χωρισμός(?)

χωρισμός(?)

ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΠΑΙΔΙΑ!ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ ...ΕΙΜΑΙ 42 ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΠΟΥ ΠΑΕΙ ΓΙΑ ΓΑΜΟ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ 55 ΧΡΟΝΩΝ ΧΩΡΙΣΜΕΝΟ ΜΕ 2 ΠΑΙΔΙΑ 25 ΚΑΙ 27 ΧΡ.ΜΕΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΣΠΙΤΙ.ΕΧΩ ΠΟΛΥ ΚΑΛΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.ΜΕ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΜΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ 2.5 ΧΡΟΝΙΑ .ΕΙΧΑΜΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ Η ΠΡΩΗΝ...
Η ΠΡΩΗΝ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΧΕ ΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΠΡΙΝ 3 ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΠΑΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΤΗΣ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΕΙΔΑΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΝΥΠΑΡΞΟΥΝ.ΒΕΒΑΙΑ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΕΙΧΑΝ ΚΑΛΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΝ ΟΠΟΤΕ ΠΡΟΕΚΥΠΤΕ ΚΑΠΟΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΕΜΑΘΕ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΗΡΘΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΑΛΛΑΞΕ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ...ΕΤΣΙ ΛΟΙΠΟΝ ΑΡΧΙΖΕ ΝΑ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΜΟΥ ΤΟΥ ΖΗΤΗΣΕ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΑΝΕΛΛΙΠΩΣ ΚΑΘΕ ΒΔΟΜΑΔΑΚΙ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΤΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΜΕΤΑΝΟΙΩΣΕ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ-ΑΥΤΑ ΜΟΥ ΤΑ ΛΕΕΙ Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ-ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΑΝΤΡΑΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΕ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΦΤΑΙΕΙ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ ΑΥΤΗ ΚΤΛ ΚΤΛ.
ΕΜΕΝΑ ΕΤΥΧΕ ΝΑ ΜΕ ΔΕΙ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΗΣ ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑ ΦΙΛΙΚΟ ΗΤΑΝ..ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ Η ΕΠΑΦΗ ΤΟΥΣ ΕΓΙΝΕ ΠΟΛΥ ΣΥΧΝΗ..ΑΥΤΗ ΠΑΝΤΑ ΒΡΙΣΚΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΑΦΟΡΜΗ ΚΙ ΑΥΤΟΣ ΘΕΩΡΕΙ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΤΗΣ ΟΠΟΤΕ ΤΟΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ.ΚΤΛ ΚΤΛ..ΕΓΩ ΔΕΝ ΑΝΤΙΛΕΓΩ ΟΤΙ ΝΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΕΠΑΦΗ ΑΛΛΑ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΑΚΑΝΕΙ..ΜΕ ΜΕΝΑ ΕΧΕΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ ΕΞΩ ΚΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΝΑ ΠΛΕΝΩ ΝΑ ΣΙΔΕΡΩΝΩ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΖΩ ΝΑ ΜΑΓΕΙΡΕΥΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΕΧΟΥΝ ΟΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΕΤΟΙΜΑΖΩ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΒΓΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΗΝ ΠΟΥ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΑΝΑΣΦΑΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ..
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΝΤΕΔΡΑΣΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΕ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΜΕΛΗΣΕΙ ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΟΥ ΠΗΡΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΖΗΛΙΑΡΑ ΚΑΙ ΚΑΚΙΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟΝ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ.(ΑΚΟΥΣΟΝ ΑΚΟΥΣΟΝ)!!
Η ΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Η ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΧΑΛΑΣΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΚΑΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΦΤΙΑΞΕΙ..ΜΕ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ ΕΧΘΡΙΚΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΛΛΟΝ ΓΙΑΤΙ ΕΧΩ ΚΟΛΛΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΩΗΝ ΚΤΛ ΚΤΛΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΠΡΩΗΝ Η ΟΠΟΙΑ ΕΧΩ ΜΑΘΕΙ ΜΕ ΜΙΣΕΙ ΓΙΑΤΙ ΕΧΩ ΚΑΛΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΒΑΛΘΕΙ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ.
ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΜΟΥ ΖΗΤΗΣΕ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ..ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕ ..
ΚΙ ΕΓΩ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ..ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΦΗΣΩ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ -ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΚΑΤΑ ΠΟΣΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ..Η ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΓΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΧΕΣΗ..ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΕΙΜΑΙ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΗ..ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΣΑΣ,ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Εγω θα εφευγα.

Υποψιαζομαι οτι μολις η πρωην καταλαβει οτι κερδισε, θα σταματησει τα κολπακια.

Το θεμα της ειναι καπου αναμεσα σε γυναικειο ανταγωνισμο και συμφεροντος για τα παιδια της. Αν παντρευτεις τον πατερα τους και αν κανεις και κανενα παιδι αυτα χανουν αφου θα μοιραστουν τα περιουσιακα στοιχεια του μαζι σας.
Και ισως και δικα της συμφεροντα. Δεν ξερεις αν την βοηθαει οικονομικα καποιες φορες.

Απο εκει και περα και εφ οσον ο καλος σου ξαναφαει την χλαπατσα, τοτε βλεπεις πως ειναι τα πραγματα και αποφασιζεις τι θελεις να κανεις.
ΥΓ επισης δεν θα ανεχομουνα να πλενω και να σιδερωνω τον κυριο για να βγει με την οικογενεια του και να εχει το θρασος να με λεει και ζηλιαρα.
Εσυ τι εισαι δηλαδη ;; η γυναικα του ανευ οικογενεας;
Κατι σαν υπουργος ανευ χαρτοφυλακιου μου κανει!

δυσκολα τα πραγματα!!
τα εχω ζησει απο κοντινο φιλικο προσωπο και ειναι μια κατασταση
ασχημη.
και αυτοι οι αντρες δεν ειναι ικανοι να καταλαβουν τα κολπα των γυναικων
που παρουσιαζονται σαν αθωα - τυχαια περιστατικα.

Σου συνιστω -αν αντεχεις - υπομονη και σιγα -σιγα να ποσπαθησεις να κατανοησει ορισμενα πραγματα παραπανω για τις γυναικειες πονηριες.

Αν οντως ειναι ετσι τα πραγματα οπως τα παρουσιαζεις, αργα η γρηγορα, με τη δικη σου βοηθεια θα καταλαβει πως η πρωην ζηλευει και γι αυτο φερεται ετσι.

αν ομως γινεις υστερικη με φωνες και παραπονα, θα χασεις το δικιο σου
και η ζυγαρια θα κλινει προς εκεινη.

Εγω παντως, μια που ειμαι ανοιχτη στα θελω μου, θα ξεκαθαριζα τη σταση μου και τη συμπεριφορα μου και τη θεση μου
και αν συμφωνουσε καλως, αλλιως .....πιο καλη η μοναξια.

Δεν πασχουμε απο αντρες, υπαρχουν παντου διαθεσιμοι και μονοι.

Αλλα εγω ειμαι και πολυ εγωιστρια σε αυτο το θεμα.
και φυσικα δεν προτεινω το ιδιο και σε σενα.

Ναι, να φύγεις απο το σπίτι...
(Προσεχε, δε λέω να χωρίσεις... )

Ασ' τον να χάσει τη βόλεψη και τη σιγουριά του!!
Ασ' τον να καταλάβει τις μaλakιες του.
Ασ' τον να ανοιξει τα μάτια του και να δει οτι η άλλη τα κάνει απο ζήλια!!
(συγχύστηκα)

Καταλαβαίνω ότι για σένα δεν είναι εύκολο, ειδικά όταν τα "παιδιά" είναι μεγάλα πλέον. Πόσο μάλλον όταν μένουν και μαζί σας. Λογικά (για τους λόγους που προανέφερα) δεν θα έπρεπε να την βάλει τόσο πολύ στη ζωή του. Ίσως θα έπρεπε να δεις τί πραγματικά αισθάνεται γι' αυτή τη γυναίκα και μετά να αποφασίσεις??

Πάντως θα σου έλεγα να μη φύγεις πριν καταλάβεις τί αισθάνεται εκείνος. Αυτό το, φεύγω απο το σπίτι στα δύσκολα, εκτός του ότι είναι η εύκολη λύση, δημιουργεί και ανασφάλειες και μείωση της εμπιστοσύνης.

Η θέση του είναι δύσκολη. Όπως και να του έχει φερθεί η πρώην, όσο παλιοχαρακτήρας και να είναι (αν είναι), εξακολουθεί να είναι η μητέρα των παιδιών του και έχουν περάσει και κάμποσα χρόνια μαζί. Δεν μπορεί να αδιαφορήσει και ίσως και να μη θέλει κιόλας (απο ανθρωπιστικής άποψης). Αν είσαι σίγουρη ότι την έχει διαγράψει απο τη ζωή του ως σύντροφο και ότι δεν αποτελεί απειλή για τη σχέση σας τότε κάνε υπομονή. Ή μάλλον αδιαφόρησε.

Επικεντρώσου στο να φτιάξεις τη μεταξύ σας σχέση και άσε την άλλη να χτυπιέται.

Στα περισσότερα ζευγάρια υπάρχει μία ή ένας πρώην που διεκδικεί, ή ένας - μία που εμφανίζεται ξαφνικά στη ζωή μας και αναστατώνει την ηρεμία μας. Αυτό δεν μπορείς να το αποφύγεις. Πάλεψε με θεμιτά μέσα αν πιστεύεις ότι αυτός ο άνθρωπος αξίζει τον κόπο και μη τα παρατήσεις έτσι εύκολα.

Ξέχασα να σου πω, ότι τον καιρό που θα χρειαστεί για να ξεδιαλύνει το τοπίο, δεν χρειάζεται να μένεις στο σπίτι, να πλένεις, να σιδερώνεις και να μαγειρεύεις. Δεν χρειάζεται να περιμένεις να γυρίσει σαν την πιστή Πηνελόπη. Κακό θα κάνει στη σχέση σας αυτή τη στιγμή (και όχι μόνο) να σε θεωρεί δεδομένη ό,τι και αν κάνει.

Ντύσου, στολίσου, βγες κι εσύ με φίλες, παρέες, διασκέδασε και γύρνα ανανεωμένη. Θα μπει στο τρυπάκι να σκεφτεί ότι υπάρχει πιθανότητα να σε χάσει, αν συνεχιστεί για πολύ αυτό το βιολί.

Παράθεση:
Originally posted by perfetta
Ναι, να φύγεις απο το σπίτι...
(Προσεχε, δε λέω να χωρίσεις... )

Ασ' τον να χάσει τη βόλεψη και τη σιγουριά του!!
Ασ' τον να καταλάβει τις μaλakιες του.
Ασ' τον να ανοιξει τα μάτια του και να δει οτι η άλλη τα κάνει απο ζήλια!!
(συγχύστηκα)

ETSI AKRIVWS

Παράθεση:
Originally posted by sergina
και αυτοι οι αντρες δεν ειναι ικανοι να καταλαβουν τα κολπα των γυναικων
που παρουσιαζονται σαν αθωα - τυχαια περιστατικα.

Σου συνιστω -αν αντεχεις - υπομονη και σιγα -σιγα να ποσπαθησεις να κατανοησει ορισμενα πραγματα παραπανω για τις γυναικειες πονηριες.

Αν οντως ειναι ετσι τα πραγματα οπως τα παρουσιαζεις, αργα η γρηγορα, με τη δικη σου βοηθεια θα καταλαβει πως η πρωην ζηλευει και γι αυτο φερεται ετσι.

αν ομως γινεις υστερικη με φωνες και παραπονα, θα χασεις το δικιο σου
και η ζυγαρια θα κλινει προς εκεινη.

.

και θα το παω ακομα παραπερα

θελεις να της κανεις το χατηρι?

αυτη αυτο θελει
γιατι αν ηταν ενταξει η "κυρια του σπιτιου" δεν θα επεστρεφε τωρα που ο ανθρωπος παει να φτιαξει τη ζωη του, οταν μαλιστα εκεινη τον ειχε αφησει!
αν ηταν ενταξει, και οι προθεσεις της αγνες, θα σεβοταν απολυτα το γεγονος οτι ο πρωην αντρας της προχωρησε τη ζωη του και θα γινοταν οσο το δυνατον λιγοτερο ενοχλητικη

και να λεγα οτι τα παιδια ειναι μικρα, να πω ενταξει, φοβαται οτι μπορει να την αντικαταστησουν με σενα, αλλα ειναι μεγαλα πια!

τιποτα, αυτη τελικα δεν εζησε το μεγαλο ερωτα με τον αλλον, ειδε κιολας οτι ο πρωην συνεχιζει τη ζωη του, και εχει σκασει που δεν ειναι πρωταγωνιστρια στο παραμυθι κανενος - κλασσικη εγωιστρια, πιο κλασσικη κι απ την ακροπολη

θελει να ξαναμπει στη ζωη του, και μαλιστα να βγει και καλυτερη απο σενα!!

προσωπικα απο εγωισμο και μονο, δεν θα την αφηνα να της περασει.
εσυ δεν εχεις μονο τον εγωισμο ως κινητρο, θελεις να ξανακεδρισεις και τον ανθρωπο σου και την ηρεμια σας και καλα κανετις, οποτε ακομα περισσοτερα τα κινητρα

γι αυτο οπως ειπε και η sergina

υπομονη -- επιμονη -- πονηρια -- αξιοπρεπεια

οχι, που νομιζει οτι θα κοροιδεψει εκεινη εμας..

χα!
δεν σφαξανε!

Θεωρώ τη μεγαλύτερη πλάνη στην οποία μπορεί να πέσει κανείς: Να νομίσει ότι μπορεί να επηρεάσει συναισθηματικές καταστάσεις και συμπεριφορές που αφορούν άλλους. Δηλαδή με τις αντιδράσεις μας να χειραγωγήσουμε τους άλλους ώστε αυτοί να πράξουν το δείνα ή το τάδε. Αυτό βεβαίως γίνεται θα μου πείτε, το βλέπουμε καθημερινά. Αλλά αν παρατηρήσουμε βαθύτερα, είναι επιφανειακό - ίσα να κυλάει η ζωή δηλαδή να' χουμε και κάτι ν' ασχολούμαστε - και δημιουργεί άσχημες καταστάσεις στη δίνη των οποίων πέφτουμε και εμείς οι ίδιοι οι υποτιθέμενοι χειραγωγοί.

Αν συνεχώς εκδηλώνουμε εκρήξεις θυμού, κάνουμε παράπονα γιατί η στάση τους μας πληγώνει, ή κρατάμε εμείς μια στάση -μη λεκτική εννοώ, το σώμα και το πρόσωπο είναι ικανά να στείλουν όλα τα μηνύματα που χίλιες λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν - το μόνο που θα καταφέρουμε νομίζω είναι να τους απομακρύνουμε. Καμιά φορά λειτουργώντας έτσι ας πούμε μόνο συναισθηματικά, μας διαφεύγει να ελέγξουμε το αν τα δικά μας όρια είναι διακριτά στον άλλον ώστε να αποφεύγει την παραβίαση τους, πάντα φυσικά αν αυτός ο άλλος μας έχει δείξει τέτοιες προθέσεις. Γιατί αν όχι, αυτό είναι άλλη συζήτηση και δε θέλω βγω εκτός θέματος.

Οι πράξεις μόνο έχουν θετική δύναμη! Εντόπισε τα όρια σου με απόλυτη ειλικρίνεια. Συζήτησέ τα σε κατάλληλο χρόνο με σαφήνεια, χωρίς εντάσεις, χωρίς κατηγορίες ούτε στο πρόσωπο του ή αυτό της πρώην συζύγου του. Αντιθέτως! Δείξε σεβασμό εάν αναφερθείς ανεξάρτητα με το τι δείχνει εκείνη σε εσένα. Εάν δεν είναι απολύτως απαραίτητο, απόφυγε να αναφερθείς. Ούτως ή άλλως αυτός με τον οποίο εσύ έχεις σχέση, συνεπώς αλληλεπίδραση, είναι εκείνος. Εκείνη σου είναι μια άγνωστη και τίποτα παραπάνω και κάτω από τις υπάρχουσες συνθήκες καλό θα ήταν να παραμείνει κι έτσι. Άλλωστε οφείλεις να σέβεσαι το παρελθόν του, το οποίο είναι σημαντικό για εκείνον και χρειάζεται αυτό να το αποδεχθείς μέσα σου. (Προσοχή: Σεβασμός Σου στο παρελθόν Του καθόλου δεν σημαίνει ότι είσαι παράλογη που αισθάνεσαι τουλάχιστον άβολα όταν εκείνος φέρνει το παρελθόν του ανάμεσά σας βγαίνοντας μαζί της σε τακτά χρονικά διαστήματα σαν να ήταν η πιο φυσική πράξη του κόσμου.)

Αν δεν υπάρξει μετά από αυτό αποτέλεσμα, τότε αν όχι να φύγεις απ' το σπίτι που ίσως να είναι μια πολύ απότομη διέξοδος (απότομη εννοώ για εσένα, για εσένα πάντα μιλάμε), θα πρότεινα να αρχίσεις να αποσύρεις την παρουσία σου σταδιακά αλλά αισθητά από πράγματα που αφορούν τη κοινή σας ζωή. Όχι για να τον κάνεις να συμμορφωθεί. Αλλά για να αφιερώσεις προσωπικό χρόνο σε εσένα και παράλληλα να αποφορτιστείς και να κάνεις τους απαραίτητους επαναπροσδιορισμούς. Σε περίπτωση χωρισμού, άσχημο ενδεχόμενο αλλά υπαρκτό, θα σου χρειαστεί. Θυμήσου το.

Και για να το ελαφρύνουμε και λιγάκι, ε ναι βρε αδερφέ, συμφωνώ με προηγούμενη γράφουσα, μπορείς να αρχίσεις με το να μην σιδερώνεις με τσάκιση τα ρούχα του για την επόμενη έξοδο με την πρώην του. Ξανασοβαρεύω: Δεν χωρίζουμε, -γιατί είναι επώδυνο αλλιώς- παρά αφού πρώτα έχουμε εξαντλήσει τα ΔΙΚΑ μας περιθώρια-ευκαιρίες στη σχέση.
Δεν χωρίζουμε για να τον "κάνουμε" να τρέξει από πίσω μας ή να "βάλει μυαλό" ή να τον εκδικηθούμε. Μην παρεξηγηθώ και εννοήσεις ότι προτείνω να γίνεις θύμα. Νομίζω ότι έχεις ήδη ανεχθεί πολλά χωρίς ο ενδιαφερόμενος να το γνωρίζει αυτό ξεκάθαρα. Άτοπο. Γνώμη μου. Ευχαριστώ που με ανεχθήκατε εμένα και τη ρητορική μου διάθεση απόψε:spin

Άλλο η επαφή με τη μητέρα των παιδιών μας και άλλο η "τελικά εμείς οι δύο γιατί χωρίσαμε, ρε κούκλε?" επαφή. Εμένα δε θα με ένοιαζε το τι κάνει/σκέφτεται/σχεδιάζει η πρώην γυναίκα του, θα με ενοχλούσε ο άντρας μου (δεν παίζει ρόλο αν υπάρχει γάμος ή όχι) που ναι μεν θα μου αποκάλυπτε τις πραγματικές προθέσεις της αλλά ταυτόχρονα θα με έβγαζε και τρελή που διαμαρτύρομαι και θα με κατηγορούσε ότι θέλω να τον χωρίσω από την οικογένειά ΤΟΥ. Οικογένειά του αυτή τη στιγμή είναι τα παιδιά του και εσύ, όχι η μητέρα τους, ειδικά με αυτή τη συμπεριφορά που έχει απέναντί του.

Δύο γονείς χωρισμένοι πρέπει να συναντιούνται μόνο για περιστάσεις που αφορούν τα παιδιά τους, στα γενέθλιά τους, στην ορκομωσία τους, στο γάμο τους, να συζητήσουν κάποιο πρόβλημα που παρουσιάστηκε κλπ. Δύο γονείς χωρισμένοι μπορούν να κάνουν περαιτέρω παρέα μόνο εάν έχει λήξει με σαφήνεια το ερωτικό κομμάτι μεταξύ τους και έχουν αποδεχθεί αποδεδειγμένα τους νέους συντρόφους ο ένας του άλλου, όταν δηλαδή έχουν αναπτύξει μεταξύ τους μια συγγενική σχέση, οπότε σε αυτή την περίπτωση μπορούν να συναντιούνται και μαζί με τους νέους τους συντροφους.

Δεν μπορώ να ξέρω ή και να υποψιαστώ γιατί ο άντρας σου της αφήνει περιθώρια να εισβάλλει εβδομαδιαίως στη ζωή του με αυτόν τον τρόπο. Είναι άραγε αφελής χαρακτήρας και δεν καταλαβαίνει τι επιδιώκει εκείνη? Αν είναι τόσο αφελής, γιατί εσένα σε κατηγορεί με ευκολία σαν την κακιά της υπόθεσης? Ικανοποιεί κάπως τον εγωισμό του βλέποντάς τη μετανιωμένη και παίρνοντας το αίμα του πίσω για το παρελθόν, όταν εκείνη τον άφησε για κάποιον άλλο? Τη θέλει ακόμα και περιμένει να δει τι θα βγει από αυτή την ιστορία? Πιστεύει ότι πρέπει να είναι δίπλα της για να μην τον κατηγορήσουν τα παιδιά του (σχεδόν τριαντάρηδες πια, έτσι?) ότι φέρθηκε άσχημα στη μάνα τους?

Αλήθεια, αυτές οι συναντήσεις ποιες μέρες γίνονται, σε τι μέρος και για πόση ώρα? Ας πούμε, είναι διαφορετικό να τα λένε μια ωρίτσα για ένα καφέ από το να βγαίνουν πέντε ώρες για ποτό ή για φαγητό ή να συναντιούνται σπίτι της κλπ.

Λυσσα κακια πιανει τις πρωην να θελουνε να γινουνε αει οταν βλεπουνε την νυν?
Και μολις η νυν φυγει, μετα ουτε και η πρωην θελει να γινει αει..

Τι θεμα και αυτο! Αφου οι γυναικες επιθυμουν μονο οταν υπαρχουν γυναικες στη μεση, τον αντρα, γιατι δεν γινονται απευθειας λεσβιες να τελειωνει η υποθεση????

Φυσικά ξέρεις ότι σ αυτές τις περιπτώσεις δεν φταίει η πρώην αλλά ο δικός σου.
Γιατί μάλλον δεν έχει πάρει απόφαση ότι εσύ είσαι πλέον η γυναίκα της ζωής του. Γιατί αν σ αγαπούσε δεν θα ρισκάριζε να σε χάσει.
Εδώ όμως το ρισκάρει. Και τα υπόλοιπα περί συμπαράστασης στη πρώην είναι μούσια. Μάλλον δεν τη ξεπέρασε ποτέ και τη θέλει πίσω.
Νομίζω ότι το πάλεψες αρκετά κερδίζοντας την αγάπη των παιδιών και προσφέροντας τις υπηρεσίες σου με το παραπάνω. Αυτό δεν εκτιμήθηκε μάλλον.
Η αξιοπρέπειά σου είναι εκείνη που θα σε οδηγήσει σ όποια απόφαση.
Οπως και να έχει το πράγμα είναι μια οικογένεια. Και απ ότι καταλαβαίνω η φλόγα δεν έσβησε στο ζευγάρι.
Κι αν υπάρχει ελπίδα να ξανασμίξουν ......μην πιστέψεις ότι αν τα παιδιά το αντιληφθούν και τους το πει η μητέρα τους θα συνεχίσουν να σε εκτιμούν βλέποντάς σε να αγωνίζεσαι όπως ρωτάς.
Ξέρω πως είναι σκληρό μετά από τόσο αγώνα να μείνεις με τα χέρια άδεια. Καμμιά φορά όμως οι αποφάσεις μας όσο και να πονάνε πρέπει να λαμβάνονται αξιοπρεπώς. Αλλοστε κι εσύ δικαιούσαι μια καλύτερη μοίρα νομίζω...

όταν κάποιος σου ζητά να φύγεις (από το σπίτι του ή τη ζωή του), φεύγεις
ανεξαρτήτως κόστους

είναι ο μοναδικός τρόπος για να διατηρήσεις την αξιοπρέπεια σου

Παράθεση:
Originally posted by cerise
Φυσικά ξέρεις ότι σ αυτές τις περιπτώσεις δεν φταίει η πρώην αλλά ο δικός σου.
Γιατί μάλλον δεν έχει πάρει απόφαση ότι εσύ είσαι πλέον η γυναίκα της ζωής του. Γιατί αν σ αγαπούσε δεν θα ρισκάριζε να σε χάσει.
Εδώ όμως το ρισκάρει. Και τα υπόλοιπα περί συμπαράστασης στη πρώην είναι μούσια. Μάλλον δεν τη ξεπέρασε ποτέ και τη θέλει πίσω.
Νομίζω ότι το πάλεψες αρκετά κερδίζοντας την αγάπη των παιδιών και προσφέροντας τις υπηρεσίες σου με το παραπάνω. Αυτό δεν εκτιμήθηκε μάλλον.
Η αξιοπρέπειά σου είναι εκείνη που θα σε οδηγήσει σ όποια απόφαση.
Οπως και να έχει το πράγμα είναι μια οικογένεια. Και απ ότι καταλαβαίνω η φλόγα δεν έσβησε στο ζευγάρι.
Κι αν υπάρχει ελπίδα να ξανασμίξουν ......μην πιστέψεις ότι αν τα παιδιά το αντιληφθούν και τους το πει η μητέρα τους θα συνεχίσουν να σε εκτιμούν βλέποντάς σε να αγωνίζεσαι όπως ρωτάς.
Ξέρω πως είναι σκληρό μετά από τόσο αγώνα να μείνεις με τα χέρια άδεια. Καμμιά φορά όμως οι αποφάσεις μας όσο και να πονάνε πρέπει να λαμβάνονται αξιοπρεπώς. Αλλοστε κι εσύ δικαιούσαι μια καλύτερη μοίρα νομίζω...

το ότι γίνεται όλο αυτό το μπέρδεμα για 2 "παιδιά" 25 και 27 χρονών δε σου λέει κάτι??

Ψυχραιμία! Αυτή προσπαθεί να δημιουργήσει πρόβλημα! Εσύ κάνε ό,τι καλύτερο κι αν τελικά εκείνος φύγει, τουλάχιστον θα λες στον εαυτό σου ότι προσπάθησες!