Πάντα κατακριτέα η παράλληλη σχέση ;

Όταν λέμε ισορροπημένο έως ένα σημείο γάμο εννοούμε έναν συμβατικό γάμο ένα γάμο συνήθειας , ένα γάμο που η επαφή του ζευγαριού είναι στο επίπεδο του τι θα μαγειρέψουμε σήμερα η πρέπει να πάμε στον γάμο της ξαδέλφη σου.. Ένα γάμο που ο καθένας είναι χωριστά ψυχικά από τον άλλο και τους δένουν μόνο τα παιδιά και η συνήθεια;
Αν είναι έτσι το ζευγάρι έχει σίγουρα προβλήματα τα οποία πρέπει να λύσει και ανάγκες τις οποίες πρέπει να καλύψει.
Μια συζήτηση σε βάθος δεν είναι πάντα εφικτή άλλοτε γιατί δεν έχουμε καλή επικοινωνία άλλοτε γιατί δεν ξέρουμε να ζητάμε και πώς να το ζητάμε η δεν θέλουμε να πληγώσουμε τον σύντροφο μας η γιατί αυτός δεν βλέπει κανένα πρόβλημα και δεν θέλει να δώσει τίποτα περισσότερο.
Αν συμβαίνουν τα παραπάνω και δεν θέλουμε να βγούμε από αυτή τη σχέση πρέπει να σκεφτούμε κάποια πράγματα όπως :
Αξίζει ο σύντροφος μας τις κοροϊδίες του τύπου:
Θα βγω με τον Γιάννη / Γιάννα , θα αργήσω στη δουλειά η ακόμα καλύτερα ετοίμασε μου το ροζ πουκάμισο θα βγω.

Όταν θα φέρω κάποιο αφροδίσιο απλό μύκητες , τριχομονάδες η σοβαρότερα έρπη ηπατίτιδα κονδυλώματα κλπ και θα ζητήσω και από το σύντροφο μου να κάνει και αυτός θεραπεία και θα λέω… θα το κόλλησα στη θάλασσα ,στον οδοντίατρο και άλλες παπάρες πως θα νιώθω ;;;;

Όταν θα το μάθει και το πιθανότερο θα γίνει σεισμός στο σπίτι, στα παιδιά, στους γονείς στους φίλους κ.λ.π είμαστε έτοιμοι να πληρώσουμε το τίμημα έτοιμοι για τον χωρισμό.
Και αν ακόμη δεν χωρίσουμε η σχέση μας θα είναι 99,99% χειρότερη απ΄ότι ήταν πριν .

Αν όλα αυτά τα ξεπερνάμε ας προχωρήσουμε

Ανάλογα

Όλα υπάρχουν στο μέτρο. Οι ανάγκες συνεχώς αλλάζουν. Αν επιλέξεις να τις καλύπτεις όλη την ώρα, θα είσαι νευρόσπαστο. Αν δεν τις καλύπτεις καθόλου, θα είσαι καταθλιμμένος.

Αν υπάρχουν γερά στοιχεία σε μια σχέση (δέσιμο, γέλιο, ζεστασιά) και δεν έχουν μείνει στα δήθεν, τότε όλα γίνονται απλά. Ακόμη και το ξενο-ερωτικό.

Αν νομίζεις πως θα γνωρίσεις την κυρία τέλεια, η οποία θα σου δίνει καλή σχέση (με τα παραπάνω στοιχεία), θα είναι ερωτικότατη και σεξουαλική εφ' όρου ζωής, και πιστεύεις τόσο πολύ στον εαυτό σου, που ποτέ δεν θα θελήσεις να αλλάξεις το "κάθε μέρα μουσακά", τότε πάρε με τηλέφωνο.

Η ζωή κινείται. Καμιά στιγμή δεν είναι ίδια με την άλλη. Απλά τηρούμε κάποια μέτρα για να είμαστε καλά. Και φυσικά όλοι διαφέρουμε και αυτό είναι καλό.

Τελικά ολοι δικιο εχετε!!
Με τη λογικη δεν μπορουν να εξηγηθουν οι παραλληλες σχεσεις. Καθε ανθρωπος που μπερδευεται ετσι, εχει τελειως τους δικους του λογους. Αν και δυο απο το ζευγαρι κανουν παραλληλη σχεση και το αποδεχονται χωρις τυψεις τοτε καλα. Αν υπαρχουν τυψεις, φοβιες, διαφορα τοτε πρεπει να σταματησουν να κανουν κατι που τους δημιουργει προβλημα στη ζωη τους.

Ακριβως η ιδια πραξη μπορει να ειναι κατακριτεα η οχι, εξαρταται πως το αισθανετε ο καθενας. Αν κανεις κατι και το θεωρεις εσυ ο ιδιος/ια προβληματικο και σε ενοχλει σταματα το αμεσως, αν ομως το θεωρεις σωστο και σου δινει δυναμη συνεχισε το. Αν παλι κανεις κατι που το θελεις πολυ αλλα νομιζεις οτι το κοινωνικο σου περιβαλλον το κατακρινει, τοτε κανε αυτο που σε κανει πιο ευτιχισμενο/η. Αν η κατακριση απο το κοινωνικο περιβαλλον ειναι τοσο οδυνηρη για σενα που δεν μπορεις να την αντεξεις, τοτε μπορεις να κανεις οτι σου ειναι πιο υποφερτο για σενα. Πολλες λυσεις η αλλαζεις το περιβαλλον σου, η αλλαζεις τον τροπο ζωης σου, η απλως κανεις αυτο που θελεις και δεν σε ενοχλει η πιεση απο το κονωνικο σου περιβαλλον.

Οτι παντως και να κανεις, να το κανεις για να αισθανεσε καλα.

Ετσι τελικα νομιζω οτι απλα δεν μπορουμε να χαρακτηρισουμε τη παραλληλη σχεση κατακριτεα η οχι. Τα πραγματα δεν ειναι απολυτα μαυρα η απολυτα ασπρα.

Σεβαστές όλες οι απόψεις. όμως κατά την προσωπική μου γνώμη όταν κάποιος σέβεται τον εαυτό του και τον άνθρωπο που έχει χρόνια δίπλα του "και ας μη τον γεμίζει ερωτικά" πρέπει να έχει και το θάρρος να είναι ειλικρινής. Πιστεύω πως όταν κάποιος θέλει να είναι καθαρός με τον εαυτό του και να μην έχει τύψεις διότι σίγουρα με την/τον σύντροφο του έχει περάσει πολλές καταστάσεις που την/τον δένουν μαζί του οφείλει να ξεκαθαρίζει την κατάσταση.
Όσο για το θέμα παιδιών.Δεν νομίζω πως είναι καλύτερα να παραμένεις σε ένα γάμο "που για να έχεις παράλληλη σχέση σημαίνει ότι δεν σου προσφέρει αυτά που θα ήθελες" λόγω των παιδιών διότι και αυτά έχουν κρίση και μπορούν να αντιλαμβάνονται αν οι γονείς τους είναι ευτυχισμένοι μέσα σε αυτό το γάμο. Στην προκειμένη περίπτωση είναι καλύτερα να τους βλέπουν διαφορετικές ώρες παρά να τους βλέπουν ανικανοποίητους από το γάμο τους.
Πρέπει να έχουμε το ψυχικό σθένος και λίγο φιλότιμο, είναι πολύ λυπηρό να ισοπεδώνουμε τα πάντα.
Πρέπει κάποια στιγμή να πάψει να υπάρχει τόση υποκρίσία στις σχέσεις των ανθρώπων.

Θεωρώ ότι γιά να κατακρίνεις κάποιον γιά κάποια κίνησή του είναι πολύ δύσκολο... Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου...Κατακριτέο πιστεύω ότι είναι μόνο στην περίπτωση που γίνεται χωρίς κάποια βαθύτερη αιτία,έτσι γιά την πλάκα που λέμε...

Οχι δεν ειναι παντα κτακριτεα η δευτερη σχεση.
Αλλα μονο οταν υπαρχει εσωτερικη (ψυχική) καταπόνηση και σιγοθρα δεν πρεπει να κρατήσει πολύ. Καλό είναι να δοθεί λύση σύντομα.

Δικαιολογίες

Παράθεση:
Originally posted by SIKAT
Ας υποθέσουμε ότι έχουμε ένα ισορροπημένο σε ένα σημείο γάμο χωρίς όμως αυτό το κάτι που τον βαστάει ζωντανό ερωτικά και συνεπώς δε βαστά ζωντανούς και τους δύο που τον αποτελούν.
Ο ένας από τους δύο έχοντας διαφορετικά βιώματα νοιώθει την ανάγκη για να δώσει ώθηση αλλά δε βρίσκει ανταπόκριση από το άλλο μισό λόγω ανυπέρβλητων προβλημάτων από αυτό το άλλο μισό (ανασφάλειες, μικρή αποδοχή ρίσκου,…
Η παρουσία ενός τρίτου ατόμου στη σχέση δημιουργεί την ευκαιρία για την κάλυψη της συναισθηματικής ανάγκης του ενός που το χρειάζεται του δίνει την ενέργεια για να δημιουργήσει ένα άλλο κλίμα στη ζωή του και συνεπώς και στη ζωή του γάμου του.
Το ερώτημα είναι πόσο κατακριτέος είναι και κατά πόσο θεωρείται προδοσία αυτό αν υποθέσουμε ότι είχε εξαντληθεί στη προσπάθειά του να αλλάξει πρώτα το γάμο του…
Τώρα όσον αφορά τη συνέχεια της ιστορίας δε μπορώ να την ξέρω ακόμα όπως δε μπορώ να ξέρω και πιο θα ήταν το πιο happy τέλος, μιάς και καμία σχέση δε δημιουργείται μόνο για να δώσει αλλά αυτομάτως παίρνει και δημιουργεί καταστάσεις ανεξίτηλα γραμμένες στις καρδιές αυτών που τη ζουν..

[/quote Το θέμα που έθεσες φίλε μου ,είναι άλλο απο αυτό που ζητάς να μάθεις. Μπερδευεις ορισμένα πραγματα. Αν ο γάμος σου για οποιονδήποτε λόγο δεν παέι καλά , εχεις δύο επιλογές μόνο , ή δουλευεις πραγματικά πάνω στο προβλημα με τον συντροφό σου για να βρεις την λύση που θα ειναι οφελος για εσας και τα παιδιά σας, ή αφού δούλεψατε το πρόβλημα και δεν είχε αποτέλεσμα , χωρίζετε, μένεις μόνος και αντιμετωπίζεις όλα τα προβλήματα που έρχονται με τον χωρισμό σοβαρά και υπευθυνα . Τώρα ,αν μετά σου τύχει κατι που θα σου ειναι ενδιαφερον τότε πράττεις ανάλογα. Ετσι όμως όπως έθεσες το θέμα, εγώ πιστεύω, ότι ψάχνεις να βρεις φθηνές δικαιολογίες για να πείσεις δήθεν τον εαυτό σου ότι κάτι παραλληλο που σου έτυχε ενδεχομένως θα ειναι δεκανίκι για να στηρίξεις τάχα την οικογενειά σου και να μην την διαλύσεις. Λάθος οικτρό με άσχημες συνέπειες. Παίζεις με τα λόγια και κοροιδεύεις τον εαυτό σου. Αν όμως έκανες την ερώτηση διαφορετικά και έλεγες στα ίσια ότι γνώρισα κάποια και αισθανομαι μεγάλη ανάγκη να πάω μαζί της θα σου έλεγα με το καλό αρκεί να ξέρεις τι κανεις. ]

Μια παράλληλη σχέση μερικών εβδομάδων (κάτι σαν καλοκαιρινή περιπέτεια) μπορεί να βοηθήσει πολύ έναν γάμο, γιατί απλούστατα λειτουργεί ανανεωτικά για τον ... αυτουργό, ο οποίος επανέρχεται με φρέσκια ενέργεια στη φωλιά του.

Αν όμως η σχέση κρατήσει περισσότερο, τότε λογικό είναι ο/η τρίτος/η της παρέας, να ζητήσει περισσότερο χρόνο. Εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν. Εκτός βέβαια κι αν και ο τρίτος/η είναι σε κάποια αντίστοιχη σχέση, οπότε διατηρούνται κάποιες ισορροπίες. Στην ιδανική περίπτωση μπορούμε να οδηγηθούμε σε ένα κοινόβιο αμοιβαίας αποδοχής.

Αυτά βέβαια ισχύουν για έναν υγιή γάμο, ή μια υγιή μόνιμη σχέση, όπου οι μικρότητες, οι ζήλιες και οι ξεπερασμένες αντιλήψεις περι προδοσίας, κερατώματος κλπ δεν έχουν θέση!

Μέσα σε έναν πολύχρωμο κόσμο γεμάτο ερεθίσματα, μια υγιής σχέση, που βασίζεται στην αγάπη και στον αυτοσεβασμό, δεν μπορεί να κλονιστεί από τέτοιου είδους περιπέτειες.

Σε περίπτωση που ο γάμος είναι κλινικά νεκρός (έλλειψη επικοινωνίας, συναισθηματική ξηρασία κλπ), τότε δεν έχει νόημα να συζητάμε.

Για τους φαν των παραδόσεων πάντως, υπάρχει κι ο κουμπάρος!

Συμπλήρωμα σκέψεων μου

Επανέρχομαι στο θέμα με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο σκέψης.
Ισως και λάνθασμένης μορφής σύγκρισης .

Εχω λοιπόν μια εργασία που την κάνω τα τελευταία έτη.

Την εργασία αυτή την βρήκα όταν ήμουν άνεργος (ή κάποιος γνωστός μου μ' έστειλε εκεί).

Αρχικά πήγα γνωρίστικα με το αφεντικό, λάτρεψα τον τρόπο σκέψης του , τον χαρακτήρα του, και ποτέ δεν μ' άφηνε εκτεθειμένο απέναντι σε τρίτους.

Σε κάποια στιγμή έγινα και συνέταιρος στο κατάστημα.

Μαζί κάναμε και ένα υποκατάστημα στην άλλη άκρη της πόλης.

Ολα στην εργασία ήταν υπέροχα, μας αρέσε το επάγγελμα, οι άνθρωποι που συναναστρεφόμασταν, το ωράριο, οι χώροι εργασίας, οι αμοιβές, και όλα όσα μας γεμίζουν σε μια εργασία.!

Σαν πέρασαν όμως τα έτη ο συνέταιρος κάπου κουράστηκε, έγινε δύστροπος, αργός στην εργασία και γενικά ανάποδος άνθρωπος.
Κάθησα του μίλησα αλλά δεν γινόταν τίποτα. Δεν ήθελε να ξαναδώσουμε ώθηση στην εργασία..,του αρκούσαν όσα είχαμε αποκομίσει μέχρι τότε.

Αρχισα να μην αισθάνομαι καλά κάθε πρωί που πήγαινα στην εργασία.

Ολος τυχαία εκείνο το διάστημα, σε μια συζήτηση μου με κάποιον μου λέει οτι έψαχνε εργασία.
Του πρότεινα να έρθει στην δική μου δούλειά, αλλά θα εργάζεται τις ώρες που δεν θα είναι ο συνέταιρος, γιατι..? φοβόμουν μήπως τον απορρίψει ο συνέταιρος.

Με τον νεο κρυφό εργάτη στην εργασία, ξαναπήρα τα πάνω μου, και άρχισα να ξανασκέφτομαι το μέλλον, χωρίς να λέω τίποτα στον συνέταιρο.

Ηξερα πλέον οτι δεν θα σταματούσα με τίποτα την εξέλιξη, οτι δεν έκανα με τον συνέταιρο, το έκανα με τον εργάτη.

Πιστεύεται οτι είναι κακό που δεν λέω τίποτα στον συναίτερο?

Θεωρείται οτι τον πρόδωσα?

Απαντήστε μέσα σας, αλλά αμεσα και κοφτά.

Και τώρα θα ήθελα να ξαναθυμήσω κάτι που είπα για το θέμα και αφορά αυτόν που δεν γνωρίζει την παράλληλη σχέση.

"Μπορεί να μην έχω παντρευτεί, κόντεψα όμως να σκοτωθώ την βραδιά που ανακάλυψα ότι η σύντροφος μου, διατηρούσε παράλληλη σχέση."

Αυτή είναι η άλλη πλευρά, όταν δεν μιλάς με τον συνάνθρωπο σου και ξαφνικά ανακαλύπτει οτι δεν είσαι ειλικρινής απέναντι του.
Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις πως θα αντιδράσει εκείνη την στιγμή.

Πρέπει να γίνει με αυτόν τον τρόπο?

Εδώ δέχομαι τις σκέψεις σας.

Απόστολος.

Υ/Γ. Συγνώμη για τον τρόπο έκφρασης αλλά φταίει το θέμα.

Παράθεση:
Originally posted by angelica

Παράθεση:
Αν πράγματι συμβαίνουν τα πράγματα όπως τα περιγράφεις, γιατί μένουν κι οι δύο σ΄έναν γάμο που απ΄ότι φαίνεται δεν τους λέει πια τίποτα;

Γιατί σε ένα γάμο υπάρχουν κι άλλα στοιχεία εξίσου σημαντικά, μην πω σημαντικότερα, από το ζωντανό ερωτικό ενδιαφέρον, στοιχεία που συνηγορούν στο να κρατηθεί αυτή η σχέση.

Σκεφτείτε ένα ζευγάρι παντρεμένο 20 χρόνια, στην ηλικία των 50 και οι δύο φερ'ειπείν....ένα ζευγάρι με τόσα χρόνια κοινής πορείας, με παιδιά, που έχει κατορθώσει να φτιάξει ένα καλό οικογενειακό, κοινωνικό και οικονομικό πλαίσιο. Μπορεί η μεταξύ τους συντροφική σχέση να είναι πολύ καλή, αλλά η ερωτική διάθεση να μην είναι όπως παλιά. Νομίζω πως όλοι δεχόμαστε ως αληθινό ένα τέτοιο σενάριο, που είναι πολύ κοινό....συνήθως η γυναίκα είναι αυτή που λόγω των πολλαπλών υποχρεώσεών της και της κλιμακτηρίου πλέον (όταν μιλάμε για αυτήν την ηλικία), αλλά και για πολλούς λόγους ακόμα, δείχνει αυτήν την απροθυμία προς τη σεξουαλική επαφή ή την ανανέωση της ερωτικής ζωής....και πολλές φορές δείχνει και απροθυμία στη λύση αυτού του προβλήματος. Γιατί είναι πρόβλημα αυτό τη στιγμή που ο σύζυγός της έχει ανάγκη για ερωτική ζωή.

Τι πρέπει λοιπόν να γίνει με ένα τέτοιο ζευγάρι τη στιγμή που δεν τα βρίσκουν πια μεταξύ τους σε αυτό το θέμα, ενώ στα άλλα συνεχίζουν να συμβαδίζουν? Να χωρίσουν και να πουν στα παιδιά τους ότι "παιδιά χωρίζουμε γιατί δεν ο ένας δεν ικανοποιεί πια τον άλλον στο κρεβάτι"? Αυτή είναι μάλλον μια πολύ θεωρητική άποψη. Στην πράξη δε γίνεται έτσι και ορθώς, κατά τη γνώμη μου. Σίγουρα το ερωτικό ταίριαγμα είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο για το γάμο, ζωτικής σημασίας θα έλεγα για να κρατηθεί, αλλά όσο περνούν τα χρόνια μπαίνουν κι άλλα στοιχεία που ο καθένας μας τα βάζει όσο ψηλά κρίνει αυτός στη λίστα των προτεραιοτήτων του.

Σε μια τέτοια περίπτωση το ιδεώδες θεωρητικά, θα ήταν η μεριά που διεκδικεί τη σεξουαλική ζωή να σεβαστεί την άλλη μεριά και το γάμο του και να μπορέσει να προσαρμοστεί χωρίς να μπλέξει σε άλλες σχέσεις. Αυτό όμως σπάνια γίνεται. Εγώ προσωπικά δε θα κατηγορούσα έναν άνθρωπο που θα διάλεγε να κάνει μια εξωσυζυγική σχέση από το να διαλύσει έναν τέτοιο γάμο.

Θα έγραφα ακριβώς τα ίδια...με κάλυψες 100%...συμφωνώ απόλυτα με αυτά που γράφεις...