με ή χωρις εκείνον?

με ή χωρις εκείνον?

Χώρισα πριν απο κανενα 4μηνο από μια σχέση 3,5 χρόνων...ήταν δική μου επιλογή γίατί δεν τα πηγαίναμε καλά αν και εκείνος δεν το έβλεπε...τσακωνόμασταν πολύ το τελυταίο διάστημα, ζήλευε και γενικά εγώ είχα πιεστεί πολύ...ο χωρισμός μας ήταν πολύ δύσκολος...ανταλλάξαμε πολύ βαριές κουβέντες και οι δυό μας...δεν μπορώ να πώ πως δεν τον αγαπούσα και αυτός βέβαια αλλά καμιά φορα...κάποια πράγματα επειδή δεν μπορούν να διορθωθούν καλύτερα είναι να φεύγεις όσο ειναι νωρίς ακόμα...τον χωρισμό μας τον πήρε πολύ βαρία, δεν ήθελε με τίποτα να το δεχθεί...είχε κάνει όνειρα για εμας...σκεφτόταν να αρραβωνιαστούμε μεσα στον χρόνο αλλά όταν όταν μου έθιγε το θέμα εγώ επειδή ήξερα πως αργά ή γρήγορα θα χώριζα απεύφευγα να του δώσω απάντηση...εκεί άρχισε να καταλαβαίνει κάπως πως τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά για μας...αλλά και πάλι δεν έκανε τίποτα για να τα διορθώσει και ας του μίλαγα για τα προβλήματα μας, απλά δεν περίμενε πως θα έφτανα μέχρι εκεί...μετά τον χωρισμό μας με επαιρνε καθε μέρα τηλέφωνο, μηνύματα και επειδή έπρεπε να προχωρήσει χωρίς εμένα του φερόμουν πάντα σκληρά, χωρίς να δίνω επλίδες για επανασύνδεση

Στις διακοπές βρήκα έναν άνθρωπο να κάνω και εγώ μια νέα αρχή όσο δύσκολο και αν μου ήταν...όσο αβέβαιη και αν ήμουν γι' αυτη την σχέση...ο πρώην μου εξακολουθούσε να με παίρνει τηλέφωνο πιο αρεά βέβαια και να μου λέει να ξαναπροσπαθήσουμε αλλά η απάντηση μου ήταν πάντα η ίδια όσο και αν πόναγα...προσπαθούα και εγώ να κάνω πράγματα για να ξεχνιέμαι...ειχα και το νέα μου σχέση και πέρναγαν οι μέρες...

Πρίν από κανένα μήνα με ξαναπήρε τηλέφωνο και μου είπε πως ένω με αγαπάει ακόμα έχει βρεί μια νέα κοπέλα να ξανακάνει τη ζωή του και να ξεχαστει από εμένα...αν και ήξερε πως δεν μπορούσε να με βγάλει απο τη ζωή του έτσι απλά...μου είπε πως επειδή μένει μόνη της, σχεδόν μένουν μαζί και πως στεναχωριέται πολύ που δεν μπορεσε να δώσει αυτά που ήθελε να δώσει σε εμένα, να ξαναπροσπαθήσει δηλαδή για να τον δεχτώ και αναγκάζεται τώρα να τα δώσει σε μια ξένη γυναίκα...
δεν ξέρω γιατί αλλα μου ήρθε κάπως...ένιωσα πολύ περίεργα...και μπορώ να πώ πως μετά από πολύ καιρό με εκανε να ζήλεψω, απλά ένιωθα πως αυτός ο άνθρωπος που ήμουν μαζί του 3,5 χρόνια τώρα δίνεται σε μια άλλη γυναίκα και κάνει πράγματα για εκείνη που δεν τα έκανε για μένα...δεν είπα όμως τίποτα...εξακολουθούσα να του λεω πως καλά έκανε και μακάρι να είναι ευτυχισμένος...και ας ποναγα μέσα μου...

την προηγούμενη βδομάδα κανονίσαμε να συναντηθούμε μετά από 4 μήνες...μου είχε λείψει πραγματικά και εκείνου και το έβέπα...μου είπε πως δεν είναι ευτυχισμένος μακριά μου, πως με θέλει ακόμα και να ξανασκεφτώ να γυρίσω...του είπα πως δεν γινόταν (αν και ήθελα πολύ εκείνη τη στιγμή να του έλεγα ναι ) διότι τα πράγματα για εμάς έχουν αλλάξει...έχουμε κάνει και οι δυο νέες σχέσεις και πως θα ήταν κρίμα τώρα που προσπαθούσε να φτιάξει τη ζωή του να ξαναγυρίσω και στο τέλος πάλι να μην αντέξω και να φύγω...ή να δω πως δεν μπορούμε να φτιάξουμε την σχέση μας...να ξαναπεράσει δηλαδή αλλά αυτά απο την αρχή? οχι δεν μπορούσα να του το κάνω αυτό...τον αγαπάω πολύ για να τον ξαναπληγώσω...ξέρω πως με αγαπάει και εκείνος και θα προσπαθήσει να κάνει τα πάντα για να με κάνει ευτυχισμένη και για να τον ξαναερωτευτώ...αλλα φοβάμαι οτι μπορεί να μην τα καταφέρει...έχουμε ξαναπέράσει αυτό το στάδιο (έχουμε ξαναχωρίσει στο παρελθόν, για πολυ λίγο όμως) και δεν του έχω εμπιστοσύνη...και πιο πολύ στον εαυτό μου...φοβάμαι μήπως δεν αντέξω και φύγω...δεν ξέρω τι να κάνω...πιστεύω πως αν η νέα μου σχέση μου έδινε αυτά που ήθελα...στήριξη και κατανόηση ίσως να μην το σκεφτόμουν έτσι...ίσως να μην σκεφτόμουν να ξαναγυρίσω...όχι βέβαια πως δεν θέλω...είμαι σε πολύ μεγάλο δίλημα...θέλω τον πρώην μου αλλά δεν είμαι σίγουρη και ένας λόγος είναι διοτι είναι στη μέση και οι γονείς...ξέρανε τι είχα τραβήξει μέχρι να χωρίσω και τους είχα πρήξει ότι δεν άντεχα άλλο και γενικά τους είχα σκάσει...και τώρα αν τους πω, πως το μετάνιωσα θα με πάρουν με τις πέτρες...δεν ξέρω ειλικρινά τι να κάνω...αρχίζω να πιέζομαι πολύ...

Αγαπητή Vollim,
Το να γνωρίζουν οι γονείς σου αν περνάς καλά ή όχι με το αγόρι σου είναι για μένα μοιραίο λάθος που το πλήρωσα και εγώ πολύ ακριβά γιατί δέχτηκα μεγάλη πίεση για να χωρίσω επειδή έβλεπαν ότι δεν πέρναγα καλά και ήξεραν καταστάσεις. Μην τους αφήσεις να ανακατευτούν και αν θες να ξανασμίξεις αδιαφόρησε πλήρως για το αν θα σε πάρουν με τις πέτρες. Δική σου είναι η ζωή και τα λάθη.

Η τωρινή σου σχέση δεν μας είπες γνωρίζει για τον πρώην. Μήπως δίνεις σ' αυτόν τον άνθρωπο λάθος μηνύματα; Μήπως καταλαβαίνει ότι η καρδιά σου είναι αλλού και γι' αυτό αντιδρά έτσι και δεν σου δίνει αυτά που θες για να ξεφύγεις από την παλιά σου σχέση; Από την στιγμή που η καρδιά σου είναι ακόμα προσκολλημένη στον πρώην ότι και να κάνει ο νυν συντροφός σου δεν πρόκειται να σε γεμίσει. Εγώ προσωπικά έδωσα χρόνο στον εαυτό μου και στην καρδιά μου και δεν έχω κάνει ακόμα νέα σχέση.

Προσωπική μου γνώμη είναι να αφήσεις την νέα σου σχέση και να δώσεις χρόνο στην καρδιά σου να γιατρέψει τις πληγές της. Μην κάνεις νέα σχέση ακόμα. Ασε να περάσει λίγο ο καιρός να καταλαγιάσουν τα πράγματα. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου (για μένα τουλάχιστον 2 μήνες μοναξιάς θα σου κάνουν καλό) να σκεφτεί τι πραγματικά θέλει.

Τώρα για την πρώην σου σχέση σκέψου:
Η καρδιά σου τον αγαπά αλλά σε κάνει να υποφέρεις. Αρα αργά ή γρήγορα κάποια στιγμή θα φτάσετε σε αδιέξοδο. Αν στα 3,5 χρόνια σχέσης δεν άλλαξαν τα πράγματα γιατί να αλλάξουν τώρα; Και αν αλλάξουν θα είναι προσωρινά. Ο άνθρωπος δεν αλλάζει. Οπως σε στεναχωρούσε και ας σε αγαπάει έτσι θα συνεχίσει να είναι η κατάσταση.

Μην βαδίζεις στη ζωή σου ζώντας μόνο το παρόν και το πως αισθάνεσαι τώρα αλλά κοίτα και λίγο το μέλλον. Δική μου συμβουλή γιατί έτσι έκανα και εγώ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΦΗΣΕΙΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΤΩΡΑ ΠΟΝΑΣ. Το ξέρω ότι είναι το χειρότερο χαρακίρι που μπορείς να κάνεις στην καρδιά σου να αφήσεις κάποιον που αγαπάς. ΑΛΛΑ ΕΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ. Για το δικό σου καλό για την δική σου συναισθηματική ισορροπία. Πρέπει να το πάρεις απόφαση ότι κάπου δεν ταιριάζεις απόλυτα με αυτόν τον άνθρωπο.

Οσο για το γεγονός ότι αισθάνθηκες ζήλια επειδή έκανε νέα σχέση σκέψου ότι μπορεί να κρύβεται θιγμένος εγωισμός από πίσω.
Δική μου γνώμη είναι να τον αφήσεις. Μην επιδιώξεις να ξανασυναντηθείται γιατί έτσι κολλάς περισσότερο και θα αφήσεις μια αρρωστημένη κατάσταση να διαιωνίζεται και θα διατηρήσεις στην καρδιά σου την αγάπη σου γι' αυτόν και θα πονάς έτσι περισσότερο. Οταν σου στέλνει μηνύματα μην του απαντάς ούτε καν αρνητικά γιατί έτσι του δείχνεις ότι ασχολείσαι μαζί του και του περνάς το μήνυμα υποσυνείδητα ότι ακόμα ενδιαφέρεσαι.

Στόχος σου αν αποφασίσεις να τον αφήσεις είναι να μειώσεις την αγάπη που νιώθεις γι' αυτόν στην καρδιά σου. Στην αρχή θα σου λείψει αφάνταστα αλλά πρέπει να κόψεις τον ομφάλιο λώρο μια και καλή. Η αγάπη είναι ένα λουλούδι που πρέπει να ποτίζεται και από τους δύο για να ζήσει. Οσο πιο απότομα ξεκόψεις τόσο πιο γρήγορα θα μαραθεί η αγάπη που νιώθεις γι' αυτόν. Θα σε πονάει στην αρχή. Μετά θα νιώθεις ένα κενό στην καρδιά σου μέχρι να γεμίσει από μια άλλη νέα αγάπη.

Ελπίζω να σε βοήθησα.

ευχαριστώ

Ναι μπορώ να πώ πως με βοήθησες αρκετά αν και δεν σου κρύβω πως παρόμοια λόγια έχω ξανα ακουσει...το θέμα είναι πως κάνεις πράξεις όλα αυτά...μου είναι δύσκολο πολύ...
η νέα μου σχέση ξέρει για την παλιά...γνωρίζει πως είχαν τα πράγματα...διότι τον ξέρω από παλιά και ήξερε για την σχέση μου...δεν ξέρει βέβαια πως έχουμε βγεί και πως έχουμε αρχίσει καθημερινή επικοινωνία...δεν θέλω να του το πώ...γιατί ξέρω και την αντιδρασή του...αδιάφορη...
ειλικρινά δεν ξέρω τι να κάνω...και εγώ επειδή ξέρω πως το να ξαναγυρίσω μπορεί να είναι για λίγο δεν του έχω δώσει ελπίδες στον πρωην...δεν θέλω να πληγωθεί...και θέλω να δώσω και χρόνο στον εαυτό μου...

Παράθεση:
Originally posted by vollim
Ναι μπορώ να πώ πως με βοήθησες αρκετά αν και δεν σου κρύβω πως παρόμοια λόγια έχω ξανα ακουσει...το θέμα είναι πως κάνεις πράξεις όλα αυτά...μου είναι δύσκολο πολύ...
η νέα μου σχέση ξέρει για την παλιά...γνωρίζει πως είχαν τα πράγματα...διότι τον ξέρω από παλιά και ήξερε για την σχέση μου...δεν ξέρει βέβαια πως έχουμε βγεί και πως έχουμε αρχίσει καθημερινή επικοινωνία...δεν θέλω να του το πώ...γιατί ξέρω και την αντιδρασή του...αδιάφορη...
ειλικρινά δεν ξέρω τι να κάνω...και εγώ επειδή ξέρω πως το να ξαναγυρίσω μπορεί να είναι για λίγο δεν του έχω δώσει ελπίδες στον πρωην...δεν θέλω να πληγωθεί...και θέλω να δώσω και χρόνο στον εαυτό μου...

Από την στιγμή που η αντίδραση της νέας σου σχέσης είναι η αδιαφορία ούτε καν ζήλια, ούτε διεκδίκηση αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει πραγματική αγάπη. Μην λοιπόν συνεχίζεις μια σχέση απλά για να έχεις σχέση.

Και εγώ δεν ήθελα ο πρώην μου να πληγωθεί τον αγαπούσα (πρώτη φορά που ερωτεύθηκα και δάγκωσα πολύ γερά την λαμαρίνα) αλλά τον άφησα γιατί δεν ταιριάζαμε, δεν με κάλυπτε συναισθηματικά. Του το εξήγησα άλλωστε όπως του είπα ότι δεν πρόκειται να επικοινωνώ μαζί του πλέον για να δίνω και στους δύο μας ψεύτικες ελπίδες ότι μπορεί κάποτε να είμαστε μαζί. Εν ανάγκη άλλαξε τον αριθμό του κινητού σου τηλεφώνου.

Το ξέρω πως είναι πάρα πολύ δύσκολο να χωρίσεις όταν τον αγαπάς ακόμα (έχασα 4 κιλά από την στεναχώρια, έπαθα 2 φορές αναφυλαξία, έχω αναιμία που την καταπολεμώ αυτή την στιγμή και προσπαθώ να μάθω να ξανακοιμάμαι (επί 2μιση μήνες κοιμώμουν μόνο 1-2 ώρες). Το θέμα είναι να το πάρεις απόφαση. Σου είπα ότι είναι πάρα πολύ σκληρό αλλά είναι προτιμώτερο να στεναχωρηθείς τώρα από το να στεναχωριέσαι καθημερινά στο μέλλον και να είσαι μέσα σε μια σχέση δυστυχισμένη.

Τώρα επιτέλους είμαι σε μια νιφάλια κατάσταση. Δεν μου λείπει πια και το κενό στην καρδιά μου δεν με ενοχλεί. Δες το σαν αρρώστια. Κάποια στιγμή θα περάσει. ΥΠΟΜΟΝΗ.

Σαν τελευταία λύση αν δεν μπορείς ακόμα να τον αφήσεις κοίτα πρώτα να χωρίσεις από την νέα σχέση σου και μετά πες στην παλία σου σχέση ότι χρειάζεσαι χρόνο. Δώσε χρόνο όμως πραγματικά στον εαυτό σου και για όσο χρονικό διάστημα θες εσύ. Αυτό όμως το χρονικό διάστημα δεν πρέπει να επικοινωνείς καθόλου με τον πρώην σου γιατί δεν πρόκειται να πάρεις έτσι σωστή απόφαση.

Πάντως μην ξανασμίξεις μαζί του αν νιώθεις ότι το ποσοστό που τον θες δεν είναι πάνω από 70%. Μην συμβιβάζεσαι με λιγότερα. Κοίτα και λίγο τον εαυτό σου. Δώσε την ευκαιρία και στους δυό σας να κάνετε νέες σχέσεις με ανθρώπους που ταιριάζετε καλύτερα. Και οι δυό σας θα είστε πιο ευτυχισμένοι στο μέλλον.

Δεν έχω να σου συστήσω τίποτα άλλο. Καλή τύχη.

Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός για να ξεπεράσεις μια σχέση. Αν δεν το θέλεις πραγματικά άστων να συνεχίσει την ζωή του και εσύ την δικιά σου. Από την άλλη όμως επειδή λίγο πολύ όλοι έχουμε περάσει από αυτό το στάδιο αυτό που θα ήθελα να έκανα εγώ όταν βρέθηκα στην θέση σου αλλά τελικά δεν έγινε ήταν να ξαναέδινα μια ακόμα ευκαιρία στην σχέση γιατί στην τελική οποιαδήποτε στιγμή αν θελήσετε να ξανά χωρίσετε γιατί ίσως να μην τα βρείτε θα μπορείς να ξανά ξεκινήσεις οποιαδήποτε στιγμή μια καινούργια σχέση αλλά η παλιά είδη θα έχει χαθεί.

Αγαπητη Vollim,
η δικη μου γνωμη να βαλεις τα δυνατα σου και να τον ξεπερασεις οσο δυσκολο και αν ειναι. Περασα και εγω παρομοιες καταστασεις και σε καταλαιβαινω απολυτα. Και να δωσεις μια δευτερη ευκαιρια σε αυτη την σχεση, αργα η γρηγορα την ιδια καταληξη θα εχει. Θα ειναι μια αρρωστημεηνη σχεση την οποια δεν πιστευω οτι αξιζεις. Πιστευω τελικα και εγω οτι ο ανθρωπος δεν αλλαζει. Κατα βαθος ξερεις πολυ καλα οτι θα ξαναπονεσεις, οτι θα ξαναβρεθεις σε αδιεξοδο αν αποφασισεις να ξαναπροσπαθησεις μαζι του. Και τοτε ο πονος θα ειναι πολυ πιο μεγαλος. Οσο για την τωρινη σου σχεση ειναι φανερο οτι δεν σε γεμιζει. Οταν και που σιγουρα θα βρεις τον ανθρωπο που θα σε κανει ευτυχισμενη, ισως τοτε μονο καταλαβεις οτι εκανες την σωστη επιλογη. Μεχρι τοτε χρειαζεται ΜΕΓΑΛΗ ΥΠΟΜΟΝΗ

PRAMGATIKA SE KATALAVAINO APOLYTA..EINAI SA NA THES KATI ALLA NA MHN MPOREIS NA TO APOKTHSEIS..NIOTHEIS EGLOVISMENH..ETSI DEN EINAI?EXEIS AMFIVOLIES KAI FOVOUS..MHN ANISIXEIS OMOS..AN SE AGAPAEI KAI TON AGAPAS..AXIZEI NA PRSPATHISEIS MIA AKOMH FORA,,RISKARE,..ISOS TORA POU KATALAVE TI SYNEPIA THA EXOUN OI PRAXEIS TOY..SE PROSEXEI KALYTERA..KAI TO PISTEYO...!!TO MONO POY DE SOY EYXOMAI EINAI NA MHN TO METANIOSEIS ARGOTERA GIA THN EPILOGH POU EXEIS KANEI..PRAGMATIKA..

Να σε ρωτήσω κάτι γλυκιά μου, μήπως ο φόβος της αντίδρασης των γονιών σου είναι πιο μεγάλος απο το να ξαναδοκιμάσεις μαζί του? Μήπως αυτός είναι ο μεγαλύτερος ανασταλτικός παράγοντας? Μερικές φορές ξέρεις, αυτός ο φόβος είναι ακόμα μεγαλύτερος κι απο τις αμφιβολίες που μπορεί να έχουμε εμείς για μία μας απόφαση...

Απ' ότι φαίνεται, τα αισθήματά σου δεν έχουν στερέψει γιαυτόν τον άνθρωπο. Για ποιούς λόγους τσακωνόσασταν όμως? Έχεις κάτσει να το εξετάσεις αυτό? Ηταν βασικές διαφωνίες ή για ψύλλου πήδημα?(μερικές φορές οι διαφωνίες για ψιλοπράγματα μπορεί να οδηγήσουν σε απίστευτα σημεία ένα ζευγάρι). Πώς φτάσατε λοιπόν σε τέτοιο σημείο?

Απο την μέχρι τώρα πείρα μου, ξέρω πως σε μια σχέση ποτέ δεν φταίει μόνο ο ένας(εκτός βέβαια κι αν σε ξυλοφορτώνει κάθε λίγο και λιγάκι στα καλά καθούμενα ή έχει για εξωσχολικό χόμπυ το κεράτωμα!).

Ίσως όλα αυτά που έγιναν, να οφείλωνται σε έλλειψη πείρας, όσον αφορά στο πως να αντιμετωπίζεις μια σχέση και τον άλλο που έχεις δίπλα σου. Αν λοιπόν οφείλεται σε αυτά που σου έγραψα, ίσως αξίζει να δώσετε μια ακόμα ευκαιρία, μιας και καταλαβαίνω ότι ο κύκλος αυτής της σχέσης δεν έχει κλείσει ουσιαστικά για κανέναν απο τους δυό σας...Και όταν ο κύκλος δεν έχει κλείσει οριστικά, ξέρω ότι δεν φεύγει απο μέσα σου, απλά το θάβεις με πολύ πόνο. Αργότερα θα βγεί πάλι στην επιφάνεια.

Προσοχή όμως... Αν αποφασίσετε να είσαστε πάλι μαζί πρέπει να εξετάσετε το θέμα απ΄όλες τις πλευρές, δείτε τι φταίει που τσακωνόσαστε, τί σε ενοχλεί και τι τον ενοχλεί, δείτε αν μπορείτε και θέλετε να προχωρήσετε με αυτά τα δεδομένα. Θέστε τα όρια σας, σαν άτομα...

Ελπίζω να σε βοήθησα... Καλή σου μέρα και καλή δύναμη!

Καλή μου Vollim,
εχω να επισημανω 3 σημεια
α. κρατησε τους γονεις μακρια,
β. η λεξη "αδιφορια" απο μερους του τωρινου συντροφου, με ταραξε πολυ.Κατι δεν παει καλα..
γ. ζητησε τη γνωμη ενος ειδικου,(συμβουλος γαμου, ψυχολογος). Εμεις ό,τι και να σου πουμε, δεν ξερουμε πού να εστιασουμε για να σε προτρεψουμε "χωρισε" ή "δωσε μια δευτερη ευκαιρια".
Αυτα τα λιγα, καλη τυχη.

Παράθεση:
Originally posted by Vivian
Να σε ρωτήσω κάτι γλυκιά μου, μήπως ο φόβος της αντίδρασης των γονιών σου είναι πιο μεγάλος απο το να ξαναδοκιμάσεις μαζί του? Μήπως αυτός είναι ο μεγαλύτερος ανασταλτικός παράγοντας? Μερικές φορές ξέρεις, αυτός ο φόβος είναι ακόμα μεγαλύτερος κι απο τις αμφιβολίες που μπορεί να έχουμε εμείς για μία μας απόφαση...

Απ' ότι φαίνεται, τα αισθήματά σου δεν έχουν στερέψει γιαυτόν τον άνθρωπο. Για ποιούς λόγους τσακωνόσασταν όμως? Έχεις κάτσει να το εξετάσεις αυτό? Ηταν βασικές διαφωνίες ή για ψύλλου πήδημα?(μερικές φορές οι διαφωνίες για ψιλοπράγματα μπορεί να οδηγήσουν σε απίστευτα σημεία ένα ζευγάρι). Πώς φτάσατε λοιπόν σε τέτοιο σημείο?

Απο την μέχρι τώρα πείρα μου, ξέρω πως σε μια σχέση ποτέ δεν φταίει μόνο ο ένας(εκτός βέβαια κι αν σε ξυλοφορτώνει κάθε λίγο και λιγάκι στα καλά καθούμενα ή έχει για εξωσχολικό χόμπυ το κεράτωμα!).

Ίσως όλα αυτά που έγιναν, να οφείλωνται σε έλλειψη πείρας, όσον αφορά στο πως να αντιμετωπίζεις μια σχέση και τον άλλο που έχεις δίπλα σου. Αν λοιπόν οφείλεται σε αυτά που σου έγραψα, ίσως αξίζει να δώσετε μια ακόμα ευκαιρία, μιας και καταλαβαίνω ότι ο κύκλος αυτής της σχέσης δεν έχει κλείσει ουσιαστικά για κανέναν απο τους δυό σας...Και όταν ο κύκλος δεν έχει κλείσει οριστικά, ξέρω ότι δεν φεύγει απο μέσα σου, απλά το θάβεις με πολύ πόνο. Αργότερα θα βγεί πάλι στην επιφάνεια.

Προσοχή όμως... Αν αποφασίσετε να είσαστε πάλι μαζί πρέπει να εξετάσετε το θέμα απ΄όλες τις πλευρές, δείτε τι φταίει που τσακωνόσαστε, τί σε ενοχλεί και τι τον ενοχλεί, δείτε αν μπορείτε και θέλετε να προχωρήσετε με αυτά τα δεδομένα. Θέστε τα όρια σας, σαν άτομα...

Ελπίζω να σε βοήθησα... Καλή σου μέρα και καλή δύναμη!

ο λόγος που χωρίσαμε ήταν γιατί ζήλευε...ο αρχικός...απλά μετά αρχισαν να βγαίνουν στην επιφάνεια διάφορα άλλα μικροπράγματα...μικρά ασήμαντα που έφερναν τσακωμό...αρχισαν να με ενοχλούν όλα...από το τι θα έλεγε μέχρι πχ γιατί θα έβαζε το ποτήρι σε αυτή τη θέση και οχι στην άλλη...με αποτέλεσμα να ενοχλείται και εκείνος με το παραμικρό...

δεύτερος λόγος ήταν οτι δεν βγαίναμε...είχαμε κόψει τα ξενύχτια γιατί δεν του άρεσαν ενώ τους πρώτους 6 μήνες δεν είχαμε τέτοια προβλήματα...και ενώ του τα έλεγα δεν έκανε κάτι να τα διορθώσει...όταν προσπάθησε γιατί ένιωσε πως με χάνει ήταν πλέον αργά...

και ένας τρίτος λόγος που μας δημιουργούσε συνέχεια προβλήματα ήταν ο πρώην...τυχαίνει με κάποιον πρώην μου να έχουμε στο ίδιο νησι σπίτι μια και καταγόμαστε και οι δυο από εκει...όταν λοιπόν έρχόταν το καλοκαίρι για να πάω γινόντουσαν τρελοί καυγάδες...δεν μπορώ να πω πως είχε άδικο και εγώ στη θέση του την ίδια ανασφάλεια θα ένιωθα αλλά δεν έπαυε να είναι το σπίτι μου...αυτά όλα μέ οδήγησαν στο χωρισμό...ίσως δεν είχα τον τρόπο μου να του εκφράσω κάποια πράγματα...με φωνές και νεύρα δεν γίνονται συζητήσεις...
μια παρατήρηση...οι γονείς μου ποτέ δεν με πίεσαν για οτιδήποτε...απλά επειδή με έβλεπαν οτι δεν παίρναγα καλά στεναχωριόντουσαν και εκείνοι...ο κάθε γονιός θέλει το καλύτερο για το παιδί του...δεν είχαν πρόβλημα με τον άνθρωπο που ήταν δίπλα μου...ήξεραν πως η κόρη τους δεν θα έβρισκε αλήτη αλλά με το πως παίρναγα, δεν παει να λεγόταν Γιώργος, Γιάννης, Κώστας κλπ...

Συμπάσχω

Το μόνο που μπορώ να σου πώ οτι είναι οτι περνάω τα ίδια! Η σχέση μου ήταν 5 χρόνων!

Δεν μπορώ να δώσω συμβουλή... τον αγαπάω και με αγαπάει αλλά

Αυτό που κάνω αυτή την περίοδο είναι ότι βλέπω συχνά με τους φίλους μου και ασχολούμαι πάρα πολύ με τη δουλεία μου...

Με πέρνει τηλέφωνο, μου στέλνει μηνύματα, αλλά....

Βρές τα με τον εαυτό σου!

Αυτά που μου περιγράφεις vollim, δεν είναι σοβαρά και ουσιαστικά πράγματα για να χαλάει κανείς μία σχέση και να την οδηγεί σε σημεία που δεν έχουν επιστροφή. Συμβαίνουν βέβαια σε όλους μας, γιατί κανένας ασφαλώς δεν έχει απο την αρχή την επιφοίτηση για να ξέρει ποιές παγίδες υπάρχουν στην πορεία μιας σχέσης και πώς να τις αποφύγει...

Οι σχέσεις είναι σαν έναν άγνωστο δρόμο. Στις πρώτες βόλτες σου πέφτεις σε λακούβες που δεν έχεις καν δεί. Μετά απο 3-4 βόλτες όμως, ξέρεις ποιά σημεία του δρόμου είναι επικίνδυνα και πως να τα αποφύγεις(εφόσον βέβαια είσαι άνθρωπος που έχει την διάθεση να μην επαναλάβει χαζά λάθη ε.

Αν αρχίσουν οι πρώτοι τσακωμοί και δεν αντιμετωπιστεί ψύχραιμα το θέμα, απο κάποιον απο τους 2 τουλάχιστον, τα επόμενα (για π.χ. το ότι μέχρι και το παραμικρό σας τσιτώνει) είναι λογικό να συμβούν. Είναι λογικό να αρχίσεις να τα βλέπεις όλα στραβά. Κι εσύ και αυτός.

Θα σταθώ λοιπόν σε τρεία σημεία.
Το ένα είναι ότι σε ζήλευε. Πόσο σε ζήλευε; Νομίζεις ότι γινόταν υπερβολικός; Έφτανε στα άκρα; Η απλά εσύ με τον τρόπο σου τον έκανες να νιώθει ανασφαλής; Πώς θα ένιωθες εσύ στην θέση του?

Το δεύτερο είναι το εξής: ότι με φωνές και νεύρα δεν γίνονται συζητήσεις. Ποτέ μα ποτέ δεν βρέθηκε καμία λύση σε κανένα θέμα μέσα απο τσακωμό. Δεν ξέρω ποιός απο τους 2 σας δεν είχε τον τρόπο ή την πείρα να εκφράσει μέσω συζήτησης αυτά που τον/την προβλημάτιζαν (υποψιάζομαι ότι κι οι δυό σας) αλλά είναι σημαντικό να καταλάβετε ότι αν δεν "ψαχτείτε" λίγο για τον τρόπο που επικοινωνήτε, τα προβλήματα αυτά θα συνεχιστούν και στις επόμενες σχέσεις σας.

Και συνεχίζοντας θα ήθελα να σου πω ότι δεν εννοούσα ότι σε πίεσαν οι γονείς σου. Και βέβαια ο κάθε γονιός θέλει ότι καλύτερο για το παιδί του. Και καταλαβαίνω απόλυτα το ότι στενοχωριόντουσαν για σένα. Απλά σκέφτηκα(επειδή το έχω νιώσει) ότι δεν θέλεις να κάνεις κάτι που θα τους στενοχωρούσε περισσότερο...

Για μένα καλύτερα να μην τους είχες πει τίποτα, γιατί οι γονείς έχουν την τάση να βλέπουν μόνο το γεγονός ότι το παιδί τους είναι στενοχωρημένο και δεν ψάχνονται γιατί συμβαίνει αυτό, πως φέρεται το παιδί τους μέσα σε μια σχέση, πως επικοινωνεί με τον σύντροφο, τί λάθη μπορεί να κάνει κλπ. Γι αυτούς είσαι το μικρό τους κοριτσάκι που πρέπει να είναι ευτυχισμένο με κάθε τρόπο. Αυτό όμως είναι λίγο ουτοπικό έτσι; Η ζωή μας δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα κι εμείς δεν είμαστε άγιοι, ούτε παντογνώστες. Άσε που, ούτως ή άλλως κάθε γονιός θεωρεί ότι το παιδί του είναι ξεχωριστό και αξίζει την απόλυτη ευτυχία. Και λάθη θα κάνουμε και κάποιες φορές θα λειτουργήσουμε λάθος. Ο ρόλος των γονιών μας θα έπρεπε να ήταν να μας βοηθούν να ψάχνουμε κάτω απο την επιφάνεια και να βρίσκουμε τί φταίει(έστω κι αν ο φταίχτης είναι το μικρό τους κοριτσάκι)αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα...

Εν κατακλείδι, δεν προσπαθώ να το παίξω ειδική, ούτε καν να σου πω ότι αυτά που γράφω εδώ μέσα είναι σωστά. Απλά προσπαθώ να σου δώσω κάποιες ιδέες, σύμφωνα πάντα με την μέχρι τώρα πείρα μου, μπας και αρχίσεις να βρίσκεις μια άκρη...

Φιλικά, Vivian.