Περιμένουμε το δεύτερο παιδί και είμαστε στα πρόθυρα διαγυζίου

Περιμένουμε το δεύτερο παιδί και είμαστε στα πρόθυρα διαγυζίου

Καλησπέρα,
γράφω για πρώτη φορά και ο λόγος είναι ότι είμαι σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση και νιώθω πολύ μόνη. Έχω την ανάγκη να μιλήσω και έχω ανάγκη από βοήθεια.
Είναι δύσκολο να περιγράψεις μια ολόκληρη ζωή σε λίγες γραμμές για να σου δωθούν κάποιες συμβουλές. Είναι δύσκολο να δώσω μια ολοκληρωμένη εικόνα αλλά θα προσπαθήσω να συγκεντρώσω τα σημαντικά.
Είμαι παντρεμένη 2 χρόνια και είμαστε μαζί συνολικά 6. Έχουμε ένα υπέροχο μωράκι 7 μηνών και τώρα διανύω τον 3 μήνα της εγκυμοσύνης μου.
Ως ζευγάρι δεν μαλώναμε συχνά και περνούσαμε πολύ καλά οι 2 μας. Για μένα τα σοβαρά προβλήματα άρχισαν στην πρώτη εγκυμοσύνη όταν μάθαμε ότι μπορεί να έχει το μωράκι ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Δεν μπορούσαμε να συζητήσουμε με ηρεμία για να πάρουμε διάφορες αποφάσεις. Ήταν απότομος και οξύθυμος. Έλεγα ότι είναι αγχωμένος και ότι όταν ηρεμήσουμε θα φτιάξουνε τα πράγματα. Τελικά πήγαν όλα καλά αλλά εμείς συνεχίζαμε να τσακωνόμασταν π.χ. όταν θέλαμε να αποφασίσουμε για τον παιδίατρο. Επίσης όταν αγχώνεται με τα λεφτά γίνετε πάλι απότομος.
Περάσαμε και φάσεις ηρεμίας και έντονων καυγάδων. Τον τελευταίο μήνα όμως τα πράγματα έχουν εκτροχιαστεί. Το κύριο προβλημα του είναι η συνεχής παρουσία της μητέρας μου. Μένουμε στο πατρικό μου και η μητέρα μου όταν έρχετε να μας βοηθήσει (δεν μενουμε στην ιδια πολη) μένει σε διαμέρισμα από κάτω μας. Ήρθε 2 μήνες (όχι συνεχόμενους) κατά τη διάρκεια του χειμώνα και 2 μήνες το καλοκαίρι.
Να σημειωθεί ότι οι γονείς μου μας έχουν βοηθήσει από το ξεκίνημα μας ενώ οι δικοί του (χωρισμένοι) σχεδόν καθόλου. Εγώ δεν δουλεύω τώρα ωστόσο όταν η μητέρα μου είναι εδώ μπορώ και κάνω τις δουλειές του σπιτιού πιο άνετα ή μπορώ να βγω για μια βόλτα ή έχω παρέα γιατί τον τελευταίο καιρό ο άντρας μου δεν με τιμούσε με την παρουσία του.
Τελικά τσακώθηκε μαζί της για ένα άσχετο λόγο και γενικώς της επιτέθηκε με άσχημο τρόπο (δεν φημίζεται για την πραότητα του). Εγώ του είχα πει ότι αν εχει καποιο προβλημα να το λεει σε μενα και εγω θα μιλαω με την μανα μου. Δεν επιτρέπω να της φερεται ασχημα. Εγώ έχω ανεχτεί πολλά αλλά στους γονείς μου θελω να ειναι ευγενικος οπως και εγω με τους δικους του. Η απαντηση του ηταν οτι μου το ειχε πει πολλες φορες αλλα δεν εκανα τιποτα. Του ειπα δεν το εκανα επιτηδες απλα δεν ειχα καταλαβει ποσο πολυ πιεζεται και πως επρεπε να μου ξαναμιλησει μεχρι να το καταλαβω.
Αυτος επειδη ηταν η μανα μου εδω δεν ερχοταν σπιτι και πηγαινε συνεχεια σε ενα ζευγαρι φιλους. Εγω το εκλαμβανα σαν απορριψη γιατι δεν μου ζητουσε να κανουμε κατι μαζι. Οποτε του ελεγα να κανουμε εγω κατι με γειωνε και οποτε κανονιζαν κατι οι φιλοι ετρεχε.
Έχουν γινει απειροι τσακωμοι και εχουν ειπωθει βαρια λογια και απο τις 2 πλευρες. Μου ελεγε να παμε να νοικιασουμε και του ελεγα οτι δεν ειναι λογικο να εχουμε σπιτι και να παμε να πληρωνουμε ενοικιο ειδικα οταν τα οικονομικα μας δεν ειναι καλα.
Μετά μαθαμε για την εγκυμοσυνη. Πως προεκυψε? Εγω του ελεγα καλυτερα να κανουμε το δευτερο γρηγορα για να μεγαλωσουν μαζι και για διαφορους αλλους λογους (πριν αρχισουν οι μεγαλοι καυγαδες). Εκεινος ειχε συμφωνησει για 2 βδομαδες και μετα αλλαξε γνωμη. Πόσο ανωριμο είναι αυτό? Ωστόσο το μοιραίο είχε γίνει. Αυτός δεν το ηθελε το παιδί αλλα εγω δεν υπηρχε περιπτωση να το ριξω. Είμαι 30 χρονων και όχι οτι ειμαι θρησκοληπτη αλλα για ηθικους λογους δεν θα μπορούσα ποτε να σκοτωσω μια καρδούλα μέσα μου. Αν ημουν 18 και ηταν ανεπιθυμητη θα το σκεφτομουν. Αλλα οχι τωρα, ειπα οτι αναλαμβανω τις ευθυνες μου και θα μεγαλωσω τα παιδια μου με τον καλυτερο τροπο.
Πλεον η κατασταση εχει ξεφυγει. Μενει σε ξενοδοχειο. Ενα βραδυ μου φερθηκε πολυ ασχημα και ειχα ερθει σε πολυ ασχημη ψυχολογικη κατασταση. Φοβαμαι οτι κανω κακο στο μωρακι μεσα μου. Επειδή δεν μπορούσα να φυγω εγω με το παιδι για λιγες μερες να ηρεμησω, του ζητησα να φυγει λιγες μερες μεχρι να παμε σε ενα ψυχολογο να μιλησουμε.
Τωρα δεν ξαναγυρναει γιατι τον εδιωξα, δεν ξερει αν θελει να ειναι μαζι μου, θα νοικιασει λεει και αν θελω να παω να με φιλοξενησει με τους δικους του κανονες πχ θα δουλεψω. Του λεω ξεχασες οτι σε 6 μηνες γεννάω? Μου λέει δεν με νοιαζει, εσυ το ηθελες το παιδι.
Εγω του ειπα οτι τον αγαπαω και οτι θελει δουλεια και συμβιβασμους και απο τις 2 πλευρές. αφου νιωθει ξενος στο σπιτι μας να παμε να νοικιασουμε αλλα λεει οτι εχει ξενερωσει. εχω κανει και εγω λαθη αλλα θελω να παλεψω για το γαμο μας. δεν του ειπα οτι ξενερωσα ακομα και οταν μου φερεται ασχημα στην κατασταση μου.
Δεν ξερω τι να κανω. θελω να μεγαλωσω τα παιδια μου με τον καλυτερο τροπο αλλα ποιος ειναι αυτος? μονη μου ή να κανω οτι υποχωρησεις ζητησει? δεν μου εχει πει ακομα ποιοι θα ειναι οι κανονες του.
τελικα μακρυγορησα...ευχαριστω για την υπομονη σας και τυχον συμβουλες

Παράθεση:
Originally posted by mamamia81
Αλλα οχι τωρα, ειπα οτι αναλαμβανω τις ευθυνες μου και θα μεγαλωσω τα παιδια μου με τον καλυτερο τροπο.

Eαν και εφοσον συνειδητοποιεις το ειδικο βαρος αυτης σου της τοποθετησης, τοτε εχεις δωσει και την λυση στο προβλημα σου, διοτι ο γαμος σας εχει τελειωσει αν δεν το καταλαβες ακομη.

Κατσε λοιπον στο σπιτι σου και μην κουνιεσαι ρουπι απο κει, με την μητερα σου κοντα σου, και δες πως θα αντιμετωπισεις πλεον την νεα κατασταση που διαμορφωσε η ανωριμοτητα σας. Κυριως η δικη του.

Παράθεση:
Originally posted by mamamia81

Περιμένουμε το δεύτερο παιδί και είμαστε στα πρόθυρα διαγυζίου

Αν και δεν μου αρεσει να μιλαω για τις προσωπικες μου εμπειριες σ ενα φορουμ, θα σου πω μερικα πραγματα μονο και μονο επειδη ημουν σε μια παρομοια κατασταση πριν 15 χρονια..

Υπηρχαν αρκετα προβληματα και τσακωμοι αλλα το ποτηρι ξεχειλισε με μια νεα εγκυμοσυνη,και μαλιστα διδυμων, μετα απο χρονια καθως υπηρχαν ηδη και 2 ακομη παιδια..Δεν τα ηθελε και σκοτωνομασταν για το αν θα ερχοντουσαν στην ζωη η οχι..."Θα πας να τα ριξεις" ελεγε αυτος... "Οχι, δεν θα τα ριξω", ελεγα εγω.. Οι τσακωμοι συνεχιζονταν για καιρο και ακρη δεν βρισκαμε...Αφου δεν μπορουσα να κανω κατι για να του αλλαξω γνωμη και δεδομενου οτι εγω τα παιδια αυτα τα ηθελα απο την αρχη, ζητησα να χωρισουμε. Μετα απο λιγο καιρο εφυγε στο εξωτερικο και γυρισε μετα απο αρκετα χρονια,, Φυσικα, δεν ειχε καμια επαφη με τα παιδια εως και τωρα..Προσωπικα, μετα απο 15 χρονια σκεφτομαι ακομη πως ηταν η πιο σωστη αποφαση της ζωης μου!!

Αυτο που ηθελα να σου πω εγω εινα, οχι να κανεις αυτο που εκανα εγω αλλα οποια αποφαση και να παρεις να ειναι ωριμη και συνειδητοποιημενη και σε καθε περιπτωση θα πρεπει να εισαι προθυμη και ετοιμη να υποστεις τις συνεπειες των επιλογων σου.. Αν αποφασισεις να χωρισεις θα πρεπει να ξερεις οτι ειναι πολυ δυσκολο, στο λεω εκ πειρας..Αν αποφασισεις να μεινεις παιρνεις αλλα ρισκα που δε θα επηρρεαζουν μονο την δικη σου ζωη αλλα και των παιδιων σου..Σκεψου με ηρεμια και οχι πανικο και νευρα και αποφασισε.. Καλη δυναμη και ολα να πανε κατ'ευχην!!

Ντρεπομαι για την ανωριμοτητα και αν οντως εχει τελειωσει αυτος ο γαμος, ειμαι ετοιμη να προσαρμοστω στα νεα δεδομενα και να κανω το καλυτερο για τα παιδια μου. Απλα θελω να δω αν μπορουμε να συνεργαστουμε οταν περασουν οι εγωισμοι, δεν θελω να χωρισουμε ετσι, εν βρασμω ψυχης. Βεβαια δεν μπορω να περιμενω και πολυ, θα περιμενω λιγο να δω τι θελει να κανουμε και αν δω οτι συνεχιζει τα κουλα του στυλ θα νοικιασω και ελα να σε φιλοξενησω, τοτε θα το τελειωσω γιατι πρεπει και εγω να ηρεμησω, δεν θελω να ταραζω την καρδουλα μεσα μου, δεν μπορω να αρρωσταινω συνεχεια, εχω ευθυνη για τη ζωουλα μεσα μου.
Dragon Lady ευχαριστω για την συμπαρασταση. Σιγουρα δεν θελω να κρατησω ενα γαμο που δεν ειναι ευτυχισμενος γιατι δε θελω να κανω κακο στα παιδια. Αν χωρισω ειμαι προετοιμασμενη για τα παλουκια αλλα δε φοβαμαι γιατι η αγαπη των παιδιων σου δινει απεραντη δυναμη. θα αντιμετωπισω τα παντα, απλα ποτε δεν ειχα φανταστει οτι θα φταναμε σε τετοιο σημειο. θα προσπαθησω να ηρεμησω και ελπιζω η επισκεψη στον ψυχολογο να βοηθησει να δουμε τα πραγματα πιο νηφαλια.

Δεν το διαβασα ολο.

Αλλά δεν εχει σημασια πανω κατω καταλαβα.

Οι ζωες μας μαμαμία δεν ειναι ευκολες. Ολοι αγωνα δινουμε για το καλυτερο. Για να μπαλωνουμε τα λαθη μας για να επανερχομαστε στη ζωη και γενικα ολοι κανουμε οτι καλυτερο μπορουμε με τη ζωη μας. Αλλά ολοι προσπαθουμε. Τωρα και εσυ θα δωσεις τον δικο σου αγωνα για το καλυτερο. Ευχομαι να ηρεμησετε.

δεν θα ηθελα να σε επηρεασω αρνητικα.το μονο που εχω να πω ειναι πως κατα την γνωμη μου ειναι απαραδεκτος ο συζυγος σου..απο την αλλη ισως περναει απλα μια φαση και μετα την γεννα..εχοντας κοντα σας ενα ακομη μωρακι..ηρεμησουν τα πραγματα και καταλαβει πως εσεις ειστε η οικογενεια του..δεν ξερω τι να πω...συμφωνω με ολους τους υπολοιπους πως θα ειναι εξεραιτικα δυσκολο να μεγαλωσεις δυο παιδια μονη σου οση υποστηριξη και να εχεις απο την πλευρα του αντρα σου (και μακαρι να εχεις αρκετη)..το ξερω γιατι με τον χωρισμο των γονιων μου..βιωσα ασχημες καταστασεις λογω της καταστασης της μητερας μου..!!! με μεγαλωσε μονη χωρις καμια υποστηριξη απο τον πατερα μου..τελος παντων..να σου ευχηθω και εγω με την σειρα μου καλη σου τυχη και οτι αποφαση και να παρεις μην ξεχνας οτι απο την στιγμη που εχεις κοντα σου τα παιδια σου..τα εχεις ολα και πρεπει να εισαι ευτυχισμενη!!!