απιστία

απιστία

καλησπερα..είναι η πρώτη φορα που γράφω,,,είναι η πρώτη φορα που δεν μπορώ να σταθώ στα πόδια μου...πριν δυο μέρες επιβεβαίωσα τον χειρότερο εφιάλτη μου..ο άντρας μου με απατα και το παραδέχτηκε. μεγάλωσα ως παιδί χωρίσμενων γονιών..και παρότι οι γονείς μου κατάφεραν με τα χρόνια να έχουν μια καλή ..τουλάχιστον ανθρώπινη ..σχέση..παρόλα αυτά επειδή χώρισαν απο τρίτο πρόσωπο...μου πήρε χρόνια να το απο δεχτώ...και ακόμα και τώρα πιστεύω ότι. ο χωρισμός είναι άσχημο πράγμα. είμαι με τον άνδρα μου έντεκα χρόνια. σχεδόν επτά παντρεμένοι..με τα καλά μας και τα κακά μας...πριν ενάμιση χρόνο η αλήθεια είναι ότι ρουτινιασαμε..και ενώ προσπαθούσα με και για δεύτερο παιδί..δεν ερχόταν. τότε ο άνδρας μου άρχισε να βγαίνει με μια άλλη..η σχέση τους κράτησε δυο μήνες ώσπου του είπα ότι είμαι εγκυος και εκεί τη σταμάτησε. σημείωση ότι αυτή η γυναίκα είχε επίσης μέινει εγκυος και φυσικά το έριξε. ήταν χωρισμένη δις φορές με δυο παιδιά. η γυναίκα αυτή ήταν παλιά σχέση του άντρα μου. που όμως είχαν κρατήσει φιλική σχέση..αυτή την εγκατέλειψε ο άντρας της...και ο δικός μου της βρήκε δουλειά στην εταιρεία του. του τα έριξε και. δικός μου ενέδωσε..διέκοψαν και δυο μήνες αφού γέννησαν πάλι τον πλησίασε ερωτικά και αυτός πάλι ενέδωσε. απο προχθές που το Ανακάλυψα, το συζήτησα πολύ μαζι του. διάβασα την επόμενη μέρα ψυχολογία και πάλι τον συζήτησα. εχω δυο παιδιά και το ενα πέντε μηνων..τον άνδρα μου τον αγαπώ ..έχουμε κανει πολλα μαζι και δεν μπορώ νατα διαγραψω. μου είπε ότι συναισθηματικά ρουτίνιασε σε και απλά έφυγε η ψυχή του απο μένα. μου είπε ότι με αγαπάει και ότι με εκτιμά..αλλά κουράστηκε..μου είπε ότι απο γυναίκα Εγινα μονο μάνα. και όσο και αν τους φρόντιζα όλους..χάθηκε το ερωτικο στοιχείο. ανέλαβα τις ευθύνες μου για τότε...είχα και εγώ βαλτώσει. ...αλλά ποτέ δεν θα τον απατουσα.μου είπε ότι είναι μπερδεμενος...ότι δεν ξέρει πως να επιστρέψει συναισθηματικά..συζητήσαμε πολύ..του είπα ότι μπορώ να τον συγχωρήσει εφόσον σταματήσει με την άλλη..και του ζήτησα να ξανά προσπαθήσουμε.αυτο είπαμε...αλλά κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει..είμαι απεγνωσμένη. διαβάζω συνεχώς άρθρα για την απιστία..σκέφτομαι τα παιδία μου..δεν θέλω να χώρισω..όσο και αν ακούγεται παράλογο. το μόνο που ήθελα ήταν να γερασουμε μαζι...να δούμε τα παιδιά μας όπως θελουμε. ειλικρινά στην εγκυμοσυνη και στην γέννα τον ένιωθα πολύ κοντά μου...είχα σκοπό να προσπαθήσω να μας ανανέωσω..αλλά δεν πρόλαβα..νομίζω ότι κάπου και αυτός βολευτηκε. ανανεώνονται χωρίς όμως να χαλάει την οικογενειακή γαλήνη. μετά τον ερχομό της μπεμπας μας..ήμουν τοοοοσο ευτυχισμένη. όλοι μου έλεγαν ότι έλαμψαν. τον αγαπώ...θέλω την οικογένεια μου μαζι...φοβάμαι..φοβάμαι..

κοπελια σε νωθω πιστεψε το και εγω τα εχω κανει χαλια στο γαμο μου και προσπαθω να κανω τα παντα να τον ξαναφτιαξω....
σαν αντρας σου μιλαω διεκδικισε τον αντρα σου κανε τα παντα για αυτον.....μιλα του πες του τι ζηταει απο εσενα και κανε τα παντα για να τον κερδισεις.. μιλα του ομως ειλικρινα οτι σκεφτεσαι ισως αυτο σας βοηθησει.. ενας αντρας οτι και να κανει την οικογενεια του την εχει πανω απο ολα... στο χερι σου ειναι να τον ξανακερδισεις...πες του τι θελει για να μην φευγει και παει σε αλλες... καποιος λο
γος υπαρχει δεν μπορει..........η αλλη δηλαδη τι παραπανω απο εσενα εχει?? κερδισε τον.. μιλα του ..και θα δεις οτι ολα θα φτιαξουν.....εχεις δυο παιδια.....
κανε τα παντα...

να ζητησετε βοηθεια απο ειδικο συμβουλο ζευγαριων. να βαλετε κατω τα δεδομενα και να επαναπροσδιορισετε τη σχεση σας.
το θεμα δεν ειναι η απιστια (το κερασακι στη τουρτα) αλλά αυτά που σου λεει για την συναισθηματικη αποσταση. Κακα τα ψεματα να ξερεις οτι πρεπει να τον συγχωρησεις ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ εφοσον τον θες. Σιγα σιγα και θελει χρονο. Και βεβαια ειλικρινια και σεβασμο. Οχι κουτοπονηρες τακτικες και συναισθηματικα παιχνιδια.
Και να γινεις σιγα σιγα γυναικα και πάλι...

Δε μας είπες την άποψη του άντρα σου.
Εκτός απο το κλασικό " θέλω να ξαναπροσπαθησουμε"
τον ρωτησες αν την ερωτεύτηκε ή αν ήταν απλα ενθουσιασμός για το καινούργιο;;;
Τι σου απάντησε;;;
Σου ζήτησε συγγνώμη ειλικρινά;;
Σου υποσχέθηκε ότι θα ξεκοψει; Εδειξε καλύτερη συμπεριφορά προς εσένα;;;
Σε αγαπάει;;; Ή σε εχει ξεγραψει απο τότε που σε αντικατέστησε;;;

Συμμεριζομαι απολυτα την αγωνια σου και την απογνωση σου και ευχομαι πραγματικα να μπορεσετε να γεφυρωσετε τα κενα.Αντιλαμβανομαι επισης πως το να "ανανεωνεται" εξωσυζυγικα ο συζυγος σου ειναι κατι που δε σε ενοχλει,αρκει να μενει δεμενη η οικογενεια και εκεινος να επιστρεφει σε αυτην.

Καταλαβαινεις φανταζομαι πως η συναισθηματικη απομακρυνση και η δημιουργια παραλληλης σχεσης, διαφερει πολυ απο την απιστια της μιας βραδιας.Δεν ξερω εαν ειναι η πρωτη φορα αυτη που το αντιληφθηκες ή η δευτερη (δεν ειναι σαφες),ομως εφοσον εισαι σιγουρη πως μπορεις να το ξεπερασεις,εχοντας στο νου σου την πιθανοτητα να ξανασυμβει και ο συζυγος σου ειναι επισης διατεθιμενος να προσπαθησει προς την ιδια κατευθυνση,εμπρακτως,ισως μια συμβουλευτικη οπως ανεφερε κι ο morgoth θα βοηθουσε.

Απο την αλλη καλο θα ηταν να προετοιμαζες καπως τον εαυτο σου,απλα εχοντας στο νου σου πως ολα ειναι πιθανα,ακομα και η χειροτερη εκδοχη.

Ο χωρισμός είναι άσχημο πράμα, αλλά να ζεις με το φόβο του είναι πιο άσχημο ακόμα, κ να είσαι αναγκασμένος να μένεις με κάποιον που η ψυχή του είναι αλλού, μόνο κ μόνο γιατί φοβάσαι η δεν μπορείς να σταθείς μόνη σου στα πόδια σου, σε κάνει να νοιώθεις εξαρτημένη, άβουλη κ υποχείριο στις διαθέσεις όποιου μπορεί να σε ελεγξει...σε κάνει...κατοικίδιο...
Έχεις δυό παιδιά. Εχουν μια μάνα τρομαγμένη, παραμελημένη, ανικανοποίητη.

Νομίζεις δε θα σε πάρουνε πρέφα; Ωραίο πρότυπο...

Ασε που μετά από μια δεκαετία, το μόνο που θάχει μείνει από τον θεσπέσιο αυτό έρωτα, θάναι μνησικακία, εκδίκηση, κρυμμενη έχθρα, απογοήτευση...
Εχω βαρεθεί να βλέπω΄γύρω μου, ώριμα ζευγάρια να μαχαιρώνονται με πικρό χαμόγελο...αναζητώντας μάταια, την ικανοποίηση κ την πληρότητα που δεν έζησαν όταν ακόμα είχαν την ευκαιρία να το κάνουν...κ δείλιασαν...
Δεν έχεις πρόβλημα με το γάμο σου, με τον εαυτό σου έχεις πρόβλημα, είσαι τρομοκρατημένη, αδύναμη κ ανίκανη ν αναλάβεις τις ευθύνες σου...χρειάζεσαι βοήθεια όπωσδηποτε.

Όχι για να φέρεις πίσω τον άντρα σου, για να βρεις τον εαυτό σου.
Αυτός είναι που θα σου δώσει πίσω την αληθινή σου οικογένεια, όποια κ νάναι...
Μια ζωή είναι μόνο χρυσή μου, σύντομη όσο κάνει μια στάλα να πέσει στο νερο...αξίζει να την περάσεις δεμένη στις προκαταλήψεις σου;

Αγαπητη stalitsa,
Η ζωη καμια φορα μας δοκιμαζει με το χειροτερο εφιαλτη μας.
Ειναι σα να μας κοροϊδευει, σα να τεσταρει τα αδιαπραγμάτευτα μας.
Κι εκει ακριβως βρισκετι η ουσια. Τόσο οσο αφορα εσενα, οσο και για τον συζυγο σου.
Εγραψες πως "φυσικα η αλλη γυναικα, εριξε το παιδι."
Όχι καλη μου, δεν ειναι "φυσικο" αυτο. Ενα σημαδι ειναι, καθολου ευκαταφρονητο.
Κανεις πολυ καλα και διαβαζεις, ομως.... ειναι τοσο σημαντικη η στιγμη σου και πρεπει τοσο αδικα να παρεις αποφάσεις "χθες" και να τις πραγματωσεις κι ολας.
Τον αγαπάς και αυτο βγαινει.
Και πώς να μην νιωθεις λατρεια και απόλυτο δεσιμο, οταν βρισκεσαι στην πιο τρυφερη ηλικια της γυναικας, εκεινη που μαθαινει να ανασταινει τα παιδια της.
Εκεινη που "δημιουργειται η οικογενεια".
Για του αντρες ολα αυτα τα χρονια,
(τα πρωτα χρονια μεχρι να πανε τα παιδια σχολειο και να ξεκολλησουν και αυτα απο εμας αλλα και εμεις απο αυτα)
απλα ειναι χρονια που εισπραττουν αρνηση, ερχονται δευτεροι, νιωθουν απορριψη, νιωθουν "λίγοι", ακομα και αν δε μας περνα στιγμη απο το νου ουτε σαν σκεψη, ακομα και αν το θεωρουμε άδικο, ή παραλογο.
Ναι εινι αδικο να περιμενεις απο μια γυναικα την ωρα που την τρωει η ανασφαλεια, την ωρα που ψαχνει τροπους και αντοχες να ειναι σε ολα (σε οσα μπορει να διακρινει) σωστη και τυπικη και να σταθει στο υψος των περιστασεων, ναι ειναι αδικο να την κατηγορησεις για ελλειψη ενδιαφεροντος στο προσωπο σου, αλλα... ξερεις κατι;
Το πηρα πια αποφαση. Οι αντρες ετσι ειναι. Μεγαλα εγωιστικα παιδια. (με αγαπη το λεω).
Ναι παιδια, που ξαφνικα η μαμα σταματα να τα εχει προτεραιοτητα.
Που αντι να σκεφτει στο τελος μιας ολεθριας "μητρικης" μερας να μεταμφιεστει σε τοπ μοντελ για χαρη τους, αυτη πεφτει στο κρεββατι ήδη κοιμισμενη.
Και ολα αυτα τους οδηγουν στο να ειναι "επιρρεπής"; σε οποιαδηποτε άλλη αιθερια υπαρξη που δε δειχνει κουρασμενη, που δεν ζητα συμπαρασταση, που δεν ζητα τιποτα άλλο περα απο στιγμες διασκεδασης και ανατασης.
Οκ, ετσι φαινεται. Μα σε αυτο ακριβως πονταρουν ολες εκεινες οι καταπληκτικες "κυριες" που εμφανιζονται ως μουσες τους.

Το θεμα ομως εδω ειναι εσυ τι θελεις, και ΕΣΥ ποσο διατεθιμενη εισαι να υπερβεις τις ανοχες, τις αντοχες, τα ορια σου. Σε σενα θα πεσει το βαρος.
Γιατι μπορεις να εχεις ξανα την οικογενεια που ονειρευτηκες. Μπορει να γινει ολο αυτο ενα κακο ονειρο, και ναι, εκεινος μπορει να το αφησει πισω του.
Το ζητουμενο ειναι αν μπορεις ΕΣΥ να συγχωρεσεις.
Ξερω, ξερω, θα πεις ναι. Αλλα!...
Αν πεις το ναι, αν κανεις ολα οσα απαιτουνται ωστε εκεινος να πειστει πως μπορεις να ξεχασεις και να ειστε μαζι αρμονικα, τοτε ποτε μα ποτε δεν θα πρεπει να επανελθεις.
Και αυτο για να γινει, θεμελιωνεται "σημερα"
Δε θα ειναι εξυπνο εκ μερους σου να συζητησεις προσωρινα αυτο που εμαθες, που ζεις, με οικειους σου, με ανθρωπους που γνωριζει και συναναστρεφεται. Γιατι ετσι του στερεις την οποιαδηποτε προσπαθεια επανορθωσης στο μελλον.
Δωστου αξια, βαλτον στην οικογενεια σας, δωστου να καταλαβει "πες του" πως τον θελεις πισω για ΣΕΝΑ, όχι για τα παιδια, οχι για το καλο σας ονομα, οχι γιατι εισαι παιδι χωρισμενων γονιων. Για σενα και μονο.
Συζητειστε. Ξανα και ξανα, παλι και παλι. Αφησε κατα μερους τα παιδια και βρες χρονο μονο για εσας τους δυο.
Αν ειναι δυσκολο; Ακατορθωτο θα ελεγε ο οποιοσδηποτε.
Πιστεψε με ομως. Ειναι απολυτως δυνατο.
Αν τον θελεις πισω, εχεις τεραστιο αγωνα. Τοσο τεραστιο που θα φτασεις να πεις πως ηταν πιο ανωδυνο να τον εστελνες στο πατρικο του.
Ομως αν πετυχει, θα του εχεις δωσει τη δυνατοτητα να γινει αντρας.
Μιλας πολυ ωριμα και φαινεσαι πολυ συγκροτημένη.
Δε σε φοβαμαι.
Μονο μην αφεθεις. Θα σου πω μια αγαπημενη κουβεντα απο ενα πολυ αγαπητο μελος εδω, ελπίζω να μου συγχωρεσει την... αναπαραγωγη : "Δε θα πεθανεις stalitsa επειδη ο αντρας σου ξαφνικα τρελλαθηκε".
Σηκω πανω και ανασυγκροτησου. Δες ποια εισαι και τι ζητας.
Ανακαλυψε τί σου αξιζει και ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕ ΤΟ.
Ναι, διεκδικησε τον αντρα σου. Σε παιρνει ακομα.
Εχε στο νου σου, πως κι αυτος μπορει να φοβαται, και μονο η ενοχη, μπορει να τον απομακρυνει. Στασου στο υψος σου, μπροστα του και πιαστον απο το χερι. Αν τον αγαπας, οδηγησε τον.
Αν σε αγαπαει θα σταθει διπλα σου πραγματικα, οχι σα σωμα, μα σαν οντοτητα. Μα αυτα πες του τα. Μην τα κρατας μεσα σου. Στα ισα, χωρις κλαματα, χωρις καυγαδες, να σαι σταθερη και αμμεση. Γυναικα και βραχος. ΣΕ ΟΛΑ!!

(και ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ να συγκριθεις με την αλλη, ουτε μεσα σου, ουτε μπροστα του. Απλα δεν υπαρχει συγκριση. Αυτο καταλαβε το)

Φιλεναδα μου Εσπε,η αληθεια ειναι πως περιμενα εναγωνιως την απαντηση σου σε αυτο το θεμα.....ηξερα πως δεν υπηρχε περιπτωση να μην απαντησεις.....εαν επεφτε στην αντιληψη σου......

Απο αυτο αλλα και απο αλλα σου κειμενα,διαπιστωνω σχεδον παντα ποσο αθελα σου (πιστευω!) δικαιολογεις τους αντρες....ειτε παρουσιαζοντας τους σαν "μεγαλα παιδια" ....ειτε σαν παραμελειμενα πλασματα.....ειτε σαν αμαθους και επιρεπεις εφηβους......και προτρεπεις σχεδον παντα τις γυναικες να κανουν εναν αγωνα,που και μονο που τον διαβαζει καποιος........εχει εξαντληθει.Δεν βλεπω ομως πουθενα να αναφερεσαι στη αλλη πλευρα.....ισα ισα θα πρεπει η γυναικα να κανει και τη δικη του δουλεια....να τον κρατησει απο το χερακι...να μην γνωστοποιησει πουθενα τον καημο της μη και του χαλασει τη φημη και πως θα ξαναβγει στην κοινωνια....να περασει τον γολγοθα της μονη ουσιαστικα αλλα παραλληλα να στεκεται "βραχος" και μαχιμη σε ολους της τους ρολους...της μανας...της εργαζομενης....της νοικοκυρας...της συζηγου...της ερωμενης-πλανευτρας....να τον προστατευσει....να τον κανακευσει....να τον νταχτιρντισει.....να τον καθησυχασει....να τον συμμαζεψει...να τον τοποθετησει στο βαθρο του.....

Αυτη τη γυναικα με ολα αυτα τα βαριδια ποιος και ποτε θα την ελαφρυνει?.....ποιος θα της δωσει αβιαστα και αυθορμητα την αξια που της πρεπει.....το κοινωνικα αυτονοητο γινεται προσωπικα βολικο και σε ολους "διαφευγει" οτι δεν ειναι ετσι!.....

Δεν ισχυριζομαι σε καμια περιπτωση να μη παλεψει ενας ανθρωπος για την οικογενεια και την σχεση του....ομως αυτο θα πρεπει κατα τη γνωμη μου να γινει σε ευθεια αναλογια με οση αξιοπρεπεια αυτη η σχεση εχει επιστρεψει στον ανθρωπο αυτο.....διοτι αν γινει με λιγοτερη ή καθολου,τοτε κινδυνευει να παγιωθει ως mondus vivendi ......

Αυτο στο οποιο θελω ουσιαστικα να καταληξω ειναι πως δεν μπορω να σκεφτω πως περαν της φυσικης αδικιας,λογω ανισου αγωνα που υφισταται ηδη μια γυναικα και που για ολους ειναι "απλα ετσι, γιατι ετσι ειναι η φυση της και η ζωη",αλλα παρ ολα αυτα παραμενει σταθερα και διαχρονικα το αδυναμο φυλο,ειναι δυνατο να αξιωνουμε να σηκωνει στις πλατες της εξ ολοκληρου το βαρος των λαθων των αλλων και δει των αντρων,σαν να προκειται για προστατη αυτων οπως στην περιπτωση των παιδιων?Για ποιο λογο να απωμιζεται τοσο φορτιο το οποιο μαλιστα ειναι και ανευ αποζημιωσεως?

Με αγαπη

Παράθεση:
Originally posted by stalitsa2111
η γυναίκα αυτή ήταν παλιά σχέση του άντρα μου. που όμως είχαν κρατήσει φιλική σχέση..αυτή την εγκατέλειψε ο άντρας της...και ο δικός μου της βρήκε δουλειά στην εταιρεία του. του τα έριξε και. δικός μου ενέδωσε..διέκοψαν και δυο μήνες αφού γέννησαν πάλι τον πλησίασε ερωτικά και αυτός πάλι ενέδωσε.

Να λοιπόν που βγαίνουμε γι' ακόμα μια φορά αληθινοί σ' αυτά που λέμε... ότι οι φιλικές σχέσεις με πρώην που σε οποιαδήποτε φάση της ζωής ξαναγίνονται νυν, "έχουν κλείσει τα καλύτερα τα σπίτια"...

Είναι που μπορέσαμε να εντρυφήσουμε στο βιβλίο της ζωής και να διαβάσουμε τα κομμάτια εκείνα που οι άλλοι τα περνάνε στο ντούκου... γιατί προφανώς έτσι είναι πιο βολικά γι' αυτούς...

Για να γυρίσω στο θέμα, πιστεύω πως όλα είναι στο χέρι της θεματοθέτριας.
Σε αυτή την περίπτωση, πρέπει να προσπαθήσει πάρα πολύ να ξαναγίνει η γυναίκα που πρωτοερωτεύτηκε ο άντρας της.

Και φυσικά, θα πρέπει να του δώσει να καταλάβει ότι στη ζωή δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα στα μέτρα μας.

Τρίτος άνθρωπος ανάμεσα σ' ένα ζευγάρι δε χωρεί... με καμία ιδιότητα... όταν μάλιστα υπάρχει ερωτική προϋπηρεσία με κάποιο από τα μέλη του ζευγαριού...

Nefelena μας, δυστυχώς, σ' αυτήν την περίπτωση, από τον άντρα δεν μπορούμε να ζητήσουμε ευθύνες.
Γιατί απλά είναι ανίκανος να αντισταθεί στην πολιορκία μιας γυναίκας που θα του γυαλίσει (εφόσον βέβαια νιώθει συναισθηματικά απομακρυσμένος από τη γυναίκα του).
Και αν ένας άντρας είναι ανίκανος όσον αφορά αυτό, δεν μπορείς να του βάλεις με το ζόρι μυαλό...
Το μόνο που χρειάζεται είναι να ξανανιώσει ερωτευμένος με μια γυναίκα που τον ποθεί... κι αν είναι η γυναίκα του, ακόμη καλύτερα...

Παράθεση:
Originally posted by nefelena
Φιλεναδα μου Εσπε,η αληθεια ειναι πως περιμενα εναγωνιως την απαντηση σου σε αυτο το θεμα.....ηξερα πως δεν υπηρχε περιπτωση να μην απαντησεις.....εαν επεφτε στην αντιληψη σου......

Απο αυτο αλλα και απο αλλα σου κειμενα,διαπιστωνω σχεδον παντα ποσο αθελα σου (πιστευω!) δικαιολογεις τους αντρες....ειτε παρουσιαζοντας τους σαν "μεγαλα παιδια" ....ειτε σαν παραμελειμενα πλασματα.....ειτε σαν αμαθους και επιρεπεις εφηβους......και προτρεπεις σχεδον παντα τις γυναικες να κανουν εναν αγωνα,που και μονο που τον διαβαζει καποιος........εχει εξαντληθει.Δεν βλεπω ομως πουθενα να αναφερεσαι στη αλλη πλευρα.....ισα ισα θα πρεπει η γυναικα να κανει και τη δικη του δουλεια....να τον κρατησει απο το χερακι...να μην γνωστοποιησει πουθενα τον καημο της μη και του χαλασει τη φημη και πως θα ξαναβγει στην κοινωνια....να περασει τον γολγοθα της μονη ουσιαστικα αλλα παραλληλα να στεκεται "βραχος" και μαχιμη σε ολους της τους ρολους...της μανας...της εργαζομενης....της νοικοκυρας...της συζηγου...της ερωμενης-πλανευτρας....να τον προστατευσει....να τον κανακευσει....να τον νταχτιρντισει.....να τον καθησυχασει....να τον συμμαζεψει...να τον τοποθετησει στο βαθρο του.....

Αυτη τη γυναικα με ολα αυτα τα βαριδια ποιος και ποτε θα την ελαφρυνει?.....ποιος θα της δωσει αβιαστα και αυθορμητα την αξια που της πρεπει.....το κοινωνικα αυτονοητο γινεται προσωπικα βολικο και σε ολους "διαφευγει" οτι δεν ειναι ετσι!.....

Δεν ισχυριζομαι σε καμια περιπτωση να μη παλεψει ενας ανθρωπος για την οικογενεια και την σχεση του....ομως αυτο θα πρεπει κατα τη γνωμη μου να γινει σε ευθεια αναλογια με οση αξιοπρεπεια αυτη η σχεση εχει επιστρεψει στον ανθρωπο αυτο.....διοτι αν γινει με λιγοτερη ή καθολου,τοτε κινδυνευει να παγιωθει ως mondus vivendi ......

Αυτο στο οποιο θελω ουσιαστικα να καταληξω ειναι πως δεν μπορω να σκεφτω πως περαν της φυσικης αδικιας,λογω ανισου αγωνα που υφισταται ηδη μια γυναικα και που για ολους ειναι "απλα ετσι, γιατι ετσι ειναι η φυση της και η ζωη",αλλα παρ ολα αυτα παραμενει σταθερα και διαχρονικα το αδυναμο φυλο,ειναι δυνατο να αξιωνουμε να σηκωνει στις πλατες της εξ ολοκληρου το βαρος των λαθων των αλλων και δει των αντρων,σαν να προκειται για προστατη αυτων οπως στην περιπτωση των παιδιων?Για ποιο λογο να απωμιζεται τοσο φορτιο το οποιο μαλιστα ειναι και ανευ αποζημιωσεως?

Με αγαπη

Όντως φιλεναδα δεν καταφερα να μεινω αμετοχη σε αυτο το θεμα, αλλα....
Αχ βρε Νεφελενα μου, με παρερμηνευσες τελειως .
Ελπιζω η stalitsa όμως να διαβασει προσεκτικα το κειμενο.
Αν παρεις ως δεδομενο πως δεν ειμαι με το δικό του μερος, ίσως μπορεσεις να "διαβασεις" τι της γραφω.
Βλέπεις, συμπεριφορες σαν του συζυγου της stalitsa, δεν καταφερα να τις δικαιολογησω ακομα και σε περιπτωσεις που πραγματικα προσπαθησα.
Καταφερα ομως τα τελευταια χρονια να τις κατανοησω. Ίσως γιατι πολλαπλασιαστηκαν με ρυθμους τυφωνα τελευταια.
Δε με ενδιαφερει ο συζυγος αυτη τη στιγμη. Ουτε το πως ουτε το γιατι.
Το μονο που θεωρω απαραιτητο ειναι να μην βουλιαξει η stalitsa.
Θεωρω απαραιτητο με καποιο τροπο που η ιδια θα βρει, να παρει το χρονο της, χωρις να χρειαστει να αποφασισει δραστικά.
Δεν της ειπα να αγωνιστει να τον κερδισει. Της ειπα πώς ΑΝ θελει, γινεται. Και γινεται με αγωνα και πολυ κοστος προσωπικο.
Ίσως αργοτερα αποφασισει εκεινη να τον στειλει στη μαμα του. Ποιος ξερει; Τουλαχιστον να εχει προλαβει να το συνειδητοποιησει. Να εχει προφτασει να κανει οσα εκεινη θεωρησει "τα παντα". Για τον εαυτο της, για την ψυχική της ισορροπία.
Παντως για να ειμαι ειλικρινης, αντιρρηση περιμενα απο το ανδρικο φυλο. Σκεφτηκα πως θα παρεξηγηθει με την παρουσιασή του σαν "μεγαλο εγωιστικο παιδι που λιγο πολυ του στερουν το γλυφιντζουρι".

Κοιτα Νεφελενα, στα σοβαρα τωρα.
Μια γυναικα, παιδι χωρισμενων γονιων με τοσο βαρος πανω στο θεμα, δε θα εκανε οικογενεια με καποιον τυχαιο.
Για να λεει εκεινη πως τον αγαπάει και τον θελει διπλα της, την πιστευω και τη στηριζω.

Kai οσο για αυτο που της ειπες :
"Αντιλαμβανομαι επισης πως το να "ανανεωνεται" εξωσυζυγικα ο συζυγος σου ειναι κατι που δε σε ενοχλει,αρκει να μενει δεμενη η οικογενεια και εκεινος να επιστρεφει σε αυτην."

Πιστευω πως κανεις λάθος. Την καει και την κοφτει και την πεθαινει αυτη η ... ανανεωση. Ειναι ομως σε κατασταση σοκ.
Τι προτεινεις εσυ να κανει μεχρι να ειναι σε θεση πραγματικα να αποφασισει;
Να βαρεσει μπουνια στο μαχαιρι;

Ειλικρινα πιστευεις πως σε αυτη τη φαση, θα κερδισει τιποτα;

Παράθεση:
Originally posted by Mystik_Male
Το μόνο που χρειάζεται είναι να ξανανιώσει ερωτευμένος με μια γυναίκα που τον ποθεί... κι αν είναι η γυναίκα του, ακόμη καλύτερα...
[/color]

Φιλε μου εχεις χτυπησει φλεβα

Κοπελια αυτη τη στιγμη εισαι συναισθηματικα πολυ φορτισμενη
και αυτο που σκεφτεσαι μονο ειναι οτι θελεις να σωσεις το γαμο σου
και να ξαναγινουν ολα οπως πριν.

δεν διαβασα τις αλλες απαντησεις.
Ειμαι απο αυτους που πιστευουν πως αν ραγισει το γυαλι δεν ξανακολαει.

Ασε να περασει λιγος χρονος και μην ψαχνεις μεσα απο τα βιβλια απαντησεις αυτη τη στιγμη.
Εσυ ψαχνεις δικαιολογια τωρα για να τον συγχωρησεις και να ηρεμησεις.
Και φυσικα μη θεωρησεις πως το οτι εγινες μανα και τους φροντιζες ολους οπως αναφερεις ειναι αιτια για αυτο που εγινε.
Εσυ εγινες μανα κι αυτος πατερας. ειχε υποχρεωσεις και αυτος και φυσικα επρεπε να σεβαστει τα καθηκοντα σου και αν ειχε παραπονο να στο συζητησει.

Καταλαβαινω πως δε θες να χωρισεις και μακαρι να τα καταφερετε και οι δυο, αλλα αυτο θα μπορεις να το πεις αφου περασουν τα πρωτα συναισθηματα της αποκαλυψης απο μερους σου.

Για μενα η φραση του οτι εφυγε η ψυχη του απο σενα τα λεει ολα.

Αν εχεις το κουραγιο προσπαθησε.

Παράθεση:
Originally posted by Mystik_Male


Nefelena μας, δυστυχώς, σ' αυτήν την περίπτωση, από τον άντρα δεν μπορούμε να ζητήσουμε ευθύνες.
Γιατί απλά είναι ανίκανος να αντισταθεί στην πολιορκία μιας γυναίκας που θα του γυαλίσει (εφόσον βέβαια νιώθει συναισθηματικά απομακρυσμένος από τη γυναίκα του).
Και αν ένας άντρας είναι ανίκανος όσον αφορά αυτό, δεν μπορείς να του βάλεις με το ζόρι μυαλό...
Το μόνο που χρειάζεται είναι να ξανανιώσει ερωτευμένος με μια γυναίκα που τον ποθεί... κι αν είναι η γυναίκα του, ακόμη καλύτερα...
[/color]

Δεν μπορουμε να ζητησουμε ευθυνες απο εναν ΑΝΤΡΑ που επανελαβε δις το αμαρτειν και που εαν δεν το ανακαλυπτε η θεματοθετρια ,δεν ξερω κι εγω ποσες ακομα!!!!
Οποτε εφοσον,προχτες,εχτες,σημερα και γενικα τελευταια, νιωθω απομακρυσμενη συναισθηματικα απο τον συντροφο μου,ειμαι απολυτα δικαιολογημενη να ανταποκριθω στο φλερτ ενος συναδελφου μου ερχομενη στο γραφειο και να δεχτω και καποια "πικαντικη" ενδεχομενως προταση του......και γιατι οχι να καλυψω και τις επομενες μερες αυτη μου την συναισθηματικη ανεπαρκεια,εως ερθει και γεμισε το "ντεποζιτο" παλι.....

Η ανικανοτητα να αντισταθει καποιος/α σε πειρασμους δεν ειναι αναπηρια.....ειναι ανωριμοτητα...ευκολη λυση....βολεμα...απαξιωση....παρτακισμος και δεν ξερω κι εγω τι αλλο......
Σε ποιο σημειο Mystik μου διαπιστωνεται πως προηγηθηκε συζητηση και προβληματισμος για αυτο που τους συμβαινει?....σε κανενα.....το προβλημα ομως ηταν εκει...δεν εξανεμιστηκε....απλα αυτος που ενιωσε πως του συμβαινει αυτη η απομακρυνση,κατεφυγε στο ευκολακι......

Ενα πραγμα ειναι σιγουρο!!!
Εαν ΦΟΒΑΣΑΙ...

τοτε... ουτε ΑΓΑΠΑΣ

ουτε προκειται να λειτουργησει η συγχωρεση..
Συγχωρεις επειδη φοβασαι δεν υπαρχει!!!
Ξεκινα με το να "ξεφοβηθεις". Που σημαινει

ασχολεισου με τον εαυτουλη σου.. (και τα παιδια σου αφου ειναι εκει
και περιμενουν εσας)

και τις συγχωρεσεις γιαλαντζι ασε τις στη σφαιρα
της φαντασιας.
Βημα 1ο.

Παρτο αποφαση οτι αυτο δεν ξεπερνιεται ευκολα.
"Γολγοθας" δηλαδη νο1.
Βημα 2ο
Δες τον εαυτο σου μεσα απο τα ματια σου.
Τι εισαι.. τι εχεις κανει.. τι κανεις.. τι θα κανεις
και κυριως!! ΤΙ ΘΕΛΕΙΣ...
Βρες τις αξιες σου.
Βημα 3ο

Να ξερεις οτι οι συμβουλοι γαμου ειναι χρησιμοι ΜΟΝΟ οταν
θελουν και οι δυο (και εκει αμφιβαλλω για τη χρησιμοτητα τους.. αλλα τελος παντων).. και οχι οταν σερνεις τον αλλο απο το αυτι
να τον πας.. Εαν θελεις ψυχολογο να πας μονη σου.
Ειδαλλως ο συμβουλος γαμου βοηθαει οπως ο ψυχολογος
των σκυλων Και ημαρτον παγαγια μου!!! μην σερνετε
τους αντρες σας σε ψυχολογους αν εκεινοι δεν το θελουν!!!
(το σιχαινομαι το οικογενειακο συμβουλιο μπροστα σε ενα ξενο!)
Τους καταλαβαινω απολυτα που αρνιουνται
να πανε στο ψυχολογο!!! Ενα πηδημα κανανε..!!! πρεπει να
πανε να απολογηθουν σε εναν ξενο ανθρωπο? (και να πληρωσουν κιολας?) Εαν θελουν
να το αλλαξουν θα βρουν αυτοι το δρομο.. και θα το ζητησουν
μονοι τους.
Βημα 4ο

Ουτε η πρωτη εισαι ουτε η τελευταια
και στις κρισεις φαινονται οι καλοι
καπετανιοι. Βαλε την πλερεζα στην ακρη
διοτι υπαρχουν σοβαροτερα προβληματα
στις οικογενειες απο ενα κερατο. Πχ λογοι
υγειας... φυλακες.. θανατοι ..κτλ κτλ..
Βημα 5ο
Οταν αποφασισεις να ερωτευτεις τον εαυτο σου
ισως καταφερει και ο αντρας σου, να σε ξαναερωτευτει
και εκεινος που το ευχομαι.
Κατα τ'αλλα δεν φταιει το τριτο προσωπο
που εσεις αφησατε μια τρυπα ΝΑ μετα συγχωρησεως
να μπει στη σχεση σας. Το γνωριζες .. το γνωριζε και
κανατε τα στραβα ματια. Οι αποδειξεις σε πονεσαν? Αφου
το υποψιαζοσουν...
Οταν εγω εχω διαμαρτυρουμενες οφειλες στη τραπεζα..
και δεν τις πληρωνω.. οταν ερθουν να μου κατασχεσουν
το σπιτι θα βαλω τα κλαμματα??? ΣΤΕΚΕΙ??? δε στεκει...
Οποτε δεν σου ηρθε και ξαφνικο.. μη μας λες οτι εχασες
τη γη κατω απο τα ποδια σου.. γιατι δεν ξερεις τι θα πει.
Βημα 6ο
Ασε τα φορουμ και τις παρηγοριες στον αρρωστο,
διοτι οσο εσυ αφηνεις αλλους να σου λυσουν
τα προβληματα, τοσο θα αποκτας περισσοτερα.
Ή θα ωριμασεις και θα βρεις την δυναμη σου να
αντιμετωπισεις τη κριση
ή το ΔΝΤ θα σου κατσικωθει για παντα στον γκαφα σου..

και ισως να μην χωρισεις (αν με τη συμπεριφορα σου
κανεις να σε λυπηθει ) .. αλλά θα εισαι βουλιαγμενη
στη καταθλιψη ...

Θελεις να την περασεις ετσι τη ζωη σου??
Βημα 7ο

Ειναι μια ευκαιρια να ξαναγεννηθεις.. Αν το δεις
ετσι (που στη πραγματικοτητα ετσι ειναι.. )
γιατι και πριν την αλλη που μπηκε στη ζωη σας

παλι δεν ησουν ευτυχισμενη!!!!
Παρτην ευκαιρια σου και ανασκουμπωσου,
αναδιοργανωσου

και οταν θα ερθει η ωρα, θα συγχωρεσεις το προσωπο
εαν το αξιζει και ΕΑΝ!!!!!! ΣΤΟ ΖΗΤΗΣΕΙ!!!! (αληθεια..
σου ζητησε να τον συγχωρεσεις??? )
και οχι την πραξη...

και φυσικα η συγχωρεση δεν ερχεται απο την μια μερα
στην αλλη.. Θελει χρονο
κοπο και πολυυυυυυ δουλεια.
και ps ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ.

Το κοριτσακι σου (να σας ζησει!!! ) ειναι το τριτο
παιδι του αντρα σου!!! και οχι το δευτερο.
Αυτο να το θυμασαι. Επειδη εγινε μια εκτρωση
δεν σημαινει οτι δεν υπηρξε το δευτερο παιδι
που δεν ηρθε στον κοσμο!... Τη ψυχουλα του δευτερου
παιδιου, πρεπει να την τιμησετε με καποιον τροπο
που ηρθε για να θυσιαστει, για τις "ανασφαλειες" και
τα μπουρδουκλωμενα των μεγαλων.

Παράθεση:
Originally posted by nefelena
Φιλεναδα μου Εσπε,η αληθεια ειναι πως περιμενα εναγωνιως την απαντηση σου σε αυτο το θεμα.....ηξερα πως δεν υπηρχε περιπτωση να μην απαντησεις.....εαν επεφτε στην αντιληψη σου......

Απο αυτο αλλα και απο αλλα σου κειμενα,διαπιστωνω σχεδον παντα ποσο αθελα σου (πιστευω!) δικαιολογεις τους αντρες....ειτε παρουσιαζοντας τους σαν "μεγαλα παιδια" ....ειτε σαν παραμελειμενα πλασματα.....ειτε σαν αμαθους και επιρεπεις εφηβους......και προτρεπεις σχεδον παντα τις γυναικες να κανουν εναν αγωνα,που και μονο που τον διαβαζει καποιος........εχει εξαντληθει.Δεν βλεπω ομως πουθενα να αναφερεσαι στη αλλη πλευρα.....ισα ισα θα πρεπει η γυναικα να κανει και τη δικη του δουλεια....να τον κρατησει απο το χερακι...να μην γνωστοποιησει πουθενα τον καημο της μη και του χαλασει τη φημη και πως θα ξαναβγει στην κοινωνια....να περασει τον γολγοθα της μονη ουσιαστικα αλλα παραλληλα να στεκεται "βραχος" και μαχιμη σε ολους της τους ρολους...της μανας...της εργαζομενης....της νοικοκυρας...της συζηγου...της ερωμενης-πλανευτρας....να τον προστατευσει....να τον κανακευσει....να τον νταχτιρντισει.....να τον καθησυχασει....να τον συμμαζεψει...να τον τοποθετησει στο βαθρο του.....

Αυτη τη γυναικα με ολα αυτα τα βαριδια ποιος και ποτε θα την ελαφρυνει?.....ποιος θα της δωσει αβιαστα και αυθορμητα την αξια που της πρεπει.....το κοινωνικα αυτονοητο γινεται προσωπικα βολικο και σε ολους "διαφευγει" οτι δεν ειναι ετσι!.....

Δεν ισχυριζομαι σε καμια περιπτωση να μη παλεψει ενας ανθρωπος για την οικογενεια και την σχεση του....ομως αυτο θα πρεπει κατα τη γνωμη μου να γινει σε ευθεια αναλογια με οση αξιοπρεπεια αυτη η σχεση εχει επιστρεψει στον ανθρωπο αυτο.....διοτι αν γινει με λιγοτερη ή καθολου,τοτε κινδυνευει να παγιωθει ως mondus vivendi ......

Αυτο στο οποιο θελω ουσιαστικα να καταληξω ειναι πως δεν μπορω να σκεφτω πως περαν της φυσικης αδικιας,λογω ανισου αγωνα που υφισταται ηδη μια γυναικα και που για ολους ειναι "απλα ετσι, γιατι ετσι ειναι η φυση της και η ζωη",αλλα παρ ολα αυτα παραμενει σταθερα και διαχρονικα το αδυναμο φυλο,ειναι δυνατο να αξιωνουμε να σηκωνει στις πλατες της εξ ολοκληρου το βαρος των λαθων των αλλων και δει των αντρων,σαν να προκειται για προστατη αυτων οπως στην περιπτωση των παιδιων?Για ποιο λογο να απωμιζεται τοσο φορτιο το οποιο μαλιστα ειναι και ανευ αποζημιωσεως?

Με αγαπη

Βρε φιλεναδα!!!
μεταξυ μας τωρα
το πιο δυσκολο που εχει να αντιμετωπισει μια γυναικα σε μια
σχεση ειναι το κερατο???

ή μηπως δεν γνωριζουμε (ολες ανεξαιρετως) το κ#λ#δαχτυλο
που μπαινει μαζι με την κουλουρα??? (εκτος χαζων
ξανθιων που πιαστηκαν κορόιδα)
Ολα αυτα που λες.. και συμφωνω μεχρι τελειας!! ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ!!
ενστικτωδως.. κοινωνικως.. γιατι ετσι ειναι!.. Τα γνωριζουμε
και εν μερη τα εχουμε ψιλοδεχτει!.. οταν ξεκιναμε οικογενεια!

Φυσικα αλλιως ειναι θεωρητικως.. και αλλιως ειναι βιωματικως
και φυσικα δεν συμφωνω με αυτη τη παγια κατασταση!.. Άλλο το ενα
άλλο το αλλο.
Αλλά σου κανω την ερωτηση επειδη γνωριζω την απαντηση σου.
Το δυσκολο μιας γυναικας να αντιμετωπισει σε ενα γαμο

ειναι το κερατο??

ή να συμβιωνει με εναν ξενο? με οτι σημαινει αυτο το "ξενο"...

συννυευες...

[img]http://cosgan.de/images/midi/verschiedene/b015.gif[/img]
... και στο διλημμα...

φυσικα...

το παλουκι ειναι το 2.

Παράθεση:
Originally posted by ESPERANTZA
Βλέπεις, συμπεριφορες σαν του συζυγου της stalitsa, δεν καταφερα να τις δικαιολογησω ακομα και σε περιπτωσεις που πραγματικα προσπαθησα.
Καταφερα ομως τα τελευταια χρονια να τις κατανοησω. Ίσως γιατι πολλαπλασιαστηκαν με ρυθμους τυφωνα τελευταια.
Δε με ενδιαφερει ο συζυγος αυτη τη στιγμη. Ουτε το πως ουτε το γιατι.
Το μονο που θεωρω απαραιτητο ειναι να μην βουλιαξει η stalitsa.
Θεωρω απαραιτητο με καποιο τροπο που η ιδια θα βρει, να παρει το χρονο της, χωρις να χρειαστει να αποφασισει δραστικά.
Δεν της ειπα να αγωνιστει να τον κερδισει. Της ειπα πώς ΑΝ θελει, γινεται. Και γινεται με αγωνα και πολυ κοστος προσωπικο.
Ίσως αργοτερα αποφασισει εκεινη να τον στειλει στη μαμα του. Ποιος ξερει; Τουλαχιστον να εχει προλαβει να το συνειδητοποιησει. Να εχει προφτασει να κανει οσα εκεινη θεωρησει "τα παντα". Για τον εαυτο της, για την ψυχική της ισορροπία.
Παντως για να ειμαι ειλικρινης, αντιρρηση περιμενα απο το ανδρικο φυλο. Σκεφτηκα πως θα παρεξηγηθει με την παρουσιασή του σαν "μεγαλο εγωιστικο παιδι που λιγο πολυ του στερουν το γλυφιντζουρι"

Γιατι να εχει Εσπε μου αντιρρηση το ανδρικο φυλο?....μια χαρα βολευονται με τη δικαιολογια του μεγαλου εγωιστικου παιδιου και κανουν την ζωη τους πιο ευκολη.....μαλλον να σε ευχαριστουν πρεπει,παρα κατι αλλο!....διοτι οσο μεγαλο και να ειναι ενα παιδι......παραμενει παιδι,που χριζει προστασιας,δικαιολογιας και μη επιρριψης ευθυνων!!!!

Παράθεση:
Κοιτα Νεφελενα, στα σοβαρα τωρα.
Μια γυναικα, παιδι χωρισμενων γονιων με τοσο βαρος πανω στο θεμα, δε θα εκανε οικογενεια με καποιον τυχαιο.
Για να λεει εκεινη πως τον αγαπάει και τον θελει διπλα της, την πιστευω και τη στηριζω.

Αυτο μπορει ναλειτουργησει οπως αναφερεις,ομως μπορει να λειτουργησει κατ εικονα και καθ ομοιωση....επαναλαμβανουμε υποσυνειδητα την ζωη που εχουμε ζησει διαλεγοντας συντροφους που φερουν αρκετα απο τα χαρακτηριστικα των γονιων μας.
Δεν λεω κατι διαφορετικο ομως Εσπε μου....φυσικα και να παλεψει για την οικογενεια της.....

Παράθεση:
Kai οσο για αυτο που της ειπες :
"Αντιλαμβανομαι επισης πως το να "ανανεωνεται" εξωσυζυγικα ο συζυγος σου ειναι κατι που δε σε ενοχλει,αρκει να μενει δεμενη η οικογενεια και εκεινος να επιστρεφει σε αυτην."

Πιστευω πως κανεις λάθος. Την καει και την κοφτει και την πεθαινει αυτη η ... ανανεωση. Ειναι ομως σε κατασταση σοκ.

"Το μη χειρον ....βελτιστον" αντιλαμβανομαι εγω απο αυτη της την προταση

"νομίζω ότι κάπου και αυτός βολευτηκε. ανανεώνονται χωρίς όμως να χαλάει την οικογενειακή γαλήνη."

Παράθεση:
Τι προτεινεις εσυ να κανει μεχρι να ειναι σε θεση πραγματικα να αποφασισει;
Να βαρεσει μπουνια στο μαχαιρι.

Ειλικρινα πιστευεις πως σε αυτη τη φαση, θα κερδισει τιποτα;

Εχω τοποθετηθει για τη συγκεκριμενη περιπτωση.....φυσικα και συνιστω ψυχραιμια...συζητηση...αναμονη και συμβουλευτικη....το κειμενο της μου εβγαλε μια παθητικοτητα και αυτο μου χτυπησε καπως....που σε συνδυασμο με το κειμενο σου ενιωσα να "φορτωνεται" ολο πανω της σαν ο αλλος να ειναι απων ή ακομα χειροτερα αμοιρος ευθυνων...σαν να μη χρειαζεται πουθενα εκεινος......Φυσικα και να προσπαθησει......μεσα σε αξιοπρεπη πλαισια.

Το μονο που ουσιαστικα ηθελα να πω γενικα μιλωντας,ειναι πως πολλες φορες κανουμε το λαθος οι ανθρωποι να αναλαμβανουμε και το κομματι του αλλου....ισως καποιες φορες να ειναι ωφελιμο....καποιες αλλες ομως να ειναι και μοιριαιο,καθως παγιωνονται συμπεριφορες και επαναλαμβανονται με τις αγραφες και ατυπες ευλογιες που υπαγορεψε η σταση μας.Δινοντας στον αλλο να καταλαβει λανθασμενα πως μπορει να "δρα" ανενοχλητος/η" μιας και δεν θα υποστει καμια συνεπεια...και ξερεις οτι το λεω εγω που για πολλα χρονια λειτουργουσα ακριβως ετσι!

Ο καθενας γνωριζει τον εαυτο του και τον ανθρωπο του και ξερει ή ανακαλυπτει τι ειναι αυτο που πρεπει να κανει και μεχρι ποιου σημειου....Απλα να διακρινουμε το οριο που χωριζει την πραγματικοτητα απο το ονειρο.....πού τελειωνει το πρωτο και πού ξεκιναει το δευτερο.....

Παράθεση:
Originally posted by sunnyeyes-

Παράθεση:
Originally posted by nefelena
Φιλεναδα μου Εσπε,η αληθεια ειναι πως περιμενα εναγωνιως την απαντηση σου σε αυτο το θεμα.....ηξερα πως δεν υπηρχε περιπτωση να μην απαντησεις.....εαν επεφτε στην αντιληψη σου......

Απο αυτο αλλα και απο αλλα σου κειμενα,διαπιστωνω σχεδον παντα ποσο αθελα σου (πιστευω!) δικαιολογεις τους αντρες....ειτε παρουσιαζοντας τους σαν "μεγαλα παιδια" ....ειτε σαν παραμελειμενα πλασματα.....ειτε σαν αμαθους και επιρεπεις εφηβους......και προτρεπεις σχεδον παντα τις γυναικες να κανουν εναν αγωνα,που και μονο που τον διαβαζει καποιος........εχει εξαντληθει.Δεν βλεπω ομως πουθενα να αναφερεσαι στη αλλη πλευρα.....ισα ισα θα πρεπει η γυναικα να κανει και τη δικη του δουλεια....να τον κρατησει απο το χερακι...να μην γνωστοποιησει πουθενα τον καημο της μη και του χαλασει τη φημη και πως θα ξαναβγει στην κοινωνια....να περασει τον γολγοθα της μονη ουσιαστικα αλλα παραλληλα να στεκεται "βραχος" και μαχιμη σε ολους της τους ρολους...της μανας...της εργαζομενης....της νοικοκυρας...της συζηγου...της ερωμενης-πλανευτρας....να τον προστατευσει....να τον κανακευσει....να τον νταχτιρντισει.....να τον καθησυχασει....να τον συμμαζεψει...να τον τοποθετησει στο βαθρο του.....

Αυτη τη γυναικα με ολα αυτα τα βαριδια ποιος και ποτε θα την ελαφρυνει?.....ποιος θα της δωσει αβιαστα και αυθορμητα την αξια που της πρεπει.....το κοινωνικα αυτονοητο γινεται προσωπικα βολικο και σε ολους "διαφευγει" οτι δεν ειναι ετσι!.....

Δεν ισχυριζομαι σε καμια περιπτωση να μη παλεψει ενας ανθρωπος για την οικογενεια και την σχεση του....ομως αυτο θα πρεπει κατα τη γνωμη μου να γινει σε ευθεια αναλογια με οση αξιοπρεπεια αυτη η σχεση εχει επιστρεψει στον ανθρωπο αυτο.....διοτι αν γινει με λιγοτερη ή καθολου,τοτε κινδυνευει να παγιωθει ως mondus vivendi ......

Αυτο στο οποιο θελω ουσιαστικα να καταληξω ειναι πως δεν μπορω να σκεφτω πως περαν της φυσικης αδικιας,λογω ανισου αγωνα που υφισταται ηδη μια γυναικα και που για ολους ειναι "απλα ετσι, γιατι ετσι ειναι η φυση της και η ζωη",αλλα παρ ολα αυτα παραμενει σταθερα και διαχρονικα το αδυναμο φυλο,ειναι δυνατο να αξιωνουμε να σηκωνει στις πλατες της εξ ολοκληρου το βαρος των λαθων των αλλων και δει των αντρων,σαν να προκειται για προστατη αυτων οπως στην περιπτωση των παιδιων?Για ποιο λογο να απωμιζεται τοσο φορτιο το οποιο μαλιστα ειναι και ανευ αποζημιωσεως?

Με αγαπη

Βρε φιλεναδα!!!
μεταξυ μας τωρα
το πιο δυσκολο που εχει να αντιμετωπισει μια γυναικα σε μια
σχεση ειναι το κερατο???

ή μηπως δεν γνωριζουμε (ολες ανεξαιρετως) το κ#λ#δαχτυλο
που μπαινει μαζι με την κουλουρα??? (εκτος χαζων
ξανθιων που πιαστηκαν κορόιδα)
Ολα αυτα που λες.. και συμφωνω μεχρι τελειας!! ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ!!
ενστικτωδως.. κοινωνικως.. γιατι ετσι ειναι!.. Τα γνωριζουμε
και εν μερη τα εχουμε ψιλοδεχτει!.. οταν ξεκιναμε οικογενεια!

Φυσικα αλλιως ειναι θεωρητικως.. και αλλιως ειναι βιωματικως
και φυσικα δεν συμφωνω με αυτη τη παγια κατασταση!.. Άλλο το ενα
άλλο το αλλο.
Αλλά σου κανω την ερωτηση επειδη γνωριζω την απαντηση σου.
Το δυσκολο μιας γυναικας να αντιμετωπισει σε ενα γαμο

ειναι το κερατο??

ή να συμβιωνει με εναν ξενο? με οτι σημαινει αυτο το "ξενο"...

Οχι βεβαια......εσυ το διατυπωνεις....εγω το αφηνω να εννοηθει.....ακριβως αυτο που λες .....μονο που στη συγκεκριμενη ετυχε να αφορα κερατο....το ιδιο θα υποστηριζα σε οποιαδηποτε αλλη περιπτωση που ενδεχομενως να ειναι και σοβαροτερη......

Απλα πολλες φορες η πορεια "ξεχνιεται" και ειναι σαν να καλουμαστε να αποδειξουμε την κακη στιγμη οτι....δεν ειμαστε ελεφαντες....ναι αλλα η πορεια εχει γραψει την ιστορια της....εχεις ανταποκριθει με επιτυχια στα περισσοτερα αν οχι σε ολα.....εχεις κανει τα χλμ ....το κοντερ τα εχει καταγεγραμμενα....και στη πλατη σου και στη ψυχη σου ανεξιτηλα τυπωμενα.....Μα ειναι δυνατον να μην τα εχει δει κανεις πια?....αορατη κι εσυ και τα πεπραγμενα?.......και πρεπει να μονος/η να το φορτωθεις ?.....το οποιοδηποτε ετσι?.....γιατι?...αυτο και τιποτα αλλο!

Η λεξη κλειδι μεσα στο "σεντονι" της ιστορια σου ,ορος που πρωτοεισηγαγε η φιλη μου η Nefelena ειναι η αποδοχη σου οτι ρουτινιασατε.Δεν χρειαζοταν τοση κλαψα.
Η παλια του γνωριμια ηταν πιο θηλυκο και τον τραβηξε.Αλλωστε η ζωντοχηρες οι χηρες και οι αλανιαρες ειναι αυτες που ικανοποιουν τους ανδρες.
Εσυ ανηκεις στην κατηγορια της νοικοκυρουλας που εδεσε το γαιδαρο της μ'αυτο το γ........νο στεφανι και αραξες.
Γινε λιγο οδαλισκη και θα με θυμηθεις !!!!