ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΧΩΡΙΣΜΟ

Λιγο πριν τον χωρισμο

Γεια σας. Είναι πρώτη φορά που γράφω. Είμαι 38 ετών και έχω δυο κορίτσια 12 και 7 χρονών. Με τον άντρα μου είμαστε ένα βήμα πριν τον χωρισμό. Και οι δυο έχουμε την δουλειά μας (δημόσιοι υπάλληλοι) και ένα σπίτι που αγοράστηκε πριν τρία χρόνια με δάνειο ενα μερος του. Αγαπάμε πολύ τα παιδιά μας και οι δυο και γενικά είμαστε της οικογένειας, που λένε. Από την αρχή όμως του γάμου μας υπήρχαν κάποια προβλήματα (κυρίως από τους δικούς μου) τα οποία με "υπεράνθρωπες" προσπάθειες δικές μου και τελικώς τη συναίνεση του συζύγου ξεπεράστηκαν. Έτσι νόμιζα!!! Δυστυχώς ο σύζυγος έχει άλλη αντιμετώπιση για όλα τα θέματα (εκτός των παιδιών) και πιστεύει ότι όλα λύνονται μόνο με σκληρή γλώσσα και φωνές. Εγώ πάλι όταν με ενοχλεί κάτι είμαι πιο ήπιων τόνων. Με το καιρό (13 χρόνια γάμου )οι φασαρίες είναι πιο έντονες και άσχημες. ΘΕΛΟΥΜΕ και οι δυο ηρεμία αλλά δεν το έχουμε καταφέρει. Επίσης η συζυγική σχέση δεν είναι καλή και πιο πολύ από μέρους μου. Κατά το σύζυγο δεν "υπάρχουμε" εμείς σαν ζευγάρι με ανάγκες αλλά μόνο τα παιδιά. Η αγάπη που εχει μια μάνα για τα παιδιά της δεν περιγράφεται αλλά θα ήθελα και μια πιο τρυφερή σχέση μεταξύ μας. Με την οικονομική κρίση και τους μισθούς μας που τους περικόψανε κατά πολύ και επειδή έχει ανασφάλεια και γενικά είναι αρκετά απαισιοδόξος αυτό είχε σαν αποτέλεσμα μαζί με όλα τα άλλα να προστεθούν επιπλέον προβλήματα. Τώρα αποφασίσαμε να μείνουμε κατω από την ίδια στέγη μέχρι να δούμε τι θαγίνει και να κάνουμε προσεκτικά βήματα για καλό των παιδιών και το δικό μας. Εγώ είμαι στο 98% να χωρίσουμε για να υπάρξει ηρεμία στις ζωές όλων μα αφού είπαμε ότι θα σταθούμε δίπλα στα παιδιά είτε μαζί είτε χώρια. Εσείς τι λέτε;

Καλο θα ειναι να επισκεφτειται εναν συβμουλο γαμου .
Ως τελαυταιο πριν τον χωρισμο .
Ισως ο συμβουλος θα δειξει τον τροπο να μπορεσετε να επικοινωνισετε ,διοτι δεν εχετε επαφη .

Ενα παλι δεν μπορειτε ,παρτε ο καθενας τον δρομο του διοτι οσο και μην το καταλαβετε ....τα παιδια καταλαβαινουν παρα πολυ καλα ...οτι δε νυπαρχει οικογενεια με την εννοια της .
Απλα συγκατικοιση .

Αφού όπως λες έχετε εξαντλήσει τις προσπάθειες θα συμφωνήσω με τον προλαλησαντγ σίγουρα θα βοηθήσει την σχέση σς!! Αν πάλι δεν συμφωνήσει τότε θα είναι πολύ απογοητευμένος κ δεν πιστεύει στην καλυτέρευση κ το θεωρεί άσκοπο κ ανούσιο ή απλά το θέμα είναι τελειωμένο με τις προδιαγραφές χωρισμού!!καλή τύχη!!!!

Οι δικοί σου δεν τον ήθελαν;

Στο 98% δε χωριζεις, οταν φτασεις στο 150% τοτε ξερεις κ πως γινεται...
"Ηπιων τονων" δεν εχει οταν διεκδικεις κ θελεις ν αλλαξεις τη ζωη σου...
Οι αλλοι, οσο κ κοντινοι μας ανθρωποι ναναι, ειναι αλλη οικογενεια...

φλορεντια ....

διαβαζοντας ολα αυτα που γραφεις με προσοχη ....

δεν διαπιστωσα καπου ενα σοβαρο λογο γι αυτο το διαζυγιο .....

ειναι κριμα να διαλυεται μια οικογενεια με 2 παιδια για αιτιες του τυπου ....

ο συζυγος μου ηταν σκληρος και καθαριζε ολες τις υποθεσεις του με φωνες ....

δεν ειδα επισης να μην νοιαζεται για την οικογενεια του ...και τα παιδια του ....

ειλικρινα δεν βλεπω καποιο σοβαρο προβλημα ....

μαλλον εχεις για καποιο λογο σπαστει και κουραστηκες ...ισως με το μεγαλωμα των παιδιων σου ....

ισως θα τον ηθελες πιο πολυ τρυφερο και συναισθηματικα κοντα σου ....

οι γυναικες λιγο πολυ ολες θελουμε καποια βασικα πραγματα απο τον συτροφο μας ....

αν ο δικος σου δεν ηξερε τον τροπο να στα δωσει ...μπορεις να του τον δειξεις εσυ .....

συζητησε μαζι του ηρεμα ...εξηγησε του τι ειναι αυτο που σ ενοχλει ....

εξηγησε του οτι θα ηθελες να ειστε μαζι αλλα να επικοινωνειτε διαφορετικα ....

με αγαπη και ηρεμια .....
κι αν αυτος δεν καταλαβαινει ...γιατι οχι σ ενα συμβουλο οικογενειακο ...ισως εκει πεισθει ακουγοντας απο εναν ειδικο ....

οτι η συμπεριφορα του ειναι λαθος .....

ειναι κριμα να διαλυσεις παντως την οικογενεια σου ....

οι κορες σου ειναι πολυ μικρες ...και θα χρειαστουν για αρκετα χρονια ακομα τον πατερα τους διπλα τους ....

μην το βλεπεις επιπολαιο αυτο που σου λεω ....

δεν εχεις ιδεα τι σημαινει ενα διαζυγιο με παιδια ....

και ποσα προβληματα σερνει πισω του ......

αν παλι ολη αυτη η συμβιωση ειναι δυσβασταχτη ..πραγμα που οσα ξερει ο νοικοκυρης .....

παρε την αποφαση και χωρισε ....

η γνωμη μου ειναι μην βιαστεις .....πιστευω οτι εισαι σε κατασταση φορτισης ....

δωσε λιγο χρονο ....και ξεκολα απο σκεψεις αρνητικες .....

Εφοσον τα προβληματα στα οποια αναφερεσαι δεν ειναι σημαντικα, θα ελεγα να προσπαθησεις εσυ πρωτη αφου ο συζυγος αυταρχικοφερνει, να τον ηρεμισεις ως προς τις ανασφαλειες του, προτασσοντας το γεγονος των συναισθηματων τα οποια υπηρξαν, και υπαρχουν ακομη μεταξυ σας, καθως και την οικογενεια την οποια εχετε φτιαξει τοσα χρονια.

Ξερεις, πολλες φορες οι αντρες πιεζονται απο οικονομικες ανασφαλειες, και νοιωθουν την γη να φευγει κατω απο τα ποδια τους. Οταν συμβαινει αυτο, η συζυγος στεκεται διπλα του, ηρεμη, και τον βοηθα με τις καταλληλες εκφρασεις και συζητησεις να τις ξεπερναει.

Ειναι πολυ σημαντικο για τον αντρα ναχει διπλα του μια γυναικα που δειχνει εστω, ψυχραιμη, απο μια γυναικα που την πιανει η υστερια οσον αφορα το μελλον λογω των οικονομικων. Να τον κανεις να δει το ποσο τυχεροι ειστε.

Σκεψου, πως χιλιαδες αλλες οικογενειες δεν εχουν την τυχη σας του βρεξει χιονισει καθε μηνα μπαινουν λεφτα στον τραπεζικο λογαριασμο. Εστω και σημαντικα λιγοτερα. Μπαινουν ομως. Φανταζεσαι να ανηκατε στον ιδιωτικο τομεα, και νασασταν επι ξυλου κρεμαμενοι, και με τον φοβο της απολυσης καθε μερα να ελοχευει?

Σε καθε περιπτωση λοιπον, πιστευω πως εφοσον καταφερνεις ηρεμα μιλωντας να καταπολεμας τις ανασφαλειες του, ολα θα πανε καλυτερα. Δεν ειναι παντα ο χωρισμος πανακεια κοπελλια. Μην επιτρεψεις οσο μπορεις να συμβει. Ειναι δυσκολα εκει εξω τα πραγματα για τους χωρισμενους, και μαλιστα με παιδια. Να το ξερεις.

Eυχαριστώ για τις απαντήσεις σας. Είναι αλήθεια ότι τα πράγματα δεν είναι εύκολα για τους χωρισμένους ειδικά όταν υπάρχουν παιδιά. Είναι σωστό όμως να μένεις σε ένα γάμο μόνο γι'αυτά; Τα παιδιά καταλαβαίνουν!!! Είμαι πολύ μπερδεμένη συναισθηματικά. Ισως και εγώ να κουράστηκα με όλη την κατάσταση. Η αυταρχικότητα σε πολλά θέματα του συζύγου μου μου την έχει "δώσει". Δεν λέω ότι είμαι αλάνθαστη. Όλοι έχουμε την ευθύνη μας. Τη μια λέω ότι "κρύωσα" , δεν θέλω άλλο και από την άλλη θέλω να προσπαθήσουμε. Έχει ραγίσει το γυαλί; Δεν ξέρω. Επιπλέον η μεγάλη κόρη μου ξέρει πολλά πράγματα και δεν θέλει να τα ξαναβρούμε με τον πατέρα της. Μας αγαπάει και τους δυο και πιστεύει ότι αν χωρίσουμε θα ειναι καλά και με τους δύο και θα είμαστε όλοι πιο ήρεμοι. Οι δικοί μου, για να απαντήσω, στην ερώτηση στην αρχή επειδή γίνανε όλα γρήγορα ήμουν στο τελευταίο έτος του πολυτεχνείου, έμεινα έγκυος, παντρευτήκαμε και φύγαμε σε αλλη πόλη αντέδρασαν όχι καλά. Το θέμα όμως που ενοχλεί τον σύζυγο μου είναι ότι εγώ ότι θέλω να πω στους γονείς μου ή να κάνω παρατήρηση για οτιδήποτε το κάνω πιο ήρεμα. Για μένα το τέλειο θα είναι, γιατί έτσι έχω μάθει, να είμαστε όλοι καλά μεταξύ μας χωρίς να εμπλέκονται οι γονείς σε αποφάσεις της οικογένειας μου. Αλλά δεν θέλω και το "έξω από το σπίτι" στην κυριολεξία. Μπόρεί να είναι λάθος χειρισμός από μέρους μου. Για σύμβουλο γάμου το σκεφτήκαμε στην προηγούμενη φασαρία που είχαμε αλλά τελικά δεν πήγαμε. Θέλει σκέψη το πράγμα γιατί κι εμείς ακόμα είμαστε νέοι και θέλουμε να ζήσουμε την ζωή όσο καλά και ήρεμα γίνεται. Τι να κάνω;

οι γονεις σου δικιολογημενα θυμωσαν με την λαθος επιλογη σου να παρατησεις το πανεπιστημιο και να ακολουθησεις τον συζυγο σου ....

ενω θα μπορουσες να εκανες λιγακι υπομονη ....

πιθανον να μπορεις και τωρα να το τελειωσεις ...το χεις σκεφτει αυτο ?

ισως βρεις και καποιο ενδιαφερον για σενα που πιστευω οτι οι ευθυνες τις οικογενειας σ εχουν κουρασει ....

σιγουρα ολοι εχουμε δικαιωμα να ζησουμε την νεοτητα και τις χαρες της ζωης ....

αλλα νομιζω οτι αν αγαπας τον αντρα σου ....με λιγη καλη θεληση θα το ξεπερασετε ....

μην ακους τα παιδια ...πολλες φορες ειναι λαθος κριτες ....

ακουν εναν καυγα μεσα στο σπιτι ...εναν αντιλογο να το πω ...

και νομιζουν οτι ολες οι αλλες οικογενειες εχουν ευτυχια και γαληνη ....

τα φανταζονται ολα ιδανικα εκει εξω ενω δεν ειναι .....

η κορη σου 12 χρονων ειναι ανηλικη και πολυ μικρη για να εχει κριση .....

μετα θα σε κατηγορει οτι ησουν υπευθυνη για πολλα αλλα που μπορει να προκυψουν ....

τα παιδια δεν πρεπει να ειναι λογος που θα πρεπε να μας κρατανε μ εναν ανθρωπο ..

.αλλα ομως ειναι η οικογενεια .....και οτι δυστυχια μπορει να προκαλεσουμε και σ εμας και στους αλλους ....

τους γονεις σου να τους κρατησεις παντελως απ εξω ....

η οικογενεια σου εισαι εσυ ο συζυγος σου και τα παιδια σου και οτι δηποτε εχετε πρεπει να το λυνετε μεταξυ σας χωρις οι αλλοι να εχουν καποια αναμιξη ....

για να το μαζεψω αν αγαπας τον συντροφο σου και δεν παιζει αλλο προσωπο ....

πλησιασε τον ....ψαξε να βρεις τι ηταν αυτο το καλο που ειχε και σ εκανε μεχρι τις σπουδες σου να παρατησεις ....

και τωρα ολα αυτα να φανταζουν τοσο αρνητικα στα ματια σου ....

μηπως παιζει αντρας ?

αν οχι παλεψε το ...εξω δεν σε περιμενει κοκκινο χαλι βελουδινο ...αυτο να θυμασαι ....

Ευχαριστω και πάλι για την απάντηση. Μάλλον δεν το έγραψα καθαρά. Το πανεπιστήμιο το τέλειωσα είμαι τοπογράφος μηχανικόςκαι δουλεύω στο δημόσιο. Αλλά έγιναν όλα γρήγορα δηλαδή ορκιστηκα, παντρεύτηκα και ήμουν έγκυος. Άλλος άντρας δεν υπάρχει. Προσπαθώ να σκέφτω τι είναι το καλύτερο. Η απόφαση είναι δύσκολη!!! Οι χαρακτήρες μας συγκρούονται γιατί είναι διαφορετικοί. Πάντα ήταν απλώς με την πάροδο του χρόνου είναι πιο δύσκολο. Επίσης δεν τραβήξαμε λίγα σαν οικογένεια (ειναι στρατιωτικός ο άντρας μου) μετακομίσεις, τα εννιά χρόνια μόνοι μας σε μια πόλη να τα βγάλουμε πέρα... Τι να πω θα δούμε...

Ευχαριστω και πάλι για την απάντηση. Μάλλον δεν το έγραψα καθαρά. Το πανεπιστήμιο το τέλειωσα είμαι τοπογράφος μηχανικόςκαι δουλεύω στο δημόσιο. Αλλά έγιναν όλα γρήγορα δηλαδή ορκιστηκα, παντρεύτηκα και ήμουν έγκυος. Άλλος άντρας δεν υπάρχει. Προσπαθώ να σκέφτω τι είναι το καλύτερο. Η απόφαση είναι δύσκολη!!! Οι χαρακτήρες μας συγκρούονται γιατί είναι διαφορετικοί. Πάντα ήταν απλώς με την πάροδο του χρόνου είναι πιο δύσκολο. Επίσης δεν τραβήξαμε λίγα σαν οικογένεια (ειναι στρατιωτικός ο άντρας μου) μετακομίσεις, τα εννιά χρόνια μόνοι μας σε μια πόλη να τα βγάλουμε πέρα... Τι να πω θα δούμε...

κουκλα μου κανεις δε θα σου δωσει την απαντηση. μονο ο εαυτος σου. Μη στεκεσαι στο παρελθον. Οτι επιλογη εκανες εκανες. Εκρινες με βαση το τοτε και τις λιγοστες εμπειριες που ειχες ως ανθρωπος.
απο δω και περα κοιτα τι θα κανεις. Τα παιδια θελουν ευτυχισμενους γονεις. Η μικρη ήδη στο πεταξε.
Και καλο ειναι να πατε τελικα σε συμβουλο γαμου.

Οι περισσοτεροι αληθινοι γαμοι...οχι αυτοι οι...ροζ, οι αλλοι...παιζουν αναμεσα στο 30% κ 98% να διαλυθουν...αναλογα με τα ζορια τις δυσκολιες κ την απομυθοποιηση του ερωτα τους, αν υπαρχει.

Στο χαρακτηρα σου ειναι, αν το πατησεις στα χαμηλα νουμερα, αν τον κλωτσησεις να παει εξω απο το ανεκτο, η αν το αφησεις να παει οπου επιθυμειτε...

Παντα πιστευα οτι οι στρατιωτικοι ειναι ιδιαιτεροι ανθρωποι, με την εννοια οτι εχουν συγκεκριμενες αξιες, συμπεριφορες κ στερεοτυπα...που ελαχιστη ελαστικοτητα εχουν...

Δεν ειχε βγει κ κεινο...Αααα εγω ειμαι στρατιωτικος κ τα λεω τσεκουρατα...

Αυτο μου φαινοταν πιο ευκολο, απ το να μην ξερεις τι να περιμενεις κι απο που θα σουρθει...

Σαν συμπερασμα μου φαινοταν οτι ελκουν συγκεκριμενο στυλ γυναικων...
θε να πω...ηξερες τι ειχες κ μαλλον σου αρεσε πολυ για να εξαφανιστεις μαζι του οπου κι αν παει...κολαση δλδ...

Οι διαφορετικοι χαρακτηρες ειναι προβλημα ολων των σχεσεων, το ζητημα ειναι πως αντιδρουν...στα δυσκολα...ο συμβιβασμος οι παραχωρησεις κ οι επιπλεον ευθυνες ειναι που ζοριζουνε, κυριως οταν εχεις μαθει να λειτουργεις μονο σε ενα ρολο, αυτου που οριζει, η αυτου που ακολουθει...

...Διαβασα τους ''συναδελφους'' και συμφωνω με τις τοποθετησεις τους.
Παρε λιγο απ'ολα ! Τζουλια & Ηνιοχος ,Αρχαγγελος ...καλα τα λενε.

Εγω συμπληρωνω την γνωμη μου και λεω να πας σε συμβουλο ακομα και μονη σου . Πιθανων ο αντρα σου να μην θεληση να ερθη.