Παρότι οι εποχές είναι δύσκολες, παρότι κυνδυνέυω να γίνω γραφικός στα μάτια όσων δε πιστέυουν, παρότι θα μου αντιπαρατάξουν κάποιοι επιστημονικές ίσως εξηγήσεις..., είμαι υποχρεωμένος να μοιραστώ αυτό που βίωσα.
Όσοι έχουν ανάλογοι εμπειρία, δε θα με πουν τρελό και θα αισθανθούν καλύτερα, που δεν είναι οι μοναδικοί, που έζησαν κάτι παρόμοιο. Τους παρακαλώ να μου πουν κι εκείνοι την εμπειρία τους το βίωμά τους. Έτσι απλά και μόνο, για να μη πέσω και γω θύμα των < λογικων > εξηγήσεων, που συνηθίζω να δίνω σε τέτοια φαινόμενα.
Επειδή λοιπόν κι εγώ θα έψαχνα στη λογική και στην επιστήμες για να ερμηνέυσω το φαινόμενο, δε θα παρεξηγήσω όσους με αμφισβητήσουν.
Πριν πέντε χρόνια περίπου, έζησα κάτι το μοναδικό. Ενώ βρισκόμουν σε ένα δωμάτιο του σπιτιού μου, άκουσα μια φωνή να με καλεί. Προχώρησα στο διάδρομο που χωρίζει το δωμάτιο απο το κυρίως χώρο του σπιτιού, και αντίκρησα απέναντί μου Τον Κύριο Ιησού Χριστό.
Δε θα το ξεχάσω ποτέ. Ήμουν ξαφνιασμένος και αρνητικός με αυτό που έβλεπα...μέχρι που κοίταξα στα μάτια Του.
Απο κείνη τη στιγμή, αισθάνθηκα τη προστατευτηκότητά Του και τη Δύναμή Του. Ένιωσα σα να είχα βρεί Το πατέρα μου, Το κηδεμόνα μου και τη λύτρωση της ψυχής μου. Δεν υπάρχουν λόγια να σας το περιγράψω. Έπεσα στα πόδια Του και τα αγκάλιασα με τα χέρια μου. Δάκρυσα και ένιωσα μικρός εμπρός στη Χάρη Του. Ένιωσα συνάμα δυνατός που μου επέτρεψε να Τον ακουμπήσω, να κλάψω και να Του ζητήσω άφεση...
Δε θα ξεχάσω τι μου είπε...ποτέ.Δε θα ξεχάσω την Αγάπη Του και τη τιμή που μου έκανε. Το βλέμμα Του ήταν αγνό σα μικρού παιδιού και αυστηρό σα του πιο δίκαιου κηδεμόνα. Συγκλονίστηκα...αλλά η ανακούφηση ήταν ευεργετική μετά.
Είδα Τον Κύριο, και το πρώτο που σκέφτηκα μετά απο δυο τρεις μέρες, είναι αυτό που έχεται σκεφτεί μερικοί απο σας. Μήπως είμαι τρελός; Μήπως ήταν ο διάβολος και με δοκίμαζε;
Μετά απο τόσο καιρό, είμαι σίγουρος πλέον για το τι είδα και γιατί. Δεν είχα ονειρευτεί, δεν είχα ασχοληθεί με θρησκευτικό θέμα ώστε να ήμουν επηρεασμένος. Είχα μια ολοζώντανη εμπειρία. Είχα την απόδειξη Της ύπαρξής Του. Ίσως γιατί στη ζωή μου, μοιάζω σαν τον άπιστο Θωμά, που αν δε έβλεπε με τα μάτια του ίσως ακόμη να μην είχε πιστεί για την ύπαρξη Του Θεού.
Μακάρι να μπορούσα να σας κάνω να με πιστέψετε, μακάρι να μπορούσα να μοιραστώ αυτό που είδα με σας. Μακάρι να μην είναι όμως απαραίτητο αυτό και να έχεται πιστέψει καθείς απο μόνος του.
Είμαι βαπτισμένος Χριστιανός ορθόδοξος. Δε ξέρω ποια θρησκεία είναι η τέλεια... αν ήμουν καθολικός ή προντεστάντης...ένα ξέρω μόνο, ότι είμαι πια αληθινός Χριστιανός και μπορώ να δώσω την ίδια μου τη ζωή για Το κύριο Ιησού Χριστό, ο οποίος πιστέψτεμε, μας αγαπά όλους κιας μη είμαστε αντάξιοι Της Μεγάλης Του Αγάπης. Ο Θεός μαζί σας.
στα social media