Πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας όταν... γεράσετε;

Πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας όταν... γεράσετε;

Πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας όταν... γεράσετε;... Θα είστε ένας γλυκός παππούς/μία γλυκειά γιαγιά που θα παίρνει τα εγγόνια του/της αγκαλιά και θα τους λέει παραμύθια;... Ή, μήπως, ένας σκ***γερος που θα γκρινιάζει με το παραμικρό;... Απαντήστε με ειλικρίνεια!

Και για ν' αρχίσω πρώτη, μάλλον το δεύτερο... Αν δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου, εκεί να δείτε! Μάλλον με τα γεράματα (αν ζήσω μέχρι τότε), δε θα τα πάω καλά... Και ποια είναι η γνώμη σας για το "γήρας", γενικά;... Ο άνθρωπος, όσο μεγαλώνει, γίνεται σοφότερος ή ξεμωραίνεται;

Εγώ πιστεύω πως θα είμαι το πρώτο.
Μια καλή γιαγιούλα που θα αγαπάει τα εγγονάκια της.

Δεν νομίζω να γκρινιάζω,
αν και όπως με λένε το κάνω καμιά φορά,
αλλά δεν το καταλαβαίνω.

Δεν το κάνω όμως από κακό. Το κάνω μόνο για καλό....

Όσον αφορά το δεύτερο ερώτημα....
Θα είμαι μία σοφή γιαγιούλα που θα συμβουλεύει τα εγγονάκια της....

Αχ! δεν θέλω να με φαντάζομαι γιαγιά.
Έχω ακόμα χρόνια μπροστά μου....

...Δέν ξέρω άν θα προλάβω να γεράσω...το μόνο που σκέφτομαι είναι το τώρα, δηλαδή "τι πρέπει να κάνω αυτή τήν στιγμή, έτσι ώστε, η επόμενη στιγμή που θάρθει να είναι καλύτερη από την προηγούμενη".

Προσπαθώ να καταλάβω, τί είναι αυτό που χρειάζεται να κάνω ΤΩΡΑ, για να έχει το αποτέλεσμα που θα ήταν σωστο - για εμένα και τους γύρω μου - ΑΥΡΙΟ...

...όμως δυστυχώς δέν έχω υπογράψει κάποιο "συμβόλαιο" που να λέει ότι θα ζώ και αύριο...

Αυτό που έχω είναι μόνο το "τώρα".

Το παρελθόν έχει περάσει και το μέλλον ΘΑ έρθει.

ΑΝ ΕΡΘΕΙ.

Ας με αξιώσει ο θεούλης να κάνω πρώτα παιδάκι και μετά βλέπουμε!!!
Πάντος αν κρίνω απο ξαδερφάκια και άλλα μικρά και καλή μανούλα πιστεύω θα γίνω και καλή γιαγιά!!!Ο μοναδικός μου φόβος είναι ότι θα τα κακομάθω

Το αν θα γίνω σοφή δεν ξέρω....
...πάντος θα έχω πολλά να διηγούμαι στα εγγονάκια μου

Ας ζούμε την κάθε μέρα μας σαν να είναι η τελευταία...

...κι έχει ο Θεός.Ας ζούμε το σήμερα και ας αφήσουμε το αύριο στην Πρόνοια του!!

Πως φαντάζομαι.... Χμ... Λοιπόν κάποιος με λέει ερείπιο και δεν έχει και πολύ άδικο...
Φαντάζομαι λοιπόν να είμαστε δύο ερείπια μαζί και να προσπαθούμε να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον να μην κατεδαφιστούμε.. Το σπίτι μας θα είναι ίδρυμα για ανιατους και η ζωή μας θα κυλάει υπέροχα.... Σαφώς θα έχουμε και εγγόνια τα οποία θα τα συμβουλεύουμε να μην κάνουν τις βλακείες τις δικές μας και καταντησουν σας κι εμάς...

Ελπίζω να καταφέρω να γεράσω....

Ευτυχώς που δεν ξέρω παραμύθια...
Όποτε τι μου απομένει να κάνω;;
Θα καβαλάω το καροτσάκι μου ( 4χ4 θα το κάνω ) και θα παίρνω τα όρη και τα βουνά(κάτι λένε για την τρελά και τα βουνά, δεν θυμάμαι όμως)..

Λάθος εντύπωση μου φαίνεται ότι έχει επικρατήσει για την τρίτη ηλικία..
Το σίγουρο είναι ότι η ζωή δεν σταματά στα 60 στα 70 άντε και στα 80..
Πάει με μικρότερους ρυθμούς, δεν λέω, αλλά ποιος νοιάζεται;; χρόνος θα υπάρχει άφθονος..
Και η επιστήμη έχει κάνει θαύματα..
Αλλάζεις καρδιά, τσιμούχες, γεμίζεις τις τσέπες με τα μπλε θαυματουργά χαπάκια και παίρνεις σβάρνα τα καπη..

Το μόνο που μ ανησυχεί λιγάκι είναι το «ξεκούτιασμα».. χαχα
Να, χτες, γνώρισα μια φίλη αλλά το όνομα της δεν το ρώτησα..

Ευελπιστώ όμως..
Κάποια στιγμή, κάποιος θα ανακαλύψει κι εδώ τη λύση..
Βοήθεια μας..



Το μέλος έχει επισυνάψει το αρχείο: dead-ekthil-2007-1.jpg (9.02KB)
Αυτό το αρχείο έχει γίνει download 161 φορές

Με φαντάζομαι ώριμη,κατασταλαγμένη,με πείρα και εμπειρίες.Ωστόσο η τρέλα που κουβαλάω δεν θα αλλάξει ποτέ!!!

Με βλέπω να ψάχνω για γυαλιά στραβομάρας για να μπορώ να ασχοληθώ ως και τη στερνή μου ώρα με τον υπολογιστή
Αλλά μάλλον θα πρέπει πρώτα να ευχηθώ να ζήσω αρκετά ώστε να με δω..γεροντάκι, αλλά ρε παιδιά, θα ήθελα να μη κουράσω κανέναν, να μη μπαινοβγαίνω σε νοσοκομεία και να μη τρέχουν τα παιδιά μου...,θα ήθελα να πεθάνω όσο ακόμη ΄θα μπορώ να περπατάω και να αυτοσυντηρούμαι, αυτό θα ήθελα κι αυτό φαντάζομαι και αγωνιώ!!!

Δύσκολη απάντηση και προϋποθέτει και αρκετή φαντασία...
Κατ' αρχήν θα ήθελα να είμαι υγιής, να μπορώ να αυτοεξυπηρετούμαι, έστω και με δυσκολία.
Πιστεύω ότι θα συνεχίσω να ενδιαφέρομαι για τον εαυτό μου, να τον φροντίζω, όσον αφορά εσωτερική αρμονία, εξωτερική εμφάνιση, απόκτηση επιπλέον γνώσεων. Καθώς θα έχω αρκετό ελεύθερο χρόνο, ίσως ασχοληθώ με χόμπυ που λόγω ελλείψεως χρόνου δεν ασχολούμαι τώρα. Σε 20 χρόνια λοιπόν, με φαντάζομαι μία καλοστεκούμενη 65άρα να ασχολούμαι με διάφορες κατασκευές, να μαθαίνω εσπεράντο, κινέζικα και κιθάρα, να αφοσιώνομαι στο γράψιμο, να ταξιδεύω γνωρίζοντας νέους τόπους και πολιτισμούς.

Αν θα είμαι μία γλυκειά γιαγιά? χμμμμ... θα προσπαθώ να μάθω πολλά στα εγγονάκια, ίσως είμαι λίγο αυστηρή μαζί τους, αλλά θα έχω μεγάλα αποθέματα αγάπης.
Βέβαια φοβάμαι πως καθώς είμαι λίγο ιδιόρυθμη και καμμιά φορά δεν συμβιβάζομαι, ίσως γίνω λίγο ...γκρινιάρα!

Όσο για το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, πιστεύω ότι ο άνθρωπος όσο μεγαλώνει γίνεται σοφότερος, με την προϋπόθεση ότι εξακολουθεί να ακονίζει το μυαλό του, να ενδιαφέρεται για ότι συμβαίνει γύρω του, να ερευνά και να μαθαίνει, διαφορετικά ξεμωραίνεται.

Παράθεση:
Originally posted by izambella
...κι έχει ο Θεός.Ας ζούμε το σήμερα και ας αφήσουμε το αύριο στην Πρόνοια του!!

Εχει δικιο η Χριστινα...
Ποτε δε με εχω φανταστει γρια γιατι θελω να ζω τη καθε μερα σαν να ειναι η τελευταια....

Αλλα ακομη κι αν χρειαστει να με φανταστω....θα ημουν πολυ ασχημη και γκρινιαρα.....

Αν προλάβω να γεράσω...

Αν ζήσω τόσα χρόνια ώστε να γίνω γιαγιά, θα κάθομαι σε μια αναπαυτική καρέκλα. Μπροστά μου θα έχω τον υπολογιστή και καθότι είμαι δηλωμένη εργένισσα που αρνείται κατηγορηματικά να ταϊζει και να ποτίζει κάποιον άντρα με προβλήματα υγείας στην τρυφερή ηλικία των 65+ ...

Θα μοστράρω λοιπόν μια φωτογραφία από τα νιάτα μου, μια τωρινή φωτογραφία, σε ένα site σαν και αυτό και θα σαλιαρίζω με τα 25 χρονα, κουβεντιάζοντας και φλερτάροντας

Κατά τα άλλα η ζωή μου θα είναι εξίσου όμορφη με τώρα και όταν ξυπνάω, θα βλέπω μόνο αυτά που θέλω και όχι αυτά που πρέπει, όπως έναν τύπο σε αποσύνθεση που θα μουρμουράει για καφέ, φαγητό και διάφορα άλλα. Οι άντρες όταν γερνάνε, τρώνε νωρίς, κοιμούνται πολύ και βλέπουν ειδήσεις από το πρωί ως το βράδυ! Και άλλα πολλά! Ούτε να τα σκέφτομαι.

Όχι, όχι. Όταν γεράσω, θα έχω χαρεί στο έπακρον τις χαρές της νεανικής μου ηλικίας και τους άντρες στην ηλικία που πρέπει, και θα συζώ με κάποια γεροντοκόρη γριά φιλενάδα με την οποία θα θάβουμε τον άθαφτο και θα γελάμε. ΄"Τον είδες τον Μίτσο; Χούουουφταλο έγινε! Έβγαλε και πανάδες και κρατάει και μπαστούνι. Τρία εγκεφαλικά. Η γυναίκα του τρέχει και δεν φτάνει!"

Όταν γερασω μετα από παααααρα πολλα χρονια θα γινω ένας γεροπαραξενος που ομοιο του δεν θα εχει βγαλει η πλαση!!Όλα θα με πειραζουνε και θα με ενοχλουνε!!
Αγαπημενη μου φραση θα είναι «Εγω στα νιατα σας....» και θα επακολουθει ηθικοπλαστικον Διαγγελμα!!
Ότι θα κανει η νεολαια θα είναι στραβο κι αναποδο και κατακριτεο ασχετα αν εγω στην ηλικια τους εκανα τα ιδια και χειροτερα!
Θα μαζευομαστε στο καφενειο ολοι οι συνομηλικοι κι ετσι που δεν θα μπορουμε πια να πηγαινουνε «κοντρες» (αντε να καβαλλησεις μηχανη ή αυτοκινητο στα τελευταια -ηντα σου!) θα ασχολουμαστε με κοντρες αλλου ειδους!
-«Ποσο πιεση εχεις?» 16,5 ? Καλα σ'εσκισα 18ρια χτυπαω!!
Ζαχαρο ? α! καλα το διπλασιο εχω!!Που πας να μου κουνηθεις ρε Νικολακη 2 ινσουλινες την ημερα κανω!!
Αραχτος στον καφενε της Αρσινοης λοιπον και με το φραπε μου (Ελληνικος διπλος σκετος θα είναι αλλα από το παρκινσον φραπε θα βγαινει) θα χαζευω τις πιτσιρικες και θα τρεχουν τα σαλια μου και «Α μωρη τσουπρα να ημουν 30 χρονια νεωτερος να σουδειχνα εγω!»
Κι όπως δεν θα εχω παιδια κι εγγονια θα τυραναω με εκεινη τη ρημαδα τη διαθηκη ολο το συγγενολοι που με ανυπομονησια θα περιμενει την ωρα να τραγουδησει και να χορεψει το «Πεθανε ο θειος...πεθανε ο θειος...!!!!» για να κληρονομησουν!
Εγω εν τωμεταξυ θα γραφω και θα ξεγραφω διαθηκες κατά τα κεφια μου και αναλογα με το ποιος θα μου κανει τους πιο πολους τεμεναδες!
Κι όταν αρχισει να καλει ο χαρος την κλαση μου κι αρχισουν και τα τιναζουν οι κοντινοι στην ηλικια μου θα λεω «αντε και στα δικα μας» θα ριχνω και το σχετικο σχολιο «τι ειμαστε ?τιποτα δεν ειμαστε...περαστικοι ειμαστε από αυτό τον κοσμο»
θα κουτσομπολευω κι ολας τον «εκλειποντα» ή την «εκλειπουσα»
Καλος μωρε ο Θανασης αλλα...τι εζησε κι αυτος? Μια ζωη στην τρεχαλα σαν τον Βεγγο να φτειαξει και να κανει....» εις υγειαν του κοροιδου τωρα οι συγγενεις...τι χαρηκε?Και τσιγγουναρος βρε παιδι μου!!!Μεταχειρισμενη τσιχλα δεν του επαιρνες!!Και τωρα στα τελευταια μας τοριξε και στη μελετη της Αγιας γραφης μπας και περασει στις εισαγωγικες για τον Παραδεισο!!
Αμ η Ιουλια? Καλη κι αυτή στα νειατα της...και ψυχικαρα ...φανταρομανα πρωτη!!!αντε να μην τα πω τωρα και δεν κανει...πεθαμενη γυναικα ...που στα γεραματα της μας το γυρισε στα αγιωτικα «δια την σωτηριαν της ψυχης»!
Θα τρεχω και στις κηδειες (από κοινωνικη υποχρεωση για να ερθουν και στη δικη μου)και θα πορευομαι ετσι μεχρι...τελικης πτωσεως!!
Για τετοιο σκ***γερο σας μιλαω!!!

.......Διπλα στο κυμα , πανω στο βραχο , αναπολωντας τις θαλασσες που κολυμπησα , αγγιζοντας νοερα τους χαρτες των κορμιων που εξερευνησα , ταξιδευοντας στα αισθηματα που ενιωσα , στολιζοντας με λεξεις ολα αυτα , δενοντας σε κομπολοι στιγμες , φτιαχνοντας αετους και ξυλινα σπαθια στα εγγονια μου.....Συγχωρεση για οσα ασχημα εκανα!

Πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας όταν... γεράσετε

Πως με φαντάζομαι; Σίγουρα θα ήθελα αν κατορθώσω να φτάσω στην λεγόμενη τρίτη ηλικία να κερδίσω τον σεβασμό και την αγάπη των νεοτέρων μου, κυρίως δε των στενών συγγενικών μου προσώπων. Με φαντάζομαι ιδιαίτερα στοργικό και επειδή μου αρέσει να δίνω συμβουλές φαντάζομαι ότι θα τα καταφέρω να γίνω ένας πάνσοφος παππούλης.
Αν καταφέρω να αποκτήσω εγγόνια, πιστεύω ότι θα τα λατρεύω, ωστόσο δεν θα τα κακομαθαίνω διότι όπως είπα και παραπάνω θέλω να κερδίζω τον σεβασμό και την αγάπη και όχι να τα εξαγοράζω.

Αυτό όμως που ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΑ είναι να δω στο πρόσωπο των δικών μου ανθρώπων την κούραση, τον οίκτο και την περιφρόνηση. Και δεν το εύχομαι σε κανέναν.