Πάνω απ'όλα η οικογένεια... ;

Παράθεση:
Originally posted by achinos
Πάντα ήταν κ το τέτοιο μου μεσ στο σπίτι μου...δλδ επάνω μου το κουβαλάω...όπου είμαι...είναι κι αυτό...απλώς διαλέγω που δ ε ν θέλω να το δίνω...αυτή είναι η αληθινή επιλογή που κάνανε, κι οχι το "σπίτι". Καμια σχέση με την "οικογένεια" το θέμα.

.. παντως οι"κυριες της αυλης".... αυτες τις "εξοδους"...
τις χαρακτηριζουν.. επιπολαιες....
σαματις... τοσοι τροποι υπαρχουν.... να "καλυφθεις"....
αντε τωρα να αποδειξουν... οι "Μπουμπουλινες"....
οτι δεν αντεχαν... ουτε την ανασα του ν'ακουν......
τεσπα....
παω σουπερ .... θετε τιποτα?

Παράθεση:
Originally posted by achinos
Πρώτ απ όλα η δύναμή μου κ η ψυχική μου ακεραιότητα, για να μπορώ να νοιαστώ για αυτούς που εξαρτώνται από μένα, όσο δεν μπορούν να πατήσουν στα πόδια τους...

Αυτο δεν ειναι το ζητουμενο και προαπαιτουμενο συναμα?......δεν ζεις πουθενα χωρις αυτο....φυτοζωεις.....το μονο που σου θυμιζει πως εισαι ζωντανος ειναι οι μηχανικες αναπνοες που ευτυχως τις εχει αναλαβει ο οργανισμος μας!

Παράθεση:
Οι "εξυπνάδες", είναι η απάντηση της γειτονιάς...που ποτε δεν μπήκα στον κόπο να τη ρωτήσω...θεωρώ την...κοινή γνώμη, εντελώς αναρμόδια να έχει άποψη περί της σεξουαλικής μου αυτοδιάθεσης...

Οσα ξερει ο νοικοκυρης δεν τα ξερει ο κοσμος ολος!

Παράθεση:
Originally posted by Andreanna
Και ας θυσιαστεί ένας από τους δύο οικογενειάρχες ;

θα θυσιαζες τα παιδια σου;;

βεβαια, δεν ξερω και τι συζηταμε ετσι;

Παράθεση:
Originally posted by Andreanna
Ανέβασα εν βρασμώ ψυχής το θέμα , χωρίς να δώσω τις απαραίτητες διευκρινήσεις.

Εννοούσα να μείνεις σε μία σχέση που έχει πάψει να είναι ερωτική κι έχει φτάσει είναι κατα βάσιν συγγενική ( εξαιρούνται στιγμές έντασης και νεύρων ) , καταπιέζοντας τις όποιες προσωπικές ανάγκες , για να διαφυλάξεις την ψυχική ισορροπία των παιδιών .. ώστε να μη " διαλυθεί ένα σπίτι" ... πράγμα που κατακρίνει η κοινωνία..

για ολα υπαρχει μια λυση..το θεμα ειναι να εχεις τα κοτσια γι αυτην.

π.χ. αν χωρισεις, και εχοντας ενα ή περισσοτερα παιδια..θα πρεπει να διαφυλαξεις τη σχεση σου μαζι τους κρατωντας τυχον ερωτικους συντροφους μακρια απο αυτα. αυτο ειναι το λιγοτερο. μετα θα πρεπει να εχεις τη δυνατοτητα να τους παρεχεις ασφαλεια και σταθεροτητα. μπορεις να το κανεις αυτο, ζωντας παραλληλα τη ζωη που θες;;
σ' ότι κι αν αποφασιζει ο ανθρωπος, θεωρω οτι προτεραιοτητα ειναι το παιδι.
σαφεστατα κι εχουμε δικαιωμα να ξαναφτιαξουμε τη ζωη μας μ'εναν νεο συντροφο, αν αυτο θελουμε..αλλά οχι με τον ιδιο τροπο ή την ιδια ευκολια που θα το καναμε αν δεν ειχαμε παιδια. και μαλιστα επειδη ετσι ειναι, οχι επειδη ετσι θελει η κοινωνια.
η κοινωνια δε θα σου ταϊσει τα παιδια ουτε θα σου κανει παρεα τις μοναχικες ωρες.

Παράθεση:
Originally posted by Andreanna

...να μείνεις σε μία σχέση που έχει πάψει να είναι ερωτική κι έχει φτάσει είναι κατα βάσιν συγγενική... [ ]...καταπιέζοντας τις όποιες προσωπικές ανάγκες....[ ].... ώστε να μη " διαλυθεί ένα σπίτι"...

Αυτό, φίλη μου, ΔΕΝ είναι σπίτι. Ούτε καν παράγκα είναι. Είναι μια σαθρή κατασκευή που μόλις τραβήξεις μια τόση δα προκούλα θα καταρρεύσει με πάταγο, μέσα στη σκόνη και στον κουρνιαχτό.

Και μιας και αναφέρθηκες στην κοινωνία: Η κοινωνία ασφαλώς και θα σε πιάσει στο στόμα της όταν χωρίσεις, όπως ξέρεις (και φοβάσαι). Αυτή είναι "η δουλειά της".

Αλλά πιστεύεις ότι διατηρώντας με νύχια και με δόντια και ψεύτικα χαμόγελα, αυτό το ετοιμόρροπο "σπίτι" (όσο καλά και αν καμουφλάρεις τα "θέματά" σου πίσω από "καθώς πρέπει" εμφανίσεις) δεν έχουν αρχίσει ήδη τα ψου-ψου και τα στοιχήματα σχετικά με το χρονικό σημείο που θα επέλθει η κατάρρευση;

Ασε τις δικαιολογίες, τις προφάσεις και τις αναστολές! Πάψε να κρύβεσαι πίσω από "το καλό των παιδιών" και τα κοινωνικά "πρέπει". Κάνε κάτι καλό για τον εαυτό σου: θα νοιώσεις περήφανη και αξιοπρεπής, έστω και αν είναι να σε γιουχάρει η κερκίδα.

Το παιχνίδι ΤΕΛΕΙΩΣΕ: Λήχτο!!!

Για να φτάσεις εκεί...έχεις περάσει κι απ αυτή την πιθανότητα...κ η "κάλυψη"...δε σε "καλύπτει"...πλέον...


A...η ανάσα δεν ενοχλεί...κάτι άλλο μάλλον κάνανε οι...μακαρίτες...

Κοίτα...
εαν σκεφτεσαι κατι ονειρικό να ξερεις πως ειναι απλα δημιουργημα των οσων δεν εζησες...
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ !
Εαν εχεις ενα συντροφο που δεν εχει αρνητικά και προσφερει στη οικογενεια σου μην το τραβας...
Θα ζησεις καποιους ερωτες και θα καταλήξεις σε καποιο φορουμ να δινεις συμβουλες καλυπτοντας τα κενά σου...

Παράθεση:
Originally posted by psaromallis
έστω και αν είναι να σε γιουχάρει η κερκίδα.

Το παιχνίδι ΤΕΛΕΙΩΣΕ: Λήχτο!!!

Αραξε ρε συ Αλεφαντε.... στον παγκο....και δες λιγο.... το φακελο....

εχει δυο παιδια.... και ΔΕΝ εχει δουλεια....
ουτε στο πατρικο της μπορει να γυρισει...
οκ.... χθες... ρωτησε αυτο....
παει να κανει τα πικρα γλυκα....
αν ειχε οικονομικη εξασφαλιση...και δεν εννοω μπαμπατσικη διατροφη!!
θα το κουβεντιαζε εδω μεσα...?
θα το χε ληξει... προ πολλου!!
ελα..!!

συγκεντρωωωωσου!

αν και στο μονο που πιστευω ειναι η προσωπικη ευτυχια του καθε ατομου

και η ψυχικη ισοροπια ......

η διαφορα ειναι οτι οταν γινομαστε γονεις αυτο λιγο διαφοροποιειται ......

η μαλλον διαφοροποιειται ριζικα .....

διοτι δεν ειμαστε πλεον εμεις κι ο εαυτος μας .....

αλλα ο εαυτος μας και αλλες μια η δυο κοπιες .....

επειδη ποτε δεν θα εισαι ευτυχης και ισοροπημενη πληρως σερνοντας πισω σου δυο παιδια μετα απο ενα διαζυγιο .....

συμφωνω κατα γραμμα με το πουλακι ....

Α!! Πρασσομαλλη!!
εγραψε η Τζουλια και δεν προλαβα να προσθεσω!
ουτε αλλο συζυγο -αφεντικο - χορηγο- κλαδι.... χρειαζεται!!!
( καλα αυτη μπορει να νομιζει οτι χρειαζεται.... )

αλλα.... στην ουσια.... δυνατος νιωθεις οταν εχεις δουλεια..
και μισθο μονιμο . -
να μην απλωνεις το χερι για ζητιανια... και για δανεικα σε κανεναν κιαρατα!
υγ.( ειλικρινα απορω με αυτες που απολαμβανουν.. τα "οικιακα" ως κυρια απασχοληση.... και δεν μπαινουν στο εργασιακο στιβο....)

http://www.youtube.com/watch?v=dWNhaww1xNA
Όταν μου ξεφεύγουν γιουτουμπάκια...νοιώθω αφόρητες ενοχές...

Παράθεση:
Originally posted by Andreanna

Εννοούσα να μείνεις σε μία σχέση που έχει πάψει να είναι ερωτική κι έχει φτάσει είναι κατα βάσιν συγγενική ( εξαιρούνται στιγμές έντασης και νεύρων ) , καταπιέζοντας τις όποιες προσωπικές ανάγκες , για να διαφυλάξεις την ψυχική ισορροπία των παιδιών .. ώστε να μη " διαλυθεί ένα σπίτι" ... πράγμα που κατακρίνει η κοινωνία.. [/font]

Όλες οι σχέσεις καταλήγουν 'συγγενικές' όταν είσαι πολλά χρόνια με κάποιον,δεν είσαι καμιά εξαίρεση δηλαδή.

Εγώ πιστεύω ότι ο καθένας θα πρέπει να ζήσει όσες περισσότερες προσωπικές ανάγκες μπορεί προτού μπει σε τροχιά οικογένειας.Γιατί αν βιάστηκε να κλειστεί στο κλουβί χωρίς να έχει χορτάσει τη ζωή του,αργά ή γρήγορα θα βρεθεί σε αδιέξοδο και θ'αρχίσει να 'ψάχνεται'.

Παράθεση:
Originally posted by KLELIA22

υγ.( ειλικρινα απορω με αυτες που απολαμβανουν.. τα "οικιακα" ως κυρια απασχοληση.... και δεν μπαινουν στο εργασιακο στιβο....)

Aυτές καλε...ούτε την εποχή της μάνας μου δεν γλυτώνανε...ούτε πιο παλιά...κ μη νομιζεις οτι ήτανε άαααλα χρόνια...ιδια νοοτροπία...πως να μπαγλαρώσεις το θηλυκό...να μην μπορεί να κουνήσει...να τόχεις όπως θες...αμα είσαι μάγκας αυτό κάνεις...οποιος κ νάσαι, από περιπτεράς μεχρι...θρησκεία...
Κ τώρα το ίδιο είναι...αυτές που ακολουθούνε αυτό το σχέδιο κ δυό αιωνες πριν, το ίδιο θάκαναν...κ τρείς αιώνες μετά...πάλι εκεί θα καταλήξουν...είναι στο ύφασμα...
Προσοχή θέλει, ενίοτε το τίμημα...της δια βίου εξάρτησης, είναι βαρύ...

μένα αυτή η Ανδρεάνα μου θυμίζει τη Μαντζουράνα...

Παράθεση:
Originally posted by achinos

Όταν μου ξεφεύγουν γιουτουμπάκια...νοιώθω αφόρητες ενοχές...

...που το φχαριστιέσαι

Παράθεση:
Originally posted by nuvola

Παράθεση:
Originally posted by achinos

Όταν μου ξεφεύγουν γιουτουμπάκια...νοιώθω αφόρητες ενοχές...

...που το φχαριστιέσαι

Ε πώς αλλιώς;


Το διάβασα κ στο χάρτη μου...(τι με κάνατε με τα ζούδια...)
Εχω λέει κάποιες...παραξενιές...

Παράθεση:
Originally posted by achinos

Εχω λέει κάποιες...παραξενιές...

το παιδιόθεν...δε μας σκιάζει (τις έχουμε από τα γεννοφάσκια μας )

αν είναι φρέσκες ...μια συνηθεια είναι όλα