Πεθερικα

Πεθερικα

Καλησπέρα σε όλους! Θα μπω κατευθείαν στο θέμα μου το οποίο ειναι τα πεθερικα μου! Με τον άντρα μου είμαστε πολλά χρόνια μαζί και πρόσφατα παντρευτηκαμε.πριν το γάμο άρχισε να μου συζητάει ο άντρας μου να μετακομησουμε στο διαμέρισμα που εχουν οι δικοί του ακριβώς πάνω απο αυτο που μένουν! Εμένα και μόνο η ιδέα με τρελαινε παρ ολα αυτα πειστικά και επεισα και εγώ τον εαυτό μου γιατι έχω εμπιστοσύνη στον άντρα μου( ότι δε θα μας ενοχλούν, δε θα ανακατευονται και τα σχετικά)! Έλα μου όμως που μετά το γάμο ξαφνικά άλλαξαν ολα! Ιδιοτροποιες, χωσιμο παντού, λόγια στον αντρα μου... με αποτέλεσμα κάθε τρεις και λίγο να σκοτωνομαστε! Του βάζουν πισω μου λογια εκείνος δεν μου τα λέει στα ίσα και προσπαθεί κάποια στιγμή να μου το ρίξει έμμεσα για να μη τσαντιστω αλλα και μόνο που το καταλαβαίνω μου τη δίνει. Τα θέλουν ολα δικά τους ειναι εγωισταροι και θέλουν να ναι πάνω απ όλους λες κι εγώ είμαι ορφανά. Πως να τους αντιμετωπίσω δεν ξέρω μιλήσετε οι έμπειροι!!!!!

Έχεις ακούσει το "από μακριά κι αγαπημένοι"; Ε, εφάρμοσέ το.

Ας πούμε ότι έγινε ένα λάθος και βρεθήκατε σ' αυτή την κατάσταση. Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να εγκαταλείψετε πάραυτα το διαμέρισμα γιατί με το χρόνο θα σας διαλύσουν το σπιτικό.

Μονόδρομος!

Φεύγετε μακριά, αλλά επειδή αυτός μάλλον είναι μαμάκιας θα μετακομίσεις και το πρόβλημα, ή καθαρίζει αυτός γιατί πρόκειται για τους γονείς του και ευτυχείτε, διαφορετικά μένεις εκεί μέχρι να σκάσεις απ΄ το κακό σου...

ν μεινετε αλλου μονοι σας.

προσεξε ομως. αν αυτο ειναι κατι που αυτος δεν το θελει πραγματικα, σε λιγο καιρο παλι προβληματα θα χετε...

αν δεν εχεις παιδι, μη κανεις ακομα.

συζητησε το μαζι του ομορφα και ωραια. οτι καλο ειναι να μεινετε μονοι σας κτλ κτλ, διοτι στη τελική δε μπορεις εσύ. δεν νιωθεις ανετα. ειναι στο χερι του. οπως ηταν στο δικο σου οταν συ πε να μειεντε εκει. εσύ τον εμπιστευτηκες και τη πατησες.
τωρα ειναι η μπαλα στο δικο του γηπεδο. ειτε σε κατανοεει και κοβει τον ομφαλιο λωρο με τους δικους του, ειτε δε σε καταλαβαινει και εσύ μενει να αποφασισεις τι θα κανεις.
Η εμπειρια λεει παντως πως ο γαμος αυτός τριζει για τα καλα... πρεπει να προετοιμαστεις για ολα τα ενδεχομενα

καθαρές εξηγήσεις ...

Δε μου κάνει εντύπωση πίστεψέ με. Εδώ από απόσταση μπορούν να επηρεάζουν όχι και να ζείτε κοντά. . . Το χειρότερο πράγμα που γίνεται είναι ο ψυχολογικός πόλεμος βάσει του οποίου προσπαθούν να συγκινήσουν τον γιο τους και να τον "φέρουν στα νερά τους". Δυο Πράγματα μπορεί να συμβούν : 1. Ο σύζυγος να υποχωρεί συνεχώς από "σεβασμό" προς τους γονείς του και να τα καταπίνει όλα (γιατί μη νομίζεις πως υποχωρεί από ευχαρίστηση) και υπομένει και 2. Ο σύζυγος κπ στιγμή μπορεί να αντιδράσει βίαια και ακραία. Και στις 2 περιπτώσεις ο σύζυγος είναι το θύμα.Από τη μια η φυσική του οικογένεια που τον μεγάλωσε και από την άλλη η γυναίκα της ζωής του που διάλεξε και που στεναχωριέται όταν οι γονείς του δεν αποδέχονται την επιλογή του . Ναι το ξέρω θα μου πεις "εγώ τι φταίω"; Θα σου πω ...Είσαι ο "εισβολέας" στη ζωή του γιού τους και είσαι για εκείνους εκείνη που διάλεξε ο γιος τους, δεν τους αρέσει να έχεις λόγο ,δεν τους αρέσει να κάνεις αυτό που πιστεύεις και νιώθουν πως τους βάζεις στην άκρη . Κατ' αρχήν το πρόβλημα είναι δικό τους αλλά και εσύ έχεις υποχρέωση να προφυλάξεις το γάμο σου. Φύγετε από το σπίτι ,αν νομίζεις πως αυτό θα βοηθήσει και προσπαθήσετε να ζήσετε κάπου αλλού και ξεκίνα από την αρχή. Όμως, ό,τι και αν κάνεις μην νομίζεις πως καθάρισες μαζί τους. Αυτό θα τους εξαγριώσει ,μια και θα το πάρουν προσωπικά και θα γίνουν χειρότεροι. Δε θα τους αρέσει το σπίτι, θα βάζουν λόγια στον γιο τους για διάφορα πως πχ άφησε το σπίτι που το χτίσαν με ιδρώτα και πως έκαναν όνειρα να έχουν κοντά τα εγγόνια τους και εσείς οι αχάριστοι πήγατε σε ένα άλλο σπίτι,πως ο άντρας σου δεν τους σέβεται και δεν τους αγαπάει αρκετά γιατί εσύ τον κατάντησες σαν τα μούτρα σου κλπ κλπ. Δεν τους πιάνεις πουθενά. Προσωπικά, κάνω εξηγήσεις μαζί τους . Όταν πχ ο άντρας μου έκοψε το τσιγάρο , -εμμέσως και αμέσως με κατηγόρησαν πως είμαι υπεύθυνη για τα κιλά που πήρε και μου το λέγαν πότε απ' έξω απ΄έξω , πότε λέγαν στον άνδρα μου διάφορα πως δεν τον προσέχω αρκετά και τα γνωστά και πότε το έλεγαν κατάμουτρα. Ήμουν ακόμα φρέσκια νύφη και ντρεπόμουν να αντιμιλήσω (πιο πολύ για τον άνδρα μου) . Έτσι ,κάποια στιγμή που ήρθαν σπίτι μας και του την είπαν μπροστά μου πολύ χοντρά πως έχει παχύνει,πως είναι χάλια και πως του φτιάχνω παχυντικά φαγητά μάλλον και ότι όταν εκείνος όταν ήταν στα χέρια τους ήταν αδύνατος και κομψός και τώρα πάχυνε ...Λοιπόν, όποιος έχει κόψει το τσιγάρο ξέρει τί αγώνας γίνεται από τους πρωην καπνιστές να απαλλαγούν και πως "ξεσπάνε" συνήθως στο φαγητό για να μην καπνίσουν ,μέχρι να συνηθίσουν την απώλεια του τσιγάρου. Εμφανώς λοιπόν τα πεθερικά μου απαξίωσαν τελείως την προσπάθειά του ,που ήταν βαρύς καπνιστής 15 χρόνια και αντί να τον ενθαρρύνουν να συνεχίσει να μην καπνίζει και έστω να του πουν "τρώγε αν μπορείς λιγότερο" ή "τρώγε τσίχλες ή φρούτα" τον κατηγόρησαν και εκείνον και εμένα ως υπεύθυνους του πρόσθετου πάχους του. Έ, αυτό ήταν!! έχασα την ψυχραιμία μου (γιατί είδα τον άνδρα μου να σκύβει το κεφάλι και να τρέμει από οργή που δε μπορούσε να μιλήσει "από σεβασμό" και έκανε τη χαρακτηριστική κίνηση που έκανε όταν ζητούσε τσιγάρο).Μόλις το είδα και αυτό, πραγματικά εξαγριώθηκα και τους είπα σε αυστηρό αλλά ήρεμο ύφος τα κάτωθι: "Όποιος θέλει ,μας αποδέχεται όπως είμαστε. Σε όποιον δεν αρέσουμε , η πόρτα είναι ανοιχτή και ας πάει στο καλό για να μη μας βλέπει. Εγώ τον άνδρα μου τον αγαπώ είτε αδύνατο είτε χονδρό. " και τους έδειξα με το δάχτυλο την πόρτα. Ο άνδρας μου έμεινε με ανοικτό το στόμα. Τα πεθερικά μου , με κοίταζαν σα να με έβλεπαν για πρώτη φορά. Είχα θυμώσει πραγματικά και τότε είδα τον άνδρα μου σε πόσο δύσκολη θέση είχε έρθει αλλά διαγράφηκε στα χείλη του ένα αχνό χαμόγελο ικανοποίησης . Δε μπορούσε να μιλήσει κανείς. Τα πεθερικά μου θα θέλαν να πέσουν πάνω μου να με φάνε μα δε μπορούσαν . Τους είχε κοπεί η λαλιά. Τότε ο άνδρας μου είπε: "να μας αγαπάτε με τα καλά μας , τα κακά μας και τα όποια κιλά μας" και φυσικά τότε ακαριαία άλλαξαν το τροπάριο: "Εμείς, δεν έχουμε πρόβλημα, κάντε ό,τι θέλετε , δεν ανακατευόμαστε ,για το καλό σας μιλάμε και μη μας παρεξηγείτε κλπ κλπ κλπ" Τί θέλω να πω; Αντέδρασε!! ίσως όχι τόσο ακραία όσο εγώ αλλά αντέδρασε ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΑΝΔΡΑ ΣΟΥ ,για να μην παρεξηγηθεί η συμπεριφορά σου που ούτως ή άλλως θα παρεξηγηθεί. Μετά από λίγο καιρό,σε άσχετη φάση, παραπονέθηκαν στον άνδρα μου πως τους έδιωξα εκείνη την ημέρα από το σπίτι αλλά επειδή ήταν παρών έβαλε τα πράγματα στη θέση τους ,πράγμα που δεν τους ικανοποίησε καθόλου , μα καθόλου αλλά δε μπορούσαν να πουν και άλλα ψέματα μπροστά του μια και σ' ό,τι ειπώθηκε ήταν παρών ο άνδρας μου αψευδής μάρτυς. Και φυσικά αυτό δε μου το συγχωρούν ποτέ. Προσπαθώ να μην κοντράρομαι μαζί τους , να είμαι ευγενική ,καταδεκτική και με χαμόγελο αλλά η φύση μου είναι τέτοια που όταν παραβιάζεται η κόκκινη γραμμή εκρήγνυμαι. Το έχουν καταλάβει και έτσι προσέχουν και ό,τι λένε το λένε με τακτ μπροστά μου τουλάχιστον. Συμβουλή μου : Βάλε τον άνδρα σου στο παιχνίδι. Δείξε του με κάθε τρόπο πως τον αγαπάς και τον υποστηρίζεις. Εξήγησέ του τις προθέσεις σου . Δεν έχεις κάτι με τους γονείς του , μα όπως οι δικοί σου γονείς δεν ανακατεύονται στα πόδια σας έτσι θες και εσύ να μην ανακατεύονται τα πεθερικά σου στη ζωή σας. Είστε μεγάλα παιδιά και έχετε δικαίωμα να ζήσετε όπως θέλετε έχετε δικαίωμα ακόμα και στο λάθος. Τέλος , όταν θα σου λένε διάφορα τα πεθερικά σου , να τους απαντάς μπροστά στον άνδρα σου με σεβασμό μεν αλλά κοφτά δε. Είναι πολύ σημαντικό αυτό που σου λέω γιατί αν τα πείτε μεταξύ σας χωρίς τον άνδρα σου παρόντα μετά, θα του πούν ό,τι θέλουν εκείνοι και τότε τίθεται στον άνδρα σου το γνωστό δίλημμα: " Ποιόν πιστεύεις λοιπόν, τους γονείς σου που δεν λένε ποτέ ψέματα ή ΑΥΤΗΝ;" Το θύμα , πάλι ο δύστυχος ο άνδρας σου ,που καλείται να επιλέξει ανάμεσα στην γυναίκα της ζωής του και στην μάνα του. Και πίστεψέ με η θέση του είναι λεπτή. Και μετά αρχίζει το τροπάριο " Εμείς, που πονέσαμε , που θυσιαστήκαμε, που κάναμε τόοοοσα για εσένα και εσύ μας πετάς για αυτήν; Τί έκανε αυτή για σένα;" και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται και μεταξύ σας δημιουργούνται προβλήματα. Εν κατακλείδι λοιπόν: Είτε ζείτε πάνω -κάτω, είτε μακρυά , δεν έχει μεγάλη διαφορά ,αν θέλουν να δημιουργήσουν θέμα το δημιουργούν. Προς το παρόν που μένετε "πάνω-κάτω" προσπάθησε να μην μιλάς μπροστά τους για τίποτε. Φεύγε μακρυά ,όταν σου μιλάνε και είσαι μόνη σου ,χαμογέλα ευγενικά και να τους λες πως πάντα έχεις δουλειά, πως τρέχεις ,πως θα κλείσουν οι υπηρεσίες ,πως έχεις το φαϊ στο φούρνο και θα το κάψεις για αυτό δεν προλαβαίνεις να τους μιλήσεις. Όσο λιγότερο είσαι μόνη μαζί τους, τόσο καλύτερα. Λιγότερες παρεξηγήσεις, λιγότερα προβλήματα , λιγότεροι καυγάδες. υ.γ. Συγγνώμη για το μακροσκελές μήνυμά μου.

Εχετε πεσει ολοι μεσα λες και με ζειτε.Μoonsaga μου, μου τα ειπες πολυ ωραια. Βασικα να σου,σας πω οτι μετα απο καποια εντονα ανακατεματα τους και σκηνικα πηγα και μιλησαμε (μαζι και ο αντρασ μου) για να πεσουν οι τονοι. Εκεινη την ημερα λοιπον προσπαθησα να ειμαι οσο πιο ψυχραιμη γιμνοταν αν και ειχα και τα ξεσπασματα μου.Ο αντρας μου με ''υπερασπιστηκε'' το βαζω σε εισαγωγικα γιατι ναι μεν δεν μου την ειπε καθολου απ την αλλη ομως δεν μιλαγε κι εκει που ουσιαστικα επρεπε. Οταν λοιπον μετα σκοτωθηκαμε οι δυο μας μου ειπε οτι τους τα εχωσε μετα. Εκεινοι βεβαια μετα ολο λογια του εβαζαν(κρυφακουσα:no και οταν του ειπα ενα απο αυτα που ηταν βαρυ στην αρχη αντεδρασε με νευρα και μετα(οταν το σκεφτηκε!)ου το δικαιολογησε.Το συμπερασμα μου γενικα;:θελουν να τον ξεκοψουν απο την οικογενεια μου, θελουν να ''υπαρχουν'' μονο αυτοι σε ολα,να εχουν το πανω λογο και επειδη προφανως δεν ειμαι σηκω πανω κατσε κατω θελουν προφανως να μας χωρισουν(εξαλλου το ειχε πει αυτη σε ατομο που μου το ειπε) και οταν μετα απο πολλους τσακωμους το ειπα στον αντρα μου δεν ειμαι σιγουρη αν το δεχτηκε μεσα του!Γενικα του βαζουν λογια κι αυτος για να κρατησει ισορροπιες δεν μου τα λεει και προσπαθει με εμμεσο τροπο να με κανει να ΄΄παω'' πιο κοντα τους παρολο που οσα εκαναν τους μιλαω και μια χαρα! σε αντιθεση με αυτους! και οταν ειπα στον αντρα μου ε τι αλλο να κανω δηλαδη????εκεινος μου ειπε:εγω θα σου πω?Δηλαδη τι αλλο περιμενουν απο μενα?Δεν ειμαι ανθρωπος της υποκρισιας και που τους μιλαω υπερβαση ειναι για μενα αλλα το κανω για τον αντρα μου κι εκεινος αντι να με στηριζει μου ριχνει ευθυνες οτι πιο εγω ουσιαστικα φταιω για ολα!!!Μου ρχεται να φουνταρω!Δεν αντεχω τα παιχνιδια τους!

Δεν υπαρχει του βαλανε λογια. Αρα δε φταινε τα πεθερικα σου, αλλα ο αντρας σου. Οσο και να σε πιπιλιζει ο αλλος αμα δεν εχεις γνωμη δικη σου τι να λεει. Το ιδιο οταν πρεπει να μιλησει κ δε το κανει. Αυτος φταιει παλι. Εισαι και συ ομως καλο χαιβανι. Στο στομα του λυκου πηγες.

χαιβανι δε θα πει τιποτα!Το εχω μετανιωσει και πλεον του το λεω στα ισα.Αυτο που με εκνευριζει περισσοτερο ειναι οτι δεν παραδεχεται οτι του βαζουν λογια.Ενω του λεω οτι ξερεις τι, αυτο το ακουσα που στο ειπαν, εκεινος ισχυριζεται οτι δεν του το ειπαν και του ειπαν κατι αλλο! Να κατσει και να μου πει, ξερεις τι, ναι, μου το ειπαν αλλα γα....το μη δινεις σημασια. Αν θα τυχει να τσακωθουν προσπαθει και παλι να κρατησει ισορροπιες ενω το θεμα κανει μπαμ (για ποιο λογο δεν καλομιλιουνται=ΛΟΓΙΑ), δεν καθεται να μου πει τιποτα. Εγω ετσι νομιζω οτι τους καλυπτει και νευριαζω.Εγω βλεπω οτι με ''παιζουν'' κι ενω ισως θα επρεπε να κανω κι εγω το ιδιο, δεν το αντεχω, δεν το'χω.Τι να κανω?Ειμαι υπερβολικη?

Ειναι δυνατον να δεχτει ανθρωπος οτι του βαζουν λογια?
Δεν εισαι υπερβολικη, καλη εισαι, αυτο ειναι το ελαττωμα σου. Σε καταδικαζω λογω καλοσυνης. Αν θες στο εξηγω παραπανω.

τα μαζεψες μεσα σου φαινεται πολυ καιρο. και τωρα εισαι ετοιμη για το τελικο μπαμ. κοιτα να αποφασισεις αυτο που θα κανει καλο στην ψυχικη σου υγεια.

Τι εννοεις? Δεν ξερω...απ τη μια θελω να τον δικαιολογησω λεγοντας ε,γονεις του ειναι μπορει να ντρεπεται για τις χοντραδες που εχουν κανει και να μην θελει να παραδεχτει σε μενα στα ισα τις σαχλαμαρες που προφανως του λενε για να μη πεσουν κι αλλο στα ματια μου(ποσο ακομα να εξαγριωθω μαζι τους!) και γι αυτο να μην μου τα παραδεχεται. Δεν ξερω σκεφτομαι να δωσω μια τελευταια ευκαιρια στο γαμο μας ελπιζοντας να αντεξω, να προσπαθησω να μη δινω σημασια μπας κι εκεινος με νιωσει και πιο κοντα του και οτι τον στηριζω μηπως και ηρεμησουμε και αν πια δω οτι συνεχιζουν τα ιδια και δεν παταει ποδι γερα κατω ο αντρας μου και εξακολουθει να τους ''καλυβει'' θα την κανω οχι με ελαφρια αλλα με βαρια!!!Δεν ξερω... εσεις τι πιστευετε!

Εσυ στη θεση του συζυγου τι θα κανες? Αν τα καναν αυτα οι γονεις σου τι θα ελεγες?
Αρα φταιει ο συζυγος, οχι οι γονεις. Το πιο σημαντικο ομως, γιατι ο καθενας μπορει να σου φερθει οπως θελει, ειναι οτι εσυ εισαι καλοπροαιρετη και δε θες να μιλησεις γτ φοβασαι οτι θα γινετε βιδες. Η πεθερουλαομως δε το σκεφτετα ιαυτο γτ εχει καταλαβει την αδυναμια σου και σε παταει.Ξεκινα λοιπον ν απαντας πιο δυναμικα και ασε τα σαβουαρ βιβρ. Απορω τι σεξ κανετε με τους μπαστακες απο κατω...σε λιγο θα σου χτυπανε κ το σκουποξυλο στο ταβανι την ωρα που θα τελειωνεις.....

Αμα δεν τους βαλει στη θεση τους πατε ολοϊσια για διαζυγιο.

Αυτο να του πεις και κοψε αντιδρασεις....
Μην κοιτας εμενα που με σταυρωνει χρονια τωρα η πεθερα μου η Ανδρομαχη και δεν εχω χωρισει....

...αλλο εγω!

Παράθεση:
Originally posted by Theakleopatra
Καλησπέρα σε όλους! Θα μπω κατευθείαν στο θέμα μου το οποίο ειναι τα πεθερικα μου! Με τον άντρα μου είμαστε πολλά χρόνια μαζί και πρόσφατα παντρευτηκαμε.πριν το γάμο άρχισε να μου συζητάει ο άντρας μου να μετακομησουμε στο διαμέρισμα που εχουν οι δικοί του ακριβώς πάνω απο αυτο που μένουν! Εμένα και μόνο η ιδέα με τρελαινε παρ ολα αυτα πειστικά και επεισα και εγώ τον εαυτό μου γιατι έχω εμπιστοσύνη στον άντρα μου( ότι δε θα μας ενοχλούν, δε θα ανακατευονται και τα σχετικά)! Έλα μου όμως που μετά το γάμο ξαφνικά άλλαξαν ολα! Ιδιοτροποιες, χωσιμο παντού, λόγια στον αντρα μου... με αποτέλεσμα κάθε τρεις και λίγο να σκοτωνομαστε! Του βάζουν πισω μου λογια εκείνος δεν μου τα λέει στα ίσα και προσπαθεί κάποια στιγμή να μου το ρίξει έμμεσα για να μη τσαντιστω αλλα και μόνο που το καταλαβαίνω μου τη δίνει. Τα θέλουν ολα δικά τους ειναι εγωισταροι και θέλουν να ναι πάνω απ όλους λες κι εγώ είμαι ορφανά. Πως να τους αντιμετωπίσω δεν ξέρω μιλήσετε οι έμπειροι!!!!!

κλασσικα εικονογραφημενα της ελληνικης οικογενειας..
ειναι δουλεια του αντρα σου να τους χειριστει και να τους αφησει εξω απο τη σχεση σας..εσυ δεν θα πρεπει να βρισκεσαι στη θεση να εισαι "καπως" εξαιτιας τους .οφειλουν να σεβονται το γαμο και το σπιτι σας οπως κι εσεις οφειλετε να τους σεβεστε ως γονεις...και ως εκει. δεν εχουν κανενα δικαιωμα να επεμβαινουν στα θεματα του ζευγαριου. αλλά αυτο θα πρεπει να το καταλαβει ο αντρας σου..και να κρατησει εκεινος τις ισορροπιες και να βαλει εκεινος τα ορια. εσυ μην ανακατευτεις και μην ερθεις σε συγκρουση με τα πεθερικα σου, οτι κι αν συμβαινει, αυτο δε σε συμφερει.
και επισης..προσπαθησε να συγκρατησεις τα νευρα σου..και μιλα στον αντρα σου ηρεμα και λογικα. εξηγησε του οτι τους επιτρεπει να επεμβαινουν και οτι ο ιδιος με τη σταση του κανει ζημια στη σχεση σας. και ελπιζω να το καταλαβει πριν γινουν τα πραγματα χειροτερα για εσας. μην αυταπατασαι ομως..δεν ειναι ευκολο. πρεπει πρωτα ο αντρας σου να καταλαβει τι γινεται..αλλιως δεν υπαρχει σωτηρία.

Μα τελευταια φορα του τα πα χυμα, ημουν ετοιμη για χωρισμο. Τον προκαλουσα να μου το πει αλλα εκεινος τιποτα το εριχνε σε μενα!Ειμαστε τοσο πιεσμενοι και οι δυο...Του ελεγα ΓΙΑΤΙ δεν μου μιλανε οι δικοι σου, ΓΙΑΤΙ δεν μιλαγες εκει που επρεπε οταν μιλησαμε μαζι τους και με αφησες να ''βγω εκτος'' καποιες φορες ΓΙΑΤΙ... ΓΙΑΤΙ...ΓΙΑΤΙ...Εκεινος το χαβα του τα ιδια και τα ιδια ΜΥΣΤΙΚΟΠΑΘΕΙΑ.- Το μονο που μου ειπε οταν ειδε οτι ημουν καθετη ηταν οτι ''σου ειπα εγω οτι δε φταινε και οι δικοι μου?''αλλα ως εκει. Μου λεει κι αυτος δεν καλομιλαει μαζι τους ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΦΙΛΕ πες μου γυναικα σου ειμαι!!!Τοσο χοντραδες του λενε που δεν μου τα λεει ή μηπως τελικα τους βαζει πανω απ ολους?!!Ειναι τελικα μπουλης???Επειδη στα τοσα χρονια δεν μου χει δωσει αυτο το δικαιωμα γι αυτο λοιπον ειπα να το παιξω για ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ φορα μακας. Αυτο που ευχομαι ομως ειναι οτι αν ειναι τελικα να μου το δειξει συντομα να μη χανει κανεις το χρονο του αλλο. Λοιπον ή μου αποδεικνυει με τη συμπεριφορα του οτι εκει που πρεπει τους γραφει και μιλαει, ή οτι καθεται σουζα εστω και αν δεν το καταλαβαινει. Δηλαδη ή μενω μαζι του Ή χωριζω. Τελος.Ετσι δεν ειναι?

Ψυχραιμία... Μόνο αυτό σου λέω!!! Επειδή είχα αντίστοιχα προβλήματα κι ας ήταν σχετικά μακριά τα πεθερικά -δεν έμεναν στην ίδια πόλη- επεξεργάστηκα κάτι που μου είχε πει η αδελφή μου: "Οι άντρες πάνε όπου δεν υπάρχει γκρίνια". Φρόντισε να είσαι λιγότερο γκρινιάρα απ' ότι είναι αυτοί!! Μην του λες τίποτα για τους δικούς του. Μόνη σου πρέπει να διαχειριστείς την κατάσταση. Σε καθημερινή βάση μη δείχνεις ότι στηρίζεσαι σε αυτούς (πχ. στο θέμα του φαγητού). Και φρόντισε να τους κομπλάρεις... πχ. χτυπά το κουδούνι κι είναι τα πεθερικά σου... εμφανίσου σέξυ και όταν ανοίγεις κάνε ότι ντρέπεσαι κι ότι νόμιζες ότι ήταν ο άντρας σου... Γενικά δείξε ότι τους σέβεσαι, αλλά στα θέματα που αφορούν τη δική σου οικογένεια τους "γράφεις". Δεν θα μπορέσεις να τα καταφέρεις από τη μία μέρα στην άλλη, αλλά βάζοντας σιγά-σιγά τα όρια θα το πετύχεις.

Αν το διαβασεις δες τι εχω να σου προτεινω δεν ειμαι παντρεμενη ακομη αλλα απο εμπιριες αλλον και οικογενειας μου σου λεω τα παρακατω.

Μην αναφερεις καθολου τους γονεις του.Σιγουρα δεν εχει επιστροφη η κατασταση μονο αν δει τι περνας και σαγαπαει θα σηκωθει να σε παρει και να φυγετε πως? καθε φορα που σε κατηγορει.Να του μιλας με το μαλακο οσο και αδικημενη και να νιωθεις.Με το μαλακο να του λες θα ελεγα ποτε κατι τετοιο? με εχεις ικανη?ή θα εκανα κατι τετοιο? απο που σου ηρθε τωρα αυτο?
Σε παρακαλω θελω να με σεβεσαι πες του οπως σε σεβομαι και εγω.Μην γινεσαι υστερικη οσο και αν σε θηγει αυτο θελουν οι απο κατω.Να σε φερουν παντα στα ορια σου.Λοιπον με το μαλακο και θα δεις οσο δεν ακουν ομηρικους καβγαδες τα πεθερικα σου τοσο θα σε καλοπιανει η πεθερα.Εσυ ουδετερη.

Και μια συμβουλη οταν λειπει ο αντρας σου,να σηκωνεσαι να φευγεις και εσυ απο το σπιτι σου.Ακομη και οταν ερχεται αργησε να πας ετσι θα εχεις το κεφαλι σου ησυχο φυσικα θα του εξηγησεις που εισαι ετσι.Ειτε στην μητερα σου ή σε μια φιλη σου ή σε οποια δουλεια και να εισαι.Αν οδηγας να βγενεις απο το σπιτι γιατι οσο μενεις σκαζεις.Οταν θα τον βλεπεις απο την πορτα τσατισμενο,σηκω πανε σε αλλο δωματιο και κανε δουλειες.Θυμησου οτι εχεις να βαλεις πληντυριο ή να σιδερωσεις.Ακομη και να απλωσεις ρουχα π.χ.Ας ειναι στο σπιτι.Μετα αφου περασει καποια ωρα θα δεις οτι θα εχει καλμαρει και θα εχει ξεχασει να σου πει αυτα που τον εβαλαν να σου πει.Εσυ οταν τελειωσεις απο την δουλεια σου με χαμογελα.Γλυκανε λιγο την φωνουλα σου.Τι με ηθελες ομορφε?
Καντω και θα με θυμηθεις.Αυτο μου το ειχε πει μια κυρια καποτε που ειχε μεγαλα προβληματα με τα πεθερικα της.

Ολα θα περασουν επειδη τον αγαπας.Απλα μην διοχετευεις ολη την αρνητικη ενεργεια πανω σου που φερνει απο αυτους.Να μην σε βλεπει για καμια ωρα.Αν σου πει ελα εδω να τα πουμε και το λεει με νευρα πες του ηρεμα εχω μια δουλιτσα να τελειωσω σιγουρα θα τα πουμε πιο μετα.Θα δεις οτι θα εχει ηρεμισει και να σου πει το οτιδηποτε θα ειναι συζητησιμη η κατασταση.
Ηρεμα και ωραια.

Εκανα το λαθος και εγω να μιλαω στον ενικο τα πεθερικα μου αν και μου ειχαν δωσει συμβουλη καποτε παντα να μιλας στα πεθερικα σου στον πληθυντικο διοτι ο πληθυντικος κραταει αποσταση και φαινεται και ευγενικο απο μερους σου.Ολοι ξερουν τα ορια τους.Αν τους μιλας στο πληθυντικο συνεχισε να το κανεις σε καλο θα σου βγει.Αν οχι την πατισες σαν και εμενα.

Μονο μην καθεσαι και λες στην καθε φιλη σου τα προβληματα σου με τα πεθερικα γιατι μικρος ειναι ο κοσμος μπορει να ακουσουν τιποτα και να σε κατηγορησουν.Οσο μεγαλο προβλημα φαινεται τοσο πιο ευκολο στο χειρισμο ειναι κοριτσακι.

θελει τον τροπο του απλα με λογια οι αντρες δεν καταλαβενουν.Δραση θελεις.

καλημερα μια απο τα ιδια ειμουνα και εγω 17 χρονια παντρεμενη απο τα 20 μου παντρευτηκα ολα αυτα τα χρονια μονο υπομονη αλλα καβαλησανε πολυ το καλαμι και επισεις ο αντρας μου να ειναι μονιμος με τη ιδια δικαιολογια αγραματοι ειναι μη δινεις σημασια αυτο

υπομονη και καλο κουραγιο