ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΚΑΙ ΜΩΡΟ 8 ΜΗΝΩΝ

μη βιαζεσαι κοπελα μου ασε το χρονο να δειξει ....τι να ξεκινησεις διαδικασιες
και σαχλαμαρες αυτο σε επειγει να ξεικινησεις διαδικασιες για διαζυγιο ...

μιληστε ομορφα δωστου να πιασει στα χερια του το μωρο θα νιωσει αλλος ανθρωπος κι αυτος μπερδεμενος ειναι τα εχετε κανει σκατα
δεν θελει να φυγει δεν θελει διαζυγιο , ντρεπεται που αν ειναι αληθεια οτι τον επιασες με αλλη γκομενα , να σε αντικρυσει ...

δειξε του λιγη κατανοηση αλλα να μη δεχτεις την απιστια κουβεντιαστε ξαναβαλτε τα θεματα απ την αρχη τι θα κανετε, δωστε χρονο μη βιαζεσαι

βαλτον προ των ευθυνων του σαν πατερας ωστε να συμβαλλει και στα εξοδα
και στην παρουσια με το παιδι

το προβλημα σου δεν ειναι ποιος θα ξεκινησει το διαζυγιο

αλλα ειναι τα προβληματα δειχτου εμπιστοσυνη κι ας πηγε με αλλη αν πηγε
μην τον εκμηδενιζεις ...

φερτον πιο κοντα με το παιδι
και οι γονεις του μπορει να θελουν να δουν το εγγονι τους αλλα να μην τους αφηνεις εσυ με τη σταση σου ..

προσπαθειστε μιληστε ο χρονος ειναι γιατρος μην τον αποκλειεεις απ το παιδι του πες του να ερχεται οποτε θελει να το βλεπει αλλα και να συμμετεχει στην ανατροφη του και στο μεγαλωμα του

μην περιμενεις απο δω μεσα να σου δωσουν συμβουλες ,,,,,μονη σου θα δεις
τι θα κανεις

Παράθεση:
Originally posted by lila_4
. ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ;;; ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΗ ΜΟΥ! ΕΧΩ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ... !!!

Ολες αυτες τις μερες εδω τονιζεις και ξανατονιζεις οτι εχεις ενα παιδι..

Κοιταξε.. αλλες ειχαν δυο παιδια κι αλλα δυο στην κοιλια και χωρισαν.. Ηξεραν ομως τι ηθελαν, ηταν σιγουρες γι αυτη τους την επιλογη κι ετοιμες να αντιμετωπισουν και ολες τις συνεπειες...

Εσυ ξερεις τι θελεις πραγματικα? Λιγο μπερδεμενη σε βλεπω (εως πολυ θα ελεγα). Σκεψου πρωτα τι ειναι αυτο που πραγματικα θελεις, αν τον αγαπας , αν νομιζεις πως το να τα ξαναβρειτε θα κανει ευτυχισμενη εσενα πρωτα απ΄ολα, ετσι ωστε να μπορεις να κανεις ευτυχισμενο και το παιδι σου..
Αν δεν εισαι σιγουρη για τον εαυτο σου τον ιδιο μην εχεις απαιτηση απο τον αλλον. Βαλε σε μια ταξη τα συναισθηματα μεσα σου και μετα μιληστε και παρτε αποφασεις, ωριμες, συνειδητοποιημενες..

Κανεις δεν ειναι ικανος να σου πει να χωρισεις η να μη χωρισεις..
Εσυ και μονον εσυ εχεις τη λυση στο προβλημα σου..
Και οποια αποφαση και να παρεις να εισαι ετοιμη να υποστεις και τις συνεπειες..

Παράθεση:
Originally posted by lila_4
Θέλω να βρω΄νέο σπίτι και δε μου απαντάει ! Να βρω ένα μικρό για τις δυο μας ή μεγαλύτερο για όλους! ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ!!! Το μόνο που λέει είναι αυτό!!!!

...βρε καλώς την lila μας

...lila μας, εξακολουθείς να μην συντονίζεσαι με το περιβάλλον κι αυτό είναι κακό, πολύ κακό.. ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΚΟΥΣ και του σπας τα @@@@@ ...αφού σου λέει ΔΕΝ ΞΕΡΩ, δεν ξέρει ΑΚΟΜΑ και πώς να ξέρει δηλαδή?!?! εδώ πρόκειται για το γάμο του, το παιδί του!

...άσε και το θέμα με το σπίτι.. βρήκες την ώρα να αλλάξεις σπίτι.. γιατί?! σε πιέζει κάτι να αλλάξεις σπίτι ΤΩΡΑ?!?! δεν σε φτάνουν όλα τ' άλλα, η μετακόμιση σου' λειπε... κάτσε ήσυχη επιτέλους lila μας

Syrup με έκανες και γέλασα! Πώς να κάτσω ήρεμα γλυκειά μου όταν το σπίτι μου είναι στον αέρα και το μέλλον του παιδιού μου αβέβαιο;; (δεν το λέω από οικονομικής άποψης΄... η ψυχική του υγεία και ισορροπία με ενδιαφέρει)!!

Λοιπόν... Τον αγαπάω σαν άνθρωπο, έχω να θυμάμαι και πολλές καλές στιγμές μαζί του . Δεν είμαι ερωτευμένη αλλά για εμένα αυτός δεν είναι λόγος να χωρίσουμε εφόσον υπάρχει ένα παιδί... Δε λέω, βέβαια, να ζήσουμε σαν δυο χουφταλα που ο ένας αγαπάει τον άλλον... Εγώ στην πρότασή μου, είπα και εννοούσα πως θα ξεκινήσω από το 0!! Θα σβήσω ότι κακό και θα κρατήσω ό,τι με προσέλκυσε πάνω του!! Μη νομίζετε ότι είναι εύκολο και για εμένα αλλά εφόσον υπάρχει το παιδί, θεωρώ ότι είμαι "υποχρεωμένη" να κάνω μία ύστατη προσπάθεια να μεγαλώσει στο περιβάλλον που ανήκει και με τους ανθρώπους που το έφεραν στον κόσμο!
Αυτός τώρα: Με αγαπάει, έχει να θυμάται πολλές καλές στιγμές αλλά δεν είναι σίγουρος αν μπορεί να σβήσει τα άσχημα. (Μη νομίσετε εδώ ότι εγώ τα προκαλούσα όλα κλπ... απλά, προφανώς, αλλες αντοχές έχει ο καθένας)
Επίσης, για εκείνον φαίνεται ότι είναι μεγάλο πρόβλημα το ότι δεν νιώθει ερωτευμένος τωρα...
Αχ βρε παιδιά.... άλλο μάνα και άλλο ο πατέρας!!΄Και σίγουρα άλλο άντρας και άλλο γυναίκα!!!Καλά λένε δυο διαφορετικοί κοσμοι...

Στην κοπέλα που είπε να μην αποδεχτώ το κέρατο, να πω ότι δεν το έχει παραδεχτεί! Και δεν πρόκειται!!! Αυτό, όμως δε σημαίνει ότι δεν υπήρξε( και νομίζω πως υπάρχει ακόμα) ! Δεν είμαι τρελή και δεν τα πάω καλά με τη φαντασία!!! Υπήρξε!!!!! Αφού όμως δεν το παραδέχεται, δεν το θίγω το θέμα γιατί είναι σίγουρο πως θα τσακωθούμε πάλι! Στους γονείς του είπε ότι δεν υπήρξε τίποτα και ότι τον ζηλεύω υστερικά! Το είπε για να διακαιολογηθεί.... όπως και άλλα που έφριξα όταν τα έμαθα...! Πως να μην είναι ενάντια οι άνθρωποι;;;;!
Εχω πληγωθεί τόσο από αυτόν τον άνθρωπο.... δεν ξέρω πώς βρισκω τη δύναμη να θέλω να ξαναπροσπαθήσουμε..

Σήμερα, συναντηθήκαμε, είδε την κόρη του έκαναν κούνια, παίξανε... Το τραγικό!!!!!! Το παιδί δεν τον αναγνώριζε!!!!!!!! Ηθελε συνέχεια εμένα! Της είπα να τον κάνει μακια (οπως κάνει σε όλους τους άλλους ) και δεν ήθελε!!! Παλιά του έκανε "γεια σου" με το που τον έβλεπε και σήμερα του γύρισε το κεφάλι λες και δεν ήταν κανένας! Και μετά λένε (ο πεθερός μου πχ) δεν καταλαβαίνει το παιδί την απουσία του πατέρα του!

Μιλήσαμε και του είπα να σκεφτεί σοβαρά και υπεύθυνα! Να σκεφτεί όλα τα υπέρ και τα κατά! Να ξέρει ότι αν χωρίσουμε τώρα το παιδί δε θα τον γνωρίζει καν (μου το είπε παιδοψυχολόγος, ότι θα τον μάθει σαν το μπαμπά"επισκεπτη"). Από την άλλη του είπα πως αν γυρίσει θα πρέπει να είναι σίγουρος ότι ΘΕΛΕΙ να προσπαθήσει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ!!! Χωρίς αποθυμένα κλπ.. γιατί καλύτερα να μην τον μάθει ως πατέρα βιωματικά παρά να τον αγαπήσει και να χωρίσουμε αργότερα! Του είπα ότι αν τα βρούμε μπορούμε να πάμε ένα ταξιδάκι οι δυο μας.. μακρια από αγχη κλπ... (δεν εχουμε πάει ποτέ μονοι μας!!!) Μιλήσαμε τρυφερά, γλυκά, κάποια στιγμή υψώσαμε τόνους... του είπα πως δεν υπάρχει λόγος να τσακωνόμαστε, ότι δεν εχουμε να χωρίσουμε κάτι αλλά ίσα ίσα να "μοιραστούμε" το αγγελούδι μας ότι και να γίνει τελικά... Οσο θετικός έδειχνε σε αυτά που του έλεγα για εμάς.... όσο συγκινούταν με το παιδί άλλο τόσο σκοτείνιαζε όταν σκεφτόταν ότι έπρεπε να πάρει κάποια απόφαση...
Αυτό που κατάλαβα είναι ότι δεν με θέλει πια αλλά με αγαπάει.... Οτι πιστεύει ότι από τη μεριά μου θα είναι όλα καλά αλλά δεν είναι σίγουρος ότι θα είναι και για αυτόν... και φυσικά το παιδί που θέλει να είναι μαζί του αλλά από την άλλη δεν ξερει αν αξίζει να χάσει άλλα... (και ότι κάτι παίζει με κάποια που δε θέλει να το έχει ακομα αν γυρίσει...) Αυτό το τελευταίο.... απλά, διαίσθηση αλλά δε με έχει γελάσει έως τώρα γμτ!!!!

Οσο για το παιδί όταν μου είπε ότι μπορεί να το βλέπει 3 φορές την εβδομάδα του είχα πει ότι και κάθε μέρα μπορεί να το βλέπει αν θέλει!! Δε θα βάλω εγώ το παιδί μπροστά στις δικές μας μ......κιες! Αλλά μια φορα το βλέπει έως τωρα κ αυτο..
Για το σπίτι.... οχι δεν είναι ανάγκη να αλλάξω τωρα ίσως.... Αλλά μία που όοοοολα μου τον θυμίζουν εδώ συν του ότι όοοολοι αναρωτιούνται πού είναι το αμάξι του μπαμπά και κουτσομπολεύουν και ρωτάνε.... Ούτε στο μπαλκόνι δε μπορώ να βγω έλεος με αυτή την αδιακρισία πια!!! Ισως δεν είναι τόσο σοβαρό αλλά εμένα στην παρούσα φάση με πνίγει!!! Πιστεύω ότι θα με βοηθουσε αν άλλαζα.... Αλλά εντάξει.... άλλα με καινε τωρα

Σορρυ για το τοοοοοσο μεγάλο μηνυμα........... Σας ευχαριστώ πολύ που ασχοληθήκατε με το πρόβλημά μου....!!

Συμβαινουν αυτα και συμβαινουν συνεχεια.
Το παιδι τιποτα δε θα παθει αν ζησει σε υγιες και αληθινο περιβαλλον, ειτε με σενα ειτε μεκεινον ειτε και με τους δυο. Το τελευταιο ειναι κατα τη γνωμη μου το πιο απιθανο. Το παιδι διαισθανεται πως κατι τρεχει ομως ευτυχως ειναι μικρη και θα το αποδεχτει ενστικτωδως. Καλυτερα που μενει στους γονεις του και ετσι δινετε χρονο να σκεφτειτε και οι δυο. Ο χρονος θα δειξει αλλα τωρα εισαι στη φαση συγχυσης.
Εχε διπλα σου καποιους ανθρωπους λογικους και θετικους να σε στηριζουν λεω εγω, να σαι ψυχραιμη και να οργανωσεις τις σκεψεις σου σχετικα με το τι θα κανεις ΕΣΥ σα μητερα και σχετικα με το τι θα κανεις σα γυναικα του ανδρα σου. Εαν τον θελεις πραγματικα (κι οχι για το παιδι) σκεψου σοβαρα το ενδεχομενο να προσπαθησεις να ειστε μαζι. Αν δεν τον θελεις για τους χ,ψ λογους σκεψου τροπους να απαγκιστρωθεις απο τη συνηθεια.

Οσο για το παιδι και τον πατερα ειναι μια σχεση που θα στρωσει ο ιδιος, σε συμβουλευω να μην ανακατευτεις και να μην του λες τι να κανει και πως να το κανει ουτε παραπονα. Μη τον δασκαλευεις οταν εσυ η ιδια δε μπορεις να δασκαλεψεις τον εαυτο σου. Αν θελησει να τη δει, θα τη δει, αν θελησει να την παρει τηλ θα την παρει. Αυριο θα κληθεις να απολογηθεις για τυχον λογια που μπορει να πειραζουν σημερα το κοριτσακι. Τωρα δε πολυμιλαει αλλα καταλαβαινει τα παντα.

Συνεση, ψυχραιμια, συνεργασια λογω παιδιου και το βασικο, στηριγμα καλων ανθρωπων. Τα ξαναλεμε, μην τρελαινεσαι παντως, το παιδι αν εισαι ειλικρινης μια χαρα ειναι. Κι εσυ μια χαρα θα εισαι νεοτατη εισαι κι αν πιστευεις πως δε σου ταιριαζει πια αυτος ο ανθρωπος δε χρειαζεται να τον εχεις στη ζωη σου παρα για το παιδι, μια καλη φιλικη σχεση γιαυτον τον λογο και μονο.
Ολα θα πανε καλα, μην αγχωνεσαι, υγαι πανω απολα, οσο εχεις υγεια μπορεις να κανεις τα παντα

Αληθειες ψιλομεγαλες.

1ον: Αυτος ο κοσμος ειναι πλασμενος ιδανικα για τους αντρες.

2ον: Οι γυναικες ειναι πρηξες

3ον: Οταν περιμενεις απο εναν αλλο να αποφασισει για τη ζωη σου, τοτε περνας αυτο που περναει η Lili. Λολα δηλαδη.

Παράθεση:
Originally posted by sunnyeyes
Αληθειες ψιλομεγαλες.

1ον: Αυτος ο κοσμος ειναι πλασμενος ιδανικα για τους αντρες.

2ον: Οι γυναικες ειναι πρηξες

3ον: Οταν περιμενεις απο εναν αλλο να αποφασισει για τη ζωη σου, τοτε περνας αυτο που περναει η Lili. Λολα δηλαδη.

τι λες μωρε σανυ?τα παντα ρει και δεν ειναι παντα ετσι. εχω υπαρξει αντρας σε ολα τα μεγαλεια του που αν κατσω και εξιστορησω ιστοριες θα νομιζετε εχω πουλι.κι εχω τυχει ανδρων πρηχτων και μαλακοπιτουρων οπως επισης να στηριζει καποιος τη ζωη του πανω μου και μη πουμε οτι προκειται περι εξαιρεσης γτ στη ζωη μ ποτε δεν αποτελεσα σε τιποτα εξαιρεση-ευτυχως- ειναι θεμα ανθρωπου και βασικων διαφορετικοτητων των δυο φυλων.για το πρωτο που λες υπαρχει η παραδοση που ομως οπως γραφτηκε στην ιστορια. ανεκαθεν η γυναικα ηταν χτιστης.αν παμε με νομους εκει υπηρξει η θεωρια χρονων αλλα τους νομους τους εφτιαχναν ανδρες γιαυτο κι αυτη η μαζοποιηση.τεσπα μεγαλο θεμα.χεστο.πιστευω εν κατακλειδι ειναι θεμα νοοτροπιασ και χαρακτηρα.και κουλτουρας και παιδειας.ενας αντρας καλα ''διαβασμενος''(δεν εννοω θρανια) δε θα φερθει απερισκεπτα, ουτε θα μαλακιζεται μη παιρνωντας τουλαχιστον 3 φορεσ τη μερα να μιλησει στο παιδι του.ε πως να ειναι ακομα ερωτευμενη η θεματοθετρ οταν δεν τον θαυμαζει πια για τις πραξεισ και τισ κινησεισ του.......

Παράθεση:
Originally posted by lila_4
Σορρυ για το τοοοοοσο μεγάλο μηνυμα........... Σας ευχαριστώ πολύ που ασχοληθήκατε με το πρόβλημά μου....!!

...έέλααα ρε lilouko! (θυμάσαι την Τζένη Καρέζη φαντάζομαι )

...κι έλεγα τι απέγινες; τον καθάρισες με το κουζινομάχαιρο και το' σκασες με το παιδί για τη Βραζιλία?! (λέμε και καμιά μαλακία να ξαλεγράρουμε έτσι μην έχεις πρόβλημα... γράφε αβέρτα.. είμαστε μεγαλόψυχοι εμείς, άμα υπάρχει σοβαρό πρόβλημα.. άσε που ασχολούμαστε με τα ξένα προβλήματα για να μην ασχολούμαστε με τα δικά μας γιατί εκεί τα κάνουμε μούσκεμα

...λοιπόν, κάπως καλύτερα σε διαβάζω με την έννοια πιο ψύχραιμη και πιο προσγειωμένη.. μπράβο lilouko μας!

...το θέμα του σπιτιού, έτσι όπως το έθεσες, δεν μου φαίνεται τόσο κακή ιδέα τελικά, πρώτον γιατί σε κατανοώ απόλυτα σε σχέση με το περιβάλλον.. δεν σε φτάνουν τα προβλήματά σου, τώρα θα' χεις να απαντάς και στον κάθε άσχετο.. και να δίνεις λογαριασμό τι και πώς.. δεν υπάρχει χειρότερο! άσε που να το κάνεις κάπου που μπορεί να σε βοηθήσουν με οποιονδήποτε τρόπο να το καταλάβω, αλλά να κυκλοφορείς ενημερωτικό δελτίο στη γειτονιά δεν βλέπω κανέναν λόγο.. χέστους! να φύγεις να πας αλλού!

...από την άλλη, θα σε κρατήσει και απασχολημένη για να μην σκέφτεσαι συνέχεια τι θα γίνει, τι θα αποφασίσει ο άντρας σου, κτλ. αφού το θέλεις κιόλας, ακόμα καλύτερα... άσε που θα σου τονώσει και την αυτοπεποίθηση πιστεύω, αφού θα σου δώσει την αίσθηση ότι έχεις τον έλεγχο σε κάτι και δεν θα νιώθεις ότι κρέμεσαι από τα @@@@ εχμμμ.. την απόφαση του άντρα σου ήθελα να πω μόνο πες του το έτσι?! έτσι όπως μας το είπες εμάς... και ζήτα και τη γνώμη του, αλλά όχι του στυλ ότι εξαρτάσαι απ' αυτή! ...να του δείξεις ότι τον υπολογίζεις είναι το ζητούμενο, όχι να του πρίξεις τα σκώτια

...το θέμα κέρατο τώρα - αν και σου ξανάπα ότι δεν το θεωρώ μείζον και να μην σε απασχολεί ιδιαίτερα, δεδομένης της κακής σχέσης μεταξύ σας ήταν αναμενόμενο - αν θες μας λες πώς στα κομμάτια είσαι τόσο σίγουρη ότι υφίσταται??! αφού δεν το παραδέχτηκε ποτέ όπως λες... δεν λέω ότι είσαι τρελλή, ούτε ότι φαντάζεσαι πράγματα.. ΑΛΛΑ ότι ίσως ΜΕΓΕΘΥΝΕΙΣ πράγματα και ΔΙΝΕΙΣ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ που δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα... γιατί?! γιατί φυσικά καταλάβαινες ότι η σχέση σας δεν πάει καλά, δεν είναι όπως θα' πρεπε.. εε και μετά όλα τ' άλλα έρχονται πολύ εύκολα δυστυχώς.. εννοώ γίνεσαι καχύποτη, ψάχνεσαι, βρίσκεις ότι είναι πολύ φιλικός όταν μιλάει με τη Χ, και χίλια δυο άλλα.. κι έχω και παράδειγμα δικό μου ζευγάρι που αναφέρω σε άλλο θέμα, που έγινε της κακομοίρας χωρίς ΝΑ ΤΡΕΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ.. γιατί όταν νιώθεις ότι ο άλλος απομακρύνεται ή και φεύγει ακόμα, αντί να σκεφτείς ότι έχετε πρόβλημα το πρώτο που σκέφτεσαι είναι ότι έχει γκόμενα..

...τέσπα.. (θα επανέρθω)

Παράθεση:
Originally posted by Syrup
κι έχω και παράδειγμα δικό μου ζευγάρι που αναφέρω σε άλλο θέμα, που έγινε της κακομοίρας χωρίς ΝΑ ΤΡΕΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ.. γιατί όταν νιώθεις ότι ο άλλος απομακρύνεται ή και φεύγει ακόμα, αντί να σκεφτείς ότι έχετε πρόβλημα το πρώτο που σκέφτεσαι είναι ότι έχει γκόμενα..

...τέσπα.. (θα επανέρθω)

μια χαρα τα λες αλλα ειπε μια ιστορια παραισω η λιλι για εναν φιλο του που μιλουσε κωδικοπιημενα κι ανεφερε γκομενα.αν ειναι οπως τα ειπε. εγω πιστευω οντως υπαρχει κατι ασε που να το διασθανεται αυτο η γυναικα, τοτε ισχυει.ισως ομως να μην ειναι κατι τοσο σοβαρο και εν τελει του το συγχωρησει κανοντας πως δεν ξερει.ξερω γω....εγω δεν εχω μπορεσει,ομως οταν ειναι τα παιδια στη μεση κανεις κ λιγακι το μαλακα μεχρι να σκασεις.ξερω γω...δεν εχω κανει μανα αλλα φανταζομαι καπως ετσι θα σκεφτομουν...νομιζω.

Λίλα,
Να σου πω κι εγώ μια γνώμη.

Με όσα μας έχεις πει, το κρίσιμο διάστημα είναι από το γάμο και μετά.
Άρα ότι έχει γίνει… είναι πιθανότατα ότι μας γράφεις, αλλά δεν περιγράφεις… καυγάδες, συγνώμη, κόντρες…
Το θέμα δεν είναι να μας το πεις.
Το θέμα είναι αν θέλεις να βρεις τις σωστές απαντήσεις, θα ψάξεις εκεί που δεν αφήνεις κι εμάς να δούμε…

Μπορεί να φταίει ότι συμβαίνει στις γυναίκες μετά τη γέννα.
Μπορεί οι χαρακτήρες σας.
Οι συνθήκες ζωής που άλλαξαν αστραπιαία…
Η νοοτροπία του και η σχέση με τους δικούς του…

Πριν επί της ουσίας όμως σου πω τη γνώμη μου, θέλω να σου επισημάνω κάτι.
Κανονίζει με γκόμενα… αξονική μέσω φίλου του, με ανοιχτή ακρόαση!!!
Και με ανοιχτή ακρόαση επανεκτίθεται… πάλι μέσω του ίδιου φύλλου του!!!
Μήπως ήθελε για κάποιο λόγο… να εκτεθεί;

Πιστεύω λοιπόν ότι έχεις καθοριστική ευθύνη για τις εξελίξεις…
Φυσικά πιθανολογώ και δεν είμαι απόλυτος.
Έχεις μια ανυπομονησία να τακτοποιήσεις τα πάντα επί τόπου.
Ενώ δε θέλεις στην πραγματικότητα να χωρίσεις.
Και είσαι έτοιμη να τον ξαναερωτευτείς…
Αλλά για να «προστατεύσεις» τον εαυτό σου, δηλώνεις ότι τα πάντα τα κάνεις για το παιδί, κι είσαι έτοιμη να τον «πνίξεις» μέσα σου…
Καταλαβαίνω ότι πρόκειται για άνθρωπο που δε μιλάει πολύ, και δε λέει εύκολα (πλέον αυτά που σκέφτεται.
Έτσι μια κρίσιμη πληροφόρηση, από άποψη έκφρασης γνώμης, δεν την έχουμε.
Από τα λίγα που μεταφέρεις, κρατάω τη γνώμη του, πως αν συνεχίσετε, εσύ θα είσαι καλά, αλλά όχι κι εκείνος!
Άρα εδώ είναι το ζουμί, γιατί δε θέλει να είναι μαζί σου…

Επίσης λειτουργεί αν κατάλαβα καλά, ένα χαλασμένο τηλέφωνο με τους γονείς του!
Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να καταλήγεις σε λάθος συμπεράσματα, για το τι τους μετέφερε, ή τι του είπαν…

Μου φαίνεται χτυπημένος από το σύνδρομο, «μόλις παντρευτήκαμε έδειξε τον παλιοχαρακτήρα της».
Και προσπαθεί έγκαιρα να πάρει αποστάσεις…

Θεωρώ ότι η κατάσταση σώζεται, για αρκετό διάστημα μάλλον!

Αλλά πρέπει να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου και μαζί του!
Μπορείς να ισορροπήσεις τα νεύρα σου;
Μπορείς να περιφρονήσεις την ανυπομονησία σου;
Μπορείς να χαλαρώσεις από τους γείτονες;
Αυτό μπορείς να το πετύχεις με κάτι σαν «ανοιχτή ακρόαση».
Αν τον ξέρουν γιατρό, είναι σε ταξίδι με τους γιατρούς χωρίς σύνορα…Κυργιζία…
Είναι στα ποντοπόρα…
Τα ίδια με ρωτάει κι η Νικολούλη!
Έχουμε ανάγκη από λεφτά και πήγε ανθρακωρύχος στην Κίνα…
Υπάρχουν απαντήσεις για να μη σε ξαναρωτήσουν…
Όπως ρωτάω εγώ π.χ. τη Σιρόπι κι εξανίσταται η κυρά Δράκαινα…
Μπορείς να του διασφαλίσεις ότι δε θα τον πιέζεις;
Δεν εννοώ ετεροβαρή σχέση με τον πασά…

Γνώμη μου είναι ότι μόλις ανοίξει το στόμα του να πει κάτι, πρέπει να τον φορτώνεις ευθύνες και όλα τα συναφή…
Προκύπτουν από το πώς τον βλέπεις και πως εκτιμάς τη ζωή του.
Μια χαρά περνάει κλπ.
Αυτή τη ματιά εισπράττει κι εκείνος!
Δεν είναι η ματιά που τον έφερε κοντά σου όμως…

Τώρα αν έχει «πάρει το σασί», χρειάζονται όλα όσα λες. Αλλαγή σπιτιού κλπ.
Αλλά 3 βδομάδες είναι μικρός χρόνος, για μια ζωή…

lila...Το τραγούδι Que Sera - Sera...Σημαίνει ότι είναι να γίνει ..Θα γίνει...
Βάλε ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ !!!!!!!!!!!!!!!!!
......
Κοίταξε τον εαυτό σου..Εσωτερικά και Εξωτερικά ( Γιατί το παιδί σου σε νιώθει και σε βλέπει..)....Συμμαζέψου λέμεεεεεεεεεεεεεε !!!!
Άρχισε να το σκέφτεσαι διαφορετικά...Να κάνεις πράγματα που σε ευχαριστούν..Σε κάνουν να νιώθεις κάπως καλύτερα..Και ποιός ξέρει..Μπορεί να ξαναχαμογελάσεις και να κάνεις πραγματικά ευτυχισμένο ..Κάπου...Ένα μικρό...παιδί......
Χάσε κάνα κιλό...Βάλε πρόγραμμα να αγοράσεις ένα πολύ όμορφο φόρεμα..Βγες με μια γυναικοπαρέα να θυμηθείς πως είναι η ξεγνοιασιά....
Και κάπου εκεί..Όλα θα καθαρίσουν...Και θα κατανοήσεις πως...Αν είναι να ξαναγυρίσει ένας άντρας απελπισμένος..απογοητευμένος....κουρασμένος...Και εξαφανισμένος...θα είναι επειδή σε ξαναερωτεύτηκε..εσένα και τη δύναμη σου να τα βγάζεις πέρα....Έχει και το + σε ένα παιδικό χαμόγελο..( που και ο ίδιος δημίουργησε...)...Ο γιατρός χρόνος θα κάνει τη δουλειά....Προς το παρόν χαλάρωσε και αδιαφόρησε για το τι θα γίνει...Κάνε ότι εξαρτάται ΜΟΝΟ από εσένα..Και άσε τη Ζωή να δικαιώσει την επιλογή σου..Αλλά και δώσε το χαμόγελο στο παιδί σου.......
Αυτά.........
que sera sera

Παράθεση:
Originally posted by lila_4
Παντρευτήκαμε πριν 6 μήνες... Εχουμε μωρό 8 μηνων..
Η αλήθεια είναι ότι μας έπεσαν όλα μαζί... σπίτι, γαμος, παιδί, χρέη.. Χαθήκαμε!
Υπήρξαν πολλοί καυγάδες (άσχημοι)... και γενικά, μια αδιαφορία, μια ρουτίνα! Εκείνος πάντα κουρασμένος κ εγώ απογοητευμένη από τη στάση του, κουρασμένη από το παιδί..
Τελευταια είχα υπόνοιες ότι κάτι τρεχει με κάποια στο χωρο εργασίας του. Τελικά, έτσι ήταν! Αποκαλύφθηκε από ενα τηλεφωνημα. Δεν ξερω πόσο σοβαρο ήταν ή μεχρι που ειχε φτασει.... το θεμα είναι ότι υπήρχε άλλη! Τσακωθήκαμε κ τον εδιωξα από το σπίτι!
Πήγε στους γονείς του. Εκείνοι, ενώ έδειχναν καλοί, έβγαλαν όλο το δηλητήριό τους...
Εγώ, παρόλο που νιώθω αδικημένη, προδωμένη... παρόλο που ήμουν δυστυχισμένη μαζί του, του ζήτησα να γυρίσει! Για το παιδί μου το έκανα! Μόνο γι αυτό! Δεν αντέχω να μεγαλώσει χωρίς πατέρα... να νιώσει μείον μπροστά σε άλλα παιδάκια! Ζήτησα συγγνώμη για όλα τα λάθη μου (ενω εκείνος δεν παραδεχτηκε ακομα τιποτα) και του είπα ότι θελω πίσω τον αντρα μου και τον πατερα του παιδιού μου. Οτι ακόμα και άλλη να υπήρξε ίσως εγώ τον έσπρωξα και να κάνουμε μια νέα αρχή για το παιδί μας! Εκείνος μου είπε ότι φοβάται ότι θα ξαναγίνουν τα ίδια σκηνικά και ότι με αγαπάει αλλά δεν είναι ερωτευμένος! (Ουτε εγώ΄είμαι) Του είπα ότι χαθήκαμε με τα προβλήματα και ότι αν βάλουμε άλλες προτεραιότητες και νέες βασεις στη σχέση μας θα ξαναγεννηθεί ο έρωτας αφού υπάρχει αγάπη.
Εκλαιγε, έκλαιγα... Μου είπε ότι είναι πολύ μπερδεμένος και ότι χρειάζεται χρόνο. Εκείνος είναι σπίτι των γονιών του να τον ζαλίζουν όλη μερα να μη γυρισει, κάνει τη ζωούλα του και.... σκέφτεται....!!
Εγώ προσπαθώ να μαζέψω τα κομμάτια μου και ταυτόχρονα να βρίσκω το χαμόγελο που έχει ανάγκη το παιδί μου!! Νιώθω ότι δεν έχω δυναμη να το μεγαλώσω...! Το σπίτι το έχω αφήσει στη μοιρα του.... Ταϊζω το μωρό, το αλλάζω, το κοιμίζω, το κάνω μπάνιο αντε και να του σκάσω κανενα ψευτικο χαμόγελο όταν μου "μιλάει"!!
Τί να κάνω;;;;;; Να περιμένω;; Να το πάρω απόφαση και να κάνω νέα αρχή;;; (νεο σπίτι, δουλειά και αυτοπεποιθηση)
Τι θα κάνω; Νιωθω πως θα τρελαθω!!!

απο τη στιγμη που εχεις παιδι, είναι ολη σου η ζωη και δυναμη σου. σε εχει αναγκη, ειναι ενα ανυπερασπιστο πλασματακι που δε φταιει για τις αμαρτιες των μεγαλων. αφιερωσου σε αυτο και ασε τον πατερα να οριεται.

Ποτέ μην σκας ψεύτικο χαμόγελο στο παιδί σου. Ενστικτωδώς το εισπράττει και είναι τραγικό. Το μωρό σου είναι το φως της ζωής σου κι αυτό είμαι σίγουρη ότι το γνωρίζεις κι αυτό που είπες το είπες από την απελπισία σου.

Αν τα αισθήματά σας έχουν τελειώσει δεν θα πρέπει να μείνετε μαζί συμβατικά για το παιδί. Γιατί και αυτό γίνεται αντιληπτό από το παιδί με τη πάροδο του χρόνου και έχει χειρότερες επιπτώσεις στη ψυχολογία του.

Τα παιδιά εκείνο που θέλουν είναι να έχουν την αγάπη, τη φροντίδα και την στήριξη των γονιών τους είτε είναι μαζί είτε χώρια. Ειδικά την επικοινωνία.
Επ αυτού θα εξαντλήσετε τη συζήτηση αν τελικά δεν τα βρείτε. Κι αυτό είναι τελείως ξεχωριστό από το δικαίωμα που έχετε κι οι δυο να γίνεται και πάλι ευτυχισμένοι μαζί ή με διαφορετικούς συντρόφους.

Εκείνο που είναι εγκληματικό ανεξάρτητα από την αδικία του θέματος είναι ν αρχίσετε τους καυγάδες πάνω από το κεφάλι του μωρού και αυριανού παιδιού.
Γιατί θα το χάσετε και οι δυο το παιχνίδι.

Μια άλλη συζήτηση θα είναι ότι δεν θα φορτωθείς εσύ όλη την ιστορία στη πλάτη επειδή εκείνος διάλεξε να φύγει. Θα μοιραστείτε τις υποχρεώσεις και τα προβλήματα. Θα το μεγαλώσετε μαζί και χώρια που λένε...αν χρειαστεί.

Στο μεταξυ απο τοτε που ανεβηκε το ποστ μεχρι σημερα που ξαναεμφανιστηκε, το παιδι της κυριας Γιαννουλας περασε περιοδευον και οπου να'ναι θα παρουσιαστει για φανταρος στα τεθωρακισμενα στην Αυλωνα.

Αντε και καλο απολυτηριο!

Παράθεση:
Originally posted by Ran_Tan_Plan
Στο μεταξυ απο τοτε που ανεβηκε το ποστ μεχρι σημερα που ξαναεμφανιστηκε, το παιδι της κυριας Γιαννουλας περασε περιοδευον και οπου να'ναι θα παρουσιαστει για φανταρος στα τεθωρακισμενα στην Αυλωνα.

Αντε και καλο απολυτηριο!

Sorry!

τελικα τι εγινε μετα απο 1 ολοκληρο χρονο που ηρθε στην επιφανειο το ποστ??? χωρισε, γυρισε σελιδα, γυρισανε μαζι σελιδα?

ανευ σημασιας . ...
ερχονται πετανε ενα θεμα και εξαφανιζονται

σημασια εχει η συζητηση που κανουμε απο κατω.
Διαβαζουμε αποψεις, μπαινουμε στον πειρασμο να δουμε τι θα καναμε εμεις σε αντιστοιχες περιπτωσεις κλπ

Μονο απο περιεργεια θα μας ενδιεφερε η εκβαση της ζωης του εκαστοτε θεματοθετη...

Παράθεση:
Originally posted by Racina
ανευ σημασιας . ...
ερχονται πετανε ενα θεμα και εξαφανιζονται

σημασια εχει η συζητηση που κανουμε απο κατω.
Διαβαζουμε αποψεις, μπαινουμε στον πειρασμο να δουμε τι θα καναμε εμεις σε αντιστοιχες περιπτωσεις κλπ

Μονο απο περιεργεια θα μας ενδιεφερε η εκβαση της ζωης του εκαστοτε θεματοθετη...

φερτον πισω.πρεπει το παιδι να μεγαλωσει με πατερα.εσυ θασαι φιλακη.θα θυσιαστεις για το παιδι σου.
αλλα οταν μεγαλωσει θα το εκτιμησει πολυ.και τοτε διοχτον.

Παράθεση:
Originally posted by lila_4

Εγώ χώρισα όταν η κόρη μου ήταν 14 μηνών σήμερα είναι 20 χρονών και πριν λίγο συζητούσαμε ακριβώς για το αν και κατα πόσον είμασταν ως τώρα καλοί γονείς ποιά πιστεύει πως ήταν τα λάθη μας και γενικά αν έχει κάποιο παράπονο(κάνουμε συχνά τέτοιες κουβέντες).

Το μόνο που την ενόχλησε όλα αυτά τα χρόνια και κατά περιόδους μου το έχει ξαναπεί αλλά και εγώ το έβλεπά,είναι πως δεν μπορούσε να μας έχει και τους δύο μαζί κάτω από την ίδια στέγη.

Παραδέχεται όμως ότι ήταν προτιμότερο έτσι από το να ζούμε μαζί και να υπάρχουν συνεχώς καυγάδες και γενικά ένταση.

Μια κατάσταση που σίγουρα θα είχε επιπτώσεις στην ψυχική της υγεία και όχι μόνο!!

Αν αγαπάει και ενδιαφέρεται για το παιδί του ο πατέρας θα συνεχίσει να το κάνει και εκτός γάμου,το καλύτερο πάντως για το παιδί σίγουρα ΔΕΝ είναι να μένει μαζί το ζευγάρι για χάρη του !!