Μουσικός Χώρος

Μουσικός χώρος

Καλλιτεχνες και συγκροτηματα , κατα καιρους εγραψαν και γραφουν ιστορια , αλλωτε με τις μεταρυθμισεις και αλλωτε με το στυλ , που εφεραν και φερνουν στο χωρο της ελληνικης και ξενης μουσικης ...!!!

Λιγα λογια λοιπον για οσους δεν ξερουν ... αλλα και υπενθυμιση σε οσους γνωριζουν ... !!!

Ενας μικρος φορος τιμης ... για οσα μας προσεφεραν ... αλλα και για εκεινα μας δεινουν ακομα ... !!!

Εξαιρετικα αφιερωμενο λοιπον αυτο εδω το αρθρο ... για ολους εκεινους ... !!!

Παύλος Σιδηρόπουλος

Ο Παύλος Σιδηρόπουλος γεννήθηκε το 1948 και έζησε μέχρι το 1990 στη Θεσσαλονίκη και εν συνεχεία στην Αθήνα. Η πρώτη του επαφή με τη μουσική γίνεται με τη δημιουργία του ντουέτου Δάμων και Φιντίας το 1970 (από τον ίδιο και τον Παντελή Δελληγιαννίδη), ενώ η διεύρυνση του διδύμου έγινε με τα Μπουρμπούλια (μουσική ομάδα).

Κατόπιν συνεργάστηκε με τον Γιάννη Μαρκόπουλο, ερμηνεύοντας τραγούδια στους δίσκους " Οροπέδιο " και "Θεσσαλικός Κύκλος "του μεγάλου συνθέτη.

To 1976 o Παύλος Σιδηρόπουλος δημιουργεί μαζί με τους αδελφούς Σπυρόπουλους το θρυλικό συγκρότημα Σπυριδούλα κυκλοφορώντας το δίσκο "Φλου". Τρία χρόνια αργότερα, μαζί με παλιά μέλη των σχημάτων Μακεδονομάχοι και Idols, φτιάχνει το μουσικό σχήμα Εταιρία Καλλιτεχνών.

Ο Παύλος Σιδηρόπουλος συμμετείχε και σε κινηματογραφικές ταινίες με χαρακτηριστικότερη αυτή του Αντρέα Θωμόπουλου, "Ο Ασυμβίβαστος", όπου πρωταγωνιστεί και ερμηνεύει το τραγούδι "Να Μ'Αγαπάς". Μετά από πολλές αλλαγές συνεργατών και δημιουργίες μουσικών σχημάτων, ο Παύλος Σιδηρόπουλος εμφανίζεται πλέον -και ως το τέλος της μουσικής του καριέρας- με τους Απροσάρμοστους. Το 1982 κυκλοφορούν το "Εν λευκώ" και τρία χρόνια μετά το δίσκο "Zorba Τhe Freak". Aκολουθεί τo 1989 η κυκλοφορία της ζωντανής τους εμφάνισης στο Μετρό με τίτλο "Χωρίς Μακιγιάζ". Στις 6 Δεκεμβρίου του 1990 ο Παύλος Σιδηρόπουλος πεθαίνει από χρήση ηρωίνης στο πατρικό του σπίτι. Μετά το θάνατο του θρυλικού έλληνα rock καλλιτέχνη, κυκλοφορούν πολλές ηχογραφήσεις του ίδιου αλλά και με τους Απροσάρμοστους. Κατά χρονική σειρά κυκλοφόρησαν τα: " Άντε Kαι Kαλή Tύχη Mάγκες" (1991), "Τα Mπλουζ Tου Πρίγκιπα" (1992), "Εν Αρχή Ην Ο Λόγος "(1994).

Ο Παύλος Σιδηρόπουλος θεωρήθηκε ως η αυθεντικότερη rock φυσιογνωμία του '70 και του '80 για την Ελλάδα. Ένας ευαίσθητος άνθρωπος, εσωστρεφής, μοναχικός, πλημμυρισμένος από μουσικό ταλέντο το οποίο δεν περιοριζόταν στο rock αλλά διευρυνόταν και σε άλλα μουσικά είδη. Χάθηκε άδοξα αφήνοντας σε όλους όσους τον ήξεραν μία λέξη στο στόμα του ... Κρίμα.
Τελευταία κυκλοφόρησε ο δίσκος "Στον Π" ένα αφιέρωμα στον Παύλο, ερμηνεύοντας διάφορα σχήματα, τραγούδια που έγραψε ο ίδιος.

Τρύπες

Οι Τρύπες είναι:

Γιάννης Αγγελάκας: φωνή
Γιώργος Καρράς: μπάσσο - φωνητικά
Μπάμπης Παπαδόπουλος: κιθάρες- φωνητικά
Ασκληπιός Ζαμπέτας: κιθάρες
Γιώργος Τόλιος: τύμπανα

Δημιουργήθηκαν το 1983 όταν ο Γιώργος Καρράς και ο Γιάννης Αγγελάκας γράφουν τα πρώτα τραγούδια τους με ελληνικούς στίχους, τραγούδια φορτισμένα και επηρεασμένα από την μετά-punk ατμόσφαιρα της τότε εποχής.

Μαζί τους στις πρώτες εμφανίσεις, ο Μιχάλης Κανατίδης στις κιθάρες και ο Κώστας Φλωροσκούφης στα τύμπανα. Το 1984 ο Μπάμπης Παπαδόπουλος παίρνει τη θέση του Μιχάλη στην κιθάρα και ηχογραφούν το 1985 τον πρώτο τους ομώνυμο δίσκο για λογαριασμό της εταιρείας Ano - Kato Records. Eίναι περίοδος που γίνονται τα πρώτα θρυλικά πλέον live τους στη Σελήνη, στα Πανεπιστήμια και σε άλλους χώρους στη Θεσσαλονίκη.

O Γιώργος Τόλιος παίρνει την θέση του Κώστα Φλωροσκούφη στα τύμπανα και οι ζωντανές τους εμφανίσεις στην Αθήνα, στο club Rodeo, στο Κύτταρο και στο Λυκαβηττό, όπου παίζουν πριν από τον Πουλικάκο, τους καθιερώνουν στην συνείδηση του κοινού σαν την πιο δυναμικά ανερχόμενη rock μπάντα στην Ελλάδα. Το τραγούδι τους Ταξιδιάρα Ψυχή γίνεται το αγαπημένο των ακουλουθητών της εναλλακτικής τότε ροκ σκηνής.

Εν τω μεταξύ η σχέση τους με την Ano - Kato Records δεν πηγαίνει καθόλου καλά. Παραιτούνται το 1987 και με δανεικά χρήματα ηχογραφούν μόνοι τους το δεύτερο δίσκο ΠΑΡΤΥ ΣΤΟ 13ο ΟΡΟΦΟ και κατόπιν αναζητούν εταιρεία.
Υπογράφουν με την Virgin και κυκλοφορούν τον δίσκο την άνοιξη της ίδιας χρονιάς. Ο δίσκος αυτός συγκαταλέγεται σήμερα στους πέντε καλύτερους ροκ δίσκους όλων των εποχών στην Ελλάδα. Οι εμφανίσεις τους γίνονται όλο και πιο πυκνές, με τον Παύλο Σιδηρόπουλο στο Άλσος, στο Αν στα Εξάρχεια... Το 1990 ηχογραφούν τον δίσκο ΤΡΥΠΕΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ και παίζουν για πρώτη φορά εκτός Ελλάδας στο φεστιβάλ του Belfort στη Γαλλία. Το 1991 μαζεύουν στην πρώτη τους συναυλία στον Λυκαβηττό 3.500 άτομα. Καθιερώνονται πλέoν ως η καλύτερη ροκ μπάντα της Ελλάδας. Ο Ασκληπιός Ζαμπέτας, κιθάρες, γίνεται το πέμπτο μέλος του γκρουπ.

Το 1993, τέταρτος δίσκος, 9 ΠΛΗΡΩΜΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ, 10.000 άτομα στον Λυκαβητό, γράφουν τη μουσική της ταινίας Η εποχή των δολοφόνων του Νίκου Γραμματικού, ο Γιάννης Αγγελάκας και ο Γιώργος Καρράς σε συνεργασία με τον Γιώργο Χριστιανάκη κυκλοφορούν το άλμπουμ ΥΠΕΡΟΧΟ ΤΙΠΟΤΑ (1994). Την ίδια χρονιά το 5ο άλμπουμ των Τρυπών, ο διπλός δίσκος ΚΡΑΤΑ ΤΟ ΣΩΟΥ ΜΑΪΜΟΥ, με ζωντανή ηχογράφηση της συναυλίας στο Ρόδον και 5 κομμάτια unplugged, και το soundtrack της ταινίας, H εποχή των δολοφόνων, σαρώνουν τις πωλήσεις. Το 1995 εμφανίσεις sold out σε όλη την Ελλάδα, στον Μύλο, στο Ρόδον αλλά και στην Αγγλία, στο Manchester και στο Marquee στο Λονδίνο. 8.000 κόσμος στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Το 1996 κυκλοφορεί ο δίσκος ΚΕΦΑΛΙ ΓΕΜΑΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ, ο οποίος γίνεται χρυσός μέσα σε δύο εβδομάδες.

Διαφανα κρινα

Τα ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΡΙΝΑ υπήρχαν πάντα σύμφωνα με τον τραγουδιστή τους ΘΑΝΟ ΑΝΕΣΤΟΠΟΥΛΟ. Πήραν όμως μορφή στις αρχές του ΄90 με τούς ΤΑΣΟ ΜΑΧΑ (τύμπανα), ΘΑΝΟ ΑΝΕΣΤΟΠΟΥΛΟ (μπάσο-φωνή), και ΚΥΡΙΑΚΟ ΤΣΟΥΚΑΛΑ(κιθάρα).

Με την πρώτη αυτή μορφή ανακάλυψαν το ROCK AND ROLL στην πρωτόλεια μορφή του(μαθητικά φεστιβάλ, συναυλίες στις πλατείες και άπειρες πρόβες στα μονωμένα με αυγοθήκες υπόγεια.)

Το 91 μπαίνει στο συγκρότημα ο ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΡΟΔΟΣΤΟΓΛΟΥ και φέρνει μαζί του εκτός από το μπάσο του την αγάπη και ιδιαίτερη σχέση του με τα βιβλία και την ποίηση.

Μέχρι το 93 ψάχνουν τις μουσικές φόρμες καταναλώνοντας άπειρες ώρες σε πρόβες.

Το 94 έρχεται στο συγκρότημα ο ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΡΔΗΣ (κιθάρα) και ηχογραφείται το πρώτο τραγούδι. Η ΜΟΥΧΛΑΛΟΥΔΑ 'Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ κυκλοφορεί στην συλλογή ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΒΟΤΑΝΙ (WIPE OUT 077 LP/CD) με ελληνόφωνα rock συγκροτήματα (Panx Romana,Ερεβος,Λευκή Συμφωνία κά ) και δίνει αμέσως το στίγμα του group.

Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί και το single ΛΙΩΝΟΝΤΑΣ ΜΟΝΟΣ / ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ (WIPE OUT 073 -7") σε 500 αντίτυπα το οποίο εξαντλήθηκε αμέσως και θεωρείται πλέον αντικείμενο συλλεκτικής αξίας για τους λάτρεις του βινυλίου και της ελληνικής rock σκηνής.

Το 1996 κυκλοφορεί ο πρώτος μεγάλος δίσκος με τον τίτλο ΕΓΙΝΕ Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΜΑΣ (WIPE OUT 104 - 2LP/CD ). Οι στίχοι είναι των ΠΑΝΤΕΛΗ ΡΟΔΟΣΤΟΓΛΟΥ και ΘΑΝΟΥ ΑΝΕΣΤΟΠΟΥΛΟΥ εκτός από το τραγούδι ΜΕΡΕΣ ΑΡΓΙΑΣ που είναι σε ποίηση ΔΙΟΝΥΣΗ ΚΑΨΑΛΗ .Στον δίσκο αυτόν συμμετέχει σε κάποια τραγουδια παίζοντας πιάνο και όργανο ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΠΕΡΛΗΣ .Ο δίσκος αυτός καταξιώνει αμέσως τα ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΡΙΝΑ στην συνείδηση της ελληνικής rock κοινότητας και λαμβάνει διθυραμβικές κριτικές όπως :ο καλύτερος δίσκος της χρονιάς ,στους καλύτερους δίσκους όλης της ελληνικής rock μουσικής και άλλα.

Το 1997 ξεκινούν οι πρώτες εμφανίσεις αραιά στην αρχή ποιο πυκνά αργότερα με κοινό χαρακτηριστικό κάθε φορά την μυσταγωγία και την καθαρή rock n roll ενέργεια .Σ΄αυτές τις πρώτες εμφανίσεις οριοθετείται μια καινούργια κατάσταση σε σχέση με το συγκρότημα :τα ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΡΙΝΑ στο live είναι κάτι διαφορετικό από τα ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΡΙΝΑ στο δίσκο .

Η διαπίστωση αυτή έρχεται σαν φυσιολογικό επακόλουθο της ειλικρινείας στην σχέση του group με την μουσική,στο δίσκο συγκεντρώνεσαι και γράφεις για αυτά που σε ταρακουνούν και στην σκηνή τα αναπαράγεις και τα βιώνεις δεύτερη φορά μαζί με όλους όσοι είναι εκεί .

Στις εμφανίσεις εκείνης της περιόδου συμπεριλαμβάνεται και η συμμετοχή στο πρώτο rockwave μαζί με τους SISTER OF MERCY και τους NEW MODEL ARMY.

Το 1998 γίνεται η ηχογράφηση του δεύτερου δίσκου ΚΑΤΙ ΣΑΡΑΒΑΛΕΣ ΚΑΡΔΙΕΣ (2 LP/CD WIPE OUT 504) σε στίχους των ΠΑΝΤΕΛΗ ΡΟΔΟΣΤΟΓΛΟΥ ,ΘΑΝΟΥ ΑΝΕΣΤΟΠΟΥΛΟΥ αλλά και τρία ποιήματα των ΛΙΝΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ , Κ ΚΑΡΘΑΙΟΥ και του ισπανού ποιητή PLASS DE OTTERO σε ελληνική απόδοση Β Λαλιώτη .Στο δίσκο αυτό συμμετέχει ο Αλκίνοος Ιωαννίδης παίζοντας cello και φλογέρα στα τραγούδια " Άγριο μέλι", "Θέμεθλο"και "Το βλέμμα σου σακάτεψε τη μοίρα μου" .

Μέχρι το τέλος του 1999 το group περιοδεύει κάνοντας πάνω από 100 συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και την ΚΥΠΡΟ ζώντας το φοβερό συναίσθημα to be on tour .

Στις εμφανίσεις αυτές περιλαμβάνονται live στα :club RODON (ΑΘΗΝΑ ) Club ΥΔΡΟΓΕΙΟΣ και club ΜΥΛΟΣ (ΘΕΣ/ΝΙΚΗ),club ΠΑΛΙΟ ΩΔΕΙΟ (ΚΑΒΑΛΑ) support στους TINTERSTICKS στο club ΣΦΕΝΤΟΝΑ , club ΜΥΛΟΣ (ΛΑΡΙΣΑ ), club MAZZATO (ΙΩΑΝΝΙΝΑ ) ΘΕΑΤΡΟ ΒΡΑΧΩΝ του Δήμου ΒΥΡΩΝΑ , ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΤΡΑΣ του Δήμου ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ κ.ά.

Με το τέλος αυτής της περιόδου και συμπτωματικά και της δεκαετίας έρχονται κάποιες αλλαγές : αποχώρηση του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΠΕΡΛΗ (πιάνο ,όργανο ) που από τον δεύτερο δίσκο συμμετέχει ως κανονικό μέλος , αποχώρηση από την μέχρι τώρα δισκογραφική εταιρία WIPE OUT και δημιουργία της this is my voice records μαζί με τον ΚΩΣΤΑ ΒΑΜΒΟΥΚΑ ο οποίος είναι ηχολήπτης των Διάφανων στα live και από το 1998 ασχολείται και με την διοργάνωση των συναυλιών και των λοιπών κινήσεων του group .Η κίνηση αυτή του συγκροτήματος προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση στους εμπλεκόμενους με την ελληνική δισκογραφική πραγματικότητα γιατί είναι η πρώτη φορά που ένα συγκρότημα κάνει κάτι τέτοιο αλλά και γιατί τα ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΡΙΝΑ σύμφωνα με τους ειδήμονες του χώρου μετά από δύο δίσκους σε μία ανεξάρτητη και μικρή εταιρία έπρεπε πια να πάνε σε μία πολυεθνική .

Η this is my voice records κυκλοφορεί λοιπόν το πρώτο EP είναι που όλα ήρθαν αργά (this is....01) σε 2000 limited edition copies διπλό επτάιντσο το οποίο εξαντλήθηκε και ένα μήνα περίπου μετά το κυκλοφορεί και σε CD .Το EP αυτό περιέχει τρία τραγούδια και ένα instrumental θέμα σε παραγωγή coti k.

Τα ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΡΙΝΑ βρίσκονται σε εξαιρετική συνθετική φόρμα (τέσσερα πρωτοκλασάτα κομμάτια κι ούτε ένα από αυτά δεν τους φαίνεται απαραίτητο για το επερχόμενο άλμπουμ! ),ο Θάνος Ανεστόπουλος μοιάζει να ελέγχει περισσότερο από ποτέ τον σαγηνευτικό μελοδραματισμό της ερμηνείας του , ο Παντελής Ροδοστόγλου εξελίσσεται στον απόλυτο στιχουργικό εκφραστή της γενιάς του ("λυπάμαι που δεν έγινα βράχος να ξαποστάσεις /βότσαλο αψηλάφητο να σκύψεις να το πιάσεις"), ο Κυριάκος Τσουκαλάς και ο Νίκος Μπάρδης έχουν καταφέρει να χτίσουν το δικό τους κιθαριστικό τείχος και ο Τάσος Μαχάς σέβεται τα τύμπανα του σαν ανθρώπινες ψυχές

Απόσπασμα από την κριτική του ΔΙΦΩΝΟ τεύχος Σεπτεμβρίου

Μερικούς μήνες μετά την κυκλοφορία του EP ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΟΛΑ ΗΡΘΑΝ ΑΡΓΑ κυκλοφορεί ο τρίτος μεγάλος δίσκος των ΔΙΑΦΑΝΩΝ ΚΡΙΝΩΝ με τίτλο ΕΥΩΔΙΑΖΟΥΝ ΑΓΡΙΟΚΕΡΑΣΑ ΟΙ ΣΙΩΠΕΣ ο οποίος εκδόθηκε πρώτα σε διπλό βινίλιο (180 γρ) και παρουσιάστηκε σε δύο sold out συναυλίες του group στην θες/νικη πρώτα στο club ΜΥΛΟΣ και στην Αθήνα μετά στο club ΡΟΔΟΝ και λίγες μέρες μετά σε CD .

Δυο εβδομάδες μετά την κυκλοφορία του ο δίσκος βρίσκεται στο νούμερο 4 του chart της ελληνικής δισκογραφίας .

Ελατε τωρα ολοι μαζι ... ας υπογραψουμε ... αυτο που αγαπαμε ... !!!

Εκανα λοιπον την αρχη ...

Εναντι της αγαπημενης μου μουσικης ...

Με καποιες γνωσεις που ηδη εχω , αλλα και ακομα περισοτερες που μαζεψα μεσα απο διαφορες ιστοσελιδες ...

Και φυσικα θα υπαρξει και συνεχεια ...

Στην οποια σας καλω ολους σας ... να τιμησετε την αγαπημενη σας μουσικη ... τους αγαπημενους σας στοιχουργους , μουσικοσυνθετες και ερμηνευτες καθως επισεις και τα αγαπημενα σας συγκροτηματα ... και να βαλεται την υπογραφη σας ...

Πιστευω οτι αξιζουν εστω και την παραμικρη αναφορα ... ως υστατο φορο τιμης απεναντι σε ολα εκεινα ... που μας χαρισαν ...ετσι ωστε σημερα να απολαμβανουμε , να χαιρομαστε και να νιωθουμε ... !!!

Κατσημιχαίοι...:

1952 Παιδιά αξιωματικού , γεννημένα στην Αθήνα με ελάχιστη διαφορά ώρας μεταξύ τους ( δίδυμοι ), εν έτει 1952 . Ο πατέρας από τη Θήβα. "Έχουμε ακούσει πολλά κλέφτικα σε γλέντια και τραπέζια. Εξάδελφος Μιχαήλ Πελόνης : τραγουδιστής του Γιώργου Κόρου , νυν φούρναρης. Μας έπαιρνε μαζί του στα πανηγύρια όταν πηγαίναμε εκεί. Από την άλλη πλευρά , ο πατέρας της μάνας μας, δάσκαλος στην Κόρινθο και κανταδόρος, έπαιζε μαντολίνο. Ήμασταν σχεδόν δέκα χρόνων όταν εγώ άρχισα να μαθαίνω φυσαρμόνικα και ο Χάρης μαντολίνο", θυμάται ο Πάνος.

Περνούν όλα τα χρόνια του σχολείου στο Μπραχάμι, με εξαίρεση τα τρία τελευταία χρόνια του δημοτικού που μια μετάθεση του πατέρα τούς ταξιδεύει στη Λευκωσία, στην Κύπρο.

1970 Μπαίνουν στην Πάντειο με τις ίδιες ακριβώς (98) μονάδες! "Ερωτικό κάλεσμα". Το πρώτο τραγούδι που γράφει ο Χάρης πριν τελειώσει το λύκειο -ήταν μια μελοποίηση στίχων του Μενέλαου Λουντέμη- "Ήμασταν 18 - 20 χρόνων όταν κάτι ξέσπασε μέσα μας. Έγραψε ο Χάρης πέντε-έξι τραγούδια, εγώ άλλα πέντε κλπ. Είχαμε το γνώθι σ'αυτόν ότι είναι πρωτόλεια και τα...πετάξαμε", λέει ο Πάνος. Είναι η εποχή που οι δυο τους, μαζί με το Νίκο Ζιώγαλα, φτιάχνουν ένα συγκρότημα με δυο κιθάρες και κρουστά το οποίο ειδικεύεται στα φωνητικά που απαιτούνται από παραδοσιακά πολυφωνικά τραγούδια, δεν παίζει όμως ποτέ ζωντανά.

1975 Η πρώτη ηχογράφηση για τον Χάρη είναι ένα μικρό δισκάκι με το συγκρότημα "Αγάπανθος". Φεύγουν στο Βερολίνο. Ο Χάρης μένει εκεί σχεδόν δέκα χρόνια και σπουδάζει Γερμανική φιλολογία. Ο Πάνος, έπειτα από ενάμιση χρόνο, πηγαίνει στη Γαλλία. Δυο χρόνια μεταπτυχιακά.

1976 Η πρώτη κρούση σε δισκογραφική εταιρία, με τα "Ζεστά Ποτά" ολοκληρωμένα, εκτός από δύο κομμάτια. "Μαζί με το Νίκο Αντύπα, τον ντράμερ και σήμερα σύνθετη, πήγαμε στον Αχιλλέα Θεοφίλου και του δώσαμε να ακούσει τα "Ζεστά Ποτά", θυμάται ο Χάρης και συνεχίζει: "Σε μια στιγμή μας λέει, "Συγγνώμη αλλά έχει έρθει η Δήμητρα Γαλάνη από Αμερική και πρέπει να την δω για λίγο". Φεύγει και δεν...ξαναγύρισε. Μισή ώρα αργότερα μου λέει ο Νίκος "Πάμε, δεν θα ξανάρθει". Ο Πάνος συμμετέχει στην παράσταση των "Αχαρνών" του Διονύση Σαββόπουλου, στην Πλάκα.

1977 Ο Πάνος πηγαίνει με τα ίδια τραγούδια στην τότε Columbia. Η εταιρία επισήμως δεν ενδιαφέρεται. Μόνον ένας κατώτερος υπάλληλος, ονόματι...Μάνος Ξυδούς, του λέει: "Άμα ήτανε στο χέρι μου, θα τα 'βγαζα δίσκο αύριο το πρωί!".

1979 Ο Πάνος παίζει με τους Socrates στο "Κύτταρο και συμμετέχει στο ¨συγκρότημα "Σπυριδούλα" με τον Παύλο Σιδηρόπουλο. Ενδιαμέσως, αλλά και αργότερα, παίζουν στο Δυτικό Βερολίνο ελληνική μουσική (λαϊκά, Θεοδωράκη, Χατζιδάκι, Σαββόπουλο...) σε pubs και μπουάτ, "Εκεί προπονηθήκαμε πολύ στα ρεμπέτικα και με τον Δημήτρη Ζμπέκο, των Ζιγκ Ζαγκ (τώρα), κάναμε το συγκρότημα "Τρίλοτζι". "Πες ποιος ήτανε ο αρχικός μπουζουξής αγόρι μου..." (προκαλεί ο Χάρης) και, ενώ ο Πάνος τον δείχνει , εκείνος μας φέρνει το "έπιπλο" συνεχίζοντας: "Δέκα χρόνια έβγαζα μεροκαματάκι με αυτό στο Βερολίνο. Ούτε έχει σκεβρώσει, ούτε τίποτα. Μεταχειρισμένο το είχα πάρει, από τον Πειραιά, από τον Ζοζέφ. Παίζει κάτι ταξίμια..." Για του λόγου το αληθές ξεκινά το "Σαν βγαίνει ο Χότζας στο τζαμί". Ο Πάνος: "Το τραγούδι μου παίζει τώρα. Από ρε μινόρε πάρτο...Πάω σε κάτι μαγαζιά στη Θεσσαλονίκη όταν ανεβαίνουμε να παίξουμε εκεί, γνωρίζω κάποιους από τις
ορχήστρες, μου παίζουν τον Χότζα, τον τραγουδάω και γίνεται χάος".

1982 Τελειώνοντας τον στρατό, ο Πάνος κάνει αίτηση για...υπάλληλος του Υπουργείου Οικονομικών: "Έχοντας τρία πτυχία -έστω- και ξέροντας ότι δεν ήθελα να διοριστώ, έκανα ωστόσο την αίτηση γιατί ήθελα να δω...Δεν με πήρε κανείς, ποτέ και πουθενά. Λέω και εγώ: "Εντάξει. Στην ταβέρνα. Ντράγκα ντρούγκα και τα λοιπά...." Το καλοκαίρι δουλεύει ρεσεψιονίστ στη Σαντορίνη. Και μετά...ταβέρνα "Ανώγειο" στην Αργυρούπολη. Δυο χρονιές παίζει και τραγουδά ρεμπέτικα με τον φίλο του Ηρακλή Κοντό και τον Γεράσιμο Ανδρεάτο -19 χρονών τότε- μπουζούκι. Ο Χάρης, επιστρέφοντας κατά διαστήματα από την Γερμανία, ζει κάνοντας μεταφράσεις για λογής περιοδικά, από το "Στέρεο" μέχρι το "Γονείς και Παιδί". Τον Σεπτέμβριο του 1982, ο Πάνος πηγαίνει στους "Αγώνες της Κέρκυρας" που οργάνωσε ο Μάνος Χατζιδάκις με ένα τραγούδι του Χάρη. Βραβεύεται. Τα τραγούδια τους όμως ρίχνονται -κυριολεκτικά- στον σκουπιδοτενεκέ μιας ακόμη δισκογραφικής εταιρίας και μάλιστα από επώνυμο...καλλιτέχνη -παραγωγό. Τελικά, για να ηχογραφηθούν τα "Ζεστά Ποτά" θα χρειαστούν τρία ακόμη χρόνια, η επιμονή του Μανόλη Ρασούλη να επιβάλλει στην εταιρία "έναν δίσκο δικής του εμπνεύσεως που δεν θα ακούσει κανείς νωρίτερα" ("αφιερωμένο σε όλους τους καρμίρηδες από κάρμα που αρνήθηκαν να το βγάλουν") και το "Ρίτα-Ριτάκι που γράφεται μία εβδομάδα πριν τελειώσει ο δίσκος με αφορμή τον ήχο ενός παιδικού Casio που παραπέμπει κατευθείαν στα '50s. Παράλληλα με την δουλειά τους γράφουν παιδικά τραγούδια και παραμύθια για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση.

1983 Κυκλοφόρησε ένα παιδικό βιβλίο που έγραψαν με τίτλο "Η Αγέλαστη Πολιτεία και οι Καλικάντζαροι", το οποίο είχαν επίσης μελοποιήσει και έμελλε να κυκλοφορήσει δώδεκα χρόνια αργότερα σαν ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά.

1985 Κυκλοφόρησε ο δίσκος "Ζεστά Ποτά" σε παραγωγή Μανόλη Ρασούλη που συνάντησε αμέσως μεγάλη αποδοχή από το κοινό.

1986 Συνεργάζονται με τον Γιώργο Νταλάρα σε συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό.

1987 Το καλοκαίρι οργώνουν την Ελλάδα δίνοντας συναυλίες με μεγάλη επιτυχία και συγχρόνως κυκλοφορεί ο δεύτερος προσωπικός τους δίσκος με τον τίτλο "Όταν σου λέω πορτοκάλι να βγαίνεις".

1989 Κυκλοφορεί το άλμπουμ "Απρίλη ψεύτη!".

1992 Σεπτέμβριος και κυκλοφορεί ένας ακόμη δίσκος με τίτλο "Η μοναξιά του σχοινοβάτη". Ένας δίσκος που επιβεβαιώνει την επιτυχημένη πορεία και την ωριμότητα των δύο δημιουργών.

1993 Τον Ιούνιο συμμετέχουν και στις δύο συναυλίες του Bob Dylan στον Λυκαβηττό.

1994 Δεκέμβριος και ο νέος δίσκος των αδελφών Κατσιμίχα κυκλοφορεί. Ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ με τίτλο "Της αγάπης μαχαιριά". Τα τραγούδια "Του έρωτα", "Παλιά καλοκαίρια", "Το δωμάτιο", είναι βασισμένα στα ομώνυμα ποιήματα της Λένας Παππά. Το τραγούδι "Αμοργιανό μου πέραμα" είναι παραδοσιακό και σε αυτό συμμετέχει φιλικά η χορωδία των εκπαιδευτηρίων Γιάννη Τσιαμούλη από το Περιστέρι. Το τραγούδι "Έτσι τρελαίνεσαι" είναι του Θύμιου Παπαδόπουλου. Φιλική συμμετοχή στο τραγούδι "Η τσατσάρα η Αρλέτα και ο Λάκης Παπαδόπουλος.

1995 "Η Αγέλαστη Πολιτεία και οι Καλικάντζαροι". Μουσικό παραμύθι. Κυκλοφόρησε τα Χριστούγεννα το μελοποιημένο παραμύθι που έγραψαν ο Χάρης και ο Πάνος και αγαπήθηκε αμέσως από μικρούς και μεγάλους.

1997 Κυκλοφόρησε ένα διπλό άλμπουμ που περιελάμβανε όλα τα τραγούδια-συμμετοχές που έχουν κάνει ο Χάρης και ο Πάνος Κατσιμίχας σε δίσκους άλλων καλλιτεχνών. Ο δίσκος έγινε διπλά πλατινένιος.

2000 Ο Χάρης Κατσιμίχας ανακοινώνει και τυπικά, μέσα από μια συνέντευξη-ποταμό, την διάλυση του γκρουπ. Οι "Αδερφοί Κατσιμίχα" περνούν πλέον στην ιστορία και στις καρδιές όλων αυτών που τους αγάπησαν. Τον Δεκέμβριο κυκλοφόρησε το αρτιότερο και πολυσχιδέστερο album τους, οι "Τρύπιες Σημαίες".

2001 Το καλοκαίρι οι Κατσιμιχαίοι "χορεύουν" για τελευταία φορά μπροστά σε όλους όσους τους αγάπησαν. Συγκινητικές στιγμές στο "αντίο" τους σε Ελλάδα και Κύπρο.

2001 20 χρόνια Live. Στα μέσα του Δεκεμβρίου κυκλοφόρησαν δύο cd στα οποία αποτυπώνονται ξεχωριστές μουσικές στιγμές από τον "Τελευταίο Χορό", την τελευταία κοινή περιοδεία των Κατσιμιχαίων. Live από Κύπρο, Κρήτη, Κέρκυρα, Γιάννενα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα αλλά και έξοχες ερμηνείες τεσσάρων παλιών λαικών τραγουδιών.

Δισκογραφία:

1976: Σε Άλλους Κόσμους
Διπλός δίσκος του Ηρακλή Τριανταφυλλίδη mε συμμετοχή του Π. Κατσιμίχα (ερμηνεία και φυσαρμόνικα στα "Ταξίδι" και "Για πόλεμο"),του Χάρη Κατσιμίχα στο "Ξεκινήσαμε", και του Νίκου Ζιώγαλα. Την παραγωγή έκανε ο Τέρενς Κουίκ. Επιλογή τραγουδιών από το άλμπουμ αυτό θα βρείτε στα ομώνυμα LP του 1981 και του 1988.

1982: Κέρκυρα '82, Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού
Στους αγώνες της Κέρκυρας που οργάνωσε ο Μάνος Χατζηδάκης, βραβεύτηκαν για το "Μια βραδιά στο λούκι".

1984: Λεωνίδας Βελής
Ο δεύτερος δίσκος του Λ. Βελή. Συμπεριλαμβάνεται το "Μείνε όπως ήσουνα" σε μουσική και στίχους Πάνου Κατσιμίχα.

1985: Ζεστά Ποτά
Ο πρώτος δίσκος τους πούλησε πάνω από 100.000 αντίτυπα. Τα 10 τραγούδια ενορχήστρωσαν οι Νίκος Αντύπας και Γιάννης Σπάθας. Παραγωγός ο Μανώλης Ρασούλης.

1986: Συγκάτοικοι Είμαστε Όλοι Στην Τρέλα
Μουσική του Αντώνη Βαρδή. Τραγουδά ο Α. Βαρδής και η Χριστίνα
Μαραγκόζη. Συμπεριλαμβάνεται το τραγούδι "Σχήμα Λόγου" με τους Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, Χάρη και Πάνο Κατσιμίχα και Αντώνη Βαρδή.

1986: Τερμίτες & Φίλοι
Από συναυλία των Τερμιτών στον Λυκαβηττό. Συμμετέχουν οι Σοφία Βόσσου, Σάκης Μπουλάς, Γιώργος Νταλάρας και ο Αντώνης Βαρδής με τους Χάρη και Πάνο Κατσιμίχα στο "Σχήμα Λόγου".

1987: Όταν Σου Λέω Πορτοκάλι, Να Βγαίνεις
Ο δεύτερος δίσκος τους με 10 τραγούδια.

1987: Ζήτω Το Ελληνικό Τραγούδι
Το χειμώνα του 1986-87, ο Διονύσης Σαββόπουλος είχε μουσική εκπομπή
στην τηλεόραση της ΕΡΤ. Το φθινόπωρο του 1987, ηχογράφησε στο στούντιο αυτόν τον δίσκο με τρόπο που να θυμίζει τηλεοπτική εκπομπή με προσκεκλημένους. Μια από τις 30 συμμετοχές είναι και αυτή των Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα που μαζί με τους Φατμέ τραγούδησαν το "Καλοκαιράκι".

1987: Ζωντανές Ηχογραφήσεις
Δίσκος του Γιώργου Νταλάρα με αποσπάσματα από συναυλίες του
στο "Olympiα", στο στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, στο Περοκέ.
Ο Γιώργος Νταλάρας τραγουδά μαζί με τους Χάρη και Πάνο Κατσιμίχα
το τραγούδι τους "Ερωτικό Κάλεσμα".
Οι πωλήσεις του δίσκου ξεπέρασαν τις 90.000.

1988: Στον Σείριο Υπάρχουνε Παιδιά
Την περίοδο 1987-1988, στην Πλάκα, στην μπουάτ "Σείριο", ο Μάνος Xατζηδάκις οργάνωσε παραστάσεις με πολλούς τραγουδιστές και συγκροτήματα. Οι Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας στα "Κορίτσια της Συγγνώμης" και "Νύχτωσε Νύχτα".

1989: Απρίλη Ψεύτη!
Ο τρίτος δίσκος των Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα. Συμμετέχει η Έλλη Πασπαλά στο "Θεόφιλος Χατζημιχαήλ". Οι πωλήσεις ξεπέρασαν τις 50.000 αντίτυπα.

1989: Φταίνε Τα Τραγούδια
Δίσκος του Διονύση Τσακνή. Οι Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας τραγουδούν το "Γυρίζω τις Πλάτες στο Μέλλον".

1989: Γεια Χαρά
Με τους Ζιγκ Ζαγκ. Οι Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας συμμετέχουν στο "Δεν είμαι Τρομοκράτης". Χρυσός Δίσκος.

1990: Αναδρομή Στη 10ετία Του ΄70
Συλλογή τραγουδιών με συγκροτήματα της δεκαετίας του ΄70. Συμπεριλαμβάνεται "Η Αγάπη της Ελένης" τραγούδι γραμμένο από τον Χάρη Κατσιμίχα, με το συγκρότημα "Αγάπανθος" μέλος των οποίων ήταν και ο ίδιος.

1991: Άντε Και Καλή Τύχη Μάγκες
Στη μνήμη του Παύλου Σιδηρόπουλου, λίγους μήνες μετά τον θάνατό του (Δεκέμβριος 1990), κυκλοφόρησε ο δίσκος με τις τελευταίες ηχογραφήσεις του. Παραγωγή και ενορχήστρωση: Απροσάρμοστοι. Τραγουδούν : Π.Σιδηρόπουλος (4), Γιάννης Γιοκαρίνης, Γιάννης Αγγελάκας, Βασίλης Πετρίδης και οι Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας στο "Αυτοί
Μιλάν".

1991: Γραμμές Των Οριζόντων
Ο Θάνος Μικρούτσικος μελοποίησε Νίκο Καββαδία. Στον διπλό δίσκο τραγουδούν ο συνθέτης (5), ο Γιώργος Νταλάρας (5), ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου (4) και οι Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας (4). Οι πωλήσεις ξεπέρασαν τις 80.000 αντίτυπα.

1991: Ερωτική Πρόβα
Μουσική και στίχοι του Δημήτρη Λάγιου (1952-1991). Τραγουδούν: Γιώργος Νταλάρας (5), Σαβίνα Γιαννάτου (3), ο Χάρης Κατσιμίχας στο "Να κλαις" και ο Πάνος Κατσιμίχας στο "Μωβ". Χρυσός Δίσκος.

1991: Άσε Τα Κρυφά Κρυμμένα
Δίσκος της Αρλέτας. Ο Πάνος Κατσιμίχας τραγουδάει μαζί της το "Μια Εκδρομή".

1992: Υπάρχει Λόγος
Έξι τραγούδια από τη συναυλία του Γιώργου Νταλάρα και των Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα στο θέατρο Ολύμπιον της Θεσσαλονίκης, την 25η και 26η Ιανουαρίου 1992.

1992: Η Μοναξιά Του Σχοινοβάτη
Ο τέταρτος δίσκος τους με 10 τραγούδια που έφθασε τις 30.000 πωλήσεις. Συμμετέχει ο Πασχάλης. Συμπεριλαμβάνεται επίσης η διασκευή του
τραγουδιού "Don' t Worry Be Happy" με ελληνικούς στίχους.

1993: Φευγάτο Ταξίδι
Ο μοναδικός προσωπικός δίσκος του εκ των Τερμιτών Δημήτρη Βασαλάκη. Οι Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας τραγουδούν το "Ανθρωπάκι".

1994: Για Τους Πρίγκιπες Της Δυτικής Όχθης
Ο Δίσκος των Πυξ Λαξ. Οι Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας έγραψαν και τραγουδούν το "Ανόητες Αγάπες". Χρυσός Δίσκος.

1994: Ντουέτα
Δίσκος του Κώστα Τουρνά. Ο Χάρης Κατσιμίχας ντουέτο με τον Κώστα Τουρνά
τραγουδούν το "Κυρίες και Κύριοι".

1994: Της Αγάπης Μαχαιριά
Ο πέμπτος δίσκος τους. Συμμετέχουν η Αρλέτα, ο Λάκης Παπαδόπουλος και η χορωδία του Γιάννη Τσιαμούλη. Χρυσός Δίσκος.

1994: Καλώς Τους
Πλατινένιος δίσκος του Γιώργου Νταλάρα. Ο Πάνος Κατσιμίχας έγραψε και τραγουδά μαζί με τον Γιώργο Νταλάρα το "Έτσι κι αλλιώς σε περιμένω".

1995: Στην Ελλάς Του 2000
Παραγωγή, ενορχήστρωση και ερμηνεία από τον Αντώνη Βαρδή. Με στίχους του Σαράντη Αλιβιζάτου τα 11 από τα 13 τραγούδια. Στο ομώνυμο του δίσκου τραγούδι συμμετέχει ο Στέλιος Καζαντζίδης
και οι Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας. Πλατινένιος δίσκος.

1995: Η Αγέλαστη Πολιτεία & Οι Καλικάντζαροι
Ένα παραμύθι που έγραψαν και έπαιξαν, τα Χριστούγεννα του 1994, σε παιδιά δημοτικού σχολείου, στο Μπραχάμι. Συμμετέχουν ο Λάκης Παπαδόπουλος και η Τατιάνα Μανωλίδου.

1996: Του Δρόμου Οι Αγάπες
Ο Γιάννης Γιοκαρίνης σε συνθέσεις του Σταμάτη Μεσημέρη. Ο Πάνος Κατσιμίχας παίζει φυσαρμόνικα και τραγουδάει μαζί με τον Γιάννη Γιοκαρίνη στο "Πλατεία".

1996: Άσωτος Υιός
Δώδεκα τραγούδια του Νίκου Πορτοκάλογλου σε νέες εκτελέσεις. Ο Χάρης Κατσιμίχας μαζί του στο "Ψέματα".

1996: Sante
Με τους Οπισθοδρομικούς. Οι Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας τραγουδούν μαζί τους στο "Τα σκυλιά της Νύχτας".

1996: Στον Μέγιστο Βαθμό
Δεκαέξι τραγούδια του Αντώνη Βαρδή από τη δισκογραφία του στη Sony και τη WEA (1986-1995). Μοναδικό καινούριο τραγούδι στον δίσκο "Πέρασε κάποια και φορούσε τ' άρωμά σου" το έγραψαν οι Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας.

1997: Σελοτέιπ
Τραγούδια των Πέτρου Βαγιόπουλου-Μανώλη Ρασούλη. Οι Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας τραγουδούν μαζί με τον Μ.Ρασούλη το "Κακοί ντυθήκανε καλοί".

1997: Μάνα Γη
Με τους Apurimac. Ο Χάρης Κατσιμίχας έγραψε στίχους σε πέντε τραγούδια και
τραγουδά στο "Λουλούδι του δάσους" και στο ομότιτλο του δίσκου.

1997: Παράλληλη Δισκογραφία
Συγκεντρώθηκαν οι συνεργασίες τους, είτε ως ερμηνευτών είτε ως δημιουργών σε δίσκους συναδέλφων τους. Τριπλά πλατινένιος δίσκος.

1997: Θεσσαλονίκη-Γιάννενα Με Δυο Παπούτσια Πάνινα
Ο Γιώργος Νταλάρας σε συνθέσεις του Γκόραν Μπρέκοβιτς. Σε τρία τραγούδια οι στίχοι είναι των Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα.
Τριπλά πλατινένιος δίσκος.

1997- ...: Οι Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας "οικοδομούν" την "Παράλληλη Δισκογραφία ΙΙ"

2000: Τρύπιες Σημαίες
Τον Δεκέμβριο κυκλοφόρησε το αρτιότερο και πολυσχιδέστερο album τους.

2001: 20 Χρόνια Live
Στα μέσα του Δεκεμβρίου κυκλοφόρησαν δύο cds στα οποία αποτυπώνονται
ξεχωριστές μουσικές στιγμές από τον "Τελευταίο Χορό", την τελευταία κοινή
περιοδεία των Κατσιμιχαίων. Live από Κύπρο, Κρήτη, Κέρκυρα, Γιάννενα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα αλλά και έξοχες ερμηνείες τεσσάρων παλιών λαικών τραγουδιών.

2002: Στους Ελαιώνες Της Αγάπης
Ο Χάρης και ο Πάνος Κατσιμίχας συγκέντρωσαν σε ένα album όλα τα ποιήματα που έχουν μελοποιήσει τα τελευταία 20 χρόνια υπογράφοντας τον τελευταίο τους κοινό δίσκο και ταυτόχρονα το τέλος της κοινής τους δισκογραφικής παρουσίας-πορείας.

2002: Οπωσδήποτε Παράθυρο
Δίσκος της Λ.Νικολακοπούλου και του Ν.Αντύπα. Οι Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας συμμετέχουν σε δύο τραγούδια.

2002: Μάνος Λοΐζος-20 Χρόνια Μετά
Διπλό cd σε παραγωγή του ραδιοφωνικού σταθμού "Μελωδία". Ο Χάρης σε ένα τραγούδι.

2003: Η Άσφαλτος Που Τρέχει
Διπλό cd του Γ.Νταλάρα. Ο Πάνος Κατσιμίχας συμμετέχει σε ένα τραγούδι και παίζει φυσαρμόνικα σε άλλα δύο.

2004: Οι Μπαλάντες Των Πολυκατοικιών
Νέος δίσκος του Πάνου Κατσιμίχα. Σε δύο τραγούδια συμμετέχει κι ο Χάρης.

Φίλε μου Mπάμπη, σε συγχαίρω γι αυτήν σου την προσπάθεια, ξέρεις ότι κι εγώ θα βοηθήσω....

Οι παραπάνω πληροφορίες έχουν συλλεχθεί από διάφορα περιοδικά, από ιστοσελίδες και από τους δίσκους που κατά καιρούς έχουν κυκλοφορήσει...

Μάνος λοΐζος

Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια στις 22 Οκτωβρίου 1937. Από νωρίς έδειξε την κλίση του για τη μουσική μαθαίνοντας βιολί και μετά κιθάρα. Το 1955 ήρθε στην Αθήνα για να ξεκινήσει τις σπουδές του στη φαρμακευτική, την οποία εγκατέλειψε για την Εμπορική Σχολή, την οποία επίσης άφησε λόγω του πάθους του για τη μουσική, που τελικά τον κέρδισε. Κατά καιρούς εργάστηκε ως σερβιτόρος, γραφίστας και το 1962 πέρασε στο χώρο της καλλιτεχνικής δημιουργίας, μελοποιώντας το ποίημα του Λόρκα, "Το τραγούδι του δρόμου". Από τότε και μέχρι το 1981, υπογράφει δώδεκα προσωπικούς δίσκους, συνεργάζεται με τους καλύτερους δημιουργούς και ερμηνευτές, αλλά, το κυριότερο, γράφει τραγούδια που μιλούν στην ψυχή του κόσμου.

Το 1964 συνεργάζεται με το Μίκη Θεοδωράκη και τον Μιχάλη Κακογιάννη στην επιθεώρηση που ανέβηκε στο θέατρο Παρκ, την "Όμορφη Πόλη". Εκεί ο Λοΐζος αναλαμβάνει τη διεύθυνση της χορωδίας. Το 1964 μαζί με το Διονύση Σαββόπουλο και τη Μαρία Φαραντούρη εμφανίζονται στη "Στοά" στο Κολωνάκι, όπου γνωρίζει την Κωστούλα Μητροπούλου και γράφουν μαζί τον "Δρόμο" και τον "Στρατιώτη". Το Φεβρουάριο του 1967 η Μαρία Φαραντούρη και ο Γιώργος Ζωγράφος παρουσιάζουν τα "Νέγρικα" για πρώτη φορά σε φοιτητικές συναυλίες, ενώ τα ίδια τραγούδια ερμηνεύουν τον Απρίλη του ίδιου χρόνου στην συγκέντρωση της ΕΦΕΕ ξανά η Μαρία Φαραντούρη και ο Διονύσης Σαββόπουλος. Ο δίσκος, σε στίχους του Γιάννη Νεγρεπόντη κυκλοφορεί οκτώ χρόνια μετά.

Το 1968 κυκλοφορεί τον πρώτο μεγάλο του δίσκο, τον "Σταθμό", σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου και ερμηνευτές το Γιάννη Καλατζή, τη Λίτσα Διαμάντη, τον Δημήτρη Ευσταθίου και τον Γιώργο Νταλάρα. Ακολουθούν οι "Θαλασσογραφίες" το 1970, επίσης σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, με τους Γιάννη Καλατζή, Γιώργο Νταλάρα, Γιάννη Πάριο, Μαρίζα Κωχ και τον Μάνο Λοΐζο να ερμηνεύει τον "Σεβάχ τον Θαλασσινό". Ένα χρόνο αργότερα, γράφει την μουσική για την Ευδοκία του Αλέξη Δαμιανού, από όπου ξεχωρίζει το μετέπειτα πασίγνωστο "Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας".

"Να 'χαμε τι να 'χαμε", τιτλοφορείται ο τέταρτος μεγάλος δίσκος του, για ακόμα μία φορά σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου και ερμηνευτές τον Γιώργο Νταλάρα και τον Γιάννη Καλαντζή. Το 1974 κυκλοφορεί ο δίσκος "Καλημέρα Ήλιε", που πήρε το όνομά του από το ομώνυμο αριστούργημα σε στίχους του ίδιου. Ο δίσκος δημιουργήθηκε με τη συνεργασία του ποιητή Δημήτρη Χριστοδούλου, ενώ ερμηνευτές του είναι η Χάρις Αλεξίου, ο Κώστας Σμοκοβίτης, η Αλέκα Αλιμπέρτη και ο ίδιος. Τότε κυκλοφορούν και τα "Τραγούδια του Δρόμου", τα οποία είχαν γραφεί τη διετία 1964-65 και κατά τη διάρκεια της Επταετίας. Ξεχωριστή ήταν η ερμηνεία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου στον "Τρίτο Παγκόσμιο" και τον "Στρατιώτη". Σε αυτό το δίσκο ο Λοΐζος ερμηνεύει τον "Δρόμο", το "Ακορντεόν", τον "Μέρμηγκα", τον "Τσε" και το "Μη με ρωτάς".

Στις αρχές του 1976 κυκλοφορούν "Τα τραγούδια μας" με τον Γιώργο Νταλάρα, σε στίχους Φώντα Λάδη, ενώ το 1979 ακολουθούν "Τα τραγούδια της Χαρούλας" σε συνεργασία με τον Μανώλη Ρασούλη και τον Πυθαγόρα και φυσικά με ερμηνεύτρια τη Χαρούλα Αλεξίου.

Ο τελευταίος του δίσκος κυκλοφορεί περίπου δύο χρόνια αργότερα και έχει τίτλο "Για μια μέρα Ζωής". Οι στίχοι των τραγουδιών ανήκουν στον Λευτέρη Παπαδόπουλο, το Μανώλη Ρασούλη, το Φώντα Λάδη, τον Τάσο Λειβαδίτη, τη Δώρα Σιτζάνη και στον ίδιο. Ερμηνευτές ήταν ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, η Δώρα Σιτζάνη, ο ίδιος ο Λοΐζος και για πρώτη φορά η Δήμητρα Γαλάνη. Η χρονιά κλείνει με σειρά συναυλιών παρέα με τον Θάνο Μικρούτσικο και τον Χρήστο Λεοντή.

Η υγεία του, όμως, κλονίζεται και στις 8 Ιουνίου 1982 νοσηλεύεται στο Γενικό Κρατικό. Στις 16 Αυγούστου μεταφέρεται σε νοσοκομείο της Μόσχας, όπου και αφήνει την τελευταία του πνοή περίπου ένα μήνα αργότερα, στις 17 Σεπτεμβρίου 1982.

Μετά το θάνατό του κυκλοφόρησαν άλλοι δύο δίσκοι. Τα "Γράμματα στην αγαπημένη" του Ναζίμ Χικμέτ, σε απόδοση Γιάννη Ρίτσου και ένας κύκλος παιδικών τραγουδιών με την ονομασία "Κάτω από ένα κουνουπίδι", που έγραψε με τον Γιάννη Νεγρεπόντη.

Ακριβώς είκοσι χρόνια μετά την κυκλοφορία του δίσκου "Για μια μέρα ζωής", εν έτει 2001, η Δήμητρα Γαλάνη με τη βοήθεια της τεχνολογίας τραγουδάει και πάλι Λοΐζο μαζί με το Λοΐζο. Πρόκειται για το κομμάτι "Η μέρα εκείνη δεν θ' αργήσει", το οποίο διασκευάζεται από τον Κωνσταντίνο Βήτα, σε πιο σύγχρονο ήχο, για να συμπεριληφθεί στον τελευταίο τους δίσκο "Μετά". "Σε πολλούς δεν άρεσε ο ήχος του τραγουδιού αυτού, γιατί δεν είναι εξοικειωμένοι με αυτόν. Αν προχωρήσουν, όμως, λίγο περισσότερο, θα δουν πως ό,τι έγινε, καλώς έγινε", είπε η Δήμητρα Γαλάνη κατά τη διάρκεια της συναυλίας. Θέλοντας να τονίσει πόσο καινοτομικός υπήρξε ο ίδιος ο Λοΐζος όσον αφορά τις μελωδίες που συνέθετε, πρόσθεσε: "Ο Μάνος στις σημειώσεις του έγραφε ότι ήθελε να πάρει τον ήχο των οργάνων και να τον επεξεργαστεί. Στον τελευταίο του δίσκο 'Για μια μέρα ζωής' συνεργάστηκε με τον Κώστα Γανωσέλη, από τους πρώτους ανθρώπους που έφεραν όλους αυτούς τους ηλεκτρονικούς ήχους στην Ελλάδα."

Aκολουθεί ένα σημείωμα του Αχιλλέα Θεοφίλου στον Μάνο Λοΐζο:

Πέμπτη 3 μ.μ.

Βγαίνω κι επειδή θά 'ρθεις νωρίς, τα λεφτά τα έχω στο δεύτερο συρτάρι,τσιγάρα -ρόθμανς- σου άφησα πάνω στο τραπεζάκι της κουζίνας. Σήμερα βαρυόμουνα δουλειά και γκόμενες, κάθησα κι έφτιαξα χορτοκεφτέδες. Δε θα αργήσω, θα πεταχτώ μέχρι το στούντιο, γράφω με το Θάνο κάτι πολύ όμορφες μουσικές πάνω σε ποιήματα Καββαδία συνέχεια αυτών που ήξερες, ρίξε καμιά πασιέντζα. Μου τηλεφώνησε ο Λευτέρης ευτυχώς είναι καλά. Μη σε πιάσουν πάλι τα ψυχοπλακωτικά σου και πιεις κανένα τελωνείο! 'Αμα βρεις καιρό ρε τεμπελόσκυλο συμπλήρωσε το τραγούδι του Βασίλη στην πρώτη μελωδία που έχεις στην κασέτα την Maxell (όχι την Intersonic). Αν τηλεφωνήσει καμιά για μένα πες ένα από τα γνωστά "έχει ηχογράφηση πουλιών στη Σταμάτα" κλπ. Πέρασε η Μυρσίνη για μια στιγμή, ήθελε λεφτά για τη Βακαλό. 'Αλλαξα σεντόνια, άμα θες κάντηνα καμιά ωρίτσα. Θά 'μαι πίσω κατά τις εννιάμισυ. Ο περσικός δίσκος -είναι πάνω στο πικ απ- πολύ ωραίος. Το βράδυ άμα θέλεις πάμε προς τα κάτω για ούζο. Ηρέμησε και μην καπνίζεις πολύ ρεεε! Ακούς;

Αχιλλέας
Αλιευμένο από ιστοσελίδα...

Πέτρος Γαϊτάνος

Ο Πέτρος Γαϊτάνος γεννήθηκε στη Δράμα. Μετά από πολυετείς μουσικές σπουδές, πήρε πτυχίο Βυζαντινής
και Ευρωπαϊκής Mουσικής από το Ελληνικό Ωδείο Αθηνών, με δάσκαλο το Μανώλη Χατζημάρκο. Διετέλεσε ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Ιδρύματος "Καρίπειον Μέλαθρον".

Στις διάφορες δισκογραφικές του δουλειές συνεργάστηκε με σπουδαίους συνθέτες όπως, Γιάννης Σπανός, Χρήστος Νικολόπουλος, Αρλέτα, Διονύσης Τσακνής, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Παντελής Θαλασσινός και στιχουργούς όπως Λίνα Νικολακoπούλου, Μάνος Ελευθερίου και άλλοι.

Το 1995 συμμετέχει στην ταινία του Παύλου Πισσάνου "Ορφέας και Ευρυδίκη" ερμηνεύοντας τον θρήνο της Ευρυδίκης, με πρωταγωνιστές τους Andrew Bullock, Καρολίνα Λυρίτη και αφηγητή τον Oliver Reed.

Το Πάσχα του 1995 κυκλοφορεί ένα άλμπουμ με τίτλο "Ώρα Ενάτη", το οποίο περιλαμβάνει ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας. Το άλμπουμ αυτό σηματοδοτεί την αρχή μιας πορείας του καλλιτεχνική και καταγραφής από τη μεριά του, της βυζαντινής εκκλησιαστικής μουσικής σε μια σειρά από CDs που περιέχουν βυζαντινούς ύμνους. Έτσι ακολουθούν τα άλμπουμ "Τα Θεία Πάθη", που είναι η ζωντανή ηχογράφηση της συναυλίας που έδωσε το Πάσχα του 1996 στη Μητρόπολη Αθηνών με ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας. Το άλμπουμ περιλαμβάνει επίσης τον σπουδαίο ύμνο της Αγάπης του Απόστολου Παύλου Α' Επιστολή προς Κορινθίους. Μετά κυκλοφορεί το "Φως εκ φωτός" με ύμνους Χριστουγέννων, Πρωτοχρονιάς και Θεοφανίων και αργότερα μία τριπλή τρίγλωσση κασετίνα με τίτλο "Ψαλλώ τω Θεώ μου έως υπάρχω" η οποία περιλαμβάνει εκτός από τα άλμπουμ "Τα Θεία πάθη" και "Ώρα ενάτη", το "Πεντηκοστάριον" με ύμνους Αναστάσεως, Αναλήψεως, Πεντηκοστής, Αγίου Πνεύματος και Θαυμάτων Ιησού.
Το 2000 κυκλοφορεί το CD "Η πηγή της Ζωής" με ύμνους της Παναγίας και αφηγητή τον Γιάννη Φέρτη, ενώ το 2003 κυκλοφορεί ξεχωριστά το CD "Πεντηκοστάριον".

Τον Μάρτιο του 1998 κυκλοφορεί το άλμπουμ με τίτλο "Αγέρας, Ερωτας κι' Αρμύρα - Από την Μαύρη στην Ασπρη Θάλασσα", το οποίο πολύ σύντομα έγινε χρυσό. Ο Πέτρος Γαϊτάνος σ'αυτό το σημείο βρίσκεται στην αρχή της καταγραφής σε δίσκο, σπουδαίων στιγμών της Ελληνικής παραδοσιακής μουσικής. Τραγούδια από τη Μικρά Ασία, την Κωνσταντινούπολη, το Αιγαίο, τον Πόντο (το σπουδαίο τραγούδι της Μάνας, "Η Μάννα εν κρύον νερόν", που προέρχεται από κει αγαπήθηκε πολύ!).

Το 1999 επιμελείται το CD "Η Θάλασσα στο Τραγούδι" που περιλαμβάνει τραγούδια που μιλούν για τη θάλασσα τα έσοδα του οποίου διατίθενται για την ενίσχυση των σκοπών του συλλόγου πασχόντων από Μεσογειακή Αναιμία Θεσσαλονίκης, όπου γράφει τους στίχους για το τραγούδι της Μεσογειακής Αναιμίας με τον τίτλο "Σαν πουλάκι πιάνομαι".

Ενώ το 2000 η συγκίνηση και η ανταπόκριση του κοινού στις συναυλίες καθώς και οι μεγάλες πωλήσεις του CD "Αγέρας Ερωτας & Αρμύρα" τον παροτρύνουν να κυκλοφορήσει ένα δεύτερο CD με παραδοσιακά τραγούδια, αυτή τη φορά από το χώρο της Μακεδονίας. Τίτλος: "Σαν τα κρύα τα νερά".

Αξίζει να αναφερθεί ότι σημαντικός άξονας στην ερμηνευτική του εξέλιξη είναι η επιτυχημένη - όπως αποδεικνύεται- δημιουργική ενασχόλησή του με την βυζαντινή μουσική. Συγκαταλέγεται δε ανάμεσα στους ελάχιστους Έλληνες ερμηνευτές που μεταφέρουν τις μνήμες της παράδοσης στις νεότερες γενιές.

Παράλληλα έχει το βλέμμα του εστιασμένο στο σύγχρονο ήχο, στο σύγχρονο τραγούδι, το οποίο ερμηνεύει με φλόγα ψυχής.

Με αφετηρία την Κωνσταντινούπολη ξεκίνησε μια μοναδική περιοδεία μοναδική σε ναούς όπου το εκάστοτε ακροατήριο τον παρακολουθεί με ιδιαίτερη συγκίνηση να ερμηνεύει με τον δικό του τρόπο ύμνους που έχουν σωθεί μέσα στους αιώνες.

Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως η ενασχόλησή του Πέτρου Γαϊτάνου με την τέχνη της μουσικής έχει ως κέντρο την επικοινωνία του με Θεό και τον κόσμο, μέσα από πολλά είδη μουσικής, με στόχο το αληθινό και ουσιαστικό πνευματικό όφελος.

Περισσότερες πληροφορίες για τον Πέτρο Γαϊτάνο μπορείτε να βρείτε εδώ.

Βασίλης Παπακωνσταντίνου

O Βασίλης Παπακωνσταντίνου γεννήθηκε στη Βάστα της Πελοποννήσου, ένα χωριό της Αρκαδίας κοντά στη Μεγαλούπολη, το μεσημεράκι της 21ης Ιουνίου του 1950.
Ο Βασίλης ήταν παιδί με καλλιτεχνικές ανησυχίες και φρόντιζε αυτές να γίνονται αντιληπτές κι απ' τους συνανθρώπους του, όχι μόνο από ψώνιο, αλλά ουσιαστικά οι ανάγκες τις εποχής ήταν που ωθούσαν τα παιδιά να προσπαθούν να επιδείξουν αυτό στο οποίο είναι καλά, για να ανταμειφθούν και υλικά αλλά και ψυχολογικά .
Πώς όμως αναδείκνυε ο Βασίλης αυτά τα καλά στους γύρω του;

"Συνέχεια ανέβαινα και τραγουδούσα στα δένδρα και στα κεραμίδια του σπιτιού. Γι' αυτό λέω ότι ήμουν ψωνάρα. Γιατί δεν τραγουδούσα στο δρόμο ή στο σπίτι. Ήθελα από ψηλά. Ένιωθα ότι από κάτω είναι κι άλλοι και με θαυμάζουν, χωρίς να υπάρχει βέβαια κανείς. Αργότερα το κάλυψα κι αυτό. Όταν ερχόταν ο ταχυδρόμος στο καφενείο του χωριού μαζευόταν ο κόσμος. Εμείς δεν είχαμε ξενιτεμένο για να περιμένουμε γράμμα του, αλλά πήγαινα στο καφενείο, ανέβαινα στο τραπέζι κι έλεγα ποιήματα. Επειδή έβρισκα κοινό."

Οι δυσκολίες της εποχής κινούν την οικογένεια Παπακωνσταντίνου να μετακομίσει στην Αθήνα κάπου στα 1957, όταν ο Βασίλης είναι περίπου 7 χρόνων.
Με τη μητέρα του, την κυρία Σταυρούλα, που του τραγουδούσε συνέχεια, τον πατέρα του Σπύρο, που προσπαθούσε να τα βγάζει πέρα έχοντας πάντα έντονη την αίσθηση του δικαίου μέσα του - με «θητεία» και στη Μακρόνησο - και τ' αδέλφια του Αθανασία, Δήμητρα και Ανδρέα, έρχονται στην Αθήνα. Πήγανε στην Αγία Παρασκευή, γιατί εκεί έμενε ένας αδερφός της μητέρας του, ο θείος Φώτης που δούλευε στις οικοδομές και μαζί του θα δούλευε και ο πατέρας του. Μένανε στο πλυσταριό μιας βίλας. Η γκαζιέρα ήταν η μοναδική πηγή ενέργειας και ο ίδιος ενθουσιάστηκε με το ηλεκτρικό ρεύμα και τα πολλά αυτοκίνητα. «Ο μπαμπάς δούλευε πρωί με ήλιο οικοδόμος», θυμάται ο Βασίλης, «και η μαμά έλειπε πολύ γιατί έπλενε σε άλλα σπίτια. Εμείς πάλι, έλειπε ο γάτος χόρευαν τα ποντίκια...γι' αυτό πέρασα χαρούμενη, παιδική ζωή...».

Ύστερα από 3 χρόνια στην Αγία Παρασκευή, ήρθε το τυχερό. Ο πατέρας του κέρδισε με κλήρωση ένα διαμέρισμα στις εργατικές κατοικίες της Νέας Φιλαδέλφειας και η «καλή ζωή» συνεχίστηκε για τον έφηβο πια Βασίλη. Οι Απόκριες, το ποδόσφαιρο, οι φωτιές του Άι - Γιάννη, ο «πόλεμος» με τις άλλες γειτονιές, όπως και το άλσος δίπλα από το δάσος της Ν. Φιλαδέλφειας που το ξέρει δέντρο προς δέντρο, είναι κάποιες από τις ευτυχισμένες στιγμές που πολλές φορές νοσταλγεί.

Η Νέα Φιλαδέλφεια δεν έχει ουδεμία σχέση με τη Βάστα. Οι ασχολίες των παιδιών είναι διαφορετικές, όχι όμως τόσο όσο είναι σήμερα. Η νέα μόδα που λέει "δεν ξέρω ούτε το γείτονά μου, οπότε δεν του μιλάω" δεν έχει επικρατήσει ακόμη. Έτσι, η γειτονιά του Βασίλη (όπως και οι περισσότερες γειτονιές που βρίσκονται στα περίχωρα της Αττικής) είναι ακόμα μία κοινωνική ομάδα. Τα παιδιά παίζουν πετροπόλεμο και δημιουργούν διάφορα συγκροτήματα, μιμούμενοι τα διάσημα rock συγκροτήματα που με τα τραγούδια τους προκαλούν υστερία στους θαυμαστές τους. Η δεκαετία του 1960, με τους Beatles, τους Animals και τους Pink Floyd, επηρεάζει το Βασίλη που -λίγο καιρό αφότου έχει πάρει την πρώτη του κιθάρα- δημιουργεί τους CROSSWORDS (Σταυρόλεξα): "Ήμασταν πολύ μυστηριακοί τύποι" λέει τώρα αστειευόμενος. Η πρώτη τους συναυλία πάντως στέφεται με απόλυτη επιτυχία: "Ήρθε όλη η γειτονιά!".

Στην πορεία το «Φορτηγό» του Διονύση Σαββόπουλου τον έκανε να αλλάξει κιθάρα. Άφησε την ηλεκτρική και παρ' όλο που έπαιζε ροκ στα μαγαζιά, πήγε στην «Πράσινη γωνιά» στη Φιλοθέη να τραγουδήσει Νέο Κύμα και στη συνέχεια στην Πλάκα και , στην "Απανεμιά" και στις «Εσπερίδες» του Γιάννη Αργύρη. «Τον θεωρώ πραγματικό δάσκαλό μου» λέει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου. Ακολουθεί η συνεργασία με την Χωματά, το Βιολάρη και τον Χατζή, όπως επίσης και με τον Γιώργο Ζωγράφο,τη Πόπη Αστεριάδη, και, αργότερα, το Τζίμη Πανούση, το Σάκη Μπουλά κ.λπ Κάθε τόσο ο Βασίλης χτυπάει την πόρτα των δισκογραφικών εταιρειών με ελπίδα, η οποία όμως γκρεμίζεται συνεχώς από τις αρνητικές απαντήσεις τους. Οι εταιρείες έβρισκαν τη φωνή του Βασίλη πολύ ντεμοντέ, επαναστατική, ακατάλληλη για την εποχή : "Δεν πουλάει ... ".

Όταν παρουσιάστηκε στην Τρίπολη, είπε στους υπεύθυνους ότι ξέρει να παίζει πολλά όργανα. Οι άνθρωποι της λέσχης ενθουσιάστηκαν και δήλωσαν ότι θα φρόντιζαν να τον κρατήσουν εκεί. Και μετά ήρθαν οι ειδικότητες... «Εγώ έγινα ένας υπερήφανος οδηγός τανκς και ο Δημήτρης Μητροπάνος, που παρουσιαστήκαμε στην ίδια σειρά, έγινε ένας περήφανος "μουλαράς" - συντηρητής αλόγων και μουλαριών. Στη γιορτή τραγουδούσαμε μαζί. Ο Δημήτρης βέβαια ήταν ήδη γνωστός τότε".

Μετά το στρατό τραγούδησε στην «Ξαστεριά», στην Πλάκα, μαζί με το Δημήτρη Σκαμάγκα, τον Χρήστο Τόλιο και το Σπύρο Ποδάρα, που αργότερα έγιναν οι «Νορμάλ» και παίξανε μαζί του στα «Χαιρετίσματα». Χωρίς να ξέρει γιατί, εκείνη την περίοδο ένιωθε ότι πνιγόταν...και αποφάσισε να πάει μια «βόλτα» στο εξωτερικό.

Ο Βασίλης απογοητευμένος φεύγει χωρίς λεφτά στη τσέπη για τη Γερμανία, όπου τραγουδάει Θεοδωράκη, Χατζιδάκι και Μαρκόπουλο σε μπαρ και μπουατ όπου συχνάζουν Έλληνες ομογενείς, οι οποίοι εντυπωσιάζονται από τις φωνητικές δυνατότητές του και το συναίσθημα που κουβαλάει αυτή η φωνή. Σε μια περιοδεία του τον ανακαλύπτει ο Μίκης Θεοδωράκης και τον παίρνει μαζί του για συναυλίες σε ολόκληρη την Ευρώπη, μαζί με τη Μαρία Φαρταντούρη και τον Αντώνη Καλογιάννη. Ο Μίκης Θεοδωράκης λέει για το Βασίλη : "Ανακάλυψα το νέο Μπιθικώτση της Ελλάδας!".

Με το τέλος της Χούντας γυρνάνε στην ελεύθερη Ελλάδα για συναυλίες, ενώ τώρα, οι δισκογραφικές εταιρείες υπό τη σκιά του Μίκη, δέχονται ευχαρίστως το Βασίλη. Μετά από λίγο κατάλαβαν ότι δε θα το μετάνιωναν ποτέ.

Το 1974 ο Βασίλης γνωρίζει άλλες δύο μεγάλες προσωπικότητες του ελληνικού τραγουδιού: το Μάνο Λοϊζο και το Θάνο Μικρούτσικο, που κι οι δυο τον βοήθησαν με τα τραγούδια τους να διακριθεί. Ο πρώτος του δίνει το "Στρατιώτη" και τον "Τρίτο Παγκόσμιο" στο δίσκο "Τα τραγούδια του δρόμου" το 1974, όπως και πολλές άλλες επιτυχίες. ("Το σίριαλ", "Κι αν είμαι ROCK" από το δίσκο "Για μια μέρα ζωής" κ.λπ). Ο δεύτερος το 1979 θα του δώσει το "Willy" και το "Μαχαίρι", τραγούδια που καθιέρωσαν το Βασίλη και τα οποία τραγουδάει σε κάθε συναυλία του. Ο Μίκης Θεοδωράκης χρησιμοποιεί για πρώτη φορά το Βασίλη στο δίσκο "Προδομένος Λαός" -τραγούδια από την ταινία Μαντώ Μαυρογένους του Γ. Ρούσσου με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Μάνο Κατράκη- όπου ερμηνεύει 4 τραγούδια ("Το τραγούδι των Καρμπονάρων", "Άντε μια", "Κανόνια το βαρούνε", "Εδώ δεν προσκυνήσαμε"), στο "Της εξορίας" (1976), όπου ο Βασίλης ερμηνεύει όλα τα τραγούδια του δίσκου, από τα οποία ξεχωρίζει το "Έφτασες Αργά", στον "Εχθρό Λαό" -τραγούδια από το ομώνυμο θεατρικό έργο- μαζί με την Τζένη Καρέζη, στο θίασο Τζ. Καρέζη - Κ.Καζάκου και στο δίσκο "Καρυωτάκης" -μελοποιημένα ποιήματα του ποιητή. Τη δεκαετία του '70 ο Βασίλης -πότε με τον Μίκη, με το Μάνο ή με άλλους- κάνει συνεχώς συναυλίες σε ολόκληρη την Ελλάδα και την Ευρώπη μαζί με μεγάλα ονόματα όπως η Χαρούλα Αλεξίου, ο Αντώνης Βαρδής, ο Γιάννης Ζουγανέλης, η Μαρία Φαραντούρη, ο Νικόλας Άσιμος, η Μαρία Δημητριάδη, ο Πέτρος Πανδής και ο Σάκης Μπουλάς. Αυτή τη δεκαετία θα εκδόσει και τον πρώτο του δίσκο (1978), με τραγούδια καταγγελτικά για την κοινωνία και τα συμβαίνοντα στον ελληνικό χώρο.

Ο Βασίλης αποδεικνύει ξανά ότι είναι μεγάλος τραγουδιστής και άνθρωπος πρώτα απ' όλα, με το να τραγουδήσει τραγούδια Αρμένικα, προσαρμοσμένα στα ελληνικά από τον Λευτέρη Παπαδόπουλο. Η Αρμένια (1979) δεν έγινε ποτέ γνωστή στο ευρύ κοινό. Το 1982 ο Βασίλης κυκλοφορεί το δεύτερο προσωπικό του δίσκο, το "Φοβάμαι", που είναι από τους σημαντικότερους της εποχής του, γιατί άνοιξε δρόμο στα περισσότερα συγκροτήματα που δημιουργήθηκαν από τότε. Ο "Κουρσάρος", η "Στέλλα", η "Πρέβεζα" (το τελευταίο ποίημα του Καρυωτάκη), αλλά και τα "Σ' ακολουθώ", "Σεμπάστιαν" (του Steve Harley -ήταν το πρώτο τραγούδι που πούλησε και στο εξωτερικό) και το ομώνυμο "Φοβάμαι" είναι τραγούδια διαχρονικά που σημάδεψαν την ελληνική μουσική. Ο χορός των επιτυχιών συνεχίζεται. Μετά το χρυσό "Φοβάμαι", έρχεται η "Διαίρεση", δίσκος που αναδεικνύει την ηλεκτρική πλευρά του Βασίλη ("Δεν Υπάρχω", "Άσε με να κάνω λάθος", "Μπαλλάντα για το Γιάννη Κ."). Ακολουθεί "Η συναυλία από το Νέο Φάληρο" που είχε πρωτοφανή επιτυχία, αφού ο Βασίλης κατάφερε να γεμίσει όλο το στάδιο "Ειρήνης και Φιλίας". Τα "Χαιρετίσματα" (1987) είναι ο σημαντικότερος εμπορικά δίσκος, που πούλησε περισσότερο από 130.000 αντίτυπα (έγινε πλατινένιος), ενώ εδώ ο Βασίλης πιστοποιεί τον ροκ εαυτό του. ("Χαιρετίσματα", "Σάλιαγκας και Μάλιαγκας", "Θα 'ρθω να σε βρω", "Κρύψου") Το 1988 ο Βασίλης συνεργάζεται με το Θάνο Μικρούτσικο και το Κώστα Τριπολίτη ("Όλα από χέρι καμένα") και δημιουργούν έναν δίσκο καυστικό, που κατακρίνει και προβληματίζει τους ακροατές για τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα. Το 1989, λίγο πριν από τις εκλογές, βγαίνει το "Χορεύω" που αποτελεί σημαντικότατη ροκ κατάθεση από το Βασίλη. Το 1991 βγαίνουν δύο δίσκοι: πρώτα ένα live με τον Γιώργο Νταλάρα ("Ζωντανή ηχογράφηση από το Αττικόν") που περιέχει τραγούδια από την κοινή τους συνεύρεση στο Αττικόν και το "Χρόνια Πολλά", δίσκος με σκληρό ροκ περιεχόμενο ("Χρόνια Πολλά", "Δε σε γουστάρω", "Εν Δυο Κάτω", "Έλα"), αλλά -όπως πάντα- και με τις καθιερωμένες τρυφερές μπαλλάντες ("Γεια σου", "Ερημιά"). Είναι αυτονόητο ότι όλοι οι δίσκοι γίνονται χρυσοί (βλ. Χρυσοί και Πλατινένιοι δίσκοι). Το 1992 βγαίνει η "Σφεντόνα", κλασσικός ροκ δίσκος, με καταγγελτικά τραγούδια ("Στο γήπεδο αυτό", "Τα Χάλια μου") και μελωδικές μπαλλάντες ("Από μένα το Βασίλη), και με δύο διασκευές: του τραγουδιού "Βράδυ Σαββάτου" του Χρήστου Κυριαζή, και του "Σπάνε οι χορδές μου", τραγούδι που είχε ερμηνεύσει πρώτα ο Βασίλης στο δίσκο των "ΝΟΡΜΑΛ" ("Υπάρχει και η φαντασία"-1987). Μεσολαβεί η ποιητική συλλογή "Φυσάει" με μελοποιημένα ποιήματα του Τάσσου Λειβαδίτη σε μουσική του Γιώργου Τσαγκαρη, και το "Δε Σηκώνει", δίσκος στον οποίο ο Βασίλης βρίσκει το μελωδικό εαυτό του με τρυφερές ροκ μπαλλάντες που δύσκολα ξαναγράφονται ("Πόρτο Ρίκο", "Οδός Ελλήνων", "Σα να μη σ' έχασα", "Παράπονα στη Λίνα"). Το 1995 κυκλοφορούν "Οι Μπαλλάντες του Βασίλη", και το 1997 το "Πες μου ένα ψέμα ν' αποκοιμηθώ", δίσκος τρυφερός αλλά καταγγελτικός. Το 1999 κυκλοφορεί το "Να με φωνάξεις" και η "Θάλασσα στη σκάλα" σε μουσική του Θάνου Μικρούτσικου (μετά από 11 χρόνια) και σε στίχους του Οδυσσέα Ιωάννου, όπου ξεχωρίζουν οι "Μικρές Νοθείες", τα "Έφηβα Γεράκια" και το "Γιατί να μην κεράσω". Το 2000 κυκλοφορούν επίσης δύο δίσκοι: το "Σφεντόνα LIVE" με τραγούδια από τις παραστάσεις του Βασίλη και του Θάνου στη Σφεντόνα (ξεχωρίζουν το "Μπουμ", οι τρυφερές μπαλλάντες του Βασίλη και το εντυπωσιακό "Οι εφτά νάνοι στο S/S Cyrenia"), και οι "Χαμένες Αγάπες" του Χριστόφορου Κροκίδη και του Βασίλη Γιαννόπουλου. Στις 23 Μαρτίου του 2002 κυκλοφόρησε ο νέος δίσκος του Βασίλη, το "Προσέχω δυστυχώς", με μια ελπιδοφόρα συνεργασία με τον -για χρόνια συνεργάτη, ηχολήπτη, μουσικό, συνθέτη, τραγουδιστή και μέλος των Πυξ Λαξ- Μάνο Ξυδού, η οποία έγινε επίσης χρυσή (25.000 αντίτυπα)

Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου κατάφερε όλα αυτά τα χρόνια να φτιάξει το δικό του είδος τραγουδιού με την προσωπική του σφραγίδα, χωρίς να αντιγράψει κανέναν, αλλά δεχόμενος τις επιρροές από τα πρώτα του ακούσματα και τις μεγάλες συνεργασίες του, να τις επεξεργαστεί με το δικό του ξεχωριστό τρόπο, και να τις χρησιμοποιήσει κατάλληλα. Ο Βασίλης είναι το καλό παιδί της εξέδρας κι αυτός φροντίζει να επιστρέφει την αγάπη που του δείχνει το κοινό, με τα τραγούδια, τις συναυλίες του και το χαμόγελό του ...

"Βασίλη ζούμε για να σ'ακούμε ... "

Παράθεση:
Originally posted by DeepPurpleSoul
Εκανα λοιπον την αρχη ...

Εναντι της αγαπημενης μου μουσικης ...

Με καποιες γνωσεις που ηδη εχω , αλλα και ακομα περισοτερες που μαζεψα μεσα απο διαφορες ιστοσελιδες ...

Και φυσικα θα υπαρξει και συνεχεια ...

Στην οποια σας καλω ολους σας ... να τιμησετε την αγαπημενη σας μουσικη ... τους αγαπημενους σας στοιχουργους , μουσικοσυνθετες και ερμηνευτες καθως επισεις και τα αγαπημενα σας συγκροτηματα ... και να βαλεται την υπογραφη σας ...

Πιστευω οτι αξιζουν εστω και την παραμικρη αναφορα ... ως υστατο φορο τιμης απεναντι σε ολα εκεινα ... που μας χαρισαν ...ετσι ωστε σημερα να απολαμβανουμε , να χαιρομαστε και να νιωθουμε ... !!!

Αγαπητε deep θα συμφωνησω μαζι σου....
ποσα βραδια μας εχουν κρατησει συντροφια τα τραγουδια τους...ποσες φορες εχουμε εκφρασει αυτο που νιωθουμε με τα δικα τους τραγουδια.........
Γι`αυτους λοιπον...που θα συνεχισουν να μας συντροφευουν με τα τραγουδια τους ..............ενας χωρος δικος τους λοιπον.... νομιζω οτι χρειαζοτανε........

νίκος Ξυλούρης

Ο Νίκος Ξυλούρης γεννήθηκε στις 7 Ιουλίου του 1936 στα Ανώγεια της Κρήτης. Είναι 5 χρονών όταν οι κατακτητές Γερμανοί καίνε το χωριό του και μεταφέρουν τους κατοίκους του, πρόσφυγες στο Μυλοπόταμο... Επιστρέφουν στ' Ανώγεια μετά την απελευθέρωση. Από πολύ μικρός δείχνει την κλίση του στο τραγούδι και τη λύρα. Στα δώδεκα, ο πατέρας του, του αγοράζει την πρώτη λύρα, για να εξελιχθεί πολύ γρήγορα σ'έναν από τους πλέον περιζήτητους οργανοπαίχτες και τραγουδιστές της περιοχής του σε γάμους, βαφτίσια και λοιπές κοινωνικές εκδηλώσεις.

Σε ηλικία 17 χρονών κατεβαίνει για πρώτη φορά να δουλέψει στο Ηράκλειο, στο κέντρο "Κάστρο". Οπως λέει αργότερα σε αφηγήσεις του, εκεί τα πράγματα αρχικά είναι πολύ δύσκολα: "...Εις τα ορεινά χωριά της Κρήτης δεν ημπορούσε να εισχωρήσει αυτό που εισχώρησε στις πόλεις... Εκεί χόρευαν ταγκά, βάλσα, ρούμπες, σάμπες και είμαστε υποχρεωμένοι να τα μάθουμε αυτά τα τραγούδια, να τα παίζουμε στα πανηγύρια και στους γάμους, για να μπορούμε να ζήσουμε και μεις, να βγάλουμε τα έξοδά μας και να τους κάνουμε σιγά-σιγά ν'αλλάξουνε και ν'αγαπήσουνε την Κρητική μουσική..."

Στα τέλη του 1958 πραγματοποιεί την πρώτη του ηχογράφηση για δίσκο. Είναι το τραγούδι "Κρητικοπούλα μου" ("Μια μαυροφόρα οτάν περνά"). Λίγους μήνες πριν είχε παντρευτεί την Ουρανία Μελαμπιανάκη, κόρη ευκατάστατης οικογένειας του Ηρακλείου. Εγκαθίστανται στο Ηράκλειο. Οι οικονομικές δυσκολίες είναι στην αρχή μεγάλες. Το 1960 γεννιέται το πρώτο τους παιδί, ο Γιώργος και 6 χρόνια μετά το δεύτερο, η Ρηνιώ.

Την επιτυχία του πρώτου εκείνου τραγουδιού ακολουθούν αρκετές ακόμα ηχογραφήσεις σε μικρά δισκάκια. Ακριβώς το 1966, βγαίνοντας για πρώτη φορά από την Ελλάδα, συμμετέχει σ'ένα φολκλορικό φεστιβάλ στο Σαν Ρέμο και παίρνει το πρώτο βραβείο. Το 1967 ανοίγει στο Ηράκλειο, το πρώτο Κρητικό κέντρο, τον "Ερωτόκριτο". Τα πράγματα έχουν γίνει αισθητά καλύτερα γι'αυτόν. Τον Φεβρουάριου του 1969 ηχογραφεί την "Ανυφαντού", ένα τραγούδι που κυριολεκτικά "σπάει τα ταμεία" μέσα στην παραδοσιακή δισκογραφία της εποχής. Τον Απρίλη εκείνης της εποχής έρχεται στην Αθήνα, στο κέντρο "Κονάκι" και τον Σεπτέμβριο εγκαθίσταται μόνιμα στην πρωτεύουσα. Ο σκηνοθέτης Ερρίκος Θαλασσινός, με τον οποίο γνωρίζονται στο "Κονάκι", μιλά γι'αυτόν στον συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο. Ηδη όμως από το 1965, οι δυνατότητες αλλά και ο χαρακτήρας του έχουν προκαλέσει το ενδιαφέρον του διευθυντή -τότε- της δισκογραφικής εταιρίας COLUMBIA, του Τάκη Λαμπρόπουλου. Μετά την επιτυχία της "Ανυφαντούς", το καλοκαίρι του 1970, ο Λαμπρόπουλος κατεβαίνει μαζί του στ' Ανώγεια, γίνονται κουμπάροι και ξεκινούν μια συνεργασία σε νέα πλαίσια.

Πέρα από τα παραδοσιακά τραγούδια της Κρήτης, η φωνή του Νίκου Ξυλούρη θα περάσει στη σύγχρονη "έντεχνη" δημιουργία επώνυμων συνθετών. Μέσα σ' αυτές τις επιλογές, μέλλεται η γνήσια Κρητική έκφραση και το παραδοσιακό τραγούδι της Κρήτης ν' αποκτήσουν μια πανελλήνια εμβέλεια, μια δυναμική που ποτέ δεν είχαν στο παρελθόν, όσοι μεγάλοι και αν ήταν οι καλλιτέχνες, τραγουδιστές και οργανοπαίχτες που την υπηρέτησαν.

Με το Γιάννη Μαρκόπουλο συνεργάζονται για πρώτη φορά στο "Χρονικό", μια ενότητα τραγουδιών που θέτει σε νέα βάση τη σχέση της παράδοσης με το παρόν. Εξι μήνες μετά κυκλοφορεί ο δίσκος αναφορά στα "Ριζίτικα" της Κρήτης. Τον Μαϊο του 1971 ξεκινούν κοινές εμφανίσεις στη μπουάτ "Λήδρα" στην Πλάκα. Μέσα στην καρδιά της δικτατορίας, η φωνή του Ξυλούρη, είτε λέει τα τραγούδια του Μαρκόπουλου, είτε παραδοσιακά τραγούδια της Κρήτης, γίνεται σημαία αντίστασης. "Πότε θα κάνει ξαστεριά", "Αγρίμια κι αγριμάκια μου" ...

Ακολουθούν δύο ακόμα κύκλοι τραγουδιών του Γιάννη Μαρκόπουλου, η "Ιθαγένεια" και ο "Στρατής ο θαλασσινός" αλλά και συνεργασίες με τον Σταύρο Ξαρχάκο ("Διόνυσε καλοκαίρι μας", "Συλλογή"), τον Χριστόδουλο Χάλαρη ("Τροπικός της Παρθένου", "Ακολουθία") και τον Χρήστο Λεοντή ("Καπνισμένο μου τσουκάλι"). Το καλοκαίρι του 1973 κρατά τον καθοριστικό ρόλο του τραγουδιστή σε μια παράσταση που ανεβάζουν η Τζένη Καρέζη και ο Κώστας Καζάκος, στον θέατρο "Αθήναιον" με αντικείμενο την ιστορική διαδρομή της Ελλάδας στα νεότερα χρόνια. Είναι "Το μεγάλο μας τσίρκο". Μέσα από τις αναφορές και τα τραγούδια του βρίσκει τρόπο έκφρασης το τεταμένο πολιτικό κλίμα που οδηγεί στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Είναι από τις ελάχιστες επίσημες παρουσίες στο χώρο που βλέπουν το φως της δημοσιότητας από τις εφημερίδες εκείνων των ημερών. "Ο Νίκος Ξυλούρης ήταν χθες στο Πολυτεχνείο" ενημερώνουν, μετατρέποντας τον ήδη φορτισμένο πολιτικά τραγουδιστή, σε "κόκκινο πανί" της μεταλλαγμένης δικτατορικής κυβέρνησης που ακολουθεί.

Από τη "Λήδρα", στην "Αρχόντισσα", μετά στην "Αποσπερίδα"... Ξανά στη "Λήδρα", μετά στο "Κύτταρο" και στο "Θεμέλιο"... Είναι οι έξι σταθμοί του στις μπουάτ μέχρι το 1979. Τα μεταπολιτευτικά χρόνια τραγουδά κάποια ακόμα τραγούδια του Χρήστου Λεοντή, του Σταύρου Ξαρχάκου και του Γιάννη Μαρκόπουλου... Παράλληλα ηχογραφεί τα "Αντιπολεμικά" τραγούδια του Λίνου Κόκοτου και του Δημήτρη Χριστοδούλου και κάποια μελοποιημένα από τον Ηλία Ανδριόπουλο ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη. Επανέρχεται όμως και στα παραδοσιακά τραγούδια της Κρήτης, ενώ λέει και κάποια λαϊκά τραγούδια του Στέλιου Βαμβακάρη. Με τον "Αργαλειό", το "Φιλεντέμ", τον "Πραματευτή" αλλά και το "Μεσοπέλαγα αρμενίζω" ακούγεται ξανά έντονα η φωνή του. Τώρα λέει και πάλι "τραγούδια ζωής". Είναι όμως η τελευταία φορά που ακούγεται... Υστερα από ταλαιπωρία ενός χρόνου με την υγεία του, φεύγει για πάντα στις 8 Φεβρουαρίου του 1980. Η φυσική του απουσία έρχεται να κλείσει μια ολόκληρη εποχή, να σφραγίσει μια συγκεκριμένη αντίληψη περί Ελληνικού τραγουδιού. Η ρωμαλέα έκφραση, η άμεση σύνδεση με τα κοινωνικά και πολιτικά δεδομένα αλλά και ο άρρηκτος δεσμός με την ντόπια τραγουδιστική παράδοση, ίσως είναι "πολυτέλεια" για τη δεκαετία που έρχεται...
Περισσότερες πληροφορίες για το Νίκο Ξυλούρη μπορείτε να βρείτε στο επίσημο site του.

Αφιερωμένο σε κάποια που είναι από την Κρήτη και της αρέσει πολύ ο Ξυλούρης.

Νικόλας Άσημος

Μια μοναχική φιγούρα σιωπηλά ανηφορίζει το λόφο του Στρέφη, διασπώντας το μισοσκόταδο της σκέψης καθώς ο άνεμος απλώνει βιαστικά ένα ψίθυρο..."Νικόλας Άσιμος. Ουχί Νίκος ουδέ Νικόλαος. Νικόλας και το "Άσιμος" με γιώτα..."


Νικόλαος Ασημόπουλος ήτανε το επίσημό του όνομα.Γεννήθηκε στις 20 Αυγούστου του 1949 στη Θεσσαλονίκη


Στο Δημοτικό λαμβάνει αρχικά μέρος σε σκετσάκια ενώ τελειόφοιτος παρελαύνει ως σημαιοφόρος. Στο Γυμνάσιο (Βαλταδώρειο Γυμνάσιο Αρρένων Κοζάνης) δεν τα θέλει καθόλου αυτά και καθησυχάζει τους γονείς του καθώς τον βλέπουν να μην διαβάζει: "Εγώ τα ξέρω, δεν πα να χτυπιούνται, εγώ θα γράψω στα γραπτά".
Παιδαρέλι ακόμη, αρχίζει να δείχνει τον ανήσυχο χαρακτήρα του. Τον χαρακτηρίζει πλούσια αντίληψη, περιέργεια και σιγουριά, ενώ ο νεανικός εγωισμός βρίσκεται στο ζενίθ του. Οξύθυμος σαν φιτίλι, χωρίς ωστόσο να κρατάει κακία σε κανέναν. "Μόνο τον Νίκο που είχα, ήταν σαν να μεγάλωσα δέκα παιδιά", έλεγε η μητέρα του. Σαν μαθητής, του αρέσει να διαβάζει εξωσχολικά βιβλία, γράφοντας παράλληλα στιχάκια και ποιήματα σαν χείμαρρος από την πρώτη κιόλας Λυκείου. Αφορμές, το σχολείο, η κοινωνική ζωή και ο καταπιεσμένος επαρχιακός έρωτας. Ένα υποκειμενικό καλλιτεχνικό "alter ego" αρχίζει να καλλιεργείται μέσα του. Για το σχολείο αρχίζει σταδιακά να αδιαφορεί και από διάβασμα, τόσο όσο για να βρίσκεται βαθμολογικά λίγο πιο πάνω από το μέσο όρο. Δεν έχει φίλους κολλητούς και ούτε βρίσκεται στο επίκεντρο κάποιας νεανικής παρέας.
Το χειμώνα του 1966 αποτολμά να στείλει για δημοσίευση στην εφημερίδα "Ελεύθερος Κόσμος", στην στήλη για νέους που επιμελείτο ο Νίκος Μαστοράκης, εξελληνισμένους τους στίχους της γαλλικής επιτυχίας "Monsieur Cannibal". Αντί αυτού ο Μαστοράκης τον ειρωνεύεται με το γάντι. Ο Νικόλας ως ανταπάντηση συγγράφει μία τετρασέλιδη επιστολή, ερχόμενος στην πρώτη του δημόσια αντιπαράθεση. Αντιδρώντας με νεανικό κριτικό πνεύμα, βάζει τον Μαστοράκη στη θέση του με τρία εύστοχα τετράστιχα. Είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιεί δημοσίως το ψευδώνυμο Άσιμος. Έκτοτε το καθιερώνει.

Θεσσαλονίκη - Η επανάσταση της συνείδησης
Η μεταστροφή του Νικόλα επέρχεται κατά το τελευταίο σχολικό έτος. Αποφασίζει να σπουδάσει φιλολογία, παρόλο που στο Λύκειο ακολουθεί τον πρακτικό κλάδο. Έπειτα από εντατικά φροντιστήρια, το καλοκαίρι του 1967 καταφέρνει το ακατόρθωτο! Μαθαίνει λατινικά, αρχαία ελληνικά, ιστορία και έκθεση.Ο Σεπτέμβρης τον βρίσκει στην Θεσσαλονίκη, να διασχίζει τις πύλες του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, κάτοχο μιας θέσης στον κλάδο Μεσαιωνικών και Νέων Ελληνικών Σπουδών, μακριά από την ασφυκτική οικογενειακή θαλπωρή.
Στη συνέχεια παρακολούθησε μαθήματα δραματολογίας στη Δραματική Σχολή Χαρατσάρη. Μάλιστα βρέθηκε σε κάποια στιγμή να κάνει ανεπίσημα και τον..."καθηγητή". Φυσικά μετά από λίγο καιρό τα παράτησε μιας και στα υπόγεια δωματιάκια της Παλιάς Φιλοσοφικής έστησε τον θεατρικό "ναό" του. Ήταν μόλις 21 ετών όταν θέλησε να σκηνοθετήσει!Η Ασφάλεια έχει όμως αντίθετη άποψη. Τον ζορίζουν, του παρακρατούν την ταυτότητα (Δεν έβγαλε άλλη παρά μόνο 18 χρόνια αργότερα καταφέρνοντας να του εκδώσουν ταυτότητα στο όνομα Άσιμος με τη "διευκρίνιση" στο σημείο του Θρησκεύματος: "Άνευ Θρησκεύματος") και διαλύουν μετά απειλών την αυτοσχέδια θεατρική ομάδα πριν καν ξεκινήσει παραστάσεις. Την άνοιξη του 1972 συναντά τον Δημήτρη Δημητρακόπουλο (ο οποίος του έμαθε κιθάρα) και τον Γιώργο Κατσικαβέλη. Τα πρώτα τραγούδια μελοποιούνται, ενώ εμφανής είναι η προδιάθεσή για πρόζα.

Mέσα Δεκεμβρίου, στην καφετέρια που βρισκόταν στο δώμα του Λευκού Πύργου, "Ο Νικόλας Άσιμος και η παρέα Του", χωρίς μικρόφωνα και εξοπλισμό, εμφανίζονται μπροστά από κοινό.Η επιτυχία ήταν άμεση. Η διάθεση για πρόζα κυριαρχεί και η συνεργασία περνάει δοκιμασία. Ταυτόχρονα, αρχίζουν τα πηγαινέλα και στην Ασφάλεια. Ο Νικόλας αντιδρά, όμως είναι πλέον αργά. Η συνεργασία αποτελεί πια παρελθόν.


Συνεχίζει με νέο σχήμα στο Λευκό Πύργο. Ταυτόχρονα αρχίζουν οι ρήξεις με τους συνεργάτες του. Αποκορύφωμα η αποχώρηση του Άσιμου από τον Λευκό Πύργο με μαυρισμένο μάτι. Μηνύει μάλιστα τον Γιώργο Αραπάκη, ο οποίος με την έκβαση της υπόθεσης καταδικάζεται σε 15ήμερη φυλάκιση. Στις 28 Μαρτίου 1973, ξεκινάει εκ νέου συνεργασία με τους Δημητρακόπουλο-Κατσικαβέλη καθώς και άλλους καλλιτέχνες στην ντισκοτέκ "Apple", όπου και συνεχίζει εμφανίσεις μέχρι τα τέλη Μαΐου. Από το πανεπιστήμιο έχει οριστικά ξεκόψει, παρόλο που απείχε 6 μονάχα μαθήματα από το πτυχίο σε μια ενσυνείδητη προσπάθεια να αποφύγει την θητεία και με τα όνειρά του για οδηγό χαράζει ρότα για την Αθήνα και τις ζωντανές εμφανίσεις.

Μέρος Β' Μέρος Γ' Υστεροφημία

σχέση του Νικόλα Άσιμου με την επίσημη δισκογραφία είναι αν μη τι άλλο υποτυπώδης. Η αντιφατικότητα του χαρακτήρα του από τη μια και το ανυπότακτο εγωκεντρικό του "είναι" από την άλλη, περιθωριοποιούσαν τον Νικόλα με αποτέλεσμα δεκάδες μουσικά και στιχουργικά διαμάντια να κρύβονται αυτή τη στιγμή, άγνωστα στο ευρύ κοινό, στο χρονοντούλαπο που καλείται "Παράνομες Κασέτες". Η εμπειρία του Νικόλα με το "Μηχανισμό" (Μάιος 1975) στο παρελθόν και ο ακήρυκτος πόλεμος από τον περίγυρό του αμέσως μετά την κυκλοφορία, του μοναδικού εν ζωή προσωπικού δίσκου μεγάλης διάρκειας ("Ο Ξαναπές" στα 1982), δεν άφησαν και πολλά περιθώρια να περάσει μεγάλο μέρος (μόνο 17 εν ζωή), από ένα σύνολο 118 τραγουδιών του Νικόλα, στην επίσημη δισκογραφία.Καλώς ή κακώς, η δισκογραφική παρουσία του Νικόλα, οφείλεται κατά κύριο λόγο στην αγάπη που έτρεφε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου για τα τραγούδια του, παρόλο που μεταξύ των δυο τους δεν ανεπτύχθηκε ποτέ η περιβόητη αδελφική φιλία. Αξίζει όμως να ειπωθεί πως μερικές φορές σε δύσκολες στιγμές, ο Παπακωνσταντίνου ενίσχυσε οικονομικά και ψυχικά τον Νικόλα, από απόσταση ασφαλώς. Εξασφάλιση ενισχυμένων ποσοστών για τη χρήση των τραγουδιών του, ανάληψη των εξόδων της κηδείας του, κίνησε τις διαδικασίες να κυκλοφορήσουν οι δυο μεταθανάτιοι δίσκοι κλπ.
Οι δυο μεταθανάτιοι δίσκοι του Νικόλα Άσιμου, που κυκλοφόρησαν έπειτα από την προσωπική μεσολάβηση του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, είναι βασισμένοι εξ ολοκλήρου σε υλικό από τις "Παράνομες Κασέτες". Τα τραγούδια αυτά εμφανίστηκαν από τη μια με καινούργιες ενορχηστρώσεις και αλλαγές που ήθελε να κάνει, όμως δεν πρόλαβε, ο Νικόλας, από την άλλη κρατήθηκε ένα μέρος από τις αρχικές ηχογραφήσεις. Το αποτέλεσμα είναι η καλοθελημένη ακουστική παραποίηση και ωραιοποίηση των τραγουδιών. Ενδεικτικό παράδειγμα ο "Μπαγάσας", που ενώ στην αρχική του ηχογράφηση (Παράνομη κασέτα Νο 000008 "Στο Φανάρι του Διογένη") τον τραγουδούσαν ως ντουέτο ο Νικόλας κα η Σωτηρία Λεονάρδου, στον δίσκο εμφανίστηκε μόνο η φωνή του Άσιμου.Από την άλλη, οι κατά καιρούς δεσμεύσεις του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, για την αυτούσια δισκογραφική κυκλοφορία των "Παράνομων Κασετών", έχουν παραπέσει σε λήθη. Η ευθύνη ασφαλώς δεν βαραίνει μονάχα τον Βασίλη, μιας και σ' αυτόν χρωστάμε κατά κύριο λόγο, το ότι σήμερα μπορούμε να ακούμε κάποια από τα τραγούδια του.

ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΘΑΝΑΤΙΟΙ ΔΙΣΚΟΙ
Βασίλης Παπακωνσταντίνου - "Χαιρετίσματα"

"Ήχοι του Χειμώνα"

Νικόλας Άσιμος - "Το Φανάρι του Διογένη"

Νικόλας Άσιμος"Στο Φαλημέντο του Κόσμου - Γιουσουρούμ"


Βασίλης Παπακωνσταντίνου - "Χαιρετίσματα"Δίσκος 33 στροφώνΟ Β. Παπακωνσταντίνου ερμηνεύει 5 τραγούδια του Νικόλα ΆσιμουΚυκλοφορία δίσκου: Απρίλιος 1987Μίνως

"Ήχοι του Χειμώνα"Τετραπλός δίσκος βινιλίου με 30 ζωντανές ηχογραφήσειςΟ Νικόλας Άσιμος ερμηνεύει μαζί με τους "Εναπομείναντες" το τραγούδι "Πάλι στην Ξεφτίλα"Κυκλοφορία δίσκου: Απρίλιος 1988Λύρα

Νικόλας Άσιμος - "Το Φανάρι του Διογένη"Δίσκος 33 στροφώνΕίναι ο πρώτος μεταθανάτιος δίσκος του Νικόλα ΆσιμουΣυμμετέχει η Σωτηρία Λεονάρδου Κυκλοφορία δίσκου: Φεβρουάριος 1989Μίνως

Νικόλας Άσιμος"Στο Φαλημέντο του Κόσμου - Γιουσουρούμ"Δίσκος 33 στροφώνΟ δεύτερος μεταθανάτιος δίσκος του Νικόλα ΆσιμουΣυμμετέχει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου Κυκλοφορία δίσκου: 1992ΜΒΙ

Υ.Γ
Νικόλα , δεν θα σε ξεχάσουμε ,τα τραγούδια σου θα ζουν πάντα στις καρδιές μας . . .