Παράθεση:
Originally posted by sophia77
Καλησπέρα
Με λένε Σοφία και είμαι 35 ετών. Πριν ένα χρόνο γνώρισα μέσω κοινής παρέας έναν άνδρα 3 χρόνια μεγαλύτερο. Ξεκίνησε η σχέση. Η συμπεριφορά του περίεργη στην αρχή. Με ψιλοέγραφε. Γίνανε κάποιοι τσακωμοί τα βρήκαμε μετά. Εγώ δεν ένιωθα την απαιτούμενη ασφάλεια όμως. Εκανε σχέδια για οικογένεια. Εγώ του έβαζα πάγο λέγοντας ότι ακόμα δεν νοιώθω ότι τον ξέρω και ότι είναι νωρίς για τέτοιες συζήτήσεις. Τελικά αποφασίσαμε να γίνει μια γνωριμία με τις οικογένειες και να μείνουμε μαζί. Η δουλειά του δεν πήγαινε καλά. Είχε ήδη 4 μήνες χωρίς έσοδα. Είναι ελεύθερος επαγγελματίας. Η ψυχολογία του χάλια. Εβαζε τα κλάμματα όλη την ώρα. Μου είπε ότι θα πάει στο χωριό από όπου κατάγεται να βοηθήσει τον θείο του σε κάτι δουλείες που είχαν. Εστω και αν δεν έβγαζε χρήματα θα τον βοηθούσε ψυχολογικά για να μην κάθεται σε ένα σπίτι στην Αθήνα να κοιτάει το ταβάνι. Μου είπε ότι θα πάει 1 μήνα έμεινε 5. Βλεπόμασταν ΣΚ αλλα κουράστηκα. Γκρίνιαζα και επειδή δεν το άντεχε η ψυχολογία του τσακωθήκαμε χωρίσαμε και τα σχέδια αναβλήθηκαν.
Τα ξαναβρήκαμε 2 μήνες μετά. Αρρώστησε η μάνα του με καρκίνο. Μιλήσαμε στο τηλ και μπουρου μπούρου τα ξαναβρήκαμε. Μου είπε ότι βιάστηκε να μιλήσει για οικογένεια και επισημοποίηση γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι οικονομικά και ότι δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα εκείνος λόγω ανεργίας. Και ότι και εγώ δεν πατάω στη γή που σκέφτομαι οικογένεια ενώ εχω δάνειο αυτοκινήτου. Και ότι μετάνοιωσε που μου ζήτησε επισημοποίηση γιατί μετά λέει εγώ πήρα αέρακαι ενώ μου έλεγε ότι κάνει δουλείες στο χωριό και ότι η ψυχολογία του είναι χαλια εγω είχα το χαβά μου πότε θα γυρίσει.
Στο μήνα που τα είχαμε ξαναβρεί αρρωσταίνει ο πατέρας του. Ήμουν δίπλα του. Πήγαινα στο νοσοκομείο να τον ξεκουράζω. Εβαζε πάλι τα κλάμματα και μου έλεγε σε αγαπάω πολύ γιατί να τσακωνόμαστε? Η ψυχολογία του όσο πήγαινε χειροτερευε. Ανεργία, αρρώστια μάνας πατέρα είναι και μοναχοπαίδι. Χάλια. Κάποια στιγμή τον ρωτάω τι γίνεται με εμάς. Του λέω δεν μπορεί πριν να κάναμε όνειρα και σχέδια μαζί και τώρα να είμαι στο κενό. Μου λέει έγω δεν μπορώ να προσφέρω τίποτα. Στο ξεκαθαρίζω να το ξέρεις. Εγώ το καλό σου θέλω. Στεναχωρήθηκα. Εγινα λιώμα και έκλαιγα. Βγαίνει ο πατέρας του από το νοσοκομείο και εξαφανίζεται. Ουτε τηλέφωνο. Ούτε και εγώ τον πήρα.
1 μήνα μετά μαθαίνω από γνωστούς ότι εχει μεγάλο πρόβλημα με το στομάχι του και είχε πάει νοσοκομείο. Τον πήρα τηλέφωνο δεν απαντά. Του στέλνω μηνυμα ότι απλώς τον πήρα για ευχές. Δεν επιστρέφει το τηλεφώνημα αλλά απαντα τυπικά και αυτός στο μήνυμα. Μετά από λίγες μέρες με παίρνει τηλέφωνο και ακουγόταν από μέσα να κλαίει και να βογκάει από πόνους. Οι ευχές σου μου λέει βγήκαν όλες αντίθετες. Είμαι στο νοσοκομείο πάλι χάλια. Πήγα από εκεί αμέσως. Με κράταγε αγκαλιά όλη νύχτα. Πιέστηκε πολύ από όλα μου είπε. Πήγαινα κάθε μέρα και ήμουν μαζί του. Δεν δεχόταν κανένα άλλο. Όσο συνερχόταν όμως πάλι ψυχραινε απέναντί μου. Αρχισε τις αναλύσεις πάλι πόσα χρήματα χρειάζεται ένα ζευγάρι για να επιβιώσει χωρίς να έχει δάνεια. Ότι σκέφτεται να πάει να ζήσει στο χωριό του γιατί μονο εκεί θα επιβιωσει από την κρίση.
Στο νοσοκομείο του έλεγαν οι νοσοκόμες "την άλλη φορά που είχες έρθει ήσουν μόνος και μελαγχολικός, τώρα που ήρθε η κοπέλα έλαμψε το πρόσωπό σου".
Εγώ πάλι γιατί νομίζω ότι δεν νοιώθει κάτι για εμένα? Εσεις τι γνώμη έχετε? Κρίση έχει όλος ο κόσμος. Αλλά κάνει προσπάθειες για να είναι με τον άνθρωπό του. Είμαι πάντα δίπλα του σε ότι να του έχει συμβεί. Βγήκε από το νοσοκομείο πάλι το παίζει ντίβα. Βαρύς και ασήκωτος και χωρίς πολλά τηλέφωνα...
Παράθεση:
Originally posted by HighLow
Είναι πολύ χάλια ο δικός σου αυτή τη περίοδο... πώς περιμένεις να κάνει σχέδια για παιδιά και γάμους; δε νομίζω ότι μπαίνει καν στη διαδικασία να καταλάβει τι νοιώθει για εσένα, γιατί αρνητικά συναισθήματα όπως άγχος, απογοήτευση και απαισιοδοξία έχουν γεμίσει το μυαλό του και δεν αφήνουν πολύ χώρο για άλλα. Ακόμα κι το να θέλει να είναι μαζί σου τον αγχώνει γιτί π.χ. δε μπορεί να έχει την ψευδέσθηση ότι μπορεί να φύγει για το χωριό του και να είναι καλύτερα...
Εδώ σχέσεις που κρατάνε χρόνια διαλύονται σε τέτοιες περιόδους αυτή που δεν έχει και πολύ υπόβαθρο είναι ακόμα πιο εύθραυστη. Δύσκολα τα πράγματα...
Παράθεση:
Originally posted by Liontarina_a
Συμφωνώ και εγώ με τον μαύρο κύκνο... σε θέλει σαν στήριγμα στις δύσκολες ώρες που περνάει... καλύτερα δίπλα του σαν φίλη.
Παράθεση:
Originally posted by Pianist_
ΑΥΤΟΣ είναι ΑΝΤΡΑΣ!!!
Κατασταλλαγμένος,ψύχραιμος,μαχητής,που σε κάνει να νοιώθεις συναισθηματική ασφάλεια,που δεν σε θέλει μόνο όταν σε έχει ανάγκη!!ΜΠΡΑΒΟ!!
Συνέχισε να τον αγαπάς και πρόσεξε...τέτοια κελεπούρια δεν τα χάνουν!!
Κοίτα μην σου φύγει και που θα βρείς άλλον τέτοιον!!!!!
Παράθεση:
Originally posted by inioxos52
Παράθεση:
Originally posted by Pianist_
ΑΥΤΟΣ είναι ΑΝΤΡΑΣ!!!
Κατασταλλαγμένος,ψύχραιμος,μαχητής,που σε κάνει να νοιώθεις συναισθηματική ασφάλεια,που δεν σε θέλει μόνο όταν σε έχει ανάγκη!!ΜΠΡΑΒΟ!!
Συνέχισε να τον αγαπάς και πρόσεξε...τέτοια κελεπούρια δεν τα χάνουν!!
Κοίτα μην σου φύγει και που θα βρείς άλλον τέτοιον!!!!!
Βρε Σολιστ, μην εισαι τοσο απολυτη. Ξερεις τι σημαινει νασαι ηδη 35, και να μην βρισκεις γαμπρο? Ευκολο τοχεις? Οποτε τι να κανει και η κοπελλα, αρχιζει να συμβιβαζεται μπρος στο αποτροπαιο θεαμα του ραφιου που ολο και πλησιαζει.
![]()
Παράθεση:
Originally posted by inioxos52
Παράθεση:
Originally posted by Pianist_
ΑΥΤΟΣ είναι ΑΝΤΡΑΣ!!!
Κατασταλλαγμένος,ψύχραιμος,μαχητής,που σε κάνει να νοιώθεις συναισθηματική ασφάλεια,που δεν σε θέλει μόνο όταν σε έχει ανάγκη!!ΜΠΡΑΒΟ!!
Συνέχισε να τον αγαπάς και πρόσεξε...τέτοια κελεπούρια δεν τα χάνουν!!
Κοίτα μην σου φύγει και που θα βρείς άλλον τέτοιον!!!!!
Βρε Σολιστ, μην εισαι τοσο απολυτη. Ξερεις τι σημαινει νασαι ηδη 35, και να μην βρισκεις γαμπρο? Ευκολο τοχεις? Οποτε τι να κανει και η κοπελλα, αρχιζει να συμβιβαζεται μπρος στο αποτροπαιο θεαμα του ραφιου που ολο και πλησιαζει.
![]()
Για λίγες ημέρες και μέχρι την ολοκλήρωση αυτών των αλλαγών η δυνατότητα αποστολής νέων θεμάτων και απαντήσεων δεν είναι θα δυνατή.
Σας ευχαριστούμε για την κατανόηση.
στα social media