Tα λάθος άτομα....?

Tα λάθος άτομα...?

Ιδού η ερωτησή μου...

Γιατί πάντα μας ελκύουν τα λάθος άτομα?

Πιο απλά.... γιατί πάντα θέλουμε, αγαπάμε και ενδιαφερόμαστε για λάθος άτομα και προσπαθούμε να κάνουμε τα πάντα για αυτά, και ενώ αυτά να αδιαφορούν για το πως αισθανόμαστε και τι κάνουμε γι'αυτά για να μπορούμε να τους έχουμε κόντα μας, δίπλα μας, μαζί μας.

Μήπως επείδη προσπαθούμε πολύ, και σε κάποιο βαθμό υπερβολικά?

Η μήπως γενικά φταίει τελικά το πολυ ενδιαφέρον (γενικά)....

Αχ...

μαλλον πεφτουμε ΠΑΝΤΑ εκει που ποναμε...λες και ειμαστε εκ πεποιηθησεως μαζοχιστες....

Κάτι σαν η αγάπη πονάει και είναι δύσκολη!
Κάτι σαν τα γραμματόσημα !!!
Ναι έτσι ακριβώς συμβαίνει! Πες το μαζοχισμός, πες το στραβισμός!!!
Πάντα αγνοούμε αυτούς που μας αγαπάνε και πάντα θέλουμε αυτούς που
κάνουν τα πάντα για να μας μηδενίσουν και να μας κομματιάσουν σε χιλιάδες αδύναμα κομμάτια!!
Φταιμε εμείς όμως και η αξία που τους δίνουμε! Εμείς που κουράγιο δεν έχουμε να αποδράσουμε και να πετάξουμε ψηλά αλλά αντιθέτως εκεί πάλι σε άτομα κενά και άδεια , ανίκανα να εκτιμήσουν την αγάπη και την προσφορά ψυχής και καρδιάς

Λάθος;

Τι είναι λάθος;
Τι σημαίνει να είναι λάθος η "έλξη";

Υπάρχει λάθος σε αυτό;

Παράθεση:
Originally posted by predator
Ιδού η ερωτησή μου...

Γιατί πάντα μας ελκύουν τα λάθος άτομα?

Πιο απλά.... γιατί πάντα θέλουμε, αγαπάμε και ενδιαφερόμαστε για λάθος άτομα και προσπαθούμε να κάνουμε τα πάντα για αυτά, και ενώ αυτά να αδιαφορούν για το πως αισθανόμαστε και τι κάνουμε γι'αυτά για να μπορούμε να τους έχουμε κόντα μας, δίπλα μας, μαζί μας.

Μήπως επείδη προσπαθούμε πολύ, και σε κάποιο βαθμό υπερβολικά?

Η μήπως γενικά φταίει τελικά το πολυ ενδιαφέρον (γενικά)....

Βάλε λίγο τον εγωισμό που όλοι οι άνθρωποι έχουμε (θεωρία γραμματοσήμου-όσο πιο πολύ το φτύνεις τόσο πιο πολύ κολλάει)

...Ο άλλος το εκμεταλλεύεται μέχρι να δει που φτάνουν τα όριά μας. Είναι ένα παιχνίδι εξουσίας μεταξύ των δύο φύλων.
Βάλε λίγο την έλλειψη αυτοπεποίθησης και αυτοσεβασμού στον εαυτό μας (π.χ. που θα βρω καλύτερο με το χάλι που έχω)

...Ο άλλος έχει την προσωπικότητα του που εμάς μας ελκύει, εμείς όμως έχουμε χάσει την δική μας στην προσπάθεια να τον κάνουμε να μας αγαπήσει με αποτέλεσμα να του φαινόμαστε "λίγοι" και να μην μας εκτιμάει και να μην μας υπολογίζει.
Βάλε λίγο την ανάγκη που νιώθουμε να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε φτάνουμε να δίνουμε όλο και περισσότερα για να καλύψουμε το κενό που νιώθουμε με αποτέλεσμα να γινόμαστε κουρέλια στο τέλος και να εξαντλούμαστε συναισθηματικά μεγαλώνοντας τα αισθήματα μειονεξίας, χάνοντας την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας

...Ο άλλος βολεύεται μέσα σε μια μονόπλευρη σχέση, του τρέφουμε συνεχώς τον εγωισμό εκτιμώντας τον, τον μαθαίνουμε να παίρνει χωρίς να δίνει.
Βάλε και λίγο την τάση του ανθρώπου να εκτιμάει κάτι μόνο όταν έχει κοπιάσει για να το αποκτήσει

...Ο άλλος μας αγαπά χωρίς εμείς να έχουμε κάνει καμιά προσπάθεια και εμείς δεν το εκτιμάμε. Ενώ μόλις βρεθεί ο "λάθος" άνθρωπος ζητιανεύουμε την αγάπη του.
Ετσι...έρχεται και δένει το γλυκό.
Μας ελκύουν άτομα που έχουν προσωπικότητα και αυτοπεποίθηση (και αν έχουν και πολύ εγωισμό τότε είναι "λάθος" άτομα). Οπότε καλύτερα να θωρακίσουμε την δική μας αυτοπεποίθηση, να αγαπήσουμε τον εαυτό μας για να μπορούμε να σταθούμε πλάι στον άλλο ισότιμα. Μαθαίνουμε να εκτιμάμε την αγάπη που μας δίνουν. Δίνουμε την αγάπη μας χωρίς ανταλλάγματα αλλά προσέχουμε να μην μας εκμεταλλεύονται. Και όσοι θέλουν μόνο να παίρνουν και δεν μας εκτιμούν γι' αυτό που είμαστε και δεν αναγνωρίζουν την αγάπη που τους δίνουμε καλύτερα να πάνε σπιτάκι τους. Αυτοί χάνουν.

Υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια.

Υπήρξα κάποτε για αρκετά πρόσωπα το "λάθος άτομο"...

Όταν έφτανε η στιγμή που μου δίνονταν...έφευγα...γιατί; Δεν ήξερα (τότε)

Έφτασα στο σημείο να φοβάμαι τις σχέσεις...ή καλύτερα, τον εαυτό μου...ότι θα γνωρίσω τον έρωτα της ζωής μου και θα φύγω, θα βαρεθώ....(χαζές σκέψεις, το ξέρω...το νεαρό της ηλικίας, ξέρετε...τότε)

Ώσπου βρέθηκε και για μένα το "λάθος άτομο"...

Μα δεν είναι όλα αυτά τίποτε άλλο, από τον τρόπο που βρίσκει ο εαυτός μας να επιβεβαιώνει ό,τι φοβόμαστε, ό,τι μας πονά...σαν να θέλει να μας αποδείξει ότι οι φόβοι μας αυτοί είναι υπαρκτοί, ορίστε αφού μας συμβαίνει, είναι αλήθεια! Δεν είναι;

Κι όμως, δεν είναι...

Η ζωή δεν είναι τίποτε άλλο, από το σενάριο που εμείς αποφασίζουμε ότι θα ζήσουμε τη κάθε περίοδο της ζωής μας...

Έτσι έπαθα, έτσι έμαθα, έτσι έφτασα στο συμπέρασμα ότι αντί να ψάξω να βρω τί φταίει στο κόσμο, στους άλλους....έψαξα και βρήκα τον εαυτό μου...

...όταν τον βρήκα...έμαθα να με αγαπώ...

...όταν τον αγάπησα...έμαθα ν' αγαπώ...

...όταν τον ανακάλυψα...έφυγαν οι εφιάλτες...

Τώρα ελεύθερα πετώ μ' έναν έρωτα Θεό, έχοντας στη καρδιά μου ανθισμένη μιαν αγάπη μοναδική...έτσι όπως είναι όλες οι αγάπες....

Δεν υπάρχουν λάθος άτομα για μένα...λοιπόν...

Υπάρχει άγνοια...η άγνοια του ευατού μας...

Συνεπώς, χωρίς αυτόν η πυξίδα δεν δείχνει τη σωστή πορεία...

...Έτσι το μυαλό μας ονομάζει "λάθος άτομα" αυτό που θα έπρεπε να λέμε "λάθος ή μή γνώση του εαυτού μας".

Όσο πιο λίγο μας ξέρουμε, τόσο λιγότερο ξέρουμε τους άλλους.

Όσο πιο λίγο μας αγαπάμε, τόσο λιγότερο αγαπάμε τους άλλους.

Όσο πιο λίγο μας σεβόμαστε, τόσο λιγότερο σεβόμαστε τους άλλους...

Ας μη συνεχίσω όμως, γιατί η λίστα δε σταματά...

Ξέρω, μπορεί να πείτε ότι είναι μόνο λόγια και τέτοια είναι όσο τα κοιτά κανείς επιδερμικά...όμως δεν είναι...

Κι όσο προβάλουμε δικαιολογίες για να μη δούμε τις αλήθειες, λόγια θα λέμε πως είναι...

Δεν πειράζει όμως, αρκεί που μου αποδείχτηκε...το μόνο που μπορώ να κάνω, λοιπόν, είναι να το μοιραστώ μαζί σας, κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε...

Παράθεση:
Originally posted by Giabbass
Δεν υπάρχουν λάθος άτομα για μένα...λοιπόν...

Υπάρχει άγνοια...η άγνοια του ευατού μας...

Πόσο "ΜΕΓΑΛΗ" απάντηση στην ερώτησή μου.......

Ακριβώς αυτό...

Πως γίνεται να χαρακτηρίζεις "λάθος" εκείνον που σε τραβάει.....που θαυμάζεις....που αποζητάς να "πλησιάσεις" ...να γνωρίσεις....να αγγίξεις.....κυριολεκτικά και μεταφορικά...

Μήπως πρέπει να ξεκινήσεις να χαρακτηρίζεις πρώτα εσένα και τι είναι "λάθος";

Όπως πολύ σωστά είχε αναφέρει μια καλή μου φίλη...... "Αν πάρεις λάθος δρόμο...δεν φταίει το άλογό σου......"

Παράθεση:
Originally posted by Natalia
Πόσο "ΜΕΓΑΛΗ" απάντηση στην ερώτησή μου.......

Ακριβώς αυτό...

Πως γίνεται να χαρακτηρίζεις "λάθος" εκείνον που σε τραβάει.....που θαυμάζεις....που αποζητάς να "πλησιάσεις" ...να γνωρίσεις....να αγγίξεις.....κυριολεκτικά και μεταφορικά...

Μήπως πρέπει να ξεκινήσεις να χαρακτηρίζεις πρώτα εσένα και τι είναι "λάθος";

Όπως πολύ σωστά είχε αναφέρει μια καλή μου φίλη...... "Αν πάρεις λάθος δρόμο...δεν φταίει το άλογό σου......"

Έχεις δίκιο σ'αυτό που λες για τον χαρακτήρισμο του "λάθος" αλλά δεν εννόούσα ότι η έλξη για το αντίθετο φύλο είναι "λάθος" ...

ίσα ίσα είναι κάτι το όμορφο, ώραιο...

εννούσα όμως ότι, γιατί να αγαπάμε άτομα τα οποία δεν μας αγαπάνε, και όπως είπα προηγούμενως, ενώ προσπαθούμε δειχνοντας το ενδιαφέρον μας γι'αυτήν και όχι μόνο...
όπως να προσπαθείς να την δείς επιτυχημένη και ευτυχίσμένη (αυτό αλλώστε δεν είναι ενδείξη αγάπης???)

πολλές φορές μας ξεχνούν ....

ίσως να μην μπορώ να αγαπήσω καλύτερα από τι ξέρω τι να πω...

"Και πάλι βρήκα το λάθος άτομο για ν'αγαπήσω,
μα τώρα είναι αργά για να γυρίσω,
μαζί σου λεχω αγάπη μου δεθεί..."

Λαθος άτομα δεν υπάρχουν.. Λάθος επιλογές κάνουμε... Σκεφτείται ότι ο ίδιος άνθρωπος είναι κατάλληλος για κάποια/ον αλλη/ον

ΣΚΕΦΤΗΚΑΤΕ , ΛΕΩ ΜΗΠΩΣ , ΤΗΝ ΠΕΡΠΤΩΣΗ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΛΚΥΟΥΝ;

ΜΗΠΩΣ ΛΕΩ;

σκέψου όμως ότι με μια μη κατάλληλη επιλογή (το "λάθος" δεν μ' αρέσει σαν έκφραση σ' αυτή την περίπτωση, μιλάμε για άνθρωπο όχι για μαθηματικά) μαθαίνουμε
-τι ζητάμε μιας και δεν το παίρνουμε....
-τι μπορούμε να δώσουμε χωρίς να έχουμε ανταπόδωση
-που φτάνουν τα όρια μας και με ποιο τρόπο φτάνουμε σ' αυτά

και πολλά άλλα που όταν έρθει στο δρόμο μας ο κατάλληλος άνθρωπος, και πιστεύω στην κατάλληλη στιγμή θα τον εκτιμήσουμε πολύ περισσότερο από ότι σε κάποια άλλη περίπτωση!!!

Μια παλιά κινέζικη παροιμία (όλες οι κινέζικες παλιές είναι) λέει: Η αγάπη είναι ένα καροτσάκι που ο ένας κάθεται επάνω και ο άλλος το σέρνει.!..
Φαίνεται ότι ο "λάθος" πάντα κάθεται και ο "σωστός" το σέρνει.!..
Νομίζω ότι όποιος έχει το θάρος να καθίσει πάνω στό καρότσι είναι ο "Λάθος"

Ποιος μπορεί να κρίνει "λάθος" έναν άλλον άνθρωπο;
Γιατί η καρδιά μου να εναποτεθεί πάνω σε έναν άνθρωπο "λάθος";;
Κι εγώ είμαι ο "σωστός" δηλαδή;;

Η Giabbass με κάλυψε σχεδόν εξ ολοκλήρου, προβάλουμε δικαιολογίες για να μη δούμε τις αλήθειες και αν κάτι είναι λάθος καλύτερα να το ψάχνουμε πρώτα πάνω μας. Ο καθένας που έχουμε απέναντι μας μας βγάζει τον εαυτό που εμείς του εμπνέουμε. Πώς να με αγαπήσει ο άλλος αν δεν είμαι αξιαγάπητη; Πώς να με δεχτεί αν είμαι ανυπόφορη; Πώς να με εκτιμήσει αν είμαι μέτρια; Το λίγο αφήνει ρωγμές διεξόδου στη ματαιοδοξία μας. Όλα τα απαιτούμε και τι δίνουμε; Και αν κάτι παίρνουμε πόσο το εκτιμάμε; Όλοι οι σταθμοί είναι λάθος αν είσαι σε λάθος τρένο, το χω ξαναπεί.

Μήπως τελικά εγώ είμαι η "λάθος"; Μήπως ψάχνω να φορτώσω κάπου αυτά που δεν αντέχω να κουβαλήσω μόνη μου; Συχνά τα θύματα είναι οι θύτες με το αγγελικό πρόσωπο και αυτοί "οι λάθος" που "άκαρδα μας τυραννάνε" τα θύματα της άγνοιας μας...

Παράθεση:
Originally posted by Giabbass
Δεν υπάρχουν λάθος άτομα για μένα...λοιπόν...

Υπάρχει άγνοια...η άγνοια του ευατού μας...

Όσον αφορά εμένα δεν θα χαρακτήριζα ποτέ λάθος κάποιον άνθρωπο που θα μου δημιουργούσε έντονα συναισθήματα γιατί αλλιώς θα έπρεπε να πω λάθος και τα συναισθήματα μου και κανένα συναίσθημα δεν είναι λάθος. Είναι ευλογία. Κάτι σωστό θα βρήκε η καρδιά μου για να αγαπήσει κάποιον κι εγώ την καρδιά μου την εμπιστεύομαι...κι αν με προδώσει χαλάλι της!!

Δεν υπάρχουν λάθος άνθρωποι...

...υπάρχουν λάθος συμπεριφορές, λάθος πράξεις....

...γιατί λάθος δεν είμαι ούτε εγώ, ούτε εσύ...

...οι πράξεις είναι αυτές που προδίδουν αυτό που είμαστε...και αυτές ας χαραχτηρίζουμε...

Αν θέλουμε λοιπόν, να προχωρήσουμε στις σχέσεις μας, ας κρίνουμε πρώτα τον εαυτό μας από τις πράξεις του...και ας μη καταδικάζουμε την ίδια την υπόστασή μας..

...γιατί έτσι, πολύ εύκολα θα το κάνουμε και στους άλλους...

...έτσι θα διανύσουμε ένα φαύλο κύκλο ακόμη...από τους πολλούς.

ο Α θεωρει τον Β λαθος ατομο και τους Γ και Δ σωστα ατομα .
ο Δ θεωρει τον Γ λαθος ατομο και τον Β σωστο.
ο Γ θεωρει τον Α λαθος και τον Δ σωστο.....................................
αυτο συμβαινει στη ζωη. αν δεν το εχεις προσεξει ,κανε ενα γκαλοπ στους γνωστους σου.
με λιγα λογια ....ολα ειναι......σχετικα; απολυτα; κατι αλλο;

Όταν θα πάψουμε να ασχολούμαστε με το ποιός είναι λάθος, με το τί κάνει ο ένας και ο άλλος,

αν επικεντρωθούμε στον εαυτό μας και τη βελτίωσή του,

τότε κάποια στιγμή θα καταλάβουμε πόσο μπροστά έχουμε προχωρήσει, πόσοι έχουν μείνεί πίσω και πόσο λάθος μας ήταν που αναλωθήκαμε στο να χαρακτηρίζουμε τους πάντες...

...κι επειδή το κάνει η πλειοψηφία, θα πρέπει να το κάνω κι εγώ;

...πιστεύω ότι ένας καλά οχυρωμένος εαυτός και εσωτερικός κόσμος, μπορεί να αποτελέσει τη διαφορά και να μη δικαιολογεί τους φαύλους κύκλους του από τις πράξεις των πολλών...

...η ανθρωπότητα εξελίχθηκε από κάποια μυαλά που είδαν πέρα από τους πολλούς, πέρα από την κοινωνία που ζούσε...

...αν δεν υπήρχαν οι φωτεινές εξαιρέσεις στην ιστορία της ανθρωπότητας, αν όχι στο μεσαίωνα, σίγουρα όμως θα είμασταν πολύ πίσω....

...αν θέλουμε λοιπόν, να κάνουμε κάτι για τον εαυτό μας και για τους άλλους, είναι να πιστέψουμε ότι δεν υπάρχουν λάθος άτομα και ότι εμείς μπορούμε να αποτελέσουμε τη διαφορά...΄

...φτάνει να το πιστέψουμε και να πιστέψουμε στον εαυτό μας...

...κάπου εκεί θα μπορέσουμε να αναγνωρίσουμε στο πρόσωπο του άλλου, ένα φίλο ή ένα σύντροφο...

...ακόμη κι αν δεν αναγνωρίσουμε τίποτε από αυτά, αρκεί που θα μπορέσουμε να αναγνωρίσουμε τον εαυτό μας και να τον προστατέψουμε από ανούσιες σχέσεις...

Όπως είπε και κάποια ψυχή πιο πάνω, δεν ταιριάζουν όλοι με όλους, αυτός που δεν μπορεί να είναι μαζί μας, ταιριάζει με κάποιον άλλον....

Γιατί σπεύδουμε λοιπόν, να κατηγορήσουμε όποιον δε μας ταιριάζει;

...μάλλον επειδή μας βολεύει έτσι κι επειδή δικαιολογεί την ανικανότητά μας να τιμούμε κάθε πρόσωπο που βρίσκεται δίπλα μας, είτε αυτό μας αρέσει, είτε όχι...

...τελικά, πόσο άδικοι και παράλογοι μπορούμε να γίνουμε....

...τί κρίμα να έχουμε τόσες δυνατότητες ως ανθρώπινα όντα και να κοιτάμε το δάχτυλο όταν μας δείχνουν το άπειρο...

Λάθος άτομα? Δεν υπάρχουν λάθος άτομα. Κάπου ανάμεσα στα τόσα τρισεκατομύρια ανθρώπων θα υπάρχουν και κάποιοι που δεν θα ταιριάζουν μ' εμάς, οι υπόλοιποι όμως....

Βλέπω πολλές αναφορές για λάθος άντρες ,αστόχαστους έρωτες ,αποτυχημένες σχεσεις.εγκαταλελειμένους εραστές ..

Αλλά πάρτε το αλλιώς βρε παιδιά ..
ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΕΓΩ.

Εγώ πιστεύω ότι κάθε γυναίκα πρέπει να γνωρίσει δύο με τρεις λάθος άντρες και να ζήσει ισάριθμους αστοχαστους έρωτες ..

Και όσο πιο νωρίς τόσο το καλύτερο ..

Γιατί οι αστοχαστοι έρωτες ταιριάζουν στις νέες γυναίκες ..

Δεν μπορώ να φανταστώ μια αστόχαστη γυναίκα 50 ετών …

Εξ άλλου μια νέα γυναίκα έχει όλο το χρόνο να διορθώσει τα λάθη της ,τα οποία μάλιστα μπορεί να τα χρησιμοποιήσει και σαν εφόδια για την καριέρα της .

Μπορεί να γίνει ποιήτρια ,δημοσιογράφος ηθοποιός ..

Να γράψει (καλή ώρα όπως εσεις στις Σχέσεις) να δείξει τον πόνο της ψυχής της και να προχωρήσει παρακάτω.

Αν τίποτα απ αυτά δεν της βγει ,θα έχει τουλάχιστον κάτι να κουβεντιάζει με τις φίλες της όταν θα μεγαλώσει .

Σκεφτείτε τι ανιαρή θα ήταν η ζωή χωρίς ούτε ένα αστόχαστο έρωτα; Λίγο πόνο ; ένα δάκρυ ,ένα χωρισμό ,μια αποτυχία ;

ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΠΟΣΟ ΛΊΓΑ ΘΑ ΕΊΧΑΤΕ ΝΑ ΛΕΤΕ . . . .