Η Φιλοζωία.

Η φιλοζωία.

Mε αφορμή κάποιο παλιό άρθρο του φόρουμ Γνώρισα τους ανθρώπους κι αγάπησα τα ζώα, σκέφτηκα να γράψουμε εδώ την γνώμη μας για το θέμα της φιλοζωίας. Και θα ξεκινήσω με ένα παράδειγμα που λίγο πολύ το έχουμε ακούσει όλοι μας:

-Μην πλησιάζεις θα σε δαγκώσει!
-Αν δεν είσαι καλό παιδί θα σε φάει ο σκύλος!
-Μακριά θα σε γεμίσει μικρόβια!

Έτσι εκφράζονται οι φόβοι και τα παιδικά τραύματα των ανθρώπων, που μεταβιβάζονται από γενιά σε γενιά και που τοποθετούν όλα αδιακρίτως τα σκυλιά για παράδειγμα στην κατηγορία του λυσσασμένου, μιαρού και επικίνδυνου ζώου.

Είναι βέβαια γεγονός ότι μια ανεπτυγμένη επαφή με ένα σκύλο ή γάτα ή κάποιο σχετικό κατοικίδιο δημιουργεί αξεπέραστες φοβίες που διαρκούν μια ολόκληρη ζωή. Και όταν ο γονιός, ο γείτονας φοβάται, μισεί ή στην καλύτερη περίπτωση αντιπαθεί τα σκυλιά, εμποδίζει τα παιδιά να αποκαταστήσουν μια φυσιολογική και εποικοδομητική σχέση με το πιο πιστό, το πιο συμβιωτικό, το πιο ανθρώπινο ζώο το σκύλο.

Η φιλοζωία στην Ελλάδα βρίσκεται ακόμα στο νηπιακό στάδιο σε αντίθεση με την λοιπή Ευρώπη. Παρόλο που οι κάτοικοι των χωριών χρησιμοποιούν από παλιά τα σκυλιά για το κυνήγι ή για τη φύλαξη των κοπαδιών τους οι κάτοικοι των πόλεων μόλις την τελευταία δεκαετία άρχισαν να εξοικειώνονται με την ιδέα κάποιου ζώου-συντρόφου στο σπίτι.

Δεν λείπουν βέβαια και οι υπερβολές που δίνουν λαβή για σχόλια όπως: Κοίτα που ξοδεύουν τα λεφτά τους. Δεν τα δίνουν καλύτερα σε κανένα φτωχό.

Ο σκύλος όπως ξέρουμε όλοι είναι ο καλύτερος μας φίλος και πρέπει να τον αγαπάμε και όχι να τον απεχθανόμαστε και να τον μισούμε όπως κάνει ο περισσότερος πληθυσμός των ανθρώπων. Ο σκύλος εκπαιδεύεται στο κυνήγι και ως σύντροφος. Και κάτι βασικό. Μαθαίνουμε στα παιδιά να αγαπούν τα κατοικίδια, για να το διδάξουν κι αυτά αργότερα, στα δικά τους παιδιά.