Σαρκική εξάρτηση ...

Σαρκική εξάρτηση ...

Πιστεύεται ότι η σαρκική εξάρτηση είναι αρκετή για να κρατήσει δυο ανθρώπους μαζί?Τι θα κάνατε αν είχατε μια σχέση πάθους με κάποιον χωρίς να υπάρχει όμως προοπτική για κάτι πιο βαθύ και ουσιαστικό τουλάχιστον από τη δική του πλευρά?

Παράτα το καλύτερα!!!Δύο χρόνια το προσπαθούσα!!!
Κοίτα να βρεις κάποιον που θα σε καλύπτει σαν άνθρωπο!!!
Τα πάθη καλά είναι αλλά έρχονται και φεύγουν!!!Είναι μέχρι να ξεθυμάνουν!!!Και από προσωπική γνώμη σου λέω ότι δεν πρόκειτε ποτέ να κάνει κάτι ποιο ουσιαστικό μαζί σου!!!
Στην δική μου περίπτωση γιατί ακολούθησε την λογική....
Στην δική σου περίπτωση τον λόγο θα τον ανακαλύψεις μόνη σου σιγά σιγά!!!Σου εύχομαι μόνο να μην είναι πολύ αργά!!!
Φιλικά!!!

Τι εννοείς ακολούθησε τη λογική?Ξέρεις πόσες φορές έχω βάλει κάτω τη λογική αλλά υπάρχουν στιγμές που αισθάνομαι αδύναμη να αντισταθώ...Και να φανταστείς είμαι άτομο συγκροτημένο και τις περισσότερες φορές σκέφτομαι πολύ καλά πριν πάρω οποιαδήποτε απόφαση...

Παράθεση:
Originally posted by MAYBE
Τι εννοείς ακολούθησε τη λογική?Ξέρεις πόσες φορές έχω βάλει κάτω τη λογική αλλά υπάρχουν στιγμές που αισθάνομαι αδύναμη να αντισταθώ...Και να φανταστείς είμαι άτομο συγκροτημένο και τις περισσότερες φορές σκέφτομαι πολύ καλά πριν πάρω οποιαδήποτε απόφαση...

Όταν ανέφερα "στην δική μου περίπτωση γιατί ακολούθησε την λογική" εννοούσα μεταξύ εμένα και το δικό μου πάθος!!!
Η λογική πάντος και η δική μου λέει να φύγω μακριά το ζήτημα είναι ότι δεν είναι τόσο εύκολο!!!Εκείνος θεωρητικά το κάνει!!Στην πράξη όμως άστα να πάνε!!!
Πάντος απ ότι έχω δει εγώ βάζοντας και τον εαυτό μου μέσα το πάθος είναι ότι καλύτερο μπορεί να σου συμβεί αλλά και ότι χειρότερο!!!Έτσι όπως έχω αισθανθεί για εκείνον δεν το έχω αισθανθεί για κανέναν άλλο,αυτό είναι το μόνο σίγουρο!!!Υπήρχε μια περίεργη μαγεία και χημεία!!!
Δεν υπάρχουν προοπτικές όμως για κάτι πιο ουσιαστικό!!!

Σου απάντησα με βάση εμένα!!!
Ας δούμε και άλλες γνώμες....

Φιλικά!!!

Εγω θα σου ελεγα να ζησεις το παθος αυτο που βγαινει και απο τους δυο ,απολαυσετο και οταν ξεφουσκωσει τελειωνεται..αλλα προσεξε μην τον ερωτευτεις και πονεσεις στο τελος , ειναι δυσκολο βεβαια αυτο , αλλα δεν μπορει να σου πει κανενας πιο ειναι πιο σωστο η λαθος ,ακουλουθησε το ενστικτο σου .

ΑΝ και μονο ΑΝ μπορεσεις να μεινεις ΧΩΡΙΣ να ερωτευτεις....καντο....ΑΝ εισαι σιγουρη πως ΔΕΝ θα τα καταφερεις....ΦΥΓΕ ΤΡΕΧΟΝΤΑΣ!!! Δυσκολο ΝΑΙ!!! Ακατορθωτο ΟΧΙ!!!
Απλα....ΠΡΟΣΕΞΕ......

Φιλικα...

Η σαρκική εξάρτηση δεν είναι αρκετή και σου μιλάω από προσωπική εμπειρία. Έχω μερικούς μήνες που χώρισα από το "αγόρι" μου γιατί δεν τα βρίσκαμε εγκεφαλικά ούτε είχαμε κάποια συναισθηματική επικοινωνία μεταξύ μας. Υπήρχε μόνο πάθος από την πλευρά μου αλλά και από την πλευρά του στην αρχή. Εγώ επειδή ήξερα τι ακριβώς ζητούσα απ' αυτόν (τη σαρκική ευχαρίστηση) μου ήταν εύκολο όταν χωρίσαμε (εγώ του το ζήτησα). Αντίθετα γι' αυτόν, απ' ότι φαίνεται, ήταν και είναι δυσάρεστο. Εξακολουθεί να με παίρνει τηλέφωνα, να μου αφιερώνει τραγούδια, να πηγαίνει όπου πάω κτλ.
Τι θέλω να σου πω μ' αυτό. Ότι ενώ από την πλευρά μου δεν υπήρχε προοπτική για κάτι πιο βαθύ και ουσιαστικό και από την δική του φαίνεται ότι υπήρχε και υπάρχει, δεν "έκατσε" η σχέση. Κάτι αντίστοιχο είναι και η κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι. Το θέμα είναι αν αντέχεις μετά από κάποιο διάστημα την απόρριψη του άλλου και το πόσο θα πληγωθείς.
Αν αντέχεις ζήσε τον έρωτα, από την πλευρά σου, αν όχι τότε καλύτερα μην συνεχίζεις.

Αν μόνο το πάθος καλύπτει αυτή την περίοδο της ζωής σου συνεχισέ το, αν βλέπεις όμως ότι κάτι σου λείπει ή ότι ερωτεύεσαι αυτόν τον άνθρωπο κι αυτός παραμένει μόνο στο πάθος της σαρκικής επαφής, φύγε όσο πιο γρήγορα μπορείς..

Αναλόγως τί ψάχνεις να βρής.
SEX και μόνο SEXτότε μείνε.
Άν ζητάς κάτι περισότερο και αξίζει ο τύπος τότε πάλεψέτο.
Από τα λάθη θα μάθεις,δέν χάνεις και τίποτε!!!!!!!

Μια εμπειρία ακόμη λοιπόν .....................!

Σαρκικη εξαρτηση....
ακριβως οπως τα λαστιχα του αγωνιστικου!!!
Ολοκαινουργια ....φοβερο κρατημα...
εκμεταλλευεσαι καθε χιλιοστο προσφυσης...
τα λυωνεις....τα εξαντλεις....τους πινεις το αιμα...κανεις απιθανα πραγματα στη στροφες και στα φρενα στο οριο....
ξερεις πολυ καλα ομως οτι καποια στιγμη θα τελειωσουν και αν δεν αντιδρασεις εγκαιρα ...τρως τα μουτρα σου!!!!
Και χανεις τον ...αγωνα!!!

Οταν μεταξύ του ζευγαριού το μόνο που τους ενώνει είναι το σαρκικό πάθος που νοιώθουν ο ένας για τον άλλον.... αυτό σημαίνει "ημερομηνία λήξεως" της σχέσης αυτής.

Και αν πάλι δεν επέλθει η "ημερομηνία λήξεως" ποτέ δεν θα βασίζεται σε στοιχεία που συνθέτουν μια φυσιολογική σχέση.

Κάποια στιγμή θα αναζητήσεις αλλού την επικοινωνία (πνευματική), την φιλία (σύντροφος σημαίνει και φίλος, και εραστής), την αγάπη, το απλό χάδι, την προσοχή, την στοργή... αυτά που όλα δίνουν σε μια σχέση τα πάντα για να κρατηθεί εν ζωή....

Αν τα πιο πάνω υπάρχουν σε μια σχέση η σαρκική επαφή με τον σύντροφο σε ανεβάζουν στα ουράνια και ποτέ δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτό που τώρα σου δίνει ένα απλό πάθος δηλ. απλά και μόνο την σαρκική απόλαυση....
Στην μια περίπτωση έχουμε τα πάντα.... στην άλλη μόνο την απόλαυση...

Αρκεί μόνο η απόλαυση τελικά?

Χωρίς πολλά λόγια, οι ''δυό'' τους συνήθως επιδίδονται σ' ένα άγριο, τελετουργικό, γεμάτο πάθος και χωρίς καμιά τρυφερότητα σέξ. Συγκλονιστικές, ζωώδεις καμμιά φορά σεξουαλικές συναντήσεις, που επαναλαμβάνονται όταν ο αυτοσκοπός γίνεται έμμονη ιδέα.

Δεν είναι λίγες οι φορές πάντως που ένας απο τους δύο, προσπαθεί να μετατρέψει μια σεξουαλική σχέση σε βαθύτερο ερωτικό δεσμό με απρόβλεπτα πολλές φορές αποτελέσματα.

Το σίγουρο είναι ότι ο καθενας με τον τρόπο του,προσπαθεί απεγνωσμένα να δει πέρα από τον προσωπικό του μικρόκοσμο, μέσα στον οποίο έχει ηθελημένα παγιδευτεί.

Οντως ένα πολύ καλό θέμα, αφού εδώ ίσως μιλήσουμε και επιχειρήσουμε να προσεγγίσουμε τα αιώνια ζητήματα της διαχώρισης ή μη της σάρκας από το συναίσθημα, της εξάρτησης από τη συνήθεια, του φόβου για κάθε δέσμευση, αλλά και της υποκρισίας που μοιραία διέπει τις τέτοιες ερωτικές ''σχέσεις'' .

τι ειναι αυτο το βαθυτερο και το ουσιαστικο;;;;
ποια ειναι η προοπτικη την οποια ψαχνουμε;;;

τι ειναι η σχεση για να εχει προδιαγραφες;;;

με το παθος ξεκιναμε φιλοι μου....
ολοι μας...

ψαχνομαστε, αναζητουμε πλαθομαστε στη σχεση...

και πως το ξερεις αγαπητη μου οτι δεν υπαρχει η προοπτικη απο πλευρας του;;;

στο ειπε;;;
και τι σου ειπε δηλαδη;;;
εγω ειμαι μαζι σου μοναχα για το κρεβατι;;

ας καταλαβουμε κατι...
κανενας δεν ειναι "καθ εικονα και καθ ομοιωση μας"

καθενας βιωνει το βαθυτερο και το ουσιαστικο με τον δικο του τροπο....

κι οχι παντα με τον δικο μας τροπο..

ζησε το παθος σου και να εισαι σιγουρη οτι θα καταλαβεις ποτε και αν πρεπει να σταματησεις....

Εξαρτάται και από τις απόψεις και απαιτήσεις του καθενός πιστεύω. Κατά την άποψή μου μόνον το πάθος δεν αρκεί για να ευδοκιμήσει μία σχέση. Θεωρώ απαραίτητη την πνευματική και ψυχική επικοινωνία. Είναι ο θεμέλιος λίθος μιάς όμορφης, συναρπαστικής σχέσης. Χωρίς αυτήν θα υπάρχει μόνον η σαρκική επικοινωνία κάποιων ωρών. Τις υπόλοιπες ώρες όμως η πνευματική και ψυχική μοναξιά θα είναι αφόρητη...
Όμως αν πιστεύεις εσύ, ότι είναι κάτι τόσο έντονο, που ίσως δεν ξαναζήσεις, και βρίσκεσαι σε δύσκολο σταυροδρόμι, όποια και να είναι η απόφασή σου, θα πρέπει να το σκεφθείς πολύ...
Αν το ζήσεις, θα πλέεις ίσως σε πελάγη ευτυχίας για όσο κρατήσει το πάθος, μα μπορεί να πληγωθείς όταν τελειώσει το όνειρο... και αν δεθείς, καθώς θα περνά ο καιρός και θα εξατμίζεται το πάθος, θα έλθη ίσως η καθημερινότητα με τις απαιτήσεις της να διαβρώσει τα ήδη σαθρά θεμέλια της σχέσης (αφού δεν θα υπάρχουν οι γερές συναισθηματικές βάσεις) και τότε θα υπάρχει η αγάπη, η τρυφερότητα, η συντροφικότητα, η κατανόηση, η ψυχική/πνευματική επαφή και ο σεβασμός για να σε γεμίζουν?
Από την άλλη πλευρά, αν δεν το ζήσεις, ίσως για μια ζωή να μείνει ανεκπλήρωτο απωθημένο...
Αναρωτήσου τι από τα δύο θα σου στοιχίσει λιγώτερο...

Η σάρκα από μόνη της δεν μπορεί να κρατήσει δύο ανθρώπους μαζί για πολύ. Εάν δεν υπάρχει βάθος στην σχέση αλλά μόνο πήδημα, πιστεύω ότι δεν κάνεις τίποτα. Το βάθος όμως πρέπει να είναι και για τους δύο και όχι μόνο να το αισθάνονται, αλλά και να το εκφράζουν ο ένας στον άλλον. Αυτά για αρχή.

Ας το δουμε λιγο αναποδα....μετα απο χρονια .....μπορεις να τον φανταστεις διπλα σου οταν δεν θα μπορειτε να του δινετε και να καταλαβαινει;
Ο ερωτας θελει ψυχη και σωμα υποταγμενα στην κυριαρχια του....

Αγαπητέ EVANS, όλα αυτά τα έχω σκεφτεί... Έχω συνειδητοποιήσει πλήρως το εφήμερο τέτοιου είδους σχέσεων...Αυτό που δεν έχω καταφέρει ακόμα είναι να βρω το κουράγιο και τη δύναμη να δώσω το τέλος...Ίσως να φταίει το γεγονός ότι δεν το έκανα στην αρχή ... Ίσως να μην έχει ωριμάσει ακόμα μέσα μου...Ούτε και εγώ ξέρω τι με εμποδίζει στο να το κάνω...

Καρμική γκαντεμιά...

Δυστυχώς, αν σου τύχει κάτι τέτοιο, δεν ξεκολλάς εύκολα, γιατί μέσα στα πλαίσια της σαρκικής εξάρτησης υπάρχει και ένα είδος "μυστικής συνεννόησης" στις άλλες πλευρές της ζωής. Κάτι σαν το απόλυτο άλλο μισό που δεν χρειάζεται να μιλήσετε πολύ για να καταλάβει ο ένας τον άλλο.

Έτσι, όσο και να το παλεύεις, τραβάς την ιστορία για πολύ έως πάρα πολύ καιρό, τσακώνεσαι, τα βρίσκεις, ξανατσακώνεσαι, μέχρι που ατονεί η σαρκική εξάρτηση και σου μένουν άλλα πράγματα που όμως δεν μπορείς να τα κάνεις τίποτα, αφού η σχέση έχει ξεκινήσει στραβά από την αρχή.

Μου χει τύχει...ακόμα, όταν έχω πρόβλημα, αυτόν παίρνω τηλέφωνο. Δεν του λέω τι έχω, απλά για καλησπέρα και νιώθω καλύτερα...τρία χρόνια μετά, αφότου ξεκίνησε η όλη ιστορία.

Παράθεση:
Originally posted by malvina
Δυστυχώς, αν σου τύχει κάτι τέτοιο, δεν ξεκολλάς εύκολα, γιατί μέσα στα πλαίσια της σαρκικής εξάρτησης υπάρχει και ένα είδος "μυστικής συνεννόησης" στις άλλες πλευρές της ζωής. Κάτι σαν το απόλυτο άλλο μισό που δεν χρειάζεται να μιλήσετε πολύ για να καταλάβει ο ένας τον άλλο.

Έτσι, όσο και να το παλεύεις, τραβάς την ιστορία για πολύ έως πάρα πολύ καιρό, τσακώνεσαι, τα βρίσκεις, ξανατσακώνεσαι, μέχρι που ατονεί η σαρκική εξάρτηση και σου μένουν άλλα πράγματα που όμως δεν μπορείς να τα κάνεις τίποτα, αφού η σχέση έχει ξεκινήσει στραβά από την αρχή.

Μου χει τύχει...ακόμα, όταν έχω πρόβλημα, αυτόν παίρνω τηλέφωνο. Δεν του λέω τι έχω, απλά για καλησπέρα και νιώθω καλύτερα...τρία χρόνια μετά, αφότου ξεκίνησε η όλη ιστορία.

Τρία ολόκληρα χρόνια???

Βρε παιδια, εξηγηστε μου κατι:
Πως ειναι δυνατον, να ερωτευεσαι καποιον χωρις να εχεις σεξουαλικο παθος;
Και αναποδα, πως ειναι δυνατον να εχεις σεξουαλικο παθος για εναν ανθρωπο, αλλα να μην τον εχεις ερωτευτει;
Δεν συνυπαρχουν ερωτας και παθος;
Δεν ειναι ικανη και αναγκαια συνθηκη;
Μπορει καποιος να ειναι ερωτευμενος και να μην ποθει το αντικειμενο του ερωτα του;
Τελικα, τι ειναι ερωτας;