Τα πρότυπα & το ιδανικό ταίρι στην ζωή μας

Τα πρότυπα & το ιδανικό ταίρι στην ζωή μας

Κυκλοφορούμε ανέμελοι στο δρόμο, μες στην τρελή χαρά συζητούμε με την παρέα μας ή σκεφτόμαστε οτιδήποτε, μέχρι που εισβάλει ξαφνικά στο οπτικό μας πεδίο η οπτασία που πάντα ονειρευόμασταν... το ενδεχομένως ιδανικότερο ταίρι στην ζωή μας. Φυσικά, ούτε λόγος για την παρέα μας που άλλαξε πεζοδρόμιο και έμεινε να αναρωτιέται για το τι κάνουμε. Για εμάς ο κόσμος όλος είναι το μελλοντικό μας έτερον ήμισυ... ο τρόπος που κινείται, το πως χαιρετήθηκε με τη γνωστή του-ης, το πως συμπεριφέρεται γενικά. Τι ταιριαστό ντύσιμο και πόσο ωραίο χαμόγελο... αν μας φωτογράφιζαν είμαι σίγουρος οτι θα είχαμε το χαμόγελό του-ης αποτυπωμένο στο πρόσωπό μας. Μας είναι εντελώς άγνωστος-η και όμως, νομίζουμε ότι γνωριζόμαστε.
Τι συμβαίνει τελικά και γιατί συμπεριφερόμαστε έτσι; Αναλογιζόμενος την ευτυχή κατάληξη γνωστού μου και την δική μου καντεμιά που λαχείο παίρνω και το χάνω ακόμη κι αν κερδίζει, κατέληξα με τα πολλά ότι στον έρωτα τα πρότυπα δημιουργούνται κατά την παιδική & εφηβική ηλικία. Μας επηρεάζουν δε τόσο από τα βιώματα, όσο και από την παράδοση αλλά & την εξωτερική εμφάνιση που η διαφήμιση, ο κινηματογράφος, και τα περιοδικά μόδας μας επιβάλουν.
Πιστεύω λοιπόν, οτι επιζητούμε ένα σύντροφο και θέλουμε να μας αρέσει:
ο τρόπος σκέψης & έκφρασης,
η εμφάνιση (κουπ+style+ντύσιμο...=image),
η χάρη (το κινητικό ερέθισμα), η καθαριότητα και η φροντίδα της εμφάνισής του-ης γενικά, η άποψη για τα κοινά, (=η συμπεριφορά του-ης και η προσωπικότητα που αυτή της ορίζει).
Τέλος να ταιριάζει με την διάθεση που οι εξωτερικοί παράγοντες μας επηρεάζουν.
Πείτε μου τώρα οτι δεν θα θέλατε και εσείς να δημιουργείται αυτή η αισθησιακή διέγερση, να υπάρχει δηλ αυτό το ακουστικό ερέθισμα στην φωνή του -ης.
Δεν πιστεύω να αναρωτιέστε ακόμη για το τι συμβαίνει όταν αισθανθούμε να υφίστανται όλα αυτά... πράγματι τα βέλη του Ρομπέν ωχριούν μπροστά σ αυτά του Έρωτα! Ο σύντροφος αυτός-ή μας πάει, μας δίνει ηδονή ικανοποιώντας μας σωματικά και ψυχικά, και οριοθετεί την σεξουαλικότητά μας στην κοινωνία.

Ειπώθηκε κάποτε από μια γνωστή μου πως Οι σύντροφοι πρέπει να έχουν κοινά χαρακτηριστικά & κοινά βιώματα. Ο σύντροφος ενός ανθρώπου που έχει πετύχει, πρέπει να έχει περάσει από τους ίδιους δρόμους δυσκολίας, πάλης, & διαχείρισης της ζωής
Όμορφα λόγια και σοφά, μακράν πολύ που τρέχουν ήταν το πρώτο που σκέφτηκα, μέχρι που διάβασα σε περιοδικό της πόλης μου (city) πως ότι γίνεται με δυσκολία είναι πιο στέρεο όταν κλυδωνίζεται. Αν τα ιδανικά πρέπει να ορίζονται, και μετά να τα επιδιώκεις, καλό δεν θα ήταν να θέτουμε έναν κοινό τόπο κίνησης; ταίρι από τον κύκλο σου (τον ψυχοκοινωνικό*) & νά 'ναι της δουλειάς σου (για επικοινωνία & στα επαγγελματικά χωρίς την επιπλέον ψυχική επιβάρυνση)!
Πόσο θεμιτό είναι πράγματι, να χεις να κάνεις με έναν για κοινά θέματα προβληματισμένο άνθρωπο, ικανό να ανταλλάσει ενδιαφέρουσες απόψεις μαζί σου π.χ. για φλέγοντα θέματα της καθημερινότητας όπως είναι τα οικονομικά, δικονομικά, φορολογικά, πολιτικά, κοινωνικά, εμπορίου κλπ;

*ΨΥΧΟΚΟΙΝΩΝΙΚΟΤΗΤΑ =σας μεταφέρω αυτούσιο αυτό που είχα διαβάσει κάποτε για την φυσική έλξη και κοινωνική πλευρά, από δημοσιευμένο στο internet άρθρο της Δρ Λίζας Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγου-Ψυχοθεραπεύτριας.
Ναι μεν υπάρχει η καθαρά βιολογική άποψη για το σεξ και την αγάπη, αλλά υπάρχει και η ψυχοκοινωνική, που είναι εξίσου σημαντική. Η αναλογία είναι παρόμοια με αυτήν που συχνά χρησιμοποιούμε όταν μιλάμε για την κάλυψη μιας άλλης βασικής ανάγκης, της πείνας.
Στα πλαίσια της φυσιολογικής άποψης μπορούμε να φάμε ένα κομμάτι ψωμί και τυρί πρόχειρα και να χορτάσουμε. Σε ό,τι αφορά όμως την ψυχοκοινωνική, ποιος δεν προτιμά ένα γεύμα με ορεκτικά, κυρίως πιάτο και γλυκό, σε ένα καλοστρωμένο τραπέζι, όμορφο περιβάλλον, και με καλή παρέα;
Η ψυχοκοινωνική πλευρά της σεξουαλικότητας και της αγάπης περιλαμβάνει ψυχολογικούς παράγοντες, όπως συναισθήματα, σκέψεις, τις προσωπικότητες των ερωτευμένων, καθώς και κοινωνικά στοιχεία, όπως το πώς φέρονται οι άνθρωποι και το τι είναι κοινωνικά αποδεκτό.