Γιατί φοβόμαστε να αγαπάμε και να αγαπηθούμε;;;;

Γιατί φοβόμαστε να αγαπάμε και να αγαπηθούμε;;;

Η αιτία που θέτω αυτό το θέμα είναι ότι μου έχει τύχει πιο παλία και απο την μια όχθη του ποταμού της αγάπης αλλά...και απο την άλλη!
Πρίν λίγες ημέρες κουβέντιαζα με κάποιον φίλο, είναι 22 χρονών το παλικάρι καλή του ώρα! Μου έλεγε λοιπόν για κάποια σχέση του που για αυτόν είναι το 1/3 της ζωής του (όπως χαρακτηριστικά είπε "αν το 1/3 της ζωής μου είναι η οικογενειά μου , το1/3 το υπόλοιπα κομμάτια της ζωής μου τότε η Ελένη είναι το άλλο 1/3 της ζωής μου").
Και όμως για να μην τα πολυλογώ , έχουν χωρήσει!!!!Μετά απο 2 περίπου χρόνια η κοπέλα του ζήτησε να βρεθούν γιατι της έτυχε κάτι και θεωρούσε πως ο μόνος άνθρωπος που μπορούσε να της σταθεί και να την καταλάβει ήταν αυτός!
Εκείνος όμως ...δεν μπόρεσε να τη δει! Γιατί;;; Γιατί φοβόταν πως βλεποντάς την θα λύγιζε και θα φαινόταν γελοίος στα μάτια της, μιας και την αγαπούσε ακόμη!
Γιατί φοβόμαστε τόσο να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε;;;
Δεδομένου του γεγονότος ότι όλοι μας ζήσαμε σχέση που νοιώσαμε τα απίστευτα , τα μεγαλύτερα συναισθήματα;; Όλοι μας κάποια στιγμή νοιώσαμε πως βρήκαμε το άλλο μισό κομμάτι του εαυτού μας, γιατί φοβηθήκαμε την αγάπη και το βάλαμε στα πόδια;;;

Το θεμα διεγραφη διοτι δεν ητο γραμμενο εις την Ελληνικην. mοο693

Πολύ όμορφο θέμα broxi και αρκετά έυστοχα δοσμένο νομίζω, αν και έχω την εντύπωση ότι έχω ξαναδιαβάσει κάτι παρόμοιο.

Έχω την εντύπωση ότι ο καθένας μας έχει μια εικόνα για το τι πάει να πει αγάπη και πως την αντιλαμβανόμαστε. Φαντάζομαι επίσης ο καθένας απο εμάς έχει ορίσει και κάποιο τίμημα, πράγματα που θυσιάζει στον βωμό της αγάπης προκειμένου να την έχει. Στο παράδειγμα που παραθέτεις ο φίλος σου δεν ξέρουμε γιατί χώρησε με τιν Ελένη, ίσως μετά που χώρησε να συνειδητοποίησε τι σημαίνει αυτή για αυτόν, ίσως να έγινε κάποιο γεγονός και να μην μπορούσε να το ξεπεράσει, ίσως, ίσως ίσως...

Το θέμα είναι ο φίλος σου δεν μπόρεσε να ξεπεράσει αυτή την κοπέλα και την αγαπάει ακόμα.. Απο την αγάπη μπορεί να κανείς να τρέξει αλλά δεν μπορεί να κρυφτεί!! Η καρδιά του είναι εκεί ακόμα. Δεν έχεις ακούσει ποτέ για ζευγάρια που αγαπιούνται αλλά πάρ'αυτα προτιμούν το "μακριά κι αγαπημένοι"? Κάποια εμπόδια, κάποιες ασυμβατότητες στον χαρακτήρα, κάποια ασυνεννοησία, κάποια ανωριμώτητα, κάποια ανασφάλεια ίσως να τους οδήγησε να χωρήσουν.. Αλλά και πάλι υποθέσεις είναι..

Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι οτι άνθρωποι που αγαπιούνται μπορεί να χωρήσουν για διάφορους λόγους, ίσως γιατί η αγάπη ζητάει τα πάντα και να μην μπορεί κανείς να επωμιστεί κάτι τέτοιο...

αχ...

Δυστυχως το χω δει το εργο...και δε συμφωνω με αυτη την αποψη, αμα φοβασαι να αγαπησεις για να μην πονεσεις...τελικα μονος σου θα καταληξεις η με καποιο ατομο που απλα σε "βολευει" για να μην "ανοιξεις" πραγματικα την καρδια σου οπως θα πρεπε...

Θαυμαζω εκεινες τις πεταλουδιτσες της νυχτας στην μικρη και λιγη ζωη τους που ψαχνουν απεγνωσμενα το φως μιας λαμπας και που οταν το βρισκουν καιγονται απο αυτη....
Δεν φοβουνται , δεν τις νοιαζει που δεν θα δουν το καλοκαιρι να τελειωνει...
Τις ΘΑΥΜΑΖΩ και ...συνεχιζω να αγγιζω την φλογα χωρις τον φοβο να καω...κι ας καω!

Aρκεί να τύχει.... !!!!

Και δεν θα φοβηθώ να αγαπήσω ... είτε και να αγαπηθώ....

Γιατί έχουμε φάει τα μούτρα μας απο δήθεν αγάπες, γιατί πάψαμε να πιστεύουμε στους ανθρώπους...
Γιατί ο καθένας έχει έναν διαφορετικό ορισμό για την αγάπη που απέχει από τον ορισμό του άλλου με αποτέλεσμα να ψάχνουμε βελόνα στ'αχυρα...
Γιατί δεν φοβόμαστε να αγαπήσουμε φοβόμαστε μήπως προδωθούμε για μια ακόμη φορά..

δεν θελω να πιστευω οτι υπαρχουν ανθρωποι που φοβονται να αγαπησουν και να αγαπηθουν...
εγω ποτε δεν εννοιωσα ετσι! Και ισως γιατι εφαγα πολλες φορες την μοναξια με το κουταλι....

ειναι ομορφο να αγαπας και να σε αγαπανε...

ειναι ομορφο να εχεις καπου να ακουμπησεις....

ειναι ακομα ποιο ομορφο να ξερεις οτι οτιδηποτε κι αν γινει...θα υπαρχει μια αγκαλια να σε περιμενει..

Μην φοβαστε να δοκιμασετε!!!
Αξιζει τον κοπο!!!!

Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου....και θα συμπληρωσω...με ενα τραγουδι ...το εχει ερμεινευσει ο Β.Παπακωνσταντινου και απο την πρωτη στιγμη που το ακουσα αποτυπωθηκε στο μυαλο μου.."Αγαπαω και αδιαφορώ και κραταω τον καταλληλο χορό,το λοιπόν θα αγαπώ και μένα οπως εσένα...."

Παράθεση:
Originally posted by evans
Θαυμαζω εκεινες τις πεταλουδιτσες της νυχτας στην μικρη και λιγη ζωη τους που ψαχνουν απεγνωσμενα το φως μιας λαμπας και που οταν το βρισκουν καιγονται απο αυτη....
Δεν φοβουνται , δεν τις νοιαζει που δεν θα δουν το καλοκαιρι να τελειωνει...
Τις ΘΑΥΜΑΖΩ και ...συνεχιζω να αγγιζω την φλογα χωρις τον φοβο να καω...κι ας καω!

Παράθεση:
Originally posted by fegarahtida
Γιατί έχουμε φάει τα μούτρα μας απο δήθεν αγάπες, γιατί πάψαμε να πιστεύουμε στους ανθρώπους...
Γιατί ο καθένας έχει έναν διαφορετικό ορισμό για την αγάπη που απέχει από τον ορισμό του άλλου με αποτέλεσμα να ψάχνουμε βελόνα στ'αχυρα...
Γιατί δεν φοβόμαστε να αγαπήσουμε φοβόμαστε μήπως προδωθούμε για μια ακόμη φορά..

Βασικά κι εγώ κάτι τέτοιο είχα κατά νου αλλά... το κείμενο μου δεν μοιάζει και πολύ με αυτό που λέει η moonray.. Γιατρέ μου θα ζήσω?