Οταν δεν εκφράζεις τα συναισθήματα σου.

Εγώ αν και πιστεύω ότι πρέπει να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας όποια και αν είναι αυτά και να μην τα κρατάμε μέσα μας..Δύσκολα μπορώ να εκφραστώ..όχι γιατί δεν βρίσκω τις κατάλληλες λέξεις και δεν μπορώ(αυτό το θεωρώ δικαιολογία)απλά γιατί φοβάμε...πάρα πολύ λίγες στιγμές έχω εκφράσει τα συναισθήματά μου και από αυτές λιγοι τα σεβάστικαν και τα λογάριασαν...Σκέφτομαι πάντα πριν έκφραστώ για κάτι,και συνήθως δεν μιλάω τα κρατάω μέσα μου..γιατί βλέπω ότι δεν ενδιαφέρουν και πολλούς αυτά που νιώθω.Μετριμένα στα δάχτυλα του ενός χεριού είναι τα άτομα που εκφράζομαι ελεύθερα και αυτά που ίσως να μπορούσαν να πουν ότι με ξέρουν λίγο...Πάντως πολύ θα ήθελα να μπορούσα να εκφράζω κάθε στιγμή αυτά που ήθελα και να μην φοβάμαι...αλλά και να μην βάζω τη λογική και τα πρέπει μπροστά από την καρδιά μου..
Πιστεύω ότι θα τα καταφέρω...ευχηθείτε μου καλή τύχη..

Α!και ξέχασα να πω ότι θα ήθελα να εκφράζω να συναισθήματά μου γιατί όταν δεν το κάνω μαζεύονται τόσα πολλά πράγματα μέσα μου που πραγματικά είναι στιγμές που δεν αντέχω τον εαυτό μου..

Η σιωπηλή αγάπη είναι δείγμα μεγάλης αδυναμίας. Όταν αγαπάς κάποιον πρέπει να το λες, εκείνη τη στιγμή που το νιώθεις, αλλιώς η στιγμή χάνεται! Η αγάπη απαιτεί γενναιότητα. Ακόμα κι αν το μήνυμα δεν ληφθεί δεν σημαίνει ότι δεν άξιζε που το στείλαμε..
Η ανομολόγητη αγάπη συχνα δεν είναι αγάπη...

Δεν εκφράζει τα συναισθήματα
του κάποιος που δεν έχει τον έλεγχο αυτών.
Αυτό λέγεται<<Ανωριμότητα>>
Είναι μια "κατάρα" όλων των εποχών.
Οι σχέσεις αυτοκαταστρέφονται ...οι σχέσεις , ανάμεσα σε άτομα που βαθιά ταιριάζουν.
Για να γίνεις κύριος των συναισθημάτων σου θα πρέπει να βρεις την άκρη ,την άκρη του πόνου.
Ποιος έχει την δύναμη να φτάσει τόσο βαθιά?
Και όμως ,είναι αρετή κάτι τέτοιο ,αρετή , για τον εαυτό μας και για τους άλλους.
Ο πόνος έχει αρχή μέση και τέλος ,Ποιος έχει το κουράγιο να φτάσει στο τέλος?
Αυτός που έφτασε κατέχει την όλο υγεία αγάπη .Είναι πολύ δύσκολο για αυτόν να βρει χέρια να την αρπάξουν.
Η γνώση της ψυχής δεν είναι ένα μυστικό καλά κρυμμένο .Η ίδια η ψυχή κατέχει αυτό το μυστικό ,είναι εκεί...ανακαλύψτε το!
Η αγάπη που στέκει πάνω απ το μυαλό είναι εκεί ,περιμένει.
Ο φόβος του πόνου που είναι χειρότερος και από τον ίδιο ακόμα τον πόνο εμποδίζει την αγάπη να ανθίσει .Έτσι η αγάπη διαστρεβλώνεται...Κολλά ο ένας πάνω στον άλλον...κι αυτό το λένε αγάπη ,τρέχει ο ένας πίσω από τον άλλον και το λένε έρωτα ,πνίγη ,καταπιέζει ο ένας τον άλλον...και το λένε, <<η χαρά του να είμαστε μαζί!>>Παντρεύονται...περνούν την άρρωστη ψυχή τους στα παιδιά τους και αυτό το λένε:<<Διαιώνιση του είδους>>Κρύβουν της αμαρτίες τους πίσω από μια ευλαβική μάσκα και αυτό το λένε<<η πίστη στον Θεό>>Καταπιέζουν της σεξουαλικές τους επιθυμίες και αυτό το λένε <<τιμιότητα>>
Η κοινωνία έχει τα χάλια της και αυτό δεν είναι απαισιοδοξία , είναι μια πραγματικότητα .Όποιος δεν το αντιλαμβάνεται ,αυτός ανήκει στους πάσχοντες.
Η πνευματική ελευθέρια θα έπρεπε να είναι κάτι το δεδομένο και όχι να κατακτάτε με πολύ κόπο ,πόνο και θυσίες .Και όμως δεν είναι έτσι ,ποιος φταίει για αυτό ?Οι άνθρωποι του παρελθόντος ?Οι μήπως οι άνθρωποι που πιστεύουν στο μέλλον?
Δεν έχει σημασία ,η τωρινή κατάσταση είναι αυτή που περιγράφω.
Τι μπορούμε να κάνουμε για να την αλλάξουμε?
Να κοιτάξουμε όλοι βαθιά μέσα μας και να φτάσουμε στην "ρίζα του κακού "Η κατάσταση είναι αντιστρέψιμη , η φύση έχει φροντίσει για αυτό.
Ο φόβος πρέπει να πάψει να είναι ο μόνιμος σύντροφος μας και την θέση του να πάρει η όλο υγεία αγάπη.
Μόνο τότε θα δείτε πάλι μάτια υγρά που να λάμπουν ,μέχρι τότε θα βλέπεται στεγνά μάτια και ανθρώπους να σέρνονται στη ζωή μέσα στην βουβή τους απόγνωση .Όταν αυτή η απόγνωση γίνει κραυγή τότε θα ξημερώσει μια καλύτερη μέρα .

Αυτή είναι και η απάντηση στο Θέμα.

<<Ας γίνει η βουβή απόγνωση μια λυσσαλέα κραυγή!>>

Eιναι πολύ όμορφα και γλυκά τα λόγια της αγάπης ,να τα λές και να τ ακούς.Αρκεί νάναι ειλικρινά ,γιατί αν τα λες χωρίς να τα αισθάνεσαι ,οταν τα αισθανθείς τι θα κάνεις;

Παράθεση:
Originally posted by mosquita
Δυστυχώς εδώ έχουμε φτάσει...
Άντρες και γυναίκες.
Προσωπικά, εδώ και είμαι με κάποιον που γνωριζόμαστε απο παιδιά...
Ανασφαλής 35 άρης που πλέον προσέχει για να έχει...Κουβέντα δεν του βγάζεις.
Εγώ, ένα λιονταράκι γεμάτο εγωισμό, που πνίγει όσα νοιώθει για να μην πληγωθεί,να μην παρεξηγηθεί...
Αποτέλεσμα;Το απόλυτο κενό...ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΟΝΟΙ

Το ιδιο πραγμα βιωνω και εγω μεσα στην σχεση μου.
Εγω ειμαι πολυ εκδηλωτικη και αυθορμητη. Αυτο που αισθανομαι το δειχνω, την ωρα που το αισθανομαι. Δεν μπορω με τιποτα να κρυψω αυτα που νιωθω.Θα σκασω βρε παιδι μου!! Ακομα κι οταν λεω πως δεν θα δειξω κατι που νιωθω, φαινεται στο προσωπο μου.

Σε απολυτη αντιθεση απο μενα ειναι ο φιλος μου, ο οποιος οτι ,μα οτι και αν νιωθει, ομορφο η΄ασχημο, ΔΕΝ το δειχνει και φυσικα ΔΕΝ το λεει. Κραταει τα παντα μεσα του, λες και αν του ξεφυγει λεξη θα τον τιμωρησουν. Δεν ξερω πως το κανει αυτο, το εχω σηζητηση μαζι του. Ακρη δεν εχω βγαλει. Ετσι ισως να εχει μαθει.

Υπαρχουν ομως στιγμες που εγω εχω ΑΝΑΓΚΗ να ειναι διλπα μου και να με "ανεβασει" ψυχολογικα με μια ζεστη αγκαλια η΄ενα χαδι. Ειναι πολυ ασχημο εσυ να δινεις το ΕΙΝΑΙ σου και απο την αλλη να παιρνεις τοσα λιγα.

Δεν λεω , μ'αγαπει και το ξερω, με το δικο του ομως τροπο που εγω δεν καταλαβαινω!!!!!


Αυτα!

"Υπαρχουν ομως στιγμες που εγω εχω ΑΝΑΓΚΗ να ειναι διλπα μου και να με "ανεβασει" ψυχολογικα με μια ζεστη αγκαλια η΄ενα χαδι. Ειναι πολυ ασχημο εσυ να δινεις το ΕΙΝΑΙ σου και απο την αλλη να παιρνεις τοσα λιγα.

Δεν λεω , μ'αγαπει και το ξερω, με το δικο του ομως τροπο που εγω δεν καταλαβαινω!!!!!"

Γλυκια μου κι εγω στην προσπαθεια ειμαι.....αμα μαθεις ενημερωσε με σε παρακαλω...

λογοσσ

Πραγματικά συμφωνώ απόλυτα μαζί σου και μ εντυπωσίασε το κείμενό σου.
Σκέφτηκα όμως κατά πόσο είναι "σωστό" να εκφράζουμε συναισθήματα περιμένοντας μια οποιουδήποτε είδους αντίδραση απ τον αποδέκτη αυτών των συναισθημάτων.Μήπως υποδηλώνει δικιά μας βαθύτερη ανάγκη για επιβεβαίωση;
Άλλωστε μη ξεχνάς πως ο μόνος τρόπος να εκφράζεις τα συναισθήματά σου -γενικά μιλώντας- δεν είναι μόνο τα λόγια κι ένας αποδέκτης .....Το τοποθετούμε πολύ πολύ στενά το θέμα.
Αν ήταν έτσι τότε δεν θα υπήρχε η ποίηση,η μουσική,τα τραγούδια,το θέατρο,ο χορός σχεδόν όλες οι μορφές της τέχνης....
Όσο για το έναν αποδέκτη......ας πούμε ό,τι νιώθουμε....αν είναι έτοιμος να το δεχτεί θα το δεχτεί,η ανταπόδωση δεν έχει συγκεκριμένη μορφή,εκφράζοντας όμως τί νιώθεις-αν θες να το κάνουμε πολύ πιο συγκεκριμένο το θέμα- έχει φύγει από πάνω σου το "βάρος" του συναισθήματος που νιώθεις.....το πώς θα το χειριστεί ο αποδέκτης ας είναι δικό του θέμα κι ευθύνη.........ας πάψουμε να είμαστε και να φερόμαστε όλοι σαν μικρά παιδιά που περιμένουν απ τους γονείς τους το σ αγαπώ ή οτιδήποτε άλλο που μας επιβράβευε.
Είμαστε ενήλικες πια και υπεύθυνοι των πράξεών μας.

Όταν δεν εκφράζεις τα συναισθήματά σου...

Δεν σε ξέρουν ......
Δεν μπορούν να σε μάθουν.....
Δεν σε πατάνε........
Δεν πονάς.......

Όταν δεν εκφράζεις τα συναισθήματά σου...

...δεν είσαι άνθρωπος.

Οταν δεν εκφράζεις τα συναισθήματα σου.

Αχ! αυτα τα συναισθήματα...

Κάποιοι τα εκφράζουν εύκολα...
κάποιοι άλλοι δεν τα εκφράζουν καθόλου...
κάποιοι με λίγη επιμονή και υπομονή τα βγάζουν...

Κατά τη γνώμη μου... καλό είναι να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας σε όλους.
Τα ειλικρινή όμως συναισθήματα. Όχι ψεύτικα. Όποια και να είναι αυτά. Προσωπικά τουλάχιστόν αυτό ακολουθώ.
Από εκεί και πέρα θα φανεί αν ο άλλος το εκτιμά ή το εκμεταλλεύεται.
Ένας από τους δύο πρέπει να κάνει πάντα την αρχή.
Εκφράζοντας τα συναισθήματά μας δείχνουμε στον άλλο τι πραγματικά αισθανόμαστε για αυτόν. Έτσι και αυτός με τη σειρά του πιστεύω, όσο δύσκολος και να είναι, θα μας δείξει τι νιώθει.
Πρέπει πάντα να δείχνουμε αυτό που αισθανόμαστε, για να βλέπουν και οι άλλοι τι είμαστε και πως είμαστε, τι νιώθουμε και πως το νιώθουμε. Έτσι ώστε να εκτιμήσουν εμάς, τον εαυτό μας, αυτό που είμαστε πραγματικά.
Ας μην κρυβόμαστε λοιπόν...

Αν δεν τα εκφράζεις όμως τα συναισθήματα, είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει ο άλλος με τι έχει να κάνει. Και επειδή η συμπεριφορά μας προς τους άλλους είναι πάντα ανάλογη κατά κάποιον τρόπο των συναισθημάτων που πέρνουμε, ο άλλος αν του κρυβόμαστε ή αν του δείχνουμε κάτι που δεν είμαστε, δεν θα μας φερθεί όπως θα θέλαμε, ούτε όπως θα μας άξιζε. Σε κάποιες περιπτώσεις αυτό βγαίνει σε καλό, αν π.χ. νιώθεις αρνητικά συναισθήματα για τον άλλο και δεν τα δείχνεις αποφεύγεις ας πούμε έναν "καβγά" ή μια αρνητική συμπεριφορά άμυνας και από αυτόν. Αν όμως νιώθεις θετικά συναισθήματα για τον άλλο και δεν του τα εκφράζεις, τότε δεν θα πάρεις και το επιθυμιτό αποτέλεσμα.
Είναι πολλές οι περιπτώσεις και κατά τη γνώμη μου το θέμα της έκφρασης των συναισθημάτων είναι πολύ περίπλοκο.
Γι' αυτό αν θέλουμε να είναι οι άλλοι ειλικρινής απέναντί μας και αν θέλουμε να ξέρουμε τι πραγματικά νιώθουν για εμάς...θα πρέπει να κάνουμε εμείς την αρχή εκφράζοντας αυτό που πραγματικά νιώθουμε...και σιγά σιγά θα ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι.

Αχ πονεμένη ιστορία....
Το έκανα το κάνω και πάντα θα το κάνω!
Το να μπορείς να εκφράσεις τα συναισθηματά σου είναι κάτι το τέλειο απελευθερώνεσαι !!!!
Τι κι'αν κάθε φορά λέω οτι θα κάτσω ήσυχη αν νίωσω κάτι δε μπορώ βρε παιδάκι μου θα πρέπει να το πώ ( όχι θα σκάσω ) βέβαια αυτό έχει και το τίμημα του πολλές φορές!Πάρα πολλές φορές!Τις περισσότερες θα έλεγα...
Τελίκα γιατί είναι τόσο δύσκολο κάποιοι άνθρωποι να εκφράστουν?
Η είρωνια είναι ότι μόλις εχθές χώρισα απο τον αντρά που είμαι πάρα πολύ ερωτευμένη ακριβώς για αυτό το λόγο...είχα αρχίσει και ένιωθα συναισθηματικά ότι βρισκόμουνα μόνη μου!Είναι που είναι μακρία δεν έλεγε που δεν έλεγε τίποτα αλλα δεν καταλάβαινε δεν έβρισκε μάλλον λόγο γιατί να παραπονιέμαι και να του λέω να κάνει κατι να μου δείξει ότι πραγματικά ενδιαφέρεται!
Τα θεώρουσε χαζά όλα αυτα και τελικά θα συμφωνήσω μαζί του διότι κανένας δεν αξίζει να κάνει λεημοσύνη για τα συναισθήματα του αλλου....Γι'αυτο........
Εκφραστείτε!!!!!!!!!!!!!!!!

ήθελες..κάτι να μου πεις???

.......μμμμμμμμ ξέρεις....ήθελα να σου πω...
Σ αγαπώ....αλλά δεν ξέρω πως θα το πάρεις........

Πάντα..όταν θέλουμε να εκφραστούμε....με αυθορμητισμό...να μεταφέρουμε τα συναισθήματά μας....σκεφτόμαστε....την αντίδραση του άλλου....
Νομίζω...πως δεν εκδηλωνόμαστε αληθινά...πρώτον όταν δεν είμαστε σίγουροι για τους άλλους....και δεύτερον ..όταν δεν είμαστε σίγουροι...για τον εαυτό μας......
Ναι...η ψυχολογια δεν ξέρω τι λέει ..σ αυτές τις περιπτώσεις.....(όχι ότι της έχω και απόλυτη εμπιστοσύνη..) αλλά εγώ συνήθως κρύβω τα αισθήματά μου...σ αυτές τις δυο περιπτώσεις.....
Όταν δε φοβάμαι τη συνέχεια της πράξης μου.....πάντα εκφράζω αυτό που νιώθω...με περίσσεια θα έλεγα.....διάθεση......
Για να γίνω κατανοητή....θα έλεγα..ότι ποτέ!!! δε διστάζω ..να εκφράσω αυτό που νιώθω στα παιδιά μου....ποτέ!!!(τουλάχιστον τώρα που είναι μικρά.....)
στους άλλους όμως....συγκρατιέμαι.......
και ίσως να μετανιώνω.....αλλά έτσι έμαθα να αμύνομαι...ίσως είναι λάθος........
όμως δεν προσπάθησα..να το αλλάξω....
ίσως γιατί..δεν υπήρξε δυνατό κίνητρο.......
ουφφφφ αρκετά μελαγχόλησα.......αλλά..για να εκφράσω κι αυτό που νιώθω..για εσάς εδώ.......
Μ αρέσει που γράφετε και λέτε τη γνώμη σας........πάντα τα διαβάζω..και βρίσκω..τόσες ομοιότητες και τόσες διαφορές......
όμως σκέφτομαι κάθε άποψη....με μεγάλο σεβασμό.... και ενδιαφέρον....
μπράβο σε όλους παιδιά!!.

Όταν δεν εκφράζεις τα συναισθήματά σου, σημαίνει ότι δεν είσαι έτοιμος να το κάνεις.. για κάποιους λόγους που μόνο εσύ γνωρίζεις και δεν έχεις ακόμα συνειδητοποιήσει..

Μπορεί να πιστεύεις ότι αισθάνεσαι με κάποιον τρόπο αλλά τελικά να μην ισχύει κάτι τέτοιο και από μια συγκυρία να το καταλάβεις.

Σίγουρα όταν έρθει η στιγμή, θα τα εκφράσεις γιατί δεν θα μπορείς να κάνεις αλλιώς. Τα μάτια σου, η συμπεριφορά σου, οι εκφράσεις του προσώπου σου δεν θα μπορούν να δείξουν κάτι διαφορετικό...

Ο έρωτας, ο βήχας και ο παράς δεν κρύβονται!!!

χαίρομε αυτούς που έχουν τη δύναμη και το κάνουν .. βγάζουν από μέσα τους το συναισθηματικό φορτίο που πολλές φορές είναι πολύ βαρύ ..

σε πνίγει δεν σε αφήνει να ανασάνεις ΝΑΙ είναι ένα ηφαίστειο που κάποια στιγμή θα εκραγεί και θα καταστρέψει τα πάντα ..

το έζησα ..και πόνεσα.. τα έβαλα με τον εαυτό μου

εύχομαι κάποτε να μπορέσω να βγάλω από πάνω μου αυτό το φορτίο

πιστέψτε με είναι πολύ βαρύ