ΦΟΒΑΜΑΙ....

Φοβαμαι...

Καλημερα σε ολους. Χρειαζομαι τη βοηθεια σας. Ειμαι παντρεμενη εδω και 6μηνες. Ζω με τον αντρα μου ομως στο ιδιο σπιτι ενα χρονο πριν το γαμο.Το προβλημα ειναι οτι δεν μπορω να αποκοπω απο τους γονεις και την αδερφη μου. Είναι κ εκεινη παντρεμενη-σχεδον μαζι παντρευτηκαμε και φυγαμε απο το σπιτι- κ εχει ενα παιδακι.Συνεχεια μου λειπουν, νοιωθω οτι χωριστηκαμε, οτι θα χαθουμε,πως δεν κανουμε πραγματα μαζι. Εγω εχω γινει πολυ απαιτητικη και γκρινιαρα.Φοβαμαι μακρυα τους. ΔΕν μπορω να συναναστραφω με την πλευρα του συζυγου και να κανω τιποτα και αν δεν ειναι κ οι δικοι μου μαζι.Δεν παω πουθενα, εχω κλειστει μεσα στο σπιτι και το μονο που κανω ειναι δουλειες. συνεχεια δουλειες. Ηθιστε να ειμαι πολυ κοινωνικο και χαρουμενο ατομο, εκανα-καποτε- παρεα με τους παντες-ειχα φιλους, γνωστους, καλες σχεσεις με τους συγγενεις...και τωρα.....Ζηλευω και τογεγονος οτι η αδερφη μου, εχει ανοιξει τον κυκλο της, με τους συγγενεις + φιλους του αντρα της και εχω αρχισει να πιστευω οτι αγαπαει αυτους τωρα πια κ οχι εμενα.Να σας πω οτι με την αδερφη μου, ειχαμε πολυ ιδιαιτερη και καλη σχεση. Εκτος απο αδερφες ημασταν κ φιλες,καναμε τα παντα μαζι. και βγαιναμε παντα μαζι.Ειμαι σε απογνωση και αυτο με κανει να φερομαι ασχημα κ χαλαω τη σχεση μου με ολους κ δημιουργω προβληματα. Δεν ξερω πως να το διαχειρηστω. Αν ειχα λεφτα, θα πηγαινα σε καποιον ειδικο, αλλα επειδη δεν συμβαινει αυτο, αφηνομαι στα χερια σας,μηπως καποια-ος εχει περασει τι ιδιο και μπορει να με συμβουλευσει. ευχαριστω και συγνωμη για το μεγαλο κειμενο.

το ξερεις οτι ειναι αφυσικο, γι αυτο και γραφεις εδω ζητωντας βοηθεια..αυτο ειναι καλο. αν μη τι άλλο αναγνωριζεις οτι εχεις προβλημα..
τωρα...το οτι παντρευτηκες και παντρευτηκε και η αδελφη σου, δε σημαινει οτι αποκοπτεσαι. σημαινει ομως οτι εκανες το δικο σου σπιτι και οικογενεια. σημαινει οτι η οικογενεια σου ειναι πρωτα ο αντρας σου, και μετα οι γονεις και η αδελφη σου. σημαινει οτι πρεπει να κανεις μια προσπαθεια να ερθεις πιο κοντα και με φιλους ή άλλους συγγενεις. τωρα αν δεν τους γουσταρεις, ειναι ενα άλλο θεμα..αντιμετωπιζεις κατι τετοιο; δηλαδη θεωρεις οτι δεν ταιριαζεις με κανεναν απο την οικογενεια και τους φιλους του αντρα σου;
γιατι δε λες στον αντρα σου να καλεσει στο σπιτι σας καποιο φιλο ή συγγενη του ενα βραδυ, ή άλλα ατομα που τυχον εχετε κοινα; γιατι δεν καλεις μια δικια σου φιλη στο σπιτι σας; και προσπαθησε να μην προσκολλασαι τοσο πολυ σε γονεις και αδελφη. ειναι πολυ καλο που εχεις καλες σχεσεις με τους γονεις και την αδελφη σου...αλλά δεν πρεπει να ειναι οι μόνες σου σχεσεις.
εχουμε σαν ανθρωποι αναγκη απο πολλα πραγματα..και απο οικογενεια, και απο φιλους, και απο δουλεια, και απο ενδιαφεροντα. ολα πρεπει να υπαρχουν σε μια ισορροπια.
δεν υπαρχει κατι να φοβασαι. απλα χαλαρωσε και βρες πραγματα και ανθρωπους που σ' ενδαιφερουν για να γεμισεις τη ζωη σου.
τελος, ξερεις κι εσυ η ιδια οτι με τοση γκρινια που βγαζεις, στο τελος θα απομακρυνεις απο κοντα σου και αυτους που εχεις...γι αυτο κανε κατι τωρα.

Παράθεση:
Originally posted by Dardana
το ξερεις οτι ειναι αφυσικο, γι αυτο και γραφεις εδω ζητωντας βοηθεια..αυτο ειναι καλο. αν μη τι άλλο αναγνωριζεις οτι εχεις προβλημα..
τωρα...το οτι παντρευτηκες και παντρευτηκε και η αδελφη σου, δε σημαινει οτι αποκοπτεσαι. σημαινει ομως οτι εκανες το δικο σου σπιτι και οικογενεια. σημαινει οτι η οικογενεια σου ειναι πρωτα ο αντρας σου, και μετα οι γονεις και η αδελφη σου. σημαινει οτι πρεπει να κανεις μια προσπαθεια να ερθεις πιο κοντα και με φιλους ή άλλους συγγενεις. τωρα αν δεν τους γουσταρεις, ειναι ενα άλλο θεμα..αντιμετωπιζεις κατι τετοιο; δηλαδη θεωρεις οτι δεν ταιριαζεις με κανεναν απο την οικογενεια και τους φιλους του αντρα σου;
γιατι δε λες στον αντρα σου να καλεσει στο σπιτι σας καποιο φιλο ή συγγενη του ενα βραδυ, ή άλλα ατομα που τυχον εχετε κοινα; γιατι δεν καλεις μια δικια σου φιλη στο σπιτι σας; και προσπαθησε να μην προσκολλασαι τοσο πολυ σε γονεις και αδελφη. ειναι πολυ καλο που εχεις καλες σχεσεις με τους γονεις και την αδελφη σου...αλλά δεν πρεπει να ειναι οι μόνες σου σχεσεις.
εχουμε σαν ανθρωποι αναγκη απο πολλα πραγματα..και απο οικογενεια, και απο φιλους, και απο δουλεια, και απο ενδιαφεροντα. ολα πρεπει να υπαρχουν σε μια ισορροπια.
δεν υπαρχει κατι να φοβασαι. απλα χαλαρωσε και βρες πραγματα και ανθρωπους που σ' ενδαιφερουν για να γεμισεις τη ζωη σου.
τελος, ξερεις κι εσυ η ιδια οτι με τοση γκρινια που βγαζεις, στο τελος θα απομακρυνεις απο κοντα σου και αυτους που εχεις...γι αυτο κανε κατι τωρα.

Ναι εχω προβλημα και το ξερω.Δυστυχως.Τι να κανω δεν ξερω. Δεν εχω κανενα προβλημα με το περιβαλλον του αντρα μου,ουτε κ εκεινοι μαζι μου.Εχω πολυ καλη σχεση και με την πεθερα μου. Απλα οτι κανω, το κανω με το ζορι. Συναντιομαστε που και που με ολους, ερχονται και σπιτι, δεν φερνω αντιρηση αν ζητησει κατι ο αντρας μου, αλλα παντα με το ζορι. ταιριαζουμε, δεν τους βαριεμαι, απλα παντα νοιωθω και λεω απο μεσα μου''τωρα εχω αλλη οικογενεια, ειμαι ξενη αναμεσα στο σοι, και που ειναι οι δικοι μου κ.τ.λ''και οταν μου λενε(κ η μαμα μου τολεει) οτι ο αντρας μου ειναι τωρα η οικογενεια μου κ μετα ολοι οι αλλοι στεναχωριεμαι οτι εχασα την οικογενεια μου.γιατι ρε γ&^*( το νοιωθω τοσο χαλια?

Ησουν κολλητη με την αδερφη σου ή λειτουργουσες ανταγωνιστικά;
Παντρευτηκες γιατι παντρευοταν εκεινη ή γιατι όντως το πίστευες με όλη σου την καρδια;
Τί κάνεις για σένα; με σένα; χωρις εκεινη;
Σου άρεσε ποτε να κάνεις κάτι διαφορετικο απο οσα εκανε εκεινη;

Κοριτσάκι μου αυτό δεν είναι αγάπη, είναι εξάρτηση. Πιστεύω ότι χρειάζεσαι
χρόνο προκειμένου να ανεξαρτητοποιηθείς, να κόψεις σταδιακά τον
ψυχολογικό ομφάλιο λώρο. Τα αίτια της ψυχολογικής σου εξάρτησης θα
μπορούσες να τα αναζητήσεις με την βοήθεια ενός ειδικού. Το θέμα για εσένα
όμως είναι να καταφέρεις να υποστηρίξεις σωστά την σχέση σου με τον άνδρα
σου.

Η μητέρα σου με την αδελφή σου δεν χάθηκαν, είναι ακόμα εκεί αν τις
χρειαστείς, αλλά πρέπει να καταλάβεις ότι προτεραιότητα σου τώρα πρέπει να
αποτελεί ο σύζυγός σου. Τώρα στην αρχή μπορεί να είναι κάπως επώδυνο να
αφήσεις πίσω σου αυτή την σχέση προσκόλλησης που είχες τόσο με την
αδερφή σου, όσο και με την μητέρα σου. Με τον καιρό όμως και εφόσον
προσπαθήσεις, θα καταφέρεις να βάλεις ανθρώπους στην ζωή σου και να
χαράξεις το δρόμο σου.

Από την άλλη σκέφτομαι ότι μπορεί να φοβάσαι ασυνείδητα κάθε φορά που
βλέπεις να σε πλησιάζουν άλλοι άνθρωποι, ότι μπορεί να αφήσεις πίσω σου
την σχέση με την αδερφή και τους γονείς αν τους επιτρέψεις να σε
πλησιάσουν, και έτσι να γίνεσαι απότομη και επιθετική. Ίσως πάλι να μην
έχεις μάθει να εμπιστεύεσαι ανθρώπους έξω από την οικογένειά σου και τώρα
να φοβάσαι που πρέπει να το κάνεις.

Όπως και να έχει πρέπει να επιτρέψεις σε ανθρώπους έξω από την οικογένειά
σου να σε πλησιάσουν συναισθηματικά, να κάνεις φίλους έξω από τα πλαίσια
της οικογένειά σου, να δημιουργήσεις κοινωνική ζωή, όσο και αν αυτό
φαίνεται δύσκολο τώρα στην αρχή.

Αυτές οι καταστάσεις αποχωρισμού, από σχέσεις εξάρτησης, επιφέρουν κάποια
μελαγχολία και θλίψη, όμως χρειάζεται να περάσεις μέσα από τα αρνητικά
συναισθήματα, να φανείς δυνατή για να μπορέσεις να προχωρήσεις στην ζωή
σου και να αφοσιωθείς τελικά στον γάμο σου και στον άνδρα σου.

Παράθεση:
Originally posted by ESPERANTZA
Ησουν κολλητη με την αδερφη σου ή λειτουργουσες ανταγωνιστικά;
Παντρευτηκες γιατι παντρευοταν εκεινη ή γιατι όντως το πίστευες με όλη σου την καρδια;
Τί κάνεις για σένα; με σένα; χωρις εκεινη;
Σου άρεσε ποτε να κάνεις κάτι διαφορετικο απο οσα εκανε εκεινη;

Δεν ημασταν κολλητες με την εννοια του να μην κανουμε τιποτα μονες μας.Αντιθετως, εγω ημουν αρκετα ανεξαρτητη και εκανα πολλα πραγματα με αλλους ανθρωπους-φιλους- χωρις εκεινη.Εβγαινα θελω να πω, και χωρις εκεινη, οταν δεν ηθελα να ερθει.ενω εκεινη εβγαινε συνηθως μαζι μου. σπανια με φιλες. τωρα τρελλαθηκα κ επαθα εξαρτηση. επισης, ειχα ηδη φυγει απ το σπιτι οταν η αδερφη μου παντρευτηκε.κ δεν ειχα προβλημα οταν εφυγα.
Τωρα οτι και να κανω νοιωθω ασχημα.....και ο,τι και να κανω για μενα-λιγα πραγματα- τα κανω γιατι πρεπει, να μην πεσω σε καταθλιψη.

Παράθεση:
Originally posted by flat_line

Από την άλλη σκέφτομαι ότι μπορεί να φοβάσαι ασυνείδητα κάθε φορά που
βλέπεις να σε πλησιάζουν άλλοι άνθρωποι, ότι μπορεί να αφήσεις πίσω σου
την σχέση με την αδερφή και τους γονείς αν τους επιτρέψεις να σε
πλησιάσουν, και έτσι να γίνεσαι απότομη και επιθετική.

να προχωρήσεις στην ζωή
σου και να αφοσιωθείς τελικά στον γάμο σου και στον άνδρα σου.

νομιζω οτι εχεις δικιο. φοβαμαι ασυνειδητα μηπως για καποιο λογο τις χασω. τι να πω?
φοβαμαι να αφοσιωθω στο γαμο μου, φοβαμαι να προχωρησω γιατι αν το κανω μπορει να μεινω μονη μου χωρις αυτες. θα περασουν τα χρονια και στο τελος θα γινω οικογενεια με αλλους. κ οι δικοι μου που θα ειναι? τι θα κανω? συγνωμη ρε παιδια. με πιασαν τα κλαματα

Σου έγραψα, ότι είναι κάπως επώδυνος ο αποχωρισμός σε αυτές τις
περιπτώσεις. Καταλαβαίνω ότι αισθάνεσαι χαμένη, και πως δεν σου είναι
εύκολο να σκέφτεσαι ότι θα αφήσεις πίσω σου τους γονείς, την αδερφή σου.
Όμως δεν είναι έτσι, αυτοί οι άνθρωποι θα είναι πάντα δίπλα σου να τους
βλέπεις όταν το έχεις ανάγκη.

Όμως πρέπει σιγά και σταθερά να ανεξαρτητοποιηθείς συναισθηματικά ώστε να
μπορέσεις να συγκεντρωθείς στον άνδρα σου. Τώρα στην αρχή θα αισθάνεσαι
χαμένη, όμως με τον καιρό, θα τα καταφέρεις. Δεν πρέπει να κλείνεσαι
συναισθηματικά, να κάνεις φίλους και να έχεις δραστηριότητες και με άλλους
ανθρώπους, όπως και μαζί με τον άνδρα σου και τρίτους.

Παράθεση:
Originally posted by flat_line

Σου έγραψα, ότι είναι κάπως επώδυνος ο αποχωρισμός σε αυτές τις
περιπτώσεις. Καταλαβαίνω ότι αισθάνεσαι χαμένη, και πως δεν σου είναι
εύκολο να σκέφτεσαι ότι θα αφήσεις πίσω σου τους γονείς, την αδερφή σου.
Όμως δεν είναι έτσι, αυτοί οι άνθρωποι θα είναι πάντα δίπλα σου να τους
βλέπεις όταν το έχεις ανάγκη.

Όμως πρέπει σιγά και σταθερά να ανεξαρτητοποιηθείς συναισθηματικά ώστε να
μπορέσεις να συγκεντρωθείς στον άνδρα σου. Τώρα στην αρχή θα αισθάνεσαι
χαμένη, όμως με τον καιρό, θα τα καταφέρεις. Δεν πρέπει να κλείνεσαι
συναισθηματικά, να κάνεις φίλους και να έχεις δραστηριότητες και με άλλους
ανθρώπους, όπως και μαζί με τον άνδρα σου και τρίτους.

πρεπει να αρχισω να προσπαθω, εστω και με το ζορι απ οτι καταλαβαινω. σ ευχαριστω παρα πολυ.

επικεντρωσου στη σχεση σου με τον αντρα σου. και βεβαια να πηγαινεις να βλεπεις τη μανα σου και την αδερφη σου αλλά με μετρο. νομιζω επειδη καταλαβαινεις οτι αυτο που νιωθεις ειναι λαθος θα το αντιμετωπισεις.
κοιτα να αποκτησεις και καποιο χομπι. να κανεις κατι περα απο δουλειες. και να χεις επαφες με αλλους ανθρωπους.

Παράθεση:
Originally posted by morgoth
επικεντρωσου στη σχεση σου με τον αντρα σου. και βεβαια να πηγαινεις να βλεπεις τη μανα σου και την αδερφη σου αλλά με μετρο. νομιζω επειδη καταλαβαινεις οτι αυτο που νιωθεις ειναι λαθος θα το αντιμετωπισεις.
κοιτα να αποκτησεις και καποιο χομπι. να κανεις κατι περα απο δουλειες. και να χεις επαφες με αλλους ανθρωπους.

ok. s eyxaristo polu

Φοβάμαι πολύ πως άλλα είναι εκείνα που φταίνε.

Πολυ φοβαμαι πως υπαρχει θεμα με το συζυγο που ενω με τους δικους του τα παει καλα και με συναντησεις, δε βλεπω το ιδιο απ την αλλη μερια.
Μηπως διακρινεις φιλη μας μια προσπαθεια αποκοπης σου απο την οικογενεια σου;
Ετσι, βλεπω απολυτα φυσικο το τρομο και το κλαμμα σου.
Φοβασαι μη γινεις ερμαιο..
Θα γραψω περισσοτερα απο κυριακη που θα επιστρεψω.

Σίγουρα, ο αποχωρισμός από ένα αγαπημένο μας πρόσωπο προκαλεί διάφορες παρενέργειες στο σώμα μας. Το έχω νιώσει σαν αίσθημα εσωτερικού αδειάσματος (κενού). Παρόλο που ήξερα ότι δεν έχανα οριστικά το πρόσωπο από τη ζωή μου, η απουσία του από την καθημερινότητά μου (αρχικά) ήταν έντονη. Με τον καιρό συνήθισα τη φυσική απουσία του προσώπου και έδωσα αξία στις επαφές μου μαζί του.

Ο από-χωρισμός θα μπορούσε να σημαίνει ότι δε συναντώ (δεν βλέπω) κάποιον με την ίδια συχνότητα που τον έβλεπα. Το ότι δεν συναντώ κάποιον με την ίδια συχνότητα δεν σημαίνει (καθόλου) ότι δεν έχω για αυτόν την ίδια αξία που είχα. Η αξία (το πόσο με αγαπάει) παραμένει ίδια. Η αγάπη δεν αλλοιώνεται (δεν μεταβάλλεται) από την αλλαγή των συνθηκών. Η αγάπη μας για τα συγγενικά πρόσωπα πρώτου βαθμού (σε ομαλές οικογενειακές συνθήκες) δεν έχει ανάγκη αποδείξεως γιατί δεν αμφισβητείται (είναι δεδομένη). Η αγάπη και το ενδιαφέρον για, τους γονείς μας και τα αδέλφια μας πάντα θα υπάρχουν ακόμα και αν δεν αποδεικνύεται όπως εμείς θα θέλαμε. Εάν ζητάς την επιβεβαίωση της αγάπης τους δεν θα την βρεις διότι αυτή υπονοείται. Αυτό που κάνουμε μεταξύ μας είναι το εξής: Ότι υπονοείται δεν το προφέρουμε. Πως θα σου φαινόταν να πας μια από τις επόμενες μέρες στην αδελφή σου ή στη μητέρα σου και να τους πεις: σας αγαπώ και θέλω και εσείς να με αγαπάτε. Εάν σου είναι δύσκολο να το κάνεις τότε θα καταλάβεις ακριβώς αυτό που είπα, πως ότι υπονοείται δεν προφέρεται. Έτσι λειτουργούμε κάποιοι από εμάς (ελπίζω όχι οι περισσότεροι): με αυτονόητο τρόπο. Όλα σε αυτή τη ζωή γίνονται αυτονόητα. Αυτονόητα μας αγαπούν οι δικοί μας άνθρωποι, αυτονόητα ενδιαφέρονται για μας, αυτονόητα μας σκέφτονται. Θα έλεγα λοιπόν να μεταφέρεις στους δικούς σου το αυτονόητο με λόγια. Μπορείς; Αν όχι είναι λογικό γιατί τα παραπάνω είναι αυτονόητα. Σύμφωνα με τα παραπάνω, ο κανόνας αγάπης σας δεν αμφισβητείται.

Τα αισθήματα μοναξιάς πολλές φορές τα νιώθουμε έντονα όταν νομίζουμε ότι οι δικοί μας άνθρωποι δεν μας σκέφτονται, δεν ενδιαφέρονται, δεν επικοινωνούν μαζί μας όπως θα θέλαμε. Όμως αυτό δεν ισχύει. Όσο υπάρχουν οι άνθρωποι αυτοί γύρω σου δεν θα είσαι ΠΟΤΕ μόνη. Αυτοί οι άνθρωποι (οι συγγενείς σου) είναι αυτοί που γνωρίζεις καλά. Αν όμως γνωρίσεις και το σύντροφό σου καλά τότε θα νιώσεις την ασφάλεια που απορρέει από το είναι πάντα κάποιος δίπλα μου για μένα έτσι όπως το(ν) θέλω. Θα μπορούσες να βάλεις στην καθημερινότητά σου ένα (πολύ σημαντικό) σκοπό. Να γνωρίσεις καλά το σύντροφό σου και τον εαυτό σου. Ο εαυτός σου ειδικά είναι ότι πιο πολύτομο έχεις (χωρίς να υποβιβάζω την αξία των υπολοίπων). Είναι αυτός που θα σε πείθει, θα σε παρηγορεί, θα σε ενθαρρύνει, θα σε καθοδηγεί, θα είναι όλη την ώρα μαζί σου. Αυτόν κυρίως έχεις πολύ ανάγκη και πρέπει να του ανοιχτείς, να του μιλήσεις, να του εξηγήσεις. Κάνε τον εαυτό σου άνθρωπό σου.

Το ζηλεύω να κάνω αυτό που κάνει ο άλλος (θα μπορούσε να) σημαίνει ότι έχω την επιθυμία =ΘΕΛΩ να κάνω αυτό που έχω ανάγκη. Το γεγονός ότι λες «Ζηλευω και τογεγονος οτι η αδερφη μου, εχει ανοιξει τον κυκλο της, με τους συγγενεις + φιλους του αντρα της» σημαίνει ότι έχεις ανάγκη ακριβώς αυτό που κάνει η αδελφή σου. Την ανεξαρτησία ΧΩΡΙΣ κόπο. Η αδελφή σου το κάνει να φαίνεται εύκολο. Κάποιες φορές όμως η ανεξαρτησία δεν έρχεται από μόνη της. Θέλει κόπο για να κατακτηθεί λόγω του ότι δεν συνέβη ποτέ. Νομίζω ότι θέλεις να αποδεσμευτείς (εσύ όμως γνωρίζεις καλύτερα) από το στενό δεσμό αλλά ακριβώς επειδή σου είναι δύσκολο προσπαθείς να βρεις τρόπους να το κάνεις.
Εύχομαι να προσπαθείς πάντα για σένα.

Παράθεση:
Originally posted by somebody961
Φοβάμαι πολύ πως άλλα είναι εκείνα που φταίνε.

Πολυ φοβαμαι πως υπαρχει θεμα με το συζυγο που ενω με τους δικους του τα παει καλα και με συναντησεις, δε βλεπω το ιδιο απ την αλλη μερια.
Μηπως διακρινεις φιλη μας μια προσπαθεια αποκοπης σου απο την οικογενεια σου;
Ετσι, βλεπω απολυτα φυσικο το τρομο και το κλαμμα σου.
Φοβασαι μη γινεις ερμαιο..
Θα γραψω περισσοτερα απο κυριακη που θα επιστρεψω.

Δεν ειναι ακριβως ετσι. Ο αντρας μου συναντιεται πολυ λιγοτερο με τους δικους του απ οτι εγω με τους δικους μου.Απλα εκεινος ειναι πιο ανεξαρτητος. δεν ειναι ανασφαλης. τους δει, δεν τους δει, το ιδιο του κανει. Εγω τους βλεπω σχεδον καθε μερα τους δικους μου, φαντασου...

Παράθεση:
Originally posted by ELONORA

Ποσο πολυ με ενθαρρυνες.Πηρα ανασα. Νομιζω οτι αυτο ειναι το προβλημα. Πιστευω πως για καποιο λογω θα παψουν να με αγαπουν και να ειμαι σημαντικη για αυτους επειδη δεν ζουμε μαζι. Μαλλον ομως δεν ειναι ετσι.Δεν μπορει απ τη μια μερα στην αλλη να παψουν να με αγαπουν επειδη εχω φυγει, επειδη παντρευτηκα και δεν ειμαστε καθε μερα, ολη μερα μαζι στο ιδιο σπιτι!!!ετσι δεν ειναι?Ανασφαλεια εχω.Ελπιζψ να αταφερω να το παλεψω. Γιαυτο κι φροντιζω να τους βλεπω καθε μερα, απο φοβο μη τους χασω.Να δειχνω οτι ειμαι εκει. Κατι συμβαινει μεσ το κεφαλι μου. Εχω γεμισει σκεψεις. Ή τωρα αρχιζω να ξεμπερδευομαι ή να μπερδευομαι χειροτερα.... Σε υπερ ευχαριστω.

Παράθεση:
Originally posted by ELONORA
Σίγουρα, ο αποχωρισμός από ένα αγαπημένο μας πρόσωπο προκαλεί διάφορες παρενέργειες στο σώμα μας. Το έχω νιώσει σαν αίσθημα εσωτερικού αδειάσματος (κενού). Παρόλο που ήξερα ότι δεν έχανα οριστικά το πρόσωπο από τη ζωή μου, η απουσία του από την καθημερινότητά μου (αρχικά) ήταν έντονη. Με τον καιρό συνήθισα τη φυσική απουσία του προσώπου και έδωσα αξία στις επαφές μου μαζί του.

Ο από-χωρισμός θα μπορούσε να σημαίνει ότι δε συναντώ (δεν βλέπω) κάποιον με την ίδια συχνότητα που τον έβλεπα. Το ότι δεν συναντώ κάποιον με την ίδια συχνότητα δεν σημαίνει (καθόλου) ότι δεν έχω για αυτόν την ίδια αξία που είχα. Η αξία (το πόσο με αγαπάει) παραμένει ίδια. Η αγάπη δεν αλλοιώνεται (δεν μεταβάλλεται) από την αλλαγή των συνθηκών. Η αγάπη μας για τα συγγενικά πρόσωπα πρώτου βαθμού (σε ομαλές οικογενειακές συνθήκες) δεν έχει ανάγκη αποδείξεως γιατί δεν αμφισβητείται (είναι δεδομένη). Η αγάπη και το ενδιαφέρον για, τους γονείς μας και τα αδέλφια μας πάντα θα υπάρχουν ακόμα και αν δεν αποδεικνύεται όπως εμείς θα θέλαμε. Εάν ζητάς την επιβεβαίωση της αγάπης τους δεν θα την βρεις διότι αυτή υπονοείται. Αυτό που κάνουμε μεταξύ μας είναι το εξής: Ότι υπονοείται δεν το προφέρουμε. Πως θα σου φαινόταν να πας μια από τις επόμενες μέρες στην αδελφή σου ή στη μητέρα σου και να τους πεις: σας αγαπώ και θέλω και εσείς να με αγαπάτε. Εάν σου είναι δύσκολο να το κάνεις τότε θα καταλάβεις ακριβώς αυτό που είπα, πως ότι υπονοείται δεν προφέρεται. Έτσι λειτουργούμε κάποιοι από εμάς (ελπίζω όχι οι περισσότεροι): με αυτονόητο τρόπο. Όλα σε αυτή τη ζωή γίνονται αυτονόητα. Αυτονόητα μας αγαπούν οι δικοί μας άνθρωποι, αυτονόητα ενδιαφέρονται για μας, αυτονόητα μας σκέφτονται. Θα έλεγα λοιπόν να μεταφέρεις στους δικούς σου το αυτονόητο με λόγια. Μπορείς; Αν όχι είναι λογικό γιατί τα παραπάνω είναι αυτονόητα. Σύμφωνα με τα παραπάνω, ο κανόνας αγάπης σας δεν αμφισβητείται.

Τα αισθήματα μοναξιάς πολλές φορές τα νιώθουμε έντονα όταν νομίζουμε ότι οι δικοί μας άνθρωποι δεν μας σκέφτονται, δεν ενδιαφέρονται, δεν επικοινωνούν μαζί μας όπως θα θέλαμε. Όμως αυτό δεν ισχύει. Όσο υπάρχουν οι άνθρωποι αυτοί γύρω σου δεν θα είσαι ΠΟΤΕ μόνη. Αυτοί οι άνθρωποι (οι συγγενείς σου) είναι αυτοί που γνωρίζεις καλά. Αν όμως γνωρίσεις και το σύντροφό σου καλά τότε θα νιώσεις την ασφάλεια που απορρέει από το είναι πάντα κάποιος δίπλα μου για μένα έτσι όπως το(ν) θέλω. Θα μπορούσες να βάλεις στην καθημερινότητά σου ένα (πολύ σημαντικό) σκοπό. Να γνωρίσεις καλά το σύντροφό σου και τον εαυτό σου. Ο εαυτός σου ειδικά είναι ότι πιο πολύτομο έχεις (χωρίς να υποβιβάζω την αξία των υπολοίπων). Είναι αυτός που θα σε πείθει, θα σε παρηγορεί, θα σε ενθαρρύνει, θα σε καθοδηγεί, θα είναι όλη την ώρα μαζί σου. Αυτόν κυρίως έχεις πολύ ανάγκη και πρέπει να του ανοιχτείς, να του μιλήσεις, να του εξηγήσεις. Κάνε τον εαυτό σου άνθρωπό σου.

Το ζηλεύω να κάνω αυτό που κάνει ο άλλος (θα μπορούσε να) σημαίνει ότι έχω την επιθυμία =ΘΕΛΩ να κάνω αυτό που έχω ανάγκη. Το γεγονός ότι λες «Ζηλευω και τογεγονος οτι η αδερφη μου, εχει ανοιξει τον κυκλο της, με τους συγγενεις + φιλους του αντρα της» σημαίνει ότι έχεις ανάγκη ακριβώς αυτό που κάνει η αδελφή σου. Την ανεξαρτησία ΧΩΡΙΣ κόπο. Η αδελφή σου το κάνει να φαίνεται εύκολο. Κάποιες φορές όμως η ανεξαρτησία δεν έρχεται από μόνη της. Θέλει κόπο για να κατακτηθεί λόγω του ότι δεν συνέβη ποτέ. Νομίζω ότι θέλεις να αποδεσμευτείς (εσύ όμως γνωρίζεις καλύτερα) από το στενό δεσμό αλλά ακριβώς επειδή σου είναι δύσκολο προσπαθείς να βρεις τρόπους να το κάνεις.
Εύχομαι να προσπαθείς πάντα για σένα.

Ποσο πολυ με ενθαρρυνες.Πηρα ανασα. Νομιζω οτι αυτο ειναι το προβλημα. Πιστευω πως για καποιο λογω θα παψουν να με αγαπουν και να ειμαι σημαντικη για αυτους επειδη δεν ζουμε μαζι. Μαλλον ομως δεν ειναι ετσι.Δεν μπορει απ τη μια μερα στην αλλη να παψουν να με αγαπουν επειδη εχω φυγει, επειδη παντρευτηκα και δεν ειμαστε καθε μερα, ολη μερα μαζι στο ιδιο σπιτι!!!ετσι δεν ειναι?Ανασφαλεια εχω.Ελπιζψ να αταφερω να το παλεψω. Γιαυτο κι φροντιζω να τους βλεπω καθε μερα, απο φοβο μη τους χασω.Να δειχνω οτι ειμαι εκει. Κατι συμβαινει μεσ το κεφαλι μου. Εχω γεμισει σκεψεις. Ή τωρα αρχιζω να ξεμπερδευομαι ή να μπερδευομαι χειροτερα.... Σε υπερ ευχαριστω.

Όχι κοριτσάκι μου, δεν θα χάσεις την αγάπη τους, μπορείς πάντα να τρέχεις σε
αυτούς όταν έχεις ανάγκη από αγάπη και υποστήριξη. Οι γονείς πάντα θα σε
αγαπούν και θα θέλουν να είσαι ευτυχισμένη. Σκέψου ότι με αυτή την λογική,
κάθε φορά που κάποιο παιδί έφευγε από το σπίτι, οι γονείς δεν θα το
αγαπούσαν πλέον, είναι ποτέ δυνατόν να συμβεί αυτό?

Σίγουρα προβληματίζεσαι με αυτές τις ανασφάλειες. Είναι πολύ σύνθετο ζήτημα
το πώς δημιουργούνται, μπορεί στο παρελθόν να αρρώστησες και να
χρειάστηκε να σε χωρίσουν από την μητέρα, η για κάποιο λόγο να αρρώστησε
κάποιος γονέας και να αναγκάστηκαν για ένα διάστημα να σε απομακρύνουν
από αυτόν.

Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να μάθεις σταδιακά να καθησυχάζεις τον εαυτό σου
με θετικές σκέψεις, κάθε φορά που σε πλημμυρίζουν οι ανησυχίες για
απώλεια της αγάπης, πρέπει να λες στον εαυτό σου ότι η αγάπη των γονιών
για το παιδί, δεν χάνεται ποτέ. Και επίσης θα ήταν καλό για εσένα, αλλά και
για τον γάμο σου να σταματήσεις τις καθημερινές επισκέψεις στους γονείς
. Είναι καλό να βλέπεις τακτικά τους γονείς, αλλά πρέπει να υπάρχει και ένα
μέτρο, οι καθημερινές επαφές μπορεί αν δημιουργήσουν ερωτηματικά στον
άνδρα σου. Να είσαι πάντα καλά.

παντρεμενη εδω κ 6 μηνες και με ενα χρονο πριν συμβιωση και αντι να λιωνεις αο ερωτα για εκεινον φοβασαι μην χασεις την οικογενεια σου...μα πλεον εχεις αλλη οικογενεια κοριτσι μου ,πιο σωστα ειστε το βασικο κυτταρο να κανετε μια νεα οικογενεια εσυ κ εκεινος...εκει πρεπει να εστιασεις...δεν σε απερριψε η πατρικη σου οικογενεια αλλα αυτη ειναι η φυσικη πορεια της ζωης.και μην προσπαθεις να επιβεβαιωσεις το εγω σου μεσα απο την αδερφη σου και κυριως μην προσπαθησεις ακομα να κανεις παιδακι επιδη εκανε κ εκεινη.χαραξε τον δικο σου δροο στην ζωη ,μην θελεις να βαδισεις στα χναρια των αλλων.εχε πιστη σε εσενα.

Η σχεση σου με τον αντρα σου πηγαινει καλα?

Αγαπητή Kaiti! Θα σου πω την προσωπική μου άποψη σε σχέση με αυτό. Έχω κι εγώ μία αδερφούλα. Μεγαλύτερη από μένα μόνο 1μιση χρόνο! Οπότε μπορώ να καταλάβω κάπως πώς μπορεί να νιώθεις. Γενικά , κατά την άποψή μου και χωρίς καμία υπόνοια κριτικής για όσα λες, θεωρώ ότι οι σχέσεις (και ειδικά με στενούς συγγενείς) που δημιουργούν τέτοιου είδους συναισθήματα και συμπεριφορές, είναι σχέσεις εξάρτησης. Το ξέρεις αυτό νομίζω. Οποιαδήποτε σχέση εξάρτησης είναι προβληματική, δυσλειτουργική και με κακές συνέπειες. Άρα θα πρέπει να φροντίσεις κι εσύ από την πλευρά σου (γιατί η αδερφή σου συνειδητά ή μη το κάνει) να δημιουργήσεις μια πιο ισορροπημένη σχέση.
Αν κοιτάξεις μέσα σου , αφήνοντας στην άκρη την μικρή καιτούλα που θέλει την κούκλα της εδώ και τώρα, είμαι σίγουρη πώς θα καταλάβεις πώς η αδερφή σου ούτε έπαψε να σε αγαπά (μα αν είναι δυνατόν! η αγάπη δεν είναι συγκεκριμένα γραμμάρια που εξαντλούνται σε ένα ή δύο άτομα) ούτε τίποτα απ' αυτά που κατά βάθος φοβάσαι. Εγώ πιστεύω ότι οι νέες συνθήκες που αντιμετωπίζεις (γάμος, νέο σπίτι, σύζυγος κτλ) που μπορεί να είναι ευχάριστες αλλά είναι τεράστια αλλαγή, σου εντείνουν αυτές τις ιδέες και είσαι σε μια γενική σύγχυση. Χαλάρωσε, προσπάθησε να επικεντρωθείς στη νέα σου ζωή (γιατί σε χρειάζεται και ο σύζυγός σου , έτσι και μια νέα και πιο ισορροπημένη σχέση θα δημιουργηθεί με τους δικούς σου. Σκέψου να μην παντρευόσασταν και να μένατε μαζί μέχρι τα βαθιά γεράματα. Τι ωραία.... δυο γεροντοκόρες γεμάτες απωθυμένα να σιχαθούν η μία την άλλη (το λέω αστειευόμενη αυτό και χωρίς καμία διάθεση να σε θίξω, είναι ένα ακραίο παράδειγμα...αλλά να πω την αλήθεια εγώ έχω στον κύκλο μου δυο θείες κάπως έτσι όμως...) . Μην ανησυχείς, περνάς άγχος προσαρμογής λίγο διαστρεβλωμένο νομίζω. Χαλάρωσε όμως γιατί είναι κρίμα για τον γάμο σου! Ο καημένος ο άντρας σου είναι σε άδικη σύγκριση!