Θα με τρελάνει....

Θα με τρελάνει...

Καλησπέρα
Με λένε Σοφία και είμαι 35 ετών. Πριν ένα χρόνο γνώρισα μέσω κοινής παρέας έναν άνδρα 3 χρόνια μεγαλύτερο. Ξεκίνησε η σχέση. Η συμπεριφορά του περίεργη στην αρχή. Με ψιλοέγραφε. Γίνανε κάποιοι τσακωμοί τα βρήκαμε μετά. Εγώ δεν ένιωθα την απαιτούμενη ασφάλεια όμως. Εκανε σχέδια για οικογένεια. Εγώ του έβαζα πάγο λέγοντας ότι ακόμα δεν νοιώθω ότι τον ξέρω και ότι είναι νωρίς για τέτοιες συζήτήσεις. Τελικά αποφασίσαμε να γίνει μια γνωριμία με τις οικογένειες και να μείνουμε μαζί. Η δουλειά του δεν πήγαινε καλά. Είχε ήδη 4 μήνες χωρίς έσοδα. Είναι ελεύθερος επαγγελματίας. Η ψυχολογία του χάλια. Εβαζε τα κλάμματα όλη την ώρα. Μου είπε ότι θα πάει στο χωριό από όπου κατάγεται να βοηθήσει τον θείο του σε κάτι δουλείες που είχαν. Εστω και αν δεν έβγαζε χρήματα θα τον βοηθούσε ψυχολογικά για να μην κάθεται σε ένα σπίτι στην Αθήνα να κοιτάει το ταβάνι. Μου είπε ότι θα πάει 1 μήνα έμεινε 5. Βλεπόμασταν ΣΚ αλλα κουράστηκα. Γκρίνιαζα και επειδή δεν το άντεχε η ψυχολογία του τσακωθήκαμε χωρίσαμε και τα σχέδια αναβλήθηκαν.

Τα ξαναβρήκαμε 2 μήνες μετά. Αρρώστησε η μάνα του με καρκίνο. Μιλήσαμε στο τηλ και μπουρου μπούρου τα ξαναβρήκαμε. Μου είπε ότι βιάστηκε να μιλήσει για οικογένεια και επισημοποίηση γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι οικονομικά και ότι δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα εκείνος λόγω ανεργίας. Και ότι και εγώ δεν πατάω στη γή που σκέφτομαι οικογένεια ενώ εχω δάνειο αυτοκινήτου. Και ότι μετάνοιωσε που μου ζήτησε επισημοποίηση γιατί μετά λέει εγώ πήρα αέρα και ενώ μου έλεγε ότι κάνει δουλείες στο χωριό και ότι η ψυχολογία του είναι χαλια εγω είχα το χαβά μου πότε θα γυρίσει.

Στο μήνα που τα είχαμε ξαναβρεί αρρωσταίνει ο πατέρας του. Ήμουν δίπλα του. Πήγαινα στο νοσοκομείο να τον ξεκουράζω. Εβαζε πάλι τα κλάμματα και μου έλεγε σε αγαπάω πολύ γιατί να τσακωνόμαστε? Η ψυχολογία του όσο πήγαινε χειροτερευε. Ανεργία, αρρώστια μάνας πατέρα είναι και μοναχοπαίδι. Χάλια. Κάποια στιγμή τον ρωτάω τι γίνεται με εμάς. Του λέω δεν μπορεί πριν να κάναμε όνειρα και σχέδια μαζί και τώρα να είμαι στο κενό. Μου λέει έγω δεν μπορώ να προσφέρω τίποτα. Στο ξεκαθαρίζω να το ξέρεις. Εγώ το καλό σου θέλω. Στεναχωρήθηκα. Εγινα λιώμα και έκλαιγα. Βγαίνει ο πατέρας του από το νοσοκομείο και εξαφανίζεται. Ουτε τηλέφωνο. Ούτε και εγώ τον πήρα.

1 μήνα μετά μαθαίνω από γνωστούς ότι εχει μεγάλο πρόβλημα με το στομάχι του και είχε πάει νοσοκομείο. Τον πήρα τηλέφωνο δεν απαντά. Του στέλνω μηνυμα ότι απλώς τον πήρα για ευχές. Δεν επιστρέφει το τηλεφώνημα αλλά απαντα τυπικά και αυτός στο μήνυμα. Μετά από λίγες μέρες με παίρνει τηλέφωνο και ακουγόταν από μέσα να κλαίει και να βογκάει από πόνους. Οι ευχές σου μου λέει βγήκαν όλες αντίθετες. Είμαι στο νοσοκομείο πάλι χάλια. Πήγα από εκεί αμέσως. Με κράταγε αγκαλιά όλη νύχτα. Πιέστηκε πολύ από όλα μου είπε. Πήγαινα κάθε μέρα και ήμουν μαζί του. Δεν δεχόταν κανένα άλλο. Όσο συνερχόταν όμως πάλι ψυχραινε απέναντί μου. Αρχισε τις αναλύσεις πάλι πόσα χρήματα χρειάζεται ένα ζευγάρι για να επιβιώσει χωρίς να έχει δάνεια. Ότι σκέφτεται να πάει να ζήσει στο χωριό του γιατί μονο εκεί θα επιβιωσει από την κρίση.
Στο νοσοκομείο του έλεγαν οι νοσοκόμες "την άλλη φορά που είχες έρθει ήσουν μόνος και μελαγχολικός, τώρα που ήρθε η κοπέλα έλαμψε το πρόσωπό σου".

Εγώ πάλι γιατί νομίζω ότι δεν νοιώθει κάτι για εμένα? Εσεις τι γνώμη έχετε? Κρίση έχει όλος ο κόσμος. Αλλά κάνει προσπάθειες για να είναι με τον άνθρωπό του. Είμαι πάντα δίπλα του σε ότι να του έχει συμβεί. Βγήκε από το νοσοκομείο πάλι το παίζει ντίβα. Βαρύς και ασήκωτος και χωρίς πολλά τηλέφωνα...

Είναι πολύ χάλια ο δικός σου αυτή τη περίοδο... πώς περιμένεις να κάνει σχέδια για παιδιά και γάμους; δε νομίζω ότι μπαίνει καν στη διαδικασία να καταλάβει τι νοιώθει για εσένα, γιατί αρνητικά συναισθήματα όπως άγχος, απογοήτευση και απαισιοδοξία έχουν γεμίσει το μυαλό του και δεν αφήνουν πολύ χώρο για άλλα. Ακόμα κι το να θέλει να είναι μαζί σου τον αγχώνει γιτί π.χ. δε μπορεί να έχει την ψευδέσθηση ότι μπορεί να φύγει για το χωριό του και να είναι καλύτερα...
Εδώ σχέσεις που κρατάνε χρόνια διαλύονται σε τέτοιες περιόδους αυτή που δεν έχει και πολύ υπόβαθρο είναι ακόμα πιο εύθραυστη. Δύσκολα τα πράγματα...

Παράθεση:
Originally posted by sophia77
Καλησπέρα
Με λένε Σοφία και είμαι 35 ετών. Πριν ένα χρόνο γνώρισα μέσω κοινής παρέας έναν άνδρα 3 χρόνια μεγαλύτερο. Ξεκίνησε η σχέση. Η συμπεριφορά του περίεργη στην αρχή. Με ψιλοέγραφε. Γίνανε κάποιοι τσακωμοί τα βρήκαμε μετά. Εγώ δεν ένιωθα την απαιτούμενη ασφάλεια όμως. Εκανε σχέδια για οικογένεια. Εγώ του έβαζα πάγο λέγοντας ότι ακόμα δεν νοιώθω ότι τον ξέρω και ότι είναι νωρίς για τέτοιες συζήτήσεις. Τελικά αποφασίσαμε να γίνει μια γνωριμία με τις οικογένειες και να μείνουμε μαζί. Η δουλειά του δεν πήγαινε καλά. Είχε ήδη 4 μήνες χωρίς έσοδα. Είναι ελεύθερος επαγγελματίας. Η ψυχολογία του χάλια. Εβαζε τα κλάμματα όλη την ώρα. Μου είπε ότι θα πάει στο χωριό από όπου κατάγεται να βοηθήσει τον θείο του σε κάτι δουλείες που είχαν. Εστω και αν δεν έβγαζε χρήματα θα τον βοηθούσε ψυχολογικά για να μην κάθεται σε ένα σπίτι στην Αθήνα να κοιτάει το ταβάνι. Μου είπε ότι θα πάει 1 μήνα έμεινε 5. Βλεπόμασταν ΣΚ αλλα κουράστηκα. Γκρίνιαζα και επειδή δεν το άντεχε η ψυχολογία του τσακωθήκαμε χωρίσαμε και τα σχέδια αναβλήθηκαν.

Τα ξαναβρήκαμε 2 μήνες μετά. Αρρώστησε η μάνα του με καρκίνο. Μιλήσαμε στο τηλ και μπουρου μπούρου τα ξαναβρήκαμε. Μου είπε ότι βιάστηκε να μιλήσει για οικογένεια και επισημοποίηση γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι οικονομικά και ότι δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα εκείνος λόγω ανεργίας. Και ότι και εγώ δεν πατάω στη γή που σκέφτομαι οικογένεια ενώ εχω δάνειο αυτοκινήτου. Και ότι μετάνοιωσε που μου ζήτησε επισημοποίηση γιατί μετά λέει εγώ πήρα αέρα και ενώ μου έλεγε ότι κάνει δουλείες στο χωριό και ότι η ψυχολογία του είναι χαλια εγω είχα το χαβά μου πότε θα γυρίσει.

Στο μήνα που τα είχαμε ξαναβρεί αρρωσταίνει ο πατέρας του. Ήμουν δίπλα του. Πήγαινα στο νοσοκομείο να τον ξεκουράζω. Εβαζε πάλι τα κλάμματα και μου έλεγε σε αγαπάω πολύ γιατί να τσακωνόμαστε? Η ψυχολογία του όσο πήγαινε χειροτερευε. Ανεργία, αρρώστια μάνας πατέρα είναι και μοναχοπαίδι. Χάλια. Κάποια στιγμή τον ρωτάω τι γίνεται με εμάς. Του λέω δεν μπορεί πριν να κάναμε όνειρα και σχέδια μαζί και τώρα να είμαι στο κενό. Μου λέει έγω δεν μπορώ να προσφέρω τίποτα. Στο ξεκαθαρίζω να το ξέρεις. Εγώ το καλό σου θέλω. Στεναχωρήθηκα. Εγινα λιώμα και έκλαιγα. Βγαίνει ο πατέρας του από το νοσοκομείο και εξαφανίζεται. Ουτε τηλέφωνο. Ούτε και εγώ τον πήρα.

1 μήνα μετά μαθαίνω από γνωστούς ότι εχει μεγάλο πρόβλημα με το στομάχι του και είχε πάει νοσοκομείο. Τον πήρα τηλέφωνο δεν απαντά. Του στέλνω μηνυμα ότι απλώς τον πήρα για ευχές. Δεν επιστρέφει το τηλεφώνημα αλλά απαντα τυπικά και αυτός στο μήνυμα. Μετά από λίγες μέρες με παίρνει τηλέφωνο και ακουγόταν από μέσα να κλαίει και να βογκάει από πόνους. Οι ευχές σου μου λέει βγήκαν όλες αντίθετες. Είμαι στο νοσοκομείο πάλι χάλια. Πήγα από εκεί αμέσως. Με κράταγε αγκαλιά όλη νύχτα. Πιέστηκε πολύ από όλα μου είπε. Πήγαινα κάθε μέρα και ήμουν μαζί του. Δεν δεχόταν κανένα άλλο. Όσο συνερχόταν όμως πάλι ψυχραινε απέναντί μου. Αρχισε τις αναλύσεις πάλι πόσα χρήματα χρειάζεται ένα ζευγάρι για να επιβιώσει χωρίς να έχει δάνεια. Ότι σκέφτεται να πάει να ζήσει στο χωριό του γιατί μονο εκεί θα επιβιωσει από την κρίση.
Στο νοσοκομείο του έλεγαν οι νοσοκόμες "την άλλη φορά που είχες έρθει ήσουν μόνος και μελαγχολικός, τώρα που ήρθε η κοπέλα έλαμψε το πρόσωπό σου".

Εγώ πάλι γιατί νομίζω ότι δεν νοιώθει κάτι για εμένα? Εσεις τι γνώμη έχετε? Κρίση έχει όλος ο κόσμος. Αλλά κάνει προσπάθειες για να είναι με τον άνθρωπό του. Είμαι πάντα δίπλα του σε ότι να του έχει συμβεί. Βγήκε από το νοσοκομείο πάλι το παίζει ντίβα. Βαρύς και ασήκωτος και χωρίς πολλά τηλέφωνα...

Κοπελιά, ο τύπος σε εχει για δεκανικι-βοηθό-νοσοκόμα, αλλά όχι για σύντροφο. Αν θελεις να τον βοηθησεις, μεινε κοντα του ΜΟΝΟ ΣΑΝ ΦΙΛΗ

Τους έρωτες ξεχνα τους με αυτόν. Και πριν την αρρωστια της μανας του, πάλι κλαψιάρης με όλα ήταν. Οι δυσκολίες της ζωης είναι πλλές και πρεπει να ειμαστε δυνατοι και να τις αντιμετωπίζουμε με θάρρος και αξιοπρεπεια. Και τους ανθρωπους που μας αγαπουν, δεν τους θυμόμαστε μονο όταν θελουμε τη βοηθειά τους!! Αυτός σε βλέπει σαν την Μητερα Τερέζα!

Για σοβαρέψου! Τι οικογενεια θα μπορουσες να κανεις με αυτόν? Μπορεις να φανταστεις πως θα αντιμετωπιζε τα προβλήματα που προκυπτουν σε κάθε οικογενεια? Θα εβαζε τα κλαματα,θα πήγαινε να παίξει τάβλι στο καφενείο, και θα σε άφηνε να τα βγάλεις πέρα μόνη σου!

Συγνώμη, αυτό το πράγμα εσύ το λες άντρα???

Α, και κάτι ακόμα: επειδή ο τύπος δε μου φαίνεται τόσο αθώος όσο θελει να δείχνει, δε πιστεύω να εχεις κανει τη βλακεια να του δωσεις λεφτά????

μας περιγραφεις εναν ανθρωπο που μεσα σε 2 χρονια εχει χασει τα αυγα και τα πασχαλια. Βαλε εσενα στη θεση του.
Ειναι φανερο πως εχει πολυ ασχημη ψυχολογια και θελει στηριξη απο καποιον που θα μπορει να του τη δωσει χωρις να τον φορτωσει επιπλεον προβληματα. Και εννοειται οτι οικογενεια με τετοια ψυχολογια δε κανεις..
Απο κει και περα εννοειται πως δεν εισαι υποχρεωμενη να αντεξεις αυτο το ψυχολογικο βαρος. Υπαρχουν ειδικοι που μπορουν να αναλαβουν τη περιπτωση του αρκει να το θελει και ο ιδιος. Θα φθειρεσαι και συ με αυτην την κατασταση εκτος και αν αποστασιοποιηθεις συναισθηματικα.

Και μη ξεχνας πως μπορει και ο ιδιος να παγωσε μαζι σου, οταν αυτος ειχε να αντιμετωπισει πολλα προβληματα και εσυ του γκρινιαζες οπως λες

οχι χρήματα δεν μου ζήτησε ποτέ. όταν έμενα σπίτι του ψώνιζα τρόφιμα αλλα το θεωρώ λογικό που συμμετείχα σε αυτό. αντίθετα, όταν είχε λίγα χρήματα πάντα μου έλεγε σήκω να πάμε μια μονοήμερη εκδρομούλα ή που θέλεις να πάμε για φαγητό γιατί εξαιτίας μου έχουμε κλειστεί μέσα στο σπίτι. δεν έχω κανένα παράπονο από αυτό.

Παράθεση:
Originally posted by HighLow
Είναι πολύ χάλια ο δικός σου αυτή τη περίοδο... πώς περιμένεις να κάνει σχέδια για παιδιά και γάμους; δε νομίζω ότι μπαίνει καν στη διαδικασία να καταλάβει τι νοιώθει για εσένα, γιατί αρνητικά συναισθήματα όπως άγχος, απογοήτευση και απαισιοδοξία έχουν γεμίσει το μυαλό του και δεν αφήνουν πολύ χώρο για άλλα. Ακόμα κι το να θέλει να είναι μαζί σου τον αγχώνει γιτί π.χ. δε μπορεί να έχει την ψευδέσθηση ότι μπορεί να φύγει για το χωριό του και να είναι καλύτερα...
Εδώ σχέσεις που κρατάνε χρόνια διαλύονται σε τέτοιες περιόδους αυτή που δεν έχει και πολύ υπόβαθρο είναι ακόμα πιο εύθραυστη. Δύσκολα τα πράγματα...

Είναι όντως πολύ χάλια. Και δεν βοηθά και η οικογενεια του σε αυτό. Απο το πρωι εως το βράδι έχει τους γονείς του να του τονίζουν την καταστροφή που έρχεται. Οτι θα ζήσουμε κατοχή, ότι θα μας πάρουν τα σπίτια, ότι δεν θα βρίσκουμε να φάμε. Καταστροφολογία...Δύσκολα τα χρόνια που έρχονται αλλά δεν βοηθά και αυτός ο πανικός. Αντιθέτως φέρνει και άλλα προβλήματα.
Το καλό σε αυτές τις εποχές είναι ότι οποια σχέση δεν αντέξει δεν θα αντεχε ούτως ή άλλως. Οι σχέσεις και τα προβλήματα θέλουν πολεμιστές με πυγμή.

Υποφέρω όμως να τον βλέπω έτσι. Ξέρω ότι δεν μπορεί να γίνει μεταξύ μας κάτι καλό τον αγάπησα όμως. Θα προτιμούσα να τον είχα δει με άλλη παρά να έχει χάσει 19 κιλά σε 1.5 μήνα και να σφαδάζει από τους πόνους στο νοσοκομείο. Ας συνέλθει, ας βγει η βιοψία να δείξει ότι είναι καλά και ας πάει όπου θα νοιώθει καλύτερα.

Συμφωνώ και εγώ με τον μαύρο κύκνο... σε θέλει σαν στήριγμα στις δύσκολες ώρες που περνάει... καλύτερα δίπλα του σαν φίλη.

Παράθεση:
Originally posted by Liontarina_a
Συμφωνώ και εγώ με τον μαύρο κύκνο... σε θέλει σαν στήριγμα στις δύσκολες ώρες που περνάει... καλύτερα δίπλα του σαν φίλη.

1. Δεν νομίζω πως αυτός είναι σε φάση για σχέση.
αλλά και να είναι....
2. Δεν νομίζω πως μπορεί να σου δώσει τη σχέση που εσύ ζητάς.
Σχέση θέλεις να έχεις ή να είσαι ο ψυχολόγος και ο διασκεδαστής κάποιου??

Kράτησε όσο μπορείς

απόσταση ασφαλείας...είναι περίεργη περίπτωση και θέλει
καιρό να καταλάβεις τι γίνεται (αν θέλεις κιόλας).
Γενικά θα σου αλλάξει φώτα-πετρέλαια κτλ. όσο απόσταση
και να κρατήσεις, αλλά αυτό που σου λένε οι περισσότεροι
να μείνεις σα φίλη είναι το σωστότερο (αν και πολύ δύσκολο)...

αφιερωμένο: Help me lift you up
απο This Mortal Coil
http://www.youtube.com/watch?v=IY454lp2FHU

αγαπητη σοφια .....

ολη η ελελιξη της ιστοριας σου.....
μου εκανε καπως ατσαλη απο την αρχη της γνωριμιας σας....

εως και στο σημειο που μιλατε για γαμο ....

μου δινεις την εντυπωση μιας γυναικας.....

που ψαχνει απεγνωσμενα για γαμπρο....

κι αυτος κατω απ αυτη σου την πιεση συμφωνει επιπολαια σ αυτη την αποφαση ....

γιατι οταν ενας αντρας δεν εχει δουλεια..... ειναι 38 χρονων και σκεφτεται γαμο..... το λιγοτερο που ειναι ....

ειναι επιπολαιος ....ι

κι βλεπουμε ακομη μια επιπολαιη επιλογη .....

αντι να βρει μια δουλεια ...

.πηγαινει και βοηθαει τον θειο αφιλοκερδως στο χωριο ...

.για να του φτιαξει λεει την ψυχολογια ....

απο που δεν ξερω ....

τον βλεπουμε να χωνετε αλλο τοσο στα αδιεξοδα .....

και στα πολλαπλα προβληματα υγειας των δικων του και του ιδιου ....

ακου σοφια μου ...

οταν το παιδι ειναι μοναχοπαιδι ......

να ξερεις οτι περαν του οτι ειναι κακομαθημενο.....

κουβαλαει κι ολα τα αγχη της οικογενειας και των γονιων του ....

ειχε που ειχε χαμηλες αντιστασεις να αντιμετωπισει τη ζωη και τα δικα του ....

του ηρθε και το σοβαρο προβλημα υγειας των δικων του ....

κι εσυ απο την αλλη....

πιεστικη να του ζητας τι θα γινει με σας ....

ο τυπος ειναι μια προσωπικοτητα δυσκολη ουτως η αλλως ....

δεν νομιζω οτι φταιει η αδιαφορια του για σενα ....

με τον εαυτο του τα εχει και με τη ζωη ....

αποδειξη πηγε κι ο ιδιος στο νοσοκομειο ....

αν τον αγαπας μην τον πιεζεις ...

.στηριξε τον στα δυσκολα που περναει με τους δικους του ....

να εισαι κοντα του ....

να του δειχνεις οτι τον καταλαβαινεις .....

χωρις να γρινιαζεις ....

και συζητηστε το θεμα του να βρει μια δουλεια .....αυτο ειναι η αρχη για τα παντα .....

οπως καταλαβαινεις η ιστορια εχει κοπο .....

και θα εχεις να κανεις παντα μ εναν τυπο περιεργο ...σκεψου ....

αν νομιζεις οτι δεν πολυσκοτιζεσαι .....

πηγαινε παρακατω ....

ειναι και το πιο ευκολο ........

αν παλι τον θελεις .....

σ αυτη τη φαση που ειναι μην τον ρωτας για σας ....

απλα βοηθησε τον .....

sophia77 η γνωμη που εχω ειναι οτι η σχεση σας ειναι
τραβατε με και ας κλαιω...!!!!
Οταν μια σχεση ξεκιναει με κακους οιωνους ειναι τουλαχιστον
απιθανο στην πορεια ν αλλαξουν τα πραγματα....μαλλον στανταρτ
θ αλλαξουν προς το χειροτερο !!!
Εκτος αυτου χωρις δουλεια και εσοδα οταν ο αλλος κανει σχεδια να
κανει οικογενεια ειναι ΤΡΙΑ ΠΟΥΛΑΚΙΑ ΚΑΘΟΝΤΑΙ...
Ηθελα να ηξερα πως εμπιστευστε τετοιους ανθρωπους !! που δεν εχουν
την απαιτουμενη ισορροπια σαν ανθρωποι...δεν λεω προβληματα εχουν
ολοι και ειδικα τετοιες εποχες...αλλα τουλαχιστον οφειλεις αν θες να
κανεις οικογενεια να μην εισαι ΤΣΙΟΥ ΤΣΙΟΥ !!!

12 ποιντς goes to mavroskiknos. Φυγε μακρια τωρα! Επεσες στο πατωμα, ποσο ι ετσι.ακομα? Που θα φτασεις? Ειπαμε θυμα αλλα οχι κι ετσι. Οταν δινεσαι πολυ παραδινεσαι!!!....

ΑΥΤΟΣ είναι ΑΝΤΡΑΣ!!!
Κατασταλλαγμένος,ψύχραιμος,μαχητής,που σε κάνει να νοιώθεις συναισθηματική ασφάλεια,που δεν σε θέλει μόνο όταν σε έχει ανάγκη!!ΜΠΡΑΒΟ!!
Συνέχισε να τον αγαπάς και πρόσεξε...τέτοια κελεπούρια δεν τα χάνουν!!
Κοίτα μην σου φύγει και που θα βρείς άλλον τέτοιον!!!!!

Παράθεση:
Originally posted by Pianist_
ΑΥΤΟΣ είναι ΑΝΤΡΑΣ!!!
Κατασταλλαγμένος,ψύχραιμος,μαχητής,που σε κάνει να νοιώθεις συναισθηματική ασφάλεια,που δεν σε θέλει μόνο όταν σε έχει ανάγκη!!ΜΠΡΑΒΟ!!
Συνέχισε να τον αγαπάς και πρόσεξε...τέτοια κελεπούρια δεν τα χάνουν!!
Κοίτα μην σου φύγει και που θα βρείς άλλον τέτοιον!!!!!

Βρε Σολιστ, μην εισαι τοσο απολυτη. Ξερεις τι σημαινει νασαι ηδη 35, και να μην βρισκεις γαμπρο? Ευκολο τοχεις? Οποτε τι να κανει και η κοπελλα, αρχιζει να συμβιβαζεται μπρος στο αποτροπαιο θεαμα του ραφιου που ολο και πλησιαζει.

Παράθεση:
Originally posted by inioxos52

Παράθεση:
Originally posted by Pianist_
ΑΥΤΟΣ είναι ΑΝΤΡΑΣ!!!
Κατασταλλαγμένος,ψύχραιμος,μαχητής,που σε κάνει να νοιώθεις συναισθηματική ασφάλεια,που δεν σε θέλει μόνο όταν σε έχει ανάγκη!!ΜΠΡΑΒΟ!!
Συνέχισε να τον αγαπάς και πρόσεξε...τέτοια κελεπούρια δεν τα χάνουν!!
Κοίτα μην σου φύγει και που θα βρείς άλλον τέτοιον!!!!!

Βρε Σολιστ, μην εισαι τοσο απολυτη. Ξερεις τι σημαινει νασαι ηδη 35, και να μην βρισκεις γαμπρο? Ευκολο τοχεις? Οποτε τι να κανει και η κοπελλα, αρχιζει να συμβιβαζεται μπρος στο αποτροπαιο θεαμα του ραφιου που ολο και πλησιαζει.

Πώς μου αρέσει που καταλαβαινόμαστε!;
Καλή Χρονιά Ηνίοχε!

Σοφία,
προσπάθησε να ξεκαθαρίσεις κάποια πράγματα.

Είναι γεγονός, ότι μια "υποστηρικτική" συμπεριφορά (όπως μπορεί να εννοηθεί κατά περίπτωση) μπορεί να επιφέρει σε μια ανθρώπινη σχέση θετικά αποτελέσματα.
Να δώσεις στον άλλο δύναμη, να του αναπτερώσεις το ηθικό, να μην νοιώθει μόνος του βρε αδερφέ.

Κάποιες φορές είναι θεμιτό. Με μια βασική προϋπόθεση όμως. Να υπάρχει ανταπόκριση στην προσπάθειά σου.

Αυτό που περιγράφεις είναι μια διαρκής προσπάθεια ανάστασης νεκρών και μια τραγικά ψυχοφθόρα διαδικασία για 'σένα, η οποία δεν σου προσφέρει τίποτα απολύτως.

Νομίζω, ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος έχει δώσει δείγματα για το πως σκέφτεται και ενεργεί και εσύ από την πλευρά σου πρέπει να συνειδητοποιήσεις, ότι τελικά όσο και αν τον στηρίξεις δεν θα αλλάξει κάτι.

Σκέψου το και μην σε παρασύρουν συναισθήματα υποτιθέμενης λύπης. Μελιτζανάκι ήταν που δεν δένει με τίποτα, γιατί ο άνθρωπος είναι ακατάλληλος γι' αυτό που πραγματικά θες.
Σκέψου το

Παράθεση:
Originally posted by inioxos52

Παράθεση:
Originally posted by Pianist_
ΑΥΤΟΣ είναι ΑΝΤΡΑΣ!!!
Κατασταλλαγμένος,ψύχραιμος,μαχητής,που σε κάνει να νοιώθεις συναισθηματική ασφάλεια,που δεν σε θέλει μόνο όταν σε έχει ανάγκη!!ΜΠΡΑΒΟ!!
Συνέχισε να τον αγαπάς και πρόσεξε...τέτοια κελεπούρια δεν τα χάνουν!!
Κοίτα μην σου φύγει και που θα βρείς άλλον τέτοιον!!!!!

Βρε Σολιστ, μην εισαι τοσο απολυτη. Ξερεις τι σημαινει νασαι ηδη 35, και να μην βρισκεις γαμπρο? Ευκολο τοχεις? Οποτε τι να κανει και η κοπελλα, αρχιζει να συμβιβαζεται μπρος στο αποτροπαιο θεαμα του ραφιου που ολο και πλησιαζει.

Ηνίοχε πάντα σέβομαι τις απαντήσεις σου. Όμως θέλω να μου λύσεις μια απορία:
Επειδή είμαι 35 είναι αδύνατο να αγαπώ έναν άνθρωπο? Όλα πρέπει να θεωρούνται ότι τα κάνω για να βρω τον "γαμπρό"? Επειδή βλέπω το "ράφι"?
Πως μπορείς να κρίνεις έτσι έναν άνθρωπο χωρίς να τον ξέρεις? Εάν ήθελα γαμπρό ντε και καλά θα τον είχα. 2 επιλογές μάλιστα και πολύ καλύτερες πρακτικώς από τον άλλο. Εαν έφευγα από αυτόν και πήγαινα σε άλλον, θα λέγατε "βέβαια! Αφού το μόνο που την νοιάζει είναι ο "γαμπρός"!" Τώρα που καλώς η κακώς επιλέγω να είμαι κάπου που ΕΓΩ έχω έντονα συναισθήμα πάλι θέλω τον "γαμπρό". Τόσο αδιανόητο είναι δηλαδή πραγματικά να με στεναχωρεί να βλέπω έναν άνθρωπο που είμαι ερωτευμένη να υποφέρει έτσι? Τόσο έχει ξεφτίσει η κοινωνία μας που τα συναισθήματα πάντα πρέπει να μεταφράζονται σε δόλο και να αποσκοπούν κάπου?? Προχθές έχασε τελικά τον πατέρα του. Τι να έκανα? Να μην ήμουν κοντά του γιατι είμαι μια που το μόνο που με νοιάζει είναι η αποκατάσταση???
Και στις φίλες μου είμαι έτσι. Στις 2-3 αυτές που αγαπώ. Λες να κάνω για την περίπτωση που δεν μου κάτσει ο γαμπρός να τις έχω καβάτζα μήπως το γυρίσω και μου κάτσει η νύφη???? Για να γλυτώσω το ράφι?

Ποιες είναι οι κινήσεις δηλαδή που πρέπει να κάνω για να μην θεωρηθεί ότι ψάχνω τον γαμπρό? Για δώσε καμια συμβουλή. Πάντως στην παρούσα κατάσταση το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν κυνηγάω το όνειρο που εσυ πιστεύεις ότι έχω.

Έδω η άλλη συνδίκτυα μου είπε ότι τον πίεσα εγώ για γάμο και την έκανε! Ενω γράφω ξεκάθαρα ότι αυτός πίεζε στο τρίμηνο και εγω του έλεγα ότι ήταν νωρίς! Αλλά είναι η προκατάληψη!

Προσπαθώ να φύγω αλλά δεν τα καταφέρνω. Ευχομαι να παει και αυτός καλά με την υγεία του και μετά θα νοιώθω και εγώ πιο ήρεμη. Αλλωστε το ξέρω το έργο....το έχω ξαναζήσει. Ίσως βέβαια αυτή να με φαρμακώσει χειρότερα. Τρίτη και φαρμακερή που λένε. Εχω προσπαθήσει. Εχω βγεί και με άλλους. Δεν μπορώ δεν το αντέχω. Το μυαλό μου είναι εκεί.

Επίσης αυτό που με μπερδεύει είναι οτι είναι όλο μεσα σε προβλήματα και δεν μπόρώ να καταλάβω τι νοιώθει. Ειμαι χάλια σήμερα...