Το Άγγιγμα του Πρώτου Έρωτα.....Αφήνει Σημάδια;;;

Σημάδι δεν νομίζω ,
ανάμνηση ναι, και πάλι μόνο αν αυτή είναι καλή !

Παράθεση:
Originally posted by Angela_
Ξέρεις τι είναι να γυρνάς στο σπίτι και να είναι άδειο μετά από τόσα χρόνια?

Ξέρεις τι είναι να ανοίγεις την τηλεόραση γιατί η σιωπή κοντεύει να σε τρελάνει?

Ξέρεις τι είναι να μαγειρεύεις και να τρως μόνη σου?

Ξέρεις τι είναι να κοιμάσαι μόνη σου?

Ξέρεις τι είναι να περιμένεις τηλέφωνό του κι αυτό να μη χτυπάει ποτέ?

Ξέρεις τι είναι να μη σε νοιάζει αν είναι μέρα ή αν είναι νύχτα?

Ξέρεις τι είναι να μην έχει σημασία αν είσαι με κόσμο ή όχι?

Ξέρεις τι είναι να γεμίζεις το μυαλό σου με αμέτρητα γιατί?

Ξέρεις τι είναι να νιώθεις το απόλυτο κενό?

Ξέρεις τι είναι...

Είμαι σίγουρη πως ξέρετε...

Ο καιρός περνούσε κι έβλεπα του φίλους μου να ερωτεύονται, να είναι ευτυχισμένοι, κι εγώ σκεφτόμουν τι θα περάσουν όταν τελειώσουν όλα αυτά... Έτρεμα και μόνο στην ιδέα.

Για μένα? Ούτε να το σκεφτώ να κάνω κάποια κίνηση και να κινδυνέψω να πάθω τα ίδια. Δεν τρελάθηκα! ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΖΗΣΩ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ!!!

Κι ο καιρός περνούσε, αρχίζει να μου αρέσει το άδειο σπίτι, μου αρέσει η γαλήνη του σπιτικού μου, διασκεδάζω που μαγειρεύω κι τρωω μόνη μου όταν κι όπως θέλω, μου αρέσει που κάποιες ώρες κλείνω το τηλέφωνο για να μη με ενοχλήσει κανείς , το πρωί πάω στη δουλειά και το βράδυ κάνω πρόγραμμα για έξοδο, γελάω πολύ... γιατί είμαι χαρούμενη, η ζωή μου πάει απίστευτα καλά! Αλλά κάτι άρχισε να μου λείπει. Στην αρχή δεν μπορούσα να προσδιορίσω τι ήταν αυτό! Όταν κατάλαβα μπορώ να πω ότι πανικοβλήθηκα, στη συνέχεια άρχισα να φλερτάρω με την ιδέα...

Τώρα? Ξέρω ότι είμαι έτοιμη να το ξανακάνω! Θέλω να ερωτευτώ ξανά! Θέλω πολύ να αγαπήσω και να αγαπηθώ ξανά. Να πάρω και να δώσω, έχω τόσα πολλά να δώσω! Κι αν «σπάσω» πάλι το κεφάλι μου? Δεν πειράζει! Μέχρι να το «σπάσω» θα έχω ζήσει ξανά συναισθήματα που τα έχω ξεχάσει.

Η ζωή δεν αξίζει χωρίς λύπες γιατί έτσι δεν εκτιμάς τις χαρές της.

Το συγκεκριμένο άτομο το ευχαριστώ για όλα αυτά που μου χάρισε, και τα καλά και τα άσχημα, να είναι σίγουρο ότι δεν θα τα ξεχάσω...

Αυτό που θα του έλεγα τώρα αν τον είχα μπροστά μου τι θα ήταν ?

«Ευτυχώς που καταστράφηκα ...και σώθηκα»

Ολα γίνονται για κάποιο σκόπο,ό,τι περνάμε μας διδάσκει,παίρνουμε μαθήματα για το επόμενο που θα ακολουθήσει.
Angela τα είπες πολύ ωραία.Μακάρι να είχαμε όλοι αυτό στο νου μας.Το δύσκολο είναι το διάστημα που απαιτείται για να συνειδητοποιήσεις κάποια πράγματα και να ξεθολώσει το μυαλό.
Ολες οι πληγές επουλώνονται,κλείνουν οριστικά όμως???

gallidoula,

Σε αυτό το σημείο θα σου απαντήσω με ένα κειμενάκι που μου έστειλε ένας φίλος μου με e-mail σε κάποια δύσκολη στιγμή μου το οποίο βρήκα εξαιρετικό.

''Ήταν κάποτε ένας νεαρός, ο οποίος συμπεριφερόταν μερικές φορές βίαια.
Ο πατέρας του, του έδωσε ένα σακουλάκι με καρφιά και του είπε να καρφώνει ένα καρφί στο πεζοδρόμιο μπροστά από τον κήπο κάθε φορά που θα έχανε την υπομονή του και θα μάλωνε με κάποιον.

Την πρώτη μέρα έφτασε στο σημείο να καρφώσει 37 καρφιά στο πεζοδρόμιο.
Κατά τις εβδομάδες που ακολούθησαν έμαθε να ελέγχει τον εαυτό του και ο αριθμός των καρφιών που κάρφωνε στο πεζοδρόμιο λιγόστευε συνεχώς μέρα με τη μέρα: είχε ανακαλύψει ότι ήταν πιο εύκολο να συγκρατείται από το να καρφώνει καρφιά.

Τελικά, έφτασε η μέρα κατά την οποία ο νεαρός δεν έβαλε ούτε ένα καρφί στο πεζοδρόμιο. Τότε πήγε στον πατέρα του και του είπε ότι εκείνη την ημέρα δεν χρειάστηκε να βάλει ούτε ένα καρφί.
Τότε ο πατέρας του, του είπε να βγάζει ένα καρφί για κάθε μέρα που θα περνούσε χωρίς να χάσει την υπομονή του.
Οι μέρες πέρασαν και ο νεαρός τελικά μπόρεσε να πει στον πατέρα του ότι είχε βγάλει όλα τα καρφιά απ το πεζοδρόμιο.

Ο πατέρας τότε, οδήγησε τον υιό του στο πεζοδρόμιο μπροστά από τον κήπο και του είπε:
- «Παιδί μου, συμπεριφέρθηκες καλά, αλλά κοίτα πόσες τρύπες έχει το πεζοδρόμιο. Αυτό δεν θα είναι πια όπως πριν. Όταν μαλώνεις με κάποιον και του λες κάτι προσβλητικό, του αφήνεις μια πληγή όπως αυτή. Μπορείς να μαχαιρώσεις έναν άνθρωπο και μετά να του βγάλεις το μαχαίρι, ωστόσο όμως θα του μείνει πάντα μια πληγή...»''

Νιωθω μιση.......
Μεγαλωσα κοντα σου..........
Καναμε μαζι τα παντα....ημασταν συνεχεια μαζι........
Ο ενας δεν μπορουσε μακρια απο τον αλλο....
Πνιγομουν και πνιγοσουν οταν δεν ημασταν μαζι.....
Ζουσαμε ο ενας για τον αλλο....

Θυμασαι.....????
αν δεν με επαιρνες αγκαλια δεν μπορουσα να κοιμηθω....
που μου εκρυβες παντου σοκολατες και εγω τις εψαχνα....????
Τοτε που τρεχαμε και καναμε τουμπες στα χιονια......????
στο καταφυγιο που ειχαμε περασει μια αξεχαστη νυχτα......????
τη νυχτα που ειχαμε μπει κρυφα στο φαρο και μειναμε εκει μεχρι το ξημερωμα....???
τα μαθηματα οδηγησης....???οποτε με μαλωνες ....εγω εκλαιγα και χωρις να το καταλαβω οδηγουσα σαν να ημουν χρονια στο τιμονι.....και εσυ γελουσες....????
τοτε που ειχα οδηγησει εγω και χωρις εσυ να ξερεις που παμε ........φτασαμε στο καρπενησσι ........εξω απο ενα αρχοντικο....."τι κανουμε εδω" μου ειπες....σου εδωσα τα κλειδια του αρχοντικου και σου ειπα "για τεσσερις μερες ειναι δικο μας"........
τοτε που διαλεγαμε τις βερες....???
τοτε που ειχαμε παει σε εναν παππα οι δυο μας να μας διαβασει τις βερες....στην Προυσω????
τοτε που ηρθες για μια μερα στο νησι που ημουν με τους γονεις μου για να με δεις και το επομενο πρωι εφυγες επειδη δουλευες....???
τοτε που ψαχναμε το σπιτι που θα μεινουμε....με θεα στη θαλασσα....????

Που εισαι τωρα......????
Για να μου απαντησεις αν τα θυμασαι....????
Που εισαι τωρα που δεν μπορω να κοιμηθω τα βραδια χωρις την αγκαλια σου?????
Ξερω εφταιξα.....ηταν η μονη φορα ομως που ζητουσα να με συγχωρεσεις αυτα τα 4 χρονια.......και δεν το εκανες.....
Μου ειπες οτι θα εισαι για παντα διπλα μου......αλλα σε ηθελα συνεχεια μαζι μου....
Μου ειπες οτι σου κατεστρεψα τα παντα και οτι δεν θα ξαναφτιαξεις τη ζωη σου.....δεν θα ξαναγαπησεις.....
ουτε και εγω ..........κρατας τη καρδια μου....πως να αγαπησω χωρις αυτη....????
Σε πονεσα πολυ το ξερω......
"καλυτερα να με σκοτωνες"μου ειπες......

Μας εφαγαν καρδουλα μου.....μας εφαγαν........ολοι μας εβλεπαν και δεν πιστευαν οτι και μετα απο 4 χρονια ήμασταν σαν τις πρωτες μερες.......

Φιλοι........χμμμμμμ...........μην ξανακουσω για φιλους και φιλες .......ποναει αυτη η λεξη........ποναει και εμενα και εσενα........
Μου ελεγες να μην εμπιστευομαι κανεναν και δεν σε ακουσα..........
Τωρα εχασα οτι εμπιστευομουν περισσοτερο σ'αυτο το κοσμο......ΕΣΕΝΑ!!!!

Τωρα τα εχασα ολα.........!!!!
Ξερω οτι θα γυρισεις καποια στιγμη.......αλλα φοβαμαι μηπως εγω δεν ειμαι εκει για να σου ανοιξω...........

αφήνει σημαδια μεχρι τον επομενο μεγαλο ερωτα

βιλλισ2θ

Παράθεση:
Originally posted by billis28

Τελειώνοντας.....

......Θα ήθελα να διαβάσεις μια συμβουλή απο κάποιον που τα έχασε όλα!!!

Ισως και αυτος να σ'αγαπάει ......
........όπως αγαπησα κι εγω εκεινη.....!!!

Ισως αν μαθαινες τον λογο που χωρίσατε.....
.........να πονουσες περισσοτερο....!!!

Ισως .........έφυγε..... ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ......!!!!!!!!!

Φίλε μου ευχαριστω που προσπαθεις
να μου δείξεις και την άλλη πλευρά
των πραγμάτων.Και που είσαι εδώ και εξακολουθείς
να απαντας με τοση κατανόηση στο πόνο της ψυχής μου.

Ακόμα και αν έφυγε για τον λόγο ότι
θα με πονούσε περισσότερο....
Δεν το δέχομαι...
Δεν ήταν μόνος του και δεν έπρεπε
να το περάσει μόνος του
από την στιγμή που εγώ
είμαι ΠΑΝΤΑ εδώ...

Αλλά ότι και να λέμε ΕΦΥΓΕ...
Εχει περάσει καιρός για να τρέφω ακόμα ελπίδες....

Κι εγώ έφτιαξα την ζωή μου...
Και προσπαθώ να είμαι καλά
γιατι δεν είμαι μόνη μου...
και οτιδήποτε έχω θα το αντιμετοπίσω
με τον άνθρωπο που βρίσκεται δίπλα
μου,κοντά μου και μ'αγαπάει όπως αγ'απησα εγώ εκείνον.....

Τι ειρωνία....καταλαβαίνω πως αισθάνεται
όταν μου λέει ότι φοβάται μήπως φύγω....

Παράθεση:
Originally posted by angell
Δεν πίστευα ποτέ ότι θα έγραφες για εκείνον...
ή μάλλον....δεν ήθελα.....
Και δεν ήθελα....
για να σε προστατέψω...
να μην ξανανιώσεις...
και να μην ξαναζήσεις...
όλες αυτές τις στιγμές μαζί του....

Ούτε κι εγώ το πίστευα...
Ίσος να φταίει το γεγονός πως
χάθηκε κάθε ελπίδα...
Ακόμα και αν γύριζε τώρα δεν θα
μπορούσαμε να είμαστε μαζί...
Όχι ότι δεν θα το ήθελα...
Αλλά ξέρεις δεν μπορώ να δώσω
τον πόνο που πήρα εγώ σε άλλο άτομο...
Μου εμπειστέυτηκε την ζωή του...
μου ζήτησε να παντρευτούμε...
Σε καμία περίπτωση δεν καταστρέφεις
κάποιον που σ'άγαπάει και τον αγαπάς
πραγματικά....

.....αυτός πως μπόρεσε...;;;

Παράθεση:
Originally posted by -maria-
Σημάδι δεν νομίζω ,
ανάμνηση ναι, και πάλι μόνο αν αυτή είναι καλή !

Ανάμνηση μόνο αν αυτή είναι καλή;;;;;

διαφωνούμε...

οι κακιές αναμνήσεις που πάνε;;;;;;;

Ξεχνιούνται;;;;

Θα πρέπει να έιναι αναίσθητος κανεις
για να το καταφέρει...

Παράθεση:
Originally posted by moo693
Το άγγιγμα του Κάθε Ερωτα, αφήνει ΓΝΩΣΗ.
Αρκεί να μπορέσουμε να σταθούμε για λίγο μακρυά, και να κοιτάξουμε τα πράγματα σαν "τρίτοι". Σαν να μην τα ζήσαμε εμείς οι ίδιοι.

Σιγουρα αφήνει γνώση.....
Προσπάθησα και το είδα σαν τρίτος...

ο πόνος όμως υπερίσχυε γιατι στο βάθος...
έβλεπα πως πάντα ήταν κάτι προσωπικό!
Κάτι που βασάνιζε μόνο εμένα...
και δεν υπήρχε κανενας τριτος για
να το δει έτσι ψυχρά το θέμα...
Όσο να'ναι αφήνει σημάδια...
είτε το δεχόμαστε είτε όχι....

Οτι διαβαινει χανεται
οτι περνα ξεχνιεται......
Ουτε σημαδια ουτε τιποτα
απλα ενα κεφαλαιο στο βιβλιο της ζωης μας
...κι εχουμε να γραψουμε πολλα κεφάλαια ακομη.....