κανω λαθος και που τελικα?

κανω λαθος και που τελικα?

Καλησπερα παιδια παρακολουθω τις συζητησεις εδω αρκετο καιρο αλλα δεν ειχα το θαρρος να γραψω .Ομως τωρα θα χρειαστω και εγω μια χειρα βοηθειας αν γινεται μια αποψη που ισως με βγαλει απο την μαυριλα που αισθανομαι....Ειμαι παντρεμενη εδω και 3 χρονια εχω και ενα παιδακι που ειναι 1 χρονου....Ο γαμος μου δεν ηταν ευκολος απο την αρχη ,προβληματα με συγγενεις,δυσκολια στην επικοινωνια μεταξυ μας,οικονομικα προβληματα..το πρωτο θεμα λυθηκε ,το δευτερο το παλευω ακομα μιας και το γεγονος οτι ειμαστε εντελως διαφορετικοι χαρακτηρες δεν βοηθαει,το τριτο το ανελαβα προσωπικα και εχει καπως ρυθμιστει...ειχε πολλες καρτες υπερχρεωμενες και απληρωτες,δανεια καταναλωτικα γενικα χρεη πριν γνωριστουμε καν...δεν ειχε κανει κινηση ο ιδιος να τα κουμανταρει καπως χρονια ,απλα τα ειχε αφησει στην μοιρα τους.Στην αρχη οταν καταλαβα το ποσο επαθα λιγο σοκ με επιασε και ο εγωισμος μου που στην τελικη δεν ηταν κατι που το ειχαμε κανει μαζι.Μετα καταλαβα οτι ο εγωισμος δεν εχει οφελος ,οικογενεια ειμαστε πρεπει να τον βοηθησω σκεφτηκα και πραγματι το εκανα με αρκετα μεθοδικο τροπο μεχρι και σημερα.Το προβλημα μου ξεκιναει ακριβως εκει ,εγω ολα τα δυσκολα,η δουλεια μου πιο απαιτητικη ,τα οικονομικα πανω μου ...Καθε μηνα να σπαω το κεφαλι μου πως θα βγει με λογαριασμους και δοσεις να τα φερω εις περας αλλα γενικα τα καταφερνα.Εκεινος με βοηθουσε στο σπιτι με τις δουλειες ,οταν δεν δουλευε κρατουσε το παιδι αδιαφορος δεν ηταν εκανε οτι μπορουσε,μεχρι πριν κανα μηνα .Πλεον δεν βοηθαει σε τιποτα απλα κραταει το παιδι οταν μπορει,το πιο απλο του ζηταω και η με γραφει η το κανει με εκνευρισμο.Με μενα δεν εχει καμμια απολυτως επαφη βεβαια εδω δεν φταιει μονο αυτος αλλα και εγω.Η δουλεια αυτον τον μηνα ετρεχε με χιλια,να γυρισω να μαζεψω το σπιτι που μου το αφηνε σε κακο χαλι,να μαγειρεψω, να ασχοληθω με το παιδι καποιες φορες να ξαναδουλεψω για κανα δυωρο εεεε πηγαινε 10 το βραδυ.Μετα ημουν πτωμα για οτιδηποτε αρα το σεξ μπηκε σε τριτη μοιρα μην πω τεταρτη ,μια φορα την βδομαδα και αν...εκτος αυτου εχω και ενα γυναικολογικο θεμα και δεν βοηθαει καθολου την κατασταση.Τις τελευταιες λοιπον δυο βδομαδες ειμαστε σαν ξενοι,αυτος δεν μου μιλαει σχεδον καθολου,επιπλεον ετυχε και το στραβο να μην πληρωθω αρχες του μηνα αλλα τωρα και ειχαμε ερθει σε πολυ δυσκολη θεση...Μου ειχαν προτεινει συμπτωματικα μια αλλη δουλεια για 5 μερες τις οποιες θα ελειπα απο το σπιτι εντελως ,τα λεφτα ηταν καλα αλλα η δουλεια πολυ κουραστικη .Την τελευταια φορα που το ειχα κανει πονουσα αφορητα στην μεση επιπλεον δεν θα εβλεπα και το παιδι καθολου για 5 μερες και μου ηταν καπως βαρυ....Ειλικρινα δεν τρελαινομουν καθολου στην ιδεα...Συζητουσαμε τι θα κανουμε με τα οικονομικα αφου πληροφορια για το αν θα πληρωθω δεν υπηρχε και η κατασταση ηταν χαλια και μου ειπε γιατι δεν δεχεσαι την δουλεια που σου προτειναν...μα καλα του απανταω ειδες την αλλη φορα ποσο πονουσα πως το προτεινεις αυτο?Εγω στην θεση σου θα το εκανα μου απαντησε...ΕΕ εκει στραβωσα παρα πολυ μα καλα σκεφτηκα ειμαστε σε μια ασχημη θεση και εσυ που εισαι ο αντρας της οικογενειας μου λες στην ουσια να λυσω το προβλημα εγω...?εσυ δηλαδη τι κανεις για να ξεπερασουμε την δυσκολια ....τιποτα περιμενεις απο εμενα...μα και αυτο απο εμενα...?Ηταν που ηταν χαλια η κατασταση μεταξυ μας εγινε χειροτερη ...απογοητευτηκα δεν το κρυβω παρα πολυ...και αφου η επικοινωνια ηταν που ητανκαπως και στα λογια δεν βγαζαμε ακρη του προτεινα και εγω το εξης....συμβουλο γαμου.Για να μην παρεξηγηθω δεν ηταν το μονο περιστατικο και αμεσως σκεφτηκα συμβουλο...ειχα γινει πολλα κατα καιρους που δειχναν οτι αλλα περιμενω εγω απο αυτον και αλλα αυτος απο εμενα,απλα καθε φορα δεν βρισκαμε ακρη στα λογια η και να βρισκαμε η κατασταση αλλαζε για λιγο και μετα παλι κατι γινοταν και χαλουσε η μαγια.Αφου λοιπον μεταξυ μας δεν βρισκουμε ακρη τις περισοοτερες φορες ειπα να δοκιμασω την τυχη μου σε ενα συμβουλο.Φυσικα δεν ηθελε να το ακουσει ,εχει ταμπου με αυτα γενικα...Μου ειπε ξεκαθαρα οχι...εεε εκνευριστηκα παρα πολυ και πανω στα νευρα μου του ειπα η αυτο η τελος. Τωρα που το σκεφτομαι πιο ηρεμα πραγματι δεν εχει μεινει αλλη λυση αφου πολυ συχνα δημιουργειτε αυτη η αποσταση μεταξυ μας και ποτε δεν καταφερνουμε να βρουμε το αγκαθι.Τρια χρονια τωρα αυτο γινεται γιατι να μην παμε καπου αλλου να βοηθηθουμε αν γινεται ?Δυστυχως ομως δεν πειθεται και εγω ξεμεινα απο λυσεις και υπομονη ,ειδικα με το τελευταιο περιστατικο ....Απο εσας ζηταω αρχικα σε αυτα που γραφω να μου πειτε αν εχω αδικο και που ,ζηταω μια σσυμβουλη κατι να πιαστω γιατι μπορει να ειχα πει και αλλες φορες τελος αλλα μια οικογενεια δεν διαλυεται ετσι...ομως τωρα νομιζω οτι πραγματικα χρειαζονται και οι δυο να το θελουν αυτο και οχι μονο ο ενας...ευχαριστω

Μπραβο σου που θελεις να κρατησεις την οικογενεια σου και η σκεψη που εκανες ναι ειναι η τελευταια λυση .

Προφανως ο αντρα σου θα πρεπει να ειναι στα προθυρα ή σε καταθλιψη και γι αυτο και αντιμετωπιζει τις καταστασεις με αυτο τον τροπο .

Αφου θελεις να κρατησεις την οικογενεια σου παρε μια αποψη πως θα μπορεσεις να πατε μαζι σε εναν συμβουλο γαμου και ο ιδιος πιστευω θα χρειαστει και ψυχολογο .

Σε ανθρωπους που αντιμετωπιζουν προθυρα καταθλιψης ....τα τελεσιγραφα δεν ειναι και ο ιδανικος τροπος . Θελει αλλο τροπο .
Το θελεις και θα το καταφερεις .

Καλη σας τυχη

και δεν μου λες βρε συ μελι ;

ο συμβουλος σε τι θα σας βοηθησει ακριβως για να καταλαβω .....

θα βρει δουλεια στο συζυγο η θα σου στειλει νταντα για το μωρο ;

μην πας πουθενα γιατι εισαι και αφραγκη ....διοτι οι αιτιες των καυγαδων ειναι αυτες ....

ειπες μονη σου οτι το θεμα με την οικογενεια εφτιαξε μια χαρα ....

τα οικονομικα ρυθμιστηκαν απο σενα και καπως τα κανονιζατε ....με τις καρτες τα δανεια κλπ....

η επικοινωνια παντα ειχε προβλημα γιατι ειστε διαφορετικοι ....
και τωρα νομιζεις οτι ο συμβουλος θα σας μεταλλαξει σε καποιους αλλους και ολα θα λυθουν .....

οπως πιστευω κι εσυ θα ξερεις ...

οτι οι συμπεριφορες των ανθρωπων επηρεαζονται απο εξωτερικους παραγοντες ....

κι ο καθενας με τον χαρακτηρα που εχει....

τα ερεθισματα τα επεξεργαζεται διαφορετικα ....

εδω υπαρχει ενα μεγαλο οικονομικο προβλημα οπως εχουμε οι περισσοτεροι ελληνες αλλωστε ....

ενας μισθος που δεν καταβληθηκε αρχες του μηνα ...ενα μικρο μωρο με παρα πολυ κουραση για φροντιδα ....

και μια νεα δουλεια 5 ημερη που ειναι μια ευκαιρια για λιγα χρηματα ....

και το κυριοτερο εναν συζυγο που κραταει το μωρο κανει δουλειες στο σπιτι και δεν δουλευει ....

ο συζυγος ας ξεκινησουμε απο αυτο ....

μπορει καπου να εργαστει και δεν το κανει ;

η ειναι αδυνατον σ αυτη τη φαση γιατι δεν βρισκει τιποτα ....;

αν οντως ετσι ειναι γιατι αυτο υποψιαζομαι ....

αυτος που πρεπει να εργαστει οπως καταλαβες εισαι εσυ .....

βοηθεια οικονομικη δεν μπορει να υπαρξει απο τους γονεις ;

ακομα βοηθεια και στο μεγαλωμα του παιδιου;

κι υστερα εφ οσον η μονη η οποια μπορει να εργαστει εισαι εσυ .....

γιατι δεν κανεις καποια υπομονη αρκει να υπαρξουν καποια χρηματα για επιβιωση ;

και αν το μωρο δεν το δεις 5 μερες τι εγινε δηλ;

ειναι καλυτερα να βλεπεις το μωρο απο το να του στερεις ακομα και καποιες διατροφικες του αναγκες;

μελι μου ολα αυτα τα ζευγαρια και τους γαμους και τις οικογενειες που βλεπεις εξω δεν εχεις ιδεα απο τι δυσκολιες εχουν περασει για να κρατησουν αυτες τις οικογενειες ....

δεν εισαι η μονη που δυσκολευεται πιστεψε με .....

προσφερε τωρα που μπορεις εσυ κι ας ποναει η μεση σου .....

ξερεις ποσες φορες εχω παει στην δουλεια μου με καταθλιπτικη διαθεση ....με πονο στη μεση ....αρωστη με πυρετο ;

ο σκοπος αγιαζει τα μεσα .....

ειναι λιγο βαρυγδουπα ολα αυτα αλλα αυτη ειναι η πραγματικοτητα ....

κι αφου λοιπον βοηθησεις εσυ τωρα .....

αργοτερα οταν ο συζυγος βρει κατι αλλο να δεις οτι τα πραγματα θα ειναι καλυτερα ....

και το μωρο θα μεγαλωσει και η διαθεση του συζυγου σου θ αλλαξει ....

οι δυσκολιες που βιωνετε σας φερνουν σε αποσταση ....μην χαλασεις το σπιτι σου για αυτα που ολοι οι ανθρωποι βιωνουν στην καθημερινοτητα τους .....

αντε κανε υπομονη ...πηγαινε σ αυτη τη δουλιτσα χωρις γρινια ....

και κοιταξτε να βρει ο συζυγος μια δουλεια ....

ζητα βοηθεια απο τους γονεις σου με το μωρο ....

ολοι οι αντρες ετσι ειναι βαριουνται να νταντευουν μωρα .....

και το δικο σου στην ηλικια που ειναι εχει πολυ κουραση ....

σου ευχομαι να δειξεις συνεση ....ψυχραιμια ...και λογικη γιατι πανω απ ολα εισαι μητερα κι ολα θα πανε καλα ειμαι σιγουρη ....

γιατι ετσι ειμαστε οι γυναικες προικισμενες απο τη φυση με υπομονη για την διαιωνιση του ειδους .....

και για να νταντευουμε αυτους τους μπουληδες που λεγονται αντρες δυστυχως τι να κανομεν .....

φιλικα τζουλια

Παράθεση:
Originally posted by meli301982
γιατι μπορει να ειχα πει και αλλες φορες τελος αλλα μια οικογενεια δεν διαλυεται ετσι...ομως τωρα νομιζω οτι πραγματικα χρειαζονται και οι δυο να το θελουν αυτο και οχι μονο ο ενας...ευχαριστω

Ακριβώς έτσι διαλύεται μια οικογένεια, η διαφορά είναι στις πόσες φορες που θα πεις τέλος θα το κάνεις κιολας...να μη νομίζεις νασαι σίγουρη οτι χρειάζεται κ οι δύο να το θέλουν...κι επιπλέον να το θέλουν με τον ίδιο τρόπο...

Τι να το κάνω, να θέλει ο άλλος να τραβάω όλο το κουπι εγώ, για να μη πεφτουμε στα βράχια...έτσι μ αρέσει κ μένα η οικογένεια...ρούπι δε θα το κούναγα...

Μου κανει εντυπωση που ΤΑ ΠΑΝΤΑ γι αυτη την οικογενεια...τα κανεις εσυ.
Ποσα χρονια ακομα θα αντεξεις το ρολο του ηρωα;;;;;
Ειναι βαρυς αυτος ο ρολος, σε προειδοποιω.
Παντως, παλεψε το οσο μπορεις.
Ετσι, για να μην εχεις και τυψεις στο τελος.

http://www.youtube.com/watch?v=7kXMmW1wdLg&feature=player_embedded

Παιδια ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις σας....Για να μην παρεξηγουμε ομως μερικα πραγματα τα οποια εγω δεν διατυπωσα σωστα ο αντρας μου ανεργος δεν ειναι.Δουλευει κανονικοτατα και αν δεν υπηρχαν ολες οι καρτες και τα δανεια θα ημασταν φοβερα καλα οικονομικα...αλλα ευγνωμων να ειμαι στις εποχες που ζουμε που εργαζομαστε και οι δυο.Το θεμα του συμβουλου το σκεφτηκα διοτι οταν τσακωνομαστε η οταν ενοχλει τον εναν κατι μπορει να μην λεμε ουτε καν τα απαραιτητα για μερες ,δηλαδη δεν μιλαμε καθολου.Εχουμε μια περιεργη σχεση δεν ξερω ουτε καν πως να την εκφρασω πιστευω οτι αν την εβλεπε καποιος τριτος απο κοντα θα αναρωτιοταν αρκετες φορες αν εμεις οι δυο τελικα μισουμε ο ενας τον αλλον.Δεν νομιζω οτι ειναι αρκετα φυσιολογικη αυτη η κατασταση.Τις υπολοιπες μερες ειμαστε σαν αδελφια,ο καθενας στον χωρο του και που και που συναντιομαστε...γενικα ειμαστε απομακροι και οι δυο.Στην αρχη το συζητουσα ,το εψαχνα αλλα μετα καταλαβα οτι ετσι ειναι ,προσπαθησα να ριξω και καμμια ιδεα για κανα ταξιδι μπας και φταιει η κλεισουρα αλλα δεν πηρα απαντησεις... Γονεις εχω που θα μπορουσαν να βοηθησουν στο θεμα του παιδιου δηλαδη να το κρατησουν για να παμε πουθενα μονοι μας,αλλα και αυτο με γκρινια θα γινοταν διοτι ενω η μητερα μου θελει και μπορει ο πατερας μου δεν .....αρα και εγω δεν το ζηταω παρα μονο αν ειναι κατι που να αφορα την δουλεια....Οσο για το εαν ειναι φοβερο να αφησω την μικρη 5 μερες οχι δεν ειναι σιγουρα...την στερουμαι ομως γενικοτερα ολη την βδομαδα .Υπαρχουν μερες που ζητημα ειναι αν θα προλαβω να την δω και 1 ωρα ξυπνια αρα ναι το να λειψω απο κοντα της για αρκετες μερες δεν ειναι και το καλυτερο για εμενα.Βεβαια απο το να της στερουσα τα απαραιτητα οχι 5 αλλα 10 μερες θα ελειπα αυτο δεν συζηταω καν.Στην δεδομενη στιγμη απλα αναρωτιομουν γιατι παλι εγω να πρεπει να κανω κατι και οχι ο αντρας μου.Εκεινη την φαση ηθελα καποιος να στηριξει και εμενα.Καποιος να μου προσφερει λιγη ασφαλεια και για αυτο απογοητευτηκα.Οσον αφορα το θεμα της καταθλιψης που πολυ πιθανον να περναει ναι το ξερω αλλα οσες φορες και αν του ειπα οτι δεν ειναι ντροπη να μιλησει σε καποιον ειδικο δεν το δεχεται .Εχει συνεχεια πονοκεφαλους ,δεν κοιμαται καλα,εχει κλειστει στον εαυτο του...πως να τον πεισω να παει εκει που πρεπει αφου δεν δεχεται το εργο τους?(ψυχολογοι)και αφου δεν δεχεται αρχικως οτι κατι του συμβαινει..?δεν ξερω...κακα τα ψεματα ισως φταιω και εγω ,να αναλαβεις τα οικονομικα ενος αντρα ,να τον κανεις νταντα,να αποφασιζεις εσυ για τον αλλον ακομα και για τα πιο απλα τι κανει τον αντρα να νιωθει ανασφαλης,αχρηστος, επιπλεον ειναι μακρια και απο την οικογενεια του και ισως αυτο δυσκολευει ακομα πιο πολυ την ψυχικη του κατασταση.Μακαρι να μπορουσα να αλλαξω κατι απο αυτα αλλα δεν ξερω αν μπορω αληθεια...εν τω μεταξυ και για μενα ειναι φθορα που τα κανω ολα μονη μου και με αγχωνει δεν ειναι ευχαριστο ,πιεζομαι πολυ και απομακρυνομαι και εγω ,κλεινομαι στο δικο μου καβουκι...τις μισες μερες νιωθω κακη μητερα ,τις αλλες μισες νιωθω κακη συζυγος που δεν αντεχει τις πιεσεις....για ολα αυτα ελεγα οτι ισως καποιος τριτος θα μπορουσε να βοηθησει ....ευχαριστω και παλι και συγνωμη για το κατεβατο...

Κοπελια μου ανελαβες το φορτιο πανω σου ακριβως διοτι δεν υπηρχε εναλλακτικος "αχθοφορος"....και καλα εκανες και μπραβο που ενω "δεν τα φαγατε μαζι" επελεξες να τα πληρωνετε μαζι.....εφοσον λοιπον με καποιο τροπο αυτα ρυθμιστηκαν σας δινουν μια ανασα ασφαλειας.....

Σε οτι αφορα στο θεμα της επιπλεον εργασιας,εφοσον εσυ εχεις τη δυνατοτητα και την ευκαιρια για κατι τετοιο,θεωρω πως εσυ πρεπει και να την κυνηγησεις.....σε αλλο χρονο ισως τυχει να προκυψει στον συζυγο κατι αντιστοιχο....

Συμβαινει σε ζευγαρια να λειτουργουν σε λιγο "αναποδους" ρολους μερικες φορες....δλδ αυτα που παραδοσιακα εκανε μια γυναικα,φροντιδα παιδιων ,σπιτιου,ψωνια να τα αναλαμβανουν και οι αντρες οταν η εργασια της συντροφου ειναι πολυ απαιτητικη....γνωριζω αρκετα τετοια ζευγαρια και μαλιστα στο ενα απο αυτα η γυναικα εχει και τον ρολο του ρυθμιστη των οικονομικων και ο συζυγος της ειναι ανεργος με περιστασιακη νυχτερινη εργασια 2+ χρονια.Καταλαβαινω πως ειναι εξαντλητικο αρκετες φορες για σενα αλλα και στεχαχωρο για τον συζυγο σου που κατα καποιο τροπο εχει αναλαβει δευτερευοντα καθηκοντα.

Το θεμα ειναι ομως πως το βλεπετε εσεις.Εαν υπαρχει ανταγωνισμος και εγωισμος τοτε η κατασταση ναι μαλλον προβληματικη γινεται.Εαν ομως το "δειτε" διαφορετικα ειστε μια ομαδα και θελετε και προσπαθητε για το καλυτερο αυτης.Ο ενας παικτης ειναι καλυτερος και πιο αποδοτικος σε μια θεση και ο αλλος σε καποια αλλη.Δεν χανει κανενας οταν η ομαδα προοδευει....εκτος αν σκεφτεστε τη σολο καριερα.

Για τον αντρα ομως ειναι δυσκολο να διαχειριστει εναν ρολο διαφορετικο απο αυτο που τον επλασε η φυση και τον γαλουχησε η οικογενεια.Συναποφασιστε,ομως ασε εκεινον να εχει ενεργο ρολο.Ζητα τη γνωμη του ακομα και εαν δεν την χρειαζεσαι.Βαλτον στο παιχνιδι...δωστου αρμοδιοτητες που ενδεχομενως εχασε λογω αδυναμιας διαχειρισης,ομως τωρα η κατασταση ειναι ρυθμισμενη......μιλησε μαζι του για την ομαδα και πως βλεπεις εσυ τον ρολο του.....πως αυτος ειναι στηριγμα για σας,ακομα και αν φαινεται πως αλλος ειναι...πως τον χρειαζεσαι κι εσυ και το παιδι γερο και μαχιμο...πως τον εκτιμας και τον θες διπλα σου.....χειρισου το σαν γυναικα "υπο προστασια".....να παρει τα πανω του.Υπογραμμισε ποσο τυχεροι ειστε που εχετε μια υγιη οικογενεια και που καταφερνετε και ξεπερνατε τους σκοπελους και πως αυτο ειναι αποτελεσμα συλλογικης δουλειας.

Καταλαβαινω ποσο κουραστικο μπορει να ειναι αυτο οταν ηδη τα περισσοτερα ειναι πανω σου,ομως αναλαμβανουμε πολλους ρολους και αυτον της ψυχολογικης υποστηριξης ανα περιοδους.Σιγουρα το εχθρικο κλιμα και η παγωμενη ατμοσφαιρα δεν βοηθαει.Εαν το θες,το αντεχεις και το χρειαζεσαι πρεπει κι εδω να αναλαβεις το μεγαλυτερο κοματι.

Το πιο δύσκολο να διορθωθεί, δεν είναι η απραξία του άλλου, που νομίζεις δλδ οτι δεν προσπαθεί αρκετα, δε ζορίζει τον κwlo του να βρει μια λύση...δεν είναι αυτή η...αρνητικίλα που βγάζει στις όποιες προσπάθειες διόρθωσης που επιχειρείς...δεν είναι οι τρικλοποδιές που σου βάζει...είναι να αρχίσεις να μην τον εκτιμάς...φυσική συνέπεια τέτοιων συμπεριφορών...πόση ματαίωση, ακύρωση, άδειασμα να σηκώσεις; Ποσός τυφλός έρωτας να σε βοηθήσει να μείνεις ακόμα μια μέρα...
Ενα πράμα που ακόμα δεν ξέρω αν βοήθησε η αν δυσκόλεψε κι άλλο την κατάσταση είναι που δεν είπα όταν το σκέφτηκα "η αλλάζεις τακτική, η φεύγω..." είναι που έδωσα χρόνο...δεν ξέρω ακόμα αν ήταν καλό η κακό...το πιο πιθανό βέβαια θάταν να έχουμε χωρίσει νωρίτερα...μόλις ξεστόμιζα αυτη την κουβέντα...

Για το μόνο που είμαι σίγουρη οτι ήταν καλό, είναι που τελικά αποφάσισα κ για τους δυο...όταν τα παιδιά μας χρόνια μετα, του ειπαν οτι καλύτερα που είμαστε χώρια, γιατί αυτό το πράμα βελτίωσε τη σχέση τους μαζί του...μου ξέφυγε ένας βαθύς αναστεναγμος ανακουφισης...και τώρα μου ξεφεύγει...
Δε διαλύεται έτσι βέβαια, αλλά δες το δικό σου "έτσι" για να μείνετε μαζί...είναι σα να του δένεις τα μάτια, τον παίρνεις απ το χέρι κ τον βγάζεις απ το λούκι που έχει πέσει...αν σ ακολουθήσει, το παραμύθι έχει συνέχεια, για πόσο κανείς δεν ξέρει...στο τέλος θα εκτιμηθουν όλα...
Οι παλιές σε τέτοιες περιπτώσεις λέγανε..."καλός άθρωπος ο μακαρίτης...αλλά δεν πέρασα καλά μαζί του..."

σχεδον παντα ρε πστη μου ανθρωποι με καποια προβληματα ψυχολογικης φυσεως, δε δεχονται τη βοηθεια απο 3ους ειδικους. 99%. τους απορριπτουν συλληβδην. και μαλλον εχει να κανει υποσυνειδητα διοτι ξερουν πως εχουν θεμα. υποσυνειδητα ομως...

ισως πρεπει εσυ να πας καταρχας για να εκθεσεις τη κατασταση οσο πιο νατικειμενικα γινεται μπας και βρεις τροπους επικοινωνιας μαζι του.

Η πραγματικότητα είναι πως δεν επικοινωνείτε... τους έχεις αφαιρέσει χώρο από την προηγούμενη άνεση που είχε να χρησιμοποιεί τις κάρτες για ψυχοθεραπευτικές αγορές. Η γνώμη μου δεν είναι ευχάριστη, αλλά αφού ζητάς γνώμες θα στην πω. Δεν βλέπω να έχετε μέλλον όσο συζείτε και διαχειρίζεσαι τα οικονομικά του. Αν μένετε σε διαφορετικά σπίτια και συναντιέστε πότε πότε, θα τα "ξαναβρείτε", αλλά αυτό θέλεις;
Νέα είσαι και τώρα ακόμη έχεις κουράγια και πέραση για να ξεφύγεις από το... προσωπικό σου μνημόνιο. Κι αν χωρίσεις ούτε ο πατέρας σου θα έχει αντίρρηση να κρατά το παιδί. Αργότερα θα είναι πολύ πιο δύσκολο να ξαναξεκινήσεις την ζωή σου. Άσε που ανά πάσα στιγμή μπορεί να βρεθεί καμιά καπάτσα... να στον αποσπάσει! Άκου και μένα που έχουν δει πολλά τα μάτια μου... και μπορώ να σου πω πως όλοι πάνω κάτω ίδιοι είναι...

Παράθεση:
Originally posted by a-1-f52
και μπορώ να σου πω πως όλοι πάνω κάτω ίδιοι είναι...

Aυτό ειν αλήθεια...αλλά δεν είναι απαραίτητα κακό...καθένας πρέπει ν αφήνει το σώμα του κ την ψυχή του να...κάθεται εκεί που του ειναι ωραία, άνετα κ ικανοποιεί φυσιολογικά τις ανάγκες του...πολλές ασθένειες θα αποφεύγονταν αν κάναμε όλοι έτσι...

Παράθεση:
Originally posted by achinos
καθένας πρέπει ν αφήνει το σώμα του κ την ψυχή του να...κάθεται εκεί που του ειναι ωραία, άνετα κ ικανοποιεί φυσιολογικά τις ανάγκες του...

.. βρε Αχινε!!!
γιατι δεν μας το μαθαινουν στην πρωτη δημοτικου αυτο το σπουδαιο πραγμα??

καλησπερα..καταρχας χαλαρωσε..ακομα και στο γραπτο σου λογο φενεσαι πολυ αγχωμενη...δεν θελει ενας ανθρωπος και πολλα για να το καταλαβει ...καταλαβαινω οτι περνας χοντρο ''λουκι''...δυστυχως τα εξωτερικα προβληματα επηρεασαν και εσενα και τον ανδρα σου..πιεζεσαι...αυτο ειναι κατανοητο...συμβουλοες γαμου? δεν χρειαζεται να πας σε συμβουλο γαμο...αν το καταλαβες δεν εχεις προβλημα με τον γαμο σου απλα αφηνεις προβληματα και τον επηρεαζουν...αν μ ελεγες ναι δεν εχω ερωτικη επαφη μτν ανδρα μου και δεν το καταλαβαινω επαιζε κατι βαθυτερο και καλως να το εψαχνες..αλλα εδω ειναι εμφανες τι αντιμετωπιζεις...τωρα εσενα τι να σου ρε μελι ....χαλαρωσε γιατι ενα φυστικακι την εβδομαδα δεν λεει ....θα εχεις και απο εκει νευρα..ολα κατα ρε παιδι μου ....λοιπον χαλαρωσε..αν βρειτε χρονο πηγαιντε για κανενα 2μερακι καπου με τον ανδρα σου και ξηγησου εκει..και ξεχαστε για λιγο τα προβληματα και περαστε καλα ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ...και τελος ΧΑΛΑΡΩΣΕ

Συγνωμη που συνεχιζω αλλα διακοπηκα αποτομα....Φυσικα αυτη η εξομολογηση απο μερους του για το παιδι με εχει φερει σε δυσκολη θεση γιατι ασχετα με τα υπολοιπα εχω χρεος να ασφαλισω την μικρη πρωτα.Φυσικα νιωθω οτι φερω ευθυνη για ολο αυτο και νιωθω χαλια.Καθε προσπαθεια συζητησης πεφτει στο κενο γιατι απλα δεν απανταει στα περισσοτερα μα παρα μονο σε αυτα που νιωθει οτι τον θιγουν πχ ψυχολογος.Δεν θελει να τον πολυζαλιζω απο οτι καταλαβαινω.a-1-f52 οταν διαβασα το σχολιο σου για το καπατσα ξερεις τι σκεφτηκα αμεσως ''μακαρι'' αλλα να τον κρατησει κιολας.Ξερω ειναι που νιωθω ετσι χαλια που το σκεφτηκα αλλα την αμαρτια μου την ομολογω.Ειμαι και εγω δυσκολος χαρακτηρας δεν λεω δυσκολευομαι να μιλησω σωστα οταν θυμωνω ,λεω παντα αυτο πυ σκεφτομαι,κολλαω σε λεπτομερειες αλλα τελικα ισως και οι λεπτομερειες κανουν την διαφορα.Τον γαμο μου δεν το περιμενα ροδινο σαφως αλλα οχι και ετσι.Περιμενα καποιες ισορροπιες να κρατηθουν ,περιμενα αλλα πιο χαρουμενα πραγματα ισως και τωρα τα βλεπω σαν μακρινο ονειρο ....Η αδυναμια μας να επικοινωνησουμε ειναι πλεον αισθητη.Αυτο ειναι και το αγκαθι.Συν το γεγονος οτι πλεον ο αντρας μου εχει πεσει σε τελμα...και δεν θελει να κουνηθει απο εκει....Δεν ειναι η πρωτη φορα απλα τις προηγουμενες το ξεπερνουσε πιο γρηγορα τωρα εχει κρατησει αρκετα πολυ....και προβλεπω να κραταει και αλλο με τα νεα δεδομενα....αυτα συγνωμη και παλι για τα πολλα λογια που ισως τελικα ειναι φτωχεια και χρειαζονται πλεον πιο κραδασμικες λυσεις....Σας ευχαριστω απο την καρδια μου και μονο που τα ειπα νιωθω καπως καλυτερα....

Ευχαριστω για τις απαντησεις σας ολους πραγματικα με βοηθαει να διαβαζω την αποψη του καθενος χωριστα..μου βαζει σε μια ταξη τις ατακτες εντελως σκεψεις μου.Η αληθεια βεβαια ειναι οτι δεν ξερω πλεον απο που να αντλησω και αλλη υπομονη.Του εκανα μια προταση αλλα η απαντηση ηταν αρνητικη.Θα φυγω για ενα διημερο και του ειπα να αφησουμε το παιδι και να ερθει αφου εχει αδεια και αυτος.Αλλα δυστυχως δεν .....Οσο μενουμε στο σπιτι και προσπαθουμε να βρουμε μια λυση δεν γινεται αλλωστε πλεον το θεμα εχει παρει και αλλες εκτασεις και πρεπει να βρουμε επειγοντως μια λυση.Το θεμα μεταξυ μας περασε στο παιδι .Σημερα καπως του ξεφυγε οτι την χτυπησε επειδη εκανε κατι δεν μιλαω για ξυλο απλα τις εριξε κανα δυο στον ποπο .Δεν ξερω τι με επιασε ειλικρινα θα τον σκοτωνα.Επειδη αυτος σαν παιδι ειχε φαει πολυ ξυλο του ειχα πει οτι με το παιδι το δικο μας ειναι μια σταση που δεν θα υοθετησουμε.Το ειχαμε συμφωνησει.Εν τω μεταξυ μου παραδεχτηκε οτι το εχει κανει και αλλες φορες.Συγνωμη μπορει να ακουγομαι υπερβολικη αλλα ξερω οτι το χερι αν αρχισει δεν κουμανταρεται ευκολα.Και λογω αυτων που εχει βιωσει ο ιδιος φοβαμαι διπλα.Ποτε δεν ειχε κανει κατι τετοιο και τωρα το εχει αρχισει .Πνω στα νευρα μου του ειπα οτι αν την ξαναγγιξει θα εχουμε προβλημα.Του ειπα παλι για ψυχολογο αλλα δεν το συζητα καν μαλιστα μου απαντησε οτι εγω χρειαζομαι πιο πολυ.Μπορει να ισχυει και αυτο απλα επειδη παλιοτερα ειχα ακολουθησει ψυχοθεραπεια πλεον ξερω την μεθοδο και οταν βλεπω κατι αρνητικο πανω μου το παλευω.morgoth μαλλον τελικα θα κανω αυτο που λες..ειναι η τελευταια λυση αλλωστε.Πλεον δεν εχω που να σταθω ,ουτε και ξερω τι αλλο να κανω.Δεν θελω το μεταξυ μας να βγαινει στο παιδι και τελικα φοβαμαι οτι βγαινει.Η πλακα ειναι οτι οταν παντρευτηκαμε εκεινος στηριζε εμενα,ηταν δυναμικος ηταν αλλιως και δεν περασαμε και λιγα αυτα τα χρονια ,κακοτοπιες ,ατυχιες ,3 μετακομισεις.Τωρα πλεον βλεπω εναν ανθρωπο που με το ζορι κουνιεται και αν κουνιεται ειναι επειδη φωναζω .Μαλλον επαναπαυτηκε ,τα βρηκε ολα στρωμενα και ησυχασε.Το θεμα ειναι οτι πλεον και εγω μπουχτησα να παρακαλαω και να φωναζω....Ευχαριστω παιδια και παλι παρα παρα πολυ...

χα χα χα ...ενα φυστικακι την βδομαδα?και κανενα μην σου πω τον τελευταιο καιρο αλλα αυτο ειναι αλουνου παππα....οτι πρεπει να χαλαρωσω το ξερω προσπαθω δεν λεω ισως με λαθος τροπους αλλα το παλευω....να τον παρω ταξιδακι με το ζορι....μπα δεν παιζει ....το παρακαλετο μας τελειωσε ..παρακαλαω για να μιλησουμε δεν μιλαει ,παρακαλαω για να παμε καπου δεν θελει....οταν θα βρω και εγω τις ισσοροπιες μου θα ασχοληθω και με τα υπολοιπα .....τωρα δεν το διαννουμαι καν να ασχοληθω και ακομα περισσοτερο να παρακαλεσω ....ευχαριστω παντως μου εφτιαξες πραγματικα το κεφι και ναι ...ΜΕ ΧΑΛΑΡΩΣΕΣ.

Το έλλειμμα επικοινωνίας, όπως φαίνεται από την περιγραφή, είναι τρομακτικό. Απορώ πώς μπορείτε να έχετε τόσο συχνά σεξ. Γιατί κάτω από τις συνθήκες που περιγράφεις, μια φορά την εβδομάδα είναι πολύ συχνά. Σε παρόμοιες συνθήκες, για μένα το σεξ θα ήταν μια μακρινή ανάμνηση.