Το πέρασμα από τον έρωτα στην αγάπη

Το πέρασμα από τον έρωτα στην αγάπη

Σερφάροντας στα διάφορα άρθρα του sxeseis.gr δεν είναι λίγες οι φορές που διακρίνεται μία ασάφεια σχετικά με το τι είναι έρωτας και τι αγάπη.
Οι διάφοροι ψυχολόγοι πάντως, ισχυρίζονται ότι στον έρωτα προβάλονται έντονα τα συναισθήματα (της χαράς & λύπης) αλλά και τα σωματικά (σαρκικά) συμπτώματα.
Στην αγάπη πάλι, οτι παρουσιάζονται ψυχικά - συντροφικά φαινόμενα του συνοδού και συμπαραστάτη μας στην ζωή.
Μέσα στα βιώματα της σχέσης μας, ο έρωτας με την μορφή των αλληλοσυγκρουόμενων συναισθημάτων της χαράς και λύπης που προκαλεί ο ενθουσιασμός για τα προσωπικά μας, παύει σιγά σιγά να ισχύει (ο ενθουσιασμός).
Στους δύο κόσμους δηλαδή χτίζεται ένας κόσμος νέος, κοινός. Στην θέση του πάθους εμφανίζεται ένα αίσθημα ασφάλειας και σιγουριάς - ηρεμίας. Τότε φτάνουμε στο σημείο να πούμε βρήκα επιτέλους αυτό που θέλω, που ζητούσα, αυτό που μου έπρεπε... και η σχέση έχει πλέον χαρακτηριστεί σοβαρή (ή μόνιμη).
Για το πέρασμα από τον έρωτα στην αγάπη δεν υπάρχει απόλυτο χρονοδιάγραμμα, το πάθος του έρωτα δίνει τη θέση του στην αγάπη σύμφωνα με ένα υποκειμενικό σύστημα αξιών, πεποιθήσεων, ιδεολογίας και προσδοκιών.
Η αγάπη όμως δεν είναι ένα συναίσθημα όπως αυτό του έρωτα όπως είπα και πρίν. Δεν δημιουργείται σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και φυσικά και ο έρωτας αλλά και η αγάπη δεν είναι προϊόντα στο ράφι του super market από όπου θα μπορέσουμε να τα αγοράσουμε. Στον έρωτα δεν μπορείς να πείς για παράδειγμα πως ωραία έστρωσα τη δουλειά μου, τελείωσα με τη σχολή μου, το διδακτορικό μου κλπ. και τώρα ας κοιτάξω να ερωτευτώ. Δυστυχώς, όσο και να το θέλουμε κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό. Απεναντίας γίνεται στην πιο ακατάλληλη στιγμή, (π.χ. γνωρίζομαι μ ένα φανταστικό κορίτσι, φαίνεται εξαίσιο σε όλα, και όλα παν καλλιτερότερα από ο,τι περιμέναμε. Σε λίγες ώρες μαθαίνει ότι την δέχτηκαν τελικά σε πανεπιστήμιο της Βοστώνης...)
Η αγάπη δημιουργείται αλλά και δυναμώνει σιγά σιγά, γιατί γεννιέται μέσα από την επίτευξη κοινών στόχων που θέτει το ζευγάρι. Δημιουργείται επειδή περνά από χαρές και γιατί συναγωνίζονται για να εξαλείψουν τις λύπες που δεν έχουν επαναλαμβάνω να κάνουν με τον ενθουσιασμό αλλά με τον προβληματισμό που οι δυό τους έθεσαν.
Σκεφτόμενος όλα αυτά, καταλήγω στο συμπέρασμα οτι η επίτευξη όλων των παραπάνω είναι δυνατή αν και εφόσον η σχέση χτιστεί σε γερά θεμέλια και από τους δύο συντρόφους. Αυτό σημαίνει οτι η σχέση πρέπει να ξεκινήσει τότε και μόνον τότε όταν η προσέγγιση του υποψήφιου συντρόφου μας αποδειχθεί κατα το δοκούν πως πληροί τις προυποθέσεις για να τον ερωτευτούμε. Πως; Μα με αυτοελεγχόμενη τη διάθεσή μας βέβαια...