«Αληθινή αγάπη»

Αληθινή αγάπη

Το κείμενο που ακολουθεί είναι ένα από τα καταπληκτικότερα που έχω διαβάσει στο Internet γύρω από το θέμα της «αληθινής αγάπης» και όχι μόνο. Το κείμενο είναι αυτούσιο από το site http://run.gr/agapi/agapi.htm. που δυστυχώς εδώ και πολύ καιρό δεν δουλεύει.

Δεν ξέρω ίσως να είμαι εγώ εκείνη που τα βλέπει όλα ψεύτικα, αλλά τελικά νομίζω ότι δεν υπάρχει αληθινή αγάπη. Ίσως επιτέλους να πρέπει να παραδεχτώ ότι αυτός είναι ο κόσμος μας, τι να κάνουμε, και να συμβιβαστώ με την πραγματικότητα. Δεν μιλάω ειδικά για τον έρωτα που μπορεί να νοιώθει κάποιος για τον σύντροφό του. Μιλάω για εκείνο το συναίσθημα αυταπάρνησης που ξεπερνάει την κοινή λογική προσφέροντας ικανοποίηση σε εκείνον που δίνει περισσότερο από εκείνον που παίρνει. Είναι σκληρό να αγαπάς είναι αλήθεια. Πρέπει να έχεις φτάσει σε ένα επίπεδο πολιτισμού και κοινωνικής ευαισθησίας ώστε να μπορέσεις να ξεπεράσεις τις αρχέγονες επιταγές των ενστίκτων. Πρέπει να θυσιάσεις το εγώ και να ασπασθείς την ταπεινοφροσύνη. Πρέπει επίσης να αντέξεις τα κτυπήματα εκείνων που θα σε αποκαλούν χαζό, βλάκα ή αντιδραστικό. Υπάρχει βέβαια και η αγάπη του δευτερόλεπτου. Αυτή είναι σαν το δάκρυ αστραπή που φεύγει τόσο γρήγορα όσο ήρθε και έχει να κάνει περισσότερο με εσωτερική ανάγκη αυτοεπιβεβαίωσης παρά με συμπόνια και ανθρωπιά. Θα με ρωτήσετε βέβαια τι έχω κάνει εγώ για να μ' αγαπούν. Θα απαντήσω τίποτα ιδιαίτερο. Ακριβώς γιατί και εγώ δεν βρίσκω πάντα τη δύναμη να βγω από το κοπάδι. Είναι όμως η λάθος ερώτηση. Γιατί η αληθινή αγάπη δεν ζητά ανταλλάγματα. Προσφέρεται και εισπράττεται δωρεάν. Αν σκεφτούμε ακόμη ότι τα σημαντικότερα αγαθά για τον άνθρωπο, το νερό, ο αέρας, η φύση γενικότερα προσφέρονται στην πραγματικότητα δωρεάν θα πρέπει να καταλήξουμε ότι και η αγάπη είναι φυσικό αγαθό και μάλιστα ότι προϋπήρχε πολύ πριν από τον άνθρωπο. Είναι τρελό; Είναι πολύ τρελλλλλλό! (Με πολλά λάμδα). Λίγα χρόνια πριν θα μου έλεγαν το κλασσικό: "Τι λες κοπέλα μου, δεν πας να πλύνεις κανα πιάτο". Σήμερα όμως θέλω να πιστεύω ότι έκανα κάποιους να σκεφθούν και τουλάχιστον να προσπαθήσουν να αλλάξουν στάση προς τους συνανθρώπους τους αλλά και προς τη ζωή γενικότερα. Ένα χαμόγελο μέσα από την καρδιά και μια θετική αντιμετώπιση στις ανθρώπινες καταστάσεις ακόμη και αν ο άλλος δεν το αξίζει είναι ευγένεια και αριστοκρατία, είναι αγάπη. Κι ας αφήσετε εμένα να πιστεύω ότι τελικά δεν υπάρχει αληθινή αγάπη...

Για εσάς τι είναι η αληθινή αγάπη; πως την εκφράζετε;
Περιμένω τα σχόλια σας…