Θα με τρελάνει....

Παράθεση:
Originally posted by sophia77
χτύπησες φλέβα...το αγαπημένο μου τραγούδι μαζί με το μη μου ξαναφύγεις πια μάγκα μου...εσύ με έχεις για τα πανηγύρια και καλά κάνεις αλλά τι νά κάνω...όντως το οταν μια γυναίκα πίνει με αρρωσταίνει. Το χόρεψα και απόψε...

μιας και γραφεις για τα "πανηγυρια" ακου και αυτο να ανεβασεις διαθεση....ελαααααααααααααα......

http://www.youtube.com/watch?v=RbjQ3vLmq-A

αυτα ειναι.....η νυφη ολα τα λεφτα λεμε.....και ο γαμπρος στον κοσμο του....ομορφαντρααααααααααααααααααααα μου.....
http://www.youtube.com/watch?v=HNJOSo-09cw

Παράθεση:
Originally posted by sophia77

Παράθεση:
Originally posted by inioxos52

Παράθεση:
Originally posted by Pianist_
ΑΥΤΟΣ είναι ΑΝΤΡΑΣ!!!
Κατασταλλαγμένος,ψύχραιμος,μαχητής,που σε κάνει να νοιώθεις συναισθηματική ασφάλεια,που δεν σε θέλει μόνο όταν σε έχει ανάγκη!!ΜΠΡΑΒΟ!!
Συνέχισε να τον αγαπάς και πρόσεξε...τέτοια κελεπούρια δεν τα χάνουν!!
Κοίτα μην σου φύγει και που θα βρείς άλλον τέτοιον!!!!!

Βρε Σολιστ, μην εισαι τοσο απολυτη. Ξερεις τι σημαινει νασαι ηδη 35, και να μην βρισκεις γαμπρο? Ευκολο τοχεις? Οποτε τι να κανει και η κοπελλα, αρχιζει να συμβιβαζεται μπρος στο αποτροπαιο θεαμα του ραφιου που ολο και πλησιαζει.

Ηνίοχε πάντα σέβομαι τις απαντήσεις σου. Όμως θέλω να μου λύσεις μια απορία:
Επειδή είμαι 35 είναι αδύνατο να αγαπώ έναν άνθρωπο? Όλα πρέπει να θεωρούνται ότι τα κάνω για να βρω τον "γαμπρό"? Επειδή βλέπω το "ράφι"?
Πως μπορείς να κρίνεις έτσι έναν άνθρωπο χωρίς να τον ξέρεις? Εάν ήθελα γαμπρό ντε και καλά θα τον είχα. 2 επιλογές μάλιστα και πολύ καλύτερες πρακτικώς από τον άλλο. Εαν έφευγα από αυτόν και πήγαινα σε άλλον, θα λέγατε "βέβαια! Αφού το μόνο που την νοιάζει είναι ο "γαμπρός"!" Τώρα που καλώς η κακώς επιλέγω να είμαι κάπου που ΕΓΩ έχω έντονα συναισθήμα πάλι θέλω τον "γαμπρό". Τόσο αδιανόητο είναι δηλαδή πραγματικά να με στεναχωρεί να βλέπω έναν άνθρωπο που είμαι ερωτευμένη να υποφέρει έτσι? Τόσο έχει ξεφτίσει η κοινωνία μας που τα συναισθήματα πάντα πρέπει να μεταφράζονται σε δόλο και να αποσκοπούν κάπου?? Προχθές έχασε τελικά τον πατέρα του. Τι να έκανα? Να μην ήμουν κοντά του γιατι είμαι μια που το μόνο που με νοιάζει είναι η αποκατάσταση???
Και στις φίλες μου είμαι έτσι. Στις 2-3 αυτές που αγαπώ. Λες να κάνω για την περίπτωση που δεν μου κάτσει ο γαμπρός να τις έχω καβάτζα μήπως το γυρίσω και μου κάτσει η νύφη???? Για να γλυτώσω το ράφι?

Ποιες είναι οι κινήσεις δηλαδή που πρέπει να κάνω για να μην θεωρηθεί ότι ψάχνω τον γαμπρό? Για δώσε καμια συμβουλή. Πάντως στην παρούσα κατάσταση το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν κυνηγάω το όνειρο που εσυ πιστεύεις ότι έχω.

Έδω η άλλη συνδίκτυα μου είπε ότι τον πίεσα εγώ για γάμο και την έκανε! Ενω γράφω ξεκάθαρα ότι αυτός πίεζε στο τρίμηνο και εγω του έλεγα ότι ήταν νωρίς! Αλλά είναι η προκατάληψη!

Πες τα ρε Σοφία

Παράθεση:
Originally posted by sophia77
Συγνώμη που επαναφέρω το θέμα αλλά είμαι χάλια και είχα ανάγκη να γράψω και να ακούσω κάποιες συμβουλές. Με χώρισε και πάλι με άσχημο τρόπο. Είμαι εντελώς κομμάτια....

Μετά το θάνατο του πατέρα του χειροτέρεψαν τα πράγματα. Λογικό. Δεν μπορούσα να βρώ τρόπο να τον διαχειριστώ...Καθόμουν κοντά του τον ενοχλούσα. Πήγαινα σπίτι μου με έπαιρνε τηλέφωνο μου έλεγε δεν είμαι καλά ελα εδώ. Συνέχισε να παθαίνει κρίσεις κάθε εβδομάδα. Στην εβδομάδα που "εφυγε" ο πατέρας του ήθελε να πάμε σε ένα ρεμπετάδικο για φαγητό. Τον ρωτάω ΄"είσαι σίγουρος?" ναι μου λέει το θέλω. Οκ. Πάμε. Αρχισε να είναι εριστικός μαζί μου, να με ψιλοπροσβάλλει στην παρέα μου σε σημείο να του την πει η φίλη μου. Νευριάζω και πάω στο τραπέζι με τους μουσικούς που τους ήξερα και απλά είπα ένα τραγούδι. Δεν έκανα κάτι τραγικό. Σίγουρα δεν ήταν σωστό αλλά δεν έκανα και έγκλημα. Μετά από 3 μέρες παθαίνει κρίση με την υγεία του. Εσύ φταις μου λέει για μου το έπαιζες "γκόμενα". Και δεν είσαι κυρία στην συμπεριφορά σου. Δίνω τόπο στην οργή. Ημουν δίπλα του. Να ξενυχτάω και να πάω κομμάτια στην δουλεία για να τον φροντίζω να γίνει καλά.

Μετά από μια εβδομάδα τον ρωτάω αν ένας φίλος του ήξερε ότι είχαμε επανασυνδεθεί γιατί κάθε φορά που τον έπαιρνε τηλέφωνο μου έλεγε μην μιλάς. Χαμός....Κάνω ηλίθιες ερωτήσεις και τον εκνευρίζω και δεν θα τον πεθάνω λέει εγώ. Μα μια ερώτηση του λέω εκανα ευγενικά! Όχι ήταν άκυρη η ερωτησή σου! Του λέω να πάω σπίτι μου να σε αφήσω να ηρεμήσεις? Όχι. Να κάτσεις εδώ που κάθεσαι!!!

2 μέρες μετά παλι κρίση. Με ξύπνησε από τα βογκητά 4 το πρωί. Πήγα να τον χαιδέψω όπως ήθελε τις άλλες φορές και άρχισε να με σπρώχνει και να με βρίζει. Πάω στη δουλεία κομμάτια πάλι. Δεν απάντούσε τηλ τίποτα. Ανησυχούσα που ήταν αν ήταν νοσοκομείο. Πάω σπίτι του με το χιόνι. Αρχισε πάλι να βρίζει. Βγήκα έξω να του βρώ φάρμακα. Αρρώστησα και εγώ από το κρύο και την ταλαιπωρία με πυρετό. Την άλλη μέρα ψηνόμουν. Αυτός συνήλθε. Καθόμουν μαζεμένη σε μια γωνιά και αυτός έπαιζε με τον σκύλο του και μίλαγε με τους φίλους του στο τηλέφωνο. Μετά από 5 ώρες με ρωτησε πως νοιώθω και του είπα "Μπα θυμήθηκες οτι υπάρχω?".

Αυτό ήταν...Με πήρε και με σήκωσε. Οτι δεν αντέχει να με βλέπει σκυθρωπή και ότι έχει ανάγκη από ευχάριστους ανθρώπους. Οτι δεν γελάω. Μα είμαι άρρωστη του λέω. όχι μου λέει. γιατί δεν σου έδωσα σημασία μου λέει είσαι έτσι. Και μου λέει εσύ φταις που αρρωσταίνω. Εσύ με πιέζεις. Γιατί τι σου έκανα? Μου το έπαιξες γκομενα τότε. Και μετά με ρώτησες για τον φίλο μου. Να φύγεις να πας σπίτι σου, θέλω να μείνω μόνος μου. Με εδιωξε μες το χιόνι με πυρετό...

Δηλαδή ρε γαμώτο του έχω σταθεί σε όλα μετά το "πούλημα" που μου έκανε. Με βρίζουν ακόμα και από τον δικό του κύκλο που ξαναγύρισα, ήμουν δίπλα στην αρρώστια του, στις δυσκολίες του, κοιμόμουν μαζί του στο νοσοκομείο και με κατηγορεί ότι αρρώστησε εξαιτίας μου? Γιατί μου πετάει πάνω μου αυτό το φορτίο? Και όλα αυτά γιατι καθησα στο τραπέζι των μουσικών? Γιατί τον ρώτησα εαν κατάλαβα σωστά ότι δεν θέλει ο φίλος του να μάθει ότι΄είμασταν μαζί? Γιατί καθόμουν σκυθρωπή ενω 2 μέρες ήμουν στην ταλαιπωρία με έναν ανθρωπο να με βρίζει και να με σπρώχνει? Σε έβριζα μου λέει γιατί πόναγα. Και εγώ πόσο να αντέξω δηλαδή? Να τα ακούω και να γυρνάω μες το χίονι να του βρω τα φάρμακά του? Πως να ήμουν δηλαδή γελαστή? Που ήμουν εκδρομή?
Και με στέλνει σπίτι μου υπό αυτές τις συνθήκες γιατι θέλει να μείνει μόνος να σκεφτεί λέει ήρεμα αν με θέλει στη ζωή του? Και μου λεει την ώρα που φευγω θα σε πάρω μετά? Δεν με παίρνει καν να δει αν έφτασα καλά και την αλλη μέρα με πήρε απο το τηλ του πατέρα του και με άκουγε (Δεν ήξερε ότι ξέρω το νούμερο του). Τι λάθος έκανα?

ρε συ Σοφια το ατομο δεν ειναι ψυχολοφικα καλα. Να ειμαστε καλοι αλλα δεν μπορουμε να φοτρωνομαστε τα ψυχολογικα των αλλων .αστον

Σοφια, ενα σου λεω...να χαιρεσαι που εχεις την ευκαιρια να την κανεις τωρα κι οχι αργοτερα με πολυ περισσοτερα βαρη στις αποσκευες σου...καθε στιγμη που μενεις παραπανω σε μια κακοποιητικη σχεση, με την ανυποστατη ελπιδα οτι θα φιαξει, φορτωνεσαι ενοχες κ τυψεις απεναντι στον εαυτο σου που αφησες να τον χειριστουν ετσι...οσο μενεις τοσο θαναι πιο δυσκολο να τον συγχωρησεις, τοσα περισσοτερα μπουκαλια πρεπει να κατεβασεις για να χωνεψεις γιατι εκανες οτι εκανες...
Τι να γινει πολλες φορες προκειμενου ναχουμε συναισθηματικη ασφαλεια, δλδ διαρκεια στη σχεση μας ανεχομαστε κακη εως ψυχοφθορα συναισθηματικη επαφη, δεν κακο να το παραδεχτουμε...ανθρωπινο ειναι...συγχωρα τον εαυτο σου, πλυνε τα δοντια σου, προσεξε την υγιεινη σου κ τον υπνο σου, φαε, μειωσε το τσιγαρο, κοψε το ποτο(ειπαμε βοηθαει ο τζοννυ να τον-την ξεχασεις αλλα ως ενα σημειο, μετα μονο χειροτερα σε κανει) κ κανε παρεα μ αυτους που σε ανεβαζουν...αξιζεις τη συμπεριφορα που δειχνεις, αυτη ειναι η...ωμη αληθεια χωρις εκπτωσεις...αν το χωνεψεις αυτο ειναι πολυ πιθανο να προχωρησεις γρηγοροτερα παραπερα...να νοιωσεις οτι πατας στα ποδια σου χωρις κανεναν να σε απαξιωνει τελικα...κ κυριως να...απαιτεις αυτα που σου ειναι βασικες αναγκες κι οχι πολυτελεια, ωστε την επομενη φορα να καταλαβεις αν...μπορει ο αλλος, απ το πρωτο πενταλεπτο...κ καμια σκεψη του στυλ "ναι ειναι χαλιας, συμπεριφορα για τα μπαζα, αλλα θα τον αλλαξω...με την αγαπη" τιποτα δεν αλλαζει με την...αγαπη, αγαπη γιαυτους ειναι νασαι σα...δαρμενο σκυλι, ξεπουπουλιασμενη κοτουλα, χαλι να σε πατησουν, ερμαιο στις διαθεσεις τους, μονο ετσι νοιωθουν λιγο καλυτερα...σκουπιδια απ οτι στ αληθεια ειναι (τωρα μη με ρωτησεις γιατι νοιωθουν ετσι σκουπιδια...αυτο κ να ηθελα να το ξερω δεν ειμ εγω που θα το πουνε)

Καλά κι εσύ ήξερες ότι έχει πεθάνει ο πατέρας του και πήγες και τραγουδούσες μαζί με τους μουσικούς? Πολύ πιθανό αυτό να του φάνηκε εξωφρενικό ή και αδιαφορία για αυτά τα οποία περνάει.

Και δεν περνάει και λίγα εδώ που τα λέμε. Για μπες στη θέση του. Ο άνθρωπος φαίνεται ότι σε θέλει για κάτι μακροπρόθεσμο δίπλα του, αλλά περνάει μια πολύ πολύ δύσκολη κατάσταση. Όσο για το ότι δεν μπορείτε να κάνετε οικογένεια ενώ τα οικονομικά σας δεν είναι ανθηρά, εγώ δεν το δέχομαι. Όλα τα ζευγάρια που ξεκινούν σ' αυτή τη φάση έτσι είναι λίγο πολύ. Όλοι κρέμονται κάτα κάποιο τρόπο σε συγγενείς και φίλους για να ορθοποδήσουν.

Μήπως να κουβέντιαζες μαζί του σε μια ήρεμη στιγμή, να του εξηγούσες ότι είσαι πρόθυμη να σταθείς δίπλα του, να τον ενθαρρύνεις στο θέμα της εργασίας, και κυρίως στο θέμα της υγείας το οποίο πρέπει να είναι το πρώτο το οποίο τον απασχολεί. Δεν μπορείς να λύσεις το επαγγελματικό αν είσαι άρρωστος.

Γνώμη μου είναι να του σταθείς και να του δώσεις χρόνο να ξεπεράσει τουλάχιστον τα προβλήματα υγείας.

Σπουργιτάκι και αυτός τραγούδαγε πριν σε άσχετη φάση. Εγώ θα του κράταγα το πένθος? Άλλωστε δική του επιθυμία ήταν να πάμε.
Δυστυχώς το να του σταθώ συνεπάγεται να γίνω σάκος του μποξ για αυτόν. Δεν το αντέχω δυστυχώς.

Σήμερα το πρόβλημά μου μου φαίνεται τελείως ηλίθιο. Και πως να μου φαίνεται όταν περπατάω στα αποκαϊδια της πόλης μου που αγάπω τόσο. Όταν ξέρω οτι δεν θα ξαναπάω στο "Αττικόν"...Όταν νοιώθω "τυχερή" που σήμερα είχα γραφείο να δουλέψω.

Δεν ξέρω αλλά σήμερα μου φαίνεται ιεροσυλία να με στεναχωρεί οτιδήποτε άλλο από την Ελλάδα.

Την καλημέρα μου σε όλους από το βομβαρδισμένο (πρωην) ιστορικό κέντρο της Αθήνας...

Παράθεση:
Originally posted by achinos
Οτι ακομα ...σηκωνεις το τηλεφωνο; μηπως;

Δεν μπορεις να φανταστεις ποσο βλεπω τον δικο μου εαυτο μεσα σε σενα...ποσο ιδιες καταστασεις και πως ολο αυτο γυρνουσε πανω μου....κοριτσακι μου αυτος ειναι ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ.....ασε τον πατερα του,ασε την κατασταση της υγειας του,ασε το επαγγελματικο....αυτα επιδεινωνουν το προβλημα συμπεριφορας που ουτως η αλλως εχει.....

Και ναι,η συναισθηματικη και η ψυχολογικη βια ειναι οπλο αυτων των χαρακτηρων....παντα βεβαια με το ιδανικο προσφορο εδαφος.....και ησουν κομμενη και ραμμενη γι αυτο.....το αναγνωρισε,το τεσταρε και το κανε....

Σταματα να τιμωρεις τον εαυτο σου για αυτο (ποτο & τσιγαρο) η τουλαχιστον περιορισε το οσο μπορεις.....κατεφυγε οταν πραγματικα δεν θα αντεχεις....και καταλαβαινω ποσο αδυνατεις να μην τον σκεφτεσαι.....και ποσο εντυπωση σου κανει ολο αυτο,μετα απο οτι εχεις εσυ υποστει απο εκεινον.....για να τελειωσει ολο αυτο ,να ξερεις οτι θα εχεις πλεον πειστει οτι δεν θα αλλαξει και οτι δεν εχει παρακατω να πας......εαν εισαι κοντα σε αυτο το σημειο,τοτε σε λιγο καιρο θα δεις μεγαλη βελτιωση....εαν οχι,τοτε εχει ακομα παρακατω.....ειλικρινα ευχομαι να ισχυει η πρωτη εκδοχη....μακαρι τα ιδια λογια που ακουγα και σκεφτομουν κι εγω να με ειχαν βοηθησει νωριτερα.....ομως καθε φορα πιστευα οτι δεν εχει παρακατω....τι αλλο δλδ?τα χω ζησει ολα....τα χω δει ολα....τα χω υπομεινει ολα......και μαντεψε! ειχε παρακατω......παντα θα εχει κοπελα μου...απλα μενεις για να το διαπιστωσεις ......

Μακαρι να μπορουσα να σου εξιστορησω τα παντα....ειμαι σιγουρη οτι θα ταυτιζοσουν απολυτα σε αρκετα.....εαν μπορω να σε βοηθησω με καποιον τροπο απλα πες το μου.....

ολοι μας περναμε δυσκολες καταστασεις. αργα ή γρηγορα. όμως υπαρχουν ορια στις συμπεριφορες μας.

βαση αυτων που γραφεις δεν ειναι καλα αυτος ο ανδρας. δεν λειτουργει με βαση τη λογική... και ολα τα ζορια που τραβαει και τραβηξε του βγαινουν.

δεν εισαι υποχρεωμενη σαφως να φθαρεις σε μια τετοια κατασταση... απομακρυνσου και θα ισιωσεις.

μια φιλη μου ειχε πολυχρονο δεσμο με καποιον που επαθε καταθλιψη. δεν καταφερε να βγαλει ακρη. Τι σε γιατρους να πανε, σε ψυχολογους κτλ, αυτος τιποτα... Τον χωρισε και στανιαρε. Αυτος εγινε χειροτερα αποτι πριν αλλά δεν μπορουσε να κανει κατι η ιδια. Επρεπε μονος του να βοηθησει τον εαυτο του.

Έχω μήνες να φανώ και να σας ζαλίσω...αλλά ένιωσα και πάλι την ανάγκη να γράψω....Παρόλο που είχα ζητήσει να μην μου πουν νέα του δυστυχώς μου είπαν....Ο γιατρός που τον πήγα αποδείχθηκε σωστός...παρόλο που θα με έσκιζαν μάνα και γιός που τον πήγα εκεί γιατί πήγε και καλά να του φάει χρήματα. Χειρουργήθηκε εκτάκτως (προφανώς συνέχιζε να παθαίνει κρίσεις παρόλο που με έδιωξε γιατί εγώ "έφταιγα") του έκαναν στομία και θα είναι με σακουλάκια για το επόμενο τρίμηνο και μετά ξανά χειρουργείο αποκατάστασης. Και ενδιαμεσα και παλι αναμονή βιοψίας. Το μόνο που είπε εκείνος ήταν "τελικά επρεπε να χειρουργηθώ νωρίτερα". Αν με ειχε ακούσει θα ήταν σε καλύτερη μοιρα σήμερα. Τουλάχιστον χωρίς τα σακουλάκια... Το καλό είναι ότι ευτυχώς δεν πήρε. Το κακό είναι ότι πάλι επέστρεψαν οι εφιάλτες και η αυπνία μου. Δεν μπορούσα να μάθω ότι ήταν καλά και ότι βρήκε άλλη σχέση?? Γιατί να το τραβάω όλο αυτό? Και να έχω και τη φωνή του να αντηχεί μέσα μου ότι εγω φταίω ακόμα και αν ξέρω ότι δεν είναι αλήθεια....Συγνώμη που επαναφέρω περσινά ξυνά σταφύλια αλλά στεναχωρήθηκα πολύ με αυτό που έμαθα. Προσευχομαι για αυτόν και ακόμα και αν δεν το ξέρει υποφέρω μαζί του.. Δεν ήθελα να πάρει αυτή την τροπή η ζωή του....

Παράθεση:
Originally posted by sophia77
Έχω μήνες να φανώ και να σας ζαλίσω...αλλά ένιωσα και πάλι την ανάγκη να γράψω....Παρόλο που είχα ζητήσει να μην μου πουν νέα του δυστυχώς μου είπαν....Ο γιατρός που τον πήγα αποδείχθηκε σωστός...παρόλο που θα με έσκιζαν μάνα και γιός που τον πήγα εκεί γιατί πήγε και καλά να του φάει χρήματα. Χειρουργήθηκε εκτάκτως (προφανώς συνέχιζε να παθαίνει κρίσεις παρόλο που με έδιωξε γιατί εγώ "έφταιγα") του έκαναν στομία και θα είναι με σακουλάκια για το επόμενο τρίμηνο και μετά ξανά χειρουργείο αποκατάστασης. Και ενδιαμεσα και παλι αναμονή βιοψίας. Το μόνο που είπε εκείνος ήταν "τελικά επρεπε να χειρουργηθώ νωρίτερα". Αν με ειχε ακούσει θα ήταν σε καλύτερη μοιρα σήμερα. Τουλάχιστον χωρίς τα σακουλάκια... Το καλό είναι ότι ευτυχώς δεν πήρε. Το κακό είναι ότι πάλι επέστρεψαν οι εφιάλτες και η αυπνία μου. Δεν μπορούσα να μάθω ότι ήταν καλά και ότι βρήκε άλλη σχέση?? Γιατί να το τραβάω όλο αυτό? Και να έχω και τη φωνή του να αντηχεί μέσα μου ότι εγω φταίω ακόμα και αν ξέρω ότι δεν είναι αλήθεια....Συγνώμη που επαναφέρω περσινά ξυνά σταφύλια αλλά στεναχωρήθηκα πολύ με αυτό που έμαθα. Προσευχομαι για αυτόν και ακόμα και αν δεν το ξέρει υποφέρω μαζί του.. Δεν ήθελα να πάρει αυτή την τροπή η ζωή του....

Σοφια μου ισως ειναι καιρος να δεις την τροπη της δικης σου ζωης.Ο οικτος που νιωθεις δεν θα σε βοηθησει.Το "καθηκον" σου το εκανες και με το παραπανω....οτι επιπλεον πια,μονο πισω θα σε πηγαινει.
Βαλε λιγες σταγονες κυνισμο,σε αυτα που νιωθεις και σκεφτεσαι.....εκεινος ξεχυλιζε αν θυμαμαι καλα.Ειναι ενηλικος,εκανε τις επιλογες του,τον βοηθησες ακομα και με ολες τις αντενδειξεις,σε "αποζημιωσε" με απαξια και κυνισμο......Καλα να ναι και το αυτο επιθυμεις κι εσυ,ομως το "σ ευχαριστω και συγνωμη" που περιμενεις να σου πει,μπορει να μην ερθει ποτε.Ή να αργησει πολυ......

Προχωρα Σοφακι......δεν μας προσδιοριζουν οι λεξεις και οι πραξεις των αλλων....