Σας αφήνει... να είστε ο εαυτός σας ??

Σας αφήνει... να είστε ο εαυτός σας ??

Σημαντικός παράγοντας σε μια σχέση θεωρώ, ο σύντροφος να αφήνει τον άλλον απλά να είναι ο εαυτός του. Να μην παλεύει να τον βάλει σε ''καλούπια'' δικά του και να προσπαθεί και να επιμένει πολλές φορές ώστε το έτερον ήμισυ του να πηγαίνει με τα δικά του μέτρα και σταθμά, με συνέπεια την προσαρμογή του στα δικά του δεδομένα. Ο έμμεσος ή άμμεσος αυτός ''εξαναγκασμός'', ίσως αποτελεί και μεγάλο σημείο προστριβών στα σημερινά ζευγάρια με τα γνωστά αποτελέσματα.

Σωστός ο παίχτης!!

Με βρίσκεις απόλύτα σύμφωνη κύριε κούρσαρε.

Το να επιρρεάζεσαι από τον συντροφό σου σε μια σχέση είναι κάτι που δεν μπορείς να αποφύγεις. Χωρίς καν να το καταλαβαίνεις, 'κολλάς' συνηθειές του κυρίως αυτές που σου έλκυσαν το ενδιαφέρον όταν τον γνώρισες, ίσως και αυτές που σε έκαναν να τον ερωτευτείς.

Φυσικά αυτό συμβαίνει και αντίστροφα. Ο συντροφός σου 'κολλάει' συνήθειες δικές σου.

Αλλά το να σε αναγκάζει ο συντροφός σου να μπεις σε δικά του καλούπια, αυτό είναι μεγάλο λάθος.

Ο κάθε άνθρωπος έχει τη δική του προσωπικότητα την οποία αναπτύσει μέσα από προσωπικές του εμπειρίες.

Αν ο συντροφός μου προσπαθούσε να μου αλλάξει τη προσωπικοτητά μου νομίζοντας βέβαια πως το κάνει για καλό μου (άσχετο αν το κάνει απλά για να με βάλει στα καλούπια του), κάθε άλλο παρά στα καλούπια του θα με έβαζε!

Όταν δεν μπορείς να είσαι με κάποιον γι'αυτό που είναι, όταν δεν ερωτευτείς τα λάθη του, τις κακές συνηθειές του, τον ξεχωριστό χαραχτήρα του, πως μπορείς να λες πως τον αγαπάς?

Πολυ ωραιο θεμα! :-)

Πολλοι/ες απο εμας ισως σε καποια σχεση της ζωης μας..ασυνειδητα η συνειδητα εχουμε προσπαθησει να αλλαξουμε τον αλλο..θεωρωντας το καμια φορα αυτο αποδειξη της αγαπης του προς εμας!
Ποσες σχεσεις στηριζονται στην ελπιδα αλλαγης συμπεριφορας/χαρακτηρα ενος απο το ζευγαρι?
Γνωμη μου ειναι οτι αν διαπιστωσουμε ποτε οτι ο εκαστοτε συντροφος μου..προσπαθει να μας βαλει σε "καλουπια" η να μας αλλαξει,θα πρεπει να μας χτυπησει το "κουδουνακι του συναγερμου" οτι κατι δεν παει καλα..
Το να θελουμε να γινομαστε καλυτεροι,η να προσπαθουμε να "διορθωσουμε" καποια ελλατωματακια μας οπωσδηποτε δεν ειναι κακο..αρκει αυτο να γινεται με δικη μας θεληση και οχι για χαρη καποιου αλλου!
Και γιατι ν'αλλαξω τον εαυτο μου για ν'αρεσω σε καποιον που δεν με θελει οπως ειμαι? Θα αλλαζω καθε φορα εαυτο αναλογα με το πως με θελει ο καθενας?
Σκοπος λοιπον σε μια σχεση λοιπον δεν θα ειναι να αλλαξουμε τον συντροφο μας η τον εαυτο μας αλλα να καλυτερευουμε τη σχεση μας και τους εαυτους αναλογα με τα θελω μας και να ωριμαζουμε μαζι με τον συντροφο μας!
Κι αν δεν μας αγαπησει για αυτο που ειμαστε?
Δεν πειραζει..θα παμε καπου παρακατω που θα βρεθει αυτος/η που θα μας αγαπησει οπως ειμαστε!
Και σιγουρα αυτη η σχεση θα αξιζει κατι παραπανω!

Πιστεύω ότι είναι κανόνας για να δημιουργηθεί μια σχέση με γερές βάσεις... Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν επισημαίνει τα λάθη μου με τρόπο τέτοιο που να μην με μειώνει και βάζοντας με σε μια διαδικασία να θέλω απο μόνη μου να αλλάξω κάποια άσχημα ίσως σημεία του χαρακτήρα μου..

Σίγουρα σε μια σχέση θα πρέπει να νιώθουμε ο εαυτός μας να μην καταπιεζόμαστε και να μην καταπιέζουμε.
Είμαι της άποψης αγάπα τον συντροφό σου με τα ελαττώματα του, εξάλου τον άνθρωπο που αγάπησες, τον αγάπησες για αυτό που είναι όχι για αυτό που θα ήθελες να είναι. Καλό όμως είναι κάποια μικρά πραγματάκια που μας ενοχλούν να διορθώνονται.

Παράθεση:
Originally posted by ntolmadofilo
Σίγουρα σε μια σχέση θα πρέπει να νιώθουμε ο εαυτός μας να μην καταπιεζόμαστε και να μην καταπιέζουμε.
Είμαι της άποψης αγάπα τον συντροφό σου με τα ελαττώματα του, εξάλου τον άνθρωπο που αγάπησες, τον αγάπησες για αυτό που είναι όχι για αυτό που θα ήθελες να είναι. Καλό όμως είναι κάποια μικρά πραγματάκια που μας ενοχλούν να διορθώνονται.

Συμφωνώ, καλό είναι να βάζουν και οι 2 σύντροφοι νερό στο κρασί τους σε κάποια θέματα, ώστε να βρίσκεται μια χρυσή τομή και να αποφεύγονται οι παρεξηγήσεις.

Ναι στη διορθωση...οχι στην καταπιεση...

Κι επειδη εχω περασει απο τετοιο σταδιο, ειναι ΑΠΑΙΣΙΟ συναισθημα να νοιωθεις οτι απο κει που ΟΛΑ επανω σου ηταν καλα για τον αλλον, ξαφνικα και σχεδον δια της ΒΙΑΣ να ΠΡΕΠΕΙ να αλλαξεις γιατι αλλιως δεν εισαι αποδεκτη.... Λυπαμαι φιλοι μου....ειναι διαφορετικο μεσα απο συζητησεις και ομορφους διαλογους να βρισκουμε τα πραγματα που μας ενοχλουν στους αλλους και να θελουμε τελικα κι εμεις οι ιδιοι να τα αλλαξουμε για να ειμαστε "καλυτεροι" και αλλο να σου ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ αλλαγη στα ολα η σχεδον ολα σου......
Λυπαμαι...δε θα παρω.....

Τι νοημα θα ειχε μια σχεση μεσα στην οποια θα προσποιεισαι , δεν θα μπορεις να εκφραστεις , θα νιωθεις πνιγμενος , φυλακισμενος μεσα στον ιδιο σου τον εαυτο.
Η απολυτη ελευθερια εκφρασης μεσα σε μια σχεση ειναι ενας βασικος παραγοντας που δινει φτερα και στους δυο να βγαλουν ολα τα καλα εκεινα συναισθηματα ο ενας για τον αλλο .
Νιωθεις για τον αλλο για αυτα που ειναι οχι για αυτα που θα ηθελες να ειναι , ειτε επιρεασμενοι απο προηγουμενες εμπειριες ειτε απο ανολοκληρωτες προσδοκιες ειτε απο απατηλα ονειρα και φαντασιωσεις.
Ζεις , νιωθεις , αισθανεσαι με καποιον/α γιατι σου ενεπνευσε ερωτα , σου εδωσε φλογα , ελευθερια , πιστεψε σε σενα , δεν σε συγκρινε , σε δεχτηκε οπως εισαι οπως την δεχτηκες και εσυ , ζεις την μαγεια , ανοιγετε φτερα.....
Σιγουρα υπαρχουν πραγματα που μπορει να μην αρεσουν ομως σιγουρα αν υπαρχει η θεληση και αυτο το ξεχωριστο αναμεσα σας υπαρχουν και τα περιθωρια προσαρμογης.

Ποιος ειμαι εγω που θα σμιλεψω το αγαλμα της.....

ΥΓ η ψυχη δεν φυλακιζεται!

Αν δεν καταπιέζαμε και δεν καταπιεζόμασταν.... αυτό θα ήταν και το "τέλειο" σε μια σχέση koyrsare.

Δυστυχώς όμως οι πιο πολλοί το έχουν σκοπό να σε "καλουπώσουν" σύμφωνα με τα δικά τους μέτρα και σταθμά.

Είναι φοβερό συναίσθημα όταν βλέπεις ότι ο σύντροφος που έχεις διαλέξει με τα ελαττώματά του αλλά και τις χάρες του, προσπαθεί να σε φέρει με διαφόρους τρόπους στα δικά του "νερά".

Εσύ από την άλλη τον δέχεσαι όπως είναι γιατί αυτή ήταν και η επιλογή σου, με όσα ελαττώματα και προτερήματα έχει. Δεν προσπαθείς να τον αλλάξεις και να τον φέρεις στα νερά σου, τον αποδέχεσαι γιατί αυτά είδες από την αρχή και τα αγάπησες.

Δυστυχώς μέχρι τώρα σε οποιαδήποτε σχέση και να είχα, ακόμη και μέσα από τον γάμο που είχα, είδα με λύπη μου ότι ο "αγαπητός σύντροφός" μου προσπάθησε να με αλλάξει κατά τα δικά του δεδομένα και να καταπατήσει την προσωπικότητά μου.
Απόρησα κάποια στιγμή γιατί με διάλεξε και δεν έβρισκε κάποια άλλη που να τον συπληρώνει καλύτερα....

Ισως να νόμιζε ότι ήμουν ένα άβουλο πλάσμα το οποίο θα μπορούσε να το διαπλάσει όπως εκείνος φανταζόταν...

Το θέμα δεν είναι να βάζεις νερό στο κρασί σου σε διάφορα θέματα που ίσως υπάρξει αντίλογος...
Διαφορές απόψεων θα υπάρχουν σε ένα ζευγάρι, αρκεί να υπάρχει θέληση και από τις δυο πλευρές να βρεθεί λύση στο πρόβλημα.
"Χρυσή τομή" υπάρχει για όλα τα προβλήματα που προκύπτουν. Και λύσεις υπάρχουν για όλα τα προβλήματα αρκεί να υπάρχει κατανόηση.
(αλλά νομίζω ότι άλλο το θέμα μας).

Λάθος λοιπόν από την αρχή αν κάποιος δεχθεί να μπει σε "καλούπι" που του επιβάλει ο σύντροφός του έμεσα ή άμμεσα. Γιατί υπάρχουν και αυτές οι περιπτώσεις. Κάποιοι κάνουν "θυσίες" ακόμη και σε αυτό το σοβαρό θέμα και αργότερα το μετανοιώνουν. Ισως επειδή αγαπούν τον σύντροφό τους και τον θέλουν τόσο ώστε να ζουν στην "σκιά" του.

Εγώ δεν μπόρεσα ποτέ να ζω στην "σκιά" κανενός.

Είμαι αυτό που δείχνω και αυτό θέλω να δέχεται ο άλλος χωρίς να προσπαθεί να με αλλάξει.
Να με δεχθεί έτσι όπως είμαι.....

απλά ο εαυτός μου, με τα καλά και τα άσχημα... με τα λίγα αλλά και τα πολλά...

(όπως είπε και η aisiodoxi άλλο είναι να βιώνεις μια τέτοια κατάσταση μέσα σε μια σχέση και άλλο είναι απλά να το συζητάς και να λες την άποψή σου μέσα από ένα όμορφο διάλογο).

Θα μου επιτέψετε να επέμβω ;

Πιστεύω πως οι σχέσεις μας πρέπει να μας επιτρέπουν να είμαστε ο εαυτός , αλλά ο καλύτερος εαυτός μας.

Εάν εγώ π.χ για να μην καταπιέζομαι αποφασίζω κάθε φορά που νευριάζω να σπάω τα πάντα στο σπίτι και ο σύντροφος μου απαιτεί να το σταματήσω....με καταπιέζει ;

Εάν ο σύντροφος μου όμως απαιτεί να παρατήσω την δουλειά μου , απλά γιατί δεν γουστάρει να δουλεύουν οι γυναίκες και μου το επιβάλει...ναι ...τότε με καταπιέζει!

Αλλά και σε αυτή την περίπτωση το λάθος είναι δικό μου αφού δεν φρόντισα να μάθω τις απόψεις του σε θέματα που είναι μεγάλης σημασίας για μένα προτού να τον θεωρήσω σύντροφο μου.

Δεν είμαι υπέρ ούτε του άμεσου ούτε του έμμεσου εξαναγκασμού. Είμαι υπέρ της ωριμότητας. Τα δικαιώματα του κάθε συντρόφου στην σχέση (όπως και στην ζωή θεωρητικά πάντα) θα έπρεπε να σταματούν εκεί που αρχίζουν τα δικαιώματα του άλλου και να είναι και άμεσα συνυφασμένα με κάποιες υποχρεώσεις.

Η σχέση μας , μια σωστή σχέση , θα πρέπει να εξελίσσει τον καλύτερο μας εαυτό μέσα από το πλάισιο του εμείς.

Η κατανόηση ,η ανοχή , η αποδοχή , αν και τρομερά δύσκολα να εφαρμοστούν στην καθημερινή μας ζωή , νομίζω πως πρέπει να είναι η βάση των σχέσεων μας.

Πιστεύω πως όταν αγαπάμε τους ανθρώπους , όταν έχουμε επιλέξει να ειμαστε μαζί τους συνειδητά , είμαστε διατεθειμένοι να τους καταλάβουμε (έστω και αν κάνουν λάθη , έστω και αν μερικές φορές παράλογίζονται ) και να επιλύσουμε τις οποιεσδήποτε κινήσεις καταπίεσης με ωριμότητα.

Νομίζω πως μόνο έτσι αποφεύγουμε και την καταπίεση και τους καυγάδες και τα προβλήματα γενικότερα.

Λιγότερος εγωισμός και μεγαλύτερη κατανόηση και επιθυμία συνεννόησης.

μα γιατι να προσπαθησει να με αλλαξει??
αφου αγαπησε αυτο ακριβως που ειμαι..

αν με αλλαξει μπορει και να μη μ αγαπαει πια...

και σιγουρα δεν θα τον αγαπω εγω

Ο ευατός μου σίγουρα δεν με αφήνει να είμαι...

Ο εαυτός μου όμως ναι!!!

Απορία:
Γιατί είναι η λέξη που τόσο συχνά την βλέπουμε να γράφεται λάθος?

Μας γνωρισαν με αυτο που ειμαστε!!!
Μας αγαπησαν γιαυτο που ειμαστε!!!
Γιατι να μας αλλαξει???
Ισως να μας διορθωσει...ναι!!!! το δεχομαι!!!
Αλλαγη ομως οχι...ειναι σαν να εχω αλλον εαυτο!!!!
Την καταπιεση ποτε δεν την δεχτηκα απο κανεναν και ουτε προκειται να την δεχτω!!!!!!!!

Πιστεύω ότι είναι σημαντικό για την ποιότητα της σχέσης, να αφήνεται ο καθένας να είναι ο εαυτός του. Να μην προσπαθεί ο ένας σύντροφος να «υποτάξει» την προσωπικότητα του άλλου, ή να την σμιλέψει σύμφωνα με τις επιθυμίες και τα θέλω του, φτιάχνοντας έναν άνθρωπο που ουσιαστικά δεν θα είναι ο εαυτός του, αλλά ένα ανδρείκελο θα τολμούσα να πω. Το να δεχθή κάποιος συνειδητά να μην είναι είναι ο εαυτός του μόνον από αγάπη προς τον εγωιστή σύντροφο, θα είναι καταστροφικό για το ίδιο το άτομο αλλά και για την σχέση μακροπρόθεσμα, αν κάποτε αποφασίσει να κάνει την επανάστασή του, αναζητώντας και αποζητώντας τον εαυτό που άφησε πίσω του.

Χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε στη διάρκεια της συμβίωσης επηρεαζόμαστε ο ένας από τα θετικά σημεία του άλλου (όχι πάντα) και τα αφομοιώνουμε, βελτιώνοντας τον εαυτό μας. Αυτή όμως είναι μία ασυνείδητη και ωφέλιμη «παρέμβαση».

Όλοι χρειαζόμαστε τον σεβασμό που μας αξίζει, σεβασμό στην προσωπικότητά μας, σεβασμό στις απόψεις μας, σεβασμό στις ατομικές μας ελευθερίες. Η μόνη παρέμβαση που θα επέτρεπα θα ήταν στην περίπτωση που ο ένας σύντροφος θα προσπαθούσε να διορθώση τον «κακό» εαυτό του άλλου, δείχνοντάς του με αγάπη και καλοσύνη τον δρόμο για την αλήθεια, επισημαίνοντας με ευγένεια και διακριτικότητα τα λάθη του, βοηθώντας τον να γίνη καλύτερος, πάντα χωρίς καταπίεση, με υπομονή και τρυφερότητα.

Επίσης πιστεύω ότι είναι ζωτικό, απαραίτητο, να έχουμε τον προσωπικό μας «χώρο» και χρόνο μέσα στη σχέση. Ακόμα και τις στιγμές απομόνωσης και μοναξιάς που συνειδητά επιλέγουμε και αποζητούμε για να συζητήσουμε με τον εαυτό μας, να γαληνέψουμε, να δημιουργήσουμε, να εκφρασθούμε. Όταν κάποιος προσπαθεί να μου τα στερήση αυτά, νοιώθω να ασφυκτιώ, να πνίγομαι, δεν έχω αέρα να ανασάνω. Θέλω να με δέχονται όπως είμαι. Αισθάνομαι τυχερή που μπορώ να είμαι ο εαυτός μου, που μπορώ να ωριμάζω και να εξελίσσομαι σαν άτομο, χωρίς να καταπιέζομαι, χωρίς να περιορίζομαι, αναγνωρίζοντας ότι οι ιδιορρυθμίες μου ίσως να είναι ενοχλητικές κάποιες φορές, είναι όμως σεβαστές και ευγνωμονώ τους δικούς μου που με αντέχουν!

Σιγά να μην καθόμουν να αλλάξω για την πάρτι του. Είμαι ο εαυτός μου. Είμαι πάντα αυτή που είμαι και δεν αλλάζω για κανέναν. Άλλο να διορθώνεις τα λάθη σου και άλλο να αλλάζεις το χατακτήρα σου. Πρέπει πάντα να είσαι ο εαυτός σου, γιατί αν στην αρχή κάνεις υποχωρήσεις και αλλάζεις για χάρη του άλλου, μετά όλα αυτά θα σε βγουν σε κακό...

Με αφηνει και αυτο ειναι το μυστικο της ....αν δεν με αφηνε θα με εχανε

Χμμμμμμμ......καταπιεση.......

κατι μου θυμιζει αυτη η λεξη........
ή
μηπως θα ηταν πιο σωστο.......
να την αποκαλεσουμε
"υπογεια βια"......?????

Ναι.....
μια "υπογεια βια" ειναι.......

Προσπαθουσε ............
να μου πεταξει.........
στα σκουπιδια..........
την προσωπικοτητα μου .........
την ψυχη μου........
την καρδια μου..........
την σκεψη μου............
τον χαρακτηρα μου...........
τα παντα που με εκαναν........
να ειμαι εγω........
και να τα αντικαταστησει.........
με τα δικα του πρωτυπα ...........
να ειμαστε ακριβως ιδιοι........
Να σκεφτομαι........
Να νιωθω.........
Να ενεργω..........
Να χαιρομαι
Να λυπαμαι
Να αντιλαμβανομαι πραγματα .........
και καταστασεις.........
ακριβως οπως εκεινος.........

Να κοιταζω τον εαυτο μου........
στον καθρεφτη........
και να μη βλεπω εμενα.......
αλλα.........
Εκεινον..........!!!!!!

Ενα δυνατο ΟΧΙ ..........
ταρακουνησε...........
την σιγουρια..........
και την ηρεμια του........
Ενα ΟΧΙ.........
πλημμυρισμενο απο δακρυα .........
αναφυλητα........
και αναπαντητα γιατι????????

Οχι........
με πλησιασες ..........
με αγαπησες........
και ήμουν η ζωή σου.........
επειδη προσπαθουσα με καθε τροπο .......
να ειμαι εγω.........

Δεν θα πεθανω εγω ..........
για να επιβιωσει το εσυ σου........

Μετα απο αγωνες........
δακρια.........
καυγαδες..........
καταφερα να πειστει .........
οτι για κανεναν .........
δεν θα αλλαξω........
τη μοναδικοτητα μου.......
το ειναι μου........
και οτι πολυτιμοτερο ..........
εχω........τον εαυτο μου..........

Οι μερες κυλουσαν .........
εγω ομως εκεινο το διαστημα.......
που εδινα τη μαχη.......
να κερδισω........
και να σωσω τον εαυτο μου.........
καταναλωσα ολες μου........
τις δυναμεις........

Ενιωθα κενη .........
αδυναμη..........
και το παραμικρο με επνιγε..........

Εφυγα........
για να νιωσω ελευθερη και ζωντανη........
Πηρα τον ευατο μου.......
και συνεχισα το δρομο μου........
Χωρις να κοιταξω πισω μου.........
οτι ειχα αφησει πισω μου με πονουσε .........
και με λυγιζε.........

Εφυγα γιατι.........
δεν μπορουσα να δινω........
καθημερινες μαχες.......
για να υπερασπιζομαι.........
τον εαυτο μου..........
και να τον προστατευω..........
απο τα νυχια...........
καποιου........
που ηθελε........
να μου τον καταστρεψει.........

Τον αγαπουσα.......
οπως και αν ηταν.........
και τον συγχωρησα για ολα........
γιατι .........???????
Γιατι........
απλα εβαζε ολο του το ειναι...........
για να ειναι ο εαυτος του.......

Αλλα δεν ξαναγυρισα........
εφυγα τοσο ησυχα .......
οπως ειχα ερθει........

Παράθεση:
Originally posted by koyrsaros
Σημαντικός παράγοντας σε μια σχέση θεωρώ, ο σύντροφος να αφήνει τον άλλον απλά να είναι ο εαυτός του. Να μην παλεύει να τον βάλει σε ''καλούπια'' δικά του και να προσπαθεί και να επιμένει πολλές φορές ώστε το έτερον ήμισυ του να πηγαίνει με τα δικά του μέτρα και σταθμά, με συνέπεια την προσαρμογή του στα δικά του δεδομένα.

Mου θύμισες μια παλιά συζήτηση που είχαμε εδώ στο φόρουμ, για το ''εμείς'', όπου υποστήριζα ότι αν δεν προστατεύσουμε το ''εγώ'', το ''εμείς'' πεθαίνει.

Χρειάζεται συνεχή προσπάθεια για να διατηρήσουμε το ''εγώ'' μέσα στη σχέση. Και ακόμα χρειάζεται συνεχή συνειδητή προσπάθεια για να σεβαστούμε το ''εσύ''.

Είναι εύκολο να πέσουμε στη παγίδα των μικρο-υποχωρήσεων ''για το καλό της σχέσης''. Όσο υποχωρούμε, ο άλλος συνειδητοποιεί τη δύναμη του και απαιτεί περισσότερα. Σιγά-σιγά νοιώθουμε τον προσωπικό μας χώρο να στενεύει. Χάνουμε την επαφή με τον εαυτό μας. Είμαστε δυστυχισμένοι και δεν ξέρουμε γιατί.

Από την άλλη κι εμείς πέφτουμε στη παγίδα να επεμβαίνουμε στο ''εσύ'' του. Να τον περιορίζουμε, να τον καταπιέζουμε. Αν πετά τα ρούχα του όπου βρει... ας το κάνει, είναι και δικό του σπίτι. Φτάνει να ξέρει ότι εσείς δεν θα τα μαζέψετε. Αν παίρνει υπέρμετρα οικονομικά ρίσκα... ας το κάνει, φτάνει να μην αναμένει από σας να τα μοιραστείτε. Αν περνά πολλές ώρες στη δουλειά, με τους φίλους του, για το χόμπυ του... ας το κάνει. Φτάνει να μην αναμένει ότι θα είστε διαθέσιμη όποτε του περισσέψει λίγος χρόνος.

Λυπάμαι που μπορεί να θεωρηθώ απόλυτη και καταδικαστική αλλά στην περίπτωση οποιασδήποτε καταπίεσης από τον σύντροφο μου έχω αρχίσει ήδη να του φεύγω.Η πίεση που μπορεί να μου ασκήσει με κάνει να αντιδρώ ακόμα περισσότερο και να θέτω το τέλος της σχέσης γιατί θα αισθάνομαι ότι δίνω μόνο αυτά που μου ζητά και όχι αυτά που εγώ πραγματικά θέλω να δώσω σε μια σχέση.Αν κάποιος θέλει να χωρίσουμε με έμμεσο τρόπο (καταλαβαίνετε τι εννοώ)τότε ας με πιέσει για πράγματα που δεν είμαι έτοιμη να του δώσω.Έχω φύγειιιιιιιιιιιιιι

Κουρσαρε απαντησε κανεις στην ερωτηση σου?????

Να πω????
Δε μ αφηνει να ειμαι ο εαυτος μου.
Τα πρεπει και τα δηθεν ειναι σε πρωτο πλανο.
Αφου βεβαια μπηκα στο καλουπι οπως λες.....και αφου το καταλαβα αργα ....τωρα προσπαθω να επανελθω.
Εχω χασει πολλα απο τοτε.
Καταρχην πρεπει να ξαναβρω τον εαυτο μου και μετα βλεπουμε.
Η ουσια ειναι οτι τον μισω γι αυτο με αποτελεσμα να εχει γινει κομματια η σχεση μας.
Αυτα
Τα αποτελεσματα τα εχουν πει οι παραπανω.