Τελικά ;;;;;

Τελικά ;;;

Μακάρι να ήξερα που θα έπρεπε να μπεί αυτό το θέμα, που θα ταίριαζε καλύτερα, αλλά λέω να κάνω μια προσπάθεια ούτως ή άλλως.

Τις στιγμές που εμείς μέσα από την άνεση του σπιτιού μας και μπροστά στο PC μας ή laptop, ή με ότι άλλο τελευταίας τεχνολογίας μας έχει εξοπλίσει αυτός ο καλός θεούλης τέλος πάντων, μιλάμε για Ερωτικές σχέσεις, Φιλικές σχέσεις, Προσωπική βελτίωση, Γάμους, Χωρισμούς κτλ....κάποιοί άλλοι άνθρωποι γύρω μας δεν έχουν την πολυτέλεια αυτών των σκέψεων και αυτής της έκφρασης - εκτόνωσης.

Κι'αυτό γιατί είναι πολύ απασχολημένοι με τα πραγματικά καθημερινά προβλήματα της ζωής, που τους αποροφούν όλο τον χρόνο και κάθε προσωπική στιγμή χαλάρωσης πολλές φορές....

Άνθρωποι ήρωες που μπορεί ποτέ να μην έμαθαν τι πάει να πει "Ηλεκτρονικός Υπολογιστής" ή και να ξέρουν, δεν παίζει ρόλο αυτό, που η ζωή τους δείχνει το άλλο της πρόσωπο...

Αυτό που ο χρόνος είναι αφιερωμένος στους άλλους. Στους ανθρώπους γύρω τους που έχουν ανάγκη από την ουσιαστική τους βοήθεια. Από το να είναι εκεί κοντά τους, να τους κρατούν το χέρι, να τους τρέχουν στα νοσοκομεία, να τους δίνουν κουράγιο όταν πονούν, να τους στηρίζουν όταν υποφέρουν, να τους κατσαδιάζουν όταν καταστρέφουν τον εαυτό τους!
Άνθρωποι που δεν επιλέγουν γιατί η ανάγκη είναι προτεραιώτητα....και όλα τα άλλα...απλές λεπτομέρειες.

Άνθρωπου που ξενυχτούν στο πλευρό των δικών τους. Που μιά ζωή αφιερώνουν όλη τους την δύναμη και το κουράγιο να συνδράμουν σ'αυτούς που τους έχουν ανάγκη.

Αυτοί είναι μητέρες, πατέρες, αδέρφια, συγγενείς....

Που έχουν ξεχάσει τις δικές τους ανάγκες, ή τις βάζουν σε δεύτερη μοίρα. Που δεν θα ξενυχτήσουν στα μπουζούκια και δεν θα ξυπνούν και θα κοιμούνται με την σκέψη τι θα κάνω με την τάδε γκόμενα και με τον τάδε τυπά, γιατί η μόνη τους έννοια είναι αν ο άνθρωπός τους θα καταφέρει να περάσει και την αυριανή μέρα. Αν θα καταφέρει να προσπεράσει τα βάσανα που τον ταλαιπωρούν, και τι μπορούν εκέινοι να κάνουν γι'αυτό.

Ανθρωποι που αφιερώνουν τις στιγμές τους σε άλλους ανθρώπους.

ΆΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΘΑΥΜΑΖΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΖΩΗ ΘΑ ΤΟΥΣ ΘΑΥΜΑΖΩ!

Άνθρωποι που ξέρουν τι θα πεί πόνος. Τι θα πει σκοτάδι. Τι θα πεί απελπισία!

Αυτοί είναι όμως και οι ίδιοι που ξέρουν να σου δώσουν κουράγιο! Να σου δώσουν δύναμη! Να σου δώσουν ελπίδα!

Γι'αυτό εξοργίζομαι με τον εαυτό μου τον ίδιο όταν πνίγεται σε μια κουταλιά νερό! Γιατί ξέρω τι σημαίνει να συμβιβάζεσαι με τον θάνατο και να πηγαίνετε βόλτα μαζί! Γιατι ξέρω τι σημαίνει να πονά ο διπλανό σου και εσύ να παλεύεις με νύχια και με δόντια για κείνον. Γιατι ξέρω !!!!

Και εξοργίζομαι με μένα όταν επιλέγω να το ξεχνάω! ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΞΕΧΝΑΩ!

Καλή και η προσωπική βελτίωση καλή και η έκφραση, αλλά πρέπει να μιλήσουμε κάποια στιγμή και για τις πραγματικές αλήθειες της ζωής. Αυτές που μας έχουν μάθει να κρύβουμε πίσω από τις κλειστές πόρτες των σπιτιών μας. Του ίδιου μας του μυαλού πολλές φορές!

Αυτός είναι ο πραγματικός πόνος! Αυτή είναι η πραγματική ανάγκη!
Δεν υποβιβάζω όλα τ'αλλα, απλά τους θυμιζω την σειρά τους....

Άνθρωποι ήρωες λοιπόν!

ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ. ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ. ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ.

Μακάρι κάποια μέρα να τους μοιάσω κι'εγώ, έστω και στο ελάχιστο, αλλά ίσως να μην είμαι καν άξια.

Θα προσπαθώ πάντα όμως!

Τελικά; Τι έχει σημασία στην ζωή μας;;;;;

Ξημέρωσε άλλη μια μέρα...

Άλλη μια μέρα με ανθρώπους γύρω μας...
Άλλη μια μέρα με φώς...
Άλλη μια μέρα με χρόνο...

Τι είναι πιο σημαντικό ;;;
Ποιά είναι η ουσία ;;;

Η προσπαθεια!!

Όπως είχα γράψει και στο ''Άνθρωπε μ' ακούς;'' δεν πρέπει να διαχωρίζουμε τους ανθρώπους σε κατηγορίες: αυτοί που υποφέρουν, αυτοί που προσφέρουν, αυτοί που ξενυχτάνε στα μπουζούκια...

Αυτά είναι μέρη από τα οποία όλοι θα περάσουμε. Άλλοι νωρίτερα, άλλοι αργότερα. Άλλοι αγκομαχώντας κι άλλοι σιγοτραγουδώντας. Ο καθένας μας θα αντιμετωπίσει τις εκάστοτε προκλήσεις / προβλήματα όσο καλύτερα μπορεί, τη συγκεκριμένη στιγμή της πνευματικής του ανάπτυξης. Αυτή είναι η αλήθεια της ζωής.

Όμως ο Θεός, το Σύμπαν, το Υπέρτατο Ον (όπως θέλετε πέστε το), δεν θα μας δώσει ποτέ ένα πρόβλημα που δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε. Γ ι αυτό και μέσα από μιά μεγάλη φουρτούνα βγαίνουμε δυνατότεροι, σοφότεροι και με μεγαλύτερη επίγνωση των δυνάμεων που κρύβουμε μέσα μας.

Οταν μας πνιγουν οι αναγκες της ζωης , ολα τ'αλλα μασ φαινονται πολυτελειες, εχεις δικιο. Ομως ποιος θα αξιολογησει τι ειναι σημαντικο και τι ειναι ασημαντο ?

Καμμια φορα ειναι και θεμα επιλογων. Στην γειτονια μου μενει ενας πολυτεκνος που αποφασισε να γινει ο πανελληνιος ...ρεκορντμαν, και φορτωσε την γυναικα του 19 παιδια, λοιπον ειναι η δεν ειναι θεμα επιλογης στην περιπτωση αυτη ?

Ανθρωποι υπαρχουν ακομα και σημερα.

Ανθρωποι ηρωες οπως ειπες !!

Kαποιος φιλος απο την ενωση αιμοδοτων ,αρχισε να δινει αιμοπεταλια για ενα κοριτσακι 3 ετων .
Μετα απο 5,5 χρονια (ναι σωστο ειναι) ,και δυο φορες καθε μηνα που πηγαινε στο συκεκριμενο νοσοκομειο για τον λογο αυτο , η γιατρος (φιλη πια) του ειπε οτι δεν θα ξαναχρειαστει να δωσει αιμοπεταλια για το κοριτσακι αυτο.

Ο φιλος μας παγωσε , τι συνεβει ,ρωτησε αμηχανα ,και η αιματολογος με χαμογελο του απαντησε <ΤΟ ΣΩΣΑΜΕ> ...............
Μετα απο αυτα ο φιλος ζητησε απο την γιατρο να δει το κοριτσακι αυτο ,γνωριζοντας οτι δεν επιτρεπεται , εστω και απο μακρυα.
Μετα απο πολλα λογια και συζητησεις του εγινε το χατηρι.
Απο μακρυα εβλεπε μια κοπελιτσα πια , να παιζει στο σαλονι του τριτου οροφου του ........νοσοκομειου (ταδε.....) ,μαζι με τους γονεις της.

Γυρισε και εφυγε οχι μονον ευτυχισμενος ,αλλα αισθανομενος οτι ο εαυτος του ηταν ψηλα.
Ψηλα , πολυ ψηλα διπλα απο τον θεο ,και ολος ο κοσμος φανταζε κατω απο τα ποδια του μικρουλης , γιατι χωρις αυτον η επιστημη ηταν.................αχρηστη.

ΑΚΡΙΒΕ ΜΟΥ ΦΙΛΕ,ΞΕΡΟΝΤΑΣ ΣΕ, ΛΕΣ ΛΙΓΑ ΑΠΟΣΑ ΕΝΝΟΕΙΣ!
ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΟΛΟΙ.......
ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΑΥΤΟ,ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΠΟΥ ΝΟΙΩΘΕΙΣ ΑΠΛΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!
ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ ΤΟ ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΤΩΝΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ.......