολύ σωστό σε βρίσκω.

Παράθεση:
Originally posted by ZK311
Μετά από χρόνια αναζητήσεων, εσωτερικών και εξωτερικών, μπορώ να πω με σιγουριά ένα πράγμα, το οποίο ισχύει για μένα, αλλά πιστεύω και για άλλους πολλούς.

Το πότε σταματάει η αναζήτηση δεν έχει να κάνει τόσο με τον εκάστοτε σύντροφό μας (θεωρούμε, βέβαια, ότι αυτός ο συγκεκριμένος σύντροφος μας καλύπτει στο βαθμό που έχουμε ανάγκη...). Το αν θα συνεχίσουμε να έχουμε ανησυχίες έχει να κάνει με τον εαυτό μας και μόνο. Εχει να κάνει με το αν αισθανόμαστε ικανοποιημένοι με αυτό που είμαστε, με το αν έχουμε ξεκαθαρίσει πλήρως και εντελώς ειλικρινά μέσα μας τι ζητάμε από τη ζωή μας, ποια είναι τα πραγματικά σημαντικά πράγματα για εμάς...

Υπάρχουν άνθρωποι που έζησαν για πάντα ευτυχισμένοι με το σχολικό τους έρωτα. Υπάρχουν και άλλοι που δεν κατάφεραν ποτέ να γνωρίσουν τις χαρές μιας πραγματικά στενής και ουσιαστικής σχέσης. Ποιος είναι πιο ευτυχισμένος? Αυτός που υπήρξε ειλικρινής με τον εαυτό του. Και που, όποιο δρόμο κι αν ακολούθησε ήταν ο δικός του δρόμος. Ο δρόμος που πήρε με πλήρη επίγνωση του εαυτού του, τον αναγκών του, των ικανοτήτων του...

Γι' αυτό το πρώτο και βασικότερο, νομίζω ότι είναι να ανακαλύψεις ποιος πραγματικά είσαι και ν'αγαπήσεις αυτό που είσαι. Και τότε όλα τα άλλα θα έρθουν πολύ πιο ομαλά.

Τα είπες όλα

Παιδιά ευχαριστώ για την άμεση ανταπόκριση. Είναι αλήθεια ότι οι απαντήσεις σας μπορώ να πω ότι από μια μεριά με ανακουφίσανε, γιατί κατανοείτε σε μεγάλο βαθμό τον προβληματισμό μου. Δεν περίμενα να με νιώσουν τόσο καλά ορισμένοι.

Κάθε απάντηση πιστεύω, κρύβει και ένα κομμάτι της αλήθειας. Το ερώτημα «Και θα βρεις μια άλλη καλή κοπέλα, θα μείνεις μαζί της άλλα 4 χρόνια...και μετά τι;» το οποίο ουσιαστικά έθεσαν πολλά μέλη με το δικό τους τρόπο και απάντησαν κιόλας ιδιαίτερα εύστοχα και με καθαρή λογική σκέψη οφείλω να ομολογήσω, το έχω κάνει και εγώ στον εαυτό μου. Γνωρίζοντάς με, θα έλεγα ορθολογιστικά ότι πάλι θα ξαναβαριόμουν. Όμως θέλω να ελπίζω σε μια διαφορετική εξέλιξη.

Ίσως τελικά αυτό που με κάνει και αντιδρώ έτσι σε αυτή τη φάση να είναι η χρονική στιγμή. Και εξηγώ. Το κορίτσι αυτό άνετα θα το παντρευόμουνα γιατί σα μάνα και σα γυναίκα πιστεύω ότι πληροί τις προδιαγραφές και με το παραπάνω. ΟΜΩΣ για 5-6 χρόνια minimum δεν υπάρχει περίπτωση να παντρευτώ. Και υποβάλλομαι στο εξής δίλημμα. Να μείνω μαζί της άλλα 4-5 χρόνια (που τελικά είναι και δεσμευτικά γιατί δε μπορείς να γυρίσεις μετά από 9 χρόνια και να της πεις σου-ξου μου-ξου) ή να την κάνω από τώρα με ελαφρά πηδηματάκια; Σημειωτέον εδώ ότι το κορίτσι δεν μου λέει τίποτα περί γάμου και τέτοια. Μόνος μου αυτοβασανίζομαι.

Μετά είναι και το άλλο. Πιστεύω ότι με αγαπάει κανονικά και με το νόμο (τι βρήκε να αγαπήσει και εγώ αναρωτιέμαι. Είσαστε μαζόχες τελικά) και αναρωτιέμαι θα βρω καμία να με αγαπήσει τόσο πολύ όσο αυτή;

Και έτσι όπως σας τα λέω η απάντηση φαντάζει προφανής. Όμως η ελευθερία σε έναν άντρα είναι πολύ μεγάλο πράγμα και σε συνδυασμό με τα μοντέλα της διπλανής πόρτας και με κάποιες γκρίνιες και με μια καλπάζουσα φαντασία……………………
Να φυλακιστούμε από τώρα; Γιατί τελικά αφού δε μπορούμε να κάνουμε και καμιά παρανομία τι μας διαχωρίζει από τους παντρεμένους; Το ότι δε συζούμε.
Καλό ξημέρωμα σε όλους. Ας ελπίσουμε στο κάτω κάτω αυτά να είναι τα προβλήματά μας.

ΠΟΤΕ!

Φίλε μου, μπερδεμένος ακούγεσαι, αλλά η γνώμη μου είναι να πάρει ο καθένας σας τον δρόμο του.... Θα μου πεις καλά και να πετάξω έτσι 4 χρόνια στα σκουπίδια; Είναι σκληρό, το ξέρω, αλλά απ'ότι φαίνεται δεν σε καλύπτει αυτό που έχεις... Άμα αρχίσεις να έχεις ανάγκες για φλέρτ κλπ κλπ άστα να πάνε.. Το τέλος θα έρθει είτε το θέλεις είτε όχι... Γιατί οι άντρες ΠΟΤΕ δεν φλερτάρουμε "αθώα" οπως καμιά φορά οι γυναίκες για να τονώσουν την ματαιοδοξία τους. Εμείς συνήθως θα το πάμε μέχρι τέλος, μέχρι να κάνουμε έρωτα με την κοπέλα...

Η αλήθεια είναι οτι απο την μια αυτήν την κοπέλα την νοιάζεσαι, την σέβεσαι, άλλωστε σε ξέρει πιο καλά απ'όλους και σε καταλαβαίνει,αλλά απο την άλλη ο σπινθήρας, η μαγεία, ο έρωτας έχουν χαθεί... Δεν σε ενθουσιάζει πια αυτό που έχεις, αλλά και δεν μπορεί και να σε κρατήσει συνάμα το ενδιαφέρον της. Ψάχνεις αλλού την επιβεβαίωση, στα μάτια άλλον γυναικών.... Σκέψου το λιγάκι

Συμβουλή μου είναι οτι είναι καιρός να μείνεις μόνος σου για λίγο και μετά βλέπεις τι θα κάνεις.... Ως πότε θα προσποιείσαι ότι όλα ειναι καλά; Μείνε λίγο μόνος σου να βρείς τον εαυτό σου. Μην είσαι με έναν άνθρωπο απο συνήθεια ή απο ανασφάλεια!! Δεν το αξίζεις εσύ, δεν το αξίζει εκείνη, δεν το αξίζετε μόνο και μόνο για αυτά που περάσατε μαζί τα 4 χρόνια... Καλή τύχη φίλε μου

ΥΓ Αυτή είναι απλά η άποψη ενός ανθρώπου στα 25, που ποτέ δεν έκανε τοσο μακροχρόνια σχέση, αλλά πιστεύω οι απαντήσεις είναι μέσα σου, απλά επιλέγεις να μην τις δεις.....

Παράθεση:
Originally posted by isobitis
Παιδιά ευχαριστώ για την άμεση ανταπόκριση. Είναι αλήθεια ότι οι απαντήσεις σας μπορώ να πω ότι από μια μεριά με ανακουφίσανε, γιατί κατανοείτε σε μεγάλο βαθμό τον προβληματισμό μου. Δεν περίμενα να με νιώσουν τόσο καλά ορισμένοι.

Κάθε απάντηση πιστεύω, κρύβει και ένα κομμάτι της αλήθειας. Το ερώτημα «Και θα βρεις μια άλλη καλή κοπέλα, θα μείνεις μαζί της άλλα 4 χρόνια...και μετά τι;» το οποίο ουσιαστικά έθεσαν πολλά μέλη με το δικό τους τρόπο και απάντησαν κιόλας ιδιαίτερα εύστοχα και με καθαρή λογική σκέψη οφείλω να ομολογήσω, το έχω κάνει και εγώ στον εαυτό μου. Γνωρίζοντάς με, θα έλεγα ορθολογιστικά ότι πάλι θα ξαναβαριόμουν. Όμως θέλω να ελπίζω σε μια διαφορετική εξέλιξη.

Ίσως τελικά αυτό που με κάνει και αντιδρώ έτσι σε αυτή τη φάση να είναι η χρονική στιγμή. Και εξηγώ. Το κορίτσι αυτό άνετα θα το παντρευόμουνα γιατί σα μάνα και σα γυναίκα πιστεύω ότι πληροί τις προδιαγραφές και με το παραπάνω. ΟΜΩΣ για 5-6 χρόνια minimum δεν υπάρχει περίπτωση να παντρευτώ. Και υποβάλλομαι στο εξής δίλημμα. Να μείνω μαζί της άλλα 4-5 χρόνια (που τελικά είναι και δεσμευτικά γιατί δε μπορείς να γυρίσεις μετά από 9 χρόνια και να της πεις σου-ξου μου-ξου) ή να την κάνω από τώρα με ελαφρά πηδηματάκια; Σημειωτέον εδώ ότι το κορίτσι δεν μου λέει τίποτα περί γάμου και τέτοια. Μόνος μου αυτοβασανίζομαι.

Μετά είναι και το άλλο. Πιστεύω ότι με αγαπάει κανονικά και με το νόμο (τι βρήκε να αγαπήσει και εγώ αναρωτιέμαι. Είσαστε μαζόχες τελικά) και αναρωτιέμαι θα βρω καμία να με αγαπήσει τόσο πολύ όσο αυτή;

Και έτσι όπως σας τα λέω η απάντηση φαντάζει προφανής. Όμως η ελευθερία σε έναν άντρα είναι πολύ μεγάλο πράγμα και σε συνδυασμό με τα μοντέλα της διπλανής πόρτας και με κάποιες γκρίνιες και με μια καλπάζουσα φαντασία……………………
Να φυλακιστούμε από τώρα; Γιατί τελικά αφού δε μπορούμε να κάνουμε και καμιά παρανομία τι μας διαχωρίζει από τους παντρεμένους; Το ότι δε συζούμε.
Καλό ξημέρωμα σε όλους. Ας ελπίσουμε στο κάτω κάτω αυτά να είναι τα προβλήματά μας.

Την αληθινή αγάπη είναι δύσκολο να την βρεις, εύκολο να την χάσεις και ακατόρθωτο να την ξεχάσεις...!!!

Οταν βρεις το άλλο σου μισό,θα σταματήσεις από μόνος σου να ψάχνεσαι και να θες να θυμηθείς τα παλιά.Με την κοπέλα αυτή μπορεί να περνάτε καλά,να θέλετε ο ένας τον άλλο,αλλά μάλλον δεν είναι αυτό που ψάχνεις από τη ζωή σου..Απλά το μόνο που σε συμβουλεύω είναι να μην πληγώσεις την κοπέλα γιατί δεν φταίει σε τίποτα..