ΔΙΑΖΥΓΙΟ - ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΗΝ (ΠΡΩΗΝ) ΣΥΖΥΓΟ

Διαζυγιο - προβλημα με την (πρωην) συζυγο

Είμαι νέο μέλος και θα ήθελα να ζητήσω την βοήθειά σας για το πρόβλημα που με απασχολεί.
Πρίν από 2 χρόνια χώρισα (πριν από 1 εβδομάδα εκδόθηκε το συναινετικό διαζύγιο) και ακόμη και τώρα έχω σοβαρά προβλήματα με την πρώην σύζυγό μου και με την στάση της απέναντι στην επικοινωνία μου με τον 7χρονο γιό μας. Οι λόγοι χωρισμούμας ήταν καθαρά επικοινωνιακά, αντίθετες κοσμοθεάσεις και μια κλιμακούμενη κόντρα σε όλα τα επίπεδα. Θα μου πείτε πως έγινε κάτι τέτοιο; Πως δεν τα είχε δε κανείς νωρίτερα;
Οτι και να πει κανείς έχει δίκιο. Λάθος, λάθος, λάθος. Κάθε μέρα που περνάει, δεν ξεχνάω να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο. Το μόνο καλό που προέκυψε είναι ο γιός μου και το θέμα αυτό σταματάει εκεί.
Όταν διαπίστωσα λοιπόν πως (μετά από 2-3 προσπάθειες διάρκειας 1-2 χρόνων) το γυαλί ράγισε, αποφάσισα να παραμείνω μέχρι ο γιος μας να πάει 5 χρονών.
Το έκανα με ρίσκο την ψυχική μου υγεία - η οποία επλήγει τελικά και όταν ανακάλυψα πως άρχισα να κολυμπώ στην κατάθλιψη και τα ψυχοσωματικά να συσσωρεύονται, ζήτησα το συναινετικό και εκείνη το δέχτηκε αλλά... με τους εκβιαστικούς όρους της ώστε να αποφύγουμε τα δικαστήρια. Συμφώνησα μάλιστα και σε μια παχυλή διατροφή. Έκτοτε είμαι έρμαιο των παράδοξων απόψεών της. Έχω κάνει πολύ υπομονή στις διάφορες παραξενιές της (όπως το να μην αφήσω το σομόν χρώμα στους τοίχους του παιδικού δωματίου στο νέο μου σπίτι [στο οποίο κοιμάται σπάνια ο γιος μου] - μιας και αυτός είναι ένας από τους 83 λόγους που τα αγόρια γίνονται γκεϊ (!)). Έχω ακούσει πολλές ύβρεις έκτοτε, ψέματα, ταπεινωτικά σχόλια, αφορισμούς, έτυχα αμπαιγμών και εξόφθαλμων εξαπατήσεων σε ότι αφορά την επικοινωνία μου με το παιδί.
Η επικοινωνία μου με το παιδί είναι συχνή μεν - με πολλά προβλήματα δε (μου το βγάζει "ξινό"). Γενικά δεν μου αφήνει χώρο να επικοινωνήσω ανεπηρέαστα με το παιδί και δεν θέλει να συνεργάζεται σε οτιδήποτε το αφορά - εκτός από τις απαιτήσεις της, οικονομικές και μη.
Σε όλα αυτά, έκλεινα τα μάτια και κρατούσα την ανάσα μου, ώστε να μην επιβαρύνω το όλο κλίμα επιπλέον και να βγει το διαζύγιο φυσιολογικά. Αλλά και η υπομονή έχει τα όριά της μιας και το όλο πράγμα γίνεται ακόμη χειρότερο:
Πριν από 1 χρόνο προέκυψε μια γνωριμία με μια κοπέλα και τελικά κατέληξε σε μια πολύ όμορφη σχέση την οποία έχουμε αποφασίσει να προχωρήσουμε επισήμως - αρχίσαμε να συγκατοικούμε στους 6 μήνες. Η γυναίκα αυτή σε σχέση με το παιδί είναι άνετη και δεν έχει κανένα πρόβλημα.
Για 1 χρόνο κρατούσα αυτή τη σχέση κρυφή από τον γιό μου και την πρώην - ακριβώς επειδή δεν είμουν ακόμη σίγουρος για την σοβαρότητά της. Όταν όμως βεβαιώθηκα, αποφάσισα να το ανακοινώσω και στους 2. Επι ματαίω ζητούσα από την πρώην να συζητήσουμε (όχι φυσικά για να πάρω την έγκρισή της όπως νόμιζε) αλλά για να συζητήσουμε την επόμενη μέρα για τον γιό μας. Ποτέ δεν ανταποκρίθηκε σε αυτήν μου την πρόσκληση. Παράλληλα και από την πρώτη ημέρα της αναχώρησής μου, της είχα ζητήσει την παρέμβαση ενός ειδικού ώστε να βοηθήσει στην ομαλή μετάβαση του παιδιού στο διαζύγιο. Ούτε εκεί ανταποκρίθηκε ποτέ, ισχυριζόμενη πως οι ειδικοί δεν γνωρίζουν καλύτερα από την μάνα και πως το παιδί μας δεν έχει ψυχολογικά προβλήματα (*).
Τώρα πια με την νέα μου σύντροφο συγκατοικούμε (νοικιάσαμε νέο σπίτι) και αυτό είναι το νέο μου πρόβλημα : Η πρώην δεν δέχεται με τίποτε να συναντώ τον γιό μου εν τη παρουσία της νέας μου συντρόφου - την οποίαν δεν έχει γνωρίσει.
Επικαλείται 2 δικαιολογίες, ανάλογα την αφορμή:
Η πρώτη είναι οτι ο γιος μου ΔΕΝ θέλει να βρίσκεται αυτή η γυναίκα μαζί μας, να μοιραζόμαστε δηλαδή κοινό χρόνο και χώρο.
Η άλλη είναι πως αυτό ΔΕΝ είναι ηθικό ώστε να συμβαίνει.
Μέχρι πρότινος πίστευα πως όλο αυτό γινόταν σαν "αντίποινα" για την αποχώρησή μου. Όμως πλέον πιστέυω πως κάποιος έχει ψυχολογικό πρόβλημα (*) : ο γιός μου ή ή πρώην σύζυγός μου. Δεν θέλω να πιστεύω πως είναι το πρώτο μιας και το ίδιο το παιδί έχει αντιδράσει θετικά στην ανακοίνωση της σχέσης μου - χωρίς κάποια περίεργη αντίδραση και γενικά έχει πολύ ώριμη αντιμετώπιση των γεγονότων. Τείνω να πιστεύω πως είναι το δεύτερο.

Έχω πλέον τα εξής προβλήματα: Δεν μπορώ άλλο να κρύβομαι από το παιδί και φυσικά να "διώχνω" από το σπίτι μας την νέα μου σύντροφο όποτε συμβαίνει αυτό. ΔΕΝ μπορώ να προσεγγίσω με λογικό και πολιτισμένο τρόπο την πρώην μου ώστε να συζητήσουμε όλα αυτά τα θέματα. Τι μου μένει λοιπόν; Να αρχίσω να κουβαλάω το περιπολικό όποτε θέλω να συναντήσω το παιδί, τις αγωγές και δικαστήρια ώστε να πετύχω το αυτονόητο; Γνωρίζετε αν υπάρχει κάποια υπηρεσία που παρέχει συμβουλές ή μπορεί αυτεπάγγελτα να επέμβει; Έχετε κάποια ιδέα που μπορεί να βοηθήσει;

Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας.

Θα σου πω κάτι και να το θυμάσαι…
Το παιδί μέσα του ξέρει τι πραγματικά συμβαίνει…
και κάποια μέρα, ο καθένας σας θα πάρει
αυτό που του αξίζει.
Η σύζυγός σου θα τα βρει όλα μπροστά της
κι εσύ θα «εισπράξεις» ότι έχεις προσφέρει μέχρι σήμερα.

Σήμερα τα πράγματα είναι δύσκολα,
αλλά θα σου πρότεινα να ντύνεις την κάθε σου
λέξη με αγάπη, όταν αφορά το παιδί
και με απίστευτη λογική όταν αφορά την πρώην γυναίκα σου.
Δεν θα μπορέσει κανένας να σου καταλογίσει κάτι…
Απλά συνέχισε να δίνεις όλη σου την σημασία
και την αγάπη σου στον γιο σου!Μια μέρα θα έρθει
απλά και θα σου πει «ευχαριστώ για την στάση που κράτησες»…

Κοίτα να φτιάξεις την ζωή σου όπως θέλεις ΕΣΥ!
Να είσαι ευτυχισμένος ΕΣΥ και αυτό θα βοηθήσει
τις σχέσεις σου με όλους όσους σε ενδιαφέρουν πραγματικά!
Τον τοίχο μπορείς να τον χαρίσεις στην πρώην γυναίκα σου
να χτυπάει το δικό της κεφάλι πια…

Για την τωρινή σου σύντροφο όπως βλέπεις δεν αναφέρω
κάτι…είναι άλλο κεφάλαιο!Δικό σου κεφάλαιο και κατά
τη γνώμη μου άσχετο με τα παραπάνω!Η πρώην γυναίκα
σου θα έβρισκε έτσι κι αλλιώς κάτι, να σου κάνει την
ζωή δύσκολη!Απλώς τώρα, της έκατσε μια χαρά η ανακοίνωση της
νέας σχέσης σου!

συμβουλεψου δικηγορο και συμβουλο ψυχικης υγειας για το τι μπορεις να κανεις.

μη προσπαθεις κατεμε να της εξηγησεις τιποτα. μιλα μονο στο παιδι που ειναι 7 χρονών και ψιλοκαταλαβαινει. απο τη στιγμη που το παιδι αποδεχεται τη νεα συντροφο , γραψε τη πρωην στα φρυδια σου. Αμα εισαι εσυ ευτυχισμενος το παιδι θα γουσταρει. Και απο την αλλη θα βλέπει τη μιζερη τη μανα του.

να πηγαινεις να παιρνεις το παιδι, χωρις να της δινεις λογαριασμο που πας και τι κανεις. εφοσον δε συνεργαζεται, δε συνεργαζεσαι και συ. απλα πραγματα. εισαι πατερας, εχεις κριθει ικανος να φροντιζεις το γιο σου. το χει η ιδια παραδεχτει με την υπογραφη που εβαλε στο συναινετικο. Τηρησε τα ισχυοντα σε αυτο, επικοινωνια - διατροφη, και μην ασχολεισαι μαζι της. και το παιδι να το παιρνεις σκ σπιτι σου με τη νεα συντροφο. να αποδεχτει ομαλα τη κατασταση. που να ξερεις θα το κανει, διοτι και τα παιδια καταλαβαινουν ποιος ειναι ο παραλογος και ποιος ο λογικος.

Σε αυτες τις περιπτωσεις ενας καλος ψυχολογος και ενας καλος δικηγορος (σωστός οχι γδαρτης) ειναι απαραιτητοι.

Φίλοι μου, θέλω να σας ευχαριστήσω για τις συμβουλές και την συμμετοχή σας. Συμφωνώ 100% με αυτά που έχετε γράψει και έχω αρχίσει να πράττω. Όπως για παράδειγμα την συμβουλή από παιδοψυχολόγο.

Για να καταλάβετε όμως πόσο μπλεγμένο είναι το θέμα, προχθές συζήτησα το θέμα με τον γιό μου και τον ρώτησα ευθέως εάν έχει πρόβλημα όταν συναντιόμαστε να υπάρχει και κάποιος τρίτος ή και η νέα μου σύντροφος. Μου απάντησε θετικά. Αμέσως ένιωσα όμορφα και πήρα δύναμη για την συνέχεια.
Το βράδι που τον επέστρεψα όμως, ήρθε η παγωμάρα: Η μητέρα του τον ρώτησε εάν συζητήσαμε το θέμα με την "κυρία". Θέλοντας να τον απεμπλέξω από την δύσκολη θέση, απάντησα εγώ παραθέτοντας την συζήτηση που κάναμε νωρίτερα. Αμέσως μετά τον ρώτησε εάν θέλει να βρίσκεται με την κυρία. Ο μικρός κατέβασε το βλέμμα και απάντησε ένα παγωμένο "όχι"... Διαφορετικά απαντάει σε μένα, διαφορετικά στην μητέρα του...
Αυτό από μόνο του με ανησυχεί, γιατί καταλαβαίνω πως το παιδάκι έχει συγχιστεί με όλη αυτή την κατάσταση και προσπαθεί να ικανοποιεί και τους δύο ή κάτι τέτοιο. Ανησυχώ επίσης με το γεγονός πως η πρώην μου δεν κάνει καμία προσπάθεια να δει το πρόβλημα και στις αντιδράσεις του γιού μου μονίμως σπρώχνει αυτά που δεν της αρέσουν ή δεν μπορεί να αντιμετωπίσει κάτω από το χαλί...

meandothers:

Παράθεση:
Κοίτα να φτιάξεις την ζωή σου όπως θέλεις ΕΣΥ! Να είσαι ευτυχισμένος ΕΣΥ και αυτό θα βοηθήσει τις σχέσεις σου με όλους όσους σε ενδιαφέρουν πραγματικά!

Αυτό προσπαθώ να κάνω... Ευτυχώς η νέα μου σύντροφος έχει απίστευτη κατανόηση και είναι δίπλα μου. Το κακό είναι πως όλη αυτή η κατάσταση δεν με αφήνει να χαρώ όσο θα έπρεπε τον γιό μου και την νέα μου ζωή μιας και σχεδόν καθημερινά προκύπτουν προβλήματα με την πρώην μου.
morgoth:

Παράθεση:
...χωρις να της δινεις λογαριασμο που πας και τι κανεις...
...και το παιδι να το παιρνεις σκ σπιτι σου με τη νεα συντροφο...

Όποτε συμβαίνουν αυτά, διαφωνεί, δημιουργεί απίστευτες σκηνές, απαιτεί να παίρνει πίσω το παιδί, βάζει τη δικηγόρο της να με παίρνει τηλέφωνα, εμπλέκεται η ίδια τηλεφωνικά όλη την ημέρα, με αποτέλεσμα φυσικά να παίρνω το παιδί αλλά τελικά ο χρόνος ξοδεύεται πιο πολύ σε αυτά (με κακή διάθεση) παρά να ασχολούμαι δημιουργικά με τον γιό μου.

Το πρόβλημα λοιπόν είναι πως ο ειδικός δεν μπορεί να προχωρήσει σε μια λύση χωρίς την βοήθεια της μητέρας, η οποία στο συγκεκριμένο επιχείρημα αρνείται να συμμετάσχει.
Άρα το όλο παιχνίδι μένει σε μένα... Καταλαβαίνω πως έχω Γολγοθά μπροστά μου και θα κάνω ότι μπορώ για να ανταπεξέλθω μόνο και μόνο για να γυρίσει κάποτε ο γιός μου να μου πει "ευχαριστώ"...

Να'στε καλά και καλή δύναμη!

Δεν υπαρχουν πολλά που μπορεις να κανεις μ'εναν ανθρωπο με τετοιο κάλο στον εγκεφαλο. Η πρωην θα συνεχισει να σε ταλαιπωρει "πατωντας" πανω στο παιδι και στην αναγκη σου για επαφη μαζι του.
Αυτο που πρεπει να κανεις ειναι πολλη υπομονή και να ζητησεις την βοηθεια ενος παιδοψυχολογου για τον τροπο που μπορεις να χειριζεσαι το παιδι το οποιο δηλητηριαζεται καθημερινα απο τους παραλογισμους της πρωην σου, και εναν δικηγορο για τα δικαιωματα σου. Ας ελπισουμε οτι δε θα το καταστρεψει τελειως το παιδακι.

το παιδι ειναι μικρο και α) προσπαθει να ικανοποιησει και τη μανα του β) μπορει και να τη φοβαται ή να ψυχαναγκαζεται απο αυτην. Οπως και να χει, δε του πεφτει λογος αν εσύ ξαναφτιαξεις τη ζωή σου. Αυτο που όμως χρειαζεται ειναι να του προσφερεις την ιδια αγάπη και ζεστασιά οπως πριν.

Οσον αφορά τις σκηνές που σου κανει η πρωην, να συμβουλευτεις δικηγορο αλλά και ψυχολογο πως να την αντιμετωπιζεις. Και ο δικηγορος της δεν εχει καμια δουλεια μαζι σου. Να τον παραπεμπεις στον δικο σου.

Οπως τα λες δεν υπαρχχει ελπιδα συννενοησης με αυτην. αναγκαστικά θα επικοινωνεις με το γιο σου για τα θεματα που σας απασχολουν.

η γνωμη μου ειναι να μην εμπλέκεσαι μαζι της παραπανω αποσο χρειαζεται (παραδοση-παραλαβη παιδιου). απειλες και κουραφεξαλα γραφτα στα παλια σου τα παπουτσια. Ουτε βεβαια να σηκώνεις το τηλεφωνο οταν εισαι με το παιδι σου. Θέλει ισως να αλλαξεις συμπεριφορα. Ισως εχεις ενοχες για το χωρισμο κτλ και νιωθεις υπολογος συνεχεια. Δεν ειναι ετσι. Εισαι πατερας και εχεις ακριβως τα ιδια δικαιώματα. Αυτη σου δινει αναφορα τι κανει και που παει με το παιδι? Ή ποιους συνανταει?? Κοιταξε να ενταξεις το παιδι στο κοινωνικο σου περιγυρο. Να κανει παρεα με παιδια φιλων σου κτλ. Να δει οτι εισαι πληρως κοινωνικα ενταγμενος και ευτυχισμενος με τη νεα σου ζωή.
Να πας σε εναν ψυχολογο για να σε συμβουλέυσει.

Μόλις πριν από λίγο της έστειλα ένα μήνυμα πρόσκλησης σε παιδοψυχίατρο. Της ανέλυσα όσο μπορούσα πιο ευγενικά και επικεντρωμένα το ζήτημα. Ελπίζω να ανταποκριθεί... αλλιώς πάω για μονομερή προσπάθεια.

Παράθεση:
Από το μέλος Dardana - 03/05/12 09:27 ... Ας ελπισουμε οτι δε θα το καταστρεψει τελειως το παιδακι. ...

Καλή μου Dardana, ξέρεις τι κάνει; Όταν ο μικρός της πει "δεν θέλω αυτό ή εκείνο" εκείνη το εκλαμβάνει ως νομοτέλεια που δεν χωράει αμφιβολία. Νομίζει πως έχει να κάνει με έναν ενήλικα και πρέπει να σεβόμαστε την άποψή του όπως έχει. Ουσιαστικά, αφήνει έναν 7χρονο να βγάζει το φίδι από την τρύπα μόνος του σε ζητήματα που ούτε οι ενήλικες δεν μπορούν καλά-καλά να ανταπεξέλθουν. Αυτό όμως που με εξοργίζει πιο πολύ απ'όλα είναι πως δεν το βλέπει. Δυστυχώς έχω την αίσθηση πως αν δεν κάνω δραστικές κινήσεις ΤΩΡΑ, θα το καταστρέψει το παιδί.

νομιζω πως αθελα σου χρησιμοποιεις το παιδι ως πεδιο αντιπαραθεσης. προσεξε το αυτο. δε καταστρεφονται ετσι ευκολα οι ανθρωποι.

σαφως και αφηνει το παιδι να βγαζει το φιδι απο τη τρυπα γιατι η ιδια δειχνει ανικανοτητα. εσυ να σαι σταθερος και να κανεις αυτο που θεωρεις καλυτερο γιαυτο

Παράθεση:
νομιζω πως αθελα σου χρησιμοποιεις το παιδι ως πεδιο αντιπαραθεσης. προσεξε το αυτο. δε καταστρεφονται ετσι ευκολα οι ανθρωποι.

morgoth, νομίζω πως έχεις ένα δίκιο σε αυτά που λες και έχω μάθει μετά από δύο χρόνια να κρατάω ισορροπία. Εάν πάντως εννοείς το παρελθόν και οτι έχουμε να χωρίσουμε από τότε, ειλικρινά λέω πως δεν διεκδικώ απολύτως τίποτε και τα έχω καλά με τον εαυτό μου. Δεν μου έχει μείνει κανένα απωθημένο. Έτσι μπόρεσα να προχωρήσω άλλωστε και την ζωή μου.
Δυστυχώς όμως, για να μπορέσω να βελτιώσω την ποιότητα της επικοινωνίας μου με το παιδί - πράγμα που με απασχολεί απίστευτα - πρέπει να αντιπαρατεθώ με την μητέρα του σχεδόν σε οτιδήποτε αφορά το παιδί και αυτό συμβαίνει πολύ συχνά. Δεν αφήνει τίποτε να πέφτει κάτω και συνεχώς προκαλεί. Δεν μπορώ να αδιαφορήσω για όλα εκείνα που αφορούν τον γιό μου. Τότε, μάλιστα! είναι πεδίο αντιπαράθεσης - αλλά για το καλό του ίδιου, όχι για μένα. Σε οτι αφορά τα βέλη της προς εμένα, έχω μάθει να είμαι εγκρατής και να αδιαφορώ για όσα μου σέρνει.
Και ναι, οι άνθρωποι δεν καταστρέφονται έτσι εύκολα. Όμως το στραβό καλά είναι να το ξεριζώνεις όσο είναι ακόμη μικρό - πριν εξαπλωθεί, γιατί μετά μαζεύεται δύσκολα και αφήνει χειρότερα σημάδια.

απο τη στιγμη που η μανα εχει την επιμελεια του παιδιου και η ιδια δεν εχει καμια διαθεση για επικοινωνια και συνεργασια μαζι σου, δε μπορεις να κανεις πολλα πραγματα. εξαλλου το ιδιο συνεβαινε και στο γαμο σου οπως εγραψες. αλλες κοσμοθεωριες κτλ κτλ κτλ.
το παιδι θα το μεγαλωσει οπως αυτη γουσταρει. Το μονο που μπορεις να κανεις ειναι να εχεις συχνη επικοινωνια μαζι του, να το παιρνεις να κοιμαται σπιτι σου οπως εχεις το δικαιωμα αλλά και την υποχρεωση, και να του παρουσιασεις τη δικια σου κοσμοθεαση και αντιληψη των πραγματων (γενικά και οχι ειδικα). Να του εξηγεις με λογική οτι σε ρωταει χωρις να προσβαλλεις τη μανα του αλλά και χωρις να αφηνεις να σε προσβάλλει η ιδια μεσω του παιδιου.
Οσον αφορα τα καθημερινα, δε μπορεις να εχεις λογο στη διαπαιδαγωγηση του. Δυστυχως ετσι ειναι. Καταλαβαινω πως εχεις τη διαθεση, αλλά η γυναικα σου ανηκει στη κατηγορια αυτών των γυναικών που ο εγωισμος ειναι πανω απο τα παιδια τους και το καλο τους.

Κακώς, κάκιστα κατά την γνώμη μου, δίνεις "αναφορά" στην πρώην σου τι κάνεις και τι όχι, τόσο όσον αφορά το παιδί σας, όσο και στην προσωπική σου ζωή.
Τις μέρες και ώρες που δικαιούσαι να έχεις το παιδί, θα τις ξοδεύεις κάνοντας ότι κρίνεις εσύ ότι πρέπει να κάνεις μαζί του κι όχι ότι σου επιτρέπει ή δεν σου επιτρέπει η πρώην.

Αν σου ασκεί βέτο "αν δεν κάνεις αυτό δεν σου δίνω το παιδί" θα ασκείς να νόμιμα δικαιώματά σου, απευθυνόμενος σε κάποιο δικηγόρο για αθέτηση των όρων που προβλέπονται στο συνενετικό διαζύγιο όσον αφορά την επικοινωνία σου με το παιδί σου.

Σου επαναλαμβάνω εκ πείρας μιλώντας, κάνεις πάρα πολύ άσχημα που έχεις κουβέντες μαζί της σε πράγματα που αφορούν το παιδί σας όταν το έχεις εσύ, πολύ περισσότερο δε για πράγματα που αφορούν την προσωπική σου ζωή.

Θα είσαι σε όποιο σπίτι θες, θα'ναι βαμένο όπως γουστάρεις εσύ, αν γουστάρεις να συζείς, θα συζείς και είναι αποκλειστικά δικό σου πρόβλημα πως θα το χειριστείς σε ότι αφορά το παιδί. Εκείνη δεν έχει απολύτως καμία δουλειά να σου κάνει υποδείξεις τι θα κάνεις και τι όχι, πως θα το κάνεις και γιατί.

Με λίγα λόγια οι μόνες παρτίδες που πρέπει να΄χεις μαζί της είναι μόνο εκείνες που απαιτούνται για την παράδοση-παραλαβή του παιδίου, θέματα σχολικής προόδου και υγείας.
Καμία άλλη συζήτηση μαζί της και για κανένα απολύτως λόγο.

Έχω την αίσθηση όμως ότι μάλλον εσύ της έδωσες υπερβολικά πολλά δικαιώματα εξ αρχής κι αυτά πληρώνεις τώρα.

Όμως, ποτέ δεν είναι αργά για να της τα κόψεις....

Να βλέπεις το παιδί σου έξω για λίγο καιρό... Είναι δύσκολες αυτές οι καταστάσεις και δε σημαίνει οτι όποιος διαφωνεί σε κάτι μαζί μας είναι απολίτιστος ή έχει ψυχολογικά. Είναι αυτό που έγραψες στην αρχή, διαφορετικές κοσμοθεωρείες! Έγινε το λάθος οπότε ή θα έβαζες παροπίδες και θα έκανες υπομονή μια ζωή ή θα χώριζες όπως κι έκανες. Λογικό είναι οτι δε μπόρούν όλα να είναι μέλι γάλα μέσα σε λίγο καιρό (και με το λίγο καιρό εννοώ λίγα χρόνια). Υπομονή πάνω απ' όλα και μακρυά απο αστυνομίες ψυχολόγους δικηγόρους όσο γίνεται, θα το μουρλάνετε το παιδί και θα σας συχαθεί και τους δύο μετά! Σου μιλάω εκ πείρας.

Εσύ όπως τα παρουσιάζεις τα πράγματα, δίκιο φαίνεται να έχεις. (Στο βαθμό που δεν έχουμε ακούσει την άλλη πλευρά).

Από όσα είπες ένα μου έμεινε : ότι βάζετε το παιδί στη μέση και οι δύο, όσο κι αν αυτό γίνεται με κύρια ευθύνη της πρώην συζύγου.

Δηλαδή, το να ρωτάς το παιδί εσύ χωριστά αν θέλει την άλλη "κυρία" και το παιδί να απαντά θετικά και μετά να το ρωτάει η πρώην μπροστά σου και το παιδί να απαντάει αρνητικά, σημαίνει ότι το παιδί το έχετε βάλει στη μέση. Και το βάζετε να πάρει αποφάσεις για θέματα που αφορούν εσάς.

Ο ρόλος του παιδιού δεν είναι να παίρνει αποφάσεις για την οικογένεια. Και εσείς, μη έχοντας λύσει τα προβλήματά σας, το βάζετε, όπως λέει η παροιμία, να βγάλει το φίδι από την τρύπα.

Να ξέρεις ότι αυτό αποπροσανατολίζει το παιδί, του βάζει "καθήκοντα" που δεν θα έπρεπε να έχει, οι γονείς θα έπρεπε να παίρνουν τις αποφάσεις και να βάζουν τα όρια και όχι το παιδί και διαμορφώνει το χαρακτήρα του με τρόπο άσχημο. Μπορεί να δημιουργήσει πολλά προβλήματα στο μέλλον.

Εσύ με τη στάση που έχεις προσπαθείς να λύσεις το πρόβλημά σου με την πρώην μέσω του παιδιού. Λάθος. Πρώτα να κουραστείς να το λύσεις με την ίδια.

Θα μου πεις.. τι φταίω? Εκείνη είναι λάθος, εκείνη φέρεται ανάρμοστα. Ναι, αλλά εσύ έκανες παιδί μαζί της. Δεν ήξερες ποια ήταν? Τώρα πρέπει να το αντιμετωπίσεις όσο δύσκολο και αν σου φαίνεται.

Τέλος έχω να σου προτείνω ένα βιβλίο. Ο τίτλος του είναι "Τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο, οι γονείς θέλουν". Πιστεύω ότι θα βοηθήσει.

θα συμφωνησω με μαριλι. και μενα ετσι μου φανηκε, οπως εγραψα και παραπανω. οτι και εσυ μπαινεις στο τριπακι της γυναικας σου να βαζετε το παιδι στη μεση.

Ακομα και να μη μπορεις να λυσεις τα θεματα με τη πρωην, το παιδι δεν εχει καμια δουλεια να το ανακατευετε σε αυτα.

η ζωή πλεον ειναι δικια σου και δεν εισαι υποχρεωμενος να δινεις λογαριασμο στο παιδί. Εφοσον διαλεξες (πολυ συντομα) να δεσμευτεις σοβαρα με καποια αλλη γυναικα θα το υποστηριξεις χωρις να ρωτησεις κανεναν. απλά θα εξηγησεις στο παιδι σου οτι ειναι η συντροφος σου. το πως να ρωτησεις εναν καλο ψυχολογο. Ουτε ερωτησεις ουτε τιποτα. Ειναι πολυ σημαντικο να μαθεις να βαζεις ορια. Στη πρωην αλλά και στο παιδι σου.
Γενικά τα παιδια θελουν να κινουνται μεσα σε ασφαλή περιβαλλοντα, που οριοθετουνται επακριβως απο τους μεγαλους. Ειναι μεγαλο το βαρος να αποφασιζουν για θεματα που δεν μπορουν πολλες φορες ενηλικες να το κανουν.
Οπωσδηποτε να διαβασεις σχετική βιβλιογραφια και να επισκεφτεις εναν καλο ψυχολογο. το παιδι δεν χρειαζεται. Μια χαρα ειναι. Οι μεγαλοι πρεπει να αναθεωρησετε ορισμενα πραγματα.

Παράθεση:
Originally posted by zafont
Μόλις πριν από λίγο της έστειλα ένα μήνυμα πρόσκλησης σε παιδοψυχίατρο. Της ανέλυσα όσο μπορούσα πιο ευγενικά και επικεντρωμένα το ζήτημα. Ελπίζω να ανταποκριθεί... αλλιώς πάω για μονομερή προσπάθεια.

Παράθεση:
Από το μέλος Dardana - 03/05/12 09:27 ... Ας ελπισουμε οτι δε θα το καταστρεψει τελειως το παιδακι. ...

Καλή μου Dardana, ξέρεις τι κάνει; Όταν ο μικρός της πει "δεν θέλω αυτό ή εκείνο" εκείνη το εκλαμβάνει ως νομοτέλεια που δεν χωράει αμφιβολία. Νομίζει πως έχει να κάνει με έναν ενήλικα και πρέπει να σεβόμαστε την άποψή του όπως έχει. Ουσιαστικά, αφήνει έναν 7χρονο να βγάζει το φίδι από την τρύπα μόνος του σε ζητήματα που ούτε οι ενήλικες δεν μπορούν καλά-καλά να ανταπεξέλθουν. Αυτό όμως που με εξοργίζει πιο πολύ απ'όλα είναι πως δεν το βλέπει. Δυστυχώς έχω την αίσθηση πως αν δεν κάνω δραστικές κινήσεις ΤΩΡΑ, θα το καταστρέψει το παιδί.

Η Marili έχει απόλυτο δίκιο .... Δεν υπάρχει λόγος να πάτε το παιδάκι σε παιδοψυχολόγο .... αλλά ακόμα κι αν το κάνετε .... είναι σίγουρο .... πως θα παραπέμψει εσάς σε ψυχολόγο ....που θα σας βοηθήσει να επικοινωνείτε μεταξύ σας αποτελεσματικότερα ....

Και η δική σου αντιμετώπιση .... θα μου επιτρέψεις να σου πω ...είναι λανθασμένη..

Θέλεις να βάλεις τη νέα σύντροφό σου στη ζωή σου ... και πολύ σωστά κάνεις ..

και να την αποδεκτεί το παιδί ΚΑΙ ΛΕΚΤΙΚΑ ... με οριστική και τελεσίδικη απόφαση .....

Τις περισσότερες φορές αυτό δεν μπορούν να το κάνουν μεγάλοι και ώριμοι άνθρωποι ..... πόσο μάλλον ένα παιδί .... που ο κόσμος του άλλαξε .... και από εκεί που ήξερε πως είχε μία μητέρα κι ένα πατέρα ..... τώρα βλέπει ... να προστίθενται καινούρια πρόσωπα στη ζωή του .... που πιθανότατα να ανταγωνίζονται τον ένα ρόλο ή τον άλλο ....

Καλύτερα θα ήταν να μην το πιέζεις να απαντήσει λεκτικά αλλά και θετικά για το εάν αποδέχεται τη νέα σου σύντροφο ...... αλλά ούτε φυσικά να την κρύβεις ...
Χρειάζεται να επιδιώξεις .... αυθόρμητη επικοινωνία .... ευχάριστη ατμόσφαιρα ... κι ότι είναι να συμβεί θα συμβεί χωρίς πίεση .... και θα έχει πραγματική αποδοχή στην ψυχή του παιδιού .....
Προσέχοντας να μην προβάλλεις τη νέα σου σύντροφο ως αντικαταστράτρια της μητέρας ή ως καλύτερου ανθρώπου ....
Εκείνο είναι ακόμα ταυτισμένο με τη μητέρα του και θα νιώσει .... από ενοχές έως και ανικανότητα και θα .... το βρεις αντιμέτωπο ... γιατί είναι δεδομένο πως θα ''υπερασπιστεί'' τη μητέρα του ή εσένα στην αντίστροφη περίπτωση .....

Καλό θα ήταν ..... άσχετα με τις διαφωνίες σας ή τα παρελθοντικά ή τωρινά προβλήματά σας να προβάλλεις τη μητέρα του ως ... τον καλύτερο και αναντικατάστατο άτομο στη ζωή του/σας ....

Το παιδί ουσιαστικά επομένως ..... δεν δείχνει ασυνέπεια στις απαντήσεις που δίνει στη μητέρα του και σε εσένα .... αλλά ουσιαστικά προβάλλει .... τις δικές σας επιθυμίες .. θέλοντας να μην σας στεναχωρήσει ...... και τελεί όντως υπό σύγχιση και διχασμό ......

Την ερώτηση αυτή ουσιαστικά ... έπρεπε να την κάνεις μόνο στη σύζυγό σου ... και εάν εκείνη ήταν αρνητική .... να συζητήσετε τους λόγους .......

Εξάλλου δεν γνωρίζεις ακόμα πως θα εξελιχθούν τα πράγματα με τη νέα σου σχέση .... επομένως καλό θα είναι να κρατάς κάποιες επιφυλάξεις και να προστατεύσεις το παιδί σου .... από πιθανές αλλαγές προσώπων στη ζωή σας ... πράγμα που θα του στερίσει ακόμα περισσότερο την αίσθηση της ασάλειας και της μονιμότητας προσώπων στη ζωή του .....

Έκανα παράθεση στο συγκεκριμένο ποστ ..... γιατί φαίνεται καθαρότερα η συμπεριφορά της μητέρας ......

Εκείνη .... ή χρησιμοποιεί ως δικαιολογία την απάντηση του παιδιού .... για να σε εμποδίσει να βάλεις ένα καινούριο άτομο στη ζωή σου ....
που μπορεί να σημαίνει ότι δεν έχει αποδεκτεί το χωρισμό .... σε διεκδικεί ακόμα ...
μπορεί να προσπαθεί να σε εκδικηθεί έμμεσα ....
ή για εγωιστικούς και ανασφαλής λόγους να μην θέλει να προχωρήσεις εσύ στη ζωή σου .....

ΜΠΟΡΕΙ όμως να νιώθει ότι υποσκάπτεται ο ρόλος της και να φοβάται και την πιθανή αντικατάσταση της από ένα άτομο που πιθανότατα να αποδεικτεί καλύτερο από την ίδια και κερδίσει το γιο σας ..... Ίσως φοβάται πως θα τον χάσει ......

Εάν λοιπόν εσύ τονώσεις το ρόλο της και τη σημασία που πιστεύεις πως έχει στη ζωή σου και στη ζωή του γιου σας ... θα τη βοηθήσεις πολύ .... και αυτό το όφελος θα το εισπράξεις στο μέλλον από την ίδια .... και κυρίως από το γιο σας .....

ΜΠΟΡΕΙ όντως να ανησυχεί ... για την πιθανή εναλλαγή συντρόφων στη ζωή σου... και ίσως θεωρεί πως ...μέχρι η σχέση σου να σταθεροποιηθεί .... το παιδί θα πρέπει να κρατηθεί .... απ΄έξω ......

Στο συγκεκριμένο ποστ ... και θέμα η γυναίκα σου ....φαίνεται να ενδιαφέρεται πολύ για το παιδί και να προσπαθεί να ικανοποιήσει όλες του τις επιθυμίες .... ακόμα κι εάν αυτό .... φέρει συγκρούσεις .....
Εάν αυτό συμβαίνει και σε επίπεδο καθημερινής ζωής ... αυτό σημαίνει πως είναι πολύ αγχωμένη και προσπαθεί το καλύτερο για το παιδί σας ..... άσχετα εάν χρησιμοποιεί τους χειρότερους τρόπους ....... Ίσως δεν μπορεί κι εκείνη να επικοινωνήσει μαζί σου αποτελεσματικά .......

Δείξε επομένως κατανόηση .... συζήτησε με την ίδια .... προσπάθησε να την πείσεις να γίνετε φίλοι ..... να σε στηρίξει και να την στηρίξεις .... έστω και τώρα..
όχι μόνο για όφελος του παιδιού .... αλλά και για το δικό σας .....
Καμία σχέση δεν πρέπει να την αφήνουμε να έχει άδοξο τέλος .... όσο τουλάχιστον μπορούμε ..... και πόσο μάλλον μία σχέση .... η οποία είναι από τις σημαντικότερες στη ζωή μας .......

Επαναλαμβάνω πως δεν έχω καμία διαφορά με την πρώην και προσωπικά δεν έχω πλέον να διεκδικήσω κάτι. Το μόνο που με συνδέει προσωπικά με εκείνην είναι το παιδί και ο τρόπος μόνο για αυτό ενδιαφέρομαι. Αυτά που θέλω να της πω είναι μέσες-άκρες αυτά που προτείνετε και σεις τα οποία τα βρίσκω πολύ σωστά και λογικά.

Έχω προσπαθήσει άπειρες φορές να συζητήσω με την πρώην μου για τα θέματα του παιδιού και της επόμενης μέρας κατ'ιδίαν (ακόμη και μετά από ραντεβού κανονισμένο παρουσία των δικηγόρων μας) αλλά δυστυχώς έχω φάει άκυρο σε κάθε προσπάθεια. Δεν δέχεται να ακούσει αυτά που έχω να της πω και ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ!

Κάθε φορά που πρέπει να συζητηθεί κάτι σχετικό τηλεφωνικά (το οποίο συχνά καταλήγει σε μονόλογο-κατσάδα από την μεριά της) φροντίζει η ίδια να εμπλέκει τον μικρό φωνάζοντάς τον και ρωτώντας τον επι τόπου. Αυτόματα σταματάω την κουβέντα για να μην δώσω συνέχεια. Πάλι δεν επιτυγχάνεται επικοινωνία.

Το ίδιο συμβαίνει τις στιγμές που παραλαμβάνω/παραδίδω το παιδί (μπροστά του δηλαδή). Πάλι συγκρατούμαι και πάλι δεν επιτυγχάνεται επικοινωνία.

Όπως καταλαβαίνετε δεν έχω κανέναν τρόπο να πω αυτά που θέλω σχετικά με το παιδί χωρίς να το εμπλέξει με την φυσική του παρουσία.

Επιπλέον, αρνείται να μου δίνει το παιδί παρουσία τρίτων, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για την νέα μου σύντροφο. Η λύση εδώ είναι προφανής: καλείς την αστυνομία, αλλά... με τι δύναμη να το κάνεις;

Οδηγούμαι σιγά-σιγά σε αδιέξοδα και δεν έχω πολλές λύσεις. Για να πάρω το παιδί πρέπει να της πω οπωσδήποτε πως θα είμαστε οι δυο μας, άντε με κάποιον πολύ στενό συγγενή. Αν το πω στα ψέματα, θα μάθει μετά από το παιδί την αλήθεια και θα αρχίσουν πάλι οι τσακωμοί κλπ.

Καταφεύγω δυστυχώς στο να δίνω έναν μονομερή αγώνα που αναπόφευκτα και για να είμαι σίγουρος πως κινούμαι σωστά ζητάω την γνώμη του παιδιού (εκεί τον εμπλέκω εγώ) και φροντίζω κάθε φορά να τον καθοδηγώ μέσα από γνωστά του μονοπάτια, να του ανοίγω τα μάτια και να τον καθησυχάζω.

Όμως όταν δεν υπάρχει επικοινωνία και σύμπνοια σε στοιχειώδη πράγματα, τα αποτελέσματα είναι αυτά που σας παρουσίασα παραπάνω.

Και σε οτι αφορά τον παιδοψυχολόγο, δεν θέλω να εξετάσει τον γιό μου, αλλά να μας βάλει και τους δύο σε μια σειρά ώστε να μπορούμε εμείς να τον καθοδηγούμε σωστά και σε συνενόηση.

Τις τελευταίες ημέρες προσπαθώ να την πιέσω να καταλήξουμε σε μια φόρμα επικοινωνίας μέσω email. Ελπίζω να πετύχει το πείραμα και επιτέλους να βρούμε έναν αναίμακτο τρόπο επικοινωνίας.

Όσο υποχωρείς .... τόσο περισσότερο απαιτητική θα γίνεται .....

Αφού έδειξες πολλές φορές ...ότι έχεις καλή διάθεση και οι προσπάθειες σου για κατανόηση και συννενόηση δεν απέδωσαν καρπούς .... ο μόνος τρόπος για να ''καταλάβει'' ... είναι να της αποδείξεις .... έμπρακτα .... πως δεν είναι δερβεναγάς ....

Εν ολίγοις .... να μάθει .... να σε υπολογίζει ......

Τελικά η γροθιά στο μαχαίρι ... είναι η πιο αποτελεσματική μέθοδος ... γιατί έτσι μόνο καταλαβαίνουν ......

Παράθεση:
Originally posted by zafont
Επαναλαμβάνω πως δεν έχω καμία διαφορά με την πρώην και προσωπικά δεν έχω πλέον να διεκδικήσω κάτι. Το μόνο που με συνδέει προσωπικά με εκείνην είναι το παιδί και ο τρόπος μόνο για αυτό ενδιαφέρομαι. Αυτά που θέλω να της πω είναι μέσες-άκρες αυτά που προτείνετε και σεις τα οποία τα βρίσκω πολύ σωστά και λογικά.

Έχω προσπαθήσει άπειρες φορές να συζητήσω με την πρώην μου για τα θέματα του παιδιού και της επόμενης μέρας κατ'ιδίαν (ακόμη και μετά από ραντεβού κανονισμένο παρουσία των δικηγόρων μας) αλλά δυστυχώς έχω φάει άκυρο σε κάθε προσπάθεια. Δεν δέχεται να ακούσει αυτά που έχω να της πω και ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ!

Κάθε φορά που πρέπει να συζητηθεί κάτι σχετικό τηλεφωνικά (το οποίο συχνά καταλήγει σε μονόλογο-κατσάδα από την μεριά της) φροντίζει η ίδια να εμπλέκει τον μικρό φωνάζοντάς τον και ρωτώντας τον επι τόπου. Αυτόματα σταματάω την κουβέντα για να μην δώσω συνέχεια. Πάλι δεν επιτυγχάνεται επικοινωνία.

Το ίδιο συμβαίνει τις στιγμές που παραλαμβάνω/παραδίδω το παιδί (μπροστά του δηλαδή). Πάλι συγκρατούμαι και πάλι δεν επιτυγχάνεται επικοινωνία.

Όπως καταλαβαίνετε δεν έχω κανέναν τρόπο να πω αυτά που θέλω σχετικά με το παιδί χωρίς να το εμπλέξει με την φυσική του παρουσία.

Επιπλέον, αρνείται να μου δίνει το παιδί παρουσία τρίτων, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για την νέα μου σύντροφο. Η λύση εδώ είναι προφανής: καλείς την αστυνομία, αλλά... με τι δύναμη να το κάνεις;

Οδηγούμαι σιγά-σιγά σε αδιέξοδα και δεν έχω πολλές λύσεις. Για να πάρω το παιδί πρέπει να της πω οπωσδήποτε πως θα είμαστε οι δυο μας, άντε με κάποιον πολύ στενό συγγενή. Αν το πω στα ψέματα, θα μάθει μετά από το παιδί την αλήθεια και θα αρχίσουν πάλι οι τσακωμοί κλπ.

Καταφεύγω δυστυχώς στο να δίνω έναν μονομερή αγώνα που αναπόφευκτα και για να είμαι σίγουρος πως κινούμαι σωστά ζητάω την γνώμη του παιδιού (εκεί τον εμπλέκω εγώ) και φροντίζω κάθε φορά να τον καθοδηγώ μέσα από γνωστά του μονοπάτια, να του ανοίγω τα μάτια και να τον καθησυχάζω.

Όμως όταν δεν υπάρχει επικοινωνία και σύμπνοια σε στοιχειώδη πράγματα, τα αποτελέσματα είναι αυτά που σας παρουσίασα παραπάνω.

Και σε οτι αφορά τον παιδοψυχολόγο, δεν θέλω να εξετάσει τον γιό μου, αλλά να μας βάλει και τους δύο σε μια σειρά ώστε να μπορούμε εμείς να τον καθοδηγούμε σωστά και σε συνενόηση.

Τις τελευταίες ημέρες προσπαθώ να την πιέσω να καταλήξουμε σε μια φόρμα επικοινωνίας μέσω email. Ελπίζω να πετύχει το πείραμα και επιτέλους να βρούμε έναν αναίμακτο τρόπο επικοινωνίας.

Δεν έχω κάποια εμπειρία πάνω στο θέμα αλλά πιστεύω πως την "αφήνεις" άθελα σου να συνεχίζει αυτή τη συμπεριφορά.

Το καταλαβαίνω ότι δεν θέλεις να δημιουργούνται εντάσεις και είναι λογικό τόσο για την ηρεμία του παιδιού όσο και για τη δική σου αλλά αν δεν κάνεις κάτι δεν πρόκειται να αλλάξει όλο αυτό.

Από τη στιγμή που έχετε συμφωνήσει από την αρχή κάποια πράγματα αυτά θα πρέπει να τηρούνται είτε αρέσει σε κάποιον από τους δύο είτε όχι. Αν δεν μπορείτε να επικοινωνήσετε οι δύο σας θα πρέπει να επικοινωνήσουν οι δικηγόροι σας και να μπουν τα πράγματα στη θέση τους.

Σαν τελευταία επιλογή ίσως πρέπει να πάτε δικαστικά για να λυθούν όλα αυτά τα θέματα και να μην μπορεί να κάνει ο καθένας ότι θέλει.

Ίσως θα ήταν καλό να συμβουλευτείς έναν ψυχολόγο για το πως θα πρέπει να "χειριστείς" την πρώην σου.

φιλε εχειι μεγαλη σημασια να ξεραμε ....

το λογο που υπηρχαν συγκρουσεις μεταξυ σας ....

εχει μεγαλη σημασια να ξεραμε ....

αν υπηρξε τριτο προσωπο κυριως απο την πλευρα σου .......

εγω πιστευω οτι ....

ολα για καποιο λογο γινονται ....

και οι κοντρες με το παιδι ....

και η αντιδραση αυτης της γυναικας ...

εγω θα μιλησω οχι σαν γυναικα ....

αλλα σαν γνωστης του θεματος ...

η συζυγος σου λοιπον....

σε κοντραρει γιατι σου εχει θυμο ....
ειτε γιατι την παρατησες .....

ειτε γιατι πιθανον την απατησες ....

φυσικα ολα αυτα γινονται πανω στην πλατη του παιδιου ...

διοτι αλλιως δεν μπορει να σε εκδικηθει ....

ενα ειναι αυτο ....

θα σε ρωταγα τωρα κατι αλλο ...
αν η συζυγος σου ειχε βρει εναν αντρα....

και τον ειχε βαλει μεσα στο σπιτι της....

και συμβιωνε με το παιδι σου....

πιστευεις οτι θα παρενεβαινες στον τροπο που μεγαλωνει το παιδι ?....

αλλη ερωτηση ...

θεωρεις οτι ενα παιδι 7 ετων ειναι σε θεση να σκεφτει ....

και να αποφασισει ....

και να επιλεξει ....

αν πρεπει να συμπαθησει τη νεα σου συντροφο ?

πιστευεις οτι το παιδι σου ....

μ ολη αυτη την κατασταση που του φορτωσατε .....

εχει καταλαβει τι εχει συμβει και πως πρεπει να αντιδρασει?

ειμαστε σοβαροι τωρα ?
το παιδι σου φιλε μου ειναι παρα πολυ μικρο ...

δεν εχει καταλαβει ουτε ποια ειναι η κυρια ταδε ουτε η αλλη ....

εσυ στις 9 του μακαριτη ...πολυ συντομα σ ενα χρονο λες ...

πας και για αλλα σοβαρα ....

και η συζυγος ...

και το παιδι....ενω κοιταγαν να προσαρμοστουν σε μια νεα πραγματικοτητα ....

τους εφερες αλλη πιο νεα στο καπακι ...

να την αποδεχτουνε χωρις αντιδρασεις ..

.οτι μας βολευει δηλ....

κανεναν δεν αφορα το οτι εσυ εχεις αναγκες ....

το ιδιο θα μπορουσε να προφασιστει ....

και η συζυγος σου ...και να κανει κατι αντιστοιχο ...

αλλα οταν εχουμε παιδια φιλε μου ....

προτεραιοτητα εχουν τα παιδια μας ...

ως που να συνειδητοποιησει λοιπον το παιδι τη νεα πραγματικοτητα ...

του εφερες και την γκομενα ...
θεωρω οτι ηταν παρα πολυ νωρις ....

το διαζυγιο ειναι ενα σοκ απο μονο του οταν υπαρχει ενα παιδι ...

εσυ ποτε καταφερες να αποφορτηστεις συναισθηματικα ....

και να ξαναχτισεις τοσο γρηγορα την ζωη σου ....?

σορυ αλλα το βρισκω πολυ επιπολαιο .....
το παιδι σου θα μπορουσε να κατανοησει την οποια αναγκη σου ....

πρωτ απ ολα αν ηταν μεγαλο ....

κι αν σε εβλεπε για χρονια μονο σου ....

τωρα το μονο που θα κανει ειναι ...
μολις αρχισει και καταλαβαινει ....
να αντιπαθησει την νυν συντροφο .....

και σενα να σ εχει χαμηλα σε εκτιμηση ....

το παιδι ισως με τον καιρο ...

να το αποδεχτει αναγκαστικα ολο αυτο ...

αλλα εγω πιστευω οτι θα απαιτησει να σε βλεπει μονο σου ....

και σου εχω κι ερωτηση ...

αν το παιδι πατησει ποδι ...

και πει οτι οταν βρισκομαστε...

θελω να ειμαστε εσυ κι εγω ....

εσυ τι θα κανεις ?

μην πεις οτι θα πεισεις το παιδι οτι ειναι η συντροφο σου και λπ ...

επειδη η πλειονοτητα των αντρων ετσι φερονται ....

πανω απο τα παιδια να βαζουν την γκομενα ....

πιστευω οτι θα του την καθιερωσεις.... του αρεσει δεν του αρεσει ...

αλλα να θυμασαι ...

οτι η καλυτερη για το παιδι σου.... ειναι η μητερα του ....

κι οτι αυτη απλα για το παιδι ....

ειναι μια οποια γκομενα ....

σεβασου λοιπον το παιδι σου και τις επιθυμιες του ...

δωστου το χωρο που ζηταει στη ζωη σου ....

μην το υποχρεωσεις να αποδεχτει την φιλεναδα σου....

αμετι μοχαμετι ....αν δεν θελει ...οσο κι αν σε ενοχλει αυτο ....

και διαχωρισε τα ....

αλλο η νυν κι εσυ ....

κι αλλο εσυ και το παιδι σου ....

ειναι δυο διαφορετικα πραγματα ...

τωρα αν το παιδι μεγαλωσει ....

και σταδιακα ενταχτει στην παρεα σας ...

αστο να το επιλεξει μονο του....

αν το θελησει ....

αν δεν το θελησει ....θα εχει τους λογους του ...

εσυ σεβασου το ...

και να εισαι κοντα στις επιθυμιες του ....μονο αυτο ν ακους ....

ουτε την νυν.... ουτε την πρωην....

για να εχεις οσο πιο ισοροπημενο.... και ευτυχισμενο το παιδι σου ....

Καλησπερα!!
ειμαι καινουρια στο site
ειναι πολυ ωραιο site γενικα μαθαινεις και ακους πολλα
μου εκανε εντυπωση αυτο το αρθρο..γι αυτο αποφασισα να το σχολιασω καθως διαβαζα το κειμενο εμεινα αναυδη και μου εκανε τεραστια εντυπωση η ψυχροτητα με την οποια αναφερεσαι στην πρωην συζυγο σου εναν ανθρωπος που αγαπησες παντρευτηκες και εκανες και παιδι μαζι της...
απο τα λεγομενα σου εμεινα αφωνη μιας και κανεις σαν να αναφερεσι σε μια κοπελα την ξερεις ελαχιστα.. πολυ πολυ πολυ διεκπαιρεωτικη αντιμετωπιση..κατα την γνωμη μου γι αυτο σου φαιρεται ετσι..
απλα αναρωτιεμαι πως οι ανθρωποι πια δεν εχουν αισθηματα ΚΑΘΟΛΟΥ και κοιτανε μονο τον ΕΑΥΤΟ τους να εχουν οτι θελουν και τιποτε αλλο
αν κατι τους χαλασει την βολη εχουν παραπονο
οτι θελω οσο θελω..κ οπως θελω εγω και με βολευει δεν παει ετσι ομως ανησυχω γιατι οταν ενας αντρας αναφερεται τοσο ψυχρα τιυ στυλ 'ΓΙΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ"σε μια γυναικα που εκανε μαζι της οικογενεια που παει γενικα η κοινωνια και ποσο πρεπει να προσεχουμε ολες μας...