Τι μας κρατάει;

Τι μας κρατάει;

Ερωτευόμαστε. Λατρεύουμε τον τρόπο σκέψης του άλλου, τα όνειρά του, τα οράματά του, τις ιδεολογίες του, τα πιστεύω του, την ωριμότητα των συναισθημάτων του. Αυτά δεν είναι που μας δένουν με τους ανθρώπους;
Αυτοί που μας φαίνονται κοντόφθαλμοι, κενοί και κάποιες φορές πλαστοί άνθρωποι, δε μας γεμίζουν, δεν κάνουν για μας.

Δενόμαστε με τους ανθρώπους για αυτό που είναι, ή για τις στιγμές που έχουμε ζήσει μαζί;

Οι στιγμες που ζησαμε μαζι με καποιον η καποια ειναι ο καθρεφτης πιστευω του συγκεκριμενου ατομου.

Οταν ζουμε με καποιον μοιραζομαστε καποια κοματια του εαυτου του.

Αρα το ερωτημα σου οπως το αντιλαμβανομαι εγω εχει κοινες απαντησεις!!!

Οσο για το ποιους και ποιες ερωτευομαστε χωραει πολυ κουβεντα,μπορει να μην εχει και κανενα απο αυτα που ανεφερες!!!

Πως γίνεται να μοιραστείς στιγμές με κάποιον, αν δεν έχεις λατρέψει, δεν έχεις θαυμάσει, δεν έχεις διψάσει να είσαι ένα κομμάτι της ζωής του....;

Πως γίνεται να μοιραστείς με κάποιον κάτι σημαντικό όταν ο θαυμασμός σου, η πίστη σου σε εκείνον, η λαχτάρα σου να βρίσκεσαι κοντά του, να λουστείς λίγο από το φως του, δεν υπάρχει στην καρδιά σου;

Γνωρίζεις κάποιον και μοιράζεσαι...
Κι όσο μοιράζεσαι τον γνωρίζεις....
Αυτό μπορεί να έχει αρχή......δεν έχει ποτέ τέλος όμως.....

Παράθεση:
Originally posted by Natalia
Πως γίνεται να μοιραστείς στιγμές με κάποιον, αν δεν έχεις λατρέψει, δεν έχεις θαυμάσει, δεν έχεις διψάσει να είσαι ένα κομμάτι της ζωής του....;

Πως γίνεται να μοιραστείς με κάποιον κάτι σημαντικό όταν ο θαυμασμός σου, η πίστη σου σε εκείνον, η λαχτάρα σου να βρίσκεσαι κοντά του, να λουστείς λίγο από το φως του, δεν υπάρχει στην καρδιά σου;

Γνωρίζεις κάποιον και μοιράζεσαι...
Κι όσο μοιράζεσαι τον γνωρίζεις....
Αυτό μπορεί να έχει αρχή......δεν έχει ποτέ τέλος όμως.....

ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ!
NΑΤ θα συμφωνησω μαζι σου;
Με η χωρις ελια το ειπες τελεια!!!!!!!

Ετσι!

Παράθεση:
Originally posted by Natalia
Πως γίνεται να μοιραστείς στιγμές με κάποιον, αν δεν έχεις λατρέψει, δεν έχεις θαυμάσει, δεν έχεις διψάσει να είσαι ένα κομμάτι της ζωής του....;

Πως γίνεται να μοιραστείς με κάποιον κάτι σημαντικό όταν ο θαυμασμός σου, η πίστη σου σε εκείνον, η λαχτάρα σου να βρίσκεσαι κοντά του, να λουστείς λίγο από το φως του, δεν υπάρχει στην καρδιά σου;

Γνωρίζεις κάποιον και μοιράζεσαι...
Κι όσο μοιράζεσαι τον γνωρίζεις....
Αυτό μπορεί να έχει αρχή......δεν έχει ποτέ τέλος όμως.....

Και όμως δυστυχώς, δεν είναι όλα τόσο ιδανικά πλασμένα. Με αρκετούς φίλους και γνωστούς που έχω μοιραστεί σκέψεις, αρκετοί είναι με κάποια άτομα γιατί τους συνδέει ένα κοινό παρελθόν. Πολλές φορές δε θαυμάζουν ή εκτιμούν τους συντρόφους ή φίλους τους (το φαινόμενο επεκτείνεται και σε φιλικό επίπεδο), απλά είναι μαζί τους γιατί δε μπορούν να κάνουν αλλιώς, έχουν συνηθίσει την παρουσία τους.

Γνωρίζουμε έναν άνθρωπο, ζούμε μαζί του,
όσο ζούμε μαζί μαθαίνουμε, μοιραζόμαστε,
μοιραζόμαστε και δενόμαστε.
Όλα είναι σαν μια αλυσίδα,
ένας της , ένας της κρίκος,
δένει και μεγαλώνει.....

Παράθεση:
Originally posted by Natalia
Πως γίνεται να μοιραστείς στιγμές με κάποιον, αν δεν έχεις λατρέψει, δεν έχεις θαυμάσει, δεν έχεις διψάσει να είσαι ένα κομμάτι της ζωής του....;

Πως γίνεται να μοιραστείς με κάποιον κάτι σημαντικό όταν ο θαυμασμός σου, η πίστη σου σε εκείνον, η λαχτάρα σου να βρίσκεσαι κοντά του, να λουστείς λίγο από το φως του, δεν υπάρχει στην καρδιά σου;

Γνωρίζεις κάποιον και μοιράζεσαι...
Κι όσο μοιράζεσαι τον γνωρίζεις....
Αυτό μπορεί να έχει αρχή......δεν έχει ποτέ τέλος όμως.....

Ρε Ναταλία βαλτή είσαι? Άσε και κανέναν άλλο να προλάβει!! Τι να πω? Συμφωνώ?? Όλο αυτό λέω...

Θα ηθελα να συμπληρωσω μια απαντηση και ελπιζω να μη σας σοκαρω(σκεφτητε τη ομως λιγακι)...Η ΣΥΝΗΘΕΙΑ!

Παράθεση:
Originally posted by kandinsky
Και όμως δυστυχώς, δεν είναι όλα τόσο ιδανικά πλασμένα. Με αρκετούς φίλους και γνωστούς που έχω μοιραστεί σκέψεις, αρκετοί είναι με κάποια άτομα γιατί τους συνδέει ένα κοινό παρελθόν. Πολλές φορές δε θαυμάζουν ή εκτιμούν τους συντρόφους ή φίλους τους (το φαινόμενο επεκτείνεται και σε φιλικό επίπεδο), απλά είναι μαζί τους γιατί δε μπορούν να κάνουν αλλιώς, έχουν συνηθίσει την παρουσία τους.

Θα συμφωνήσω μαζί σου φίλη kandinsky
δυστυχώς οι σχέσεις πλέον τείνουν να γίνουν βόλεμα για πολλούς και πολλές..
Εχω ακούσει και την εξής φράση από διάφορους/ες: Δεν είναι αυτός/η που θέλω ή που ονειρευόμουν για σύντροφος αλλά δεν έχω την διάθεση να ψάχνω πάλι απο την αρχή ίσως μετά πεσω και στα χειρότερα καλά είμαι κι ετσι...
Δεν είναι ο κανόνας βέβαια αλλά υπάρχει κι αυτή η εκδοχή και στην εποχή μας σε μεγάλο ποσοστό..