Μσω τον ...αδερφό μου????

Παράθεση:
Originally posted by tzoulia49
διαβαζοντας τις απαντησεις μερικων εδω μεσα ...ειλικρινα αφηνιασα ....

αν αυτο το συγκεκριμενο ατομο εχει ψυχολογικο προβλημα και χρηζει ψυχιατρικης βοηθειας ...

.οι αποψεις μερικων εδω μεσα στα ματια μου φανταζουν γελοιες ....

υπαρχουν και ψυχολογικα αρρωστα ατομα ...

ξερετε ....

για οποιους εχουν κατσικωμενες χωριατικες αντιληψεις ....αγνοιας και αμορφωσιας ....

ακομα και η μανα μου μ αλλη λογικη προσεγγιζει το θεμα που ειναι 80 ετων ....

δεν το πιστευω ....

το αν ο ανθρωπος αυτος εχει προβλημα ...λεπτομερειες ξερει η θεματοθετρια και η οικογενεια ....

εδω η κοπελλα ανεφερε για ψυχιατρους και ψυχιατρεια ....

αν δεν κανω λαθος .....

αν παλι ο τυπος ειναι ενας κλασικος τεμπελης που θελει να καλοπερναει και να τον χαρτζιλικωνει ο ηλικιωμενος πατερας του ....

εγω παω πασο ...παρεερμηνευσα ...αλλα δεν νομιζω ....

Συμφωνώ μαζί σου απόλυτα.
Πρέπει κάποια πράγματα να τα διαχωρίζουμε και να μη λέμε ότι να ΄ναι σε τόσο σοβαρά θέματα.

Νονά πολύ άκυρο τα παραδείγματα που ανέφερες με το θέμα που αντιμετωπίζει η θεματοθέτρια.
Τα ψυχοσωματικά νοσήματα τα καταλαβαίνουν οι ψυχίατροι αμέσως.
Και έχουν πολλές όψεις, τις οποίες δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν ούτε οι ίδιοι οι ψυχίατροι.
Αυτοί βοηθάνε μέχρι ενός σημείου, μετά ο άρρωστος πρέπει να το παλέψει μόνος του με τη δική του ψυχή και όση δύναμη έχει.
Ειδικά στην αρχή.. γιατί όσο περνάει ο καιρός και το αφήνεις.. πέφτεις όλο και ποιο βαθειά.

Η οικογένεια έχει μεγάλο αγώνα να δώσει και δυστυχώς δεν μπορεί να προσφέρει πολλά.
Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να δώσει αγάπη στον άρρωστο, μεγάλες αντοχές στα ξεσπάσματα και αστείρευτη υπομονή.. Υπομονή και γερά νεύρα.

Παράθεση:
Originally posted by maria_antouanetta_33
Νονά πολύ άκυρο τα παραδείγματα που ανέφερες με το θέμα που αντιμετωπίζει η θεματοθέτρια.
ξερεις αντουανετα μου , ο σκοπος που το ανεφερα δεν είναι για να πω ντε και καλα αυτο συμβαινει , δεν μπορω να εχω ιδια γνωμη και δεν με αφορα, διαβασα την ευα ως ευα και θεωρωντας οτι ειναι σε πολυ δισκολη κατασταση , η ευα παντα , δεν εχει σημασια τι θα πεις αλλα πως μπορεις να τον βγαλει ςτον αλλον απο τις είδη υπαρχουσες σκεψεις του να τον ξεκολλησεις , οταν καποιος αναφερει μια κατασταση και ειναι προβληματισμενος και κολλημενος τον αποσπας λεγοντας του κατι αλλο , εστω κι αν αυτο δεν ισχιει , δεν εχει σημασια , η ευα ξερει καλα τι ισχυει και τι οχι , θελει ομως να ακουσει κατι διαφορετικο , ετσι ωστε να υποστηριξει ή να συνηδητοποιησει αν οντος σημβαινει το ενα ή το αλλο ...εκεινη ξερει , θα βγει ,οπως και εγινε να υποστηριξει αυτο που πιστευει ή αυτο που την αγανακτει ή αυτο που νομιζει οτι μπορει να συμβαινει και την εξοργιζει ... ετσι μονη της εξικιωνετε με την ιδεα που τοσο καιρο την φαιρνει σε απογνωση

αν εχει ή τι εχει ο αδερφος της διστιχως επιρεαζει την ευα η οποια δεν ευταιξε , και ξερεις αυτο ειναι που σε κανει να φτανεις σε απογνωση και εκει ειναι η λεπτη γραμμη απο το τι πραγματικα σημβαινει και τι πρεπει εσυ να νομιζεις οτι σιμβαινει για να μπορεσεις να αντιμετωπισεις μια τετοια κατασταση χωρις να εχει επιπτωσεις σε σενα .... διοτι δεν πρεπει να εχει επιπτωσεις , ειναι αδικο και απανθρωπο και δεν βοηθηετε ο ανθρωπος που αγαπας ... αν πρεπει να πουλησει τρελα η ευα , θα το κανει π.χ. θα το κανει συνειδητα , χρειαζετε μεγαλη ψυχρεμια για να μην σε παρασηρει η τρελα του αλλου , και επισεις να γνωριζεις και να εχεις εντονη την αισθηση του ,εγω, και το διαχωρισμο των καταστασεων ... η ευα δεν εχει μονο τον αδερφο της, εχει και τους γονεις της .
πρεπει να απορριψεις πραγματα και καταστασεις να τα απαξιωσεις για να μην σε επιρεασουν και να μπορεσεις να βοηθησεις και να στηριξεις τους ανθρωπους σου, οταν τους δωσεις βαρυτητα εχεις τελειωσει και εσυ σε εχει παρει το ρεμα...και μαζι ολοκληρες οικογενειες και ζωες χαμενες .....

θελω να πω ....το παραδειγμα μου και οτι αλλο μπορει να ειναι αστοχο , ο σκοπος μου δεν ηταν να παραδεχτω κανεναν ψυχολογο , οχι οτι εχω καποιο θεμα με αυυτους αλλα κανουν την δουλεια τους και δεν εχω λογο να τους αμφησβητησω , ουτε να πω στην ευα δικιο εχουν ή αδικο ...θελησα να το παω σε αλλο μηκος κυματος γιατι μονο ετσι θα βγει η ευα απο το λουκι ... θα πρεπει να γινει παρατηρητης και οχι παθον , δεν ειναι ο παθον ...μονο ετσι θα βοηθησει πρωτα τον εαυτο της και μετα οσο μπορει τους δικους της ανθρωπους ... το να αρωστησει και εκεινη βιωνοντας ως αποδεκτης το προβλημα ειναι το ποιο ευκολο......

ηθελα να την παω σε αλλο μηκος κυματος ...σε αυτο που στο πρωτο της πως αφηνε να εννοηθει ....ενιωσα οτι αυτο ειχε αναγκη να ακουσει ...να μην τον λυπατε , να ειναι ανεπηρεαστη , εστω κι αν μετα βγηκε να υποστηριξη τους γονεις της και εμμεσα και εκεινον
η ευα ειναι σε καλο δρομο, η υποστηριξη βοηθαει στο να συνειδητοποιησουμε καποια πραγματ ακαι να αποστασιοποιηθουμε συναισθηματικα , για να μπορεσουμε να ανταπεξερθουμε στις αναγκες που ειναι δυσβασταχτες , πισστεψε με ...ειδικα οταν αγαπας καποιον , ετσι τον βοηθας μενοντας αλυγιστος και εννοω και τους γονεις και τον ιδιο .

το θεμα ειναι την ευα ποιος θα βοηθησει


Τα ψυχοσωματικά νοσήματα τα καταλαβαίνουν οι ψυχίατροι αμέσως.

δεν αμφιβαλω , αλλωστε αυτη ειναι η δουλεια τους ...τωρα ελπιζω να καταλαβες ... δεν θα πησουμε την ευα για κατι που υπαρχει ιατρικη γνωματευση , δεν ειναι η ευα ο ασθενης
Και έχουν πολλές όψεις, τις οποίες δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν ούτε οι ίδιοι οι ψυχίατροι.

φυσικο ειναι οι αρρωστιες της ψυχης εν γιατρευονται με τα φαρμακα , μονο ..τα θελουν ολα και φαρμακα και αλλη μια ψυχη να τους απαλυνει τον πονο ...και για να γινει αυτο πρεπει η αλλη ψυχη να κανει , καταθεση ψυχης που οι ψυχολογοι ειναι φυση και θεση αδυνατο να το κανουν για ολους , καθε περιπτωση εντασετε σε μια ομαδα ...καθε ομαδα εχει τοσες υποδιαιρεσεις οσες και ο αριθμος ατομων που περικλειει

Αυτοί βοηθάνε μέχρι ενός σημείου, μετά ο άρρωστος πρέπει να το παλέψει μόνος του με τη δική του ψυχή και όση δύναμη έχει.

ο αρρωστος δεν εχει δυναμη μονος του , πρεπει να εχει αλλους με αλλου ειδους τρελα , αυτη της προσφορας για να τον τραβιξει απο την δικη του την βασανιστηκη και μονοπλευρη , πρεπει να καταφερει απο το εγω να γινει εμεις ... και εμεις δεν γινετε κανεις μονος του...
Ειδικά στην αρχή.. γιατί όσο περνάει ο καιρός και το αφήνεις.. πέφτεις όλο και ποιο βαθειά.

Η οικογένεια έχει μεγάλο αγώνα να δώσει και δυστυχώς δεν μπορεί να προσφέρει πολλά.
Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να δώσει αγάπη στον άρρωστο, μεγάλες αντοχές στα ξεσπάσματα και αστείρευτη υπομονή.. Υπομονή και γερά νεύρα.

αυτα ειναι πολλα και το ποιο πολυ ειναι η αγαπη , οχι ο οικτος η αγαπη....η καταθεση ψυχης το περασμα απο το εγω στο εμεις ...πρεπει να αλλαξει η οικογενεια για να αλλαξει ο ανθρωπος αυτος

αυτο πιστευω , αλλα δεν εχει σημασια τι πιστευω εγω , σημασια εχει να βρουν την δυναμη και την φωτιση να βελτιωθει το προβληματους , και να απαλυνει το μαρτυριο ...ολων !!!

Πραγματικά, το να ζει κάποιος πέρα από τα προβλήματα της δικής του ζωή και τα προβλήματα της ζωής των άλλων, το συναισθηματικό φορτίο γίνεται εξαιρετικά βαρύ. Δυστυχώς, οι πράξεις των άλλων (των γονέων και κατ΄επέκταση του ενήλικου παιδιού) σε έχουν εμπλέξει σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα λόγω συναισθηματικής εξάρτησης. Το δικό σου ζήτημα είναι (μάλλον) η συναισθηματική εξάρτηση. Τα υπόλοιπα είναι προβλήματα (ζητήματα) των άλλων. Φυσικά με τα μέλη της οικογένειας μας έχουμε συναισθηματικούς δεσμούς αλλά οι δεσμοί αυτοί δεν είναι πόρτα που μένει πάντα ανοιχτή για να μπουν και να επαναπαυθούν τα προβλήματα όλων. Ο καθένας πρέπει να ασχολείται με τα δικά του προβλήματα και τα προβλήματα των άλλων ΕΦΟΣΟΝ έχει το σθένος να το κάνει (τη δυνατότητα, την ψυχική δύναμη) ακριβώς γιατί ο οργανισμός δέχεται ορισμένη ποσότητα κραδασμών. Ο οργανισμός είναι φτιαγμένος να τείνει προς την ηρεμία (ισορροπία) και όταν αυτό δεν συμβαίνει για παρατεταμένο διάστημα τότε τα πράγματα δυσκολεύουν πολύ. Αυτό που πρέπει κυρίως να βάλεις στο μυαλό σου είναι πως πρέπει να πιστέψεις πως τα προβλήματα των άλλων δεν είναι και δικά σου και πως ο καθένας (ο καθένας επιμένω) οφείλει να τα διαχειριστεί με όποιο τρόπο μπορεί και αυτό δε σημαίνει αδιαφορώ για το πρόβλημα του άλλου. Ζητάω βοήθεια από κάποιον δε σημαίνει ότι περιμένω ο άλλος μου να μου λύσει το πρόβλημά μου αλλά ότι με τη συμμετοχή του (υποστήριξή του) θα λύσω ΕΓΩ το πρόβλημα μου. Συνήθως γίνεται το πρώτο. Δεν αμφισβητώ τη διαταραχή αμφισβητώ το κάνω τη διαταραχή σημείο εξόδου από τα προβλήματά μου και ιδανικό σημείο για να κρύψω καλά τον εαυτό μου και τα προβλήματά μου για να μη τα βλέπει κανείς (μέσα σε αυτούς και εγώ)

Θα πιαστώ από τις φράσεις «Βρε αγόρι μου,φτάνει τόσο τσιγάρο», «Πως πρέπει να νοιώσουμε..??», «Κοντέυω τα 40 μαμά,πάρτο χαμπάρι»

Παρατηρώ πως δεν αντιλαμβανόμαστε (εύκολα) ότι ο λόγος μας είναι καταλυτικός στην ψυχολογία του άλλου. Συστήνουμε πολλές φορές (κατ΄εντολή όμως) σε κάποιον να κάνει κάτι με τρόπο που ταιριάζει σε εμάς χωρίς (εμείς) να έχουμε κατά νου ότι αυτός ο τρόπος ίσως και να μην ταιριάζει στον άλλο. Μέσα από το λόγο μας μεταφέρουμε ασυνειδήτως προσταγές, εντολές που ο άλλος δικαιολογημένα τις προσλαμβάνει ως τέτοιες (αφού στο λόγο μεταφέρονται ως εντολές) παρόλο που δεν εννοούμε ακριβώς αυτό που λέμε δηλαδή αλλιώς το λέμε και αλλιώς το εννοούμε π.χ δεν θέλουμε να προστάξουμε (έτσι το λέμε, διατυπώνουμε) αλλά θέλουμε να συμβουλεύσουμε (αυτό εννοούμε). Προφανώς (πιστεύω πως) η ιστορία (το παρελθόν του ατόμου) είναι γεμάτη από αυτές τις προσταγές που δεν είναι προσταγές αλλά συμβουλές. Το σύνολο όλων αυτών των εμπειριών σίγουρα προκαλεί στο άτομο προκαταλήψεις και κάποτε δεν είναι εύκολο να απεμπλακεί από αυτές με ευγενικό τρόπο (κάποτε θα βρίσει). Το «Βρε αγόρι μου, φτάνει τόσο τσιγάρο» είναι προστακτικός λόγος και ενδεικτικός ενδεχομένως (φαντάζομαι) του κάθε λόγου (του μπαμπά και της μαμάς). Ένα σημείο θα ήθελα να τονίσω. Οι γονείς ακριβώς επειδή επηρεάζουν για μια ζωή συναισθηματικά τα παιδιά τους (χωρίς να το καταλαβαίνουν) οφείλουν να έχουν ή αν δεν έχουν να αποκτήσουν ένα προσεχτικότερο λόγο που δεν θα προστάζει αλλά θα αφήνει ελεύθερο το (ενήλικο) παιδί να επιλέξει αυτό που θέλει όσο θέλει και γιατί έτσι το θέλει. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη την ανεξαρτησία, έχει ανάγκη να νιώθει ότι ελέγχει τη ζωή του και να αυτοδιαθέτει τον εαυτό του όπως θέλει. Φράσεις του τύπου «Βρε αγόρι μου, φτάνει τόσο τσιγάρο» δεν αφήνουν ελεύθερο το άτομο να διαθέσει όπως επιθυμεί τον εαυτό του παρόλο που η φράση αυτή είναι μόνο ένας λόγος. Ο λόγος αντανακλά διαθέσεις και αυτό που αντανακλά ο συγκεκριμένος είναι αυτό ακριβώς: Προστάζει χωρίς να γίνεται αντιληπτό. Και φυσικά, το ενήλικο πια παιδί θα αντιδράσει (μιλήσει) επιθετικά μια και έχει διαπιστώσει εμπειρικά (χωρίς αυτό να μπορεί να το μεταδώσει) ότι δε λειτούργησε ποτέ ο δικός του ευγενικός (ή όχι) λόγος. Το άτομο θα καπνίσει όσο θέλει και αυτό είναι δικό του πρόβλημα.
Μήπως τελικά ο λόγος μας λειτουργεί καταλυτικά και ενισχύει όλες τις δύσκολες καταστάσεις; Μήπως να αναρωτηθούμε για τον τρόπο που ζητάμε από τον άλλο να κάνει κάτι; Μήπως οι φράσεις που φέρουν εντολές είναι τόσες πολλές που πραγματικά θα δημιουργήσουν (αν δεν έχουν δημιουργήσει) πρόβλημα (σύγχυση) στο άτομο; Εγώ κρίνω (αν θέλεις το βεβαιώνεις) πως οι γονείς προκαλούν και συντηρούν τις εξαρτήσεις στα παιδιά και όχι τα παιδιά στους γονείς. Δηλαδή, ΔΕΝ πρέπει ο γιος να απεξαρτηθεί από τη μαμά (ή τον μπαμπά) αλλά η μαμά από το γιό ώστε να ΜΠΟΡΕΣΕΙ και ο γιος να κάνει το ίδιο. Τα παιδιά (και τα ενήλικα) αναζητούν συνεχώς ΜΕΧΡΙ να πάρουν την έγκριση των γονέων ΓΙΑ ΝΑ αποχωρήσουν από εκεί που αυτοί (οι γονείς) θέλουν να είναι τα παιδιά τους. Όταν οι γονείς δεν το κάνουν, τότε μερικά άτομα παραμένουν ενήλικα παιδιά που μένουν πάντα εκεί ελπίζοντας κατά βάθος στην αποδέσμευση. Μέχρι όμως να συμβεί αυτό (που μπορεί και να μη συμβεί ποτέ) έχουν αποκτήσει πολλά συμπτώματα και προβλήματα που δυστυχώς αναγνωρίζονται ως δικά τους και όχι ως προβλήματα της σχέσης τους με τους γονείς.

Κατά τη γνώμη μου εσύ πρέπει να εντοπίσεις (διαχωρίσεις) τα δικά σου προβλήματα από των άλλων και να κάνεις δικά σου μόνο αυτά. Όσο αφορά τα προβλήματα των δικών σου άλλων, εφόσον μπορείς να βοηθήσεις στην επίλυση τους το κάνεις και η βοήθεια φυσικά δε σημαίνει ότι θα κάνεις δικό σου το πρόβλημα του άλλου (των άλλων). Εσύ συμμετέχεις στην επίλυση του προβλήματος του άλλου εφόσον και ο άλλος το επιθυμεί (το ζητήσει), δεν συμμετέχεις στην ιδιοκτησία του προβλήματος του άλλου. Κάνεις ότι μπορείς για να είσαι εκεί χωρίς επικρίσεις μια και αυτές κάποιες φορές αμφισβητούνται ως προς την αντικειμενικότητά τους. Θα μπορούσες και εσύ να συμβουλευτείς κάποιον ειδικό για το πώς βοηθούν ένα άτομο που έχει ιδιαίτερες δυσκολίες στη ζωή του.

Θα σας εξηγήσω καταρχήν τον λόγο που δεν έφυγα απο το σπίτι μου και ζώ με τους γονείς μου ακόμα.
Η μητέρα μου είναι εδω και αρκετά χρόνια άρρωστη σε τέτοιο βαθμό που πρέπει να είναι κάποιος γιανα την φροντίζει.Μπορεί και αυτοεξυπηρετήτε και γενικότερα προσπαθεί να συμμετέχει σε πολλα,παρόλατα όμως χρείαζεται να είναι κάποιος μαζί της.Αν δεν είμαι εγώ θα είναι ο πατέρας μου.Η αδερφή μου παντρέυτηκε και μένει κοντά μας,ο αδερφός μου ζούσε για χρόνια μόνος στην Κύπρο ,εκεί παντρέυτηκε,και έμεινε και εναμηση χρόνο μετά τον χωρισμό του.Είχαμε λοιπόν τακτοποιήσει της ζωές μας όλοι.Υπήρχε μια συννενόσηση με την αδερφή μου η τον πατέρα μου για το ποιός θα προσέχει την μαμά αν τυχόν λείψει ΄κάποιος.Το σπίτι μας είναι αρκετα μεγάλο και ποτέ δεν είχα πρόβλημα και γενικότερα κανείς στο να μένουμε στο σπίτι με τους γονείς..Παρα μόνο ο αδερφός μου.Δουλεύω χρόνια και μου αρέσει που ζω στο σπίτι με τους γονείς μου και εχω κοντα την οικογένεια τις αδερφής μου.Δεν τέθηκε ποτε ως θέμα το να ζώ κάπου αλλου.Δεν με ενόχλησαν ποτε οι δικοί μου και ούτε ποτε "χώθηκαν¨στα πρωσοπικά μου για να αισθανθώ πίεση η οτιδήποτε άλλο..Όταν ο αδερφός μου άρχισε να παθαίνει ΄κρίσης πανικου ζούσε στην Κύπρο,μόνος του.Δε δεουλευε και οι γονείς μου τον βοηθουσαν στελνωντ΄λας λεφτα στον γιό μεχρι να βρεί μια δουλεία...Και καλά..Τον λέγαμε να επιστρέψει στην Ελλάδα αλλα τότε επέμενε πως δεν θέλει γιατι δεν θα βλέπει το παιδί.όμως όταν πια οι κρίσεις γινόντουσαν όλο και πιο συχνές ζήτησε απο μόνος του να πάμε να τον πάρουμε.Αυτο συνέβη μετά απο 1,5 χρονο απο τον χωρισμό του..Είχαμε συμφωνήσει να τον αφήσουμε να ηρεμήσει,να τακτοποιηθεί,να βρεί μια δουλεία εδω και απο το να μας φέυγουν τόσα λεφτα στα ενοίκια και στις λοιπές υποχρεωσεις που είχε Κυπρο,θα κάναμε αυτά τα λεφτά εισητηρια που λέει ο λόγος και θα πήγαινε να β΄λέπει το παιδί του.
Όταν ήρθε και ενω στην αρχή ήταν ήρεμος,αρχισε να πιέζεται γενικότερα απο τον κόσμο γύρω του..Αυτό το καταλαβαίνω και εγώ..Πιά..Η αδερφή μου έρχεται το πρωι με δυο μωρά..Μωρά ειναι και κάνουν φασαριά..Ο πατέρας μου πηγαινοέρχεται σε δουλεείς..Εγώ,δική μου ζωή,φίλους γνωστούς,δουλειά ,αλλα ωράρια,αλλα θέλω..Έπειτα μάθαμε με τα "λίγα"...Μια μεγάλη οικογένεια με τα καλά και τα στραβά της,αλλα ενωμένη,εκείνος ξέμαθε..Δεν τον αδικώ.Ξέμαθε και ήθελε να ξεκινήσει απο την αρχή..Στηριζόμενος που???Σε μένα φυσικά καθως εγω είμαι η μικρή,εγω εχω το αμαξι το ..πιο καλο..Εγω εχω φίλους και ελέθερη ζωή.Το άφησα,μέχρι όμως που άρχισε να λέει ψέμματα μπροστα μου,η να με προσβάλλει στους φίλους μου κτλ,παίζοντας το μεγάλος αδερφός..Απο πού και ως που???Τόσα χρόνια δεν έριξε ενα βλέφαρο να δει τι κάνω και πως ζω.Αρχισα να αγχώνομαι καθως αντι τα πραγματα να πηγαίνουν καλύτερα ,πήγαιναν χειρότερα,ξαφνικά το δωμάτιο μου εγινε δικό του,το αυτοκίνητο μου επίσης δικό του,οι φίλοι μου δικοί του,να εμπλέκεται στη δουλεια και στις σχέσεις μου..Τον ζητούσα ευγενικα να απομακρυνθεί,οτι δεν μπορεί να ελέγχει και να ορίζει τους ανθρώπους γύρω μου όπως νομιζει αυτος.Μα΄λιστα μου φώναζε πως ΑΝ δεν ήταν αυτός εγώ δεν θα είχα τίποτα απο ολα οσα εχω..Δεν μιλούσα ,έκανα υπομονή...Όπως όλοι..Μετακόμισα λοιπόν απο το δωμάτιο μου στο αλλο δωμάτιο που έγινε πλεον παιδικο για τα μικρά της αδερφης μου.οι φίλοι μου δυσανασχετούσαν όταν το έβλεπαν μαζί μου,και κάναν υπομονή.Τα αφεντικό μου χωρις να τον προσβαλει του ειπε ευγενικα πως ξέρω να κάνω τοσα χρόνια πολύ καλά την δουλεία μου και χωρίς την παρουσία του...Το αυτοκ΄΄ινητο μου,πλεόν δεν ειναι αυτοκίνητο μου όχι μόνο γιατι το πέρνει συνέχεια ακόμα και αν το θέλω χωρίς να με ρωτ΄σηει αλλα το έχει κάνει χάλια με τα τρακαρίσματα που κάνει.Σε εναν καβγα μας γιατι ήθελα να φύγω και εκεινος χρειαζόταν να το πάρει για να βγεί με γκόμενα ενω εγω ειχα ραντεβού για δουλεία,άρχισε να το βαράει με κλωτσίες και να φωνάζει στον σεκιουριτα(το φυλάμε σε πάρκινγκ και δωθηκε εντολη να μην το πάρει άλλος παρα μόνο εγώ) με βρισίες στον σεκιοριουτι του πάρκινγκ.Και όταν κατέβηκα να το΄πάρω μου ευχήθηκε να με φέρους 4 πίσω....Και πολλά α΄λλα..όπως να κλέβει τα λεφτά μου απο το πρτοφόλι,κάρτες του ΑΤΜ.κτλ..Εκει που ζούσα λοιπόν μια ήσυχη,ήρεμη ζωή με τους γονείς μου και ένοιωθα ανεξάρτητη γιατί ήμουν και ας ζούσα με τους γονείς μου χωρίς να με ενοχλούν η να τους ενοχλώ ξαφνικά ήρθε ο big πουτα ξέρει όλα και τα δικά μου είναι δικά του αλλα τα δικά του δικά του...Το λοιπόν είναι η μόνη φορα που σκέφτηκα πως είναι καιρός να φύγω απο το σπίτι μου...Και μάλιστα η μόνη φορά που μάλωσα με την αδερφή μου και τους γονείς μου...Νοιώθω να πνίγομαι..Να πνίγομαι,θέλω να μένω στην δουλεια όσο περισσότερο γίνεται..όσο περισσότερο μπορώ,αν γινόταν να μείνω και το βράδυ θα έμενα.Για να μην μπώ στο σπ΄τι και μάθω κάτι η δώ κάτι.Στεναχωριέμαι τον μπαμπά ο οποιός μετά θα επικομιστεί όλο τα βάρος και η αδερφή μου.Η μαμά δεν μας κουράζει αλλα όσο να πείς είναι δύσκολο,επείτα αν την αφήσουμε με τον αδερφό μου ο οποίος υποστηρίζει οτι μπορεί να την πρόσεχει ποιός ξέρει τι θα την κάνει πάνω σε καμία έκρηξη θυμού??Η αδερφή μου έχει δυο μικρά παιδία..Ο μπαμπάς ένα μαγαζί που πρέπει να ελέγχει..Να φανταστέιτε λειτοουργούσαμε με ωράρια όλοι μας,απο την τάδε μεχρι τάδε ώρα εσυ θα είσαι σπίτι,κα τα λοιπά.Τώρα αν φύγω θα τους αναγκασω να αλλάξουν την ζωή τους όλοι,για ποιόν???Για ποιόν???Για την μάνα μου να γίνω θυσία,γιατι έγιναν για να μας δωσουν τα πάντα,δεν μου στέρησαν τίποτα και το λέει κατα λέξη,τιποτα!!!Ο πατέρας μου γινεταί χαλι για να τα εχουμε όλα και οι 3.Ε,δεν μπορω να τους αφήσω και να φύγω,πρώτον γιατι θα αλλάξω τα πάντα τους και δέυτερον δεν θα αλλάξει τίποτα για εμε΄να.Το μυαλό μου θα είναι στο σπίτι,θα στεναχωριέμαι και θα νοιώθω άσχημα.Και ξέρω πως κανένας δεν θα με ρωτήσει γιατί.Πολλές φορές μου λεν οι δικόι μου να φύγω,εχω την δουλίτσα μου,την ζωη μου,τα λεφτα μου μπορω να νοικίασω ενα σπιτάκι και να φύγω αποο αυτο το βασανηστήριο,αλλα δεν αντέχω στην ιδέα πως θα τους αφήσω να τον περνανε μόνοι τους.Ιως είναι και δικαιολογια και όπως λέτε να είμαι και εγω εξαρτημένη,αλλαδεν ξέρω...Με τρομάζει η ιδέα του..μετά..Εκείνος δεν εχει πρόβλημα να αναμειχθεί η να μου κατσικωθεί και στο νέο σπίτι...Ποιος θα του "στερήσει" το δικαίωμα" να επισκεφτεί την μικρή αδερφή του..Η πιστέυετε πως και να του κλέισω την πόρτα θα...παραμείνει για καιρό κλειστη???Θα την ανοίξει είτε με το έτσι θέλω η με καμία κρίση πανικού..Πόσο μπερδεμένα είναι όλα μέσα στομυαλό μου,να ξέρατε..Σχεδόν με βεβαιόττα λέω πως εκείνος πία είναι μια χαρά και εγω πάω για καταθλίψη...Προσπαθώ να γελάσω βρε παιδία...Προσπαθώ να ξεχαστώ...Απο την μία λέω πως είναι μια δοκιμασία και πως πάντα είμασταν μια ενωμένοι οικογένεια,και αυτό ίσυε.Πάντα βάζαμε τα πάντα κάτω και λειτουργόυσαμε ομαδικά,γιαυτο και πάντα είχαμε καλές σχέσεις μεταξύ μας..Πάντα νικούσαμε το όποιο εμπόδιο μας ερχόταν.Με συννενόηση και αγάπη.Καβγαδίζαμε εννίοτε αλλα τα βρίσκαμε πάντα σε δευτερολεπτα.Υπήρχε το "μαζί μπορούμε" ..Τώρα μοιαζουμε όλοι σαν να μην μπορούμε να κάνουμε κάτι..Σαν να μην υπάρχει λύση γιατι και όποια λύση και αν βρόυμε εκείνος είναι αμέτοχος.Δεν τον βρίσκει σύμφωνω και δημιουργεί καινούργια προβλήματα..
Πλεόν δεν είμαστε οικογενεια..Ο καθέ ενας κουβαλα μόνος τον σταυρό του και πονά μοναχος του για τον δικό του λόγο ξεχωριστά...

Δεν μπορείς να τους αφήσεις και να φύγεις; Η φράση αυτή μαρτυρά εγκλωβισμό και αδιέξοδο. Μα αν θα φύγεις δεν τους αφήνεις. Είναι μοιραίο να δημιουργήσεις κάποτε το δικό σου περιβάλλον. Συναισθηματικό και χωροταξικό. Όλα περιστρέφονται γύρω από εσένα και μαζί με σένα και ταυτόχρονα το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με τον καθένα που είναι μαζί σου. Εσύ είσαι τώρα ο δημιουργός των σχέσεών Σου και οι γονείς οι συντηρητές των σχέσεών Τους.

Ο ένοχος φόβος δεν είναι σύμμαχος. Για να γίνεις θυσία για τον άλλον πρέπει πρώτα να θυσιάσεις τον εαυτό σου για τον εαυτό σου. Τι θα απομείνει; Πάλι ο εαυτός σου και για τους άλλους. Η λέξη θυσία είναι φορτισμένη θετικά ή αρνητικά για εσένα; Για μένα αρνητικά. Γιατί, πρώτον (συνήθως) χρησιμοποιείται χειριστικά από αυτόν που την επικαλείται και δεύτερον γιατί δεν αφήνει θετικό αποτύπωμα σε δυο ανθρώπους αλλά ΜΟΝΟ σε έναν, αυτόν που τη χρησιμοποιεί, την επικαλείται και αρνητικό σε αυτόν που τη δέχεται. Αυτός που δέχεται την πράξη της θυσίας δεν ξέρει τι να κάνει με αυτή, δεν ξέρει πώς να νιώσει και (μάλλον) καταλήγει στο τέλος να νιώθει και αυτός θετικά παίρνοντας ως παράδειγμα τον άλλον που την επικαλείται ο οποίος νιώθει θετικά επειδή θυσιάζεται. Κάτι συμβαίνει όμως με τη θυσία. Εάν κάποιος γίνεται θυσία για κάποιον αυτό δεν γίνεται παρά τη θέλησή του και είναι πολλές οι φορές παρερμηνεύεται η οφειλή με τη θυσία. Και στις δυο περιπτώσεις κάποιος δίνει σε κάποιον τα πάντα από τον εαυτό του (το χρόνο του, την ενέργειά του, τη φροντίδα του, το ενδιαφέρον του, τα υλικά του αγαθά κ.α.) με κάποιες μικροδιαφορές, μια από τις οποίες είναι: στην περίπτωση της οφειλής κάποιος κάνει γιατί είναι υποχρέωσή του (πρέπει και δίνει) ενώ στην περίπτωση της θυσίας κάποιος κάνει χωρίς να είναι υποχρέωσή του (θέλει και δίνει). Ποια ήταν η περίοδος εκείνη που οι γονείς σου θυσιάστηκαν για σένα; Κατά την παιδική περίοδο; Τότε όφειλαν να δώσουν. Κατά την ενήλικη περίοδο; Τότε ήθελαν να δώσουν. Θέλω να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι η θυσία (η προσφορά εαυτού) είναι επιλογή κατά την ενήλικη φάση του παιδιού και ανάγκη κατά την παιδική φάση του παιδιού, άρα οφειλή, υποχρέωση. Αν θέλεις και εσύ να θυσιαστείς κάνε το αλλά θα είναι δική σου αποκλειστική επιλογή.

Η σχέση σου με τους γονείς σου είναι ισότιμη δεν είναι άνιση. θα κάνεις αυτό που μπορείς στο βαθμό που μπορείς για όλους, αρχίζοντας όμως πρώτα από εσένα χωρίς ενοχές. Αυτή είναι πάντα η ιεραρχία στην αληθινή ζωή (δυστυχώς ή ευτυχώς). Όλοι μαζί ένας ένας και επειδή εσύ ανήκεις πρώτα στη ζωή σου και ύστερα στη ζωή των άλλων μπαίνεις αργά και σταθερά πρώτα εσύ, συνειδητά χωρίς να φοβάσαι μήπως αδικήσεις κάποιον, όλοι θα μπουν τελικά σιγά σιγά με τη σειρά που εσύ θα τους βάλεις. Όταν έχεις στο μυαλό σου και τους άλλους είναι δύσκολο να αδικήσεις κάποιον.

Μέχρι τώρα λειτουργούσατε ομαδικά. Μέχρι ενός χρονικού σημείου όμως, κάποιος ήταν ο αρχηγός της ομάδας φαντάζομαι. Η ομάδα λειτουργούσε με αρχηγό έτσι δεν είναι; Τώρα μάλλον είναι η φάση που πρέπει να αλλάξουν κάποια πράγματα στην ομάδα. Σίγουρα πρέπει να αλλάξει ο αρχηγός γιατί τώρα είσαι εσύ αυτός. Εσύ ορίζεις τους κανόνες στη ζωή σου. Εκτός και αν η ομάδα λειτουργούσε πάντα με αρχηγούς όλα τα μέλη ή δεν είχε κανέναν επειδή όλοι έβαζαν τους δικούς τους κανόνες που αυτοί περνούσαν από την έγκριση όλων. Λίγο απίθανο το σκέφτομαι αυτό μια και οι γονείς δεν μεταβάλλουν με ευκολία τη θέση τους (του αρχηγού).

Η ιδέα του μετά σε τρομάζει αλλά ρυθμίζεται εφόσον καταλάβεις ότι εσύ ορίζεις το μετά. Ο καθένας κουβαλά το σταυρό του, χωρίς αμφιβολία. Εάν μπορούσαμε να κρατήσουμε και το σταυρό του άλλου θα είχαμε περισσότερα χέρια, πόδια και εν τέλει δυνάμεις. Όρισε τη ζωή σου και άνοιξε την πόρτα σε όποιον μπορείς. Δώσε όσα μπορείς όταν μπορείς και όσα οφείλεις όταν οφείλεις. Εσύ είσαι υπεύθυνη για τη δική σου ζωή. Το δικαίωμα στο άλλον δίνεται επειδή εσύ θέλεις, δεν καταπατάται. Για τα προβλήματά μας πρέπει να έχουμε το μυαλό μας σε συνεχή εγρήγορση. Η σχέση σου με τον αδελφό σου είναι και δικό σου πρόβλημα. Θα μπορούσες να συζητήσεις αυτού του είδους τα δικά σου ζητήματα με κάποιον ειδικό. Καλώς ή κακώς έχουμε κάποιες στιγμές στη ζωή μας ανάγκη (και αυτούς) τους ειδικούς.

Συμφωνώ με την ελονόρα. Και σε αυτά που γράφεις δεν βλέπω πουθενά τα δικά σου θέλω, τι θες να κάνεις στη ζωή σου. Αν δεν ήταν ο αδερφός σου θα ζούσες μια ζωή με γονείς, αδερφή παιδιά κλπ? Τι ονειρεύεσαι για σένα? Αυτό που ονειρεύεσαι πρέπει να το διαφυλάξεις. Και δεν είναι ούτε αχαριστία ούτε εγκατάλειψη των δικών σου, είναι υποχρέωση για σένα. Ο καθένας σε αυτή τη ζωή κάνει τις επιλογές του καλώς ή κακώς. Για την οικογένειά μας ευθύνη έχουμε έως ένα σημείο. Και δεν χρειάζεται αν μείνεις μόνη σου να πας μακριά μπορεί να είσαι κάπου κοντά, αλλά δεν είναι δυνατόν 32 χρονών κοπέλα να κάθεσαι με γονείς αδερφό κλπ, φεύγουν τα χρόνια και ζεις τη ζωή των άλλων κατά τη γνώμη μου. Και άντε κάποια στιγμή φεύγουν οι γονείς από τη ζωή, σκληρό, αλλά κάποια στιγμή θα συμβεί. Εσύ τι ζωή θα έχεις?

εσυ εχεις εγκλωβιστει με τη θεληση σου. σου κανοουν σου ρανουν. εσυ τι κανεις?? τα υπομενεις παθητικά. παρε τη ζωή στα χερια σου. βαλε ορια. φυγε απο το σπιτι εφοσον μπορεις να ζησεις μονη σου και περιχαρακωσε τη ζωή σου.

τωρα μας τα λες διαφορετικα ....

υποτονεις την συμπεριφορα του αδερφου σου σαν απλα μια κακη ατομιστικη συμπεριφορα ...

που ενιοτε παθαινει και κρισεις πανικου ....

πιο πανω ειπες οτι πηγαινατε η οικογενεια στον ψυχιατρο ...

τον συμβουλευοσασταν και σας ειπε να τον αφησετε να καταληξει στο ψυχιατρειο ....

λοιπον θα σου απαντησω με το πιο προσφατο ποστ .....

ετσι οπως τα περιγραφεις ειναι οτι ενω εισαστε μια οικογενεια προγραμματισμενη...

με τους ρυθμους σας ..

ηρθε και σας αποσυντονισε ο καλομαθημενος αδεφος ....

τον οποιο προφανως.... εχουν αδυναμια οι δικοι σου ως το μονο αγορι....

πιανω και μια μορφη ζηλειας .....απ τη μερια σου ....

και ενω τον ειχατε τακτοποιημενο και εκτος παιχνιδιου αφου ζουσε στην κυπρο ...

και αξιωνε απο την οικογενεια συγκεκριμενα πραγματα ...

υλικα ...

τωρα ηρθε κι αυτος και διεκδικει το κοματι της πιτας απο το πατρικο σπιτι ....ενα δωματιο ...χρηματα που δεν εχει γιατι δεν δουλευει ....

ενα αυτοκινητο το οποιο προφανως σου το πηραν οι γονεις σου κλπ ....

και εσυ και η αδερφη σου ...

ως μαθημενη να εχεις τα χ πραγματα και την επιχειρηση του πατερα να λειτουργει ρολοι ....

τωρα ο αδερφος ....σας αποσυντονιζει ....

προφανως ζηταει πραγματα που πρεπει να του δωθουν ....μια και αδυνατει στην παρουσα φαση ....και ειναι και οι γονεις του στην τελικη οπως και οι δικοι σου ....

εσυ δουλευεις στην δουλεια του πατερα σου ....?

η αδερφη σου επισης ?

αν ολοι η οικογενεια δουλευετε σ αυτη τη δουλεια ...και τα οικονομικα ολων σας πηγαζουν απο εκει ....

δικαιωματικα κι αυτος ζηταει το μεριδιο του ....

το σπιτι αν θυμασαι φιλη μου ειναι το πατρικο ....

κι αυτος οπως δικαιουσαι κι εσυ ...δικαιουται τον χωρο του ....

δεν εξεταζουμε αν παντρευτηκε χωρισε κλπ .....

το σπιτι ειναι των γονιων του ,,,,,

το αυτοκινητο αν σου το πηραν οι γονεις σου κι αυτος δεν εχει την δυνατοτητα να εχει καποιο αυτοκινητο ...τωρα ....επισης πρεπει να του το δανειζεις ....
αλλο θεματακι .....

το αν αυτος ειναι τεμπελης ....εχω ερωτημα στην επιχειρηση αυτη δεν μπορει να απασχοληθει ....?

οι γονεις εχουν υποχρεωση να τον φιλοξενουν για οσο χρονο θελουν αυτοι στο σπιτι εως να τακτοποιηθει ....

δεν ειναι παντως υποθεση δικη σου ...αφορα τους γονεις σου αυτο ....

εσυ αν δεν αντεχεις αλλο εκει μεσα ....

παιρνεις το καπελακι σου και φευγεις ....

νοικιαζεις ενα αλλο σπιτι ...απελευθερωνεις και το χωρο και εχεις και την ηρεμια σου ....

τωρα το τι θα κανουν στο σπιτι οι υπολοιποι ...

με την αρωστη μητερα σου να μην σε αφορα ....

υπαρχουν και γυναικες επι πληρωμη που φροντιζουν ...

παντως δεν σε υποχρεωνει κανεις να μεινεις ...και κακως που εχεις δημιουργησει αυτη την εξαρτηση με τους δικους σου ....

τους δικους σου μπορεις να τους βοηθας οταν σε χρειαζονται ....

αλλα αυτο δεν σημαινει οτι πρεπει απαραιτητα να μενεις στο ιδιο σπιτι και να εχεις εξαρτηση ....

οπως βλεπεις τα μελη στο σπιτι αυξηθηκαν και καποιος πρεπει ν αραιωνει ....

συμβαινει και στις καλυτερες των οικογενειων να ξερεις ...δεν ειναι κατι ασυνηθιστο....

Παράθεση:
Originally posted by tzoulia49
τωρα μας τα λες διαφορετικα ....

υποτονεις την συμπεριφορα του αδερφου σου σαν απλα μια κακη ατομιστικη συμπεριφορα ...

που ενιοτε παθαινει και κρισεις πανικου ....

πιο πανω ειπες οτι πηγαινατε η οικογενεια στον ψυχιατρο ...

τον συμβουλευοσασταν και σας ειπε να τον αφησετε να καταληξει στο ψυχιατρειο ....

λοιπον θα σου απαντησω με το πιο προσφατο ποστ .....

ετσι οπως τα περιγραφεις ειναι οτι ενω εισαστε μια οικογενεια προγραμματισμενη...

με τους ρυθμους σας ..

ηρθε και σας αποσυντονισε ο καλομαθημενος αδεφος ....

τον οποιο προφανως.... εχουν αδυναμια οι δικοι σου ως το μονο αγορι....

πιανω και μια μορφη ζηλειας .....απ τη μερια σου ....

και ενω τον ειχατε τακτοποιημενο και εκτος παιχνιδιου αφου ζουσε στην κυπρο ...

και αξιωνε απο την οικογενεια συγκεκριμενα πραγματα ...

υλικα ...

τωρα ηρθε κι αυτος και διεκδικει το κοματι της πιτας απο το πατρικο σπιτι ....ενα δωματιο ...χρηματα που δεν εχει γιατι δεν δουλευει ....

ενα αυτοκινητο το οποιο προφανως σου το πηραν οι γονεις σου κλπ ....

και εσυ και η αδερφη σου ...

ως μαθημενη να εχεις τα χ πραγματα και την επιχειρηση του πατερα να λειτουργει ρολοι ....

τωρα ο αδερφος ....σας αποσυντονιζει ....

προφανως ζηταει πραγματα που πρεπει να του δωθουν ....μια και αδυνατει στην παρουσα φαση ....και ειναι και οι γονεις του στην τελικη οπως και οι δικοι σου ....

εσυ δουλευεις στην δουλεια του πατερα σου ....?

η αδερφη σου επισης ?

αν ολοι η οικογενεια δουλευετε σ αυτη τη δουλεια ...και τα οικονομικα ολων σας πηγαζουν απο εκει ....

δικαιωματικα κι αυτος ζηταει το μεριδιο του ....

το σπιτι αν θυμασαι φιλη μου ειναι το πατρικο ....

κι αυτος οπως δικαιουσαι κι εσυ ...δικαιουται τον χωρο του ....

δεν εξεταζουμε αν παντρευτηκε χωρισε κλπ .....

το σπιτι ειναι των γονιων του ,,,,,

το αυτοκινητο αν σου το πηραν οι γονεις σου κι αυτος δεν εχει την δυνατοτητα να εχει καποιο αυτοκινητο ...τωρα ....επισης πρεπει να του το δανειζεις ....
αλλο θεματακι .....

το αν αυτος ειναι τεμπελης ....εχω ερωτημα στην επιχειρηση αυτη δεν μπορει να απασχοληθει ....?

οι γονεις εχουν υποχρεωση να τον φιλοξενουν για οσο χρονο θελουν αυτοι στο σπιτι εως να τακτοποιηθει ....

δεν ειναι παντως υποθεση δικη σου ...αφορα τους γονεις σου αυτο ....

εσυ αν δεν αντεχεις αλλο εκει μεσα ....

παιρνεις το καπελακι σου και φευγεις ....

νοικιαζεις ενα αλλο σπιτι ...απελευθερωνεις και το χωρο και εχεις και την ηρεμια σου ....

τωρα το τι θα κανουν στο σπιτι οι υπολοιποι ...

με την αρωστη μητερα σου να μην σε αφορα ....

υπαρχουν και γυναικες επι πληρωμη που φροντιζουν ...

παντως δεν σε υποχρεωνει κανεις να μεινεις ...και κακως που εχεις δημιουργησει αυτη την εξαρτηση με τους δικους σου ....

τους δικους σου μπορεις να τους βοηθας οταν σε χρειαζονται ....

αλλα αυτο δεν σημαινει οτι πρεπει απαραιτητα να μενεις στο ιδιο σπιτι και να εχεις εξαρτηση ....

οπως βλεπεις τα μελη στο σπιτι αυξηθηκαν και καποιος πρεπει ν αραιωνει ....

συμβαινει και στις καλυτερες των οικογενειων να ξερεις ...δεν ειναι κατι ασυνηθιστο....

δεν λέω κάτι διαφορετικό....
απλα΄εξήγησα; τον λόγο ποπυ δεν σκέφτηκα μέχρι τώρα να φύγω απο το σπίτι.
Το ότι ο αδερφός μο ήρθε στο πατρικό του και έχει δικαιώματα σε αυτό δεν το αναιρεί κανένας μας.Εμείς είμασταν αυτοι που τον παρακαλούσαμε να επιστρέψει στο σπίτι το ,να ηρεμήσει να τακτοποιηθεί και να δο΄με τι θα κάνουμε απο κοινου και εκείνος ήταν αντίθετως.Οταν όμως ο κόμπος έφτασε στο χτένι γύρισε.Οι κρίσεις πανικού ξεκινησαν απο την Κύπρο,αλλα τότα δεν είχαμε γνωμάτευση ειδικού,δεν ξέραμε τι συμβαίνει.Μάθαμε εκ των στέρων οτι πήγαινε στα νοσοκομεία αλλα δεν ξέραμε τίποτα πιο ουσιαστικο και αυτο μας αγχώνε ακόμα περισσότερο.όταν επεστρεψε και πήγαμε εδω σε νοσοκομείο τότε και μας συνέστισαν να τον πάμε σε ψυχι'ατρο να τον παρακολοθεί καθώς αυτό πο παθαίνει είναι κρίσης πανικού.
Επίσης σε ότι έχει να κανει με την οικογενειακη επιχείρηση,πάρχουν θέσεις πολλες για τον ιδιο αλλα εκείνος δεν θέλει να πάει.Ο πατέρας μου τον παρακαλάει αλλα ο ίδιος αρνήτε πεισματικά να εργαστεί στην επειχείρηση το πατέρα μου,και οπουδήποτε αλλού.Εγω δουλέω σε ξενοδοχείο,καμία σχέση με την δουλεια το πατέρα μου.Δεν με συντηρουν το λοιπό οι γονείς μου.
Το θέμα μο δεν είναι αν μένει στο σπίτι μας,αν κοιμάτε η αν δανείζετε το αμαξι μου.Το έγραψα για να τονίσω την συμπεριφορα του.Το θέμα μου είναι οτι δεν κανει κατι για να βοηθησει τον εαυτο του.Δικαιούτε να μενει σπίτι του,ας το παρει να το χαιρεται αν πιστευεις πως αυτος ειναι ο καημος μου.Να ζηλέψω τι ακριβως?Αν τον έβλεπα,όπως έγραψα και σε εναν φίλο μας εδω μεσα,να προσπαθεί,να παλέυει να ξεπερασει το προβλημα το,να κανει κατι οσιαστικα για το καλο του,οχι αυτοκινητα,οχι σπιτια,την ζωη μας θα διναμε και ας ακουγεται υπερβολικο.Τον πιανον κρίσεις τρεχει κοντα μας,σαν μωρο,ττον περνάνε ξνα μανά τα ίδια.Παρακαλαμε να πάει σε εναν ειδικο,πάει για μια η δυο φορες και σταματαει.Όλοι μας λεν το ίδιο.Αν δεν θέλει εκείνος με το ζόρι γιατρειά δεν υπάρχει.Απο την στιγμή πο αποχωρεί απο τις συνεδρείες δεν θέλει να καυτερέυσει η κατασταση του,παρόλο που αντιλαμβάνεται την σοβαρότητα τις καταστασείς του.Μας κατηγορεί πως σκόπιμα θέλουμε να τον στείλουμε σε ψυχίατρο,να τον βγαλουμε τρελο..Μα ποιός?Είναι δυνατόν και έτσι να το δείς απλά..Να θέλω να έχω εναν αδερφό τρελό?Απαιτεί χωρις να σκέφτεται.Χωρίς να υπολογίζει,αυτο σου λέω.Αυτο λέω.Και οχι οτι μου κακοφαινεται που του αρεσει να κανει βολτες με το αμαξι.Να το δανεισω,ποιος λεει το αντιθετο.Αλλα ειναι δικο μου αμαξι,και οχι του πατερα μου,παρθηκε απο τον δικο μου αγωνα,και οχι απο το χαρτζιλικη του μπαμπα,οφειλει να το σεβεται.Ακομα και αν ειναι ατρικο μας σπίτι δεν μας ανηκει,ανήκει στους γονιους μας,αυτοι το αγόρασαν,αυτοί,το εχτισαν ,αυτοι μόχθησαν.όχι εκείνος.Εκείνος είχε οπως και εγω την ευκαιρία να έχεις γονείς με δικο τους σπίτι.Υπαρχουν και παιδια που δενν είχαν και δεν εχουν.Αυτό να δεί,και να νοιωσει.Να νοίωσει πως ειμαστε διπλα του,τον στηριζουμε και θελουμε,θελω να τον δω να ειναι να καλα,και ας τα παρει ολα,ουτως η αλλως δικα του θα ειναι μια μερα,δεν εχει διαφορα,αλλα όχι να μας βρίζει και απο πανω.Οχι!
Δεν ειμαι κακομαθημενο κοριτσακι που ξινισε επειδη επεστρεψε ο μεγαλος αδερφος και μου χαλασε την ζωη την μοσχοαναθρεμένη.Ειμαι η αδερφη ενος ανθρωπου που καταστρεφει την ζωη του και παιρνει και αλλους μαζι..Και αυτοί οι άλλοι είναι και δικοί μου αγαπημένοι..

Παράθεση:
Originally posted by strong_girl
Συμφωνώ με την ελονόρα. Και σε αυτά που γράφεις δεν βλέπω πουθενά τα δικά σου θέλω, τι θες να κάνεις στη ζωή σου. Αν δεν ήταν ο αδερφός σου θα ζούσες μια ζωή με γονείς, αδερφή παιδιά κλπ? Τι ονειρεύεσαι για σένα? Αυτό που ονειρεύεσαι πρέπει να το διαφυλάξεις. Και δεν είναι ούτε αχαριστία ούτε εγκατάλειψη των δικών σου, είναι υποχρέωση για σένα. Ο καθένας σε αυτή τη ζωή κάνει τις επιλογές του καλώς ή κακώς. Για την οικογένειά μας ευθύνη έχουμε έως ένα σημείο. Και δεν χρειάζεται αν μείνεις μόνη σου να πας μακριά μπορεί να είσαι κάπου κοντά, αλλά δεν είναι δυνατόν 32 χρονών κοπέλα να κάθεσαι με γονείς αδερφό κλπ, φεύγουν τα χρόνια και ζεις τη ζωή των άλλων κατά τη γνώμη μου. Και άντε κάποια στιγμή φεύγουν οι γονείς από τη ζωή, σκληρό, αλλά κάποια στιγμή θα συμβεί. Εσύ τι ζωή θα έχεις?

σε αυτό δεν απάντησες. Μάλλον είσαι αρκετά εξαρτημένη από τους δικούς σου. Κάθεσαι και γκρινιάζεις σαν να είσαι 20 χρονών για μια κατάσταση την οποία δεν θες να κάνεις κάτι για να αλλάξεις. Απλώς φταίει ο αδερφός σου. Δεκτό, αλλά αφού αυτός είναι αυτός που είναι, και δε θα αλλάξει, κάτσε εσύ και χάλασε τη ζωή σου και γκρίνιαζε μετά πόσο υποφέρεις. Θα βοηθήσεις μήπως τους γονείς σου με το να προσθέσεις και το δικό σου πρόβλημα που δηλαδή δεν θα είσαι καλά, εκτός από το ψυχολογικό-ψυχιατρικό του αδερφού σου? Πίστεψέ με το αντίθετο, θα χαρούν πιο πολύ να σε δουν να είσαι καλά. Κι αυτό δεν θα γίνει μένοντας εκεί μέσα και γκρινιάζοντας.

Εύα αν μου επιτρέπεις. Επειδή καταλαβαίνω την αγωνία σου θέλω να σου μεταφέρω ακόμα μια άποψη (Ιδέα)

Ο αδελφός σου είναι ένα μεγάλο παιδί που δεν έμαθε ποτέ τα όρια. Λέω δεν έμαθε και όχι δεν γνωρίζει διότι τα όρια είναι οι βάσεις που τίθενται σε νεαρή ηλικία από τους γονείς και μόνο από αυτούς, πάνω στα οποία δημιουργούν τα νεαρά κάποτε άτομα τις δικές τους κατασκευές. Συγκρίνοντας εσένα με τα άλλα σου αδέλφια υπάρχουν πολλές διαφορές. Φυσικά οι γονείς φέρθηκαν το ίδιο σε όλα τα παιδιά τους. Οι γονείς (μας) πιστεύουν ότι όταν φέρονται το ίδιο σε όλα τα παιδιά αποδεικνύουν ότι αγαπούν το ίδιο όλα. Αλλά αυτή ακριβώς η πράξη δημιουργεί παρενέργειες. Το « ίδιο» είναι κατ΄επίφαση δίκαιο. Τα παιδιά δεν είναι ίδια ώστε να φέρονται σε όλα με τον ίδιο τρόπο. ΜΕ την ίδια αγάπη ΝΑΙ, με το ίδιο ενδιαφέρον ΝΑΙ (οφείλουν να φέρονται) αλλά ΟΧΙ με τον ίδιο τρόπο (τέτοιο που να μην προκαλεί σε αυτά το αίσθημα της άνισης μεταχείρησης). Κάτι λοιπόν συνέβη κατά «το φέρομαι το ίδιο σε όλα τα παιδιά» (άθελά τους) και αν προσθέσουμε (ακόμα) και τον παράγοντα «αδυναμία» τότε κάτι πραγματικά συνέβη.

Το μεγάλο πια παιδί δεν έμαθε τα όρια, ούτε το πνεύμα της ομάδας τον ενέπνευσε με τον τρόπο που ενέπνευσε εσένα. Σε αυτή τη φάση της ζωής του ΚΑΝΕΙΣ δεν έχει δικαίωμα (μα κανείς) να του βάζει όρια και να του λέει κατηγορηματικά τι πρέπει να κάνει ‘’για το καλό του’’. Μην τον προστάζετε. Όσο συντηρείται τον προστακτικό λόγο όλοι σας τόσο περισσότερο θα αντιδρά και φυσικά αντιδρά γιατί (αυτή είναι η περίοδος στη ζωή του που) θέλει (και) ο ίδιος να έχει (όπως το ίδιο επιθυμούν όλοι) τον έλεγχο της ζωής του. Θέλει αυτός να αποφασίζει όπως το ίδιο επιθυμούν όλοι. Μην του λέτε λοιπόν τι πρέπει να κάνει. Ορίζεται στο λόγο σας (στις πράξεις σας) τι θέλετε να κάνετε εσείς για τον εαυτό σας (ο καθένας να προστάζει τον εαυτό του). Αυτή τη στάση πρέπει να έχουν όλοι (εννοώ και οι γονείς σου) γιατί είστε όλοι πλέον ισότιμοι (και ο αδελφός σου αυτό το γνωρίζει ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ). Πρέπει ομαδικά (τώρα) να εργαστείτε (εσύ, η αδελφή σου, οι γονείς σου) γιατί ο αδελφός σου, σας χρειάζεται. Συμβουλεύσου κάποιον ειδικό (ψυχολόγο) και γίνε εσύ το μέσο συνεννόησης με τους γονείς σου για το πώς (φέρεσθαι). Το πώς είναι ζωτικής σημασίας για κάθε στιγμή της ζωής μας (γιατί έχει αντίκτυπο στην ψυχή μας). Ο αδελφός σου δεν είναι ο άρρωστος που έχει ανάγκη θεραπείας αλλά ο άνθρωπος που ΘΕΛΕΙ να ορίσει τη ζωή του και ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ πώς να το κάνει. Η συμμετοχή σας με τον κατάλληλο τρόπο (όχι με επικρίσεις) στην προσπάθεια του αυτή θα είναι ευεργετική. Η αγάπη σας προς αυτόν θα είναι πάντα οδηγός και ο κατάλληλος τρόπος η πυξίδα. Απαιτείται προσπάθεια από όλους σας. Και μη ξεχνάς μέσα σε όλα τι οφείλεις να κάνεις (και) εσύ για σένα.

Σκεφτόμουν…..Να πω κάτι ακόμα…

Για να γνωρίσει κάποιος κάτι π.χ. τα όρια πρέπει να τα μάθει ή να τα αναγνωρίσει μόνος του. Το πρώτο συντελείται σε νεαρή ηλικία από τους γονείς το δεύτερο σε ενήλικη κατάσταση από το ίδιο το άτομο. Μιλάω για το μαθαίνω κάποια συμπεριφορά όχι μαθαίνω νέες πληροφοριακού τύπου γνώσεις. Συνήθως το δεύτερο (αναγνώριση ορίων) έρχεται ως συνέχεια του πρώτου (εκμάθηση ορίων). Στην περίπτωση του αδελφού σου αυτό δε συνέβη ποτέ. Αστοχία υπήρξε στους χειρισμούς των γονέων στη νεαρή του ηλικία και άρνηση υπάρχει από μέρους τώρα που διανύει την ενήλική του φάση. Τώρα, φέρεται σαν παιδί που θέλει να πραγματοποιούνται τα θέλω του και δεν έχει κατά νου ότι την ίδια στιγμή έχουν και οι άλλοι (γύρω του) θέλω. Αυτή ακριβώς η στάση είναι χαρακτηριστικό νηπιακής ηλικίας. Μόνο που στη νηπιακή ηλικία είναι φυσικό να συμβαίνει γιατί αυτό οφείλεται σε οργανική ανωριμότητα (ο εγκέφαλος δεν έχει δομικά ωριμάσει).

Πραγματικά, (είναι δύσκολο για σένα και) δεν ξέρω εάν μπορείς να δεις το μεγάλο σου αδελφό σαν ένα μεγάλο παιδί που πρέπει να μάθει για τις συνέπειες των πράξεών του. Πρέπει να ΜΗΝ του φέρεστε σαν να είναι παιδί και να του μάθετε πως πρέπει να συμπεριφέρεται σαν να ήταν παιδί. Πραγματικά είναι δύσκολο γιατί ο χρόνος τρέχει για τον καθέναν από εσάς ξεχωριστά και ο καθένας έχει τις δικές του καθημερινές πρακτικές ανάγκες και προβλήματα.

Πως θα συμπεριφερόμασταν (ως γονείς) σε ένα παιδί που καταστρέφει ένα δικό μας αντικείμενο; («…άρχισε να το βαράει με κλωτσιές …το αυτοκίνητο…και να φωνάζει). Πως θα συμπεριφερόμασταν σε ένα παιδί που λέει ψέματα για να πετύχει το σκοπό του; ( «άρχισε να λέει ψέμματα μπροστα μου….» κ.α. τέτοια πολλά παραδείγματα. Ανάλογα με το πώς θα συμπεριφερόμασταν σε ένα παιδί που ΔΕΝ ΘΑ θέλαμε να επαναλάβει κάτι που δεν είναι «σωστό» όμοια πρέπει να συμπεριφέρεστε απέναντί του. Στο πρώτο ερώτημα (Πως θα συμπεριφερόμασταν σε ένα παιδί που καταστρέφει ένα δικό μας αντικείμενο), Κάποιος γονέας θα έβαζε τις φωνές και θα άρχιζε να στέλνει απειλητικά μηνύματα (θα σε τιμωρήσω αυστηρά γι΄αυτό που έκανες) και αρνητικούς χαρακτηρισμούς (π.χ. είσαι κακός), κάποιος άλλος θα το χτυπούσε μέχρι να μάθει για να μην το ξανακάνει, και (μάλλον) δύσκολα (κάτω από αυτές τις συνθήκες μια και συνέβη κάτι που δεν μας άρεσε καθόλου) κάποιος θα ήταν (υπερ)αναλυτικός και θα εξηγούσε ΓΙΑΤΙ δεν έπρεπε να το κάνει και ποιες είναι οι ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ αφού έτσι έπραξε. Ο άνθρωπος που δεν έχει μάθει όρια είναι (συνήθως) αυτός που δεν έχει γνωρίσει ποτέ (ή δεν έχει αναλάβει ποτέ) τις συνέπειες των πράξεών του. Δεν ξέρω εάν τελικά μπορείς να δεις το μεγάλο σου αδελφό σαν ένα μεγάλο παιδί που πρέπει να μάθει για τις συνέπειες των πράξεών του. Η κύρια φράση είναι αυτή: Πρέπει να ΜΗΝ του φέρεστε σαν να είναι παιδί και να του μάθετε πως πρέπει να συμπεριφέρεται σαν να ήταν παιδί.

Όλα τα παραπάνω ισχυρίζομαι (εγώ) ότι ισχύουν, εκτός εάν υφίσταται οργανικό (ορμονικό) πρόβλημα.

Αυτή (τελικά) είναι η δική μου η άποψη.

για να μην θελει να απασχοληθει στην επιχειρηση του πατερα σου αυτο σημαινει η ειναι κατι που τον απωθει ...και δεν ξερουμε τους λογους .....

ισως το αντικειμενο της δουλειας δεν ξερω ....

η αδυνατει λογω της κακης ψυχολογικης καταστασης που περναει .....

συμφωνα μ αυτα που απαντησες θα σου πω οτι....

ι οι κρισεις πανικου ειναι μια πολυ πιεστικη κατασταση για τον ανθενη που τις υποκειται .....

και δεν ειναι απλη υποθεση ....

ο ανθρωπος που παθαινει κρισεις πανικου ειναι ενας ψυχικα ασθενης ανθρωπος ....

ευτυχως ειναι κατασταση διαχειρισημη ....

ας πουμε ενα συναχι του ψυχολογικου ....με μια καταλληλη αγωγη και μια καλη ψυχολογικη υποστηριξη ολα θα πανε καλα ....

ο αδερφος σου βρισκεται σε μια δυσκολη φαση ...δεξου το αυτο .....

εχει διαλυθει η οικογενεια του ...το παιδι του ζει μακρια ....

οι γκομενες τα τρακαρισμενα αυτοκινητα οι κρεπαλες ειναι συμπεριφορα που δειχνει οτι το ατομο δεν ειναι καλα ....

κανενας δεν τον επεφημει ...κι ουτε τον δικιολογει .....

οι δικοι σου σιγουρα εχουν φτιαξει αυτο το δημιουργημα ...καμια φορα φταιει και το ιδιο το ατομο που δεν επιδεχεται πολλα πολλα ....

θεωρω οτι φταινε οι γονεις σου που δεν του ανεθεταν ευθυνες με αποτελεσμα τωρα να περιμενει απο τους αλλους να του λυνουν τα προβληματα ....

εγω θα σου πω παλι το ιδιο ...

αν δεν σ αρεσει το περιβαλλον του σπιτιου φευγεις ...ο αδερφος σου εφοσον οι γονεις σου το επιτρεπουν μπορει να μεινει οσο θελει ....

το αυτοκινητο σου αφου ειναι δικο σου ....αν το προσεχει και θελεις μπορεις να του το δανειζεις ,,,,,

ηθικη στηριξη το σωστο ειναι να την παρεχεις στον αδυναμο αδερφο σου που τωρα σε χρειαζεται ...οσο κι αν αυτο σε θυμωνει ....

αλλα παψε να κανεις την προστατιδα των γονιων σου ...

μην ξεχνας οτι οι γονεις σου ειναι ωριμοτεροι και ξερουν καλυτερα το τι σημαινει ζωη ....

εσυ να θυμασαι οτι εισαι το παιδι .....που μεχρι ενα σημειο πρεπει να παρεμβαινεις ...

ανεξαρτητοποιησου και προσφερε βοηθεια εκει που σε χρειαζονται .....

ο αδερφος σου θελει βοηθεια δεξου το ....

να εισαι κοντα του ....

και με αγαπη να τον πεισεις οτι το καλυτερο γι αυτον ειναι να παει σε ψυχιατρο ....ισως χρειαζεται φαρμακα .....

για να μην θελει να απασχοληθει στην επιχειρηση του πατερα σου αυτο σημαινει η ειναι κατι που τον απωθει ...και δεν ξερουμε τους λογους .....

ισως το αντικειμενο της δουλειας δεν ξερω ....

η αδυνατει λογω της κακης ψυχολογικης καταστασης που περναει .....

συμφωνα μ αυτα που απαντησες θα σου πω οτι....

ι οι κρισεις πανικου ειναι μια πολυ πιεστικη κατασταση για τον ανθενη που τις υποκειται .....

και δεν ειναι απλη υποθεση ....

ο ανθρωπος που παθαινει κρισεις πανικου ειναι ενας ψυχικα ασθενης ανθρωπος ....

ευτυχως ειναι κατασταση διαχειρισημη ....

ας πουμε ενα συναχι του ψυχολογικου ....με μια καταλληλη αγωγη και μια καλη ψυχολογικη υποστηριξη ολα θα πανε καλα ....

ο αδερφος σου βρισκεται σε μια δυσκολη φαση ...δεξου το αυτο .....

εχει διαλυθει η οικογενεια του ...το παιδι του ζει μακρια ....

οι γκομενες τα τρακαρισμενα αυτοκινητα οι κρεπαλες ειναι συμπεριφορα που δειχνει οτι το ατομο δεν ειναι καλα ....

κανενας δεν τον επεφημει ...κι ουτε τον δικιολογει .....

οι δικοι σου σιγουρα εχουν φτιαξει αυτο το δημιουργημα ...καμια φορα φταιει και το ιδιο το ατομο που δεν επιδεχεται πολλα πολλα ....

θεωρω οτι φταινε οι γονεις σου που δεν του ανεθεταν ευθυνες με αποτελεσμα τωρα να περιμενει απο τους αλλους να του λυνουν τα προβληματα ....

εγω θα σου πω παλι το ιδιο ...

αν δεν σ αρεσει το περιβαλλον του σπιτιου φευγεις ...ο αδερφος σου εφοσον οι γονεις σου το επιτρεπουν μπορει να μεινει οσο θελει ....

το αυτοκινητο σου αφου ειναι δικο σου ....αν το προσεχει και θελεις μπορεις να του το δανειζεις ,,,,,

ηθικη στηριξη το σωστο ειναι να την παρεχεις στον αδυναμο αδερφο σου που τωρα σε χρειαζεται ...οσο κι αν αυτο σε θυμωνει ....

αλλα παψε να κανεις την προστατιδα των γονιων σου ...

μην ξεχνας οτι οι γονεις σου ειναι ωριμοτεροι και ξερουν καλυτερα το τι σημαινει ζωη ....

εσυ να θυμασαι οτι εισαι το παιδι .....που μεχρι ενα σημειο πρεπει να παρεμβαινεις ...

ανεξαρτητοποιησου και προσφερε βοηθεια εκει που σε χρειαζονται .....

ο αδερφος σου θελει βοηθεια δεξου το ....

να εισαι κοντα του ....

και με αγαπη να τον πεισεις οτι το καλυτερο γι αυτον ειναι να παει σε ψυχιατρο ....ισως χρειαζεται φαρμακα .....

Εva, διαβασα τις 2 πρωτες σελιδες εδω και σταματησα.[συγχωρηστεμε οι υπολοιποι] Το σιγουρο ειναι οτι αυτο το παιδι το καταστρεψανε οι γονεις σου απο αγαπη υπερβολικη. Επισης η ''παστα του'' ειναι λιγο ....εως παρα πολυ ψυχεδελικη. Οι περισσοτεροι εδω σου λενε οχι ψυχιατρειο [ ανθρωπινα εκφραζομενοι] οπως κ η Τζουλια ,η οποια αφου -σωστα- ξαναδιαβασε και αλλα που γραφης για το θεμα ,τελικα σου λεει...''μηπως τελικα αυτη ειναι η λυση?'' [ αν δεν κανω λαθος] .Το ιδιο θα σου πω κ γω. [ΛΑΒΕ ΥΠΟΨΗΝ ,ΟΤΙ ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΟΥΜ ΠΟΥ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΤΟΥΡΘΕΙ ΙΣΩΣ-ΚΑΙ ΓΩ ΜΑΖΙ- ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ ] ΑΝ , ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΕΤΕ ΤΟΝ ΑΔΕΡΦΟ, ΤΡΕΛΑΘΗΤΕ ΑΛΛΟΙ 3, ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΥΤΟΣ ΜΕΣΑ. ΣΟΡΡΥ αν σου ακουγετε σκληρο,αλλα δεν το λεω εγω...Γιατροι τα λενε αυτα. Δεν θα σε κουρασω...Αυτες οι αποφασεις δεν ειναι ευκολες ,,θα σωσεις ομως τους γονεις σου κ την ζωη σου. Σκεψου ενα παιδι που θα σε πλησιασει [αν δεν εχεις ηδη] πως θα το παρη να βλεπει μια οικογενεια να καταστρεφετε για ενα τετοιο ατομο? Καλη τυχη.

Παράθεση:
Originally posted by eva1980
Θα σας εξηγήσω καταρχήν τον λόγο που δεν έφυγα απο το σπίτι μου και ζώ με τους γονείς μου ακόμα.
Η μητέρα μου είναι εδω και αρκετά χρόνια άρρωστη .....

καλα...καλα...καλα....

παραμυθι no 342...
κτλ. κτλ. κτλ.

η ασύνειδη ΙΣΩΣ αρθρωση..
των δομων της κοινωνιας μας
κραδαινεις μανα...

κραδαινουν παιδια...

συλλογικοι ψυχαναγκασμοι της πατριαρχιας που διαιωνιζονται...

θεσμοι που ισχυριζονται οτι ειναι "θεματοφυλακες" των παντων
εναντια στο χ α ο ς ...

και διατηρουνται χαρη στην βία και στις πολωσεις
που υπαρχουν εντος τους....
εχοντας ως "καροτο" την υλικη δυναμη της ιδιοκτησιας
και των αγαθων που προκυπτουν απ' αυτην...

υ.γ.1
Οιδιποδας-Λαϊος-Ιοκαστη-Αντιγονη & Ισμηνη
μενουν ολοι στο παλατι
και φτιαχνουν την "τραγωδια" τους...

Τι κι αν κατονομαζουν το προβλημα;;;
Εκει ο καθενας με την δικαιολογια του...
το τρεφει και το συνεχιζει...

υ.γ.2
Δεν μ' αρεσει η δικαιολογια σου...

Οπως και αυτη του αδελφου σου...

Μα..το κακο ειναι πως εσυ πειθεσαι με την δικια σου
ενω η δικια του σου φαινεται "αδυναμη"..

χααα!!!!