Μέχρι που θα φτάνατε για να του/της δείξετε την αγάπη σας?

Το τι κάνεις, σαν πράξη , για μένα είναι πολύ προσωπικό και δεν θα ήθελα να αναφερθώ σε αυτές,......απαντώ όμως κάπως έτσι......
Για την αγάπη μου έχω φτάσει....... πολύ πολύ μακριά.......και θα έφτανα ακόμα μακρύτερα, αν έβλεπα ...... ότι αυτό το εκτιμούσε!

Μεχρι που θα φτανατε για να του/της δειξετε την αγαπη σας?
-------------------------------------------------------

Θα τήν παντρευόμουν και θα έμενα μαζί της μέχρι να πεθάνουμε.

Απαρνήθηκα την αγάπη μου για εκείνον...

Για να μπορεί να είναι ελεύθερος..ακόμα κι από μένα.....

Πόσο δίκιο έχεις αγαπητή tea_77....

Παράθεση:
Originally posted by compuman
Θα τήν παντρευόμουν και θα έμενα μαζί της μέχρι να πεθάνουμε.

Συμφωνώ και προσθέτω... Θα τον φρόντιζα και θα τον πρόσεχα όπως τον πρώτο καιρό της γνωριμίας μας...

Μεχρί που???
Μόνο αν υπάρχουν όρια στην αγάπη μπορούν και να υπάρξουν όρια στις πράξεις που μπορούμε να κάνουμε για να την αποδείξουμε...
Και στην αληθινή Αγάπη κάτι τέτοιο δε νοείται...
Στο όνομά της δίνεις τα πάντα, κάνεις τα πάντα γι' αυτόν που αγαπάς...
Και τότε εκείνη σου χαρίζει σαν ανταπόδοση το κλειδί για την πόρτα της ευτυχίας...

Αχ Παναγίτσα μου .....
Και που δεν έχω φτάσει....
Ακόμα και τη ζωή μου κόντεψα να χάσω....
Γιατί τον ΑΓΑΠΑΩ....μάλλον.....
Αγάπη πιστεύω είναι....
Είναι;;;;

Παράθεση:
Originally posted by Natalia
Απαρνήθηκα την αγάπη μου για εκείνον...

Για να μπορεί να είναι ελεύθερος..ακόμα κι από μένα.....

Αντεξα...Να αρνηθώ ό,τι λάτρεψα...Και παρόλ'αυτά δεν κατάλαβες τίποτα...

Έφτασα μακριά ... αλλά , απλά ... έφτασα !

Αθήνα-Νιούκαστλ σε λιγότερο από 4 ώρες.
(Για την ακρίβεια Γκαίητσχεντ, που είναι και πιο μακριά).
Δεν είναι και πολύ μακριά, αλλά αν δεν έχεις ξαναπάει πουθενά εκτός Ελλάδας πριν, είναι βουνό.
Ειδικά αν όταν φτάσεις εκεί δεις να σου ανοίγει ένας τύπος γύρω στα 55, κλασσική αγγλόφατσα και μισομεθυσμένος, να σου λέει οτι η Λες είναι στη Μαγιόρκα κι όχι "εδώ", προσπαθώντας να σου μιλήσει στα Ισπανικά και ρωτώντας σε αν είσαι φίλος του Ερνάντο "χερ μπόυφρεντ"(Γμώ την Ρεάλ και τη Μπάρτσα μαζί) .
Ευτυχώς που αυτό το ρεζιλίκι το είδα μόνο εγώ.
Κι ευτυχώς που το μοιράζομαι με ανθρώπους που πιθανότατα δεν θα γνωρίσω ποτέ κατ'ιδίαν.
Life is a f*cking bitch. Right?

A!Δεν ειναι τιποτα....μπορει "να συμβει και εις τας καλυτερας των οικογενειων"!!!!
Περαστικα ....ΜΑΣ!

Παράθεση:
Originally posted by eternalway

Παράθεση:
Originally posted by gallidoula
Θα έδινα τη ζωή μου γι'αυτόν..

χμ...λογια και απερισκεπτες κουβεντες που απλα τις λεμε για να τις λεμε....κανεις μα κανεις δεν αξιζει οσο η ζωη μας.

Ολοι μας κανουμε και δινουμε πολλα σε καποιο προσωπο οταν φτανουμε στο σημειο της πραγματικης αγαπης!Στο σημειο εκεινο που νιωθουμε οτι το συγκεκριμενο ατομο εχει μιλησει μεσα στην καρδια μας και την εχει κανει να χτυπα ασταματητα σε ξεφρενο ρυθμο...
Αλλα ας πρωσγειωθουμε λιγο και ας αφησουμε τις ρομαντικες εκφρασεις στην ακρη!!Απο λογια εδω μεσα ειμαστε πρωτοι απο πραξεις να μας δω....

φιλικα

Κι όμως αγαπητέ!

Ναι, σίγουρα δεν θα έδινα για κανέναν εραστή, συγγενή ή φίλο τη ζωή μου.........

αλλά.........

........αν μ' αυτόν μόνο τον τρόπο θα έπρεπε να υπερασπιστώ το παιδί μου, θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη!!!!
Και για ν' απαντήσω στο θέμα θα πω πως έχω κάνει αρκετά "παλαβά" (σίγουρα το τραπέζι με κεριά δεν είναι απ' αυτά, μια που δεν είναι καθόλου παλαβό) και θα μπορούσα να κάνω κι άλλα, αν αυτή θα ήταν η ανάγκη μου και δεν θα μ' ενδιέφερε το χειροκρότημά του.... Όμως φρονώ πως δεν έχει αξία να γράψω κάτι, διότι κάθε τι που θα μπορούσε να γίνει, θα ήταν συνάρτηση των συγκεκριμένων συναισθημάτων που αυτός ο αγαπημένος θα μου δημιουργούσε... Δεν εμπνέουν όλοι οι άνθρωποι τα ίδια, ούτε σε όλους ταιριάζουν όλα...

Η Επιλεκτική

θα εφτανα πολυ περα απο τα ορια μου ΟΧΙ για να α π ο δ ε ι ξ ω οτι την αγαπαω,αλλα γιατι θα ηθελα να κανω κατι συγκεκριμενο εκεινη την ωρα...
Το οτι την αγαπαω θελω να το καταλαβαινει απο το πιο 'απλο καθημερινο' ισως πραγμα και οχι απο μεγαλες κουβεντες ή πραξεις υπερβολης που αποσκοπουν μονο στον εντυπωσιασμο .
Αποψη μου βεβαια που γνωριζει το ταιρι μου.....

Εφτασα μακριάαα, πολύ μακριά για μένα.

Και τώρα 8 μήνες μετά έφυγα για να μην συνεχίσω να την πληγώνω.

Ας είναι καλά εκεί που είναι, ελπίζω να βρεί την γαλήνη που χρειάζεται μαζί με κάποιον άλλον.

Προσωπικα δεν πιστευω οτι πρεπει να φτασουμε καπου για να δειξουμε οτι αγαπαμε καποιον και ουτε οτι υπαρχουν ορια στην φαντασια,τις προθεσεις,τα συναισθηματα και μερικες φορες στις απαιτησεις ...επειδη δεν μπορεσα να διαβασω ολες τις απαντησεις το μονο που εχω να πω και ελπιζω να μην επαναλαμβανω καπιον/α ειναι οτι σημασια εχουν τα μικροπραγματα που κανεις καθημερινα, μερικες φορες αυθορμητα και αλλες φορες καλα σχεδιασμενα...

Ο καθένας δείχνει με διαφορετικό τρόπο την αγάπη του.
Είτε με απλές, καθημερινές πράξεις, είτε με πράξεις ''εκτός ορίων'', ασυνήθιστες.
Αυτά πάντα γίνονται σε συνδυασμό με την διάθεσή μας την κατάλλη στιγμή.

Κι ότι κάνουμε για να δείξουμε την αγάπη μας στο ταίρι μας, πάντα το κάνουμε γιατί το νοιώθουμε εμείς και μετά γιατί θέρουμε ότι θα του / της αρέσει και θα τον / την ευχαριστήσουμε (τουλάχιστον έτσι θα πρέπει να είναι......).

Πάντα αξίζει τον κόπο μια πράξη αγάπης προς τον σύντροφό μας.

Εγώ αυτή που θα ήθελα να υλοποιήσω είναι ένα ταξίδι έκπληξη.....

.....Μεχρι το τελος του ονειρου.....from here to eternity....

Παράθεση:
Originally posted by womanbi
Μεχρι που θα φταναν τα ορια και η αντοχες σας για να δειξετε στο ταιρι σας οτι το αγαπατε?

ΠΑΝΤΟΥ!

ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.

ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΥΝΟΡΑ.

για να της δειξω οτι την αγαπω θα ξεπερνουσα και τον εαυτο μου

ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ ΤΙΠΟΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΔΙΠΛΑ ΤΗΣ .