Παράθεση:
Originally posted by Marion12
Ευχαριστώ πολύ σε όλους για τις απαντήσεις σας και τις πολυτιμες συμβουλές σας.
Έχω σκεφτεί κ εγώ να του μιλήσω αλλά ειλικρινά δεν το τολμώ και δε μου βγαίνει κιόλας καθώς ποτε στη μεταξύ μας σχέση δεν υπήρχε κατάθεση συναισθημάτων,μόνο απο εμένα υπήρξε καποιες φορες παλαιότερα,αλλά κ γιατι γενικά είναι απόμακρος και κρύος άνθρωπος.Οχι μόνο με εμένα ,με όλους τους ανθρώπους,ακόμη κ με τη γυναικα τ.Δεν μπορω να κάνω αυτή τη κουβέντα μαζί του.
Οσον αφορά τη σχέση της μητέρα μου με τον πατέρα μου ,είχαν χωρίσει πολύ ασχημα αλλά αυτο νομίζω έχει ξεχαστεί και απο τις δυο πλευρες μετά απο τοσα χρονια.Για την ακριβεια , ο πατέρας μου ποτε δεν είχε πραγματικά συναισθηματα για τη μητέρα μου,απλά αναγκάστηκε να την παντρευτει όταν έμεινε έγκυος . Ο πατερας του τον αναγκασε να το κανει καθώς όπως έλεγε δεν ήθελε να πληγει το ονομα τ στη περιοχη(και οι δυο γονεις μ ζουσαν σε κοντινα χωριά και ο παππους έπαιζε μεγαλο ρολο στα πολιτικα δρωμενα ).Μετά τον γάμο ομως ο πατερας μου ένιωθε καταπιεση,απατουσε τη μαμα μ μεχρι που αποφασισε να φυγει εξωτερικο να συνεχισει εκει τη καριερα τ. ελευθερος.
Αλλά και θυμωμένος να ναι με τη μητέρα μου,εγώ τη σχέση έχω;
Πάντα προσπαθούσα να τον πλησιάσω και η μητερα μ πάντα με ενθάρρυνε γι αυτο.
Μπορει να μαι λίγο μεγάλη για να επιζητώ τον πατέρα μου,αλλα νιώθω δυστυχως ανασφαλής ,αδύναμη χωρις το αντρικό πρότυπο,κάτι που φαινεται και στις σχεσεις μου με το άλλο φυλο και συνήθως επηρρεάζει.Η μόνη μου πραγματικη οικογένεια πλέον που έχω είναι μόνο η μητέρα μου ,η θεια μου και ο ξάδερφος μου.αλλά νιώθω ότι πέρα απο τη μητέρα μ δεν έχω κανέναν..
Για χρόνια ένιωθα υποδιέστερη απο τα άλλα παιδια π δεν ειχα πατερα.
Από τότε που ξεκίνησα τις πιο συχνές επαφές μ εκεινον και την οικογένεια του,ένιωσα καλύτερα,ανέβηκε η αυτοεκτίμηση μου αλλά παράλληλα νιώθω και αποξενωμένη καθώς μπήκα σε μια οικογένεια αλλά δεν έχω την ίδια μεταχείρηση.
Νομίζω πλέον ότι η μπάλα είναι στο γήπεδο του.Αυτός έφυγε και όταν γυρισε εγώ προσπάθησα να τον πλησιάσω για πολλά χρονια ,αντιμετωπίζοντας τις περισσότερες φορές την απάθεια του.Τώρα είναι σειρά του.
Αλλά πιστευω ότι αν το αφησω κ κόψω κάθε επαφήεκείνος δεν θα κάνει τίποτα και έτσι θα χάσω κάθε ελπίδα που ακόμη τρέφω..
Ευχαριστώ πολύ που με ξανακούσατε.
Παράθεση:
μολις βρει εναν συντροφο που θα ειναι διπλα της θα την αγαπαει θα κανει την δικη της οικογενεια θα τα ξαναπουμε ....τοτε .....
Παράθεση:
Originally posted by OperServ
Θα σου πρότεινα να σταματήσεις την επικοινωνία με τον πετέρα σου και να δείς αν προσπαθήσει αυτός να σε πάρει ένα τηλέφωνο και γενικά να μιλήσει μαζί σου. Μόνο έτσι θα δείς αν ενδιαφέρεται για σένα.
Υπάρχει μια κατηγηορία ανθρώπων που μπορεί να δείχνουν κρύοι και να μην δείχνουν έμπρακτα το ενδιαφέρον τους στους άλλους αλλά από μέσα τους μπορεί να νοιώθουν κάτι καλό και να μην το εκφράζουν. Έχεις κάνει ήδη προσπάθεια από την δική σου την μεριά χωρίς αποτέλεσμα, με την συζήτηση δεν θα κερδίσεις τίποτα, μπορεί να ακούσεις μόνο δικαιολογίες ή να τον βάλεις σε δύσκολη θέση τον άνθρωπο. Αν δεν βρείς ανταπόκριση από αυτό και δεν προσπαθήσει να έρθει σε επικοινωνία μαζί σου ο πατέρας σου μετά από κάποιον καιρό απλά διέγραψέ τον. Επίσης συμφωνώ με όλα όαα είπε η tzoulia49
στα social media