Μσω τον ...αδερφό μου????

Μσω τον ...αδερφό μου???

Καλημέρα σας,
νοιώθω απίστευτη ανάγκη να μιλήσω...Τρέμω απο θυμό,απο αγανάκτηση...
Θα σας γράψω για τον αδερφό μου,ετών 38 πιά.Παντρεμένος χωρισμένος με εναν γιό.Παντρέυτηκε στην Κύπρο μια κοπέλα η οποία μετά απο πολύ υπομονή και προσπάθεια τον χώρισε...Ο αδερφός μου απο τότε που τον θυμάμαι ...Ψέυτης,χειριστικός,ανέυθυνος,αναίσθητος...ΜΙα ζωή εφετζιλίκη με τις πλάτες άλλου...Μια μάνα και ένας πατέρας να τρέχουν μονίμως πίσω του,ακόμα και εγώ μα την αδερφή μου.Να καλύψουμε μπομπές του,βρωμίες του..Απο φόβο?Λυπηση?Αγάπη???Ποιος στο διάλο ξέρει..Πάντως εγώ όχι..
Όταν απέκτησε τον γιό πιστέυαμε πως θα αλλάξει,θα δεί την ζωή αλλίως...Αλλα μάταια..Η μεγαλομάνια του κατέστρεφε την οικογενέια του..Εμεις Ελλάδα,αυτός Κύπρο.Μέχρι που μια μέρα πληροφορηθήκαμε το "κακο".Ο "κανακάρης" μας,βρήκετις βαλίτσες του εξω απο το σπίτι.Μια απόφαση δικηγόρου και απο τότε και σχεδόν δυό χρόνια τρέχουμε εμείς..Εισητήρια,διατροφή,να ξεχρεώνουμε χρέη που είχε..Να μας απειλεί με διάφορα τεχνάσματα,να πατάει στον πόνο της μάνας μου..Ψέμματα,ψέμματα,ψέμματα..Μέχρι που άρχσαν να τον πιάνουν κρίσης πανικού..Με τα πολλά τον φέραμε πίσω στην Ελλάδα,πιστέυαμε πως έτσι θατον ελέγχουμε,πως θα μπορέσουμε λίγο να ξεφλυγουμε και απο τα τόσα έξοδα,Και καλά θα βρεί μια δουλεία εδώ..Θα ηρεμήσει το παιδί..Παιδί...Μην χ...!
Εσύ είσαι που το λές...Ήρθε..με την πυρά στα σκέλια,ντάντεμα απο όλους αλλα και απόσταση..Κάναμε μια συμφωνια να ξεκινήσει σε ψυχολόγο...Έκανε μια προσπάθεια,το έκοψε..Και καλά χειρίζεται τις κρίσης του...Μπουρδές..Καμία αλλάγη..Τεμπέλιο,άρμεγμα απο το πορτοφόλι της μαμάς...Κανένα ενδιαφέρον..Πέρα απο γκόμενες...Εκεί οι κρίσεις δεν πιάνουνε..Όσο για δουλεία???ΧΑΧΑΧΑΧΑΧ,αν δεν ανόιξει δικί του εταίρεία..δεν πρόκειτε να δουλέψει...Ξάνα κρίσης πανικου...Ξανά νοσοκομεία,ψυχιατρους,κτλ.Πάει μια μέρα την άλλη είναι καλά..Μέχρι να σκαρφιστεί κάτι.Ο πατέρας μου τρέχει σαν παλαβός,φοβάται,ντρέπεται..Η μάνα μου ενώ θυμώνει την ίδια ώρα τον προστατέυει..Όσο για το παιδί του?Που υπεραγαπούσε???Καμία συμμετοχή πιά...Μόνο μας λέει πως είναι δικό του παιδί και να το βουλώσουμε τι και αν πληρώνουμε 350μ ευρω στο κυπριάκη μας κάθε μήνα..???Ξύπάνει 11 η ωρα,κάνει εναν καβγά αν έχει νέυρα,κάθεται στον υπολογιστή και αυτό είναι.Αν θυμηθεί τον πιάνει και καμια κρίση,τρέχει κοντά μας να μας πει πως δεν είναι καλά και άντε πάλι..Σήμερα σηκώθηκε το πρωί...Και ενώ ξέρει πως η μαμά δεν ειναι καλά και ενω εκείνος εχθές πήρε το κατοστάρικο,πήγε για μπάνιο στην θάλασσα,ήπιε έπειτα τα ποτά του γύρισε τι ώρα γύρισε έκανε στην μάνα μου σκηνίκο πως δεν είναι καλά και πως το ξημέρωμα τον έπιασαν οι κρίσεις πάλι.Τον ρώτησε και η μάνα μου τι θα έπρεπε να γίνει λοιπόν και έμεινε σιωπηλός με κατεβασμένο κεφάλι..Βγήκε στο μπαλκόνι μετά ,laptop και όλα καλά..Έμεινε η μάνα μου και ο πατέρας μου να κοιτάνε στο κενό απο στεναχώρια...Και εγώ να τρέμω απο νέυρα...Σημείωνω εδω πως έχω κανει μια εγχείρηση εδω και μια βδομάδα,όχι κατι σοβαρο,παρολαυτα δεν πάυει να είναι εγχείρηση.Την οποία την έιχε κάνει και εκείνος παλαιότερα.Υποτίθεται πως το μεταεγχειριτικό στάδιο είναι το πιό δύσκολο και επίπονο..Εγώ λόγω γιατρού,λόγω τύχης δεν πονάω καθόλου,δόξα τον Κύριο μόνο ενα τσούξιμο νοίωθω και λίγο τράβηγμα στα ράμματα.Κάνω υπομονη όμως γιατί δεν θέλω να στεναχωρώ την μάνα μου.Εκείνος εχθές πριν βγεί χτύπησε το μικρό δαχτυλάκι στο χέρι του και χτυπιότανε σαν υστερικός...Σούζα όλους.Και όταν σας λέω χτυπιότανε...Το εννοώ κατα γράμμα..Σαν τρελός!!!
Πλέον έχω κουραστέι..Κυρλίως για την καταστάση με τους γονείς μου..Κάνουν οτι κάνει κάθε γονιός για το παιδί του αλλά ξεχνούν πώς δεν είναι παιδί,είναι 38 και πατέρας ενος παιδιού ο ίδιος.Δεν θέλει να κάνει κάτι για τον ίδιο,δεν πάει σε ψυχολόγο,δεν δέχεται συμβουλές,μας λεει ψέμματα.Δεν ξέρουμε πως να τον χειριστούμε.Ντρεπόμαστε..Ν τον διώξουμε απο το σπίτι?Και?Που θα πάει?Θα αυτοκτονήσει..Γιατί μόνο αυτό του μένει..Και θα πάρει μαζί και τους γονείς μου αν συμβεί κάτι τέτοιο.Δεν θα αντέξουν ούτε ο ένας ούτε ο άλλος...Πείτε μου...Τι να κάνω...Δεν τον αντέχω..Τον βλέπω και μου γυρίζουν τα μάτια..Και απο την αλλη τον λυπάμε...Κλαίω,στεναχωρίεμαι,φοβάμαι..Φοβαμαι για εκείνον,για τους γονείς μου...Κουράστηκα..Την μια τον μισώ και απο την αλλη θέλω να τον αγκαλιάσω και να του πώ :"Ηρέμησε...Είμαι εδώ..Ηρέμησε,όλα καλά θα πάν" .Κι όμως..Δεν μπορώ να το κάνω γιατί ξέρω πως την ίδια στιγμή θα σκεφτεί κάτι για να εκμεταλλευτεί εμένα και την αδυναμία μου..

ειναι οπως λες ενηλικας, οπως και συ. οποτε κοιτα οι επιλογες του να μη βαραινουν τη δικια σου ψυχη και ζωή. σαφως και τον αγπας ειναι αδερφος σου. ομως ειναι αλλος ανθρωπος και δεν εισαι υπευθυνη εσυ για το οτι κανει. αν θελει θα βρει το δρομο του.

Κοιτα εσυ τι θα κανεις με τη δικια σου ζωή.

.Με επιφυλαξη.

Η συμπεριφορα του παραπεμπει σε ανθρωπο με εξαρτησεις .

Διερευνιστε το θεμα ουσιες-τζογος-αλκοολ.

Για ολους αυτους τους λογους συμβουλευτειτε εσεις καποιον ειδικο επιστημονα.

Περιγραψτε την συμπεριφορα του , φοβαμαι οτι αυτος θα σας το επιβεβαιωσει.

Οι εξαρτησεις, σχεδον παντα, συνοδευονται απο καταθλιψη.

Καλη δυναμη.

Να τον απολύσετε...

να δειξεις υπομονη και κατανοηση ....

ο αδερφος σου εχει καταθλιψη ....

προφανως ειναι απο φυση αγχωδης ...πιθανον να εχει μια προδιαθεση ....

προς ψυχολογικα κλπ .....

μην μεταφερεις στους γονεις σου αυτη την αγανακτηση .....

τους φορτωνεις και μ αλλο αγχος ....

αυτοι ξερουν και πονανε γιατι ειναι το παιδι τους .....

δεν μπορεις να καταλαβεις δεν εισαι γονιος ....

οι γονεις ειθισθε να αγκαλιαζουν το αδυναμο και το πονεμενο παιδι ....

μην βλεπεις τα γκομενικα ...μην βλεπεις τα ποτα τις εξοδους κι ολα αυτα τα τεμπελικια ....

κατω απο εκει κρυβεται ενα ψυχικο δραμα ....

πλησιασε τον ...και βοηθησε τον ....

με ηρεμο τροπο συμβουλεψε τον να παει σ εναν ψυχολογο μπορει και ψυχιατρο ....απο εκει πρεπει να ξεκινησετε .....

κι αφου πειστει να μπει σε μια παρακολουθηση απο εναν ειδικο ....

θ αρχισει να φροντιζει για τον εαυτο του .....

τα προς το ζειν....

και να φροντισει και τα εξοδα του παιδιου του ....

δεν βλεπεις οτι δεν ειναι καλα ?

μπορει να θυμωνεις και δικιολογημενα ...αλλα ο αδερφος σου χρειαζεται βοηθεια ....στην παρουσα φαση ....

Δεν παίρνει τίποτα...Τον έχουμε σπίτι κάθε μέρα και δεν είδαμε κάτι περίεργο.Για έχει καμία σχέση με τζόγο,δεν ξέρει καν την απλή ξερή.Είναι μανιοκαταθλιπτικος(διπολική διαταραχη)Δεν κάνει φίλους και άν τοτε μόνο για λίγο καθώς η τους βαριέται η ανακαλύπτουν τα ψέμματα του με τον καιρό και απομακρύνονται.Έχουμε μιλήσει και εμείς με ειδικούς,όλοι μας λέν πως αν δεν κάνει κάτι απο μόνος του δεν μπορούμε παρα μόνο αν γίνει βίαιος πολύ να κάνουμε κάτι εμείς.
Όταν την ζωή σου στην κλέβουν άλλοι,δεν είναι έυκολο να την φτιάξεις...Δεν μπορω να μπαίνω στο σπίτι μου και να βλέπω κάθε μέρα μια τέτοια κατάστση και να είμαι χαλαρή...Δεν με νοιάζει τόσο για εκείνον όσο για τους γονείς μου..
Τώρα ..αν ήταν τόσο απλό να τον απολύσω...Θα το έιχα κάνει..

tzoulia,
λες να μην προσπαθησα??
Κοντέυουν 2 χρόνια απο τότε που τον αγκαλιάζουμε,τον νταντέυουμε,τον πονάμε...
Και εκείνος δίνει μιά και τα γ.... την μάνα.
Ολα ξεκίνησαν με όλη την κατανόηση οτι ε΄χει πλεόν ψυχολογικό πρόβλημα,όλα.
Τον παροτρύναμε να πάει σε ψυχολόγο,πήγε δυο τρείς φορές και μετά έπαιρνε τα λεφτά που ηταν για να δώσει στον ψυχολόγο και τα έκανε δώρα στις κοπέλες του και καφέδες...Μας έλεγε οτι πήγαινε και οτι είδε βελτίωση και τον πιστέυαμε μέχρι που ανακαλύψαμε το ψέμμα του.
Έπειτα η κρίσεις.Τρεχαμε στο νοσοκομείο,απώλειακιλών,μας συνέστησαν να πάει σε ψυχίατρο,πήγε με την συνοδεία του πατέρα μου και μετα απο εκει δεν ξαναπήγε.Τι με το καλό τι με το κακό..Τίποτα.
Και με το ζόρι δουλεία δεν γίνεται...
Λες να μην έσκιψα απο πάνω του?Να μην κατανοώ την αδυναμία των γονιών μου..Κάποιες φορές όμως αναρωτιέμαι αν αυτή η αδυνάμια τους είναι και η αιτία οτι ο αδερφός μου δεν ζητάει την γιατρειά τις ψυχής του και απλά εκμεταλλέυετε την όλη κατάσταση.
Τώρα ξεκίνησε τα σταυρόλεξα για να απασχολεί το μυαλό του.Πάνε σε μια δουλεία του λέω και μου λεεί πως δεν θέλει.Μαλώνει με όλους όσους του λέν α εργαστεί.Τεμπελίο,βόλτα,αραλίκη και ένας πατέρας να τρέχει...64 χρονων μες στην ζέστη να του πάρει τσιγάρα...?Ντρέπομαι που μιλάω έτσι για αυτόν,αλήθεια ντρέπομαι..Ντρέπομαι που βλέπω τους γονείς μου να τυρανιούτε...Ντρέπομαι που δεν έχω την δύναμη να του αστράψω μια στα μούτρα και να τον διώξω απο το σπίτι..Ίσως έτσι να συνέλθει,αλλα φοβάμαι την κατάληξη..Πάλι εμείς θα τρέχουμε...

.Με επιφυλαξη.

Καλησπερα,

Βιαστηκα να συμπερανω διαφορα, ενω εσεις εχετε διαγνωση (διπολικη διαταραχη).
Να υποθεσω οτι την εχει διαγνωσει ψυχιατρος .Αρα πηγε σε γιατρο. Εκανε καποια στιγμη φαρμακευτικη θεραπεια; Ηταν καλυτερα τοτε;

Συγγενεις που αντιμετωπιζουν τετοιο θεμα με κοντινο αγαπημενο τους προσωπο ,συμβουλευονται μονο τον γιατρο που κουραρει τον ασθενη.

Αρκετες φορες καταληγουν να δινουν τα φαρμακα με ''εμμεσο'' τροπο''.

Αν ομως δεν πιασει κι αυτο και ο αρρωστος παρουσιαζει βιαια συμπεριφορα προς τον εαυτον του η προς τους αλλους ,τοτε υπαρχει δυστυχως μονο ο δρομος της εισαγγελικης παραγγελιας υπογραφομενη απο συγγενη α΄ βαθμου.
Και ετσι ακολουθειται θεραπεια θελοντας και μη αναγκαστικα.

Υ.Ρ:Συχνα παρουσιαζει ο εξαρτημενος διπολικη συμπεριφορα ,το ενα δεν αποκλειει το αλλο.
Κατανοω πληρως την αγωνια και την ταλαιπωρια της οικογενειας. Χρειαζεται αγωνας και ψυχραιμη αντιμετωπιση.

...ως απάντηση στον τίτλο σου, θα σου έλεγα πως σίγουρα δε μισείς τον αδερφό σου...

αυτό που σε τρώει κυρίως είναι η απογοήτευσή σου γιατί δεν ξέρεις τι πρέπει να κάνεις για να τον βοηθήσεις πια...

επειδή έχει τύχει να παρακολουθήσω από κοντά την πορεία ενός διπολικού ατόμου... θα σου πω κι εγώ ότι είναι ένας αγώνας που δεν τελειώνει ποτέ για τα συγγενικά πρόσωπα που ασχολούνται... ψέμματα-μυθοπλασίες, επικινδυνη επιπολαιότητα, λογική μικρού παιδιού, ανικανότητα διαχείρισης ευθυνών (κυρίως οικονομικών) είναι χαρακτηριστικά τα οποία δεν εξαφανίζονται... απλά "ρεγουλάρονται" αρκετά με τη βοήθεια ειδικών...

έτσι λοιπόν παρατήρησα ότι όντως τα πράγματα βελτιώθηκαν σε μεγάλο βαθμό όταν ξεκίνησε τη φαρμακευτική αγωγή... και χειροτέρευαν κάθε φορά που επιχειρούσε να τη σταματήσει... σε βαθμό κρίσεων... ή ακόμα και φυγής...

με τόσα αρνητικά που αναφέρουμε φυσικά, δίνεται η εντύπωση ότι αυτοι οι άνθρωποι έχουν κακία... κάτι που δεν ισχύει... στην πραγματικότητα είναι από τους πιο φιλότιμους ανθρώπους... και συνήθως από τους πιο αισιόδοξους... όταν κάνουν πράγματα που θέλουν...

δυστυχώς όμως όταν δεν τους αρέσει η ζωή που ζουν, είναι τόσο πεπεισμένοι ότι έχουν αδικηθεί, ότι έχουν πέσει "θύματα", ότι φταίνε πάντα οι άλλοι για τις δυσκολίες που περνάνε... επομένως τότε όλοι τους χρωστάνε... κυρίως οι κοντινοί τους άνθρωποι...

μην απομακρύνεσαι από τον αδερφό σου... σε έχει ανάγκη... συνέχισε να μιλάς μαζί του... πρέπει να βρεις έναν τρόπο να δεχτεί να παρακολουθείται από έναν ψυχολόγο... δελέασε τον κάπως... δως του ένα κίνητρο...

είναι απόλυτα δικαιολογημένο να αισθάνεσαι αγανακτισμένη και να λυπάσαι τους γονείς σου... δυστυχώς όμως ακραίες αντιδράσεις από τη μεριά σου θα προκαλέσουν πιθανότατα χειρότερες καταστάσεις αναμεταξύ σας... και στην τελική πάλι εσείς θα πρέπει να τρέξετε...

star-dust
σε ευχαριστώ για αυτα που γράφεις..
Μιλάς για κίνητρο..Ποιό μεγαλύτερο κίνητρο απο το ίδιο του το παιδί...????
Ότι και αν του ρίξαμε στο τραπέζι...Ότι και αν του είπαμε το αγνοεί.
Και ναί,πολύ σωστά γράφεις πως νοιώθει πως του χρωστάμε,και όχι εκείνος.
Νοιώθει και ρίχνει ευθύνες μόνο σε άλλους..
Φωνές,καβγάδες,μούτρα και όταν είναι να πάρει κάτι η αν θέλει κάτι τότε γινόμαστε και πάλι οικογένεια,γίνεται στοργικός,γλυκός...Μέχρι να το πάρει μετά ξεχνά μονομίας τα πάντα.Άσε δε που αν δεν του κάνεις το χατήρι γίνεται Τούρκος...Πήρα σε ψυχολόγους,σε ψυχιατρους και όλοι μου είπαν το ίδιο,οτι δηλαδή αν δεν αποφασίσει εκείνος εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα,παρα μόνο να περιμένουμε να χειροτερέψει και τότε με το ζόρι μπορουμε να τον στείλουμε...στο Ψυχιατρείο..
Αυτά...Κουράστηκα..
Τον θυμάμαι μικρό..Θυμάμαι τον μεγάλο μου αδερφό να με κρατάει απο το χέρι και να μου λέει ιστορίες..Θυμάμαι να μαλώνει με τους φίλους του όταν με πειράζανε...Τον θυμάμαι τότε που όλα ήταν καλά..Και κλαίω..Τότε που ήταν ο βράχος μου,και ο προστάτης μου..Και τώρα είναι το σαράκι,η ντροπή και ο καημός μας..Και ντρέπομαι,ντρέπομαι για εκείνος και για οσα αισθάνομαι εγω για αυτόν....

μην ντρεπεσαι καθολου και να μην εχεις ενοχες .....

ανθρωπος εισαι κι εσυ δεν εισαιι υπερανθρωπος .....

η μονη λυση ειναι να παει σε ψυχιατρο ....και αφου μπει σε μια φαρμακευτικη αγωγη με στηριξη ψυχολογου σιγα σιγα να υπαρξει βελτιωση ....

αυτα τα ατομα το μονο που ζητανε ειναι βοηθεια κι αυτη μονο η οικογενεια μπορει να την παρασχει ......

το ψυχιατρειο ειναι οτι χειροτερο ...η εσχατη λυση ....

μην το αφησετε το θεμα να φτασει ως εκει .....θα τον ριξει κι αλλο ....

να σταθεις διπλα στους γονεις σου και να βρητε λυση απο κοινου ....μονο ετσι θα ερθει η ηρεμια και η γαληνη στην οικογενεια .....

ειναι οικογενεαικη υποθεση οπως καταλαβες .....

και μην κανεις σκεψεις που δεν βοηθανε... ενω σε καθιστουν πιο αδυναμη ...

το παρελθον ..τον μεγαλο αδερφο κλπ....

τωρα ειναι η ωρα να βρεθει λυση .....
και μην σκεφτεσαι σαν κινητρο το παιδι του .....

το παιδι ειναι υποχρεωση φορτωμα και αγχος για τον αδερφο σου ....

κι αυτος τωρα εχει αναγκη να ξεφορτωθειι τα αγχη ....

να του φερθειτε σαν μικρο παιδι ...αυτο σας ζηταει με τον τροπο του ....

με το καλο ......εν αναγκη καποιος που τον επηρεαζει ...ας του μιλησει οτι για να ειναι ολα καλα .... γραμμη για εναν καλο ψυχιατρο ....

Ξερεις...η αλήθεια είναι οτι η κατάσταση της οικογένειας σου θυμίζει αρκετά την δική μου...και στην δική μου ειμαστε αδέρφια ένα κορίτσι και ένα αγόρι, και στην δικιά μας περίπτωση το κορίτσι είναι το ισσοροπημένο, με πτυχίο, δουλειά, σχέση, φίλους απ'ολα, και εγώ η "πληγή" χωρίς τιποτα απο όλα αυτά. Και εγώ πάσχω απο περίπου τα ίδια οπως ο αδερφός σου, βέβαια είμαι 8 χρόνια μικρότερος και φυσικά δεν έχω οικογένεια(δεν θα το επεδίωκα αφού ξέρω οτι είμαι προβληματικός, για ονομα του θεού). Δεν ξέρω πως με βλέπει η δικιά μου αδελφή...αν και μένουμε στο ίδιο σπίτι πλέον δεν έχουμε πολλά-πολλά, αυτή έχει την ζωή της και εγώ τα..σκατά μου. Δεν νομίζω πάντως οτι ειναι και πολύ ικανοποιημένη που είμαι στο σπίτι, και με το δίκιο της.

Αυτό που έχω να πω ειναι οτι, απο προσωπική πείρα, η διαταραχή σε επηρεάζει μέχρι ενος σημείου, αλλα δεν ειναι δικαιολογία για όλα. Απο την άλλη, οταν οι άλλοι σου τα συγχωρούν, κι εσύ τοτε βολεύεσαι και δεν κάνεις τίποτα. Ας πουμε, μια λύση για την οικογένεια μας(γιατί με εμένα στο σπίτι το κλίμα είναι άσχημο) θα ήταν να φύγω απο το σπίτι, αλλά ακόμα και τώρα που μισο-εχω την δυνατότητα να πληρώσω ενοικιο(θα ζουσα πολύ φτωχικά βέβαια) οι γονείς μου παθαίνουν κρίση μονο που το αναφέρω...οτι θα ειμαι συνέχεια μονος μου, θα ξεχνάω να παίρνω τα φάρμακα, δεν θα έχω κανέναν να μιλάω...έτσι ομως δεν γίνεται προκοπή. Φοβούνται μάλλον και περισσότερο αφού πριν απο λίγο καιρό η ξαδέρφη μου που ήμασταν πολύ κοντά αυτοκτόνησε. Εγώ έχω τέτοιες σκέψεις συχνά, αλλά απόπειρα δεν έχω κάνει, και πάω κανονικά σε γιατρό.

Γενικά ειναι πολύ δυσκολα τα πράγματα...εχω σκεφτεί μήπως τελικά εισαχθω σε ψυχιατρείο, και ίσως γινει...οσο για σένα, μηπως μπορείς να πιάσεις δικό σου σπίτι για να μην επηρεάζεσαι? Η ανησυχείς για τους γονείς σου?

Παράθεση:
Originally posted by ___mikeman___
Ξερεις...η αλήθεια είναι οτι η κατάσταση της οικογένειας σου θυμίζει αρκετά την δική μου...και στην δική μου ειμαστε αδέρφια ένα κορίτσι και ένα αγόρι, και στην δικιά μας περίπτωση το κορίτσι είναι το ισσοροπημένο, με πτυχίο, δουλειά, σχέση, φίλους απ'ολα, και εγώ η "πληγή" χωρίς τιποτα απο όλα αυτά

Φιλε, δεν υπάρχει πληγή και αλλες βλακειες που λες.. Ο καθενας εχει το χαρακτηρα του. Μην τα βλεπεις μαυρα. Υπάρχουν δυσκολίες εκει έξω που ουτε φανταζεσαι. Θεματα υγειας που ουτε παλι μπορεις να φανταστεις.

Η ζωη ειναι ετσι με τα πανω και τα κατω της...μην μπαινεις στο τρυπακι για πληγες και μ@λ@κιες.

Να πολέμας για την ζωη, ετσι κι αλλιως απο αγκαθι βγαινει ανθος και το αντιστροφο.

Είσαι ενα ισσοροπημενο ατομο που οι απαντησεις σου εδω , ειναι πολυ ορθολογικες.

Και με ξερεις, εγω δε τα γραφω για να τα γραψω. Θα κραξω οταν ειναι.

Ξυπνα λοιπον και ασε τις οποιες αλλες ηλιθιες σκεψεις. Η δυναμη ειναι στο μυαλο σου, μην μπαινεις σε "δηθεν" προτυπα. Και συγκρινεσαι χωρίς λογο.

Παράθεση:
Originally posted by BlackWolf_

Παράθεση:
Originally posted by ___mikeman___
Ξερεις...η αλήθεια είναι οτι η κατάσταση της οικογένειας σου θυμίζει αρκετά την δική μου...και στην δική μου ειμαστε αδέρφια ένα κορίτσι και ένα αγόρι, και στην δικιά μας περίπτωση το κορίτσι είναι το ισσοροπημένο, με πτυχίο, δουλειά, σχέση, φίλους απ'ολα, και εγώ η "πληγή" χωρίς τιποτα απο όλα αυτά

Φιλε, δεν υπάρχει πληγή και αλλες βλακειες που λες.. Ο καθενας εχει το χαρακτηρα του. Μην τα βλεπεις μαυρα. Υπάρχουν δυσκολίες εκει έξω που ουτε φανταζεσαι. Θεματα υγειας που ουτε παλι μπορεις να φανταστεις.

Η ζωη ειναι ετσι με τα πανω και τα κατω της...μην μπαινεις στο τρυπακι για πληγες και μ@λ@κιες.

Να πολέμας για την ζωη, ετσι κι αλλιως απο αγκαθι βγαινει ανθος και το αντιστροφο.

Είσαι ενα ισσοροπημενο ατομο που οι απαντησεις σου εδω , ειναι πολυ ορθολογικες.

Και με ξερεις, εγω δε τα γραφω για να τα γραψω. Θα κραξω οταν ειναι.

Ξυπνα λοιπον και ασε τις οποιες αλλες ηλιθιες σκεψεις. Η δυναμη ειναι στο μυαλο σου, μην μπαινεις σε "δηθεν" προτυπα. Και συγκρινεσαι χωρίς λογο.


μαυρε λυκε εμεινα αφωνη ....δεν το περιμενα απο σενα!

Παράθεση:
Originally posted by eva1980
Μιλάς για κίνητρο..Ποιό μεγαλύτερο κίνητρο απο το ίδιο του το παιδί...????

Το παιδί δε μπορεί να αποτελέσει κίνητρο δυστυχώς... είναι εξωγενής παράγοντας και ενώ είμαι βέβαιη ότι το αγαπάει, στην παρούσα φάση αποτελεί μια ακόμα τεράστια ευθύνη όπως λέει κι η τζούλια...

αυτό που μπορεί να του δώσει ώθηση, είναι ένα εσωτερικό κίνητρο... η στήριξή σας σε κάτι που αυτός θεωρεί ότι θα τον κάνει να σταθεί ξανά στα πόδια του...

έχεις εντοπίσει τι ακριβώς είναι αυτό που του λείπει? έχει πει συγκεκριμένα τι θέλει από σας? συνήθως το χρηματικό είναι συνοδευτικό, πάντα υπάρχει κάτι που θεωρούν ότι θα τους λύσει τα προβλήματά τους... π.χ. το άτομο που σου ανέφερα στο δικό μου περιβάλλον είναι μια θεία μου, η οποία πάντα ένιωθε μεγάλη ανάγκη να κάνει ταξίδια πολύ τακτικά... γιατί πίστευε ότι το να γνωρίζει διαρκώς καινούρια μέρη και κυρίως καινούριους ανθρώπους... ήταν το κλειδί για να ξεφεύγει από τον εγκλωβισμό που ένιωθε τόσο συχνά και την απογοήτευση από τη ζωή της...

χωρίς χρήματα δε γινόταν αυτό όμως... επομένως, πατώντας πάνω σε αυτό που ήθελε... και μετά από πολλές προσπάθειες για να πειστεί ότι ήταν για το καλό της... δέχτηκε να πάει στον ψυχολόγο... "δουλεύοντας" παράλληλα στην οικογενειακή επιχείρηση όσο μπορούσε και όπως μπορούσε... θα σου επαναλάβω ότι όλα τα χρόνια που τη θυμάμαι, πάντα υπήρχαν "καλές" φάσεις αλλά και διακυμάνσεις... π.χ. υπήρξαν 2 περιπτώσεις όπου επειδή διέκοψε από μόνη της την αγωγή (γιατί ήταν σίγουρη ότι δε χρειαζόταν χάπια πια), δεν ήταν σε θέση να γυρίσει πίσω και χρειάστηκε να ταξιδέψουν πολύ μακριά τα αδέρφια της για να την φέρουν πίσω...

δε θέλω να σε κουράζω με λεπτομέρειες, απλά σου περιέγραψα τη δική μου εμπειρία επειδή δεν είμαι ειδικός... περισσότερο για να δεις ότι είναι μια κατάσταση που παλεύεται... ριζικά όμως και τελεσίδικα δε νομίζω ότι μπορεί να αλλάξει..... η εγρήγορση και η επιφυλακή από μέρους των ατόμων που νοιάζονται δε σταματάει ποτέ...

πρέπει να του βρείτε κάτι που θα του παρέχει μια ισορροπία... έστω και ψευδή... που να εμπεριέχει όμως σίγουρα την υποστήριξη από ψυχολόγο ως πακέτο...
όσο για το ψυχιατρείο... είναι ειλικρινά το τελευταίο που θα έπρεπε να σκεφτείτε... π.χ. αν γίνει βίαιος ή αυτοκαταστροφικός... κάτι που εύχομαι να μη συμβεί ποτέ μα ποτέ μέσα από την ψυχή μου...

Παράθεση:
Originally posted by eva1980

κοίτα να δείς το 80% των ανδρών είναι έτσι ...άλλοι πολύ και άλλοι λίγο λιγότερο όσο τελως πάντων τους παίρνει ...

για την κατάστασή του αδερφού σου φταίνε οι γονείς σου και ιδίκα η μητερά σου , κακως κακιστά που μετά τον χωρίσμο του τον δεχτήκαν σπίτι ... να του πουν αν κι εφόσον τον αγαπούσαν και τον σεβοντούσαν , να βρεί μια δουλεί α να νοικιασει ενα σπιτι και να ζήσει με αξιοπρεπεια....

τον βολεψαν λοιπον καλα , θεωρωντας οτι εχει καποιο προβλημα , τι προβλήμα να εχει ? είναι η φυση του αντρα , οταν και εφοσον του τα δείνεις στα χερία να μην κουραζετε , να μην σεβετε και να χάνει το φυλοτιμο του ...ελαχιστοι δεν μπαίνουν σε αυτο το λούκι ..

εκείνος ήρθε απο Κυπρο ξεροντας πως θα είχε μια μανα να τον νταντευει και να τον ευνουχίζει παραλληλα , ξαναζει την εφηβεια του μιας και ποτε δεν καταφερε η μητερα σου να τον κανει να καταλαβει πως είναι μεγαλος και πως εκείνη εχει την αναγκη του και οχι οποτε θελει νταντεμα και προστασια θα το βρει

Ειναι φυσικο να μην σας σεβετε και να μην σας υπολογίζει , θεωρει οτι και μονο η παρουσια του είναι αρκετη .. ετσί του δείχνετε
τα νευρακια και τα νουμερακια τα κανει , οπως και καθε παιδι για να λαβεί αυτο που τον κανατε να πιστεψει οτι του ανοικει ... την αρνηση σου την καταλαβαινει δεν ειναι κουτος αλλα εσυ εισαι υποδιαιστερη και στην τελικη θα εκνευριστει μαζι σου που δεν θα δεχτεις το ευνουχισμα του ...

το παιδι του ειναι φυσικο να μην το νιωθει ως υποχρεωση , δεν εχει αναγκη , εκεινος εχει αναγκη και χρειαζετε ακομα την μαμα του.... η οποια οτι και να λεει οσο και να δισανασχετει κατα βαθος θελει να τον εχει κοντα της, καθε μανα.. χρειαζετε να βαλεις πολυ πανω απο σενα το παιδι σου και να σεβαστεις πολυ την προσσοπικη του ζωη για να το ξεπερασεις αυτο... για καθε μανα ο γιος ειναι δυναμη να τον εχει εστω και ετσι διπλα της... οτι και να σου λεει

θα επρεπε να του πουν οτι υπαρχουν αλλα δυο κοριτσια εδω μεσα και να του επιβαλουν καποια πραγματα , αλλα η μητερα σου φοβατε μην τον χασει , οπως τον ειχε χαμενο οταν ήταν στην Κυπρο και του ξεσκιζει με τον τροπο της τη ζωη , κανοντας τον να εχει και ενοχες που την στεναχωρει....

ο πατερα σου ειναι θύμα της μητρικης αυτης εμμονης

Ο αδερφο σου απ την αλλη που ηλιθειος δεν είναι , εκνευρίζετε γιατι οσο και να το παιξει εφηβος καποιες στιγμες ξυπναει ο αντρας μεσα του ...και ειναι φυσικο να τρελενετε βλεποντας πως εχει αποτυχει , είναι φυσικο να θεωρει υπευθηνους τους γονεις σου και ολους σας , γιατι αν θεωρησει τον εαυτο του θα τρελαθει .... εχει πιστει λοιπον οτι και μονο η παρουσια του σας τιμα ..
τωρα σε ψυχολογο δεν ξερω γιατι τον πατε

ξερω περιοχες ολοκληρες που οι αντρες φαιρονται ετσι ... καθονται στα καφενεια και είτε οι γονεις είτε οι γυναικες τους δουλευουν.... αν βρουν τετοια κατασταση , σπανια ο αντρας να ξεκουνησει , μπαινει σε ενα λουκι πολυ ευκολα που απο την μια τον ευχαριστει και απο την αλλη τον εξοργίζει....

τι δουλεια ειχαν οι γονεις σου 36 χρονων αντρα να τον περιθαλπτουν?

τον κατεστρεψαν , εστω κι αν το ζητησε ο ιδιος , αλλο να σε στιριξω και αλλο να σε αναλαβω....

λοιπον ο αδερφο σου δεν εχει προβλημα , οταν θα βρεθει στο δρομο του γυναικα δυναμικη , χειραφετημενη ανεξαρτητη , που να τον αγαπαει ομως πολυ και επισεις να καταφερει και την μητερα σου, θα του λυθουν τα παντα ...

γιατι στο λεω μονο με τετοι αγυναικα κανει και μονο τετοια γυναικα μπορει να τον αγαπησει... γιατι αγαπη του λειπει , οχι σεξ κτλ.

τωρα θα μου πεις ειναι δυνατον να δωσει τετοια γυναικα σημασια στον αδερφο μου ? ειναι γιατι ο αδερφο σου ασχολητε το περισσοτερο με τον εαυτο του , και με το τι ψεμα και φιδιά θα πει,μια γυναικα ανεξαρτητη δεν θέλει να πολυασχολουνται μαζι της σε καποιουε τομεις και ο αδερφο σου ειναι ιδανικη περιπτωση,οσο για τα ψεματα του , θα τα καταλαβαινει και δεν θα δεινει σιμασια , μιας και θα εχει απο μονη τηςτην ιδεα για τον εαυτο της και θα γνωρίζει την πραγματικη της αξια, δεν περιμενει να λαβει αξια απο αντρα,θα περνουν καλα , αυτο θελει η γυναικα η επιτυχημένη και ο αδερφο σου ειναι καλη περιπτωση, οπως και εκεινη γι αυτον, εκεινη θα τον ανεβασει και θα αποκτησει μεσα απο την αποδοχη της , αυτοεκτημηση , οταν θα τον αγαπησει θα αγαπησει και την μητερα του οποτε θα τον απαλαξει απο το βαρος αυτο ...γιατι γι εκεινον ειναι βαρος και για καθε παιδι ... γι αυτο και οι εκρηξεις νευρων ... θα ειναι πετυχιμένη και αναγνωρίσημη πραγμα σημαντικο για τον αδερφο σου που φανταζομαι οτι δεν θελει διπλα του , οτι κι οτι ....

το προβλημα ειναι οταν την βρει να μην κομπλαρει ...αυτο εξαρτατε και παλι απ την μητερα σου

οταν σεβομαστε εμεις οι μαναδες και αγαπαμε τα παιδία μας αν κι εφοσον το χρειαστουν το μονο που πρεπει να κανουμε ειναι σε μεγαλη αναγκη να τα στιριξουμε και αυτο πολυ λιγο...

δεν υπαρχει χειροτερος ευνουχισμος για εναν αντρα να ξέρει και να γνωριζει οτι ειναι διαθεσημη η αγκαλια της μανας , οχι ως αγκαλια , αλλα ως αποκουμπι και χαρτσιλικωμα....

ο αντρας πρεπει να νιωθει οτι εχει υποχρεωση να στιριξει την μητερα του ...οτι τον εχει αναγκη αυτο ειναι το κινητρο ... η μανα σου τον κατεστρεψε αν δεν αλλαξει τακτικη και μαζι του και εσας ...

ολες μας θελουμε τους γιους μας , η δυναμη που σου δεινουν ειναι απιστευτη ... ομως πρωτα πρεπει να βαζουμε το δικο τους καλο και συμφερον

την καταλαβαινω την μητερα σου

ομως κανει μεγαλο λαθος .... οταν θα φυγει απ την ζωη θα αφησει πισο της εναν μισανθρωπο , δυστιχη και μονο και ανηκανο να διαχειριστει το οτιδηποτε...

ο αδερφο σου πρεπει να κανει σχεση με εναν τετοιο ανθρωπο ,να φτιαξει την προσωπικη του ζωη ξεχωρα απο εσας , να κανει λαθη να λειτουργησει εκει

να εχει ομως εναν ανθρωπο που δεν θα αμφιβαλει στιγμη οτι θα τον εγκαταλιψει , αναν ανθρωπο που θα γνωρίζει και δεν θα δεινει σημασια στα ασχημα του ...ετσι θα τα αποβαλει καποια στιγμη.. και θα εειναι ο καλυτερος του χωριου που λενε...

επισεις θελω να σου πω οτι οι τυποι αυτοι οταν κανουν οικογενεια , βγαζουν καλα παιδια , καλης ποιοτητας ...καρατσεκαρισμενο

αυτη η εγωπαθεια η μπεμπεκιστικη και το οτι ζουν στον κοσμο τους κατα το μεγαλυτερο μερος της ζωης τους βοηθαει τους γυρω τους να αναπτυχθουν φυσιολογικα και χωρις παρεμβολες....
αυτοι οι τυποι εχουν τα ποιο αξια και καλα τεκνα σε πληροφορω...

Παράθεση:
Originally posted by eva1980

ευα αν η απαντήση μου δεν σου άρεσε

θέλω να σου πω , οτι ακριβως λογου του ότι ο αδερφό σου ειναι εξαρτημένος απο την μητέρα σας, θα πρέπει να απαγκιστρωθεί

η συμπεριφορά του είναι αυτή του εξαρτώμενου και πεπεισμένου οτι και να κάνει στο τέλος θα αποτύχει ..

γι αυτο και τα νευρα , δεν είναι άρρωστος , αν ήταν θα είχε προσαρμοστεί μια χαρα ... στην επιστροφή του

στο ιντερνετ κάθετε διοτι, βρήσκει εκεί την αποδοχή που επιζήτα και γιατι δεν εχει καμια βαρύτητα και σημασία στην ζωή του ... επιζητά ομως αποδοχή και αυτό είναι θετικο ...

αν καταφέρει να φτιάξει την προσωπική του ζωη με ενα ατομο ανεξαρτήτο που δεν θα τον εχει αναγκη στα υλικα, οποτε και δεν θα νιωθει ανεπαρκεις τοτε θα συνελθει

σίγουρα η λάθος διαχειριση των οικονομικων και ο παραλογισμος δεν ειναι νορμαλ , ομως αυτο είναι το ποιο ευκολο να φτιαχτει
ο αδερφό σου βλέπει το σήμερα μονο...

ονειρευετε το αυριο , όμως πιστεύει οτι δεν μπορει να τα καταφέρει γι αυτο πλάθει ιστορίες....
του λείπει η συναισθηματική ασφάλεια και βολεύετε με της μητερα σας ,που όμως είναι αδύνατον να τον καλύψει ...
τα νευρά προερχονται απο το ανικανοποιητο .....

Παράθεση:
Originally posted by nonaa
γι αυτο και τα νευρα , δεν είναι άρρωστος , αν ήταν θα είχε προσαρμοστεί μια χαρα ... στην επιστροφή του

Μάλιστα...δηλαδή οι επιστήμονες και οι γιατροί που τον είδαν διέγνωσαν συγκεκριμένη διαταραχή και επιμένουν οτι πρέπει να ακολουθήσει φαρμακευτική αγωγή, αλλα σου έρχεται η νοναα μέσω του...αιθέρα και σου κάνει την την τηλε-διάγνωση... "δεν είναι άρρωστος". Ωραία!

Παιδιά, το ξέρουμε οτι σχετικά με τα ψυχολογικά-ψυχιατρικά υπάρχει πολλή παραπληροφόρηση και ο καθένας λέει το κοντό του και το μακρύ του...παντως τα προβλήματα αυτά ΥΠΑΡΧΟΥΝ και ειναι ΥΠΑΡΚΤΑ. Ο εγκέφαλος ειναι κι αυτος ένα οργανο οπως η καρδιά και το συκώτι, και υπάρχουν χημικές ανισσοροπίες που είναι έξω απο τον έλεγχο του ασθενούς, και αντιμετωπίζονται με φάρμακα. Απο κει και πέρα, σαφώς και δεν ειναι τελείως έρμαιο της ασθένειας του ο άλλος, μπορεί να προσπαθήσει και σίγουρα υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που κάποιοι επαναπαύονται μέσα σε μια άρρωστη κατάσταση...ελεος ομως, λιγος σεβασμός σε ανθρωπους που πέρασαν 5-10-15 χρόνια σπουδάζοντας αυτά τα πράγματα και δεν μιλάνε στον αέρα.

Παράθεση:
Originally posted by ___mikeman___

Παράθεση:
Originally posted by nonaa
γι αυτο και τα νευρα , δεν είναι άρρωστος , αν ήταν θα είχε προσαρμοστεί μια χαρα ... στην επιστροφή του

Μάλιστα...δηλαδή οι επιστήμονες και οι γιατροί που τον είδαν διέγνωσαν συγκεκριμένη διαταραχή και επιμένουν οτι πρέπει να ακολουθήσει φαρμακευτική αγωγή, αλλα σου έρχεται η νοναα μέσω του...αιθέρα και σου κάνει την την τηλε-διάγνωση... "δεν είναι άρρωστος". Ωραία!

Παιδιά, το ξέρουμε οτι σχετικά με τα ψυχολογικά-ψυχιατρικά υπάρχει πολλή παραπληροφόρηση και ο καθένας λέει το κοντό του και το μακρύ του...παντως τα προβλήματα αυτά ΥΠΑΡΧΟΥΝ και ειναι ΥΠΑΡΚΤΑ. Ο εγκέφαλος ειναι κι αυτος ένα οργανο οπως η καρδιά και το συκώτι, και υπάρχουν χημικές ανισσοροπίες που είναι έξω απο τον έλεγχο του ασθενούς, και αντιμετωπίζονται με φάρμακα. Απο κει και πέρα, σαφώς και δεν ειναι τελείως έρμαιο της ασθένειας του ο άλλος, μπορεί να προσπαθήσει και σίγουρα υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που κάποιοι επαναπαύονται μέσα σε μια άρρωστη κατάσταση...ελεος ομως, λιγος σεβασμός σε ανθρωπους που πέρασαν 5-10-15 χρόνια σπουδάζοντας αυτά τα πράγματα και δεν μιλάνε στον αέρα.

Αντε μια βολτα στην επαρχεια και στα καφενεια της γειτονιας σου ... να δεις ποσοι τετοιοι υπαρχουν ,
ποσοι βολευονται και τρωνε την ζωη τουτς και να σου πω κατι εμεις λέμε οτι την τρωνε ασκοπα αυτους ισως και να τους ευχαριστει και να το θεωρουν και μαγκια ... γιατι οταν ενας αρτιμελης ειναι θρασης και απαιτητηκος και το θελει και το θελει τωρα ειναι απλα κακομαθημενος και βολεψακιας

αντε σε ενα καφενειο να δεις τα ψεματα που λεγονται ... σαν αρρωστια ποιος θ απει τα περισσοτερα , ποιος θα κουτσομπολευσει ποια περασε και με ποιον φανταστηκε πως πηγε.....

αρρωστοι υπαρχουν , αλλα οι αρρωστοι δεν γραφουν στο ιντερνετ και δεν ηρεμουν εκει ....ειναι ανθρωποι που δεν ξερουν που πατουν και που βρισκονται , ο ανθρωπος αυτος μια χαρα τις χειριζετε τις γκομενες , μια χαρα παιζει ...δηλ. γιατι ειναι αρρωστια το ψεμα και η μυθοπλασια ...εχετε σκεφτει οι επιστημονες μηπως τελικα ειναι αρρωστια και μεγαλο προβλημα στην ζωη ετουτη η φιλαληθεια?
εχετε σκεφτει οσα περισσοτερα προβληματα δημιουργει και ποσο δυσκολευει την ζωη αυτων που λενε μονο την αληθεια???
γιατι το ψεμα να ειναι προβλημα ?
αφου βρησκει

εγω καταλαβα πως ο ανθρωπος αυτος , ζει την ζωη του , εχει τις γκομενιτσες του , περναει καλα εχει βολευτει, δεν βλεπει το αυριο , ειναι ανωριμος και δεν μπορει κανεις απο εκει μεσα να τον βοηθησει

τον αγκαλιασαν τον προστατευσαν και τρωειτ την συνταξη της μανας του ....

εσυ σαν αντρας τι πιστευεις , οτι εχει ψυχολογικο προβλημα? ή οτι ο χαρακτηρας του ήταν ετσι βρηκε εδαφος και εξελιχτηκε....

αν δεν βρει δυναμικη γυναικα πραγματικη δεν σωνετε...

δηλ τα χαπια γιατι τα παίρνει να μην εχει νευρα? να ειναι και ευχαριστημενος που 38 χρονων συντηριται απο την μανα του?

γιατι αναπηρος ειναι να παει να δουλεψει?

τις γκομενες ξερει να τις κυκλοφορει ομως και να ασχολειται μαζι τους και να τις παραμυθιαζει ...κι ας τσακωθηκε πριν να οικονομησει το χαρτζιλικι του ...να κερασει...

αντε σε κανα καφενειο και θα γεμισουν οι κλινικες

να μην σου πω και πανω απο το 80% των ανδρων ειναι ετσι...

αστον να πηνασει και θα δεις πως του περνανε τα ψυχολογικα και πως βρησκει κινητρο

νονα η αποψη σου ειναι παρακινδυνευμενη ....

αν ασχοληθεις λιγο και διαβασεις σχετικα με τετοιου ειδους συμπεριφορες ....

θα πληροφορηθεις οτι τα ατομα αυτα ...φερονται εντελως φυσιολογικα στην καθημερινοτητα τους .....

και μιλαω γι αυτα που εχουν βαθυτερα ψυχολογικα προβληματα .....

ο αδερφος της κοπελας σου λεει οτι πηγε σε ψυχιατρο του εδωσαν φαρμακα τα οποια τα διεκοψε ....

και επειδη η οικογενεια ειναι σε απογνωση...

οι ψυχιατροι συμβουλευουν για να μην τρελαθουν οι ιδιοι...

να τον αφησουν κι ας καταληξει σε ψυχιατρειο ....

μου ερχεται στα γρηγορα μια ιστορια παλια απο μια οικογενεια στην κηφισια που ζουσε το ενδοοικογενειακο της δραμα ....

το οποιο βεβαια κατεληξε σε τραγωδια ...

ας μην το βαρυνουμε ομως ...σ αυτες τις περιπτωσεις παντα υπαρχει βελτιωση ...

κι ακομα και στις σοβαρες παθησεις υπαρχει καλη ποιοτητα ζωης με καποια φαρμακευτικη αγωγη ....

για τω θεω ....μην λεμε οτι μας κατεβει ...τεμπελικια και τετοια ....

υπαρχει και τετοια κατηγορια αντρων και στην επαρχια και παντου ....

αλλα δεν μιλαμε τωρα για τετοιο ατομο .....

εδω οι ανθρωποι εχουν σοβαρο θεμα ....

μικεμαν ...θα σου πω δυο λογια ...ειναι η πρωτη φορα που διαβαζω κατι για σενα ...

βρε συ φιλε μου ....γιατι πιστευεις οτι το σπουδαιοτερο προσωπο για τους γονεις σου ειναι η αδερφη σου ....?

πολλες φορες τα παιδια εχουν λανθασμενη αποψη το πως νιωθουν οι γονεις για τα παιδια τους ....

οι γονεις σου λοιπον μικεμαν ...επειδη ειμαι γονιος και ξερω ...εχουν αδυναμια στο αδυναμο τους παιδι .....

μπορει να εχουν υπερηφανεια για την αδερφη σου αλλα πιστεψε με οτι αγαπανε κι εσενα πιο πολυ ...

γιατι αν δεν σ αγαπουσαν θα σε ξεφορτωνοντουσαν νοικιαζοντας σου ενα αλλο σπιτι για να ησυχασουν κι ολας ....

και μην ακουω αυτες τις σαχλαμαρες οτι εισαι για ψυχιατρειο ......

μια χαρα συγκροτημενο ατομο εισαι ...εχεις πολυ ωραιες αποψεις ....

κοιτα να παιρνεις τα φαρμακα σου αν ειναι απαραιτητα ...να βρεις μια δουλεια αν μπορεις να εργαστεις ....

κι αφου ενταχτεις και βρεις ενδιαφεροντα γιαι σενα...

να βρεις μια κοπελα που θα σ αγαπησει και θα νιαζεται για σενα ....