Περιμένουμε το δεύτερο παιδί και είμαστε στα πρόθυρα διαγυζίου

Περιμένουμε το δεύτερο παιδί και είμαστε στα πρόθυρα διαγυζίου

Καλησπέρα,
γράφω για πρώτη φορά και ο λόγος είναι ότι είμαι σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση και νιώθω πολύ μόνη. Έχω την ανάγκη να μιλήσω και έχω ανάγκη από βοήθεια.
Είναι δύσκολο να περιγράψεις μια ολόκληρη ζωή σε λίγες γραμμές για να σου δωθούν κάποιες συμβουλές. Είναι δύσκολο να δώσω μια ολοκληρωμένη εικόνα αλλά θα προσπαθήσω να συγκεντρώσω τα σημαντικά.
Είμαι παντρεμένη 2 χρόνια και είμαστε μαζί συνολικά 6. Έχουμε ένα υπέροχο μωράκι 7 μηνών και τώρα διανύω τον 3 μήνα της εγκυμοσύνης μου.
Ως ζευγάρι δεν μαλώναμε συχνά και περνούσαμε πολύ καλά οι 2 μας. Για μένα τα σοβαρά προβλήματα άρχισαν στην πρώτη εγκυμοσύνη όταν μάθαμε ότι μπορεί να έχει το μωράκι ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Δεν μπορούσαμε να συζητήσουμε με ηρεμία για να πάρουμε διάφορες αποφάσεις. Ήταν απότομος και οξύθυμος. Έλεγα ότι είναι αγχωμένος και ότι όταν ηρεμήσουμε θα φτιάξουνε τα πράγματα. Τελικά πήγαν όλα καλά αλλά εμείς συνεχίζαμε να τσακωνόμασταν π.χ. όταν θέλαμε να αποφασίσουμε για τον παιδίατρο. Επίσης όταν αγχώνεται με τα λεφτά γίνετε πάλι απότομος.
Περάσαμε και φάσεις ηρεμίας και έντονων καυγάδων. Τον τελευταίο μήνα όμως τα πράγματα έχουν εκτροχιαστεί. Το κύριο προβλημα του είναι η συνεχής παρουσία της μητέρας μου. Μένουμε στο πατρικό μου και η μητέρα μου όταν έρχετε να μας βοηθήσει (δεν μενουμε στην ιδια πολη) μένει σε διαμέρισμα από κάτω μας. Ήρθε 2 μήνες (όχι συνεχόμενους) κατά τη διάρκεια του χειμώνα και 2 μήνες το καλοκαίρι.
Να σημειωθεί ότι οι γονείς μου μας έχουν βοηθήσει από το ξεκίνημα μας ενώ οι δικοί του (χωρισμένοι) σχεδόν καθόλου. Εγώ δεν δουλεύω τώρα ωστόσο όταν η μητέρα μου είναι εδώ μπορώ και κάνω τις δουλειές του σπιτιού πιο άνετα ή μπορώ να βγω για μια βόλτα ή έχω παρέα γιατί τον τελευταίο καιρό ο άντρας μου δεν με τιμούσε με την παρουσία του.
Τελικά τσακώθηκε μαζί της για ένα άσχετο λόγο και γενικώς της επιτέθηκε με άσχημο τρόπο (δεν φημίζεται για την πραότητα του). Εγώ του είχα πει ότι αν εχει καποιο προβλημα να το λεει σε μενα και εγω θα μιλαω με την μανα μου. Δεν επιτρέπω να της φερεται ασχημα. Εγώ έχω ανεχτεί πολλά αλλά στους γονείς μου θελω να ειναι ευγενικος οπως και εγω με τους δικους του. Η απαντηση του ηταν οτι μου το ειχε πει πολλες φορες αλλα δεν εκανα τιποτα. Του ειπα δεν το εκανα επιτηδες απλα δεν ειχα καταλαβει ποσο πολυ πιεζεται και πως επρεπε να μου ξαναμιλησει μεχρι να το καταλαβω.
Αυτος επειδη ηταν η μανα μου εδω δεν ερχοταν σπιτι και πηγαινε συνεχεια σε ενα ζευγαρι φιλους. Εγω το εκλαμβανα σαν απορριψη γιατι δεν μου ζητουσε να κανουμε κατι μαζι. Οποτε του ελεγα να κανουμε εγω κατι με γειωνε και οποτε κανονιζαν κατι οι φιλοι ετρεχε.
Έχουν γινει απειροι τσακωμοι και εχουν ειπωθει βαρια λογια και απο τις 2 πλευρες. Μου ελεγε να παμε να νοικιασουμε και του ελεγα οτι δεν ειναι λογικο να εχουμε σπιτι και να παμε να πληρωνουμε ενοικιο ειδικα οταν τα οικονομικα μας δεν ειναι καλα.
Μετά μαθαμε για την εγκυμοσυνη. Πως προεκυψε? Εγω του ελεγα καλυτερα να κανουμε το δευτερο γρηγορα για να μεγαλωσουν μαζι και για διαφορους αλλους λογους (πριν αρχισουν οι μεγαλοι καυγαδες). Εκεινος ειχε συμφωνησει για 2 βδομαδες και μετα αλλαξε γνωμη. Πόσο ανωριμο είναι αυτό? Ωστόσο το μοιραίο είχε γίνει. Αυτός δεν το ηθελε το παιδί αλλα εγω δεν υπηρχε περιπτωση να το ριξω. Είμαι 30 χρονων και όχι οτι ειμαι θρησκοληπτη αλλα για ηθικους λογους δεν θα μπορούσα ποτε να σκοτωσω μια καρδούλα μέσα μου. Αν ημουν 18 και ηταν ανεπιθυμητη θα το σκεφτομουν. Αλλα οχι τωρα, ειπα οτι αναλαμβανω τις ευθυνες μου και θα μεγαλωσω τα παιδια μου με τον καλυτερο τροπο.
Πλεον η κατασταση εχει ξεφυγει. Μενει σε ξενοδοχειο. Ενα βραδυ μου φερθηκε πολυ ασχημα και ειχα ερθει σε πολυ ασχημη ψυχολογικη κατασταση. Φοβαμαι οτι κανω κακο στο μωρακι μεσα μου. Επειδή δεν μπορούσα να φυγω εγω με το παιδι για λιγες μερες να ηρεμησω, του ζητησα να φυγει λιγες μερες μεχρι να παμε σε ενα ψυχολογο να μιλησουμε.
Τωρα δεν ξαναγυρναει γιατι τον εδιωξα, δεν ξερει αν θελει να ειναι μαζι μου, θα νοικιασει λεει και αν θελω να παω να με φιλοξενησει με τους δικους του κανονες πχ θα δουλεψω. Του λεω ξεχασες οτι σε 6 μηνες γεννάω? Μου λέει δεν με νοιαζει, εσυ το ηθελες το παιδι.
Εγω του ειπα οτι τον αγαπαω και οτι θελει δουλεια και συμβιβασμους και απο τις 2 πλευρές. αφου νιωθει ξενος στο σπιτι μας να παμε να νοικιασουμε αλλα λεει οτι εχει ξενερωσει. εχω κανει και εγω λαθη αλλα θελω να παλεψω για το γαμο μας. δεν του ειπα οτι ξενερωσα ακομα και οταν μου φερεται ασχημα στην κατασταση μου.
Δεν ξερω τι να κανω. θελω να μεγαλωσω τα παιδια μου με τον καλυτερο τροπο αλλα ποιος ειναι αυτος? μονη μου ή να κανω οτι υποχωρησεις ζητησει? δεν μου εχει πει ακομα ποιοι θα ειναι οι κανονες του.
τελικα μακρυγορησα...ευχαριστω για την υπομονη σας και τυχον συμβουλες

Εχεις πεσει σε ανωριμο μαλακοπιτουρα.
Οχι βεβαια οτι κι εσυ εισαι πολυ καλυτερη του.... για να λεμε και την αληθεια.

Αυτος ποτε δεν αγαπησε το πρωτο παιδι και δεν θα αγαπησει ουτε και το δευτερο αφου το βλεπει σαν μεσον εκβιασμου απο την πλευρα σου

Κι εσυ την εγκυμοσυνη την χρησιμοποιεις για να τον ξαναμαζεψεις στο σπιτι!

Αμ δεν μαζευετε Θεκλα! Ουτε ετσι ουτε με κανεναν αλλο τροπο αν δεν το θελησει!

Και ετσι οπως εχει η κατασταση αποκλειεται να το θελησει για τον απλουστατο λογο οτι δεν γουσταρει να ειναι οχι σε γαμο αλλα ουτε και σε σχεση εστω και πηδηχτικη μαζι σου.

Και ψαξε και την περιπτωση να εχει και γκομενα (οχι οτι εχει καμμια σημασια δηλαδη ) για να συνειδητιποιησεις οτι δεν ειναι πια μαζι σου με κανενα τροπο.

Τα παιδακια τι σας φταινε ομως να πληρωνουν την βλακεια που σας δερνει?

Αλλα δυο ζωντοβολα που δεν προβλεψε η φυση να στειρωσει.

Αρχιζω πλεον να εχω σοβαρες επιφυλαξεις για την σοφια της μητερας φυσης!