ΔΙΛΗΜΜΑ

Διλημμα

Είμαι μια γυναίκα42 χρ. παντρεμένη με 2 παιδιά και ένα σύζυγο που με αγαπαει και φροντίζει τα παιδιά μας.Ομως κατά την διάρκεια του γάμου μου συναντήθηκα με έναν άνδρα πού παλαιότερα είχα μια δυνατή πλατωνική σχέση.Αυτό ήταν!Κάναμε σχέση (ήταν και αυτός παντρεμένος με 2 παιδιά).Η σχέση κράτησε περίπου
6 χρόνια μέχρι που αυτός χώρισε(χωρισμός με κοινή απόφαση με την γυναίκα του).Στη συνέχεια με πίεζε να χωρίσω όμως δεν τα κατάφερα γιατί ο άνδρας με αγαπούσε και ήταν και το παιδί στη μέση.Ετσι αποφάσισα να διακόψω την εξωσυζυγική μου σχέση.Πέρασαν περίπου 3.5 χρόνια, (στο μεταξύ έκανα άλλο ένα παιδάκι) όπου συναντηθήκαμε πάλι σε ένα κοινό επαγγελματικό χώρο.Δεθήκαμε πάλι και δημιούργησα σχέση μαζί του σε σημείο που δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτόν.Σκέφτομαι να χωρίσω αλλά βλέπω τον άνδρα μου να λιώνει μέρα με τη μέρα.Δεν είναι υποκριτικό να είμαι σε ένα γάμο με έναν άνδρα που δεν είμαι ερωτευμένη? Μήπως πρεπει να παραμείνω σε έναν γάμο όπως έκαναν παλιά οι γυναίκες για να μην καταστρέψουν τα παιδιά τους?
Βοηθήστε με σας παρακαλώ!

Οντως διλημμα.

Δεν ξερω τι εκαναν παλια οι γυναικες, υπηρχε και αλλη κοινωνικη δομη και δεν θα σκεφτεσαι με αυτον το τροπο.

Το σιγουρο ειναι οτι δεν εχεις με κανενα απο τους δυο μια ειλικρινη σχεση και με κανεναν απο τους δυο μια ουσιαστικη σχεση. Αυτο ειναι ενα θεμα στη ζωη ενος ανθρωπου γενικα και ειδικα σε ποιο μεγαλες ηλικιες. Να μη μπορει να ειναι με εναν ανθρωπο εξ ολοκληρου. Αυτο ειναι το προβλημα σου προς το παρον. Αν αναζητησεις αυτη τη παραμετρο στη ζωη σου, θα καταλαβεις με ποιον θα μπορεις ουσιαστικα να συνεχισεις.

εγω ειμαι σιγουρος οτι θα φταιει ο αντρας της που σαν καθε αντρας ειναι γουρουνι.
περιμενω ομως την τζιν να ερθει να μου το εξηγησει..

Εγώ πάλι έχω άλλη απορία...

Τρία παιδιά (το ένα μωρό), δουλειά, σύζυγος, νοικοκυριό... πού βρίσκεις το χρόνο και την ενέργεια για γκομενιλίκια;

Παράθεση:
Originally posted by metaldreamer
Εγώ πάλι έχω άλλη απορία...

.. πού βρίσκεις το χρόνο και την ενέργεια για γκομενιλίκια;

τυχαια , εκει που ξεσκονιζε, ανοιξε το τριτο συρταρι και βρηκε λιγη κατω απο τις πετσετες θαλασσης..

Παράθεση:
Originally posted by metaldreamer
Εγώ πάλι έχω άλλη απορία...

Τρία παιδιά (το ένα μωρό), δουλειά, σύζυγος, νοικοκυριό... πού βρίσκεις το χρόνο και την ενέργεια για γκομενιλίκια;

Aυτη ειναι μια μεγαλη απορια και για εμενα γενικοτερα...

Καποιοι ανθρωποι νομιζω εχουν τοσο καλα οργανωμενο το προγραμμα τους.. δεν εξηγειται διαφορετικα.

Παράθεση:
Δεν ξερω τι εκαναν παλια οι γυναικες,

φυλάγονταν (γιατί αν τις έπαιρνε μυρωδιά ο κύρης και αφέντης τους, το
ζευγαράκι τα τσιμεντένια δωδεκάποντα και το τριχιά-κολιέ το είχαν σίγουρο)
δε βγαίναν στη γειτονιά να το κάνουν βούκινο την ώρα που απλώναν τη
μπουγάδα

Παράθεση:
Originally posted by meJoky

Παράθεση:
Δεν ξερω τι εκαναν παλια οι γυναικες,

φυλάγονταν (γιατί αν τις έπαιρνε μυρωδιά ο κύρης και αφέντης τους, το
ζευγαράκι τα τσιμεντένια δωδεκάποντα και το τριχιά-κολιέ το είχαν σίγουρο)
δε βγαίναν στη γειτονιά να το κάνουν βούκινο την ώρα που απλώναν τη
μπουγάδα

Ναι αλλά αυτη που θα απλωνε τη μπουγαδα με περισσιο κεφι θα εκανε μπαμ απο μακρυα...

Αφού δε μπορείς (η μάλλον δε θέλεις) να χωρίσεις τον άνδρα σου συνέχισε έτσι αναγνωρίζοντας το πάθος σου (γιατί περί πάθους μάλλον πρόκειται) ... κάποια στιγμή θα τον ξεπεράσεις (τον εξωσυζυγικό) όμορφα και ομαλά...

42 χρονων γυναικα, το λιγοτερο το οποιο οφειλεις στον συζυγο, ειναι η ειλικρινεια και η αληθεια, και οχι η ψυχοπονιαρικη απολογια σου για το 10ετες κερατωμα.

Εξηγησου λοιπον μαζυ του, τακτοποιηστε τα των παιδιων διατηρωντας μια ανθρωπινη σχεση για χαρη τους, και πηγαινε να ζησεις τον μεγαλο σου ερωτα.

Αυτην την καθαρη και ντομπρα θεση θαπρεπε ναχεις απο την αρχη ακομη πριν 10 χρονια, αλλα καλλιο αργα παρα ποτε.

Βεβαια τωρα οταν θα σε ρωτησει ο αντρας σου ποσο καιρο κραταει αυτη η ιστορια και του πεις την αληθεια οπως οφειλεις, ολο και θα πεσει και καμμια μπουφλα, η οποια βεβαια και θαναι απολυτα δικαιολογημενη πληρωμη για το μεγαλο σου ψεμμα.

Παράθεση:
Originally posted by sunnyeyes-

Παράθεση:
Originally posted by metaldreamer
Εγώ πάλι έχω άλλη απορία...

Τρία παιδιά (το ένα μωρό), δουλειά, σύζυγος, νοικοκυριό... πού βρίσκεις το χρόνο και την ενέργεια για γκομενιλίκια;

Aυτη ειναι μια μεγαλη απορια και για εμενα γενικοτερα...

Καποιοι ανθρωποι νομιζω εχουν τοσο καλα οργανωμενο το προγραμμα τους.. δεν εξηγειται διαφορετικα.

Τόσα σεμινάρια "time management" έχω κάνει στη δουλειά και ακόμα δεν έχω δει φως στο τούνελ...

Σε αυτή την ζωή δεν είμαστε μόνοι περιτριγυριζόμαστε και από άλλους ανθρώπους. Οκ δεν είναι σωστό αυτό που κάνεις... Δεν πρέπει να διαλύσεις την οικογένεια σου για μια απερισκεψία. Ότι ζήσατε ζήσατε... Πιστεύω πως τα παιδιά σου δεν φταίνε σε τίποτα... Ειλικρινά ότι χειρότερο είναι μια διαλυμένη οικογένεια... Ο άντρας σου αναφέρεις ότι είναι πολύ καλός... Συνεπώς μάλλον δεν ξέρεις τι θέλεις! Καλύτερα απομακρύνσου από τον φίλο σου και θέσε ως προτεραιότητα τα παιδιά σου!

Θα συμφωνησω με τον Ηνιοχο, ξεκαθαρισε και πηγαινε με αυτον που θελεις.

ας μην μπερδευουμε τη συμπονοια με τον ερωτα. Καλυτερα αν τον αφησεις το συζυγο προστατευοντας την αξιοπρεπεια του (την οποια βεβαια επληξες στο παρελθον) παρα να τον κερατωνεις γιατι οταν το μαθει -αν δεν το εχει ηδη μαθει- θα του κανεις πολλαπλασιο κακο.
Ανθρωπινο ειναι να αγαπας δυνατα και παθιασμενα. Καποιοι το αναζητουν και δεν το βρισκουν ποτε. Αν εισαι σιγουρη για οτι νιωθεις για το μεγαλο σου ερωτα θα βρεις τροπο να τα χειριστεις ολα και να βρεθεις μαζι του ελευθερα πλεον.
Αλλα εισαι σιγουρη? Γιατι εγω οταν ειμαι σιγουρη δεν ρωταω... πραττω.. ρωταω οταν δεν ξερω τι θελω γιατι καμια απο τις επιλογες που εχω δεν με καλυπτει και απλως εχω θεμα με τον εαυτο μου μεσα μου και δεν μπορω να αποφασισω

...αν ενα απο τα παιδια σου ειναι κορη....οταν μεγαλωσει θα ηθελες να κανει αυτο που κανεις τωρα εσυ??? τι συμβουλες θα τις εδινες τοτε??? αμ τον φουκαρα τον συζυγο που σιγολιωνει, ποιος να τον σκεφτει εεεεεε??? τραβα μαλ@@κα για δουλεια και εγω θα σε κανω ταρανδο....και μπορει ο δολιος να σε αγαπαει αλλα που να΄ξερε τα σουρτα-φερτα σου...