Παράθεση:
Originally posted by Vivian
Δεν έχω κάποια λύση να προτείνω. Απλά να παραθέσω την δική μου ιστορία, μπας και βρω κι εγώ μια άκρη γράφοντάς τα.. Κατ' αρχήν θα συμφωνήσω με τον SONAP στο ότι "είναι εξίσου οδυνηρό το να είσαι ο δεύτερος άνθρωπος! Μιλάμε βέβαια για τις περιπτώσεις που υπάρχουν βαθιά και αληθινά αισθήματα...". Είναι τόσο οδυνηρό όσο δεν φαντάζεστε..
Είχα(και έχω)κι εγώ μια μακροχρόνια σχέση με έναν άνθρωπο που υπεραγαπούσα. Κάποια στιγμή άρχισαν οι τσακωμοί για πράγματα γελοία και ασήμαντα, καθώς πολλοί άνθρωποι, (ανάμεσά τους κι εγώ κι ο σύντροφός μου)είναι αρκετά ανώριμοι για να καταστρέφουν την αγάπη με ανούσιες ανασφάλειες και συμπεριφορές.. Ως αποτέλεσμα των συνεχών τσακωμών λοιπόν ήρθε η απομάκρυνση. Ημουνα σε μια άθλια κατάσταση, ψυχολογικό ράκος, κενή, απογοητευμένη, σίγουρη πως όλες οι προσπάθειες για αυτή τη σχέση δεν θα έβγαζαν πουθενά. Εκλαιγα κάθε μέρα, είχα αρρωστήσει..
Και τότε γνώρισα στη δουλειά ένα παιδί. Απο την πρώτη στιγμή κινήσαμε το ενδιαφέρον ο ένας στον άλλον, υπήρχε αυτο το "κάτι" ανάμεσά μας, ερχόταν να δουλέψουμε μαζί για κάποιο project και λάμπανε τα μάτια μας, γελάγαμε ολόκληροι! Να μην τα πολυλογώ, το παιδί έδειξε πως ενδιαφέρεται και μάλιστα πολύ και καθότι σίγουρη ότι ο δεσμός μου πήγαινε για φούντο, ανταποκρίθηκα. Χωρίς να κρύψω όμως τίποτα. Του είπα ότι έχω σχέση και ότι δεν πάει καλά και ότι ακόμα δεν ξέρω ούτε τι θέλω, ούτε τι θα γίνει. Στο μεταξύ μαθαίνω ταυτόχρονα ότι είναι και 8 χρόνια μικρότερός μου όμως! Το οποίο του το επισημαίνω και αρχίζει να με προβληματίζει. Εγώ 30-31 και αυτός 24.. Στις λίγες φορές που συναντηθήκαμε εκτός δουλειάς αυτός να είναι υπερχαρούμενος και τρυφερός και εκδηλωτικός κι εγώ να αισθάνομαι, απο τη μια πολύ όμορφα μαζί του, απο την άλλη πολύ άσχημα που κάνω κάτι κρυφά απο τη σχέση μου έστω κι αν δεν πήγαινε καλά, και τρίτον, προβληματισμό για το θέμα της ηλικίας..
Έφτασε λοιπόν κάποια στιγμή η ώρα που θα μπορούσαμε να βρεθούμε τελείως μόνοι μας ένα ολόκληρο τριήμερο..Το παιδί που τα έχω θα έφευγε για τις εκλογές. Ηταν ευκαιρία να βρεθούμε, να κάνουμε έρωτα, να βγούμε έξω, να μιλήσουμε..Και ενώ είχαμε κανονίσει να τα κάνουμε όλα αυτά, εγώ δεν μπόρεσα.. Ενιωθα πολύ άσχημα.. Απο τη μια επειδή θα κορόιδευα την σχέση μου και πάνω απ'όλα τον εαυτό μου και απο την άλλη δεν ήθελα να δωθώ έτσι σε κάποιον άλλον, χωρίς να έχω ξεκαθαρίσει τι συμβαίνει μέσα μου.. Του έστειλα ένα μήνυμα ότι δεν μπορώ να το κάνω αυτό.. Απάντησε ευγενικά και γλυκά όπως πάντα, αλλά ήξερα ότι είχε πληγωθεί.. Η βλακεία μου ήταν ότι έπρεπε τουλάχιστον να τον δω και να του το πω. Αλλά δεν το άντεχα. Ηξερα ότι αν τον έβλεπα, θα έπεφτα στην αγκαλιά του και με απρόβλεπτες συνέπειες για όλους μας..Γιατί τον είχα πλέον ερωτευτεί.. Μου είχε δώσει τρυφερότητα και τόση γλύκα και είχε δείξει τόση υπομονή μαζί μου που τον έβλεπα σαν άγγελο.. Μετά απο 2 μέρες του έστειλα ένα γράμμα, όπου του εξηγούσα τους λόγους που δεν μπόρεσα να το κάνω. Βγήκαμε για καφέ, μιλήσαμε, μου είπε ότι τον έκανα χάλια και του είπα ότι λυπάμαι πολύ που ουσιαστικά τον έστησα, αλλά τον παρακάλεσα να σκεφτεί ότι εγώ μπορεί εγώ να έιμαι πιο χάλια απο αυτόν και να φοβάμαι περισσότερο μην ξαναπληγωθώ.. Αυτός απο τη μεριά του μου είπε ότι μπορούσε να καταλάβει τους λόγους που με έκαναν να φερθώ έτσι, αλλά δεν περίμενε να του στείλω απλά ένα μηνυμα και ότι δεν ένιωθε το ίδιο πια για μένα. Κι εγώ απο τη δική μου του είπα ότι δεν νιώθω άνετα να κάνω πράγματα κρυφά απο τη σχέση μου, ότι έχω πληγωθεί πολύ και προς το παρόν δεν ξέρω τι θέλω. (να σημειώσω εδώ ότι ποτέ δεν απαίτησα να είναι δικός μου. Δεχόμουνα το γεγονός του ότι, όπως εγώ ήμουνα ακόμα με τον δικό μου, έτσι κι αυτός μπορεί να κάνει ότι θέλει τα βράδυα. Δεν μπορούσα άλλωστε να έχω τέτοια απαίτηση). Συμφωνήσαμε να συνεχίσουμε την επικοινωνία μας να δούμε που θα πήγαινε το όλο πράγμα.
Ο καιρός πέρναγε, η επικοινωνία συνεχίζονταν χωρίς να επιδιώκω να βρεθούμε πριν ξεκαθαρίσουμε και οι 2 την κατάσταση και που πάει όλο αυτό.. Αυτός απο τη μεριά του έκανε νύξεις για να βρεθούμε, όμως τις απέφευγα, χώρια που με προβλημάτιζε όλο και πιο πολύ η διαφορά ηλικίας. Αν μέναμε μαζί και όλα πήγαιναν καλά, όταν αυτός θα έφτανε τα 30 εγώ θα ήμουνα...38!Τι θα γινότανε τότε??.
Στο μεταξύ γίνεται το εξής εκπληκτικό: το παιδί που τα έχω, καταλαβαίνει σταδιακά που έχουμε φτάσει, ότι έχουμε απομακρυνθεί πολύ, ότι τσακωνόμαστε για ανούσια θέματα, ότι πληγώνουμε ο ένας τον άλλον και μέσα απο πολλές συζητήσεις, βλέπω την τεράστια αλλαγή να συμβαίνει και ο δεσμός μου να πηγαίνει όλο και πιο καλά, καθε μέρα και καλύτερα και πιο ουσιαστικά. Και τα χάνω. Εκεί που ήταν να διαλυθεί, ξαναφτιάχνει και μάλιστα με πολύ καλές προοπτικές!
Δίλλημα? Αδιέξοδο? Πώς να το πω? Και πες πως άφηνα την σχέση μου για τον δεύτερο άνθρωπο.. Με την διαφορά της ηλικίας τι θα γινότανε στο μέλον? Τι θα γινίταν αν κάποια στιγμή εγώ ήθελα παιδιά κι αυτός - πολυ φυσιολογικά - θα ήθελε ακόμα να κάνει μπαρότσαρκες? Και πως θα ένιωθα απέναντί του αμα μεγάλωνα και έκανα τις πρώτες ρυτίδες? Πως θα ένιωθε η γυναικεία μου ματαιδοξία? Τι είδους ανασφάλειες θα αναπτύσσονταν μέσα μου? Και το κυριότερο, σε αυτό το "παιχνίδι" θα έπαιζα τον ρόλο της συντροφου ή τον ρόλο της μαμάς??
Αποφάσισα λοιπόν να το τελειώσω. Πονάω πολύ που το κάνω αυτό, πονάω που αφήνω κάποιον που αξίζει, πονάω που τον πληγώνω, πονάω γιατί αγαπάω και τον σύντροφό μου αλλά έχω ερωτευτεί και τον άνθρωπο που βρέθηκε δίπλα μου και ουσιαστικά με στήριξε με τη τρυφερότητα και την υπομονή του την εποχή που ένιωθα τελείως κενή απο ανθρώπινα συναισθήματα, πονάω που πρέπει να αποφασίσω για όλους μας, πονάω που διώχνω κάποιον λόγω διαφοράς ηλικίας, πονάω που νομίζει ότι τον αφήνω γιατί δεν ενδιαφέρθηκα ποτέ πραγματικά γιαυτόν και δεν ξέρει την αλήθεια - ότι τον αφήνω γιατί δεν με "παίρνει" να κάνω πλέον πειραματισμούς με τις σχέσεις, ενώ αυτός έχει όλο το περιθώριο ηλικίας - και νομίζει ότι είμαι μια σκληρή και αναίσθητη γυναίκα..
Αυτή τη στιγμή συνεχίζω την κανονική μου σχέση, ελπίζοντας με τον καιρό ότι θα κλείσουν οι πληγές, ότι θα ξαναβρώ τον άνθρωπο που κάποτε υπεραγαπούσα στο πρόσωπο του συντροφου μου, ο οποίος όλο και αλλάζει προς το καλύτερο, ότι θα συνεχίσουμε την προσπάθεια να ξεπεράσουμε τα προβλήματά μας και ότι κάποια στιγμή θα ξεχάσω και τον άνθρωπο που ερωτεύτηκα και άθελά μου πλήγωσα..
Καληνύχτα..
Για λίγες ημέρες και μέχρι την ολοκλήρωση αυτών των αλλαγών η δυνατότητα αποστολής νέων θεμάτων και απαντήσεων δεν είναι θα δυνατή.
Σας ευχαριστούμε για την κατανόηση.
στα social media