Η πιο δυσκολη αποφαση......

Η πιο δυσκολη αποφαση...

Κααλησπερα σε ολους.Ειχα εκθεσει το προβλημα μου πριν λιγες μερες στη σελιδα.Πηρα τις αποφασεις μου τελικα και οφειλω να ομολογησω οτι ηταν οι πιο δυσκολες της ζωης μου. Το διαζυγιο ....Τωρα πια ξερω οτι ειναι μονοδρομος.Προσπαθησα με ολες μου τις δυναμεις αυτα τα δυο χρονια να καταφερω να σωθει αυτος ο γαμος ,αλλα δυστυχως χρειαζοταν συλλογικη προσπαθεια για να γινει αυτο.Μονη μου στις συζητησεις,μονη μου στα δυσκολα.Μονη μου να προσπαθω να διαχειριζομαι σωστα οικονομικα,σπιτι,οικογενειες,φιλους,και ανθρωπους που στοχο μονο ειχαν να μας βλαψουν.Τελικα τα οικονομικα εκτροχιαστηκαν,οι οικογενειες μπηκαν στην μεση,οι φιλοι τραπηκαν σε φυγη,οι ανθρωποι που ηθελαν να μας βλαψουν τα καταφεραν .Τοσες συζητησεις ,τοσα ξεσπασματα τοσος κοπος για να τον κανω να καταλαβει οτι οταν κανεις οικογενεια κοιτας πρωτα αυτην .Οι λεξεις επεσαν στο κενο και εν γνωση των επιπτωσεων αποφασισε να χαλασει καθε παραθυρακι λυσης .Καθε μερα που περναει νιωθω να βουλιαζω,προσπαθω να κραταω ισσοροπιες για το παιδι,να μην με βλεπει να κλαιω,να μην με βλεπει να μιζεριαζω.Οι τυψεις που εχω απεναντι του ειναι αφορητες,τυψεις που δεν καταφερα να του δωσω μια σταθερη οικογενεια.Τι θα του πω αργοτερα αναρωτιεμαι οτι απετυχα ,οτι ετσι επρεπε να γινει για το καλο ολων?Θα ηθελα να τα καταφερω για το παιδι,αλλα τελικα δεν τα καταφερα.Ο πονος που νιωθω μεσα μου ειναι τοσο δυνατος σαν να πεθανε καποιος.Παντα ηθελα οταν θα εκανα μια οικογενεια να υπηρχε ευτυχια,σιγουρια,ασφαλεια.Τιποτα απο ολα αυτα δεν συνεβησαν ,περα απο πολυ λιγες στιγμες ευτυχιας τιποτα αλλο,ουτε σιγουρια ουτε ασφαλεια.Ψαχνω να βρω απεγνωσμενα που εφταιξα ,τι δεν εκανα και οδηγηθηκαν τα πραγματα εδω.Τι μου ξεφυγε σε αυτην την πορεια των δυο χρονων,Δεν μπορω να βρω την λυση τωρα πραγματικα.Σιγουρα για να φτασαμε εδω φταιμε και οι δυο λιγο η πολυ.Τωρα ομως το μυαλο μου δεν μπορει να βρει το δικο μου λαθος....Με στεναχωρει πιο πολυ απο ολα ενα πραγμα που δεν καταφερα να τον κανω να με αγαπησει ισως αν τα ειχα καταφερει να λυναμε τα προβληματα με πιο σωστο τροπο.Ομως τελικα δεν ηταν κατι που εξαρτιοταν απο εμενα ποτε να με αγαπησει,και αν τελικα ο ανθρωπος αγαπιεται απο τις πραξεις του οπως λενε,τι ηταν αυτο που δεν του εδειξα αυτα τα χρονια ωστε να με αγαπησει?Ηθελα καπου να πω αυτα που υπαρχουν μεσα μου ,τιποτα αλλο...ευχαριστω

κοιτα να τα καταφερεις πρωτιστως για σενα. οκ?

μου φαινεται οτι δινεις υπερβολικη σημασια στους τριτους. και το τι θα πουν, πραγμα που αναποφευκτα σε βαραινει ψυχολογικα.

Πηρες μια αποφαση, υποστηριξε την. Εκανες λαθος, οκ. Δε θα ζησεις μεχρι να πεθανεις με αυτο.

πήρες λοιπον απόφαση να χωρίσεις..όταν λες οτι έκανες οτι ήταν δυνατόν εννοείς οτι έκανες υπομονη αυτά τα δύο χρόνια...αλλά είσαι σίγουρη οτι πρέπει να το κάνεις το βήμα ?

καταρχήν αν μένεις στο γάμο μένεις για το παιδί σου και μόνο? δεν τον αγαπάς τον άντρα σου? αυτό είναι το βασικό, και φυσικά αν εκείνος σε αγαπάει.. αν αγαπιέστε ξαναμίλησε του πες του οτι σκέφτεαι το χωρισμό, και ας είσαστε όσο μπορείτε πιο ειλεικρινείς ο ένας με τον άλλο..μην νομίζεις κι εκείνος μπορεί να έχει κάποια παράπονα που ούτε τα φαντάζεσαι...

Ευχαριστω για τις απαντησεις σας αρχικα...Προσπαθησα να του μιλησω αλλα δεν γινεται να τα καταφερω αφου στα μισα πραγματα απανταει με ψεματα...εχω φτασει στο συμπερασμα οτι πρεπει να με εχει φλομωσει στο ψεμα τελικα και να το καταλαβα τωρα.Φασκει και αντιφασκει και οταν του υπενθυμιζω τι μου ειχε πει πριν αλλαζει συζητηση.Εν τω μεταξυ ενω εχουμε συζητησει το θεμα του χωρισμου ηδη συμπεριφερεται εντελως φυσιολογικα.Για αγαπη δεν μπορω να μιλησω πλεον αλλα μονο με νουμερα,σημασια εχει οτι ενω εχουν περασει αυτα τα λιγα χρονια ισως στην ουσια αγνοει τις αναγκες μου,και θα μου πεις αφου τα οικονομικα δεν το επιτρεπουν τι να κανει?ειδικα αυτον τον προηγουμενο μηνα το επετρεπαν (πριν τα καψει ολα ),απλα ηρθα σε δευτερη μοιρα.Νομιζει εντελως λανθασμενα οτι το σεξ θα τα λυσει ολα με ενα μαγικο τροπο αλλα στην φαση που ειμαι ουτε που θελω να το σκεφτομαι....εφιαλτης πραγματικα.Τελικα κοιμαμαι χωρια μπας και φιλοτιμηθει να κατσει επιτελους να μιλησει.Πραγματικα πιστευω οτι αν υπηρχε αγαπη ισως και να εκανα τα στραβα ματια στα υπολοιπα αλλα τωρα επειδη δεν υπαρχει δεν μπορω να παραβλεψω ολα τα αλλα.Ειμαι 30 και δεν εχω σκοπο να χαντακωσω την ζωη μου με εναν ανθρωπο που δεν με αγαπαει ,γιατι αν με αγαπουσε οταν πριν 3 μηνες που φτασαμε παλι στο αμην και ειπαμε να αλλαξουμε και να κοιταξουμε και λιγο την οικογενεια μας θα το ειχε κανει.Εστω και λιγο.Αλλα διακοπες του ελεγα οχι ελεγε,βολτα βγαιναμε τελικα καταληγαμε παλι σπιτι.Επιπλεον δεν εχω και τι να ονειρευτω πλεον αφου τα δανεια που ειχε παρει πριν γνωρισει εμενα δεν αφηνουν περιθωριο οχι για ενα στεγαστικο που τουλαχιστον ειναι κατι να επενδυσεις ουτε για παραθυρα σπιτιου.Δηλαδη με λιγα λογια θα πρεπει να επωμιστω δανεια κατανολωτικα που φτανουν στο υψος των 20.0000 για τα υπολοιπα χρονια της ζωης μου με το να στερουμαι στην ουσια την ιδια την ζωη μου.Για εναν ανθρωπο που θα με αγαπουσε πραγματικα θα το εκανα αλλα για εναν ανθρωπο που καταλαβαινω οτι με εχει απλως για να με εχει δεν το κανω.Καθομαι και τα βαζω κατω και μονο νουμερα βλεπω αν και ποτε δεν ημουν αυτος ο ανθρωπος να που τελικα εγινα.Το μονο που θελω πλεον ειναι να ζησω σαν ανθρωπος να αγαπηθω οπως μου αξιζει να αγαπηθω,να κανω ονειρα.Ξερω βεβαια την τραγικη αληθεια οτι ισως αυτο να μην συμβει αφου θα εχω ηδη ενα γαμο και ενα παιδι στο βιογραφικο μου αλλα τουλαχιστον μπορω να ελπιζω.Και αν δεν συμβει καταφερα να κανω κατι το οποιο ειναι πολυ πιο σημαντικο απο ολα αυτα να γινω μητερα,η πιο ομορφη και πιο ανιδιοτελης αγαπη που μπορει να υπαρξει ειναι αυτη.

μαρια θα σε μαλωσω .....

και ξερεις γιατι ?

γιατι δεν εχεις παρει στα σοβαρα το ρολο του γαμου... και της οικογενειας ....

αυτος λοιπον μαρια μου....

που θελει να μπει σ ενα γαμο ....

και να κανει ενα παιδι πανω απ ολα ....

πρεπει να ειναι ωριμος και ετοιμος να αντιμετωπισει οποιες δυσκολιες του φερει η ζωη ...

μεσα στην πορεια του γαμου ....

αφηνουμε απ εξω τριτους ...γονεις ...φιλους κλπ ....

και κοιταμε εμεις τα μελη της οικογενειας ...
να κοιταμε σε κοινο σημειο ....

ετσι ωστε ως μια ομαδα να μπορουμε να παλεψουμε τις αντιξοοτητες της ζωης ....

οι γυναικες των παλιων χρονων ελεγαν οτι το σπιτι το κραταει η γυναικα ....

εσυ λοιπον σαν γυναικα ...

και σαν μανα ...

επρεπε να εχεις υπομονη οπως σ εχει ορισει η φυση ..

.και φερομενη με εξυπναδα να κοιταγες να κρατησεις τους τριτους απ εξω ....και να παλεψεις τις επιπολαιοτητες του αντρα σου ....

εσεις εδω οχι μονο δεν κοιταξατε να κρατησετε τους τριτους απ εξω ...

αλλα τους βαλατε στη ζωη σας και σας επηρεασαν αρνητικα ....

τωρα στα δυσκολα αυτοι χαθηκαν ...ολοι ετσι κανουν ...και που εισαι ακομα .....

αντι ν ασχοληθεις λοιπον με τον αντρα σου και το παιδι σου ...ασχολεισαι με ασχετα πραγματα ....

κατηγορεις μονιμως τον συζυγο σου σαν ψευτη ...που ας το δεχτουμε οτι ειναι ...

αλλα κι αυτος εχοντας μια συζυγο που μονιμως τον πιεζει ...

για να υπεκφυγει ....

αμυνεται και λεει ψεματα ....

δεν σε παει πουθενα λες ...ουτε διακοπες ...ουτε βολτες ....

μπορει ο ανθρωπος οικονομικα ?ολο δανεια ειστε ....

εχετε χρηματα για να γινουν ολα αυτα ...?

εγω ξερω οτι σημερα κανενας ελληνας δεν εχει χρηματα .,...ολοι πεινανε .,....

αλλο θεματακι ...αν υποθετικα υπηρχαν χρηματα για διακοπες ....

το παιδι θα το προσεχαν οι γονεις σας ας πουμε ?

αλλο θεμα οταν βγαινετε βολτα το παιδι το κραταει καποιος ??

σου εθεσα μερικα ερωτηματα για να καταλαβεις οτι τα νεα ζευγαρια χρειαζονται χρονο για να ζουνε προσωπικες στιγμες οι δυο τους ....

σου εχω ξαναπει οτι οταν ενα ζευγαρι εχει ενα μικρο παιδι κουραζεται πιεζεται κι αν εχει και δικα τους προσωπικα αλυτα προβληματα ....

εκει το προβλημα διογκωνεται .....

πιθανον ο αντρας σου να ειναι πιεσμενος ....

φυσικο το βρισκω .....δανεια ...φιλοι ...τσακαλοπαρεες ..ασχετοι επηρεασμοι ....

αγχη μικρο παιδι ....καθολου προσωπικος χρονος ....

και μετα λες δεν σ αγαπησε ....

δεν ξερω αν σ αγαπησε ...

γιατι σε παντρευτηκε αν δεν σ αγαπησε ?

μολις 2 χρονια ειστε μαζι ...η σχεση σας δεν προλαβε καν να φθαρει ....

νομιζω οτι εχει ο συζυγος σου ευθυνη αλλα εχεις κι εσυ ....

θα σε συμβουλευα να κοιταξετε να τα βρειτε ...ειναι κριμα να διαλυονται ετσι οικογενειες .....

απο χαζομαρες ....ετσι ειναι η ζωη μαρια μου τι νομιζεις ?

και κατι τελευταιο ...τον αγαπας τον αντρα σου ?

εσυ εργαζεσαι ?

κοιτα αν δεν εργαζεσαι να ψαξεις μια δουλεια ...να φυγεις λιγο απο το νταντεμα του παιδιου και να χαλαρωσεις λιγο τα οικονομικα σας ...

μπας κι οσυζυγος εχει κεφι να σε βγαζει περισσοτερες βολτες ....

και κοιτα ν αφηνετε το παιδι στους γονεις σας ....

αν αγαπας τον αντρα σου παλεψε το ....θεωρω οτι δεν ειναι τοσο τραγικα τα πραγματα ....

Σωστότατη η Julia, όπως τις περισσότερες φορές....Απλώς έναν μικρό αντίλογο να εκφέρω που πρέπει να σε προβληματίσει....Μήπως το παιδί είναι πιο υγιές να μεγαλώσει σε ένα ήρεμο περιβάλλον, χωρίς εντάσεις, ρήξεις, καυγάδες κλπ κλπ...Το ότι διαταράσσεται η σχέση σου με τον σύζυγο δεν σημαίνει ότι αυτός παύει να είναι σωστός πατέρας....Αν διάβασα καλά όλη η ιστορία κρατάει 2 χρόνια...πότε προλάβατε να κάνετε τόσο κακό στον εαυτό σας????? Και αν μέσα σε δύο μόνο χρόνια το πετύχατε αυτό φαντάσου σε 5 ή 10 χρόνια....Και το χρέος που έχεις απέναντι στον εαυτό σου?????? Τριάντα χρονών είσαι μόνο...Θεωρώ δεδομένο πως ύψιστη προτεραιότητα είναι το παιδί και μόνο, αλλά έπεται και η μητέρα του....Όταν ¨θάβεις¨τον εαυτό σου και του στερείς τα μικρά, απλά, καθημερινά πράγματα, τα οποία θα έπρεπε να είναι και αυτονόητα, στο βωμό της υποτιθέμενης συζυγικής σταθερότητας θα πρέπει να είναι δεδομένη ότι η συζυγική σου εστία έχει γερές βάσεις....Απ όσα γράφεις όλα είναι σαθρά...Το παιδί μεγαλώνοντας νομίζεις πως δεν θα καταλαβαίνει τη δυστυχία γύρω σας?????? Δεν προτείνω τίποτα.....Πρέπει, όπως είπε η Τζούλια, να αγωνισθείς και να μην το βάζεις κάτω στις πρώτες δυσκολίες.....Αρκεί να είσαι σίγουρη για ποιον λόγο αγωνίζεσαι.....

Καλε, ολο αυτο σας λεει, οτι αυτο το κοριτσι, αγαπαει;
Αφου σου λεει δυομιση χρονια γαμος, λιγοι μηνες σχεση, παιδι...κανονικα τωρα επρεπε να αρχισει ν αναρωτιεται αν μπορει να τον παντρευτει...τα παιδια δεν μπορεις να τα επιστρεψεις απο κει που τα πηρες...τονα λαθος πανω στ αλλο, δεν ξερω γιατι αυτη η βιασυνη να γινει μανα...αυτο πληρωνει τωρα, για μενα απολυτα φυσικο...εδω το εξαντλουμε απο δω απο κει...κ αγαπιομαστε κιολας κ ταιριαζουμε...κ μια μερα ολα τιναζονται στον αερα...τι να κρατησει, οταν κανεις κινησεις πανικου...
Δεν ξερω τι οδηγησε το κοριτσι να πεσει με τα μουτρα, σε μια κατασταση που δεν την εψαξε πιο πριν...οτι κ ναναι ομως πιστευω ναχει την τολμη να κανει την αυτοκριτικη της κ να αποφασισει οτι αλλες πανικοβλητες κινησεις δε χωρανε στη ζωη της...οχι μονο γιατι εχει να μεγαλωσει ενα παιδι μαλλον μονη της απ οτι...ψυχανεμιζομαι, χωρις δλδ τη βοηθεια του πατερα...αλλα γιατι αν δεν αποφασισει τι στ αληθεια θελει, δεν προκειται ποτε να γινει ευτυχισμενη...

Καλησπερα σας ευχαριστω ολους για τις απαντησεις σας αρχικα.Η αληθεια ειναι οτι εχει γινει κουβαρι το μυαλο μου.Ειχα παρει τις αποφασεις μου αλλα στην πορεια δεν ηταν καθολου ευκολο να πραγματοποιηθουν .Προσπαθω ακομα λοιπον να βρω μια ακρη.Συζηταω μαζι του σχεδον καθημερινα και θελω να κανω μια προσπαθεια μπας και βρουμε λυση.Του ζητησα αρχικα να αναλαβω εξολοκληρου τα οικονομικα ,τον μισθο μου και τον δικο του,γιατι αν ξερω ενα πραγμα για τον εαυτο μου καλα ειναι οτι αν αναλαβω κατι ειμαι συνεπης αλλα δεν θελει ,ενω του εχω αποδειξει απο τις αρχες που ειμαστε μαζι οτι ειμαι υπευθυνη και ενω με εμπιστευτηκε στην αρχη ενω καλα καλα δεν με ηξερε.Τωρα δεν μπορω να καταλαβω γιατι δεν θελει και συνεχως βρισκει δικαιολογιες.Το ταξιδι οταν του το ειχα ζητησει υπηρχε η ευκολια να πραγματοποιηθει θα το κρατουσαν οι δικοι μου το παιδι.Δεν μιλαω για κανα ταξιδι φοβερο αλλα ενα διημερο καπου κοντα.Δυστυχως τοτε δεν ηθελε και τωρα δεν γινεται να συμβει.Για να βγουμε καπου εξω οι δυο μας εχω ανθρωπο να κρατησει το παιδι.Η αληθεια ειναι οτι δεν τον ξερω σαν ανθρωπο εκει που λεω οτι τον καταλαβαινω γινεται κατι και βρισκομαι προ εκπληξεως.Σε πολλα πραγματα τον κρινω πολυ αυστηρα γιατι περιμενω να κανει οτι θα εκανα εγω ,αλλα αυτο οπως ειναι φυσικο δεν γινεται.Περιμενα πχ οτι δεν θα αφηνε ανθρωπους να μας επηρρεαζουν αλλα μεχρι στιγμης αυτα τα δυο χρονια σε αυτο τον γαμο εχει γινει πανυγηρι κανονικο ειτε απο φιλους του ειτε απο ατομα της οικογενειας του.Τωρα λεει οτι καταλαβε πολλα απο αυτα τα λαθη του,αλλα εκει που μου λεει αυτο λεει κατι αλλο που το αναιρει.Ο λογος που τον θεωρω ψευτη ειναι οτι διαπιστωμενα για να ισσοροπησει καταστασεις μου εχει πει ψεματα στο παρελθον ,θα το θεωρουσα σωστο σαν κινηση αλλα τα ψεματα ηταν σοβαρα και εξεθεταν εμενα σαν ατομο,δηλαδη ελεγε ψεματα σε εμενα που ημουν στην τελικη η γυναικα του και οι αλλοι που τους αφορουσε το θεμα ηξεραν για αυτο.Για αυτο τον λογο δεν τον εμπιστευομαι και απολυτα σε οτι λεει γιατι φοβαμαι μην παλι κανει το ιδιο.Εγω απο πλευρας μου ημουν πολυ ελαστικη σε ολα αυτα τα χρονια,κακως δεν επρεπε πολλα δεν θα ειχαν συμβει αν δεν ημουν ετσι.Τον αφηνα να κανει οτι θελει πραγματικα οτι θελει και ας ηξερα οτι μπορει αυτο αργοτερα να αποδειχθει συμφορα.Κοιτουσα τι τον κανει ευτυχησμενο και ακολουθουσα αλλα δεν ειναι παντα αυτο το σωστο κριτηριο.Δινω χρονο αυτην την στιγμη αυτο κανω μηπως και βρεθει μια λυση,

γιατι θες να πετυχει αυτη η προσπαθεια? για σενα και για αυτον ή απλά για το παιδί?

λυση θα βρεθει ...και νομιζω οτι το θελετε και οι δυο ....

ειστε νεα παιδια και ανωριμα ....

μεσα απο τα λαθη σας μαθαινετε ....

αυτος εχει εναν χαρακτηρα πιο επιπολαιο απο τον δικο σου ....αυτο ειναι ολοκαθαρο ....

και επισης επηρεαζεται κι απο τριτους ....αλλα οπως λεει εμαθε ...ετσι ειμαστε ολοι ....

οσο ειμαστε νεοι ...μεσα απο τις εμπειριες μας μαθαινουμε ...και ξερουμε πως θα φερθουμε σε κατι παρομοιο στο μελλον .....

εσυ φαινεσαι να εισαι πιο ισοροπημενη ....και παλι λες οτι τον ειχες χαλαρο .....

σου εξηγησα ...οτι οι γυναικες ειναι ωριμοτερες μεσα στο γαμο ...και κρατανε και το σπιτι .....

τα οικονομικα τα κραταει ο ικανοτερος ....δεν ειναι κακο αυτο ....

αλλα ο συζυγος σου δεν το επιθυμει ...γιατι αυτο ετσι του δινει δυναμη και δειχνει οτι κραταει αυτος το παιχνιδι στα χερια του ....

με μια ομορφη κουβεντα εξηγησε του οτι ειναι καλυτερα για ολους ν αλλαξετε οικονομικη πολιτικη μεσα στην οικογενεια .....

να ελεγχεις κι εσυ διακριτικα την κινηση των χρηματων .....

να παψετε να βαζετε τριτους αναμεσα σας .....

οι βολτες και τα ταξιδακια αφου εχετε που ν αφησετε το παιδι σας θα ερθουν ....

μολις αρχισουν να υπαρχουν διαθεσιμα χρηματα και διαθεση ....

ολα ειναι αλληλενδετα μεταξυ τους...

φερσου εξυπνα κι ολα θα πανε καλα .....

δεν βλεπεις οτι ο συζυγος σου ειναι ανοιχτος στο να βελτιωθει ?

ολοι κανουμε λαθη ...μην τον κατηγορεις συνεχεια ψευτη κλπ .....

αυτο τον προσβαλει και τον μειωνει ....

πως μετα να θελει να βγειτε βολτα και να πατε ταξιδια ....

Παιδια ειλικρινα ευχαριστω για τις απαντησεις σας με εβαλαν σε αλλο τροπο σκεψης κκαι σε αλλη τροχια.Ειδα πραγματα μεσα απο την συζητηση να βγαινουν αλλα επειδη και στο παρελθον ειχαν παρει τα μυαλα μου αερα και προσγειωθηκα αποτομα κραταω μια πισινη.Αλλαξα καποιες παγωμενες στασεις απενεντι του,σταματησα να τον κατηγορω.Ανελαβα και τα οικονομικα.Ισως και να παει καλα αυτη την φορα.Δειχνει οτι εχει καταλαβει τα δικα του λαθη ,δειχνει γενικα μια αλλη σταση.Εγω πλεον θα αφησω την ελαστικοτητα γιατι εδω δεν εχει κανενα οφελος και θα γινω αυτο που επρεπε να ειχα γινει πιο δυνατη.morgoth αρχικα θελω να πετυχουμε για το παιδι γιατι θεωρω αμαρτια να του στερησω τον πατερα του οπως ειπα το παιδι μας εχει και τους δυο το ιδιο.Δευτερεοντως θελω να πετυχει για εμας ,με λιγη θεληση νομιζω οτι μπορουμε να τα παμε καλα.Νομιζω οτι μπορουμε να βαλουμε σωστες βασεις ,αφηνωντας πισω συμπεριφορες του παρελθοντος και τριτους να αλωνιζουν μεσα στον γαμο μας.Στο μεταξυ μας αν δεν ειχαμε τα οικονομικα θεματα και δεν βαζαμε και αλλους μεσα στον γαμο μας μπορει να ειχαμε τις διαφορες μας αλλα θα ημασταν καλα.