Τι λάθος έκανα;

δεν μπηκα καν στο κοπο να διαβασω ....τις απαντησεις των συνδεικτυων ....

διοτι αλλη λυση για να σωθεις εκτος απ αυτην δεν υπαρχει ....

οι ανθρωποι οσο μεγαλωνουν να ξερεις .....

γινονται πιο απαιτητικοι και πιο εγωιστες ....

κι αν αυτο τωρα ειναι δυσκολο μετα θα γινει δυσβασταχτο ....

οσο αυτη θα μεγαλωνει θα ψαχνει να βρει τροπο να εκτονωνει τις δικες της ανασφαλειες .....

να φυγεις παση θυσια απ αυτο το οικογενειακο οικημα ....

δεν υπαρχει περιπτωση ....

η καλυτερη πεθερα του κοσμου να ειναι ....

να μην επηρεασει αρνητικα τη ζωη σου και την οικογενεια σου ....

γιατι ζειτε στο ιδιο περιβαλλον ....κι ετσι ειναι οι ανθρωπινες σχεσεις ....

το τραγικο σου λαθος ηταν ....

που πηγες εκει μεσα ....αλλα που να ξερες κι εσυ ....

η μητερα σου δεν σε συμβουλεψε ....?τελος παντων ....

μιλησε στον αντρα σου ....

πες του οτι αγαπας τον ιδιο και το παιδι ....

κι οτι θα ηθελες να εχετε μια πιο ηρεμη καθημερινοτητα ....

αν αυτος σε παει λαου λαου μην μασας ...

πες του οτι ....εισαι αποφασισμενη να φυγεις απ αυτο το σπιτι ...

ακομη και μονη σου με το παιδι ....

κι αν αυτος λεει τα δικα του ...κανε υπομονη ...μεγαλοι ανθρωποι κλπ ....

σηκω και φυγε ....

ετσι ισως ταρακουνηθει....

δεν υπαρχει περιπτωση το κλιμα αυτο ν αλλαξει .....

θα σου φανε τη ζωη ολοι μαζι να το θυμασαι ....

μην χαραμισεις αλλο απο την ψυχικη σου ηρεμια ....

βρεστε ενα σπιτι αλλου ....και να ειστε μακρια κι αγαπημενοι ....

εκει δεν θα περναει η καθε σας κινηση απο μικροσκοπιο....

και θα μπορειτε να την αποφευγετε πιο ευκολα ....

λυπαμαι πολυ που αντιμετωπιζεις τετοια θεματα.τα ειχα αντιμετωπισει και εγω με την δικη μου πεθερα και θα σου πω το εξης.αυτα τα προβληματα τα λυνεις εξαρχης.,αυτος ειναι ο καλυτερος τροπος.να δειξεις απο την αρχη στον αλλο μεχρι που μπορει να πλησιασει-φτασει.για μενα φταιει ο ανδρας σου που δεν εχει απογαλατιστει ακομα απο τη στιγμη που εκανε δικη του οικογενεια..

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας...
Είχα καιρό να μπω στο forum γιατί πέρασα απο μια πολύ δύσκολη περίοδο. Συγκεκριμένα είχαμε τσακωθεί πολύ έντονα με την πεθερά μου και δεν είχα διάθεση για τίποτα. Είναι πολλά για να σας εξιστορίσω αλλά το μοναδικό που έχει σημασία να σας πω είναι ότι ο άντρας μου της έγραψε ένα γράμμα στο οποίο απαιτούσε να με σεβαστεί ως γυναίκα του, που της έλεγε ότι οι δικοί μου γονείς τον έχουν σαν παιδί του και ότι αν δεν αλλάει συμπεριφορά μέχρι το Πάσχα θα σηκωθούμε και θα φύγουμε. Αυτή μετά απο μια εβδομάδα του απάντησε (και αυτή με γράμμα) στο οποίο μιλούσε υποτιμητικά για εμένα, την οικογένειά μου και ότι όλα αυτά τα έκανα επίτηδες γιατί είχα σχέδιο να τον πάρω απο εκεί...!!!!!Τέλος πάντων, φροντίσαμε με τον άντρα μου να είμαστε πολύ απόλυτοι ως προς τους τρίτους (τον αδερφό του, τη νύφη του και μια θειά του) που ερχόντουσαν να μας ηρεμήσουν και να μην μετακομίσουμε αλλά εμείς τους λέγαμε (και όντως έτσι κάναμε) ότι ήδη ψάχναμε στο internet για σπίτι.
Αυτά είχαν σας αποτέλεσμα να έρθει πριν λίγες μέρες η πεθερά μου και να μου ζητήσει συγνώμη για το παρελθόν (!!!), λέγοντας βέβαια ότι όταν μαλώνουν δυο άνθρωποι φταίνε και οι δύο (ναι έφταιξα που δεν της είχα βάλει όρια απο την αρχή), και ότι θέλει να κάνουμε μια καινούργια αρχή. Απο τότε είμαστε καλά, αλλά δυστυχώς ξέρω μέσα μου ότι μόλις δει ότι χαλαρώσαμε θα κάνει πάλι τα ίδια. Είμαι σίγουρη ότι θα σκάψει τον λάκκο μου με τέτοια δεξιοτεχνία ώστε να φανεί ότι εγώ είμαι η κακιά και να ξαναπάρει τον άντρα μου με το μέρος της.
Εγώ μέσα απο όλη αυτή τη διαδικασία έχω ξενερώσει τραγικά. Θέλω να φύγω απο εδώ. Θέλω να πάω πίσω στην οικογένειά μου, στους ανθρώπους που με αγαπάνε, που ένιωθα όμορφα...

φανταζομαι το σκηνικο.

αποφασιζετε με τον αντρα σου να πατε να μεινετε αλλου. και ερχονται οι συγγενεις να σας μεταπεισουν... και μετα η πεθερα να ζητησει συγγνωμη για να μη φυγετε και σας χασει απο την εποπτεια σας....

Ποσο ασεβεια πια? ποσο? Σας φερονται λες και ειστε 12χρονα... επιτρεπεται να εκφερουν λογο για το τι θα κανετε στη ζωή σας? Για μενα κουκλα μου εφοσον τωρα εχεις υποστηριξη, η οποια πρεπει να ναι πιο δυναμική - ακου γραμμα-, να σηκωθειτε να φυγετε μια ωρα αρχυτερα. Εννοειται θα ξαναγινουν τα ιδια. Εσυ εχεις φθαρει ψυχικά και δε τα βλέπω καλα τα πραγματα.
Ο αντρας σου πρεπει να γινει πιο δυναμικος. Τι ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΑΛΑΚΙΕΣ.
Καταλαβαινεις οτι ολα ξεκινουν απο κει...
Φυγετε. απλά. θα αναπνευσετε. Τωρα και μονο με αυτα που εχουν γινει πως θα μπορεις να κοιμασαι στην ιδια στεγη με την πεθερα?? Πως θα τη βλέπεις να της λες καλημερα?

Συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΩΣ με morgoth. Τι γράμματα και ΜΑΛΑΚΙΕΣ;;
Δλδ, τι; τη τρέμει τη ..μαμάκα του ο λακαμάς;, και δε βαράει το χέρι στο τραπέζι και να πει: ΣΚΑΖΜΟΣ ΜΩΡΗ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΜΟΥ!!! ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ ΕΧΕΙΣ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΠΙΑ;

Αντί να ΣΤΑΘΕΙ ΑΣΠΙΔΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ και απέναντι σε ότι την επιβουλεύεται ΑΝΤΡΙΚΙΑ, κάθεται και γράφει γραμματάκια σα γυναικούλα!
Σορυ που μιλώ έτσι αλλά όσο αυτό το θέμα 'τρέχει', τόσο αγανακτώ.

Αγανακτώ ΜΕ ΤΟ ΨΕΜΑ που κρύβεται πίσω από όλες αυτές τις υποκριτικές μέχρι εμετού συμπεριφορές.
Αν δεν ΒΓΟΥΝ ΑΛΗΘΕΙΕΣ (και ας πονέσουν όποιους πονέσουν), άκρη δε βγαίνει.
ΒΡΕΙΤΕ ΤΑ ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΣΑΣ ΑΓΚΑΘΙΑ που να πάρει!

Δλδ, αντί να συζητάτε με το σύζυγο το ποιο είναι το καλύτερο μέλλον του παιδιού σας, αντί να κάνετε όνειρα για το μέλλον του και το δικό σας, σε ποιο σχολείο να το πάτε, τρόπο για να το κάνετε ένα σωστό άνθρωπο για τη κοινωνία και σε ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΟΛΗ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ,
καθόσαστε και αναλώνεστε ΣΕ ΜΑΛΑΚΙΕΣ; Ελεος βρε Καρίτα..

Ακουσε με και ας το λέω αγανακτισμένα.
Η λύσε/λύστε τα προβλήματα με τη προβληματική αυτή γυναίκα,
ή
ΣΗΚΩ ΚΑΙ ΦΥΓΕ από το ..άντρο της ανέραστης με τη ΖΩΗ αυτής γυναίκας.

Για το παιδί σου και μόνον.. Μόνον ΟΠΟΥ ΕΣΥ αισθάνεσαι όμορφα να πας για το παιδάκι σου και μόνον,
μόνον σε ένα ισορροπημένο περιβάλλον βγαίνουν σωστοί άνθρωποι.
Δε χρωστά τίποτα η ψυχούλα να χαραμιστεί..

Α, και φεύγοντας,
πες και ένα απλό ευχαριστώ στον άντρα (σου) που σου το χάρισε..

Δεν αντέχω τις (σ)κατινιές ρε φούστη μου..

Ευχαριστώ για μια ακόμη φορά για το ενδιαφέρον σας
Morgoth και Somebody961 έχετε απόλυτο δίκαιο. Το ξέρω ότι τη φοβάται, απο εκεί ξεκινάνε όλα. Όταν του είπα ότι δεν πάει άλλο και μου είπε για το γράμμα δεν το θεώρησα κακή ιδέα για το λόγο του ότι όταν έχεις μέσα σου πολλές σκέψεις είναι πιο εύκολο να τις αποτυπώσεις στο χαρτί (δεν σε διακόπτει εξάλλου και ο άλλος!!!) παρά να αναλώνεσαι σε καβγάδες. Στο γράμμα (μου το έδειξε και μου είπε να συμπληρώσω και άλλα πράγματα αν θέλω -το οποίο και έκανα-) της είπε με τον τρόπο του ότι θεωρεί αυτή υπεύθυνη για τα όσα συμβαίνουν και ότι για αυτόν η πρωτεραιότητά του είμαι εγώ και τα παιδιά μας (είμαι έγκυος στον 6ο μήνα). Επίσης την τελευταία μέρα (πριν έρθει αυτή επάνω και μου ζητήσει συγνώμη) της τα είπε και ευθέως και μάλιστα μου είπε ότι αυτό που νιώθει για αυτήν πλησιάζει στην απέχθεια...!!!Βαριά κουβέντα αν την εννοεί....Απλά καταλαβαίνω ότι ο άντρας μου τώρα έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί το χαρακτήρα της μάνας του...
Δεν έχει καμιά ουσιαστική επαφή μαζί της απο τότε που τους γνώρισα. Ο άντρας μου όταν πηγαίναμε στους δικούς του (ή όταν έρχεται τώρα η μάνα του στο σπίτι μας -δεν ξέρω αν το έχω αναφέρει, αλλά έχασε τον πατέρα του πριν 4 μήνες-) δεν πολυασχολείται μαζί τους. Βλέπει τηλεόραση ή κάθεται στον Η/Υ και αφήνει εμένα να της μιλάω. Δεν έχουν ουσιαστικές επαφές σαν οικογένεια...οπότε ίσως αυτή η έλλειψη επικοινωνίας που έχουν ως οικογένεια να συμβάλει και αυτή στη δυσκολία του να θέσει τα όρια του.
Εγώ εδώ και 1 μήνα έχω βάλει στο μυαλό μου ότι θα γλιτώσω απο εδώ μόνο αν φύγω και γυρίσω στην Αθήνα. Στην αρχή και ο άντρας μου ήταν θετικός στο να μετακομίσουμε αλλά μετά η μεταστροφή της μάνας του (συν το γεγονός ότι είναι δημόσιος υπάλληλος και η θέση του είναι εδώ) τον κάνει να θέλει να κάτσουμε εδώ. Δεν βλέπει αυτό που βλέπω. Δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι ο άνθρωπος αυτός δεν πρόκειται να αλλάξει στα 75 της χρόνια και ξαφνικά να πάψει να με βλέπει ως εχθρό της, ως ζιζάνιο που πρέπει να ξεπαστρέψει.
Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω για να το δει αυτό. Να σήμερα, είχαμε κατέβει στο σπίτι της για να της κάνει ο άντρα μου μια δουλειά και παρατήρησα ότι μια μοναδική φωτογραφία μου που είχε εκεί την είχε βγάλει. Δεν με νοιάζει αν θα έχει φωτογραφία μου στο σπίτι της (ας μην την έβαζε ποτέ -την είχε βάλει πριν τα παρατήσω όλα στην Αθήνα και κατέβω εδώ-) βλέπω όμως σημειολογικά αυτό που έκανε. Την ώρα που με έβγαζε έκοβε μέσα της κάθε επαφή μαζί μου..δεν ήθελε να με βλέπει. Πώς λοιπόν να πιστέψω ότι θέλει να κάνουμε μια καινούργια αρχή; Κάνω λάθος ρε παιδιά;

Karita επειδή κάτι τέτοιο είχε γίνει με τη μάνα μου και τη γιαγιά μου προσπάθησε να φύγεις όσο πιο γρήγορα γίνεται. Κι αν δεν θέλει ο άντρας σου (αφού είναι στο δημόσιο είναι πιο εύκολο να πάρει μετάθεση και να μετακομίσετε) πάρε το παιδί σου και φύγε μόνη σου.

Αν δεν φύγεις να είσαι προετοιμασμένη σε λίγο καιρό, αφού η πεθερά σου κάνει τον άντρα σου να πιστεύει ότι άλλαξε, να αρχίσει να του βάζει λόγια και να έχετε καθημερινούς καυγάδες στο σπίτι.

Ακόμη και για σένα να μην το κάνεις κάντο για τα παιδιά σου. Δεν αξίζει να μεγαλώσουν σε ένα "εχθρικό" περιβάλλον...

το να πατε στην αθηνα ειναι δυσκολο. ομως μπορειτε φυσιολογικα να πατε σε ενα αλλο σπιτι. διεκδικησε το. εβγαλε και τη φωτογραφια; χαχα. κατινα ειναι κοπελια. παρτον αντρα σου και νοικιαστε ενα αλλο σπιτι, οπου θα στε μονοι μας. και κοψε τη απο τη ζωη σου. σε λιγα χρονια θα ψοφησει κιολας

Καλημέρα,
Methismeno-troufaiki έχεις απόλυτο δίκαιο. Το ξέρω ότι θα προσπαθεί να βάζει λόγια στον άντρα μου...εδώ τα έβαζε και στο παρελθόν και δεν θα το κάνει τώρα που βλέπει ότι ο άντρας μου επιτέλους της αντιμίλησε;
Τα παιδιά μου σκέφτομαι και θέλω να φύγω. Ξέρω ότι αν μείνω άλλο εδώ το πιο πιθανό είναι τα ψυχοσωματικά που έχω να γίνουν πλέον κανονικές παθήσεις του οργανισμού. Δεν είμαι ήρεμη. Νιώθω σαν να είμαι σε πεδίο μάχης και περιμένω το πότε θα σκάσει η βόμβα στο κεφάλι μου. Ένας διαρκής φόβος...
Του είπα να προσπαθήσει να πάρει μετάθεση. Ξέρω ότι δεν είναι εύκολο, αλλά αξίζει να κάνει την προσπάθεια και αν δεν τα καταφέρει δεν πειράζει. Τουλάχιστον θα ξέρω ότι το προσπάθησε.
Morgoth μου το σκεφτόμουν για άλλο σπίτι εδώ και μάλιστα ψάχναμε να βρούμε για να μετακομίσουμε. Όμως το ότι δεν θα έχω την καθημερινή τριβή μαζί της θα βοηθούσε αν αυτό το είχαμε κάνει απο την αρχή. Αν δηλαδή ποτέ δεν είχα έρθει να μείνουμε σε αυτό το οίκημα. Τώρα αν σηκωθούμε και φύγουμε αυτομάτως έχω γίνει η κακιά στο σόι του, η γυναίκα που τον πήρε επειδή -όπως ανέφερε και στο γράμμα της- είχε σχέδιο να τον απομακρύνει απο την καλή του τη μανούλα. Άσε που ο άντρας μου θα βιώνει καθημερινά τις κακίες της.
Ξέχασα να σας πω ότι ο λόγος που είχα παρεξηγηθεί μαζί της ήταν ότι είχα μάθει τυχαία απο ξαδέρφη του άντρα μου ότι η πεθερά μου καθόταν και με έθαβε στο σόι της ότι δεν κάνω δουλειές στο σπίτι μου και ότι έχω κάνει το γιό της λαντζέρη και Αλβανό (!). Ρε παιδιά πραγματικά το τελευταίο πράγμα που θα μπορούσε να πει κάποιος για εμένα είναι ότι δεν κάνω δουλειές! Είμαι πραγματικά υστερική με την καθαριότητα!
Ερχόταν σπίτι μου, της έκανα παρέα, την τάιζα, την κοίμιζα (γιατί φοβάται να μείνει κάτω μόνη της) και αυτή καθόταν και έλεγε τέτοια ψέμματα για εμένα! Δεν έχει καθόλου ηθική; Δεν φοβάται τον Θεο;
Αν λοιπόν σε μια φαινομενικά καλή περίοδο (όπως αυτή που ζούσαμε τότε) αυτή μου έσκαβε τον λάκκο, ξαφνικά θα μου φέρεται φυσιολογικά ενώ ξέρει ότι έχω πλέον τον γιό της με το μέρος μου; Ή ακόμα χειρότερα, όταν πάρω το γιό της και μετακομίσουμε;
Για αυτό θεωρώ ότι το να γυρίσω πίσω μοιάζει ως την μοναδική λύση. Για αυτήν θα της πούμε ότι βρήκα δουλειά (όντως είμαι πτυχιούχος και άνεργη) και επιτέλους θα έχουμε την ησυχία μας. Και προπαντώς δεν θα έρθει σε ρήξη μαζί της ο άντρας μου και κατά επέκταση εγώ με όλο του το σοι.
Σήμερα έριξε και την πρώτη της μπανανόφλουδα...
Όσο για το αν θα ζήσει πολύ...το ξέρω ότι θα με θάψει αυτή!

Καριτα μου τα ίδια έκανε και ίσως κάνει ακόμη και η δική μου η γιαγιά για τη μάνα μου. Σε όλο της το σόι την είχε θάψει μετά που παντρεύτηκαν. Πριν τον γάμο ήταν μέσα στις καλοσύνες βέβαια... Αλλά ο πατέρας μου όταν είδε τι γινόταν χτύπησε το χέρι στο τραπέζι και μέσα σε 10 μέρες είχαμε βρει σπίτι και είχαμε μετακομίσει.

Πρέπει πρώτα απ'όλα ο άντρας σου να καταλάβει τι προσπαθεί να κάνει η μάνα του, να της εξηγήσει ότι πλέον έχει τη δική του οικογένεια και να δώσει προτεραιότητα σε σας.Να σας προστατέψει απ'όλο αυτό...

Αν δεν αλλάξει η δική του συμπεριφορά κι αν δεν δει με τα μάτια του τι γίνεται τότε δύσκολα θα βελτιωθεί η κατάσταση.

Μην αφήνεις κανένα ειδικά τώρα που περιμένεις μωράκι να σε ταράζει. Γίνε αναίσθητη αν μπορείς. Πρέπει να είσαι εσύ καλά για να είναι καλά τα παιδάκια σου.

Παράθεση:
Originally posted by karita
Τα παιδιά μου σκέφτομαι και θέλω να φύγω. Ξέρω ότι αν μείνω άλλο εδώ το πιο πιθανό είναι τα ψυχοσωματικά που έχω να γίνουν πλέον κανονικές παθήσεις του οργανισμού.

Φίλη μας, αυτό που είπες δεν είναι σχήμα λόγου. Είναι δυστυχώς αληθινό και ΒΕΒΑΙΟ..
Υπάρχει βιβλίο με τίτλο 'μεταμορφώστε τη ζωή σας' όπου δείχνει τον απόλυτο συσχετισμό μεταξύ ψυχολογικών καταστάσεων και σε τι αρρώστια του σώματος μετασχηματίζεται η κάθε μία..

Ενα θα σου πω ακόμα μιας και φαίνεται πως πλέον έχεις καταλάβει τι συμβαίνει.

Πως όσα ο 'απλός' λαός λέει σα ρητά, είναι αποστάγματα μακράς πορείας/εμπειρίας και γνώσης.
Π.χ.
Μου πρηξες τα συκώτια..
Μου βγαλες το καρκίνο..

Για το πρώτο, όταν είμαστε σε υψηλά επίπεδα στρες και στενοχώριας, το συκώτι ανεβάζει σε επικίνδυνα επίπεδα τις τρανσαμινάσες (ένζυμο του συκωτιού που δηλώνει πως το συκώτι αγωνίζεται ενάντια σε κάτι που το απειλεί). Το έζησα με συνάδελφο από πρώτο χέρι.

Για το δεύτερο δε χρειάζεται να πω τίποτα, έχω και εκεί από πρώτο χέρι εμπειρία..

Πράξε πλέον αναλόγως.
Καλή συνέχεια με όλη μου τη καρδιά σου εύχομαι.

καριτα το τι θα πει αυτη στο σοι της δε σε ενδιαφερει. ποσώς. Το θεμα ειναι η δικια σου ηρεμια καθως και η περιχαρακωση της οικογενειας σου.
Και στην αθηνα να πατε, και στην αλλη ακρη του κοσμου λεγοντας οτι κερδισατε 5 δισεκατομυρια παλι θα βρει να πει. τι σε νοιαζει? τι σε νοιαζει τι θα λενε οι συγγενεις? Εχεις αρχισει και αρρωσταινεις. Υπο αυτο το πρισμα κοιτα μπας και βρεις μια συμβιβαστική λυση και φυγετε σε αλλο σπιτι τουλαχιστο 15' λεπτα με αμαξι.
Ασε που οι συγγενεις αν εχουν λιγο μυαλο ξερουν τι κουμασι ειναι. Οσοι την υποστηριζουν να μη σε απασχολουν. Βαλτους και αυτους στη μαυρη λιστα.

Καλημέρα,
Methismeno-troufaki χαίρομαι πολύ για την απόφαση που πήρε τότε ο πατέρας σου...μακάρι και ο άντρας μου να είχε τη στοιχειώδη λογική και να καταλάβαινε πόσο κακό μας κάνει αυτή η ιστορία ώστε να ζητάει πλέον ο ίδιος να μετακομίσουμε και όχι να φτάνουμε με τα χίλια ζόρια σε αυτήν την απόφαση ύστερα απο δική μου παρότρυνση. Φαντάσου ότι ενώ ξέρει πόσο εύθραυστη είναι η κατάσταση αυτή, μου ζητάει επίμονα (με τον τρόπο του) να πάρουμε σκυλί (το οποίο είναι και μεγαλόσωμο), γεγονός που θα μας δυσκολέψει σε μια ενδεχόμενη μετακόμιση (ποιός θα μας νοικιάσει σπίτι με ένα τέτοιο σκύλο. Προσπαθεί να διατηρεί ισορροπίες (κατά τη γνώμη του) που όμως πάντα υποβιβάζομαι εγώ και αλωνίζει η μάνα του. Αναγνωρίζω όμως ότι έχει αλλάξει τον τελευταίο καιρό και για αυτό δεν θέλω να τον πιέζω (μην μου πάθει και κάτι). Δυστυχώς είναι το χειρότερο χούι να είναι κάποιος έρμαιο μπροστά στους γονείς του ή στη σχέση του ή αλλού....
Somebody961 σε ευχαριστώ που προσπαθείς να με προστατέψεις. Δυστυχώς έχω ιστορικό βαρβάτο σε καρκίνο και για αυτό είμαι σίγουρη ότι δεν θα τη γλιτώσω, πόσο μάλλον με αυτήν την ψυχολογία...Το δύσκολο είναι πώς θα καταφέρω να διατηρήσω την υγεία μου μαζί με την οικογένειά μου. Που θα πάει, θα τα καταφέρω!
Morgoth δυστυχώς στεναχωριέμαι όταν οι άλλοι έχουν πρόβλημα μαζί μου. Είναι αυτό που μου λέγατε και παλιότερα...να αδιαφορήσω για τα λεγόμενα της πεθεράς μου. Δυστυχώς επηρεάζομαι, δεν μπορώ να λειτουργήσω ξέροντας ότι κάποιος χωρίς να του έχω κάνει κάτι με θάβει και μου δείχνει την αντιπάθειά του. Δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ και κανείς να μου δώσει δίκαιο εδώ πέρα. Η πεθερά μου είναι άνθρωπος που τους έχει όλους σούζα. Φαντάσου ότι την παίρνουν τηλέφωνο συγγενείς και φίλοι (που έχασε τον άντρα της) για να την ρωτήσουν αν είναι καλά και αυτή απο την αναγνώριση του τηλεφώνου κάνει επιλογή τηλεφωνημάτων. Και όχι τίποτα άλλο, αλλά αυτοί συνεχίζουν και την παίρνουν...Μια ξαδέρφη της είχε έρθει δυο φορές μέσα σε 2 μέρες να τη δει, και η πεθερά μου κρυβότανε λες και είναι μωρό και έβαζε εμένα και τον άντρα μου να λέμε ψέμματα ότι δεν είναι σπίτι, παρόλο που κατά λάθος άναψε τα φώτα της βεράντας της! (και η ξαδέρφη της το είδε!!!). Ε, φαντάσου ότι η συγκεκριμένη ξαδέρφη αντί να παρεξηγηθεί συνεχίζει και την παίρνει τηλέφωνο μπας και αξιωθεί η πεθερά μου και σηκώσει το τηλέφωνο!Ποιός λοιπόν θα πιστέψει εμένα;
Και μην ξεχνάς ότι σε αυτήν την πόλη είμαι μόνη μου. Οι φίλοι και οι συγγενείς του άντρα μου είναι οι μοναδικοί άνθρωποι που έχουμε επαφές. Πώς λοιπόν θα συνεχίσω να ζω την καθημερινότητά μου;
Αν κάποτε με το καλό γυρίσουμε πίσω δεν θα έχω αυτήν την καθημερινότητα. Θα ερχόμαστε Χριστούγεννα και Πάσχα να τους βλέπουμε και αν έχουν απαράδεκτη συμπεριφορά προς εμένα απλά δεν θα ξανακατέβω!

τα εχω ζησει ολα αυτα που λες με καποιον γνωστο μου. δε θα σου πω τι εκανε τελικά αυτός. Ακριβως τα ιδια. Η ιδια αντικοινωνικη συμπεριφορα σε τριτους, τα ιδια σε αυτόν κτλ κτλ.
αλλά ειναι στο χερι του αντρα σου, να σε σεβαστει και να σε παρει να πατε σε ενα αλλο σπιτι. πιστεψε με ακομα και το να μεινετε καπου εκτος της οικογενειακης πολυκατοικιας θα επιδρασει ευγεργετικά. απο κει και περα θα πρεπει και συ να κοιταξεις να χεις καμια φιλη και γνωστους.
Κοιτα την εγκυμοσυνη σου και βλεπεις μετά. Και κοψε μαζι της. Δεν κατεβαινεις κατω, δεν την αφηνεις να ανεβει πανω. Ετσι απλά. Αμα σε αρχισει σε τιποτα ο αντρα σου, πεστου οτι εχεις προβλημα και δεν γουσταρεις να τη βλέπεις διοτι σου φερεται και σου φερθηκε ασχημα. αυτος να κανει οτι θελει με τη μανα του.
δυστυχως δεν βλέπω κατι αλλο. αν δεν αλλαξει το πλαισιο το ασφυκτικο που ζεις, δεν προκειται να αναπνευσεις. Σε αυτους μπορει να φαινεται φυσιολογικό, εσύ εχεις καθε δικαιωμα να μη το γουσταρεις. Το λαθος σου ηταν που εκατσες εκει. αυτο δε σημαινει ομως οτι θα ζησεις με αυτο το λαθος. Με οτι συνεπαγεται αυτό..

Morgoth μου φαντάζομαι ότι δεν μου λες τι έκανε ο φίλος σου γιατί μάλλον δεν είχε ευτυχή κατάληξη...(ελπίζω να μην αυτοκτόνησε!)
Έχω κάνει κάποιες φιλίες εδώ, (παλίες συνάδελφοι) αλλά δυστυχώς απο τότε που σταμάτησα τη δουλειά (πριν ενάμισι χρόνο) τις βλέπω σπάνια (μια φορά το δίμηνο) γιατί...δεν βγαίνω απο το σπίτι. Πέρα ότι ένα χρόνο ήταν ο πεθερός μου μέσα-έξω στο νοσοκομείο και πήγαινα και τους έκανα παρέα, δεν ήθελα επίσης να λέει η πεθερά μου ότι βγαίνω έξω και παρατάω το σπίτι μου και την οικογένειά μου...τόσο ηλίθια είμαι...και όπως μου είπε και η μάνα μου (όταν της είπα για τα ψέμματα που έλεγε η πεθερά μου ότι δεν καθαρίζω κτλ) "έχεις κλειστεί σαν ηλίθια σπίτι για να μην έχει να λέει η πεθερά σου και τώρα λούζεσαι τα ψέμματά της. Αν έβγαινες θα σε έλεγε που....άνα, τώρα που κάθεσαι σπίτι σε λέει ανεπρόκοπη". Βλέπεις ρε Morgoth, απο όπου και αν την πιάσω, ότι και να κάνω πάντα έχει κάτι κακό να πει ή να μουτρώσει.
Αν δεν μου είχε ζητήσει συγνώμη θα είχαμε μετακομίσει κάπου αλλού στην Πάτρα, παρόλο που το θεωρώ ως λύση ανάγκης και όχι σαν την ουσιαστική λύση. Ξέρω ότι είναι θέμα χρόνου να ξαναγίνουμε κώ...ος και να μετακομίσουμε.
Είχα βάλει μέσα μου όριο ότι αν ξαναγινόταν παρεξήγηση θα έφευγα. Δεν το τήρησα γιατί, όπως ξαναανέφερα με έπιασε το φιλότιμο αφού ζήτησε συγνώμη. Το έχω όμως ξαναβάλει. Δεν της δίνω άλλη ευκαιρία

κανεις το λαθος που κανουν αρκετοι. εισαι υποχωρητική - μπορει και παθητική ως χαρακτηρας- και δεχεσαι οτι σου πουν. τα προβληματα σου ξεκινουν απο κει. οτι δινεις βαση στο τι θα πουν οι αλλοι.
δεν ειναι ετσι ομως. διοτι μαθηματικά οδηγεισαι στην ασφυξια. καταπινεις συνεχεια δηλητηριο, δε κανεις αυτο που θες εσύ κτλ.
Οποτε κοιτα να αποβαλλεις αυτο για αρχη. Να κανεις αυτο που θες εσυ χωρις να σε νοιαζουν τα λογια τριτων. Να πας βολτα , να βγεις εξω. ειτε με το παιδι σου και τον αντρα σου σαν οικογενεια ειτε μονη σου. Μπορει ο αντρας σου να κατσει με το παιδι και να περασουν ομορφα οι δυο τους. Να δεθουν κιολας περισσοτερο.
Η διεκδικηση των θελων μας ειναι η βαση για ισοροοπημενη ψυχική κατασταση.

Καλημέρα,
Έχεις για μια ακόμη φορά δίκαιο Morgoth!!! Φοβάμαι τόσο μην στεναχωρήσω και μην πουν κακό λόγο για εμένα οι άλλοι που χάνω το δικό μου θέλω...
Μέχρι τώρα δεν είχα δυσλειτουργικές ανθρώπινες σχέσεις. Ήξερα ότι θα κάνω μια δύο υποχωρήσεις στα θέλω των άλλων και αν αυτό παραγινότανε (το να χάνω τον εαυτό μου για τους άλλους) απλά έφευγα...
Τώρα είναι διαφορετικό γιατί δεν μπορώ με την ίδια ευκολία "να πάρω το κουβαδάκι μου και να πάω σε άλλη παραλία". Ίσως για αυτό το λόγο νιώθω τόσο εγκλωβισμένη.
Κάποτε σε ένα σεμινάριο η εισηγήτρια μας έκανε μια βιωματική άσκηση. Για να μην στα πολυλογώ απο μια κίνησή μου (να πάρω και να πετάξω αυτό που ζωγράφισα, αντικαθιστώντας το με μια ίδια ζωγραφία που ήταν απλά μικρότερη) η εισηγήτρια γύρισε και μου είπε "γιατί μικραίνεις τον εαυτό σου; Γιατί προκειμένου να γίνεσαι αποδεκτή απο το σύνολο υποβιβάζεις τον εαυτό σου;" Όπως καταλαβαίνεις έμεινα μα.....κας!Είχε πέσει τόσο μα τόσο μέσα!!!
Απο τότε (έχουν περάσει 9 χρόνια), συνέχεια έχω τα λόγια της στο κεφάλι μου και για αυτό προσπαθώ να αντιδράσω. Πίστεψέ με, προσπαθώ την παθητική συμπεριφορά μου (παρεπιπτώντως στην οικογένειά μου κάθε άλλο παρά παθητική είμαι!!!!) να την ελένξω, απλά δεν έχω ακόμα τη δύναμη να πω ΟΧΙ.
Σε ευχαριστώ!!!!

σου γραφω με μεγαλη επιφιλαξη την γνωμη μου,λογου του οτι ο γαμος ειναι πολυ ιερο και σοβαρο θεμα και θα ηθελα να σκεφτεις και να ζυγισεις καλα τα πραγματα αν κι εφοσον αποφασισεις να ακολουθησεις αυτα που θα διαβασεις απο εμενα

λιγο που σε διαβασα, σχηματισα εικονα για τον χαρακτηρα σου η οποια μπορει να ειναι και λανθασμενη
πιστευω λοιπον πως ανθρωπος σαν και εσενα δεν μπορει να κοντραρει,θα ηταν λαθοσ ,γιατι τους εχεις δειξει αλλο προσωπο και θεωρω οτι αυτη την σταση δεν μπορει να την υποστιριξεις, οχι οτι ειναι λαθος τακτικη,ισως να ειναι και η πιο σωστη,το θεμα ειναι τι μπορεις εσυ να υποστιριξεις ωστε να εχεις τα αναμενομενα αποτελεσματα...
θα πρεπει να δεις την πεθερα σου χιουμοριστικα...

να γελασεις με την προσπαθεια της να επιβληθει κα να παρει πρωτη θεση στο γαμο σου ,που εκ των πραγματων δεν μπορει να την εχει

(γι αυτα πρεπει να πιστεις εσυ ομως πρωτο...)

εσυ εισαι η νυκοκοιρα και η κυρα του σπιτιου σου δεν μπορει καμια αλλη να σε αντικαταστησει, ολες η υπηρεσιες που σου παρεχονται ειναι βοηθητικες...ασχετα για πιο λογο πραγματοποιουνται και αν υπαρχει ιστεροφιμια σε αυτο, δεν σε ενδιαφερει...

οταν η πεθερα σου προσπαθει να επιβληθει ,γελας καλοποροερετα εισαι ευγενικη και καταδεκτικη δεν σε ακουμπα με τιποτα οποιαδηποτε ενεργεια της, την ευχαριστεις καθε φορα για τις υπηρεσιες της που στην τελικη δεν ειναι υποχρεωμενη να σου οπροσφερει...δεν ξεχνας να της λες ευχαριστω και να να τις κανεις δωρα γι αυτο....

δεν εχεις να αποδειξεις πως εισαι, αυτο που εισαι ...εισαι...μην μπαινεις σε αυτο το τριπακι, δεν αποδεικνιουμε τα ευκολος ενοουμενα και υπαρκτα ...

τωρα για τον αντρα σου, δεν πρεπει να θες να εχθρευετε αυτος ο ανθρωπος την μανα του....αν συμβει αυτο τοτε θα εχεις και εσυ επιπτωσεις

ο αντρα σου θα πρεπει να αγαπα και να σεβετε την μανα του....εσυ εισαι η γυναικα του ,αλλος ο ρολο σου και δεν θες να σε βλεπει οπως την μανα του..δεν διεκδικης αγαπη απο την αγαπη του για την μανα του ειναι λαθος θα εχεις προβληματα μαζι του καποια στιγμη και θα ειναι δικαιολογημενα

ισως και εκεινος να σκεφτετε οτι δεν εχεις να ζηλεψεις κατι απο τηνμανα του...μην τον βαζεις αναμεσα σας...σιγουρα θα επρεπε να τα ξεκαθαρισει...αλλα την μεγαλυτερη ευθυνη για το πως εξελιχτηκε την εχεις εσυ

κατα εμενα..απολαμβανεις τις υπηρεσιες της πεθερα σου,την ευχαριστεις με καθε τροπο,την ευγνωμονεις,κι αν πει η κανει κατι κατινιστικο απλα γελας...και θα δεις πως θα στρωσουν τα πραγματα...δεν παραχωρεις τιποτα δεν διεκδικεις τιποτα που κατεχεις....πλησιασε αυτη την γυναικα, αγκαλιασε την ,δειξτεις πως δεν εχεις σκοπο να της στερισεις τιποτα, και θα δεις πως θα στρωσουν ολα και θα δεις πως και ο αντρας σου θα το εκτυμισει...ετσι θα βγεις κερδισμενη....ο σκληρος ανθρωπος ειναιι ο πιο ευκολος ανθρωπος να πλησιασεις...αρκει να νιωσει οτι δεν απηλητε απο εσενα....

προσεχε τον γαμο σου..αυτα καπια στιγμη θα τα βλεπεις αστεια, δεν αξιζει να χωρισεις για τετοια θεμα τα

Καλημέρα,
Nonna σε ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου! Δυστυχώς όμως,δεν είναι εύκολο να χαμογελάς όταν έχεις μαζέψει τόσα απωθημένα απο έναν άνθρωπο. Δεν είναι εύκολο να κάνεις τον μα...κα όταν η ίδια πρασπαθεί να σε προκαλέσει για να τσακωθείτε ώστε να αισθανθεί εκείνη ζωντανή. Είναι τέτοιος άνθρωπος που 4,5 χρόνια που την ξέρω κάθε μα κάθε μέρα έχει κάτι κακό να σχολιάσει για κάποιον άλλον (αν δεν τα έχει βάλει μαζί μου). Μέσα απο τον τσακωμό νιώθει ότι ζει. Δεν θέλει να είναι ευτυχισμένη με την έννοια που γνωρίζουμε...με την έννοια της ηρεμίας, του να έχεις όμορφες σκέψεις μέσα σου, του να απολαμβάνεις ακόμα και το πιο μικρό πράγμα, του .....να χαμογελάς (πραγματικά δεν χαμογελάει ΠΟΤΕ της). Για αυτήν ευτυχία είναι να τρυπώνει σαν τον Διχονοίξ (αν τον θυμάσαι απο τον Αστεριξ) και να κάνει τους άλλους δυστυχισμένους. Να κάνουν όλοι τα θελήματά της και πάλι να τους κακολογεί. Και πάνω απο όλα το παίζει "καλή χριστιανή"!!!
Για πολλούς μήνες δεν αντιδρούσα και έκανα ότι ήθελε χωρίς να δείχνω ότι με πειράζει. Και πάλι όμως δεν της έφτανε αυτό...ήθελε να με ευνουχίσει και εμένα όπως όλους τους άλλους...και το κατάφερε για λίγο. Και πάλι όμως δεν ήταν ικανοποιημένη...ήθελε να βρει τρόπο να με βάλει και εμένα στην μαύρη λίστα της και έτσι έκανε ότι περνούσε απο το χέρι της για να το πετύχει...και το πέτυχε. Δεν άντεξα άλλο και άρχισα να αντιδρώ. Τότε έγινα και ο νούμερο ένα εχθρός της γιατί κανείς άλλους δεν είχε τολμήσει να αντιδράσει.
Με τον άντρα μου τα βάζω γιατί ήξερε πόσο παθολογική συμπεριφορά είχε η μάνα του (δεν ήμουν η πρώτη κοπέλα του!!!!) και δεν μου είπε τίποτα. Με άφησε να ονειρευτώ μια όμορφη ζωή κοντά τους και μάλιστα να χρεωθούμε δάνειο ώστε να μπορούμε να είμαστε κοντά τους. Με άφησε να παρατήσω τα πάντα πίσω μου, να φύγω απο την ζωή μου για να διαλυθώ εδώ. Ακόμα και όταν άρχισαν οι προστριβές δεν μπήκε στη μέση να με υποστηρίξει, ενώ είχα δίκαιο. Αν δεν με υποστηρίξει ο άντρας μου, τότε ποιός θα το κάνει; Αν δεν μπορεί αυτός να της βάλει όρια ποιός θα το κάνει; Εγώ ή να έφερνα το σόι μου και να γινότανε χαμός;
Ακόμα και τώρα που άρχισε επιτέλους να βλέπει πιο αντικειμενικά την κατάσταση γιατί δεν μου λέει να φύγουμε; Θέλει να είναι ο καλός γιός αλλά δεν καταλαβαίνει ότι για να μπορέσει κάποιος άνθρωπος να συνυπάρξει με τη μάνα του πρέπει απλά να είναι ΑΓΙΟΣ.
Δεν ήθελα ποτέ να τον βάλω να μαλώσει με τη μάνα του. Δεν μπορώ όμως να χάσω τη ζωή μου, να στεναχωρήσω τους ανθρώπους που με αγαπάνε για την μάνα του.

καριτα ετσι οπως τα βλέπω εγώ δεν εχεις πολλές λύσεις.

ειτε φευγετε απο κει μεσα οικογενειακώς είτε μονη σου ειτε τσακωνεσαι πολυ ασχημα. αλλά ασχημα.... με καντηλια, βρισιδια, θα σου κοψω τα ποδια αν ξαναμπλεχτεις στην οικογενεια μου και τετοια, θα σε σφαξω στον υπνο σου κτλ... τραγικο ετσι...

σε κανεναν δεν αξιζει να ζει καταπιεσμενος με χρονια ψυχοσωματικά. Ειπαμε φταις και συ που δεν σηκωσες μπαιρακι αλλά τωρα τι κανεις εχει σημασια..

Ο αντρας σου ειναι χαλβας και μη του ριχνεις ευθυνες. αστον αυτον. Οταν αποφασισεις εσύ τι θες να κανεις, ανακοινωσε το.

Εγω θα σου ελεγα να ψαχνεις να βρεις σπιτι αλλου. στην ιδια πολη. να του το πεις τελεσιδικα και τελος. Αν δεν σακολουθήσει τοτε ειναι αξιος της μοιρας του.

Απο κει και περα κοιτα να κανεις πραξη αυτα που σου χουν πει κατα καιρους συμβουλοι ψυχικης υγειας.. Να μην ανεχεσαι ασχημες συμπεριφορες ή πραγματα πυο σε μειώνουν. Μη περιμενεις να σε καταλαβει η πεθερα σου ή οι συγγενεις της. Μη σε νοιαζει κιολας. Να κοβεις καθε κουβεντα καθε προσπαθεια για μειωση, ευνουχισμο, καπελωμα κτλ. "Μιλα μου καλυτερα σε παρακαλώ" ή " Θα κανω αυτο που νομιζω εγω σωστό για μενα και την οικογενεια μου. Δεν εχεις καμια δουλεια να ανακατευεσαι" κτλ
Σκεψου φρασεις που κοβουν καθε διαθεση για παρεμβατισμο εν τη γεννεση τους. Τσαμπουκά θέλει και θρασος