Το Άγγιγμα του Πρώτου Έρωτα.....Αφήνει Σημάδια;;;

Το Άγγιγμα του πρώτου έρωτα...Αφήνει σημάδια;;;

Ολα αρχιζουν και τελειωνουν με ένα άγγιγμα....Το άγγιγμα της αρχής, έιναι παντα τρυφερό και απαλο....του τέλους όμως είναι γεμάτο αγκάθια και κατεστραμένα όνειρα.
Ονειρα που σου τα "δώρησε" αρχικά...και στο τέλος στα πήρε πίσω.
Ονειρα που φανταζαν αληθινα και κατεληξαν απλα.....όνειρα.
Περπατουσα τον δρομο του ονειρου που μου χαραξε, μονη μου και οταν έφτασα στο τελος δεν ηταν εκει να με περιμενει...

.......Η καρδιά μου κοντεύει να σπάσει, μου δειχνει οτι ειναι εκει στη θέση της...απλα εγω την ειχα ξεχάσει...ώσπου ήρθες εσυ!!!!!
Καθε φορα που σε βλέπω εισαι και ποιο ομορφος, χαμογελας και φωτιζεται ολο το προσωπο σου..... μαζι του και ο κοσμος μου.
Μου μιλας και το βλεμμα μου ειναι καρφωμένο στα χειλη σου....
....Θεέ μου, έχεις τοσο ομορφα χειλη!!!
Ειμαι ερωτευμενη!!!
Δεν έχω ξανανιώσει ετσι!!!
Ολα ειναι τέλεια!!!
Είμαστε μαζι!Ειμαι τοσο ευτυχισμενη!Αγαπαω ολο τον κοσμο....!
Και ξερεις γιατι;;;
....Γιατι ζεις ΕΣΥ μεσα σ' αυτον.
Μαζι σου ενιωσα το πρωτο φιλι...Ηταν ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!
Μαζι σου ενιωσα το πρωτο αγγιγμα......Ηταν ΜΟΝΑΔΙΚΟ!!!
.....καναμε ερωτα.....ηταν...ηταν...δεν υπαρχουν λεξεις....
...Μονο τα δακρυα μπορουν να δειξουν την χαρα, την ευτυχια και τον ποθο που ειχα εγω για εσενα.
Και ερχεται η μερα που τα δακρυα ευτυχιας γινονται τοσο ξαφνικά δακρυα πονου, απογοητευσης και μοναξιας...
.....Εκανα τη μοναξια μου παρεα....
....Εκανα τον πονο μου φιλο....
Δεν με προδιδουν,δεν φευγουν μακρια...εκαναν εφοδο στην καρδια μου και θα μεινουν για παντα, εχουν παρει τη θεση σου.
Αφου εσυ με αφησες....με παρατησες χωρις να πεις τιποτα, χωρις να δώσεις εξηγησεις, χωρις να το περιμενω....
Πονος.....δακρυα.....κενο....
Ειμαι αδεια, εντελως αδεια....
Δεν βλεπω το χαμογελο σου και χανομαι, δεν με αγγιζεις και πεθαινω...
....Πονος....
Τελειωσε...ετσι ξαφνικα ....
....Γιατι ολα τα ωραια να κρατανε τοσο λιγο....;;;;
Λενε οτι ο ερωτας περναει με εναν αλλο ερωτα, καινουργιο...
Δεν ξερω αν εχουν δικιο...
....εγω ομως φοβάμαι....
....Φοβάμαι να δωθω πάλι ψυχη και σώμα
....Φοβάμαι να αφησω ελευθερες τις σκέψεις μου και την καρδια μου.
....Φοβάμαι να ξαναγαπησω....
.....Πονάω.....

Πολλές σκέψεις και απόψεις ίσως σε βοηθήσουν εκεί: 1ος ΕΡΩΤΑΣ 1η ΑΓΑΠΗ

....αν σε παρηγορει αυτο....δεν συμβαινει ΜΟΝΟ στην 1η Αγαπη η Ερωτα....

Αν σε παρηγορει, δεν εχει ηλικια.......

Αν σε παρηγορει ειμαστε πολλοι/ες στην ιδια κατασταση.....

.....και ψαχνουμε να βρουμε εξοδο απο τον πονο και να οπλιστουμε με θαρρος και δυναμη για καποιον/α που ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ θα μαστε οπως θα θελαμε....

Υπομονη.....ετσι κι αλλιως, η ζωη ειναι ωραια....κι ας ποναμε...

Αφήνει, όχι πολλά, αλλά αφήνει. Τα μεγαλύτερα σημάδια τα αφήνει ο μεγάλος έρωτας, ο οποίος δεν είναι απαραίτητο να είναι κι ο πρώτος.

Το άγγιγμα του πρώτου έρωτα αφήνει σημάδια, αν και πιστεύω ότι όλοι οι μεγάλοι έρωτες αφήνουν σημάδια, ανεξάρτητα αν ειναι ο πρώτος ή ο δεύτερος. Αυτά τα σημάδια μας στιγματίζουν σαν ανθρώπους και με το πέρασμα του χρόνου μένουν μέσα μας, σαν μια γλυκιά ανάμνηση, σαν μια μελαγχολία.. Άλλωστε όπως λέει και ο φίλος enoxos, ζωή χωρίς βάσανα είναι όπως το φαί χωρίς αλάτι..

TA ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ
ΚΑΙ Τ' ΑΣΤΡΟ ΠΑΝΩΘΕ ΜΟΥ
ΑΧ ΝΑ ΜΗ ΤΕΛΕΙΩΝΕ ΠΟΤΕ
Η ΩΡΑ ΕΤΟΥΤΗ ΘΕ ΜΟΥ

ΚΙ Ο ΠΥΡΕΤΟΣ ΣΟΥ ΜΕΣΑ ΜΟΥ
ΦΩΤΙΑ ΠΟΥ ΣΠΑΡΤΑΡΑΕΙ
ΕΓΙΝ' Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΙΑ ΣΤΑΛΙΑ
ΚΑΙ ΠΙΑ ΔΕΝ ΜΕ ΧΩΡΑΕΙ

ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ Σ' ΑΓΑΠΩ
ΠΡΩΤΗ ΠΟΥ ΣΕ ΜΑΘΑΙΝΩ
ΠΡΩΤΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΦΟΡΑ
ΓΕΝΝΙΕΜΑΙ ΚΑΙ ΠΕΘΑΙΝΩ

Ρ. ΚΟΥΜΙΩΤΗ ΣΤΙΧΟΙ Λ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
ΓΙΑΤΙ ΚΑΘΕ ΜΑΣ ΦΟΡΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ!
ΠΡΩΤΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΦΟΡΑ ΓΕΝΝΙΕΜΑΙ ΚΑΙ ΠΕΘΑΙΝΩ

ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΑΜΑΖΟΝΑ..
ΓΙΝΕ ΔΥΝΑΤΗ ΣΑΝ ΑΜΑΖΟΝΑ...
ΕΙΝΑΙ ΣΦΟΔΡΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΣΜΟΥ Ο ΠΟΝΟΣ ....ΣΑΝ ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΙΚΡΟΣ!!!
ΜΑ ΟΠΩΣ ΣΟΦΑ ΠΡΟΕΙΠΕ:
ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ, ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΕΜΠΕΙΡΟΥΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΥΣ...
ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΑΝΑΛΟΙΩΤΟ ΣΤΟ ΧΡΟΜΟ, ,ΣΚΕΨΟΥ ΠΩΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΒΑΘΥ ΚΙ ΑΛΗΘΙΝΟ...!!!
ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΤΙΣ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΑΚΟΜΗ....ΔΕΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΜΕ ΕΛΠΙΔΑ...ΚΑΙ ΠΡΟΣΜΟΝΗ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΠΙΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΚΑΙ ΑΝΤΑΞΙΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΣΟΥ...!

H ΓΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΟΣ , ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΤΟΥ ΚΟΡΜΙΟΥ ΠΟΥ ΠΑΝΩ ΤΟΥ ΕΓΥΡΕΣ ΑΠΟΚΑΜΩΜΕΝΟΣ , ΟΛΟΚΛΗΡΟΜΕΝΟΣ , ΜΙΚΡΟΣ ΘΕΟΣ.
ΣΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΩΝ ΝΙΩΣΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΘΥΣΙΑΣΕΣ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΦΛΟΓΑ ΤΟΥ ΠΟΥ ΑΝΑΣΤΗΘΗΚΕΣ.....
ΓΕΥΣΕΙΣ, ΑΡΩΜΑΤΑ , ΧΥΜΟΥΣ ΚΑΙ ΝΙΩΣΜΑΤΑ ΠΑΝΤΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΑΝ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ!

Γεύση του πρώτου φιλιού
θα μείνει για πάντα στα χείλη μου
εκείνη η λάμψη στα μάτια σου
και το χτυποκάρδι μου.
Το αίσθημα του πρώτου αγκίγματος
θα συνοδεύει για πάντα το σώμα μου
το σκίρτιμα,εκείνο το περίεργο μούδιασμα
και μετά το χαμόγελό σου..
Η πρώτη αγάπη
έχει χαραχτεί μέσα μου
σαν βαθύ σημάδι που θα μου θυμίζει
όλα όσα ζήσαμε..όλα όσα ένιωσα..

μονολεκτικά, οχι!
δεν μένει τίποτα, αλλιώς δεν θα χώριζαν και τόσα ζευγάρια........

Κάτι με τράβηξε να γράψω στο άρθρο σου...

Μη με ρωτήσεις τι....
Ειλικρινά δεν ξέρω....

Τελειώνοντας, την ανάγνωση της ιστορίας σου ....είχα την ανάγκη να σου γράψω...

Κάποτε....πριν χρόνια ...είχα νιώσει και εγω αυτα που προσπάθησες και κατάφερες να ζωγραφίσεις και να δώσεις ζωή σ'αυτο το χαρτί....
Δεν ξέρω αν ήταν το πρώτο αγγιγμα ....αλλα σίγουρα ήταν το πιο δυνατο....
Ημουν ευτυχισμένος μαζί της....
Ένιωθα οτι γεννήθηκα για να την κάνω ευτυχισμένη...
Να της δώσω ολα οσα αξιζε ....και ακόμα περισσότερα....
Ηταν ο κοσμος μου....!!!
Ηταν η πνοή μου...!!!
Ηταν η ζωή μου....!!!
Ηταν η καρδιά μου που χτυπούσε...!!!
Ηταν τα πόδια που με στήριζαν....!!!
Ηταν τα χέρια που με αγκαλιζάν...!!!
Ηταν το χαμογελό που με ηρεμούσε....!!!
Ηταν η ματιά που με γέμιζε ασφάλεια....!!!

Και το πιο τραγικό....;;;;;

ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ .....!!!!!!!

Οι μέρες περνουσαν ....
Οι μήνες κυλουσαν.....
Και εμεις εδω....ζουσαμε καθε στιγμή τον ερωτα μας.....
Χανομασταν στο πάθος μας και γεννιόμασταν ξανα με τα φιλιά μας.....
Ολα φάνταζαν εξωπραγματικά .....
Ολα εμοιαζαν παραμυθένια......
Ομως και το πιο όμορφο παραμύθι....
εχει ενα ασχημο και απροσμενο τέλος....
......ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ........!!!!!!!!!!!!!!!!

Ολα έπρεπε να τελειώσουν.....
Ολα έπρεπε να γκρεμιστούν.....
Ολα έπρεπε απλα ....να πεθάνουν....
....Να γίνουν στάχτες και να τις πάρει ο ανεμος μακριά.....σαν να μην ήταν ποτε εκει.....

Ολα εμειναν βουβά.....κάτι τους ειχε κλέψει τη μιλιά.....
Ολα μαράθηκαν.....κάτι τους ειχε αιχμαλωτίσει τη ψυχή.....
Ολα χάθηκαν......κάτι δολοφόνησε τη ζωή τους.....
Τι κρίμα που αυτο το "κάτι" δεν ήξερε και δεν εμαθε ποτε....ότι αυτα που σκότωσε ήταν η ιδια τους....η ζωή.....
Τελειώνοντας.....

......Θα ήθελα να διαβάσεις μια συμβουλή απο κάποιον που τα έχασε όλα!!!

Ισως και αυτος να σ'αγαπάει ......
........όπως αγαπησα κι εγω εκεινη.....!!!

Ισως αν μαθαινες τον λογο που χωρίσατε.....
.........να πονουσες περισσοτερο....!!!

Ισως .........έφυγε..... ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ......!!!!!!!!!

Κάτι ακούμπησε καθώς ''σε διάβαζα'' την καρδιά μου...

Το κείμενό σου με άγγιξε πάρα πολύ....
Κάτι ακούμπησε καθώς ''σε διάβαζα'' την καρδιά μου...
Μια ανατριχίλα διαπέρασε το κορμί μου...
Και μια περίεργη ταραχή ήρθε να κάνει παρέα στην ψυχή μου....
Έδωσες κι εσύ με την σειρά σου ζωντάνια στο χαρτί...
και με τα ποιο
όμορφα λόγια πάθους,σχημάτησες το ποιο όμορφο
πορτρέτο της σχέσης σου.....
Θα σου φανεί περίεργο...
αλλά...
......και της δικής μου...

Δύο διαφορετικοί άνθρωποι σαν εμας ενωθήκαμε σε σχέσεις
που κατα περίεργο τρόπο έχουν πολλά κοινά σημεία.....

Την αγαπούσες ....όσο τον αγαπούσα...
Σ'αγαπούσε...όσο μ'αγαπούσε....
Έφυγες... γιατί την αγαπούσες...
Μ'άφησε...γιατί....μ'αγαπούσε άραγε;;;

Ίσως...να μην με αγάπησε ποτέ....

Ίσως...να μετάνιωσε.....

Ίσως...κάτι να τον φόβησε...

Ίσως....να βρήκε άλλη....

Ίσως....Ίσως....Ίσως.....
Μάλλον δεν θα βρω απάντηση
ποτέ σε αυτά τα ερωτήματα...
όπως δεν θα βρει κι εκείνη....

Κάποιοι έφυγαν....και κάποιοι στέκουν ακόμα εκεί....
στο ίδιο σημείο....
και τους περιμένουν....

τι έιναι αυτό το ''κάτι'' που ρυθμίζει την ζωή μας ;

Έχω το δικαίωμα να μάθω....

Αυτό το ''κάτι''...

Χμμμ....
Τι είναι αυτό το ''κάτι'' που ρυθμίζει την ζωή μας...;
Δεν το ξέρουμε...
Και δεν το έχουμε συναντήσει ποτέ...
Μας επισκέπτεται μια φορά και αλλάζει
την πορεία της ζωής μας....και
ξαναχάνεται στο άπειρο...αφήνοντας πίσω
του στάχτες και καταστραμμένα όνειρα...
Λιβάδια μαραμένα...
Γέλια...φωνές...έχουν χαθεί...
...και εμείς στέκουμε ακίνητοι...
στη μέση του πουθενά...παρακολουθώντας την ζωή
να ξεψυχα....
...χωρίς να έχουμε την δύναμη
να την βοηθήσουμε....να την σώσουμε....
Και ερωτήματα κάνουν την εμφάνησή τους.....

Γιατι έφυγε...;
Γιατί με άφησε...;
Που είναι...;
Πως είναι...;
Τι νιώθει...;
Με σκεφτεται καθόλου...;

Και όλα αυτά τα ερωτήματα....
μεταμορφώνονται σε συναισθήματα...

...πόνου...
...οργής...
...αγανάκτησης...
...μοναξιάς...
...ελπίδας...

........ΚΕΝΟ.......

Όταν κάποιος αγαπάει....
το τελευταίο πράγμα που θέλει....
είναι να κάνει τον αλλό να γευτεί
τον πονο....
Αν εκείνος τον γεύτηκε....
το σίγουρο είναι ότι δεν ήθελε....
να το μοιραστεί...
....με την ''ζωή'' του....

Γυρνα πίσω...

Πριν αρχίσω να σου γράφω...
Θα ήθελα να γνωρίζουν όλα τα μέλη του sxeseis.gr
Ότι εγώ κι εσύ (amazon)...είμαστε φίλες
πολλά χρόνια....

Λογικό είναι να ξέρει η μία για την άλλη...
κάθε της χαρά....και κάθε της πόνο....
Δεν πίστευα ποτέ ότι θα έγραφες για εκείνον...
ή μάλλον....δεν ήθελα.....
Και δεν ήθελα....
για να σε προστατέψω...
να μην ξανανιώσεις...
και να μην ξαναζήσεις...
όλες αυτές τις στιγμές μαζί του....

ΓΙΑΤΙ....;;;;

Την ξέρεις κουκλίτσα την απάντηση....

Θυμάσαι πόσα δάκρυα είχαμε μετρήσει
και πόσα στρώματα είχαμε βρέξει με τα δάκρυά μας.....;

Θυμάσαι πόσες νύχτες με ξυπνούσες....
και φώναζες το όνομά του....
ταράζοντας την ηρεμία της νύχτας....;

Θυμάσαι τα απογεύματα που έβρεχε....
και τρέχαμε έξω στο δρόμο...
για να μην δει κανένας...
τα δάκρυά σου....;

Θυμάσαι την ημέρα των γεννεθλίων του...
που του κάναμε πάρτυ έκπληξη...
χωρίς να το ξέρει...
...αλλά δεν ήρθε ποτέ....;

Είχε φύγει καρδούλα μου....
πολύ πιο πριν....
και δεν θα ερχόταν....
όμως εσύ τον περίμενες....
Όλα αυτά δεν στα θυμίζω εγώ τώρα....
Ξέρω ότι τα ξαναζούσες...
όταν έγραφες αυτό το άρθρο....
Ότι τον ένιωθες δίπλα σου...
Ένιωθες το άγγιγμά του....
....την ανάσα του....
....το φιλί του....
Μη γυρνάς κουκλίτσα ξανά εκεί....

Κάναμε τόσο αγώνα...
για να ξεφύγουμε...
από την παγίδα του έρωτά του...
Δώσαμε όλες τις δυνάμεις....
...για θυσία....στο βωμό του ''ΓΙΑΤΙ''....;
Στο βωμό του πόνου και της μοναξιάς....

Και βγήκες νικήτρια...
Τον νίκησες τον πόνο....
και ξαναγύρισες στη ζωή....
που σε περίμενε με τα χέρια απλωμένα...
να σε αγκαλιάσει...
και να σου προσφέρει....ότι σου πήρε....
.....ΕΚΕΙΝΟΣ.....
Μην ξαναγυρίσεις πίσω....!!!

Δεν μπορώ μόνη μου εδώ....!!!

Θέλω την φίλη μου....ΠΙΣΩ...!!!

Μ'ακούς.....;;;

Εγώ νομίζω, ότι ο Billis28, η amazon και η angel, πρέπει να έρθουν οπωσδήποτε στήν επόμενη συνάντηση του sxeseis...

Και κάτι άλλο. ΟΛΑ ξεπερνιούνται. ΤΑ ΠΑΝΤΑ.

Με τόν κατάλληλο τρόπο βέβαια και αρκεί να το θέλει να το ξεπεράσει κάποιος...και να μήν ζεί στο παρελθόν.

Εγώ με τόν μεγάλο μου έρωτα, πιστεύω ότι θα παραμείνω πάντα ερωτευμένος.
Και άς έχω να την δώ 16 χρόνια.
Από τότε, παντρεύτηκα, παντρεύτηκε, χώρισα, χαθήκαμε, αλλά ακόμα θυμάμαι πόσο όμορφο ήταν αυτό το συναίσθημα.και άν κάτσω και φαντασιωθώ λίγη ώρα, θα το νοιώσω πάλι...

Το ξέρετε ότι μπορεί κάποιος να είναι ερωτευμένος με κάποια που δέν τής τόχει δείξει ,και παρόλα αυτά να αισθάνεται όμορφα κρατώντας μόνο το συναίσθημα, και "πετώντας" όλα τ'άλλα;
Έτσι, μ'αυτόν τόν τρόπο, ζής φανταζόμενος ένα ωραίο μέλλον, και αισθάνεσαι ωραία μέν, αλλά χάνεις το ΠΑΡΟΝ.

Και το παρόν αυτό, δηλαδή η κάθε στιγμή που ζείς τώρα, είναι αυτό που πραγματικά έχεις.

Άν θές να αλλάξεις το μέλλον σου, άλλαξε τήν στιγμή σου, ΤΩΡΑ.

Εγω θα απαντησω οτι "κατι" παντα αφηνει πισω του οχι μονο η πρωτη αγαπη αλλα γενικα η αγαπη που εχουμε και μας εχει σημαδεψει ανεξιτηλα..
Δυστυχως ή ευτυχως αυτα περνανε και μερικοι χωρις να το θελουν, οπως και εγω φυσικα, κανουμε συγκριση με αυτη μας την αγαπη, ηθελημενα, αθελητα, πεστε το οπως θελετε..
Αυτο σημαινει οτι μενουν καποια σημαδια, οσο και να μην το θελουμε!!!!
Αρκει να μπορουμε να τα ξεπερασουμε ανωδυνα, να σκεφτουμε οτι η ζωη παει παλι μπροστα και μπορουμε να βρουμε την αγαπη καπου αλλου, χωρις να τυρρανιωμαστε συνεχεια με την θυμιση της..

Πιστεύω ότι κάθε έρωτας που έχουμε βιώσει κάτι μας αφήνει, δεν ξέρω αν είναι σημάδι, αλλά όλο και κάτι χαράζεται στην μνήμη μας.. Θεωρώ αδύνατον να εξαφανιστεί κάθε ίχνος από μια περίοδο της ζωής μας κατα πόσο μάλλον όταν αυτή η περίοδος ήταν γεμάτη συναισθήματα έντονα..

Σημαδια...οχι!
Μια γλυκεια νοσταλγια σιγουρα μιας και τα οποια ασχημα μπορει να συνεβησαν τα εχει σβησει πια ο χρονος.
Μια γλυκεια αναμνηση μιας υπαρξης που εκεινη την εποχη που ημασταν μαζι πιστευα οτι ηταν η αρχη και το τελος του κοσμου!

Πριν περίπου τρία χρόνια γνώρισα κάποιον και απο την πρώτη στιγμή που τον είδα ήξερα πως θα ήταν σημαντικός για μένα. Ξεκινήσαμε σχεδόν αμέσως να είμαστε μαζί και ειδικά στην αρχή ένιωθα να είμαι η πιο ευτυχισμένη κι ερωτευμένη γυναίκα του κόσμου. Ένιωθα πως είχαμε φτιαχτεί ο ένας για τον άλλον. Ενάμισι χρόνο μετά, χωρίσαμε γιατί τελικά συνειδητοποίησα πως αυτά που μας χώριζαν ήταν πιο πολλά απο αυτά που μας ένωναν και πως τελικά οι διαφορές που είχαμε στους χαρακτήρες (είμασταν η μέρα με την νύχτα) θα έμεναν πάντα αγεφύρωτες.

Παρόλο που ήταν δική μου επιλογή, μου κόστισε όσο ποτέ δεν θα μπορούσα να είχα φανταστεί. Ειδικά στην αρχή ήμουν τελείως χαμένη, έλεγα πως δεν είναι δυνατόν να ζήσω μακριά του, μα τα προβλήματα μας με κρατούσαν απο το να γυρίσω.

Μη τα πολυλογώ, λίγο καιρό μετά έμπλεξα με κάποιον άλλον, τον οποίο ερωτεύτηκα πολύ(άλλα όχι όσο τον πρώτο, διότι φοβόμουν πλέον να δοθώ ξανά έτσι) και ο οποίος αναγκάστηκε για ένα πολύ μεγάλο διάστημα να ζει με το "φάντασμα" του πρώην μου στην μέση της σχέσης μας. Όχι ότι μίλαγα για εκείνον, απλά φαινόταν πως δεν μπορούσα να αφεθώ. Ευτυχώς το συγκεκριμένο άτομο είχε απίστευτη υπομονή, κατάλαβε την απειρία μου και με βοήθησε απίστευτα, οπότε είμαστε ακόμα μαζί και δεν έχασα έναν σημαντικό άνθρωπο που αγαπώ πολύ..

Μου πήρε άλλο ενάμισι χρόνο και πολλή σκέψη για να καταλάβω πως τελικά έχουν δίκιο όσοι λένε πως όλα στην ζωή έχουν ένα λόγο.. Και πως τελικά η ζωή μόνη της ξεπερνά όσα εσύ δεν μπορείς να αφήσεις πίσω..

Οι παλιές αγάπες μοιάζουν τόσο τέλειες, διότι τις μυθοποιούμε. Θυμόμαστε μόνο όσα θέλουμε και ξεχνάμε τα υπόλοιπα. Αν ήταν όμως οι αγάπες της ζωής μας προφανώς δεν θα τελείωναν.. Και γι'αυτό άλλωστε οι περισσότερες επανασυνδέσεις καταλήγουν πάλι σε χωρισμό, οριστικό μάλιστα. (Δεν μιλάω για επανασύνδεση μετά απο μια εβδομάδα, μιλάω για επανασύνδεση που προσπαθείται τουλάχιστον τρεις μήνες αργότερα)

Όλοι έχουν μια παλιά σχέση να θυμούνται. Μια μεγάλη αγάπη. Αν όμως δεν την αφήσουν εκεί που πρέπει να είναι, τότε απλά θα καταστρέψουν το παρόν και το μέλλον τους. Και δεν πρέπει να φοβούνται να αφεθούν ξανά!

Ξέρεις τι είναι να γυρνάς στο σπίτι και να είναι άδειο μετά από τόσα χρόνια?

Ξέρεις τι είναι να ανοίγεις την τηλεόραση γιατί η σιωπή κοντεύει να σε τρελάνει?

Ξέρεις τι είναι να μαγειρεύεις και να τρως μόνη σου?

Ξέρεις τι είναι να κοιμάσαι μόνη σου?

Ξέρεις τι είναι να περιμένεις τηλέφωνό του κι αυτό να μη χτυπάει ποτέ?

Ξέρεις τι είναι να μη σε νοιάζει αν είναι μέρα ή αν είναι νύχτα?

Ξέρεις τι είναι να μην έχει σημασία αν είσαι με κόσμο ή όχι?

Ξέρεις τι είναι να γεμίζεις το μυαλό σου με αμέτρητα γιατί?

Ξέρεις τι είναι να νιώθεις το απόλυτο κενό?

Ξέρεις τι είναι...

Είμαι σίγουρη πως ξέρετε...

Ο καιρός περνούσε κι έβλεπα του φίλους μου να ερωτεύονται, να είναι ευτυχισμένοι, κι εγώ σκεφτόμουν τι θα περάσουν όταν τελειώσουν όλα αυτά... Έτρεμα και μόνο στην ιδέα.

Για μένα? Ούτε να το σκεφτώ να κάνω κάποια κίνηση και να κινδυνέψω να πάθω τα ίδια. Δεν τρελάθηκα! ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΖΗΣΩ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ!!!

Κι ο καιρός περνούσε, αρχίζει να μου αρέσει το άδειο σπίτι, μου αρέσει η γαλήνη του σπιτικού μου, διασκεδάζω που μαγειρεύω κι τρωω μόνη μου όταν κι όπως θέλω, μου αρέσει που κάποιες ώρες κλείνω το τηλέφωνο για να μη με ενοχλήσει κανείς , το πρωί πάω στη δουλειά και το βράδυ κάνω πρόγραμμα για έξοδο, γελάω πολύ... γιατί είμαι χαρούμενη, η ζωή μου πάει απίστευτα καλά! Αλλά κάτι άρχισε να μου λείπει. Στην αρχή δεν μπορούσα να προσδιορίσω τι ήταν αυτό! Όταν κατάλαβα μπορώ να πω ότι πανικοβλήθηκα, στη συνέχεια άρχισα να φλερτάρω με την ιδέα...

Τώρα? Ξέρω ότι είμαι έτοιμη να το ξανακάνω! Θέλω να ερωτευτώ ξανά! Θέλω πολύ να αγαπήσω και να αγαπηθώ ξανά. Να πάρω και να δώσω, έχω τόσα πολλά να δώσω! Κι αν «σπάσω» πάλι το κεφάλι μου? Δεν πειράζει! Μέχρι να το «σπάσω» θα έχω ζήσει ξανά συναισθήματα που τα έχω ξεχάσει.

Η ζωή δεν αξίζει χωρίς λύπες γιατί έτσι δεν εκτιμάς τις χαρές της.

Το συγκεκριμένο άτομο το ευχαριστώ για όλα αυτά που μου χάρισε, και τα καλά και τα άσχημα, να είναι σίγουρο ότι δεν θα τα ξεχάσω...

Αυτό που θα του έλεγα τώρα αν τον είχα μπροστά μου τι θα ήταν ?

«Ευτυχώς που καταστράφηκα ...και σώθηκα»