Ο πατέρας μου αδιαφορεί για μένα

Ο πατέρας μου αδιαφορεί για μένα

Καλησπέρα σ όλους,
παρακολουθώ χρόνια το forum ,μάλιστα αυτός είναι ο δεύτερος μου λογαριασμός,τον δημιουργησα αποκλειστικά για να σας μιλήσω για το πρόβλημα μου πιο άνετα.

Απ' οτι καταλάβατε έχω πρόβλημα με τον πατέρα μου ,ο οποίος χώρισε από την μητέρα μ όταν ήμουν πολύ μικρή.Για την ακρίβεια απλά μας εγκατέλειψε.Αμέσως μετά πήγε στο εξωτερικό οπότε εγώ δε είχα καμια επαφή μαζι του για τα επόμενα περίπου 10 χρονια.

Όταν μαθαμε πως επέστρεψε ,εγώ ήμουν γύρω στα 13 ,προσπάθησα να τον προσεγγίσω και από τότε αρχίσαμε να έχουμε κάποιες πολύ τυπικές σχέσεις.Εγώ όμως είχα ενθουσιαστεί τόσο πολύ που είχα επιτέλους έναν πατέρα και προσπαθούσα συνέχεια να έρθω πιο κοντά του αν κ αυτός εδειχνε αδιαφορια συνήθως.

Έτσι τον έπαιρνα τηλέφωνα,πήγαινα επίσκεψη στο σπίτι του ακόμη και δώρα του έπαιρνα στη γιορτή του με το πενιχρό μου χαρτζιλίκι.Αυτός πάλι ακόμη και τα γενεθλια μου ξεχνούσε .Δώρο δεν μου έχει πάρει ποτέ.Αλλά πίστευα πως με τον καιρό θα άλλαζε,θα μ αγαπούσε.Αυτό μου λεγαν και οι θειάδες μου στο χωριο που τον ήξεραν ,ότι θα μαλακώσει ,να κάνω υπομονή κτλ..

Στο μεταξύ παντρέυτηκε και έκανε κ δυο παιδάκια αλλα΄εγω ήμουν πάντα καλοδεχούμενη απο τη γυναίκα του κ τα αδερφάκια μου.Τα τελευταία χρόνια μπορώ να πω ότι είδα μια βελτίωση από μέρους του.Τρώμε όλοι οικογενειακώς,εχουμε βγει βόλτες έχουμε πάει και ένα μικρο ταξίδι όλοι μαζί αλλά δεν έχω την ίδια μεταχείρηση με τα άλλα παιδιά του.Κ αυτό μ πληγώνει.Νιώθω ότι δεν είμαι μέρος της οικογένειας του.Εκτός του ότι εμένα δε μ βλέπει συχνά,ούτε το επιδιώκει, δεν δείχνει ενδιαφέρον για τη ζωή μου,για τις σπουδές μου ,για την πρόοδο μου .Δεν έχω τη παραμικρή βοηθεια του από οικονομικής άποψης παρόλο που σπουδάζω .Κ ας ξέρει ότι έχω οικονομικά προβλήματα και εκείνος είναι οικονομικα ευκατάστατος.Δεν με παίρνει σχεδόν ποτέ τηλέφωνο να δει τι κάνω ή αν χρειάζομαι τίποτα.Νιώθω ότι δεν μπορω να στηριχτώ σε αυτόν.

Δεν μ αρέσει να κάνω γιορτές μαζί τους ,να προσποιούμαστε ότι ειμαστε η ευτυχισμένη οικογένεια και εγω κατά βάθος να νιώθω η παραπεταμένη,η αδικημένη..Γιατι είμαι σίγουρη ότι ο πατέρας μου έχει καταλάβει εν μέρη πως νιώθω και πως χρειάζομαι τη βοηθεια του αλλά κάνει τον ανήξερο.

Γι αυτό είναι στιγμές π σκέφτομαι να κόψω κάθε επαφή μαζι του ,να σταματησω πλέον να περιμένω το οτιδήποτε απο αυτόν.Να λέω πλέον ότι δεν έχω πατέρα.Ακόμη και το επίθετο μου έχω σκεφτεί να αλλάξω ,για να δει πόσο πληγωμενη ειμαι.

Θα ήθελα πολύ να ακούσω την γνώμη σας ,τι θα κάνατε εσείς στη θέση μου;
Πιστευετε ότι πρέπει να του δώσω κ άλλη ευκαρία;

Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας.

αυτο που μπορεις να κανεις ειναι να το συζητησεις μαζι του.

να του πεις αυτα που αισθανεσαι. οτι τον αγαπας οπως λες και τον θεωρεις πατερα σου. Και θα θελες να περνατε ωραια μαζι. Σαν οικογενεια. Πες του για τα θετικα αισθηματα που εχεις για τα αλλα σου αδερφια και την συντροφο του. Οτι σου αρεσει που εχεις μια οικογενεια κτλ κτλ.
Τωρα οσον αφορα το οικονομικο κομματι που δειχνει να σε καιει, δε μπορεις να κανεις τιποτα σε πρωτη φαση. Εφοσον δε λυθει το συναισθηματικο κομματι...

Δε ξερω τι εχει γινει και μεταξυ της μανας σου και του πατερα σου. Πως χωρισαν, γιατί? Στασεις συμπεριφορες μετα το χωρισμο κτλ. Γιατι αυτος σηκωθηκε και εφυγε στα ξενα. Οσο να ναι πατερας ειναι και δε θα του ταν και πολυ ευκολο να φυγει χωρις να βλεπει το παιδι του. μηπως υπηρχαν καταστασεις που τον απομακρυναν? Αυτο στη βιβλιογραφια ονομαζεται αποξενωση γονεα. Και συμβαινει κατα κορον. ψαξε λιγο στο νετ να βρεις σχετικα πραγματα να δεις πως λειοτυργουν οι πατεραδες σε ενα χωρισμο αναλογα με τη ποιοτητα του διαζυγιου.

Απο το κειμενο σου φαινεται πως εχεις θετικα αισθηματα για το πατερα σου. Εχεις ομως και αρνητικα. Δουλεψε με τα αρνητικα. Βρες τις ριζες τους. Και μιλα του τοσο για τα θετικα οσο και για τα αρνητικά.

η μητερα σου τι λεει?? τι σου ελεγε πιο μικρη? Πολλες φορες επηρεαζομαστε αμεσα απο το περιβαλλον μας σε σχεση με διαφορες καταστασεις.

Παντως φαινεται πως και ο πατερας σου ειναι επηρεασμενος απο εκεινο το διαζυγιο και ισως δεν ξεκαθαρισε μεσα του πως αλλο εσύ αλλο η μανα σου. Μπορεις να του το επισημανεις . Οτι δε σε ενδιαφερει τι κανανε με τη μανα σου γιατι χωρισαν κτλ. Να διαχωρισεις την θεση σου αν δεν το χεις κανει ηδη.

Δουλεψε με τα θετικα συναισθηματα, γιατι ετσι θα αισθανεσαι και συ καλυτερα.

Aγαπητη Marion12,

Διαβασα με ενδιαφερον αυτα που γραφεις κ σε βρησκω σωστη.Απ'αυτα που
αναφερεις νομιζω πως ο πατερας σου ειναι αδικος απεναντι σου κ δεν το αξιζεις.........Ξερεις,δυστυχως οταν χωριζει ενα ανδρογυνο,πολλες φορες την
πληρωνουν τα παιδια κ αυτο ποναει παρα πολυ κ σημαδευει ασχημα την ζωη τους.....

Οπως σου εγαψε ο morgoth,συζητησε με τον πατερα σου ολα αυτα που σε απασχολουν κ εκθετεις
στο ποστ σου ανοικτα ,κ πες του πως σε ποναει μια ζωη να εχεις τον ρολο της δευτερης.
Τονισε του πως για τον χωρισμο του με την μητερα σου οχι μονο δεν φταις,αλλα εχεις σε μεγαλο βαθμο επωμιστει τις συνεπειες.....
Τελος ρωτησε τον,αν θελει να εισαι κοντα του σαν πραγματικη (που εισαι)κορη
του η οχι, κ πραξε αναλογα.Με το ζορι τιποτα δεν γινεται!!!!
Σου ευχομαι ολοψυχα η εκβαση των πραγματων να ειναι αυτη,που ΕΣΥ θελεις!!

Mία "ανοιχτή" και ξεκάθαρη συζήτηση μαζί του θα σου έλυνε όλες τις απορίες....Πιθανώς φοβάσαι τις απαντήσεις του ή τις σιωπές του γι αυτό το αναβάλλεις....Αλλά απαιτείται να πάρεις απαντήσεις για τη στάση του....Σου τις οφείλει....Κάνε ό,τι μπορείς για να προκαλέσεις μία τέτοια συζήτηση....Μετά από αυτήν, όποια κι αν είναι η έκβαση, θα νιώθεις πιο "ανάλαφρη"....

Χωρίς να θέλω να τον δικαιολογήσω με τίποτε, αφού η στάση του είναι επιεικώς απαράδεκτη, μήπως θα έπρεπε να σκεφθείς το ενδεχόμενο να "φέρει βαρέως" την εγκατάλειψη που βίωσες???????? Μήπως οι ενοχές του τον πνίγουν και δεν μπορεί να διαχειρισθεί το όλο θέμα?????? Προσπαθώ να δω τα πράγματα από τη δική του οπτική γωνία και μόνο αυτό μπορώ να αντιληφθώ.....Αν ερμήνευες τη στάση του σωστά (χωρίς να ισχυρίζομαι ότι είσαι λάθος) τότε δεν μπορώ να αντιληφθώ τη συμπεριφορά της νυν συζύγου του και των ετεροθαλών αδελφών σου....

Περισσότερο τείνω να πιστέψω, από τις περιγραφές σου, ότι πρόκειται για άνθρωπο καλών προθέσεων που σε αγαπάει απλώς νιώθει εγκλωβισμένος στις ενοχές του, στα συναισθήματά σου....Υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι....Μάλλον πρέπει μέσω της συζήτησης μαζί του να τον "ξεκουμπώσεις¨.....

Σε καμία περίπτωση μη θεωρήσεις αυτονόητο ότι η πατρική του ιδιότητα θα έπρεπε να συνεπάγεται και πατρικά συναισθήματα....Μην καταλήγεις όμως σε συμπεράσματα πριν διερευνήσεις περί τίνος πρόκειται....Συζητησέ το μαζί του και πράξε αναλόγως....Και μην ξεχνά ότι στη μεταξύ σας κουβέντα αυτός που βρίσκεται σε θέση ισχύος είσαι Εσύ.....

Και αν θέλεις, ενημέρωσέ μας....Τα φιλιά μου....

Οσο τραγικά άσχημα και να ακούγεται αυτό, θα σου έλεγα να ξαναπροσπαθήσεις σε 10 χρόνια πάλι.
Για μένα, είναι προφανές ότι δε θέλει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ που να του θυμίζει τη σχέση με τη μητέρα σου.

Θα έλεγα λοιπόν, να αναζητήσεις στη Μητέρα σου τις αιτίες,

και να σκεφτείς, τι να είναι πια τόσο πολύ που ο ίδιος μου ο πατέρας να μη μου δίνει σημασία;
Βρες το κίνητρο για να βρεις το δολοφόνο λέμε.

Και στη τελική, αν τίποτα δε γίνεται, μην αναζητάς στο πατέρα σου το πρότυπο.
Γίνει πρότυπο του εαυτού σου εσύ!

Αντε, που κοστοσάρω χρονώ γυναίκα γυρεύεις το μπαμπά σου! (σε πειράζω καλοπροαίρετα).

Ευχαριστώ πολύ σε όλους για τις απαντήσεις σας και τις πολυτιμες συμβουλές σας.

Έχω σκεφτεί κ εγώ να του μιλήσω αλλά ειλικρινά δεν το τολμώ και δε μου βγαίνει κιόλας καθώς ποτε στη μεταξύ μας σχέση δεν υπήρχε κατάθεση συναισθημάτων,μόνο απο εμένα υπήρξε καποιες φορες παλαιότερα,αλλά κ γιατι γενικά είναι απόμακρος και κρύος άνθρωπος.Οχι μόνο με εμένα ,με όλους τους ανθρώπους,ακόμη κ με τη γυναικα τ.Δεν μπορω να κάνω αυτή τη κουβέντα μαζί του.

Οσον αφορά τη σχέση της μητέρα μου με τον πατέρα μου ,είχαν χωρίσει πολύ ασχημα αλλά αυτο νομίζω έχει ξεχαστεί και απο τις δυο πλευρες μετά απο τοσα χρονια.Για την ακριβεια , ο πατέρας μου ποτε δεν είχε πραγματικά συναισθηματα για τη μητέρα μου,απλά αναγκάστηκε να την παντρευτει όταν έμεινε έγκυος . Ο πατερας του τον αναγκασε να το κανει καθώς όπως έλεγε δεν ήθελε να πληγει το ονομα τ στη περιοχη(και οι δυο γονεις μ ζουσαν σε κοντινα χωριά και ο παππους έπαιζε μεγαλο ρολο στα πολιτικα δρωμενα ).Μετά τον γάμο ομως ο πατερας μου ένιωθε καταπιεση,απατουσε τη μαμα μ μεχρι που αποφασισε να φυγει εξωτερικο να συνεχισει εκει τη καριερα τ. ελευθερος.
Αλλά και θυμωμένος να ναι με τη μητέρα μου,εγώ τη σχέση έχω;
Πάντα προσπαθούσα να τον πλησιάσω και η μητερα μ πάντα με ενθάρρυνε γι αυτο.

Μπορει να μαι λίγο μεγάλη για να επιζητώ τον πατέρα μου,αλλα νιώθω δυστυχως ανασφαλής ,αδύναμη χωρις το αντρικό πρότυπο,κάτι που φαινεται και στις σχεσεις μου με το άλλο φυλο και συνήθως επηρρεάζει.Η μόνη μου πραγματικη οικογένεια πλέον που έχω είναι μόνο η μητέρα μου ,η θεια μου και ο ξάδερφος μου.αλλά νιώθω ότι πέρα απο τη μητέρα μ δεν έχω κανέναν..

Για χρόνια ένιωθα υποδιέστερη απο τα άλλα παιδια π δεν ειχα πατερα.
Από τότε που ξεκίνησα τις πιο συχνές επαφές μ εκεινον και την οικογένεια του,ένιωσα καλύτερα,ανέβηκε η αυτοεκτίμηση μου αλλά παράλληλα νιώθω και αποξενωμένη καθώς μπήκα σε μια οικογένεια αλλά δεν έχω την ίδια μεταχείρηση.

Νομίζω πλέον ότι η μπάλα είναι στο γήπεδο του.Αυτός έφυγε και όταν γυρισε εγώ προσπάθησα να τον πλησιάσω για πολλά χρονια ,αντιμετωπίζοντας τις περισσότερες φορές την απάθεια του.Τώρα είναι σειρά του.

Αλλά πιστευω ότι αν το αφησω κ κόψω κάθε επαφήεκείνος δεν θα κάνει τίποτα και έτσι θα χάσω κάθε ελπίδα που ακόμη τρέφω..
Ευχαριστώ πολύ που με ξανακούσατε.

Αφού δεν μπορείς να συζητήσεις μαζί του, θα σου πρότεινα να του στείλεις το λινκ του θέματος που ανέβασες στο φόρουμ και πες του να το διαβάσει... Αν είναι λίγο λογικός, θα σκεφτεί κι ίσως καταλάβει κάποια πράγματα....

marion γεια σου .....συγκινηθηκα πολυ διαβαζοντας την ιστορια σου ....εχω παιδια ....ειμαι μητερα .....

και ξερω απο ψυχολογια παιδιων .....

καταλαβαινω την επιθυμια σου να προσεγγισεις τον πατερα σου... και ξερω ποσο σκληρο θα ηταν για ενα παιδι να δεχεται τετοιου ειδους αποριψη ......

απ αυτο το προσωπο που για το παιδι ειναι οι ριζες του ...το στηριγμα της ζωη του .....

καποτε ειχα δει μια εκπομπη στη τν με καποιο θεμα σχετικο με γονεις ....

και κατα ποσον τελικα οι γονεις αγαπανε και θυσιαζονται για τα παιδια τους ....

θα σου πω λοιπον οτι τα παιδια ως που να γινουν γονεις ....πιστευουν σ ενα μυθο σ οτι αφορα τους γονεις τους ....

πιστευουν λοιπον οτι οι γονεις ειναι ατρωτοι ......με αγαπη ....με αυτο θυσια και αυταπαρνηση για τα παιδια τους ....

και που βεβαιως καμια σχεση δεν εχει με την πραγματικοτητα ...

η αληθεια ειναι οτι ....οι γονεις ειναι ανθρωποι ...

με πολλα λαθη ....

βαζουν σε πρωτο πλανο τα δικα τους ζητουμενα και μετα των παιδιων τους .....

πολλοι δε δεν τα βαζουν καθολου ....πολυ κτηνωδες αυτο αλλα... ετσι ειναι η αληθεια ,...

οι ανθρωπινες σχεσεις δενονται ....

και οποιος ειναι καλος γονιος εχει να κανει γενικα με τον χαρακτηρα του και τη σταση του προς την ζωη ..και λιγοτερο με την αγαπη που εχει για το παιδι του ....

οι περισσοτεροι γονεις ειναι ανικανοι να μεγαλωσουν παιδια ...κι αναλογα με τις καταστασεις που συναντουν στην πορεια της ζωης τους φερονται και στα παιδια τους ....

ο πατερας σου επειδη δεν ηθελε την μητερα σου απεριψε κι εσενα ....

χωρις να σκεφτει οτι εσυ ησουν ενα αθωο παιδι που δεν ειχες καμια ευθυνη για ολο αυτο ....

κι οταν χρυσο μου οι ιδιες μητερες που ειναι περισσοτερο συναισθηματικες απο τους αντρες ....φερονται πολλες φορες σκληρα ....

πως να μην φερθει ενας αντρας .....που εκανε ενα παιδι με μια γυναικα που δεν την αγαπησε και που δεν σε μεγαλωσε για να δεθει μαζι σου ....

ηθελε να σε διαγραψει σαν υπαρξη πιο πολυ κακη μνημη εισαι γι αυτον ....και δεν νιωθει και καμια υποχρεωση ...

.πολυ γουρουνι ....

και τωρα .....ο αχαηρευτος εχει κανει μια αλλη οικογενεια ....και εχει μια αλλη γυναικα και σιγουρα τα παιδια αυτα τα αποδεχεται ....

και τ αγαπαει ...γιατι τα μεγαλωνει και ειναι επιλογη του σε αντιθεση με σενα ....

σε τετοιες περιπτωσεις λεω κακως που σταματησε η θανατικη ποινη ....

αν αυτη η σχεση μαζι του σε κανει να ισοροπεις ....κρατησε την εστω και ετσι ....

καταλαβαινω για ενα παιδι να εχει σημειο αναφορας τον πατερα του κι ας ειναι ο χειροτερος του κοσμου .....

αποδεσμευσου απ αυτη την ιδεα ...οτι καποια στιγμη ολα θ αλλαξουν και πορευσου μ οτι ψιχουλα σου δινει ....

κοιτα να βαλεις τις βασεις σου γερα για την ζωη σου μονη σου με την βοηθεια της μητερας σου κι οποιων ατομων σ αγαπανε .....

κι αυτον ο θεος θα τον τιμωρησει για ολη αυτη την αδικια να εισαι σιγουρη ....

εγω αν θες την συμβουλη μου την προσωπικη ...διεγραψε τον παντελως ...πες οτι σκοτωθηκε σ ενα ατυχημα .....

και πατα στα ποδια σου οσο μπορεις ....24 χρονων σπουδαζεις λες ...απο εδω και περα η ζωη ανοιγει διαπλατα μπροστα σου ....

να εισαι σιγουρη ολα θα τα καταφερεις αρκει να το θελησεις ....

ξερεις ποσοι ανθρωποι στην κοινωνια που ζουμε εχουν μεγαλωσει χωρις γονεις ....

η χωρις τον ενα γονιο ?

κι εχουν πετυχει ...εχουν κανει ωραιοτατες οικογενειες και αγαπανε τα παιδια τους ?

κοιτα μπροστα .....και θα δεις οτι οσο μεγαλωνεις θα νιωθεις ολο και πιο δυνατη και καποια στιγμη ....δεν θα τον χρειαζεσαι καθολου .....

αλλωστε εχεις διπλα σου την μαμα σου την θεια σου και τους αλλους συγγενεις .......τι λιγο ειναι αυτο ?

αλλοι δεν εχουν κανεναν .....

σκεψου στο μελλον ....ολοι εμεις που μεγαλωνουμε και χανουμε τους γονεις μας μονοι μας δεν μενουμε ?

αλλα επιβιωνουμε και χωρις αυτους ....γιατι αυτη ειναι η ζωη ....

Παράθεση:
Originally posted by Marion12
Ευχαριστώ πολύ σε όλους για τις απαντήσεις σας και τις πολυτιμες συμβουλές σας.

Έχω σκεφτεί κ εγώ να του μιλήσω αλλά ειλικρινά δεν το τολμώ και δε μου βγαίνει κιόλας καθώς ποτε στη μεταξύ μας σχέση δεν υπήρχε κατάθεση συναισθημάτων,μόνο απο εμένα υπήρξε καποιες φορες παλαιότερα,αλλά κ γιατι γενικά είναι απόμακρος και κρύος άνθρωπος.Οχι μόνο με εμένα ,με όλους τους ανθρώπους,ακόμη κ με τη γυναικα τ.Δεν μπορω να κάνω αυτή τη κουβέντα μαζί του.

Οσον αφορά τη σχέση της μητέρα μου με τον πατέρα μου ,είχαν χωρίσει πολύ ασχημα αλλά αυτο νομίζω έχει ξεχαστεί και απο τις δυο πλευρες μετά απο τοσα χρονια.Για την ακριβεια , ο πατέρας μου ποτε δεν είχε πραγματικά συναισθηματα για τη μητέρα μου,απλά αναγκάστηκε να την παντρευτει όταν έμεινε έγκυος . Ο πατερας του τον αναγκασε να το κανει καθώς όπως έλεγε δεν ήθελε να πληγει το ονομα τ στη περιοχη(και οι δυο γονεις μ ζουσαν σε κοντινα χωριά και ο παππους έπαιζε μεγαλο ρολο στα πολιτικα δρωμενα ).Μετά τον γάμο ομως ο πατερας μου ένιωθε καταπιεση,απατουσε τη μαμα μ μεχρι που αποφασισε να φυγει εξωτερικο να συνεχισει εκει τη καριερα τ. ελευθερος.
Αλλά και θυμωμένος να ναι με τη μητέρα μου,εγώ τη σχέση έχω;
Πάντα προσπαθούσα να τον πλησιάσω και η μητερα μ πάντα με ενθάρρυνε γι αυτο.

Μπορει να μαι λίγο μεγάλη για να επιζητώ τον πατέρα μου,αλλα νιώθω δυστυχως ανασφαλής ,αδύναμη χωρις το αντρικό πρότυπο,κάτι που φαινεται και στις σχεσεις μου με το άλλο φυλο και συνήθως επηρρεάζει.Η μόνη μου πραγματικη οικογένεια πλέον που έχω είναι μόνο η μητέρα μου ,η θεια μου και ο ξάδερφος μου.αλλά νιώθω ότι πέρα απο τη μητέρα μ δεν έχω κανέναν..

Για χρόνια ένιωθα υποδιέστερη απο τα άλλα παιδια π δεν ειχα πατερα.
Από τότε που ξεκίνησα τις πιο συχνές επαφές μ εκεινον και την οικογένεια του,ένιωσα καλύτερα,ανέβηκε η αυτοεκτίμηση μου αλλά παράλληλα νιώθω και αποξενωμένη καθώς μπήκα σε μια οικογένεια αλλά δεν έχω την ίδια μεταχείρηση.

Νομίζω πλέον ότι η μπάλα είναι στο γήπεδο του.Αυτός έφυγε και όταν γυρισε εγώ προσπάθησα να τον πλησιάσω για πολλά χρονια ,αντιμετωπίζοντας τις περισσότερες φορές την απάθεια του.Τώρα είναι σειρά του.

Αλλά πιστευω ότι αν το αφησω κ κόψω κάθε επαφήεκείνος δεν θα κάνει τίποτα και έτσι θα χάσω κάθε ελπίδα που ακόμη τρέφω..
Ευχαριστώ πολύ που με ξανακούσατε.

μην απογοητευεσαι. εχεις θετικα αισθηματα και αυτο ειναι καλο. Απλά πρεπει να τα εκφρασεις. Μην σκεφτεσαι αρνητικά.
Μπορει ο πατερας σου να χει χιλια δυο στο μυαλο του και σαν απομακρος που λες οτι ειναι, οντως να μην μπορει να εκφρασει τα δικα του συναισθηματα. Παντως απορριψη με την εννοια του δε θελω να σε ξερω, δεν νομιζω οτι βιώνεις. γνωριζεις τη συντροφο του ,τα αδερφια σου, εχεις επαφες μαζι τους. Εχεις οικογενεια.
Νομιζω πως πρεπει να επισκεφτεις εναν ειδικο, αν δεν το χεις κανει ηδη. Θα σε βοηθησει παρα πολυ. Διοτι εχεις πιασει το προβλημα. Θα δυναμωσεις και συ η ιδια. Και θα βοηθηθεις στο πως θα εκφρασεις τα συναισθηματα σου στο πατερα σου. Και ολα θα πανε καλα. Να καταλαβεις τι ειναι αυτο που θα θελες απο το πατερα σου για να αισθανθεις ισοτιμη με τα αδερφια σου. Συναισθηματα, πραξεις? Λογια? Τρυφεροτητα? Και να δεις ρεαλιστικα τι μπορεις να εχεις. Κοκ.
προς τζουλια.... χαλαρωσε και λιγο... θανατική ποινη και πιτσες μπλε.... Εχεις τη ταση να δραματοποιεις τις καταστασεις και να γραφεις βαρυγδουπες εκφρασεις.... Και δινεις συμβουλες του στυλ διεγραψε τον... Εσύ τον δικο σου πατερα θα τον διεγραφες?? Πλάκα κανουμε τωρα?? Οι σχεσεις αιματος ειναι ισχυροτατες. Εδώ παιδια ψαχνουν να βρουν τους γονεις τους μετά απο 30-40 χρονια.
το θεμα της κοπελιάς ειναι πως αυτη η σχεση αιματος να γινει και λιγο πιο ουσιαστική ωστε να καλυπτεται και νιωθει ομορφα.

ρε συ μοργκοτ .....τι ξυνοπικρο ατομο εισαι εσυ?

εισαι 35.... ουτε γαμο εχεις κανει ουτε παιδια και εχεις αποψη ....

και οι δηλωσεις μου ειναι βαρυγδουπες .....

το δεχομαι ...αλλα αυτη ειναι η αποψη μου τι να κανομεν τωρα .....

αν δεν προσεξες καλα ειπα στην αρχη οτι ......υπαρχουν πολλοι γονεις που ειναι ανικανοι να μεγαλωσουν παιδια ....

ειπα οτι κανουν παρα πολλα λαθη ...

επισης ειπα καταλαβαινω την επιθυμια της να νιωθει οτι ανηκει σε εναν πατερα και μια μανα οποιοι και να ναι αυτοι ....

παιδια μεγαλωνω μοργκοτ ...εγω τα ζω καθημερινα μεσα στην οικογενεια μου ......

δεν τα διαβαζω απο τα περιοδικα ....

επισης λεω οτι αν ημουν εγω ......με την ψυχολογια την τωρινη .....θα τον ειχα διαγραψει μια για παντα γιατι δεν του αξιζει να λεγεται πατερας ......

αιντε που δικιολογουμε ολα τα γουρουνια τωρα .....

για τα αλλα παιδια του ειναι σωστος εν τω μεταξυ .....

με τον καιρο θα το καταλαβει και το κοριτσακι αυτο ....και σταδιακα οταν θα μαθει να το διαχειριζεται θα απομακρυνθει ....

γιατι τωρα τον εχει αμεση αναγκη γιατι νιωθει συναισθηματικα ανασφαλης .....

μολις βρει εναν συντροφο που θα ειναι διπλα της θα την αγαπαει θα κανει την δικη της οικογενεια θα τα ξαναπουμε ....τοτε .....

αντε που ολο μου τη λες .....

ρε συ μοργκοτ .....τι ξυνοπικρο ατομο εισαι εσυ?

εισαι 35.... ουτε γαμο εχεις κανει ουτε παιδια και εχεις αποψη ....

και οι δηλωσεις μου ειναι βαρυγδουπες .....

το δεχομαι ...αλλα αυτη ειναι η αποψη μου τι να κανομεν τωρα .....

αν δεν προσεξες καλα ειπα στην αρχη οτι ......υπαρχουν πολλοι γονεις που ειναι ανικανοι να μεγαλωσουν παιδια ....

ειπα οτι κανουν παρα πολλα λαθη ...

επισης ειπα καταλαβαινω την επιθυμια της να νιωθει οτι ανηκει σε εναν πατερα και μια μανα οποιοι και να ναι αυτοι ....

παιδια μεγαλωνω μοργκοτ ...εγω τα ζω καθημερινα μεσα στην οικογενεια μου ......

δεν τα διαβαζω απο τα περιοδικα ....

επισης λεω οτι αν ημουν εγω ......με την ψυχολογια την τωρινη .....θα τον ειχα διαγραψει μια για παντα γιατι δεν του αξιζει να λεγεται πατερας ......

αιντε που δικιολογουμε ολα τα γουρουνια τωρα .....

για τα αλλα παιδια του ειναι σωστος εν τω μεταξυ .....

με τον καιρο θα το καταλαβει και το κοριτσακι αυτο ....και σταδιακα οταν θα μαθει να το διαχειριζεται θα απομακρυνθει ....

γιατι τωρα τον εχει αμεση αναγκη γιατι νιωθει συναισθηματικα ανασφαλης .....

μολις βρει εναν συντροφο που θα ειναι διπλα της θα την αγαπαει θα κανει την δικη της οικογενεια θα τα ξαναπουμε ....τοτε .....

αντε που ολο μου τη λες .....

εχεις μαθει να κρινεις το ολον βασιζομενη στο μερικο.

το οτι μεγαλωνεις παιδια δε σε κανει αυτοματως και αυθεντια. ειδικα σε τετοια πολυπλοκα θεματα. το πραγμα θελει κουβεντα. Και οχι αφορισμους. Καθησε και μιλησε η κοπελα με το πατερα της? Πως εισαι σιγουρη οτι δεν μιλανε οι ανασφαλειες της? Διοτι το γεγονος αποτι βλέπω ειναι πως η κοπελα παει σπιτι του, εχει καλες σχεσεις με αδερφια νεα συντροφο. Σιγουρα υπηρξε μια μεγαλη περιοδος της ζωής της που ο πατερας της εφυγε στο εξωτερικο. Ομως οι σχεσεις εχουν αποκατασταθει. Και μη ξεχναμε και κατι βασικο. Η μανα της τη μεγαλωσε... Φερει μεριδιο ευθυνης για τις ανασφαλειες που εχει και ενδεχομενως για την προβληματικη σχεση με το πατερα της.

Παράθεση:
μολις βρει εναν συντροφο που θα ειναι διπλα της θα την αγαπαει θα κανει την δικη της οικογενεια θα τα ξαναπουμε ....τοτε .....

δηλαδη σωνει και ντε πρεπει να υπαρχει καποιος να καλυπτει τις ανασφαλειες μας? και αμα αλλαξουμε στη πορεια? και πλεον δεν χωραμε μεσα του?
Δεν ειναι ετσι τα πραγματα. Η ευτυχια πηγαζει απο μεσα μας.

χρυσο μου μοργκοτ .......

δεν σου πηρα τα ηνια της αυθεντιας .....

γιατι εσυ απ οτι σε πιανω εισαι ο τυπος πες τα μου να μη στα πω ......

και οσο και να κρυβεσαι η χαρα της ηγεσιας δεν σ αφηνει ....

αλλα αντιπαρερχομαι με ελιγμο ....

διοτι ουδεμιαν διαθεσιν εχω δια αψυμαχιαν.....

και λεγω οτι αν διαβασεις.....

η κοπελλα λεει οτι εχει πλησιασει πατερα και οικογενεια αλλα παρ ολα αυτα το χασμα ειναι αμετρητο.....

διοτι θα πω αυτο το τετριμενο ...οι σχεσεις των ανθρωπων χτιζονται .....

ειτε οικογενειακες ειτε διαπροσωπικες ....

οσο για το κοριτσι ....την μητερα και τις οποιες ανασφαλειες μπορει να μπορουσαν να καλυφθουν και να την καταστησουν πιο δυνατη ....

αν το θεωρεις οτι ειναι ευκολο να γινει αυτο .....πες μας ολους μας τον τροπο για να λυσουμε και τις δικες μας ....

κατα τα αλλα με εκτιμηση στο στριμενο μοργκοτ .......μουτς......

Εισαι τοσο καλο και αγνο πλασμα και εκανες τοσα πολλα να δειξεις την αγαπη σου που δεν του αξιζει.Αρκετα σε πληγωσανε.
Τι να συζητησεις με ενα τετοιον ανθρωπο ?Παντως σε θαυμαζω!

Γιά όλα υπάρχει εξήγηση και ίσως να είναι τόσο πικρή που να μην χρειάζεται να προσπαθήσεις να την μάθεις.
Ο,τι εικόνα και αν σου δείχνει(η οποία όπως την περιγράφεις με στενοχώρησε τα μάλλα) εσύ να μην ξεχνάς πως έχετε το ίδιο αίμα.
Δεν μου πέφτει λόγος να κρίνω,κυρίως από σεβασμό στον θεσμό και τον άνθρωπο, αλλά σε συμβουλεύω(εάν το επιτρέπεις) να κρατήσεις τη μαγεία των εννοιών "πατέρας-μητέρα-οικογένεια" μέσα σου.
Αντάμοιψε την όποια αδιαφορία με μία αγκαλιά και δεν θα βγείς χαμένη!

Θα σου πρότεινα να σταματήσεις την επικοινωνία με τον πετέρα σου και να δείς αν προσπαθήσει αυτός να σε πάρει ένα τηλέφωνο και γενικά να μιλήσει μαζί σου. Μόνο έτσι θα δείς αν ενδιαφέρεται για σένα.

Υπάρχει μια κατηγηορία ανθρώπων που μπορεί να δείχνουν κρύοι και να μην δείχνουν έμπρακτα το ενδιαφέρον τους στους άλλους αλλά από μέσα τους μπορεί να νοιώθουν κάτι καλό και να μην το εκφράζουν. Έχεις κάνει ήδη προσπάθεια από την δική σου την μεριά χωρίς αποτέλεσμα, με την συζήτηση δεν θα κερδίσεις τίποτα, μπορεί να ακούσεις μόνο δικαιολογίες ή να τον βάλεις σε δύσκολη θέση τον άνθρωπο. Αν δεν βρείς ανταπόκριση από αυτό και δεν προσπαθήσει να έρθει σε επικοινωνία μαζί σου ο πατέρας σου μετά από κάποιον καιρό απλά διέγραψέ τον. Επίσης συμφωνώ με όλα όαα είπε η tzoulia49

Παράθεση:
Originally posted by OperServ
Θα σου πρότεινα να σταματήσεις την επικοινωνία με τον πετέρα σου και να δείς αν προσπαθήσει αυτός να σε πάρει ένα τηλέφωνο και γενικά να μιλήσει μαζί σου. Μόνο έτσι θα δείς αν ενδιαφέρεται για σένα.

Υπάρχει μια κατηγηορία ανθρώπων που μπορεί να δείχνουν κρύοι και να μην δείχνουν έμπρακτα το ενδιαφέρον τους στους άλλους αλλά από μέσα τους μπορεί να νοιώθουν κάτι καλό και να μην το εκφράζουν. Έχεις κάνει ήδη προσπάθεια από την δική σου την μεριά χωρίς αποτέλεσμα, με την συζήτηση δεν θα κερδίσεις τίποτα, μπορεί να ακούσεις μόνο δικαιολογίες ή να τον βάλεις σε δύσκολη θέση τον άνθρωπο. Αν δεν βρείς ανταπόκριση από αυτό και δεν προσπαθήσει να έρθει σε επικοινωνία μαζί σου ο πατέρας σου μετά από κάποιον καιρό απλά διέγραψέ τον. Επίσης συμφωνώ με όλα όαα είπε η tzoulia49

Ο συγκεκριμένος νομίζω ότι το εχει αποδείξει και με βούλα τι μέρος του λόγου είναι!!! Ας πάει σπιτάκι του να ξεκουραστεί!!!!!!!!!

του εχεις μιλησει ποτέ ευθεως για τον λογο που σε απορριπτει; γιατι ολοφανερα η οποια σχεση σας κρατιεται αποκλειστικα απο εσενα. εγω θα τον ρωτουσα στα ισια.. μηπως εχει αρνητικα συναισθηματα για τη μαμα σου και κατ' επεκταση για σενα; (αδικο και λαθος μεν, μπορει να συμβαινει δε).
καταλαβαινω οτι σε πληγωνει πολυ η σταση σου, αλλά δεν μπορεις κιολας να εκλιπαρεις για την αγαπη του. δεν αξιζει τον κοπο. καλυτερα να το αποδεχτεις. αλλά στη θεση σου θα ηθελα μια απαντηση στο ''γιατι'' μου ως παιδι.

Καταρχην το οτι οι γονεις μας ειναι ανθρωποι και οχι αυθεντιες

ισχυει για ολους ανεξαιρετως! Καποιοι κανουν μεγαλυτερα
λαθη, καποιοι μικροτερα, καποιοι δεν κανουν λαθη επειδη δεν
τους δοθηκε η ευκαιρια!

Δεν μπορεις εννοειτε!! και να μην το κανεις ποτέ! να προσποιεισαι
οτι δεν υπαρχει! Ακομα και πεθαμενος να ειναι καποιος γονεας
υπαρχει μεσα μας σαν συμβολο. Οποτε μπορεις να καταλαβεις
οτι να γυρισεις τη πλατη στο προβλημα σαφως δεν σε βοηθαει
σε κατι παραπανω. Θα νιωθεις αναπηρη και το εχουν κανει πολλοι
ανθρωποι στη ζωη τους αυτο! με μονο αποτελεσμα τον πονο
και τον "ακρωτηριασμο" απο σημαντικες χαρες της ζωης.

Υπαρχει σαφως ενα προβλημα με τον πατερα σου.. εγω θα ελεγα
και με την μητερα σου, το οποιο χρειαζεται να τοποθετησεις μεσα σου
για να προχωρησεις χωρις ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ.. οπως ολοι μας κανουμε σε αυτη
τη ζωη καποια στιγμη!.. Δεν σημαινει ομως οτι θα πρεπει να το κανεις
αυτο με θυμο!.. Θα πρεπει να βελτιωσεις τη σχεση σου.. μεσα σου...
και τα ασχημα συναισθηματα να τα μετουσιωσεις. Αυτο πως μπορει να γινει?

Θα γινει με πραξεις.. Η πιο σωστη κινηση ειναι φυσικα να μιλησεις
με τον πατερα σου, οσο δυσκολο και αν σου ειναι. Να εχεις μια μικρη
συζητησουλα. Να ξερεις.. οτι η αγαπη που διαστρεβλωθηκε στο δρομο και δεν
ηρθε προς τα εσενα.. δεν ποναει μονο εσενα.. αλλά ποναει εξισου και τον πατερα σου!
ο οποιος μπορει σαν ανθρωπος να μην μπορει να το διαχειριστει..
και να μην ξερει τι να κανει. Εδω ερχεσαι εσυ..

Πολλες φορες τα παιδια.. βοηθαμε τους γονεις μας. Μην πω πως τις περισσοτερες ετσι συμβαινει!
Εμεις τους "σωζουμε".. και οχι αυτοι εμας! Εμεις παιρνουμε
τις αμαρτιες τους και κουβαλαμε τα λαθη τους! Και εμεις
ειμαστε αναγκασμενοι, ΕΑΝ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΜΑΣ.. να
διορθωσουμε εαν γινεται τον λαθασμενο δρομο της αγαπης. Οχι για αυτους...
αλλά για εμας!! Για να μπορεσουμε να προχωρησουμε παρακατω!

Εσυ λοιπον.. με την αγνοτητα σου.. και με την δικαιολογημενη ελλειψη
που νιωθεις θα χτυπησεις τον κουδουνα. Εσυ που αυθορμητα
σου βγαινει η αναγκη.. γιατι ετσι πρεπει να νιωθεις.. εσυ
που αναγνωριζεις τι δεν σου εχει δωθει!.. θα χτυπησεις την πορτα
στον πατερα σου!.. Εκεινος ισως να νιωθει τυψεις..
ισως εχει να παλεψει με τα δικα του τερατα.. με τις δικες του ενοχες
και με τα δικα του λαθη.. και ολο αυτο να βγαινει ως προς
εσενα με απραξια και αμηχανια.
Ο πατερας σου δημιουργησε οικογενεια.
Σημαινει οτι ειναι ενας ανθρωπος που αναλαμβανει τις ευθυνες του πλεον.
Δεν ειναι ευθυνοφοβος.. δεν ειναι οτι ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να ΕΙΝΑΙ ΠΑΤΕΡΑΣ.
Δεν μπορει λοιπον να εχει αποδεχτει το ρολο του ως πατερας
μονο για τα αλλα παιδια! .. Τον εχει αποδεχτει και για εσενα. Απλα
στην δικια σου περιπτωση τα πραγματα καπου στραβωσαν...

Βοηθησε τον.. να σε βοηθησει.. Και αυτο θα σας
κανει ακομα πιο αγαπημενους..