Ταιριάζετε στις διακοπές;

Ταιριάζετε στις διακοπές;

Κι έρχεται το καλοκαιράκι , και φτάνει η πολυπόθητη στιγμή των διακοπών. Πρέπει να αποφασιστεί από κοινού με τον σύντροφο σε ποιό μέρος θα πάμε και τα παιδιά αν θα διασκεδάσουν (ή χωρίς παιδιά). Όμως ο σύντροφος θέλει να ψαρέψει και να κουβαλήσει μαζί όλα τα καλάμια του και τα ψαρικά. Ενώ εσύ θέλεις να γυρίσεις τα μπαράκια, να πιείς τα ποτάκια σου και να χορέψεις, αφήνοντας πίσω όλο το άγχος του χειμώνα και τα τρεξίματα. Ο ένας θέλει ησυχία, ψάρεμα και πολύ φαί και ο άλλος τουρισμό, μπανάκια και το βράδυ ποτάκια και χορούς.
Τι κάνεις τότε; Πρέπει και στις διακοπές να κάνεις υποχωρήσεις; Ή είναι δικαίωμά και των δυο να περάσουν τις διακοπές τους όπως πραγματικά θέλουν γιατί είναι μια φορά το χρόνο;
Αν από την άλλη είσαι τύπος που παίρνεις το αμάξι σου και γυρνάς όλο τον κόσμο με ένα χάρτη και ο άλλος δεν ξεβολεύεται από την άνεση του αεροπλάνου και του μεγάλου ξενοδοχείου, εκεί πάλι τι κάνεις;
Τι λέτε εσείς , τι θα κάνατε σε αυτές τις περιπτώσεις;

δε βλεπω γιατι να μην μπορει να γινει "το δικο " και των δυο.
δηλαδη τη μια μερα ψαρεμα και φαϊ και αραγμα, την αλλη μπανιο, ξαπλα και το βραδυ μπαρακι. δεν χρειαζεται να ειστε ομοιοι για να τα βρισκετε, μονο να σεβεται ο ενας τα γουστα του άλλου και να ειναι προθυμος να συμβιβαστει ως ενα σημειο.
αν παλι θα πατε με παιδια, ακομα καλυτερα. το βραδυ θα'ναι εκεινος μαζι τους αφου το πρωι χαραμα θα φευγει για ψαρεμα, κι εσυ στα μπαρακια.
για την εκδρομη με χαρτη κι οπου σας βγαλει, πατε ολοι μαζι. ε ας αφησει μια-δυο μερες το ψαρεμα. πρεπει καθε μερα ολη μερα;

(τι να πουν κι αυτοι που δε θα κανουν καθολου διακοπες;; )

Εμείς κουβαλάμε την ίδια τρέλα, ευτυχώς. Party animal και οι δύο, μας αρέσει και η περιπέτεια, οπότε το χάρτης και όπου μας βγάλει, ειναι πολύ πιθανό.

Βέβαια με παιδιά δεν μπορείς να κάνεις τέτοιου είδους διακοπές, οπότε πάμε κάποιες μέρες τα δυο μας για να ξεσαλώσουμε και μετά με τα παιδιά για να αράξουμε στις παραλίες

Πάντως διακοπές σημαίνει, διακόπτω απο τα συνηθισμένα. Κάνω ό,τι δεν έκανα όλο το χρόνο. Αναλόγως λοιπόν τί σας λείπει, αυτό θα κάνετε.
Ο συνδιασμός φυσικά είναι το καλύτερο στην περίπτωση σας. Το πρωί ψάρεμα, θάλασσα και ηρεμία, το μεσημέρι ύπνο και το απόγευμα έως το βράδυ, καφέ και ποτάκια. Όλα συνδιάζονται αν βρεις βέβαια και το κατάλληλο μέρος , μην σε "ψήσει" να πάτε σε κανένα ψαροχώρι

Παράθεση:
Originally posted by why72
Βέβαια με παιδιά δεν μπορείς να κάνεις τέτοιου είδους διακοπές, οπότε πάμε κάποιες μέρες τα δυο μας για να ξεσαλώσουμε και μετά με τα παιδιά για να αράξουμε στις παραλίες

Δεν γίνεται να πάμε στα μπαράκια με τα παιδάκια; Τι θα πάθουν για λίγες μέρες. Ας κοιμηθούν στους καναπέδες . Τα μπαρ έχουν γεμίσει από τέτοιους. Άσε που θα μάθουν και τις τελευταίες φιγούρες της R n B.

Παράθεση:
Originally posted by silent_eve
....... ο σύζυγός μου όταν έρχεται από τη δουλειά, πέφτει σε μια βαριομάρα που με επηρεάζει αφάνταστα. Μόλις έρχεται, μου αραδιάζει όλα τα προβλήματα που έζησε μέσα στην ημέρα, με φορτώνει εν ολίγοις, και μετά αφού φάει, πάει και χύνεται στον καναπέ μπροστά στην τηλεόραση και μένει εκεί μέχρι το άλλο πρωί πολλές φορές (δηλ. ξεχνάει να έρθει και στο κρεβάτι).

..... ενώ παίζει όλη την ημέρα υπολογιστή, και πολεμικά παιχνίδια.

Εγώ είμαι μόνιμα αγχωμένη και αυτός μόνιμα στον κόσμο του με τη δουλειά και τα δικά του. Δεν έχω κάποιον να μοιραστώ πραγματικά τη ζωή την ίδια.

.....
Δεν ξέρω όμως αν θα μπορώ να συνεχίσω με έναν άνθρωπο που δεν με προσέχει αρκετά και που δεν μοιραζόμαστε την ίδια τη ζωή.

Μιλάμε πάντα για το ίδιο ζευγάρι?
Η είναι υποθετικό το σενάριο με το ψάρεμα?

Εγινε φέτος, για πρώτη φορά, ή γίνεται κάθε χρόνο?

(για να ξέρουμε τί θα απαντήσουμε)

Παράθεση:
Originally posted by silent_eve
Δεν γίνεται να πάμε στα μπαράκια με τα παιδάκια; Τι θα πάθουν για λίγες μέρες. Ας κοιμηθούν στους καναπέδες . Τα μπαρ έχουν γεμίσει από τέτοιους. Άσε που θα μάθουν και τις τελευταίες φιγούρες της R n B.

Αν τα παιδιά σου είναι "βολικά" γιατί όχι . Εγώ πάντως όσες φορές τα έχω πάρει μαζί μου συνέχεια μου λένε... πότε θα φύγουμε? βαρέθηκα. Πότε θα φύγουμε? κουράστηκα, νύσταξα κοκ. Που να ξέρανε ότι σε λίγα χρονάκια σε αυτά τα μαγαζιά θα ξημεροβραδιάζονται

Αλλά όταν έλεγα ότι με τα παιδιά δεν μπορείς να κάνεις τέτοιου είδους διακοπές, εννοούσα το ξεκινάμε και όπου μας βγάλει η άκρη. Πρέπει να είναι λίγο πιο οργανωμένες οι διακοπές με παιδιά, κακά τα ψέμματα.

Δηλαδή τόσα χρόνια τι κάνατε με το θέμα διακοπές?

Παράθεση:
Originally posted by silent_eve

Τι λέτε εσείς , τι θα κάνατε σε αυτές τις περιπτώσεις;

Εμεις παντα συζηταμε τι θελουμε και τι εχουμε αναγκη να κανουμε.
Και βρισκουμε παντα τη χρυση τομη.

Αν και δε χρειαζεται να το κανουμε, γιατι το καλοκαιρι τα συνδιαζουμε
παντα ολα.
και χαλαρωση και διασκεδαση και εκδρομες και μπαρακια και οικογενεια
και φιλους και μονοι μας.

Λιγο απ ολα και ετσι ειμαστε ολοι ευχαριστημενοι.

και μας φαινεται και μεγαλυτερο το διαστημα των διακοπων,
αφου εχουμε κανει τοσα διαφορετικα πραγματα.

...τι βάσανο κι αυτές οι διακοπές όταν έχεις σχέση...

Παράθεση:
Originally posted by Syrup
...τι βάσανο κι αυτές οι διακοπές όταν έχεις σχέση...

Παραπονιάρα

Παράθεση:
Originally posted by Climentini

Παράθεση:
Originally posted by silent_eve
....... ο σύζυγός μου όταν έρχεται από τη δουλειά, πέφτει σε μια βαριομάρα που με επηρεάζει αφάνταστα. Μόλις έρχεται, μου αραδιάζει όλα τα προβλήματα που έζησε μέσα στην ημέρα, με φορτώνει εν ολίγοις, και μετά αφού φάει, πάει και χύνεται στον καναπέ μπροστά στην τηλεόραση και μένει εκεί μέχρι το άλλο πρωί πολλές φορές (δηλ. ξεχνάει να έρθει και στο κρεβάτι).

..... ενώ παίζει όλη την ημέρα υπολογιστή, και πολεμικά παιχνίδια.

Εγώ είμαι μόνιμα αγχωμένη και αυτός μόνιμα στον κόσμο του με τη δουλειά και τα δικά του. Δεν έχω κάποιον να μοιραστώ πραγματικά τη ζωή την ίδια.

.....
Δεν ξέρω όμως αν θα μπορώ να συνεχίσω με έναν άνθρωπο που δεν με προσέχει αρκετά και που δεν μοιραζόμαστε την ίδια τη ζωή.

Μιλάμε πάντα για το ίδιο ζευγάρι?
Η είναι υποθετικό το σενάριο με το ψάρεμα?

Εγινε φέτος, για πρώτη φορά, ή γίνεται κάθε χρόνο?

(για να ξέρουμε τί θα απαντήσουμε)

Τίποτα δεν είναι υποθετικό. Είμαστε όλοι διαφορετικοί και ο καθένας ψάχνει τρόπους να συμβιώσει αλλά ταυτόχρονα να ικανοποιεί και τις ανάγκες του. Αυτά γίνονται πολλά χρόνια τώρα. Γιαυτό και γράφονται. Αν ήταν για ένα ή δυο χρόνια θα το κάναμε θέμα;

Παράθεση:
Originally posted by wish_
Δηλαδή τόσα χρόνια τι κάνατε με το θέμα διακοπές?

Συνήθως συμφωνούμε στις διακοπές (επειδή εγώ δεν εργάζομαι και ξέρω ότι ο σύζυγος έχει μεγαλύτερη ανάγκη από ξεκούραση). Φυσικά εγώ βαριέμαι εντωμεταξύ με τα ψαρέματα και τις πετονιές. Αλλά σκέφτομαι, σε καμιά 20ριά χρόνια θα πηγαίνω με τα ΚΑΠΗ εκδρομές , οπότε θα επισκεφθώ και τα μέρη που θέλω τότε.

Παράθεση:
Originally posted by Climentini

Παράθεση:
Originally posted by silent_eve
....... ο σύζυγός μου όταν έρχεται από τη δουλειά, πέφτει σε μια βαριομάρα που με επηρεάζει αφάνταστα. Μόλις έρχεται, μου αραδιάζει όλα τα προβλήματα που έζησε μέσα στην ημέρα, με φορτώνει εν ολίγοις, και μετά αφού φάει, πάει και χύνεται στον καναπέ μπροστά στην τηλεόραση και μένει εκεί μέχρι το άλλο πρωί πολλές φορές (δηλ. ξεχνάει να έρθει και στο κρεβάτι).

..... ενώ παίζει όλη την ημέρα υπολογιστή, και πολεμικά παιχνίδια.

Εγώ είμαι μόνιμα αγχωμένη και αυτός μόνιμα στον κόσμο του με τη δουλειά και τα δικά του. Δεν έχω κάποιον να μοιραστώ πραγματικά τη ζωή την ίδια.

.....
Δεν ξέρω όμως αν θα μπορώ να συνεχίσω με έναν άνθρωπο που δεν με προσέχει αρκετά και που δεν μοιραζόμαστε την ίδια τη ζωή.

Μιλάμε πάντα για το ίδιο ζευγάρι?
Η είναι υποθετικό το σενάριο με το ψάρεμα?

Εγινε φέτος, για πρώτη φορά, ή γίνεται κάθε χρόνο?

(για να ξέρουμε τί θα απαντήσουμε)

Επίσης να προσθέσω εδώ climentini, ότι το άρθρο που παρέθεσες δεν είναι τωρινό, και για να το φέρνεις σε σύγκριση με το παρόν άρθρο που έχει να κάνει με το τι είδους διακοπές θα ήθελε κάποιος να περάσει (εδώ εγώ ρώτησα άλλους τι κάνουν , πως συμφωνούν με τον σύντροφό τους για τις διακοπές), για ανταλλαγή απόψεων, εσύ το γυρίζεις μπούμερανκ πίσω σε μένα. Μόνο κακία αυτό μου βγάζει από εσένα και όχι τη γνώμη σου. Την οποία δεν στη ζήτησα προσωπικά. Είπα, όποιος θέλει ας απαντήσει. Εάν εσύ έχεις την τέλεια σχέση και συμβίωση, πες μας το μυστικό για να το ακολουθήσουμε.

Καλό μου, η αλήθεια είναι ότι γίνομαι κακίστρω πότε-πότε, αλλά στη δική σου περίπτωση δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μου.

Το σκεπτικό μου είναι το εξής: αλλιώς αντιμετωπίζεται μια κατάσταση, όταν μια σχέση λειτουργεί, αλλιώς όταν υπάρχουν θεμελιώδεις διαφορές σε κάποια ζητήματα, αλλιώς όταν έχεις αποφασίσει να υποχωρείς, αλλιώς όταν είναι σημαντικό για σένα να εκπληρώσεις την επιθυμία σου, και πάει λέγοντας.

Αν όλο το χειμώνα ένα ζευγάρι κινείται σε διαφορετικές σφαίρες, μου μοιάζει δύσκολο να έρθει το καλοκαίρι και εξαίφνης να συντονιστούν στο θέμα «διακοπές».

Αν κάποιος νιώθει παραμελημένος το χειμώνα, μπορεί το καλοκαίρι να χρειάζεται την ευκαιρία του, να νιώσει ότι ο άλλος τον σκέφτεται και τον υπολογίζει.
Από την άλλη, (κρίνοντας από τον εαυτό μου) αν δουλεύεις από το πρωί ίσαμε το βράδυ κι έχεις μόνο δέκα-δεκαπέντε μερούλες όλο το χρόνο για να γεμίσεις τις μπαταρίες σου, στο θέμα «διακοπές» είσαι αδιαπραγμάτευτος

(Το καλοκαίρι τρώμε από τα έτοιμα, αλλά η ζωή κερδίζεται τον χειμώνα, που έγραφε κι ο Σ.Τ. εχτές στο Lifo.)

Η εύκολη, λοιπόν, απάντηση, όταν έρχεται το φλέγον ερώτημα «βουνό ή θάλασσα / ξενοδοχειάρα ή κάμπινγκ / ξεσάλωμα ή ύπνος», είναι συζητήστε το και μπλα μπλα μπλα, αμοιβαίες υποχωρήσεις και μπλα μπλα μπλα, να υπολογίζεις τις ανάγκες του άλλου και μπλα μπλα μπλα. Η οποία, φυσικά, στα λόγια είναι μια χαρά – στην εφαρμογή είναι που δεν περπατάει.

"Τι κάνεις τότε; Πρέπει και στις διακοπές να κάνεις υποχωρήσεις; Ή είναι δικαίωμά και των δυο να περάσουν τις διακοπές τους όπως πραγματικά θέλουν γιατί είναι μια φορά το χρόνο;"

Ισως το κλειδί να είναι το «τι πραγματικά θέλουν».

Συνήθως, σκεφτόμαστε «α, θέλω να αλλάξω παραστάσεις και να πάω κάπου ρομαντικά με τον καλό μου» - και λέμε «μια φορά του ζήτησα κι εγώ να πάμε στο Παρίσι, και δε μου έκανε το χατίρι».
Η, σκεφτόμαστε «για δέκα μέρες δε θέλω να ακούσω για δουλειά, δε θέλω να μιλήσω έστω και για το παραμικρό που να έχει σχέση με τη δουλειά» - και λέμε «θέλω να πάω σε μια ερημιά, να μη μιλάω σε άνθρωπο και να ψαρεύω από το πρωί μέχρι το βράδυ»

Αφήστε κατά μέρος τα κλισε, αφιερώστε λίγη σκέψη για το τι πραγματικά θέλετε και μπορεί να βρείτε τον ιδανικό συνδυασμό.

Καλές Διακοπές!

Παράθεση:
Originally posted by Climentini
Το σκεπτικό μου είναι το εξής: αλλιώς αντιμετωπίζεται μια κατάσταση, όταν μια σχέση λειτουργεί, αλλιώς όταν υπάρχουν θεμελιώδεις διαφορές σε κάποια ζητήματα, αλλιώς όταν έχεις αποφασίσει να υποχωρείς, αλλιώς όταν είναι σημαντικό για σένα να εκπληρώσεις την επιθυμία σου, και πάει λέγοντας.

Αν όλο το χειμώνα ένα ζευγάρι κινείται σε διαφορετικές σφαίρες, μου μοιάζει δύσκολο να έρθει το καλοκαίρι και εξαίφνης να συντονιστούν στο θέμα «διακοπές».

Αν κάποιος νιώθει παραμελημένος το χειμώνα, μπορεί το καλοκαίρι να χρειάζεται την ευκαιρία του, να νιώσει ότι ο άλλος τον σκέφτεται και τον υπολογίζει.

Αν έχεις (όχι εσύ συγκεκριμένα, silent_eve, γενικά μιλάω) περάσει ένα χειμώνα έχοντας παράπονα και μάλιστα δικαιολογημένα, το καλοκαίρι έχεις την ελπίδα ότι με ένα μαγικό τρόπο όλα θα φτιάξουν και, όταν αυτό δε συμβαίνει, μεγαλώνει ακόμα πιο πολύ ο θυμός σου. Επίσης, όταν ένα ζευγάρι γενικά δεν τα βρίσκει, στις διακοπές είναι πιο εύκολο να τσακωθεί γιατί είναι όλη τη μέρα μαζί, χωρίς τα διαλείμματα της απουσίας στη δουλειά ή σε άλλες υποχρεώσεις.

silent_eve, εγώ σε παρόμοια περίπτωση όταν είχα πάει διακοπές με έναν πρώην φίλο μου που ψάρευε, πήγαμε σε μέρος όπου εγώ είχα μια φίλη, οπότε κάποιες φορές έμεινα μαζί του το βράδυ που ψάρευε, του έκανα παρέα και του ξέμπλεκα τα πολυάγκιστρα κλπ (για να δει ότι συμμετέχω κι εγώ κάπως σε ό,τι τον ευχαριστεί) και κάποιες άλλες φορές έβγαινα με τη φίλη μου και την παρέα της και τον ξανασυναντούσα μετά. Μπορείτε, λοιπόν, να πάτε κάπου που θα είναι κι άλλοι γνωστοί σας για να μην στερηθείς κι εσύ τον τρόπο που διασκεδάζεις αλλά ούτε κι εκείνος. Αυτό, όμως, μπορεί να λειτουργήσει μόνο αν δεν ενοχλείστε με το γεγονός ότι διασκεδάζετε διαφορετικά. Αν δηλαδή εσύ στενοχωριέσαι που δε βγαίνετε μαζί έξω όπως όλα τα ζευγάρια και εκείνος π.χ. κρατάει μούτρα που βγαίνεις μόνη σου, τότε μάλλον δε θα περάσετε καλά.

Γενικά, πάντως, οι διακοπές είναι πρόβλημα για τα περισσότερα ζευγάρια. Εγώ με τον καλό μου είμαστε τελείως διαφορετικοί στα γούστα, εγώ θέλω νησί αυτός θέλει να πάμε οδικώς, εγώ θέλω κόσμο αυτός ερημιές, εγώ θέλω θάλασσα αυτός βλέπει άμμο και του ανάβουν τα λαμπάκια, εγώ θέλω να πιω κανά ποτό το βράδυ αυτός θέλει να πίνει τα τσιπουράκια του το μεσημεράκι και να την πέφτει κατά τις δέκα για ύπνο και καταλαβαίνεις.... Ομολογώ ότι περισσότερες υποχωρήσεις κάνω εγώ, γιατί διασκεδάζω τελικά και με το δικό του τρόπο (ίσως το θέμα δεν είναι τι κάνεις αλλά με ποιον το κάνεις ), αλλά ομολογώ επίσης ότι κάποιες φορές έχω στερηθεί πολλά από αυτά που μου αρέσουν και αυτό με στενοχωρεί

Παράθεση:
Originally posted by Climentini
Καλό μου, η αλήθεια είναι ότι γίνομαι κακίστρω πότε-πότε, αλλά στη δική σου περίπτωση δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μου.

Το σκεπτικό μου είναι το εξής: αλλιώς αντιμετωπίζεται μια κατάσταση, όταν μια σχέση λειτουργεί, αλλιώς όταν υπάρχουν θεμελιώδεις διαφορές σε κάποια ζητήματα, αλλιώς όταν έχεις αποφασίσει να υποχωρείς, αλλιώς όταν είναι σημαντικό για σένα να εκπληρώσεις την επιθυμία σου, και πάει λέγοντας.

Αν όλο το χειμώνα ένα ζευγάρι κινείται σε διαφορετικές σφαίρες, μου μοιάζει δύσκολο να έρθει το καλοκαίρι και εξαίφνης να συντονιστούν στο θέμα «διακοπές».

Αν κάποιος νιώθει παραμελημένος το χειμώνα, μπορεί το καλοκαίρι να χρειάζεται την ευκαιρία του, να νιώσει ότι ο άλλος τον σκέφτεται και τον υπολογίζει.
Από την άλλη, (κρίνοντας από τον εαυτό μου) αν δουλεύεις από το πρωί ίσαμε το βράδυ κι έχεις μόνο δέκα-δεκαπέντε μερούλες όλο το χρόνο για να γεμίσεις τις μπαταρίες σου, στο θέμα «διακοπές» είσαι αδιαπραγμάτευτος

(Το καλοκαίρι τρώμε από τα έτοιμα, αλλά η ζωή κερδίζεται τον χειμώνα, που έγραφε κι ο Σ.Τ. εχτές στο Lifo.)

Η εύκολη, λοιπόν, απάντηση, όταν έρχεται το φλέγον ερώτημα «βουνό ή θάλασσα / ξενοδοχειάρα ή κάμπινγκ / ξεσάλωμα ή ύπνος», είναι συζητήστε το και μπλα μπλα μπλα, αμοιβαίες υποχωρήσεις και μπλα μπλα μπλα, να υπολογίζεις τις ανάγκες του άλλου και μπλα μπλα μπλα. Η οποία, φυσικά, στα λόγια είναι μια χαρά – στην εφαρμογή είναι που δεν περπατάει.

"Τι κάνεις τότε; Πρέπει και στις διακοπές να κάνεις υποχωρήσεις; Ή είναι δικαίωμά και των δυο να περάσουν τις διακοπές τους όπως πραγματικά θέλουν γιατί είναι μια φορά το χρόνο;"

Ισως το κλειδί να είναι το «τι πραγματικά θέλουν».

Συνήθως, σκεφτόμαστε «α, θέλω να αλλάξω παραστάσεις και να πάω κάπου ρομαντικά με τον καλό μου» - και λέμε «μια φορά του ζήτησα κι εγώ να πάμε στο Παρίσι, και δε μου έκανε το χατίρι».
Η, σκεφτόμαστε «για δέκα μέρες δε θέλω να ακούσω για δουλειά, δε θέλω να μιλήσω έστω και για το παραμικρό που να έχει σχέση με τη δουλειά» - και λέμε «θέλω να πάω σε μια ερημιά, να μη μιλάω σε άνθρωπο και να ψαρεύω από το πρωί μέχρι το βράδυ»

Αφήστε κατά μέρος τα κλισε, αφιερώστε λίγη σκέψη για το τι πραγματικά θέλετε και μπορεί να βρείτε τον ιδανικό συνδυασμό.

Καλές Διακοπές!

Με την απάντησή σου, το μάζεψες λίγο το προηγούμενο, και σε ευχαριστώ για αυτό.
Είμαστε πολύ διαφορετικοί με τον άνδρα μου στα γούστα και ξέρεις κάτι, αυτός μου λέει ότι γιαυτό και του άρεσα. Επειδή δεν του θύμιζα τον εαυτό του. Όμως με το πέρασμα των χρόνων η διαφορετικότητα φαίνεται όντως στις διακοπές και όχι τον Χειμώνα τόσο πολύ, επειδή όλοι κάτι κάνουμε τότε.
Το ότι διαφέρουμε στις διακοπές δεν σημαίνει κάτι φοβερό για μένα. Για αυτόν όμως είναι πολύ σημαντικό επειδή δουλεύει ασταμάτητα όλο το χρόνο. Και είναι αδιαπραγμάτευτος πολλές φορές. Και έχει και άλλους βιορυθμούς. Οπότε αποφάσισα κι εγώ φέτος και του πρότεινα, να πάει διακοπές με τον γιό μας που είναι 12 χρονών για να κάνουν ό, τι θέλουν μαζί, ψάρεμα κ.λ.π. Όσο για μένα , προτιμώ να κάτσω εδώ με την μικρή μου και καμιά φίλη για βόλτες. Τουλάχιστον δεν θα καταπιεστώ με 10 μέρες υποχωρήσεων και υπομονής. Σε ευχαριστώ πάντως για την απάντηση.

Παράθεση:
Originally posted by Mary_Poppins
Γενικά, πάντως, οι διακοπές είναι πρόβλημα για τα περισσότερα ζευγάρια. Εγώ με τον καλό μου είμαστε τελείως διαφορετικοί στα γούστα, εγώ θέλω νησί αυτός θέλει να πάμε οδικώς, εγώ θέλω κόσμο αυτός ερημιές, εγώ θέλω θάλασσα αυτός βλέπει άμμο και του ανάβουν τα λαμπάκια, εγώ θέλω να πιω κανά ποτό το βράδυ αυτός θέλει να πίνει τα τσιπουράκια του το μεσημεράκι και να την πέφτει κατά τις δέκα για ύπνο και καταλαβαίνεις.... Ομολογώ ότι περισσότερες υποχωρήσεις κάνω εγώ, γιατί διασκεδάζω τελικά και με το δικό του τρόπο (ίσως το θέμα δεν είναι τι κάνεις αλλά με ποιον το κάνεις ), αλλά ομολογώ επίσης ότι κάποιες φορές έχω στερηθεί πολλά από αυτά που μου αρέσουν και αυτό με στενοχωρεί

Εμένα μου λείπει ο τρόπος που πήγαινα διακοπές με τις φίλες μου, κι ας ήταν σε κάμπινγκ. Είμασταν ανέμελες, δεν τρώγαμε όλη την ώρα, όπως κάνουν οι άνδρες, μπαίναμε στο πρώτο καράβι και φεύγαμε με άγνωστο προορισμό και το βράδι γυρίζαμε όλα τα μπαράκια. Τώρα βέβαια είμαστε πιο κουρασμένοι αλλά αυτός ο προγραματισμός και η κοιλιοδουλεία μου τη δίνει στα νεύρα. Άμα είσαι δε και νευρικός τύπος όπως εγώ που δεν κοιμάμαι εύκολα και ο άλλος κοιμάται και μεσημέρι και νυστάζει από νωρίς το βράδυ άστα να πάνε.
Σε νιώθω. Και σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση.

δεν είναι τυχαίο το ότι οι διακοπές είναι το πρώτο crash test κάθε σχέσης

(κοινές ή όχι)

Παράθεση:
Originally posted by silent_eve

Εμένα μου λείπει ο τρόπος που πήγαινα διακοπές με τις φίλες μου, κι ας ήταν σε κάμπινγκ. Είμασταν ανέμελες, δεν τρώγαμε όλη την ώρα, όπως κάνουν οι άνδρες, μπαίναμε στο πρώτο καράβι και φεύγαμε με άγνωστο προορισμό και το βράδι γυρίζαμε όλα τα μπαράκια. Τώρα βέβαια είμαστε πιο κουρασμένοι αλλά αυτός ο προγραματισμός και η κοιλιοδουλεία μου τη δίνει στα νεύρα.

Και είναι διακοπές αυτό? Να γυρνάς όλα τα μπαράκια?
Αφού είναι κάτι που μπορείς να κάνεις και στην Χαλκίδα όλο το χρόνο, ποιο ειναι το ενδιαφέρον να το κάνεις σε ένα νησί?
Ενώ... το πολύ φαγητό στις διακοπές είναι must! Γιατί όσο να ναι, μια ψιλοδίαιτα όλοι την κάνουμε την άνοιξη, λίγο πριν βγούμε στις παραλίες (που λέει ο λόγος δλδ, εγώ πήρα 3 κιλά την άνοιξη ), άρα στις διακοπές έχουμε κάθε δικαίωμα να ξεδώσουμε σε γαστρονομικές απολαύσεις, ουζάκια και άφθονες μπύρες.

ο γιατρός σου τι λέει γι αυτό ??